Η παλίνδρομη εγκυμοσύνη μου
Δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα να ξαναμπώ στη διαδικασία να θυμηθώ εκείνες τις μέρες.. κι όμως αποφάσισα να γραψώ για την πρώτη μου εγκυμοσύνη..
Το Σεπτέμβριο του 2009 ήμουν έτοιμη να παντρευτώ, το καλοκαίρι ήταν πολύ ξέγνοιαστο παρά τις ετοιμασίες του γάμου. Ένιωθα μέσα μου μια πληρότητα και ευτυχία, όλα ήταν σε καλό δρόμο!
Έιχα μια ωραία δουλειά, θα παντρευόμουν τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου.. τι άλλο να ήθελα;
Αρχές του καλοκαιριού με ρωτάει ο άντρας μου πως θα μου φαινόταν η ιδέα ενός μωρού. Μέχρι τότε δεν το είχαμε συζητήσει καν, ήμασταν και σχετικά μικροί… 27. Διστακτικά, του απαντάω «ωραία» και από εκείνη τη μέρα αρχίσαμε να μην προσέχουμε και τόσο..
‘Εφτασε ο Σεπτέμβρης, πολύ τρέξιμο, ο γάμος ήταν στη Κρήτη (εγώ μένω Αθήνα), οπότε θέλοντας και μη, πολλά έγιναν τελευταια στιγμή. Δύο μέρες πριν το γάμο και έχοντας 2-3 μέρες καθυστέρηση το λέω στη φίλη μου η οποία όντας και κουμπάρα μου απαντά ότι αυτή είχε καθυστέρηση από το άγχος, πόσο μάλλον εγώ!
Κατά ένα περίεργο λόγο μέσα μου ήξερα ότι είμαι έγκυος, προσπαθούσα βέβαια να μην το πολυσκέφτομαι και αποφάσισα να κάνω το τεστ μετά το γάμο…
Έτσι και έγινε.. την επόμενη του γάμου θα φεύγαμε για γαμήλιο ταξίδι. Πριν πάρουμε το αεροπλάνο για το μακρινό μας προορισμό, λέω στον αντρούλη μου ότι έχω καθυστέρηση και με τρεμάμενα χέρια βρίσκομαι να κρατάω ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης!
Ήταν από τις πιο έντονες στιγμές της ζωής μου- τότε πραγματικά συνειδητοποίησα πόσο πολύ ήθελα να γίνω μαμά! Το ανακοινώνω στον άντρα μου, ο οποίος δακρύζοντας μου λέει «Θα γίνω πατέρας!»
Γεμάτοι ευτυχία ξεκινάμε για το γαμήλιο ταξίδι, όπου φυσικά περάσαμε τέλεια.. Γυρνώντας το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να κλείσω ραντεβού στο γυναικολόγο… «Όλα καλά» μου είπε..
Δεν μπορώ να περιγράψω πως περνούσαν οι μέρες, ήμουν σαν πιωμένη συνεχώς, γελούσα με το παραμικρό, δεν είχα άγχος, το απολάμβανα με όλο μου το είναι και εγώ αλλά και οι γύρω μου.
Θυμάμαι που για λόγους δουλειάς πήγα στη Ιταλία και επειδή δεν είχα και πολλή παρέα μιλούσα στο μωράκι όλη την ώρα, σαν να έπαιρνα δύναμη από αυτό, όλα μου φαινόντουσαν πιο απλά και πιο ωραία – δεν είμαι υπεβολική στην αφήγηση, πραγματικά αισθανόμουν έτσι.
Κάποια μέρα, γυρνώντας από τη δουλειά πέρασα από την κλινική να πάρω τις εξετάσεις που είχα κάνει πριν από 10 μέρες… Με το που ανοίγω το φάκελο βλέπω σημειωμένο με κόκκινο τις τιμές της χοριακής, ήταν πολύ χαμηλότερη από την εβδομάδα στην οποία βρισκόμουν. Βρίσκω ένα γιατρό ο οποίος με συμβούλεψε να κάνω ένα ύπερηχο γιατί τα πράγματα δεν ήταν καλά.
