Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη μυρωδιά της!

H ιστορία της Μαρίας

Διαβάζω κάθε μερα και μια νέα ιστορία μιας μαμας, το πως γέννησε, το πως ενιωσε, ετσι αποφασισα να σας πω κ εγω την δικη μου ταπεινη και απλη ιστορια…  Με λένε Μαρία, ειμαι 25 χρονων και γεννησα στις 3 Οκτώβρη μια πανέμορφη καραμελιτσα….

Ειχα μια πολυ καλη εγκυμοσυνη 9 μηνες ολα πηγαν ρολόι! Ηταν κανονισμενο να γεννήσω με καισαρική λογω μυωπιας και έτσι ο γιατρος μου στις 28 Σεπτεμβρίου μου ανακοινώνει πως εντος της εβδομαδας που θα ερχοταν, δηλαδη αρχες Οκτώβρη, γενναω… ετσι και εγώ του ζήτησα η μέρα να ειναι στις 8 Οκτώβρη που ειχα τα γενεθλια μου, εκλεινα τα 25 και ηθελα να τα γιορταζουμε μαζι τα γενεθλια μας με την πριγκιπισσα μου και ολα κανονιστικαν χωρις κανενα προβλημα…

Εφτασε η Κυριακη 3 Οκτωβρη. Το πρωινο της Κύριακης με βρήκε αυπνη διοτι ολο εκεινο το βραδυ η μικρη μου εκανε σαν τρελη, χτυπιοταν, κουνιοταν, στριφογυριζε, ενα περιεργο πραγμα, δεν το ειχε ξανακανει ποτε.. Οταν πια σηκωθηκα απο το κρεββατι αρχισα να κανω τις καθημερινες μου δουλειες. Η μικρη μου ομως πολυ ήσυχη και υπεθεσα πως κοιμοταν μετα την εξαντλητικη νυχτα…

Η ωρα περνουσε, εφτασε μεσημέρι και η μικρη ακομα τιποτα, ενιωθα μονο κατι μικρα σαν φτερουγισματα… αρχισα να ανησυχω.. Μεχρι στις 16:00 το μεσημερι που ξαπλωσα και αρχισα να χαίδευω την κοιλια μου, να ξαπλωνω στο πλαί μπας και αντιδρασει αλλα τιποτα, μονο μικρα φτερουγισματακια… ανυσηχουσα αλλα ελεγα ας περιμενω λιγο….

Οσπου πια εφτασε 19:00 και αποφασισα να παρω τον γιατρο μου, του ειπα τι εχει συμβεί, μου ειπε να απλωσω ουζο στην κοιλια μου (κατι κανει το ουζο που τα κανει να κουνιουνται σαν κατσαριδακια) και να τον ξανακαλεσω να του πω… Ετσι και εκανα, εστειλα τον αντρα μου να βρει ουζο, ηταν και Κυριακη ολα κλειστα, εβαλα, αλλα παλι λιγα κουνηματακια. Παιρνω τον γιατρο μου και με στελνει επειγοντως στο νοσοκομειο για να με βαλουν στον καρδιοτοκογραφο να ακουσουν την μικρη…

Ημουν σιγουρη πως εκεινο το βραδυ θα γεννουσα, ετσι μπηκα, εκανα το μπανιο μου, πηρα την βαλιτσα μου και στις 20:30 βρησκομουν στο Μητερα…

Με βαλαν στο καρδιοτοκογραφο και μετα απο 2 ωρες αρχισαν ολοι να τρεχουν. Ρωτουσα και κανεις δεν μου ελεγε, περιμεναν τον γιατρο μου… Οταν ηρθε μου ειπε πως ο πλακουντας γερασε και πως η μικρη εχει ταχυκαρδια και πως σε 1 ωρα θα γεννουσα, εκει κατερευσα, εβαλα τα κλαμματα, ηθελα την μαμα μου αλλα ηταν μακρυα γιατι ολοι περιμεναν την 8η Οκτωβριου.

Ο γιατρος προσπαθουσε να με ηρεμησει αλλα εγω τιποτα…  23:00 εκανα επισκληρηδιο και μπηκα μεσα, ολα κυλουσαν αργα,  αλλα στις 23:20 ακουω τον γιατρο να μου λεει «Μαρακι την ακους; Κλαίει!» και εκει κλαιω και εγω παλι…

Την εφεραν διπλα μου και ηταν μια κουκλα με τεραστια ματακια που δεν εκλαιγε αλλα ειχε βγαλει την γλωσσουλα της και μου εκανε μπουρμπουλιθρες με τα σαλακια της, μυριζε μια περιεργη αλλα αξεχαστη μυρωδια που ακομα ειναι στο προσωπο μου…. Και ποτε δεν θα ξεχασω, το πρωτο της βλέμμα, τις μπουρμουλιθρες και την μυρωδια της..!

Σημερα η μικρη μου ειναι 10 μηνων και μπουσουλαει γυρω γυρω ολη μερα!!!!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com