Άλλο πάλι και τούτο!
Άλλο πάλι και τούτο! Χθες το απόγευμα ντυθήκαμε, στολιστήκαμε και ξεκινήσαμε μαμά και κόρη να πάμε επίσκεψη στη μαμά Κατερίνα και τη μικρή Μελίνα, τις οποίες είχαμε γνωρίσει τυχαία πέρσι στην Χαλκιδική. Τότε η Αθηνά ήταν 6 μηνών και η Μελίνα 8 μηνών.
Φτάνουμε στο σπίτι (η Αθηνά πια 17 και η Μελίνα 19) και επί μία ώρα αντιμετωπίσαμε το… θέατρο του παραλόγου. Μία να κλαίει η μία, μία η άλλη. Συμβατότητα μεταξύ τους μηδέν. Τη δικιά μου σαν να την έβλεπα ότι… ντρεπόταν λίγο, εκεί που έπαιζε για λίγη ώρα, μετά με αναζητούσε και πατούσε ένα κροκοδίλειο δάκρυ το οποίο σταματούσε σε χρόνο dt. Πρώτη φορά μου το έκανε αυτό. Με την Κατερίνα κοιταζόμασταν και δεν πιστεύαμε την αντίδραση των μικρών μας.
Με τα πολλά, πιάνει ο παππούς της Μελίνας τη φυσαρμόνικα και τη φλογέρα και αρχίζει να παίζει μουσική, τρελάθηκε η Αθηνά (να ‘ναι καλά ο άνθρωπος), σταμάτησε τις ντροπές και τα ψευτοκλάματα. Ο πάγος έσπασε τελείως όταν πέρασαν για ένα τζα δυο δίδυμα αγόρια τεσσάρων ετών. Ε τα είδε η Αθηνά και το τι νάζια και γέλια τους έκανε δεν περιγράφεται.
Ύστερα από λίγη ώρα αλώνιζαν όλη τη βεράντα και τον κήπο όλα μαζί ευτυχισμένα, ξέχασαν κλάματα, ντροπές και ζηλίτσες και έπαιζαν ευτυχισμένα. Μέχρι και βήματα κανονικά έκανε η Αθηνά (μάλλον πήρε παράδειγμα από τη φίλη της τη Μελίνα)
Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι στην αρχή αισθάνθηκα πολύ άβολα με τη συμπεριφορά της, όμως την άφησα να βρει μόνη τους ρυθμούς της. Άλλωστε και σε εμάς τους μεγάλους δεν συμβαίνει καμιά φορά; Πόσες φορές έχετε βρεθεί σε ένα σπίτι ή πάρτι ή μαγαζί και στην αρχή αισθανόσασταν απαίσια και θέλατε να φύγετε, αλλά στο τέλος καλοπεράσατε; Εμένα μου έχει συμβεί πολλές φορές!
Σας έχει κάνει ποτέ το παιδάκι σας κάποιο παρόμοιο ξέσπασμα; Πώς αντιδράσατε;
H Aθηνά πριν σπάσει ο πάγος…
… η Αθηνά και η Μελίνα αφού τα βρήκαν
(ισχύς εν τη ενώσει στο αράδιασμα των παιχνιδιών, χαχα)
Δε νομίζω ότι θα πρέπει να ανησυχούμε όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο...Τα παιδάκια όπως έχω παρατηρήσει θέλουν το χρόνο τους να προσαρμοστούν. Και ειδικά αν πρόκειται για παιδάκια που βλέπουν για πρώτη φορά ή τα βλέπουν πιο σπάνια από άλλα. Εμένα ο δικός μου να σκεφτείτε, πριν λίγες βδομάδες τον πήγα σε ένα παιδότοπο να παίξει με ένα κοριτσάκι που είναι μαζί του στον παιδικό σταθμό και τη μαμά του. Για 2 ώρες ούτε που ασχοληθήκαμε(σχεδόν..) μαζί τους... Ρίξανε τόσο μα τόσο παιχνίδι από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο που φύγαμε... Λίγες μέρες μετά πήγαμε στον ίδιο τόπο με τα δυο του ξαδερφάκια που είναι επίσης κοντά σε ηλικία με τον δικό μου. Ε λοιπόν μαζί τους δεν έκανε το ίδιο παιχνίδι...Άλλο έπαιζε εδώ κι άλλο εκεί...Με τη φίλη του την Ελένη από το σταθμό περνάει όλη του την ημέρα, ενώ τα ξαδερφάκια του τα βλέπει το πολύ μία φορά την εβδομάδα...Νόμιζα λοιπόν ότι είναι λογικό να τα βρίσκουν περισσότερο στο παιχνίδι..Τις προάλλες όμως που ήρθαν οι κουμπάροι μου τους οποίους είχα να δω πολύ καιρό και φέρανε και τον 5 χρονο γιο τους μαζί, τι να πω...Λες και γίνανε κολλητοί με το δικό μου 2 χρόνων. Παράξενο ε? Να σκεφτείτε ο δικός μου λίγες λέξεις λέει μόνο. Και από την ώρα που ήρθαν σπίτι μας πιάσανε τα φορτηγά στην αρχή και παίζανε και μετά που κουραστήκανε πιάσανε το ipad και βλέπανε μαζί τα μίκυ μάους που έχω κατεβασμένα και χασκογελάγανε και οι δυο κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο μέσα στα μάτια...Οπότε βάσει όλων των πιο πάνω νομίζω εξαρτάται από πολλούς παράγοντες αν το μωρό κάνει "γκρίνιες" με άλλα παιδάκια...Δε παίζει ρόλο η ηλικία, αλλά ο χαρακτήρας του μωρού, η διάθεση που έχει εκείνη την μέρα, το αν τα άλλα παιδάκια είναι φιλικά ή επιθετικά, κτλ κτλ...Άρα ποτέ δε ξέρεις με ένα παιδί...Κάνουμε εμείς σα μανούλες ότι είναι δυνατό να τα φέρουμε κοντά, αλλά από εκεί και πέρα αναλαμβάνει η προσωπικότητα τους...
