Πρώτη φορά μαμά (και μάλιστα η πρώτη της παρέας!)
Η μαμά Ειρήνη περιγράφει το πώς είναι να γίνεσαι για πρώτη φορά μαμά και μάλιστα να είσαι και η πρώτη της παρέας!!
Πρώτη φορά μαμά (και μάλιστα η πρώτη της παρέας!)
μαμά Ειρήνη
Με τον άντρα μου ειμαστε μαζι 16 χρονια και παντρεμένοι τα τελευταία 3 (εμ, με σχολές ,δουλειές, κάτι το έτος ήταν δισεκτο, φτάσαμε στο σημείο να τον συστηνω μετα απο 11 χρόνια ως «το αγόρι μου» και κάπου εκει καταλάβαμε ότι μήπως ήρθε η ώρα να πάμε ενα βήμα παρακάτω…)
Η αλήθεια ήταν ότι περα απο την οικογένεια μας έχουμε και μια παρέα φίλων που είμαστε πολυ δεμένοι όλοι… διακοπές, εξόδους κάθε Σαββατοβραδο, καφεδάκι στο στέκι μες στην βδομάδα και γενικά όλα κυλούσαν σε μια όμορφη ρουτίνα..
Μετα τον γάμο συνεχίστηκε το ίδιο με την προσθήκη κάποιων ταξιδιών σε εξωτερικό με παρέα ή μόνοι.. Φυσικά και συζητούσαμε να κάνουμε ενα παιδάκι, παντα ήταν στα σχέδια μας και ευπρόσδεκτο ανεξαρτήτως γάμου… Και κάπου στα μέσα του 2009 κλείνει το Γραφείο που δούλευα επι 5 χρονια περίπου και είπαμε να κάνουμε λίγο πίσω ώστε να βρω νέα δουλεια και να μπούμε σε ενα προγραμμα ώστε οικονομικά να είμαστε πιο καλα.. ειναι αυτο που λενε ότι όταν κανεις σχεδια ο Θεός γελάει..
Λίγο πριν ξεκινήσω την νέα μου δουλεια μαθαίνω ότι είμαι έγκυος, πολλη χαρα και γενικά μια πολυ όμορφη περίοδος εγκυμοσύνης με τις οικογένειες μας και τους φίλους μας κοντα…
Και προς το τέλος της εγκυμοσύνης συνειδητοποίησα τι σημαίνει να είσαι το πρωτο ζευγάρι απο την παρέα ή το πρωτο «παιδί» απο την οικογένεια που θα φέρει στον κόσμο ένα μωρακι.. Η αδερφή μου μας κανόνισε μαθήματα Πιλατες μετα απο εγκυμοσύνη.. ο κολλητός κανόνισε να πάμε Κρήτη το καλοκαίρι, εβγαινα για ψώνια και ήθελα να ψωνισω τα κλασικά άνετα εσώρουχα εγκυμοσύνης και με πηγαίνανε σε όλα τα άσχετα μαγαζάκια με τα ντελικατα δαντελενια εσωρουχακια (αν με καταλαβαίνετε…).. Ααα μέσα σε όλα, τα ξαδερφια μου κανονίζαν μαθήματα τένις, φίλοι μαθήματα χορού και ο άλλος κολλητός συζητούσε ποτε θα πηγαίναμε Μύκονο, οι γονείς ειχαν κανονίσει tour του μωρού σε όλο το σόι και οι καφέδες στο στέκι συνέχιζαν μόνο που απορουσαν που για μένα δεν ήταν πλέον καφές άλλα ο χυμος ροδάκινο… Δεν τους επαιρνα στα μαγαζιά για προίκα μωρού, γιατί απλά στεκοντουσαν σαν χαζα και φοβόμουν μην χτυπήσουν και σε κανα καροτσάκι ..
Και ήρθε η στιγμή που το αστερακι μου αποφάσισε να έρθει στον κόσμο και βρεθήκαμε την μέρα πριν πάλι στο γνωστό στέκι, όλοι πολυ συγκινημένοι έτοιμοι να τα μπηξουν (ότι χρειαζομουν μια μέρα πριν…).. ψυχραιμία μηδέν δηλαδη… απο ψυχολογία πως να χειριστεις μια έγκυο, λέχώνα κτλ, ας μην το συζητήσουμε..
