Σημαντική παράλειψη!! Πώς το έκανα αυτό; Τις προάλλες που σας έγραψα για τις πρώτες αναμνήσεις (τι ωραίο θέμα!!), ξέχασα να σας αναφέρω μια πολύ έντονη ανάμνηση που μου έσκασε ξανά χθες που πήγα σε ένα ψιλικατζίδικο να πάρω νερά (τι ζέστη!!).
Κυκλοφορούν ακόμα!! Όταν ήμουν μικρή το έλεγα «ψεύτικο παγωτό» και θυμάμαι πως όποτε πηγαίναμε βόλτα με τη γιαγιά μου σε ένα παρκάκι λίγο πιο μακριά από το σπίτι μας, σταματούσαμε πάντα σε μια κυρία που είχε μαγαζάκι για να πάρω «τύχες» (τραβούσες ένα χαρτάκι από ένα σακούλι και αν ήσουν τυχερός, έπαιρνες δωράκι) και ψεύτικο παγωτό! Χθες που τα βρήκα ξανά, πήρα ένα και το φωτογράφισα:
Στις αναμνήσεις μου είναι ΠΟΛΥ πιο μεγάλο (αλλά όταν είσαι μικρός, όλα σου φαίνονται τεράστια, χεχε) και σαφώς πιο… νόστιμο. Ναι, το δοκίμασα και είναι ένα… τίποτα που κολλάει στα δόντια.
Και όμως, όταν ήμουν μικρούλα ζούσα για τη στιγμή που θα έπιανα το ψεύτικο, ζαχαρωτό παγωτό στα χέρια μου και θα το έβαζα στο στόμα μου.
Θρεπτική αξία μηδαμινή, ζάχαρη, χρώματα (στη συσκευασία γράφει «φυσικά») και τζάμπα θερμίδες.
Θα ήθελα ΠΟΛΥ να μην γευτεί η κόρη μου πολλά από αυτά τα «απαγορευμένα». Δυνατό ή αδύνατο; Ήδη τρώει μπισκότα και έχει δοκιμάσει και πατατάκια (τα ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα). Α! Και καραμέλες-ζελεδάκια (η καλύτερη ανακούφιση μετά από ένα εμβόλιο). Και παγωτό βανίλλια, αλλά αυτό μας το επιτρέπει η παιδίατρος (θεωρείται πλήρες γεύμα όμως έτσι;)
Γίνεται να σταματήσουμε εδώ; Γίνεται να μην φάει ποτέ γαριδάκι; Ψεύτικο παγωτάκι; Μπισκότο με τετραπλή στρώση γέμισης; Οτιδήποτε περιέχει πολλές θερμίδες και περίεργα συστατικά;
Γίνεται να το πάμε όσο φυσικά γίνεται;
Είναι θεική η αντίδραση-ευγνωμοσύνη όταν δίνεις σε ένα παιδί κάτι «απαγορευμένο» και νομίζω πως σ’ αυτό το τριπάκι πέφτουμε οι περισσότεροι. Όμως μακροπρόθεσμα, μήπως μόνο κακό κάνουμε; (Μην μου γράψετε το κλασικό «Και εμείς που φάγαμε, τι πάθαμε» γιατί δεν το ασπάζομαι… Δεν έχουμε ακόμα ιδέα τι μπορεί να έχουμε πάθει, χεχε)
Θα ήθελα να διαβάσω τις δικές σας ένοχες παιδικές απολαύσεις, αλλά και το τι έχουν γευτεί τα παιδάκια σας μέχρι σήμερα! Και αν έχουμε στην παρέα γονείς που δεν έχουν δώσει τίποτα από τα παραπάνω, ας μας πουν τον τρόπο που το καταφέρνουν!
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Όλες μας πιάνει να "αποστειρώσουμε" το περιβάλλον για τα παιδιά μας! Κι εμένα με έχει πιάσει κάτι παρόμοιο και χειρότερο (του στυλ "δεν θέλω να φάει ΠΟΤΕ ζάχαρη") αλλά ο άντρας μου με κοροϊδεύει. Νομίζω ότι τελικά η απάντηση είναι στο "μέτρον άριστον", τόσο για τα παιδιά μας όσο και για εμάς!
Τέτοια εποχή τσακίζαμε το παγωτό Banana Split της Δέλτα αν δεν κάνω λάθος με γεύση σοκολάτα- μπανάνα!!