Σ’ ευχαριστώ, μωρό μου!
Σ’ ευχαριστώ, μωρό μου!
Σ’ ευχαριστώ που μέσα από τα δικά σου καθαρά ματάκια
βλέπω τον κόσμο ξανά από την αρχή!
Σ’ ευχαριστώ που δίνεις νόημα
στην κάθε μας βόλτα
στην κάθε μας βουτιά στη θάλασσα
σε κάθε μας γεύμα
σε κάθε απλή, καθημερινή στιγμή!
Σ’ ευχαριστώ για τα φιλιά και τις αγκαλιές
που είναι τόσο αυθόρμητα
και τόσο ζεστά!
Που φωνάζουν «Σ’ αγαπώ μαμά!»
και μου φτιάχνουν τη διάθεση για όλη την υπόλοιπη μέρα!
Σ’ ευχαριστώ, κορούλα μου!!
>για να γελασεις λιγο θα σου πω οτι εμεις περναμε αυτο τον καιρο την περιοδο "σ'αγαπω μαμα/μπαμπα"
τι εννοω?
εκει που καθεται στο εντελως ξεκαρφωτο γυρναει και μας λεει "σ'αγαπω μαμα" ή "σ'αγαπω μπαμπα".
την πρωτη φορα που το εκανε με επιασε απροετοιμαστη γιατι δεν ειχα κανει κατι την δεδομενη στιγμη για να λαβω αυτη τη δηλωση..
με επιασαν τα γελια λοιπον και σκεφτομουν τι μπορει να περασε απο το μυαλουδακι της και μου το ειπε..τωρα πλεον ειναι ενα συνηθισμενο φαινομενο αν και η στιγμη που το λεει ειναι συνηθως χωρις προφανη λογο!
ειναι ομορφο λοιπον να σ'αγαπουν και να σου το λενε που λεει και το γνωστο ασμα..σιγουρα ολες οι μανουλες με λιγο μεγαλυτερα παιδακια το εχουν περασει και καταλαβαινουν και συντομα θα το ζησεις και εσυ ολιβ..
και οσο απλο και αν ακουγεται σκεψου οτι κανεις ανθρωπος ως τωρα δεν σου εχει πει τοσες πολλες φορες σ'αγαπω και μαλιστα χωρις προφανη λογο..ετσι απλα γιατι υπαρχεις..
Νινα
>Ολιβια ένα θα σου πω τώρα που έγινα μανούλα δεν μπορώ να φανταστω τη ζωή μου χωρίς αυτό το πλασματάκι ,παλιά εβλεπα μανούλες να κάνουν σαν τρελές για τα μωρά τους και έλεγα μα καλά πως κάνουν ετσι όλος ο κόσμος κάνει παιδια δεν κάνει ετσι, και όμως τελικα ισχυει για την καθεμια μιας οτι άλλος παιδί δεν έκανε μόνο η Μαριώ το Γιάννη εγω παντως εχω ματια μονο για το παιδι μου ,εχει κυριεψει την καρδιά μου την σκέψη μου κάθε δευτερολεπτο και κλάσμα του δευτερολεπτου της σκέψης μου,δεν ξέρω ολο αυτό που νιώθω αν είναι λίγο ή πολύ γιατι κάθε μέρα ανακαλύπτω και νεα πράγματα που με κάνουν να το αγαπω πιο πολύ ,μα πόσο πιο πολύ θα μου πειτε? αλλα δεν ξέρω να σας πω που και πότε σταματάει το πολύ, νομίζω όμως ποτέ,γιατι κάθε μέρα ειναι και πιο πολύ !
Μπορεί να κουραζόμαστε τόσο πολύ αλλα δεν νομίζω οτι κανείς μπαμπας στον κόσμο μπορει να νιώσει εστω και ελάχιστα απο αυτά που νιώθουμε εμεις οι μανούλες ,ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΥΧΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΝΟΥΛΕΣ -ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ !!!!!!!!!!!!!!!!
>Ολιβια, το περιμενες ποτε αυτο? Το ποση αγαπη μπορει να σου προσφερει ενα παιδι, και ποσο αγαπη μπορει να γεμισει η καρδια σου για ενα πλασματακι τοσο δα? Οτι μπορεις να εισαι περιφανη για ενα πλασμα τοοοσο πολυ χωρις να κανει και πολλα πολλα, που θες να το ξυπνησεις μολις το κοιμησες επειδη θες να το φιλησεις και να το ξαναφιλησεις! Περιμενες ποτε οτι μπορει να υπαρχει τοσο πολυ συναισθημα στη ζωη σου για ενα ατομο το οποιο γνωριζεις τοσο λιγο καιρο??? Εμενα ακομη μου κανει εντυπωση, οπως επισης μου κανει απεραντη εντυπωση το γεγονος οτι η καρδια εχει τοσο χωρο που ακομα κι αν ερθει ενα δευτερο (για παραπερα δεν μιλω γιατι δεν εχω) μωρο νιωθεις τα ιδια και ακομη παραπανω γιατι τα βλεπεις και μαζι και νιωθεις να πας να σκασεις ωρες ωρες απο ευτυχια! Εγω δεν το περιμενα. Ειχα μια μικρη υποψια, αλλα οχι για τοσο μεγαλη κλιμακα!!!! ;-)
>πολυ συγκινητικο!μπραβο ολιβια!να χαιρεσαι το ομορφο σου πλασματακι!
>Να ειναι παντα καλα και να σας γεμιζει ευτυχισμενες στιγμες!!!!