Νόμιζα ότι θα γεννούσα εύκολα, αλλά… (#213)
Η ιστορία της Χριστίνας
(Η Χριστίνα γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)
Εχω διαβασει πολλες ιστοριες τοκετου και συνηθως διαβαζα οταν ημουν εγκυος, εχοντας την ελπιδα πως θα γεννησω κι εγω φυσιολογικα και θα εχω ευκολη γεννα, αλλα το προαισθημα μου δεν μου βγηκε. Ας παρουμε ομως τα πραγματα απο την αρχη….
Εμεινα εγκυος πολυ γρηγορα, αφοτου το αποφασισαμε με τον αντρα μου και δεν ηταν εκπληξη για μενα! Χαρηκα πολυ και πιστεψα απο την αρχη οτι ολα θα μου πανε καλα. Εμετους, ζαλαδες δεν ειχα, ημουν μια χαρα. Καπου στη 19η εβδομαδα ενιωσα κατι τσιμπηματακια και πηγα στο γιατρο, ο οποιος μου ειπε οτι εχω κοντο τραχηλο και εμεινα στο νοσοκομειο για 3 ημερες.
Μου δωσανε ενα φαρμακο να σταματησουν οι συσπασεις και μετα αφοτου βγηκα, πηρα φαρμακα και «Ξαπλα» ειπε ο γιατρος. Ενταξει, εγω ξαπλα δεν εκατσα αλλα απο τη δουλεια σταματησα. Το υπολοιπο της εγκυμοσυνης κυλησε μια χαρα.
Οταν εφτασα στο μηνα μου, αρχισα να συζηταω με το γιατρο μου για τη γεννα. θα ξεκινησουμε με φυσιολογικο τοκετο, μου ειπε κι εγω αυτο ηθελα και συμφωνησα. Ο τραχηλος μου ακομη και στις τελευταιες μερες δεν ειχε ανοιξει καθολου. Τα νερα δε μου εσπασαν και πηγα τελευταια μερα για προκληση τοκετου. 2 Σεπτεμβριου, ζεστη αφορητη κι εγω κουναμενη συναμενη με το λευκο φορεματακι μου πηγα για να γεννησω.
Μου βαλανε πεταλουδα, κλυσμα και τα συναφη και περιμενα να τελειωσει ο γιατρος τα χειρουργεια (ηταν μερα καισαρικων) και να με αναλαβει. Στις 3 η ωρα το μεσημερι με πηγαν στο δωματιακι.. γελουσα… δεν ηξερα!! Μου εβαλε η μαια (μια καταπληκτικη γυναικα) τον ορο για την προκληση και μεσα σε μιση ωρα ξεκινησε ο Γολγοθας μου…
Οι πονοι μου ηταν εντονοι απο την αρχη αλλα εκανα υπομονη. Ερχονταν και εφευγαν το ιδιο εντονοι. Πονουσα παρα πολυ. Μου εδειξε η μαια τις ανασες και τις εκανα, πραγμα που δε με βοηθησε και ιδιαιτερα. Ειχα κοντα μου την αδερφη μου και οταν ερχοταν πονος της εσφιγγα το χερι και με μικρες προσευχες μεσα μου περναγε και ξανα και ξανα και ξανα…. ατελειωτο…
Καποια στιγμη κατα τις 6 μιση, μου σπασανε τα νερα με μια βελονα. Ειδα τη μαια λιγο προβληματισμενη και μετα μου εξηγησε οτι ειχαν λιγο περιεργο χρωμα και οτι η διαστολη μου παει καλα και να μη φοβαμαι. Απο εκεινη τη στιγμη και μετα οι πονοι μου ηταν πολυ εντονοτεροι. Και πιο συχνοι. Ελεγα στον εαυτο μου «Αντε Χριστινα, λιγο ακομη θα τα καταφερεις…» και συνεχιζα.
Με καθε πονο ερχοταν ο γιατρος και μου εβαζε δαχτυλο… χερι… δεν ξερω αλλα απο το υφος του καταλαβαινα οτι κατι δεν παει καλα… με φριχτους πονους και τη διαστολη μου στο 10 (ακουσον ακουσον) η μπεμπα δεν ελεγε να κατεβει. Σε καθε πονο εσπρωχνα και δεν ενιωθα τιποτα… δεν αντεχα αλλο. Αρχισα να δακρυζω…
Η ωρα ειχε παει 11 κι εγω εκει, προσπαθουσα. Καποια στιγμη αρχισα να φωναζω να μου το παρει με καισαρικη. Δεν μπορουσα αλλο. Η μαια κοντεψε να βαλει τα κλαμματα, μου ελεγε να μην το βαλω κατω, αλλα πονουσα παρα πολυ. Καταλαβαινετε; Διαστολη 10 και η μπεμπα αραγμενη, ποιος ξερει σε ποια μερια, ο γιατρος δεν μπορουσε ουτε να την πιασει.