Τελικά περάσαμε πολύ ωραία!!!!! Το ευχαριστήθηκα το Αθηνάκι κι εσένα!! Η Μελίνα έπεσε ξερή μετά από τόσο παιχνίδι, και χάρηκα πολύ τελικά που τις είδα να παίζουν ανέμελες!!! Θα το ξανακάνουμε... ελπίζω σύντομα. Φιλάκια σε όλους σας!!!
Καλη υπομονή σε ολες μας!Για μας που τα παιδιά μας περασαν την ηλικια των τριων και φαγαμε τις πρωτες "σφαλιαρες" απο την απροσμενη συμπεριφορα τους ειναι τα πραγματα λιγο ευκολοτερα ,γιατι πλεον μαθαινουμε να ειμαστε ετοιμες για σχεδον ολα..Κατα τα αλλα θυμαμαι ολοενα και περισσοτερο τη σοφη γιαγια μου και την ακομη πιο σοφη μανουλα μου (οπως ειναι αλλωστε και ολες οι γιαγιαδες και οι μανουλες του κοσμου) που μου θυμιζουν δυο πραγματα παντα..ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ -ΜΙΚΡΑ ΒΑΣΑΝΑ...ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ -ΜΕΓΑΛΑ ΒΑΣΑΝΑ και ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΣΑΙ ΓΟΝΙΟς ΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΓΟΝΙΟΣ ,ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΟΣ. Ας ειναι γερα ολα τα παιδια και ας μας τρεχουν,,,ΑΞΙΖΟΥΝ την προσοχη μας το χρονο μας και την υπομονη μας.Και προς Θεου μην νοιωσουμε ποτε οτι μας ντροπιαζουν αν γκρινιαζουν ,καπου θα εχουν δικιο.
Αυτό είναι απλώς μια πολύ φυσιολογική αντίδραση παιδιών αυτής της ηλικίας...τίποτα παραπάνω...Όλα καλά!
Δεν ειναι το καλυτερο αλλα ετσι κανουν τα παιδια...το εχω ζησει πολλες φορες κ μαλιστα με κολλητους τους γινονται περισσοτερο.
γεια σας μανούλες!ο γιός μου (τώρα 5 χρονών) όταν ήταν 2,5 με το παιδάκι αγαπημένων μας φίλων δεν τα πήγαινε καθόλου καλά..το άλλο το αγοράκι 40 ημέρες πιο μεγάλος από το δικό μου , συνέχεια 'εψαχνε ευκαιρία να το χτυπήσει και όλοι βρισκόμασταν όπως καταλαβαίνετε σε άβολη θέση... τώρα πια είναι κολλητά φιλαράκια!!!
ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΝΑΠΟΔΗΣ ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΣΗΣ,ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ...ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ Η ΟΛΙΒΙΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΞΙΝΙΛΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΤΕ ΜΗ ΤΑΡΑΖΕΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΔΙΟΤΙ ΕΜΕΝΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΟΥ ΖΟΥΖΟΥΝΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΕΦΙΑ ΠΑΝΤΟΤΕ.ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΤΙΝΑ ΜΟΥ 6 ΕΤΩΝ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΟΝΤΕΥΕΙ ΤΑ 5 ΚΑΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΟΥ ΣΤΙΣ 4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙ ΧΡΟΝΟ...ΟΠΟΤΕ ΒΑΛΤΕ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΑΣ..ΧΙΧΙ
ακριβώς το ίδιο μου συνέβει χθες με το αγοράκι μου και τον καινούργιο υποψήφιο φίλο του, μόνο που εμείς δεν τον σπάσαμε τον πάγο, ίσως επειδή έχουν 11 μήνες διαφορά (21 ο δικός μου, 10 ο άλλος γλύκας). ελπίζω την επόμενη φορά να τα πάμε καλύτερα, δεν παραδίδω τα όπλα!
Olivia εμένα προχθές που ειχε ερθει μια φιλη επισκεψη με τη κορη της (22 μηνων) ο δικος μου (20μηνων)πηγε να τη παρει απο το χερι να τη παει στα παιχνιδια..η μικρη προφανως ηθελε το χρονο της και ο δικος μου επεμενε..μετα πηγαινε τα παιχνιδια στη μικρη αλλα εκεινη τα εσπρωχνε και εκλεινε τα ματια της...και ξαφνικα της παει ενα παιχνιδι ακομα,εκεινη το σπρωχνει και ο Θοδωρής το περνει και τη χτυπαει ..Ένιωσα τοσο μα τοσο ασχημα !!!Μετα απο 10λεπτα επαιζαν μαζι και χορευαν.Τι να πω ,εγω πάντως ήθελα να ανηξει η γη να με καταπιει