Το μωρό μου δεν περπατάει
Είναι 15 μηνών, έχει φτάσει τα 80 εκατοστά και ζυγίζει 8 κιλά και 250 γραμμάρια. Είναι υγιέστατη, συνεργάσιμη, καταλαβαίνει, τρώει μόνη της με τα χεράκια της, πίνει το γάλα από ποτήρι με καλαμάκι, ξέρει να κάνει ένα σωρό πράγματα που δεν σας τα γράφω γιατί σιχαίνομαι να κουκουβαγίζω. Όμως… δεν περπατάει.
Δηλαδή περπατάει, αλλά πάντα πιασμένη. Άργησε να μπουσουλήσει κανονικά, άργησε να πιαστεί και να σηκωθεί, άργησε να μάθει να ανακάθεται από ξαπλωτή θέση. Είναι λογικό και επόμενο να αργήσει και να περπατήσει μόνη της.
Η αγαπημένη μας παιδίατρος μού το λέει πριν καν χρονίσει η Αθηνά: «Μην αγχώνεσαι!» Όμως μια στις τόσες, αγχώνομαι. Όλο σκέφτομαι μήπως έκανα κάτι λάθος ή μήπως κάτι πάει στραβά. Δεν σας κρύβω ότι μια σεζόν παρακαλούσα τη γιατρό μας να μας συστήσει κάποιον νευρολόγο να πάμε. Στην αρχή γελούσε «Βρε, αν είχε πρόβλημα το παιδί, ούτε να κάτσει δεν θα μπορούσε!«, μετά από 2-3 φορές μου είπε «Κοίτα… Ως γιατρός σου λέω ότι τζάμπα ανησυχείς. Ως μάνα, όμως, σε καταλαβαίνω και αν θες μπορώ να σου προτείνω έναν γιατρό«.
 |
| Η Αθηνά χαρούμενη, αγνοώντας ότι ακολουθεί εμβόλιο! |
Τελικά η κόρη μου με κορόιδεψε κατάμουτρα και λίγες μέρες μετά το κορμάκι της λύθηκε από μόνο του. Η κίνησή της άρχισε να προοδεύει με εκπληκτική ταχύτητα. Άρχισε να κάνει πράγματα που κάποια μικρότερα φιλαράκια της έκαναν από πιο νωρίς, όμως… έστω και λίγο αργοπορημένα, τα έκανε. Και μάλιστα προσεκτικά, χωρίς πολλές… τούμπες.
Τώρα μένει μόνο να αφήσει τα χέρια και να φύγει. «Μέχρι τους 18 μήνες έχεις ακόμα«, μου είπε και πάλι καθησυχαστικά η γιατρός μας.
Δεν ξέρω τι φταίει… Να είναι κάποιοι που μου λένε «Αααα, δεν περπατάει ακόμα; Μήπως φταίει ότι… μπλα μπλα» Και γιατί να με επηρεάζουν αυτοί και όχι οι άλλοι που λένε «Καλέ, δεν πειράζει και εμένα ο γιος μου 18 μηνών περπάτησε και τώρα δεν τον φτάνουμε!«; Μήπως γιατί απλά είμαι… μαμά;
Ο Μάνος μάλλον διασκεδάζει με τις μικρές κρίσεις μαμαδίσιου πανικού που με πιάνουν. Μεταξύ μας, ούτε εγώ με καταλαβαίνω. Έχω απέναντί μου ένα παιδάκι που κινείται πια γοργά και ας πιάνεται. Πώς είναι δυνατόν να ψάχνω κάτι κακό σε ένα παιδί που δεν δείχνει σημάδια ότι κάτι τρέχει; Πώς είναι δυνατόν να προσπερνώ όσα καθησυχαστικά έχω διαβάσει κατά καιρούς σε βιβλία και internet και να κολλάω;
Είναι αυτός ο ανούσιος αγώνας δρόμου που κάνουν καμιά φορά οι μαμάδες. Γελάω από μέσα μου, όταν καμιά φορά μου λέει π.χ. μια μαμά στεναχωρεμένη «Εμένα δεν μπορεί να φάει μόνος του!» και εγώ της απαντάω «Ναι, αλλά εσένα περπατάει, εμένα όχι!» Γελάω γιατί λίγο πολύ κανένα παιδάκι δεν τα κάνει όλα μαζί γρήγορα και τέλεια. Το καθένα πάει ένα βήμα μπροστά σε κάτι και ακολουθεί με αργότερους ρυθμούς σε κάτι άλλο. Έλα όμως που όσο και να το προσπαθείς να το καταλάβεις, ώρες ώρες –εσύ, η μαμά!– το ξεχνάς…
Ένα είναι σίγουρο: όταν με το καλό περπατήσει, θα φτιάξω περπατόπιτα και θα σας κεράσω όλους! χεχε
Και μετά… θα βρω κάτι άλλο για να αγχωθώ!