Την ίδια μέρα παίρνω το γιατρό μου, ο οποίος από ότι φαίνεται μόνο να παίρνει τα κατοστάευρα ήξερε κι τίποτα παραπάνω… Πάει να μου κάνει τον ηπέρηχο και ξαφνικά αρχίσε να φωνάζει «Μην κοιτάς, μην κοιτάς, το έμβρυο δεν αναπτύσσεται και δεν πρέπει να δεθείς!!», οτι πιο ηλίθιο άκουσα σε όλη μου τη ζωή.
Μετά από κάποιες μέρες και φυσικά με άλλο γιατρό.. βρίσκομαι στο «Μητέρα» να περιμένω για την απόξεση… Πάντου έβλεπα γελαστές φάτσες, μωράκια, μανούλες, μπαλόνια και λουλούδια και γω το μόνο που ένιωθα ήταν ένα τεράστιο κενό.
Μετά την απόξεση, το κενό έγινε απόγνωση, δεν μπορουσα με τίποτα να συνειδητοποιήσω ότι μέσα μου πλέον δεν μεγάλωνε ένα μικρό πλασματάκι.. Οι 10 εβδομάδες μου ήταν υπεραρκετές να το αγαπήσω και να το περιμένω με ανυπομονησία. Είχα κάνει όνειρα, είχα νιώσει τις πρώτες αλλαγές στο σώμα μου και στη ψυχή μου.
Για πολλές μερές μετά υπήρχαν στιγμές που νόμιζα ότι ήμουν έγκυος. Δεν θα ξεχάσω ένα βράδυ που ξύπνησα στον ύπνο μου και πήγα να ανάψω το φως δίπλα στο κομοδίνο μου και αυθόρμητα απέφυγα να τεντωθώ για να μην κάνω κακό στο εμβρυάκι… όταν κατάλαβα τι είχα κάνει, άρχισα να κλαίω ασταμάτητα.
Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που πάγωσαν όλα μέσα μου. Νομίζω ότι ήμουν στα πρόθυρα της κατάθλιψης, τίποτα δεν με γέμιζε και συνέχεια το μυαλό μου έτρεχε στην ευτυχία που είχα βιώσει έστω και για τόσο λίγο. Ένιωθα πληγωμένη.
Όταν άρχισα να συνέρχομαι, ο άντρας μου επέμεινε να κάνουμε μια νέα προσπάθεια..Ήμουν αρνητική αλλά μέσα μου ήξερα ότι μόνο αυτό θα με λύτρωνε!
Μετά από πέντε μήνες βρέθηκα να κρατάω ένα θετικό τεστ… συγκρατημένη χαρά για πολλές εβδομάδες. Αυτό το αίσθημα της μέθης, άργησα να το νιώσω αυτή τη φορά…
Αλλά φυσικά το ένιωσα (!!) και συνεχίζω να το νιώθω κάθε μέρα που βλέπω αυτά τα όμορφα μαύρα ματάκια! Τα δικά της ματάκια, τα πιο όμορφα όλου του κόσμου!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ΕΖΗΣΑ ΚΑΙ ΓΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΡΙΝ 3 ΧΡΟΝΙΑ,ΗΤΑΝ Η ΤΡΙΤΗ ΜΟΥ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΟΤΙ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΜΕΝΑ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΜΕ ΕΤΡΩΓΕ...ΗΡΘΕ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΠΑΩ ΠΑΛΙ ΣΤΗ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΕΛΕΓΧΟ ΗΜΟΥΝ ΠΛΕΟΝ 3 ΜΗΝΩΝ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΗΣ ΟΠΥ ΜΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΠΩΣ ΛΟΓΩ ΒΛΑΒΗΣ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ ΔΕ ΘΑ ΑΚΟΥΣΩ ΕΓΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΗΣΩ ΓΙ ΑΥΤΟ...ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΕΞΕΤΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΥΠΕΡΗΧΟ ΗΤΑΝ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΜΑ ΝΕΚΡΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΣΑ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΕ,ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΚΟΛΠΙΚΟ ΥΠΕΡΗΧΟ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟ ΣΚΟΥΝΤΑΓΕ ΑΠΟ ΔΩ ΑΠΟ ΚΕΙ ΤΠΤ,ΑΠΛΑ ΕΚΑΝΕ ΚΟΛΟΤΟΥΜΠΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΝΤΑΓΜΑ,ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙ Η ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΤΕΙΛΕ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΦΑΝΕΡΟ.... ΠΗΓΑ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΟΥ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΗΔΗ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΜΕ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΚΑΝΑΜΕ ΤΣΙΓΑΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΗΓΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΕΡΗΧΟ...ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ,ΜΑΣ ΕΞΗΓΗΣΕ ΠΩς ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΤΟ ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΥΓΡΟ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟς ΚΑΙ ΠΕΒΓΑΙΝΕ ΑΠ ΕΞΩ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΛΕΕΙ ΤΥΧΕΡΟΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΟΝ 3 ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΙΟ ΜΕΤΑ...ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΤΟ ΟΜΦΑΛΙΟ ΥΓΡΟ ΕΙΧΕ ΣΧΗΜΑΤΙΣΕΙ ΦΩΤΟΣΤΕΦΑΝΟ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΚΙ ΤΟΥ... ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΚΟΜΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΗΧΟΥς ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥς ΕΧΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ Ο ΔΙΚΟς ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΟΣ...ΚΑΙ ΑΥΤΟς ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΟΥ ΠΛΕΟΝ ΖΟΥΖΟΥΝΙΑ
>Μπαμπάς Π.
Μπαίνω κι εγώ στην παρέα των μαμάδων για να πω πόσο ευτυχισμένος και περίφανος νιώθω που έχω μια τόσο δυνατή γυναίκα που έχει και εκείνη τόσο όμορφα ματάκια σαν της κορούλας μας.Να είστε και οι δυο γερές,να μην το βάζετε κάτω,να μας ακούτε κι εμάς γιατί θέλουμε μόνο το καλό σας, και να συνεχίσετε να μας δείχνετε τον δρόμο της ζωής και της ευτυχίας όπως όλα τα ιερά πλάσματα που λέγονται "μανούλες"...Σας λατρευουμε και τις δυο,είστε η ζωούλα μας και μας συγκυνείτε...
Και κλείνω αφιερώνοντάς σας ένα στιχάκι απο του Χαίνηδες: "Και δε με νοιάζει μην χαθω,θα ζεις εσύ για μένα.Είναι της φύσης ο σκοπός,κι είσαι του έρωτα καρπός και μιας αγάπης γέννα"...
>Λυπάμαι πολυ για Αυτό που υπεστηκες. Δεν έχω περάσει κάτι τέτοιο και ίσως να μην μπορω να το καταλάβω ποτέ. Έχω περάσει όμως την αγωνία του ίσως να μην μπορέσω ποτε να μεινω έγκυος. Σίγουρα δεν έιναι κάτι που διαγράφεται έτσι απλά απο τη μνήμη.. Η κολλητη μου που ήταν έγκυος 6 μηνών με πήρε τηλέφωνο μια μέρα και μου ειπε ότι απέβαλε. Δεν νομίζω ότι έχει σχέση αν συμβαίνει στην αρχή η στο τέλος της εγκυμοσύνης. Ο πόνος έιναι ο ίδιος. Της είπα Αυτό που κατα βάθος πιστεύω για να την παρηγορησω. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο που μόνο ο Θεός ξέρει.. Να σκέφτεσαι ότι το μωρακι σου έιναι κάπου εκεί ψηλά και να μη στεναχωριεσαι.. Να χαίρεσαι το παιδάκι που ήρθε μετα και εύχομαι να ακολουθήσουν κι αλλα..
Όσο για την ιστορία της κοπέλας που έγραψε πάνω απο μένα με έκανε να κλάψω.. Λυπάμαι πολυ που κάποιες μανουλες πρέπει να βιώσουν κάτι τέτοιο..
