To μαγικό κουμπί
Κάθε μαμά έχει κάποια στιγμή ονειρευτεί ένα μαγικό κουμπί που όταν το πατάς μπαίνουν όλα στη θέση τους: τα παιχνίδια στα ράφια τους, τα πιάτα πλυμένα στο ντουλάπι, τα ρούχα καθαρά και διπλωμένα στην ντουλάπα, το παιδί για νάνι στο κρεβάτι του.
Εγώ εδώ και λίγες μέρες εύχομαι να υπήρχε ένα άλλο κουμπί… Αυτό που όταν η μαμά το πατά πέφτει σε 24ωρο βαθύ ύπνο κατά τον οποίο τίποτα και κανείς δεν μπορεί να την ενοχλήσει. Ταυτόχρονα το πάτημα του κουμπιού με μαγικούς μηχανισμούς φροντίζει να είναι το παιδί της 100% καλά και να διασκεδάζει τόσο που να μην προλάβει για 24 ώρες να νιώσει την έλλειψη της μαμάς του.
Αν μπορούσα να έχω ένα από τα δύο αυτά κουμπιά, θα προτιμούσα το δεύτερο, αυτό του 24ωρου συνεχόμενου ύπνου. Αυτές τις μέρες αισθάνομαι τόσο μα τόσο κουρασμένη που ειλικρινά βλέπω το κρεβάτι και κλαίω που δεν μπορώ να κοιμηθώ όσο θα ήθελα. Και φανταστείτε, δεν ήμουν ποτέ του ύπνου.
Y.Γ. Με ρώτησε τώρα ο Μάνος "Υπάρχει άλλος άνθρωπος για τον οποίον θα έκανες όλα αυτά;" Η απάντηση είναι προφανής: για το παιδί μου κάνω και τα δεκαπλάσια… Και ας μην βρω ποτέ αυτό το άτιμο μαγικό κουμπάκι!
με τρια παιδια και χωρις βοηθεια απο γιαγιαδες (φυσικα να τα λεμε αυτα γιατι αυτες νομιζουν οτι μονο που παιρνει το ονομα τους το παιδι εχουν ηδη βοηθησει σημαντικα.......) νομιζω πως θα ηθελα το πρωτο κουμπι...ειδικα αυτες τις μερες που ετοιμαζω παρτυ για 3 παιδια με καμια 50αρια κοσμου.....κλαααααψ-λυυυυγμ σε ποσες μερες μπορειτε να μου το στειλετε?????????????????
Ναι ναι ναι θέλω και εγώ ένα κουμπάκι.Το δικό μου όμως το θέλω να κάνει άλλη δουλειά.Ώντας άτομο που υποφέρει απο αγχώδεις διαταραχές-κρίσεις πανικού και κατάθλιψη,θα ήθελα να πατάω το κουμπάκι πάνω που αρχίζω να νευριάζω,γιατί εκείνη την ώρα κάτι κάνει κλίκ στο κεφάλι μου και δεν ξέρω τί κάνω και τί λέω.Και επειδή είναι πολύ βίαια τα ξεσπάσματά μου θα ήθελα λοιπόν να το πατάω και να καλμάρω στο λεπτό........(την πληρώνει άμαχος πληθυσμός :-( )
>Αχ αύτο το κουμπί του ύπνο πόσο το ήθελα και εγώ πρίν μερικά χρόνια.... Είναι οτι χειρότερο να νυστάζεις, στη κυριολεξία να κουτουλάς απο τη νύστα αλλά δυστυχώς να μην πρέπει να κοιμηθείς..... Ορθια με έπερνε ο ύπνος. Τώρα πήρα ανάσα Ολιβιά μου, μετά απο 8 χρόνια αφού πριν 8 χρόνια έκανα το πρώτο μου παιδί και αφού μεγάλωσε και το μικρό μου κοριτσάκι και έφτασε τα 4. Και εγώ να φανταστείς ήμουν και του ύπνου.... αν δεν πήγαινε η ώρα 12(όταν δεν δούλευα) δεν σηκωνόμουν απο το κρεββάτι. Φαντάσου πως την "άκουσα" με τα παιδιά!!!
Σταυρούλα Πετροπούλου