Μία εύκολη γέννα και ένα μωράκι με πολλά μαλλιά!
Η ιστορία της Ελισάβετ
(Η Ελισάβετ γέννησε φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο)
Με τον άντρα μου γνωριστήκαμε και αρραβωνιαστήκαμε στους 9 μηνες που αρχισαμε να συζουμε κιολας. Ο γάμος θα γινόταν νωρίτερα αλλα περιμέναμε λίγο και σε 2 χρόνια παντρευτήκαμε.
Ενω κανονίζαμε τα του γάμου (να σημειώσω ότι είχαμε παρα πολύ κοσμο!!!!), ένα βραδυ ήσυχο είπαμε να δοκιμάσουμε χωρίς προφυλάξεις. Σκεφτήκαμε ότι αποκλειεται να εμενα εγκυος με την πρωτη. Εδω κολαει αυτο που λενε, «Οταν κάνει σχέδια ο ανθρωπος ο Θεος γελάει«
Εμεινα με την πρωτη και στον γαμο ημουν στον 2ο μήνα της εγκυμοσύνης! Το κρατουσαμε κρυφο μεχρι τον γαμο που το ανακοινωσαμε στις οικογενειες μας στο γλεντι του γαμου.
Μετά άρχισαν τα ωραια. Καθημερινα εμετοι, ναυτίες, δέκατα, ζαλάδες και ανορεξία μεχρι τον 6ο μήνα!!!! Μου μύριζαν τα πάντα, τόσο πολυ που ο αντρας μου ήθελε να με παει για κυνηγι!!!
Μετα τον 6ο λίγο βελτιώθηκαν τα πραγματα αλλα όχι πολυ διοτι μεγαλωσε η κοιλια! Αγχος δεν ειχα παρα μονο για τον μεγάλο υπερηχο αλλα ευτυχως ολα πηγαν καλα! Φύλο του παιδιού δεν θελήσαμε να μαθουμε! Ήταν η πιο ωραια αγωνια μας!!!!
Οταν ήρθε η ωρα να γεννησω, ήμουν αλλου για αλλου!!! Καταρχήν περιμέναμε 20 Αυγούστου. Στις 6 Αυγούστου 2009 με ειχε εξετασει ο γιατρος μου να δει πως παω διοτι σε 2 μερες εφευγε διακοπες.
Ολα καλα, θα τον ειδοποιουσαμε οταν ερχοταν η ωρα, ήταν 40 λεπτα δρομος απο το μαιευτήριο οποτε υπηρχε χρονος.
Την επομενη το πρωι, εκανα την λιστα με τα ψωνια μου και πηγα κεφατη στο σουπερμαρκετ.
Νωρίτερα ομως σταματησα για καρδιοτοκογραφο στο μαιευτήριο (πηγαινα καθε Παρασκευη απο μεσα Ιουλίου). Εκει είπα στον γιατρό μου οτι το βραδυ δεν κοιμηθηκα πολυ καλα γιατι λιγο με ενοχλούσε η κοιλια μου.
Μου πιανει την κοιλια και ειχα συσπασεις.
Με κρατησαν μεσα, το μεσημερι ηρθε και ο αντρας μου με την βαλιτσα αλλα δεν ειχα πονους ακομη. Νωρίτερα ειχαμε την γνωστη διαδικασια με ξυρισμα και κολπικο υποθετο. Εν τω μεταξυ ειχα λυσσαξει στην πεινα! Νηστική απο το πρωι, μου ετρεχαν τα σαλια! Μου ειπαν να φαω κατι ελαφρυ (μετα εμαθα οτι εννοουσαν γιαουρτι) και εφαγα μισο κρυο σαντουιτς, χεχεχε!
Το απογευμα μου εβαλαν και ορο νερου διοτι δεν με αφηναν να πιω νερο αλλα ειχα διψασει παρα πολυ. Στις 10 το βραδυ αρχισαν κατι λιγα πονακια ανα 20λεπτο, ανεκτά αλλα στην μεση μου.
Μεχρι τοτε πιστευα οτι πρεπει να ποναω στην κοιλια, αλλα εκ των υστερων εμαθα οτι οι πονοι μπορει να ειναι και στην μεση.
Διαστολή 2 και ξαναξαπλωσα, κοιμομουν αναμεσα στους πονους και ο αντρας μου διπλα στην καρεκλα.
Στις 2 την νύχτα, ενιωσα τα νερα να σπανε και με πηγαν σε ενα δωματιο για καρδιοτοκογραφο μεχρι να ερθει ο γιατρος. Τοτε ηταν το ωραιο! Να ποναω στη μεση και να μην με αφηνουν να γυρισω στο πλαι αλλα ανασκελα για να παρακολουθουν τον καρδιοτοκογραφο. Ο αντρας μου να μου κραταει το χερι και να μου κανει αερα με μια βενταλια (βενταλια και χαρτομαντηλα ειχα οταν γενουσα) και να ρωταω μηπως θα ηταν καλη ιδεα για επισκληριδιο!
Ηδη ενιωθα, όμως, το μωρο να σπρωχνει!
Μεχρι τις 3:30 που μπηκα στην αιθουσα τοκετου, ήμουν ετοιμη να γεννησω.
Στις 4 γεννησα με 3 σπρωξιες!
Ηταν πολύ εύκολη γέννα και η ΑνναΜαρία ήταν το πρωτο μωρο που εβλεπα με τόσα πολλα μαλλια!!!
Η πιο ωραια στιγμή ήταν στις 7 το πρωι (είχα ήδη σηκωθει απο το κρεββατι και ειχα κανει μπανιο) που μας την εφεραν και καθομασταν και την κοιτουσαμε.
Εδώ και λίγους μήνες έχει έρθει στη ζωή μας και ο αδερφούλης της!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
>Ο αδερφος της ΑνναΜαρίας γεννηθηκε πιο ευκολα, αφου το πρωι αρχισα να εχω πονους αλλα περιμενα μεχρι το απογευμα σπιτι, που εγιναν ανα 7λεπτο, στις 8 το βραδυ καναμε εισαγωγη, και στις 11,30 την νυχτα ειχα γεννησει!