Μικρά «κατά λάθος» που σε γεμίζουν ενοχές
Πριν αρκετό καιρό, την ώρα που ο Μάνος ήταν στο μπάνιο με τη μικρή και μόλις την είχε βουτήξει στο μπανάκι της, τον ακούω να φωνάζει «Ολίβια, έλα λιιιιιίγο!«
Τρέχω και εγώ και με το που μπαίνω στο μπάνιο χτυπάει τη μύτη μου η χαρακτηριστική βρωμερή μυρωδιά της κρέμας αποτρίχωσης.
«Τι στο καλ….» αρχίζω να αναρωτιέμαι, μέχρι που σε δευτερόλεπτα σκάει λαμπάκι στο μυαλό μου τι είχε συμβεί και ορμάω, βγάζω την Αθηνά από το μπανάκι, την κρατάω από το ένα χέρι, με το άλλο αδειάζω το μπανάκι και μπαίνω στην μπανιέρα ΜΕ τα ρούχα και αρχίζω και ξεπλένω την Αθηνά με δροσερό νερό, γίνομαι και εγώ παπί, ταυτόχρονα ουρλιάζοντας στο Μάνο για το πόσο απρόσεκτος ήταν, ενώ δάκρια έτρεχαν από τα μάτια μου.
Νομίζω πως καταλάβατε τι είχε συμβεί: ο Μάνος μπέρδεψε το μπουκάλι της κρέμα Veet με το μπουκάλι του σαπουνιού Proderm (που είναι ίδιας λογικής και χρωμάτων) και αντί να βάλει σαπούνι, έβαλε… αποτριχωτική κρέμα!!!! Το κατάλαβε ευτυχώς εγκαίρως, επειδή δεν έκανε…. αφρό. Τον ανάγκασα να πάρει την παιδίατρο τηλέφωνο, η οποία έσκασε στα γέλια και μας είπε να την ξεπλύνουμε καλά και ότι αφού έβαλε μικρή ποσότητα σε πολλά λίτρα νερού, δεν χάθηκε και ο κόσμος.
Εγώ για μέρες βέβαια, παρατηρούσα κάθε χιλιοστό του δέρματος της Αθηνάς, μην τυχόν και βγάλει κάτι ύποπτο.
Δεν λέτε πάλι καλά που του ήρθε να ελέγξει το μπουκάλι ΠΡΙΝ βάλει κρέμα στο κεφάλι της Αθηνάς;;; (κάναμε αμάν να δούμε μαλλί, θα χάναμε και το λίγο που είχε!!)
Εννοείται πως η κρέμα εξαφανίστηκε από την μπανιέρα για να μην γίνει ξανά το ίδιο. Ε και ο Μάνος πια διπλο-τσεκάρει το οτιδήποτε πριν το χρησιμοποιήσει.
Χθες πάλι, είπε η μαμά μου να κάνει μπάνιο την Αθηνά. Μόλις είχε φτάσει από Χαλκιδική και ήθελε να κάνει αυτή μπανάκι το εγγονάκι της. Ξαφνικά ακούω κλάμα γοερό από το μπάνιο. Τρέχω τρέχω τρέχω και βρίσκω μια Αθηνά να κλαίει και να οδύρεται. Τι είχε συμβεί; Η μαμά μου είδε ένα ροζ αφρόλουτρο που έχουμε και το πέρασε για παιδικό και είπε να την… λούσει με αυτό. Το αποτέλεσμα; Έτσουξαν τα μάτια της Αθηνάς και άρχισε να κλαίει το παιδί. Μέχρι να τη συνεφέρουμε, ιδρώσαμε.
Εμένα πάλι μου έχει συμβεί το άλλο το κορυφαίο: έχω παραγγείλει καφέ για μένα και χυμό πορτοκάλι για την Αθηνά. Έτσι όπως μιλάω με τον Μάνο, η Αθηνά μου δείχνει ότι θέλει να πιει, πιάνω λοιπόν και εγώ το ποτήρι και της δίνω να ρουφήξει με το καλαμάκι. Την βλέπω να ρουφάει με πολύ πάθος και ευχαρίστηση. «Μπα; Ποιος ξέρει τι νόστιμα πορτοκάλια θα είναι για να πίνει με τόση χαρά«, σκέφτομαι, μέχρι που συνειδητοποιώ ότι πίνει τον… καφέ μου!!!