Σε πολυ γρηγορους χρονους ηρθε η αναισθησιολογος, μου μιλησε και με ετοιμασαν να με πανε χειρουργειο. Πανω στο φορειο περνουσα πονους, σε κλασματα δευτερολεπτου ερχονταν και εφευγαν.
Μεσα στο χειρουργειο ολα γινανε πολυ γρηγορα. Ηταν τοσοι πολλοι εκει μεσα που ουτε καταλαβα πως εγινε και τι εγινε. Η επισκληριδιος ηταν η σωτηρια μου. Η μπεμπα μου βγηκε 12 παρα 5 ακριβως, μου την εδειξε η μαια απο πανω μου. Θυμαμαι τα ματακια της. Και μετα ο ατελειωτος χρονος να με ραψουν και να με πανε στο δωματιο.
Πηγα στο δωματιο 1 και μιση, εντελως εξουθενωμενη και χωρις να μπορω να κουνηθω αλλα το αγγελουδακι μου με κοιταγε μεσα απο τη γυαλα με τα μαυρα ματακια της… ημουν ευτυχισμενη…
Εγω ειμαι, λοιπον, απο τις περιπτωσεις που γεννησα ουσιαστικα και φυσιολογικα και με καισαρικη και λεω οτι επιλεγω καισαρικη. Ταλαιπωρηθηκα και σχεδον ενα μηνα τον περασα στο νοσοκομειο μετα, λογω πυρετου και αντιβιωσεων. Και ο γιατρος μου μου ειπε οτι με τη διαστολη που ειχα γενναγα με ενα αχ, αλλα η μοιρα μου ηταν αλλη..
Εμεις οι γυναικες, λοιπον, ολα μπορουμε να τα καταφερουμε, δυσκολα η ευκολα και ειμαι σιγουρη πως κανενας αντρας δε θα καταφερνε να γεννησει ενα παιδι.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγώ γέννησα 3 με φυσιολογικό τρόπο !!! Το πρώτο σπασανε τα νερά τα αλλά 2 με πρόκληση !!!Ενα σου σου λέω οι πόνοι δεν συγκρίνονται είναι πολύ περισσότεροι με πρόκληση!!! Και αυτό το γράφω να μην επηρεάζονται οι εγκυουλες και τρέχουν για καισαρική!!!! Να σου ζήσει ή Μπουμπουκα σου!!!!Γερή και τυχερη!!!!!
το θεμα ειναι οτι κρατας ενα γερο παιδακι στα χερια σου και εισαι και εσυ καλα για να το μεγαλωσεις...να σου ζησει!!
και εγώ γέννησαν περιπου έτσι. Κάναμε πρόκληση επειδή το μωρο ηταν μεγάλο και έπρεπε να βγει, ήμουν 39 εβδομάδων και δευτερότοκος, η πρωτη γέννα ηταν φυσιολογικά και για αυτο είχαμε την ελπίδα οτι θα κατέβαινε το μωρό με τους πόνους. Τελικά μετά απο 12 ώρες με πόνους και διαστολη 10 έκανα καισαρική, το μωρό είχε εμπεδοθει με πλαγιασμενο το κεφαλακι. Να μας ζήσουν τα αγγελουδια μας!!!
Ναι ρε συ κορίτσι μου γιατί όχι από την αρχή επισκληριδιο; Κι εγω μια από τα ίδια μετά από 14 ώρες και τρεις επισκληριδιους διαστολη 8 μισή την Τετάρτη δόση άργησαν να μου την βάλουν , πέθανα στους πόνους και με το που μου την κάνουν, πέφτουν οι παλμοι του μωρού και με πανε χειρουργείο .... Αλλά κι εγω με ολική ... Αλλά τέλος καλο όλα καλα που λένε .... Ξέρω ότι σε πειράζει μέσα σου αλλά δεν πειράζει.... Να σου ζήσει το αγγελακι σου :)
κοριτσια διαβαζω τις ιστοριες σας μιας και εγω περιμενω απο μερα σε μερα να φερω στον κοσμο το πλασματακι μου.....σε λιγο καιρο θα εχω και εγω την δικη μου ιστορια τοκετου....εχει γεννησει καμια στο αρεταιειο να μου πει εντυπωσεις?
