Mε γεια σας, μανούλες!

Να σας πω μια πολύ χαρούμενη στιγμή μου;

Κάνουμε βόλτα με την Ολίβ κάπου στην Ελλάδα… δεν έχει σημασία πού… σε εμπορικό κέντρο, στην παραλία, στον δρόμο… ξαφνικά μια γυναίκα πλησιάζει την Ολιβ και της λέει:

– Ολίβια… γεια σου! Είμαι η Τάδε… Από το eimaimama… έχουμε μιλήσει στις Ελληνίδες μαμάδες…

Αμέσως την αρπάζει και της δίνει 2 φιλιά…

– Αθηνούλααααα… (προς την κόρη μας)… τι όμορφο φορεματάκι είναι αυτό τζουτζούκι μου! Αχ, πώς μεγάλωσες…

Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι ότι η Ολιβ (σχεδόν πάντα) γνωρίζει λεπτομέρειες γι’ αυτην την «αγνωστη» γυναίκα.

–Ααααα η Μαρία είσαι… τι κάνεις βρε; Πώς πάει ο γιόκας σου; Πίνει το γαλατάκι του το βράδι που σε απασχολούσε; (σας δίνω ένα στοιχείο: Η Ολιβ έχει φωτογραφική μνήμη!)

– Ναι…ναι… μωρέ πότε θα κάνουμε μαμαδοσυνάντηση;

Στην καριέρα μου έχω κάτσει πολύ συχνά με ανθρώπους που είναι αναγνωρίσιμοι. Δεν έχω τις καλύτερες εντυπώσεις…Συνήθως κορδώνονται σαν παγώνια και χάνουν το φυσικό τους. Ελάχιστοι παραμένουν οι ίδιοι που ξέρω… π.χ. η Λιάνα Κανέλη…

Μέσα μου κάτι χοροπηδάει από χαρά που σ’ αυτό το πολύ κλειστό club βάζω και τη γυναίκα μου. Υποκειμενικό του κερατά ε;

Φυσικά! Όμως (ααααχ…αν δεν υπήρχε αυτό το «όμως» πόσο καλύτερη θα ‘ταν η ζωή μας)… όμως (χαχαχαχα) στην προκειμένη περίπτωση συναντιώνται δυο γυναίκες με την ίδια ιδιότητα… Μαμάδες. Δηλαδή το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου. Εχουν να μοιράσουν ακριβώς το ίδιο… την πιο αθώα και πραγματική αγάπη της ζωής… στις άλλες περιπτώσεις συναντιέται ένας π.χ. πολιτικός με έναν ψηφοφόρο… ένας δημοσιογράφος με έναν αναγνωστη… ένας ηθοποιός με έναν θεατή.  Εδώ συνατιούνται δυο μαμάδες.

Η Ολιβ μου μοιράζεται καθημερινά αυτά που νιώθει, μαθαίνει από την σχέση της με την Αθηνά. Τα ίδια ακριβώς νιώθουν, μαθαίνουν και οι μαμάδες που την συναντούν. Γι’ αυτό την αγαπούν και γι’ αυτό και εκείνη αγαπά εκείνες. Τις έχει όλες στην αγκαλιά της και όλες εκείνη στη δικιά τους.

Είναι ένας υπέροχος… ένας τρομερά τρυφερός δεσμός.

Ναι, ΟΚ! Μαλλιοτραβιούνται καμμιά φορά… αλλά όλες μαζί σχεδιάζουν το μέλλον αυτης της χώρας… Ετσι δεν είναι; Ετσι δεν λέμε: τα παιδιά είναι το μέλλον μας; Φυσικά και είναι!

Δεν φαντάζεστε πόσες ώρες την ημέρα έχει το τηλέφωνο σκουλαρίκι στο αυτί της και μιλά με μαμάδες…  δεν φανταζεστε πόσα posts γεννήθηκαν απ’ αυτά τα τηλεφωνήματα… ποιες δημοσκοπήσεις και μπούρδες; Η ζύμωση (όπως λέγανε παλιά στην πολιτική) είναι τόοοσο αλήθινή.

Δεν φαντάζεστε πόσες φορές την ημέρα μου λέει:
–Αχχ, μωρέ η κορούλα της Ευτυχίας έχει πυρετό δυο μέρες συνεχώς.
–Σήμερα γεννά η Τζούλια!
–Ο μικρός της Αννας περπάτησε.
–Ο γιός του Θανάση έπεσε από το κρεββάτι.

ΟΠΟΥ πάμε… μα ΟΠΟΥ…  ελέγχει ανά 5 λεπτά με το iPhone της… τι κάνουν οι μαμάδες ΤΗΣ…  χαχαχα… έτσι τις λέει.

Καμαρώνω γι’ αυτην.

Βασικά χαίρομαι για την τεράστια αυτή ομάδα που μοιάζει σαν οικογένεια.

Όταν αποφάσισε να αλλάξει το site της… της είπα:

–Γιατί μωρέ Ολιβ; Μια χαρά είναι αυτό που έχεις!
–Μπαααα θα τα’ αλλάξω… για να μπορούν οι μανούλες να διαβάζουν εύκολα ο,τι τους ενδιαφέρει.

Χαμογέλασα…

Με γειά το site σου, αγάπη μου!
Με γεια σας κορίτσια!