Ευτυχώς στην ουσία ήπιε αφρόγαλα (Ο Μάνος, βέβαια, μου είπε «Καλά, ας το έκανα εγώ και ποιος σε άκουγε μετά!» -χοχο, δίκιο έχει)
Κάθε φορά που συμβαίνει ένα τέτοιο «κατά λάθος», αισθάνομαι τόσες τύψεις και ενοχές… Αρχίζω και αναρωτιέμαι μήπως παραείμαι χαλαρή, μήπως θα έπρεπε να είμαι πιο προσεκτική, αλλά μετά σκέφτομαι ότι λίγο πολύ όλοι έχουμε κάνει μια γκάφα. Ευχαριστώ το Θεό που δεν ήταν κάτι πιο σοβαρό…
Αλήθεια, εσείς έχετε κάνει ποτέ ένα τέτοιο λαθάκι;
ΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑ πολυ γελασα!εμεις δεν θυμαμαι αν εχουμε κανει κανενα ετσι ''χοντρο'' στο παιδι αλλα μπορω να σας πω οτι ο αδερφος μου εχει πλυνει τα δοντια του με αποτριχωτικη κρεμα(το γνωστο σωληναριο)κ εβριζε κ ολας μετα γιατι η οδοντοκρεμα που αγορασε η μανα μας εκαιγε πολυ...κ για πολυ καιρο επισης εκανε μπανιο με σαπουνι για την γυναικεια ευαισθητη περιοχη!!!!κ αλλη μια φορα στο νοσοκομειο που δουλευα τοτε μας εφερε μια μαμα ενα κοριτσακι οχι πανω απο 5 χρονων με τσουξιμο στην ευαισθητη περιοχη...την ωρα που της επαιρνα ιστορικο μου ξεφουρνισε οτι επλενε το πιπι του παιδιου με dettol!!!σοκ εγω!!φυσικα του ειχε κανει εγκαυμα κ του ειχε καταστρεψει κ οοολη τη χλωριδα της περιοχης!μπερδευτικε(οπως αποδειχθηκε αργοτερα κ αρκετος κοσμος)επειδη πανω γραφει ''για ευαισθητες επιδερμιδες''
αχ κοριτσια μου αυτο που επαθα εγω ηταν πολυ επικινδυνο. στην μπαντα απο το κρεβατακι της και αρκετα ψηλα ειχα καρφιτωσει μια παραμανα με ενα φυλαχτο, δωρο της νονας μας. ελα ομως που η μικρη καποια στιγμη μεγαλωσε, εγινε 5μηνων και εγω ουτε καν σκεφτηκα να το βγαλω. ηταν εκει απο την πρωτη μερα που η μικρη ηρθε στο σπιτι απο την κληνικη. καποια στιγμη ξυπνησε και χωρις να κλαψει για να παω να την παρω απλωσε το χερι της, τραβηξε την παραμανα η οποια ανοιξε (ηταν ασφαλειας και καλα) και την εβαλε στο στομα της. αλλα μαλλον ειναι αυτο που λενε το ενστικτο της μανας κατι με ετρωγε σταματησα το μαγειρεμα και πηγα να δω τι κανει. μολις μου χαμογελασε κατι ελαμψε μεσα στο στομα της κι εγω κοντεψω να λυποθυμησω απο τον φοβο και τις ενοχες που εχω ακομα και σημερα. βεβαια απο τοτε ουτε καρφιτσες ουτε παραμανες ουτε τιποτα. ασε που μεχρι και τα μαχαιρια δεν τα εχω πλεον σε συρταρι αλλα σε ενα ψηλο ντουλαπι μεσα σε ενα ταπερ.
το πόσο σε καταλαβαίνω δε λέγεται! & μένα κάτι παρόμοιο μου συνέβει 'οταν η μικρή μου ήταν 9 μηνών. είχε ξυπνήσει από το μεσημεριανό ύπνο & αφού ήταν ήσυχη, την άφησα στην κούνια της μέχρι να τελειώσω το φαγητό. δίπλα από την κούνια όμωσ είναι το καλοριφέρ, στο οποίο είχα αφήσει μια μπουμπουνιέρα ανεμόμυλο η οποία είχε ένα μεγαλούτσικο καρφάκι για να στηρίζεται στο ξυλάκι της. από ένστικτο & με τη βοήθεια του Θεού , απόρησα που ήταν τόσο ήσυχη & πήγα να δω τι κάνει. μόλισ τη βλέπω παθαίνω σοκ. είχε φτάσει τον ανεμόμυλο, είχε ξεκολλήσει το ξυλάκι & τον μασούσε. ευτυχώσ, στην προσπάθεια τησ να τον βάλει μέσα στην κούνια, ξεκόλλησε το καρφάκι & έπεσε στο πάτωμα. μέχρι να το διαπιστώσω είχα ασπρίσει από το φόβο μου μήπωσ το κατάπιε.