Ολίβια
>Αρχικα θελω και εγω περπατοπιτα!!!(και ας ειμαι σε διαιτα!!)Εμεις περπατησαμε 11 μηνων αλλα ελα που δεν ειχαμε μαλλια και δοντια!!Εβλεπα παιδακια πολυ μικροτερα γνωστων και αγνωστων και αντι να κοιταω τις απιστευτες φατσουλες τα κοιταγα στο στομα!!!!ουτε οδοντιατρος να ειμουν!!Φτασαμε 14 -15 μηνων με 4 δοντια!!Εγω απλα ειχα παρει αποφαση οτι θα εχω ενα καραφλο φαφουτακι ,παιδακι μου ειναι και θα το αγαπαω ελεγα!αλλα τελικα απλα βιαζομουν!!!και η Αθηνουλα οπου να ναι θα τρεχει και αντε πιαστει μετα!!!Α!!!πληροφοριακα η σταματοτρεχοπιτα δεν δουλευει !!δοκιμασμενο!!!
Δεσποινα!
>Ολίβια μου επιτρέπεις να κάνω λίγο χιούμορ για να σε ξεαγχώσω? Μετά από πολλά χρόνια, φαντάζομαι την Αθηνά να διαβάζει τις παλιές σου δημοσιεύσεις και ή που θα λέει "Αχ μανούλα μου γλυκιά αγχωνόσουν για μένα τόσο πολύ...." ή που θα λέει "καλά ρε μάνα ρόμπα με έκανε δεν περπατάω και δεν περπατάω".
Εμένα 15,5 κόντευε 16 μηνών, ο γιος μου να περπατήσει. Ήθελε συνεχώς να πιάνεται από κάπου.
Σε λίγες μέρες που θα περπατήσει περιμένω περπατόπιτα!!!
Σταυρούλα Πετροπούλου
>olivia emena 15 mhnwn perpathse phgaine pantou alla krathmenh opws h athina k eixa trelathei twra to 2o 9 mhnwn k den kathete akoma kala k pali anxonomai ....logiko einai mamades eimaste anusixoume!e to dikaioumaste padia mas einai ....sorry all poso cool na se?
Μόνο να ξέρατε πόσο πολυ σας καταλαβαίνω!!!Το 1ο μας παιδάκι τα έκανε όλα πολύ γρήγορα!!Τώρα η μικρούλα μας 10μηνών και με το ζόρι να κάτσει!!δηλαδή την εκπαιδεύσαμε να κάθεται και πάλι η πλατούλα της δεν ξεκολλάει από το πάτωμα αν δεν τη σηκώσουμε εμείς!!Και σαν να μην έφτανε αυτό αρνείται πισματικά να μας πιάσει τα χέρια και να βάλει δύναμη να σηκωθεί μόνη της!Και όταν έχεις και μέτρο σύγκρισης αν και είναι μεγάλο λάθος το άγχος μεγαλώωωωωωωνει!!Τι να κάνουμε τώρα προσπαθούμε να τη μάθουμε να στηρίζεται στις παλάμες της...Ο καιρος θα δείξει...
>Τι ωραία ιδέα τα παπουτσάκια που κάνουν σκουιιιικ σε κάθε περπάτημα!!! (www.mysqueakies.com)Χα χα χα λίγο σπαστικούλι να το ακους συνέχεια αλλά χαλάλι γιατί φαίνονται στο βίντεο τα παιδάκια να το καταχαίρονται!!!
>Ολιβ είσαι μια γλύκα! "θα βρω κάτι άλλο να αγχωθώ"...... Κλασική Ελληνίδα μάνα! Ακου την παιδίατρό σας και ...... απλά χαλάρωσε και απόλαυσε τη μητρότητα. Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Ρούλα. Στο δεύτερο παιδάκι έχεις πάθει ανοσία!!!!