Και όταν ο Γιώργης ήρθε στο κόσμο ήταν όλοι εκει να χαρούν… μέχρι εκει ομως… Διότι όπως προανέφερα, κανένας πριν δεν είχε μωρο και ο Γιώργης ήταν το πρωτο μωρακι στην παρέα.. καμία βοήθεια, κατεύθυνση τιποτα.. Οι γονείς είχαν την καλη διαθεση αλλα ας μην γελιόμαστε.. ήταν γονείς σε βρέφος πριν 30 χρόνια.. Ε κάποια πράγματα έχουν αλλαξει… διαφωνίες γιατί το μωρο κοιμάται έτσι, γιατί τρώω όπως τρώω, οι φίλοι μες στην αμηχανία όταν ήθελα να θηλασω (που και να μην φορούσα ένα σεντονακι για προστασία…), πολλές αλλαγές πανας, κλάματα μωρού και όλοι να κοιτάνε με συμπόνια, άγχος αλλά και μια ευχαρίστηση όταν φευγανε γιατί θα κοιμοντουσαν/βγαινανε και εγω στο σπίτι με ενα μωρακι που έπρεπε να το φροντισω ..
Γενικά νομίζω ότι πιο δύσκολα προσαρμοστηκαν όλοι οι άλλοι παρα εγω και ο άντρας μου που σαφώς και τα βρήκαμε λίγο βουνό..
Εγω το αγγελουδι μου το έβγαλα έξω απο 19 ημερών, μόλις σαραντησε επαιρνα το αμάξι και τον πήγαινα βολτιτσα και οποτε μπορούσα ακολουθούσα για απογευματινό (πλέον) καφεδάκι με το μωρο μου, τον θηλαζα έξω με βοήθεια μαρσιπου και σκασιλα μου οποίος κοιτούσε.. γιατί είχα εξηγηθεί… εγω και ο Γιώργης πάμε πακέτο.. Και ίσως για λίγο καιρο να μην μπορούμε να κάνουμε πολλά αλλά κάποια στιγμή θα μεγαλώσουμε και θα περνάμε ακόμα πιο όμορφα.. διότι οκ πλέον δεν έχουμε την όμορφη ρουτίνα προ Γιωργη, άλλα αυτο που έχω τώρα ειναι κάθε μέρα και κάτι καινούργιο και σίγουρα μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι θα ήθελα να ακολουθήσω σε κάποια έξοδο όταν ακούω τις φίλες μου να κανονίζουν για ποτακι και να στολιζονται και όλα οσα κάνουμε εμείς οι γυναίκες και εγω είμαι με βρώμικες πάνες, γεύματα ανα δίωρο και αϋπνία αλλά όταν βλέπω τον γιο Μου να μου χαμογελάει, όταν παίζουμε και ξεκαρδιζεται και ειναι μόλις 4 μηνών ή όταν κοιμάται και τον κρατάω στην αγκαλια μου για να τον βάλω στο κρεβατακι του νιώθω τόσο ευλογημένη που ο Θεός μας έστειλε ενα τέτοιο πλασματακι…
Και φυσικά γελαω γιατί όταν η υπόλοιπη παρέα μπει στην ίδια διαδικασία, περιμένω πως και πως απο την μια να δώσω τα φώτα μου και να μεταλαμπαδευσω τις γνώσεις μου και να βοηθήσω όσο μπορω, αλλά εμείς θα έχουμε μεγαλώσει και θα το ευχαριστηθω να τους βλέπω να προσπαθούν να τα βγάλουν περα!!!! Ρόδα ειναι και γυρίζει….
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κι εγω ειμαι η πρωτη στη παρεα που εκανε παιδι! Βεβαια δεν εχω και κανενα παραπονο απ'τις φιλες μου!!! Τωρα αν δεν μιλαμε τοσο συχνα στο τηλ. ή κατι τετοιο το καταλαβαινω, γιατι δεν εχουν ερθει ακομα στη δικη μου θεση! Παντως δεν εχουν χαθει!! <3 <3 <3
Καταρχάς να χαίρεσαι το αγγελούδι σου Έτσι και εγώ οι φίλες μου όλες με έκαναν πέρα απο τότε που παντρεύτηκα.. οι και καλά κολλητές μου ούτε ένα τηλέφωνο δεν με πήρανε μετά το γάμο.. απο όλες τις φίλες μου 2 μονο έμειναν μια γυναίκα 45 χρονών υπεροχη που καταλαβαίνε τι περνούσα και η κολλητή μου που έτυχε να παντρευτούμε σχεδόν μαζί και να μείνουμε έγκυες πάλι σχεδόν μαζί οπότε είχα έναν άνθρωπο να μιλάω για μωρά και να μην σφυρίζει αδιάφορα...