Εμείς πάθαμε κάτι χειρότερο! Ο μικρός 1 έτους να καίει στον πυρετό, εγώ να κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου όντας έγκυος το δεύτερο και ο μπαμπάς να του βάζει δικο μου υπόθετο προγεστερόνης αντί πυρετού! Δεν χρειάζεται να πω τι ακολούθησε στις πρώτες βοήθειες, ούτε να το σκέφτομαι θέλω! Από τότε ο μπαμπάς δεν δίνει τίποτα στα παιδιά για λόγους ασφαλείας:)
Όταν η Λένα ήταν περίπου 30 ημερών και ενώ ήμαστε στη Τζιά κι έχουμε κατέβει μια βόλτα στο λιμάνι, παραγγέλνω ένα καπουτσίνο για να τον πιω αφού ξυπνήσει η μικρή και θηλάσει. Η ώρα περνάει, ο καφές έρχεται εγώ ξεχνιέμαι και τον κατεβάζω μονορούφι... Η μικρή θηλάζει, συνεχίζουμε τη βόλτα μας και μετά παίρνουμε το δρόμο του γυρισμού στο σπίτι. Όλη αυτή την ώρα η μικρή ξύπνια κι εγώ να λέω "α, άρχισε να μένει και λίγο ξύπνια τι καλά" Κούνια που με κούναγε.... Η ώρα έχει πάει 6 το απόγευμα και η μικρή έχει ξαναφάει, αλλά ύπνος γιοκ άσε που έχει προστεθεί και μια ελαφριά γκρίνια στο μενού.... Την παίρνει ο Βασίλης να την κάνει μια βόλτα με το αμάξι (σίγουρο υπνωτικό στην περίπτωσή μας), τζίφος και πάλι. άλλαγμα, ξανά τάισμα έχει πάει 20:00 τίποτα. Κατά τις 23:00 και σίγουρη ότι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί, μυξοκλαίγοντας έρχεται η επιφοίτηση: "Ο ΚΑΦΕΣ!!!!!" Ε, ναι η απαράδεκτη ήπια καπουτσίνο που μάλλον ήταν και δυνατό και στο καπάκι θήλασα, άρα η Λένα ήπιε όλον τον καφέ και ουχί μόνο το αφρόγαλο σαν την Αθηνούλα....... Του τίναξα τα νεύρα του παιδιού και φυσικά πέθανα από τις τύψεις μου!!!! Θέλετε και το κερασάκι στην τούρτα?!?!!? Την προηγούμενη εβδομάδα έκανα το ίδιο και με τον 2 μηνών γιό μου, παρόλο που από τη μέρα που γεννήθηκε αυτό είχα στο νου μου στο μοναδικό καφέ που έπινα κάθε μέρα, πότε ήταν να φάει το επόμενο γεύμα..... Ευτυχώς στη δική του περίπτωση ο καφές ήταν ελληνικός και ελαφρύς οπότε το ξεπέρασε πιο γρήγορα. Η μάνα πάλι δεν το ξεπέρασε ποτέ :):):):):)
Καλησπέρα.. εγώ προσωπικά δεν έχω παιδιά, όμως, με την μικρή μου ανηψιά έχουν συμβεί διάφορα ευτράπελα..κ ένα από αυτά συνέβη όταν ένα βραδάκι μαζεμένοι όλοι στην κουζίνα να χαζεύουμε την Στελλίνα μας. Κάποια στιγμή ζητάει το μαναράκι μου νεράκι και της λέω "έχεις καρδιά μου το ποτηράκι σου στο τραπέζι".. Παίρνει και αυτό το ποτηράκι του (ποτηράκι σφηνάκι ήταν το δικό της γιατί της άρεσε) και πριν το καταλάβουμε, πίνει ένα σφηνάκι ούζο που είχε αφήσει η αδελφή μου στο τραπέζι σε ακριβώς ίδιο ποτηράκι. Δεν το προλάβαμε το καημένο, άρχισε να φωνάζει ότι έκαιγε ο λαιμός της, φυσικά πανικοβληθήκαμε όλες μέχρι να συνειδητοποιησουμε τι συνέβη. Όταν διαπιστώσαμε ότι ήπιε το ούζο αντί το νερό από την μια πέσαμε κάτω από τα γέλια..απο την άλλη περιμέναμε να δούμε τι συνέπειες θα είχε αυτό. Το αποτέλεσμα; Μετά από 10 λεπτά η μικρούλα τρέκλιζε σαν μεθύστακας, χτυπούσε από τοίχο σε τοίχο η καημένη, δεν μπορούσε να μιλήσει καθόλου παρά μόνο χαζογελούσε, είχε γίνει κατακόκκινο το μικράκι θυμάμαι.. Πήρε βέβαια η αδελφή μου την παιδίατρο να την ρωτήσει τι να κάνει, δεν θυμάμαι τι της είπε ακριβώς γιατί είναι κ 4 χρόνια που συνέβη αυτό, αλλά από τότε φυσικά και είμαστε 100000 προσεκτικες για να προσέχουμε την κάθε τους κίνηση, αυτής της μικρούλας και του ανηψιού.