Νατασα
>ΑΧ ΘΕΕ ΜΟΥ.ΤΟ ΕΖΗΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟ.ΤΟ 2001 ΜΕΤΑ ΑΠΟ 7 ΜΗΝΕΣ ΓΑΜΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ.ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΟΤΕ ΣΤΑΘΕΡΟ ΚΥΚΛΟ ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΝΗΣΗΧΗΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΥΣΗ.ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΤΕΣΤ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 2 ΜΗΝΕΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑ ΠΟΛΛΕΣ ΥΠΝΗΛΙΕΣ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΘΕΤΙΚΟ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΜΑΣ.ΚΛΕΙΝΩ ΕΝΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΕΝΑΝ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ.ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ.ΚΑΤΙ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΣΤ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΚΑΤΕΛΑΒΕ ΕΝΑΣ ΦΟΒΕΡΟΣ ΠΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΣΑΝ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΔΙΠΛΩΣΕ ΣΤΑ ΔΥΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΠΟΙΑ ΛΕΠΤΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕ.ΗΡΘΕ Η ΠΟΛΥΠΟΘΥΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΨΥΛΑΦΥΣΗ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΥΠΕΡΥΧΟ ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΜΗΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΟΥ.ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΩ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΩΤΩΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΜΟΥ.ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΞΕΚΗΝΑΕΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ.ΗΜΟΥΝ 3 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΙ.ΓΕΛΑΓΑΜΕ ΣΑΝ ΤΡΕΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ.ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ...ΤΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΕΙΣΤΕ ΝΕΟΙ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΑΚΙ.ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΡΔΙΑΚΟ ΠΑΛΜΟ.ΕΜΕΙΝΑ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΜΕ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ..ΠΕΡΜΕΝΑ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΞΩ.ΠΕΡΑΣΑ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΝΥΧΤΑ ΦΩΝΑΖΩΝΤΑΣ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ..ΜΠΗΚΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΟ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΗΡΑ ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΑΚΟΜΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ..ΣΤΗ ΑΝΑΜΟΝΗ ΕΙΔΑ 2 ΚΟΠΕΛΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΓΙΑ ΕΚΤΡΩΣΗ ΜΕΣ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΤΟ ΗΘΕΛΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΛΥ ΤΟ ΕΧΑΣΑ..ΓΙΑΤΙ.ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΘΗΚΑ ΞΥΠΝΗΣΑ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΡΚΩΣΗ ΚΑΙ ΦΟΒΕΡΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ.ΕΙΧΑ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ 15 ΜΕΡΕΣ.ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΜΕΣΑ ΜΟΥ 15 ΜΕΡΕΣ ΝΕΚΡΟ..ΑΠΟΚΤΗΣΑΜΕ ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ 6.ΕΚΕΙΝΟ ΩΜΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΘΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΩ...ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΘΟΥΣΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΕΧΩ ΚΡΑΤΗΣΕΙ.ΟΛΟΙ ΜΕ ΡΩΤΑΝΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΩ ΤΟΝ ΥΠΕΡΥΧΟ...ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ..ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ...