Μήπως σας λέει κάτι ότι όσες έχουν γέννες έχουν ξεκινήσει με πρόκληση έχουν αφόρητο πόνο; ΈΛΕΟΣ πια με τους Έλληνες "γιατρούς" που στον βωμό του "τριημερου στην Μύκονο ταλαιπωρούν τις δόλιες τις μάνες. Δεν μπορούσε δηλαδή να περιμένει να ξεκινήσει από μόνος του ο τοκετός; Τί είναι; Θεός; Να αποφασίζει πότε πρέπει να γεννηθεί ένα πλάσμα; Και η αλήθεια είναι πως και εγώ την πάτησα στο πρώτο κλασσικά... Πήγα στον γιατρό και επειδή υποτίθεται πως δεν θα κατέβαινε ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ το παιδί (όπως μου είπε με στόμφο) έπρεπε να κάνουμε καισαιρική. Και πως φυσικά αν ήθελα να περιμέναμε κι άλλο (ήμουν 38 και 4 ημέρες by the way) ήταν ΟΚ αλλά με δική μου ευθύνη (!). Και πως (παρεπιπτόντως και όλως τυχαίως) την προηγούμενη εβδομάδα μια κοπέλα που αποφάσισε να περιμένει δύο ακόμα μέρες όταν ξαναπήγε το μωρό της ήταν νεκρό (!) Αυτά με τους μεγαλογιατρούς των ιδιωτικών....
Εσύ κάτι προσπαθείς να πεις, αλλά δεν το χεις.... Νομίζω πως η κοπέλα γράφει ξεκάθαρα πως τελεευταίες μέρες και δεν είχε ξεκινήσει από μόνος του ο τοκετός. Γι αυτό κι ο γιατρός την έβαλε με πρόκληση. Βασικά, γιατί το αποκλείεις; Ναι, πεθαίνουν μωρά τελευταίο μήνα στην κοιλιά. Και ξέρεις, αν άφηναν όλοι οι γιατροί τα μωρά να βγουν από μόνα τους και δεν έκαναν πρόκληση ή καισαρική, θα είχαμε πάει πίσω στο μεσαίωνα και θα θρηνούσαμε πολλές χαμένες μωρουδίσιες ψυχές. Έχουν δει πολλά τα μάτια των γιατρών και μάλλον, ίιιιιιιισως λέω, το μόνο που θέλουν είναι να βγάλουν γερό το μωρό και να προλάβουν κάποια πιθανή επιπλοκή. Μην φοράμε παρωπίδες, μην είμαστε στενόμυαλοι.
Πεστα mary επιτελους μια φωνη λογικης! Αν θελουν να γεννανε οπως προσταζει η φυση να δεχθουν και τις συνεπειες... τι τους θελουν τους γιατρους μερικες δε μπορω να καταλαβω? αφηστε κοριτσια τη φυση να κανει τη δουλεια της.... οπως εκαναν και οι προγιαγιαδες μας που απο τα 10 παιδια που γεννουσαν τα 5 εμεναν ζωντανα χωρια το ποσες γυναικες δεν την εβγαζαν στη γεννα.... διαβασανε 10 αρθρα στο ιντερνετ ειδαν και την εκπομπη του Θεοδωρακη και τρελαθηκανε ολες.....
Οχι τελευταίες μέρες, είπε "έφτασε στο μήνα της". Στο εξωτερικό παίρνεις όλο τον ένατο και το μισό δέκατο, και!!!ω του θαύματος!!!γεννάς φυσιολογικά χωρίς πρόκληση και μια χαρά κατεβαίνει το μωρό! Τι στενόμυαλοι φίλες μου η πλειοψηφία των ιστοριών από Ελλάδα τέτοια είναι. Ποιος είναι ο στενόμυαλος?
γιατι δεν εκαναν επισκληριδιο απο την αρχη;;τουλαχιστον δε θαχες περασει πονους.βασανιζουν αδικα τις γυναικες!
ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΗΓΑ ΜΕ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΤΗΣ 40 ΚΑΙ 5 ΜΕΡΕΣ ΕΦΑΓΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΚΑΙ ΟΛΙΚΗ ΟΜΩΣ!!!!!ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ.ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΓΕΡΟ ΚΑΛΟΤΥΧΟ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΟΠΩΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ!!!
>να σου ζησει κοπελα μου, τωρα που εχεις το μωρακι σου αγκαλια φανταζομαι πως τα βλεπεις ολα σαν ενα ασχημο ονειρο.... τελος καλο ολα καλα!!!!!
>Peniba2
Να σου ζήσει κοπέλα μου!!!να γερή και η μικρή και εσείς να την μεγαλωσετε!!!αυτό που λες για τους άντρες το λέω και εγώ...αφού είναι φοβητσιαριδες...
>να σου ζησει το κοριτσακι σου!οοοολα ξεχνιουνται με ενα μονο βλεμα της,φανταζομαι!!!!!να εισαστε παντα γερες!!!!!!