Έτσι ακριβώς είναι όπως τα λες!!!! Κ εμείς οι μόνοι από την παρέα με μωρά! Όταν θα έχουν μωρά αυτοί εμείς θα έχουμε ξε παιδιασει ε;;;;
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Και εγώ έτσι, η πρώτη που παντρεύτηκε και έκανε παιδιά! Έχω ήδη 2 κόρες και πριν από 5 μήνες παντρεύτηκε η δεύτερη από την παρέα. Αυτό που διαπίστωσα είναι ότι μας βλέπουν αλλιώς, νομίζουν ότι είμαστε εντελώς διαφορετικές τώρα με το παιδί/τα παιδιά. Διστάζουν να μας προτείνουν να πάμε για καφέ/ψώνια/βόλτα γιατί έχουμε παιδί!!! Λες και δεν μπορούμε να τα κάνουμε μαζί με το παιδί!!! Οκ, έχουμε περισσότερες υποχρεώσεις ως μανούλες αλλά πάνω από όλα είμαστε γυναίκες!!!! Μόνο όταν θα έρθουν στη θέση μας θα καταλάβουν , τουλάχιστον έτσι πιστεύω. Το λέει και η παροιμία "Εκεί που ήσουν ήμουνα και δω που είμαι θα 'ρθεις." Για να μην παρεξηγηθώ, δεν το λέω με κακία, αλλά μόνο όταν ζήσεις κάτι το καταλαβαίνεις. Έτσι δεν είναι?
Δεν εχει να κανει με το αν εξακολουθεις να εισαι γυναικα η οχι. Μερικες φορες οταν εισαι single πολυ απλα δε ''γουσταρεις'' να πιεις καφε παρεα με το παιδι του αλλου - sorry που το λεω ετσι χυμα- αλλα ο αλλος δεν εχει παντα τη διαθεση να δημιουργησει τις πιο baby-friendly συνθηκες σε μια καφετερια για παραδειγμα για να πιει ενα καφε..να μην εχει καπνο και εισπνευσει το παιδι, να μην εχει πολλη φασαρια, να εχει αλλαξιερες στις τουαλετες κτλ. 'η πολυ απλα να μην εχει τη διαθεση εκεινη τη μερα να ακουει την ενδεχομενη γκρινια/κλαμα ενος μωρου 'η να θελει να κανει μια ενηλικη συζητηση διχως ενα νηπιο να κανει 100 φορες επιμονες ερωτησεις 'η να θελει να μιλησει κ για κατι διαφορετικο απο ζιπουνακια - πολλες νεες μαμαδες μιλανε αποκλειστικα για θεματα που αφορουν μονο στα παιδια- οχι ολες αλλα πολλες. Δεν αλλαζουν οι φιλοι, οι φιλοι ειναι το ιδιο με πριν, πως να αλλαξουν αλλωστε αφου δεν αυτοι οι οποιοι βιωσαν προσφατα μια τεραστια αλλαγη στη ζωη τους- την αποκτηση ενος παιδιου- οι γονεις αλλαζουν γτ πλεον πανε πακετο με ενα εξτρα ατομο. Δεν ειναι οτι ο αλλος δε σε θελει για φιλο, απλα καποια πραγματα για εναν ανθρωπο που δεν ειναι γονιος ειναι ''επιβαρυντικα'', κι αν αυτο για καποιους που ειναι ηδη γονεις φαινεται ανωριμο κι εγωιστικο ετσι ειναι. Νομιζω πως αυτη ειναι η ξερη πραγματικοτητα που κανεις δε τολμαει να πει στα μουτρα ενος γονεα γτ το πιο πιθανο ειναι ο αλλος να το παρει στραβα και να θεωρησει οτι ''αντιπαθεις'' το παιδι του..
Εγώ παλι δεν έγινα τόσο μικρή μαμά (28) κι όμως ήμουν η πρώτη από την παρέα καθώς και από τις δύο οικογένειες.. Το αστείο είναι ότι οι κολλητές μου ούτε καν μόνιμο δεσμό δεν έχουν..οπότε βρίσκομαι με ένα μωρό στην αγκαλιά να συμμετέχω σε συζητήσεις για φλερτ και πρώτα ραντεβού!!!
