Η θεωρία της πιπίλας
Σε συνέχεια του χθεσινοβραδινού μου κειμένου, θέλω επιτέλους να γράψω την θεωρία της πιπίλας. Αν δεν κάνω λάθος, την είχε γράψει κάποτε μια μαμά σε ένα σχόλιο σε κάποιο κείμενο και από τότε την έχω υιοθετήσει και τη λέω σε όλους τους γονείς:
Στο πρώτο παιδί, όταν η πιπίλα πέφτει στο πάτωμα, την ξεπλένεις, την αποστειρώνεις και του την ξαναδίνεις.
Στο δεύτερο παιδί, όταν η πιπίλα πέφτει στο πάτωμα, την ξεπλένεις και του την ξαναδίνεις.
Στο τρίτο παιδί, όταν η πιπίλα πέφτει στο πάτωμα, τη φυσάς και του την ξαναδίνεις.
Είναι γεγονός ότι στο πρώτο παιδί, οι περισσότεροι παθαίνουν ένα υπερπροστατευτικό σοκ, το οποίο δεν συνεχίζεται -τουλάχιστον με την ίδια ένταση- σε κάθε επόμενο παιδί. Το υπερβολικό άγχος, ακόμα και η υπερβολική αποστείρωση και τελειότητα και οργανοτικότητα, όχι απλά «σκοτώνει» πολλές ωραίες, αυθόρμητες στιγμές με το παιδί σου, αλλά στο τέλος τέλος, ούτε καν ωφελούν σε κάτι!
Όταν, λοιπόν, σας πιάνει καμιά φορά «τρέλα», να θυμάστε τη θεωρία της πιπίλας, η οποία βρίσκει εφαρμογή και σε άπειρους άλλους τομείς που αφορούν το παιδί. Και αν δεν την πιστεύετε, ρωτήστε φίλους και συγγενείς με δύο ή περισσότερα παιδιά. Μέσα από χαλαρή κουβέντα, μάλλον θα σας ομολογήσουν ότι στο πρώτο παιδί έκαναν αγχωμένα πράγματα που δεν επανέλαβαν καν στο δεύτερο! 🙂
Ο δικός μου παιδίατρος είχε την θεωρία....του...."εμβολίου"! Και μας έλεγε γελώντας : Στο 1ο παιδί οι γονείς πανε μαζί στον παιδίατρο για κάθε εμβόλιο! Στο δεύτερο πια, πηγαίνει μόνο η μητέρα.... και στο τρίτο πια.... Ε, στο τρίτο, το παιδί παει ΜΟΝΟ ΤΟΥ για εμβόλιο!!!!! Καλό, ε?????