>ΕΓΩ ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ ΠΟΥ ΚΟΝΤΕΥΗ ΤΑ 3 ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΑ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΤΕΣΤ ΚΑΙ ΒΓΗΚΕ ΘΕΤΙΚΟ Ο ΑΝΤΡΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΚΑΤΑΧΑΡΗΚΕ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΞΕΤΡΕΛΑΘΗΚΕ ΕΙΧΑ ΚΑΤΙ ΠΟΝΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΟΛΟΙ ΟΥ ΛΕΓΑΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΠΓΑ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΠΟΝΑΚΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ...ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΓΙΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ.. ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΕΙΧΑ ΛΙΓΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΠΗΡΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΠΛΩΣΩ..ΕΛΕΓΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ...ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΠΗΡΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΤΙ ΜΕ ΕΤΡΩΓΕ ΠΑΙΡΝΩ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΗΝ ΚΟΛΛΗΤΗ ΜΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΗΣ ΔΙΚΙΑΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙ ΕΠΑΦΗ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΑΝ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΙΜΑ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΕ ΕΠΙΑΣΕ Η ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΜΠΑΝΙΟ ΕΚΕΙ ΕΦΥΓΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΞΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ Ο ΑΝΤΡΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΜΕ ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΟΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΕΙΧΑ ΞΕΛΑΦΡΩΣΕΙ ΔΕΝ ΕΝΙΩΘΑ ΠΟΝΟ ΤΙΠΟΤΑ ΠΗΓΑΜΕ ΜΕΣΑ ΜΕ ΕΙΔΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΣΙΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΕΒΛΕΠΕ ΣΑΚΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΑΚΟΣ ΚΑΙ Η ΕΙΡΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΜΕ ΡΩΤΑΓΑΝΕ ΕΙΣΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΕΩ ΟΤΙ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΤΕΣΤ ΚΑΙ ΕΔΕΙΞΕ ΘΕΙΚΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΓΙΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΛΕΓΑΝΕ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΚΑΙ ΑΠΟΡΩ ΠΩΣ ΚΡΑΤΙΟΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΒΡΙΖΑ ΕΠΑΙΖΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ.... ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΕΣΤ ΚΥΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΒΓΗΚΕ ΘΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΤΡΙΨΑ ΣΤΗΝ ΜΟΥΡΗ.. ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΟΝ ΦΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΟΥΝΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΕΓΩ ΣΥΝΧΡΟΝΟΣ ΜΙΛΑΓΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟ ΜΟΥ.ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΟΥΡΑΖΩ ΚΛΕΙΣΑΜΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΣ14/6/2011 ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΑΣ...ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΡΩΤΑΓΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΑΜΑ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΒΓΗΚΕ!!!! ΠΟΝΕΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ..... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ...
>ακριβώς τα ίδια... ίδια ιστορία... ίδια αγωνία... απόγνωση... οριακή κατάθλιψη... ακόμα κ με τον γιατρό τα ίδια... !!!!! κ τώρα απλά όλα υπέροχα... συνέχεια φωνάζει "μαμά" κι εγώ πετάω!!!!
ποτέ μην απελπίζεστε.... κάθε δυσκολία μας κάνει να προσπαθούμε... κάθε προσπάθεια μασ κάνει πιο δυνατές!
>Γλυκια μου σε καταλαβαινω κι εγω ειχα μια παλίνδρομη κύηση και μαλιστα δηδυμη!Τωρα πια πρεπει να σκεφτεσαι θετικα και πως ολα εχουν το σκοπο τους και τον λογο τους!Τωρα εχεις δυο ματακια να σε κοιτουν κι ευχομαι κι αλλα πολλα, οπως εχω κι εγω και σε λιγες μερες θα ερθουν κι αλλα! ΑΝΝΑ
>ΝΑ ΜΗΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΑΣΧΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΗΓΗΣΕ...ΙΣΑ ΙΣΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΚΟΠΕΛΕΣ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΤΙΣ ΤΥΧΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΕΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΝ ΤΥΧΕΙ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Κ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ.ΝΑ ΧΕΡΕΣΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ
>καλησπερα,
καλο το σχολιο της Ολιβια οτι οι εγκυουλες καλο θα ηταν να μη το διαβασουν....και μενα μου συνεβη το ιδιο πριν 1,5 χρονο....
τωρα που εχω πλεον μπει στο τεταρτο και εχω δει το νινακι ακομη δεν μπορω να ηρεμησω και να χαλαρωσω χωρις να φοβαμαι μηπως κατι παλι παει στραβα....
ειλικρινα ειναι μια εμπειρια που ειναι τραυματικη κ οπως διαβασα την ιστορια ηταν σαν να την ειχα διηγηθει εγω....
χριστινα