Αυτό ακριβώς που είπες βιώνω! Η μόνη σωστή πληροφόρηση σχετικά με το παιδί γίνεται από το ίντερνετ και από την παιδίατρο, μιας και οι μόνες συμβουλές έρχονται από τη μαμά και τη θεία και είναι 30 χρόνια πίσω (σκόνη γάλα και κρέμες απαραίτητα, εβαπορέ από τον 6ο μήνα, αλεσμένα μέχρι όσο πάει, στράτα και ξερό ψωμί και άλλα τέτοια όμορφα).
ΠΟΣΟ ΓΕΛΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΠΕΡΑ ΟΤΑΝ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΣΕ ΚΑΦΕ Η ΚΛΑΜΠ ΕΙΣΑΙ "ΑΣΧΗΣΤΟΣ"ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ!ΛΟΙΠΟΝ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΝΑ ΑΛΛΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ....ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΑΝ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΠΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΡΑΨΩ ΚΑΙ ΓΩ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ....ΕΧΕΤΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΑΣ.....ΤΟΝ ΑΝΤΡΟΥΛΗ ΣΑΣ...ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΑΣ.....ΑΥΤΑ ΑΡΚΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΕΥΟΥΝ!ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΞΕΣΚΑΣΕΤΕ ΒΓΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΤΟ...Η ΜΕ ΜΙΑ ΞΑΔΕΡΦΗ,Η ΑΔΕΡΦΗ....ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΜΑ!ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΡΑΦΩ...ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ!
Κι εγω η πρωτη στην παρεα. Μονο που εμεις δεν ειχαμε τοσο κοντινους φιλους. Ολοι μου ηρθαν στο μαιευτηριο και μετα δεν ειχαμε πολλα πολλα. Μετα φταιμε κι εμεις γιατι χρειαστηκε να νοσηλευτω και να παρω κορτιζονη για πολυυυ καιρο μετα και δεν ηθελα να πηγαινω πουθενα, αισθανομουν χαλια πρησμενη οσο δεν παει σε προσωπο και σωμα, ψυχολογια περιεργη και νευρα νευρα νευρα!!!! Τωρα ομως 4 χρονια μετα αισθανομαι περιφημα και με ενα συγκεκριμενο ζευγαρι κανουμε πολυ παρεα εδω και 2 χρονια που εγιναν κι αυτοι γονεις και ειδικα τον τελευταιο καιρο περναμε τελεια! Δεν αδικω ομως κι αυτους που δεν εχουν παιδια γιατι δεν ξερουν τι θα πει να ερχεται η ζωη σου τουμπα και να αλλαζει ριζικα η καθημερινοτητα σου, απλα με ενοχλει το γεγονος οτι δεν παιρνουν ουτε τηλεφωνο για καφε "γιατι δεν ξεραμε αν μπορειτε να ερθετε και δεν θελαμε να ενοχλησουμε!" Μωρε δειξε μου εσυ οτι με σκεφτηκες κι εγω ας μην ερθω!
Μια απο τα ίδια έζησα και ζω και εγω μέχρι και σήμερα.στα 23 μου ήρθε απροσδόκητα ενα θετικο τεστ το οποίο με γέμισε άγχος αγωνία και πολλα ερωτηματικά.πρώτο παιδι στην οικογένεια ήμουν και πρώτο κορίτσι και απο τις δυο μεριές,πρώτη που θα έκανα μωρο απο όλες τις πλευρές.τη δική μου του άντρα μου απο φίλους απο φίλες απο ξαδελφια απο παντού.παρόλα αυτα έχασα δυο "φίλες" που προφανώς δεν ήταν ποτέ φίλες και μονη μου τα έβγαζα και τα βγάζω πέρα.πόσες φορές έχω αισθανθεί αυτο το συμπονετικο να το πω περιφρονητικο να το πω "σε λυπάμαι" να το πω βλεμα πολλών.ένιωσα και άσχημα κάποιες φορές και μάλιστα τώρα τελευταία στην γιορτη του κουμπάρου μου ο υπερκινητικοτατος 19 μηνών γιος μου ξέφυγε για 3 δευτερόλεπτα απο την επίβλεψη μου και έκανε ζημιά.οι κουμπάροι μου μου είπαν ούτε να το σκέφτομαι και ότι ήταν κάτι χαζο και πλαστκο και σιγα το πράγμα αλλα εγω ένιωσα πολυ άσχημα που έκανε ζημιά ο μικρός.η μεγάλη μου βλέπετε ήταν ήσυχο και καλοβολο μωρο.με τα πολλα αισθάνθηκα κάποια περίεργα βλεματα επάνω μου και μια που ο μικρός δεν είχε ησυχία τον πήρα και έφυγα.εκει να δείτε βλέματα και σχόλια.επέλεξα να μην απαντήσω σε κανένα.έβαλα τον μικρο να χαιρετήσει και να στείλει φιλακια σε οοολους!!!αυτοί είναι η απάντηση μου στα βλέματα ταχα μου δήθεν συμπονιας!γυρίσαμε ΣΠΙΤΙ τον πήρα και κοιμηθηκαμε αγκαλια!!!γυρίζοντας ζήλεψε η κόρη μου και βρέθηκε ο ΜΠΑΜΠΑΣ μας να κοιματε στο παιδικο και εγω η πιο ευτυχισμένη μαμα του ΚΟΣΜΟΥ να κοιμάμαι μαζι με τα ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ μου!!!
Οταν σε μια παρεα ή σε μια οικογένεια εισαι το πρωτο ζευγαρι που κάνεις μωράκι τότε κανενας (συμπεριλαμβανομενων και των ευτυχισμενων γονιων...) δεν ξερει τι να περιμενει..Διοτι σιγουρα φανταζομαστε καποια πραγματα αλλα η πραγματικοτητα απεχει παρα πολυ..Η φροντιδα ενος μωρου , για μενα ειδικα που συστχως δεν ειχα επαφη με αλλα μωρακια εκτος του να τα χαζευω οποτε τα εβλεπα , απαιτει ολο τον χρονο σου 24 ωρες το 24 ωρο..Και για ολους τους υπολοιπους η επισκεψη αποτελει ενα ευχαριστο διαλειμα στην καθημερινοτητα τους γιατι τι πιο ομορφο απο το να παιζεις με ενα μωρακι ε?Και ειμαι βεβαιη οτι ολοι οσοι μας αγαπανε θα προσαρμοστουν οσο θα μεγαλωνουμε με τον Γιωργη γιατι θα τον σηκωνουν πιο ευκολα αγκαλια , θα τον παιζουν , θα ανταποκρινεται στην εικονα τους και θα συνηθισουν στις βολτες μας να υπαρχει κ ενα μωρο που θα μας αποδιοργανωνει τοσο ευχαριστα...αλλα μεχρι τοτε οταν ειναι ακομα βρεφουλακι που φοβονται μεχρι και να κατσουν κοντα του μηπως και το βλαψουν ειναι λιγακι πιο μακρυα σου ..αλλα με τον καιρο ξερω (και μιλαω παντα για το δικο μου περιβαλλον γιατι ειμαι τυχερη που εχω τα συγκεκριμενα ατομα κοντα μου παρολη την αγνοια τους...) πως ολα θα γινονται πιο ευκολα και ολοι μας θα "εκπαιδευομαστε" στο να εχουμε ενα μωρο αναποσπαστο μερος της ζωης μας..
Όταν είσαι ο πρώτος απο την παρέα ή την οικογένεια που θα κανεις μωρακι όλοι οι υπόλοιποι (και δυστυχώς συμπεριλαμβανομένου και των ευτυχισμενων γονιών...) δεν ξέρουν τι να περιμένουν και πόσο θα αλλαξει η ζωη τους..Σίγουρα φανταζόμαστε κάποια πράγματα αλλά όταν φτάνει η ώρα να το ζήσεις ειναι εντελώς διαφορετικό..Όλοι όσοι μας αγαπάνε έχουν την καλύτερη των προθέσεων αλλά μέσα στο σπίτι κλείνεται η μαμα κ ο μπαμπάς μέχρι να μπούνε σε ενα προγραμμα και για όλους τους υπόλοιπους η απλή επίσκεψη αποτελεί ενα ευχάριστο διαλλειμα στην καθημερινοτητα τους ..τι πιο όμορφο να παίζεις με ενα μωρακι ...ομως το 24ωρο της μαμάς ειδικά περιστρέφεται γύρω απο το μωρο της..κ σίγουρα οι φίλοι και η οικογένεια θα προσαρμοστούν γιατί μας αγαπάνε αλλά αυτο θα γίνει σιγά σιγά και φυσικά όσο μεγαλώνει το μωρο που θα ειναι πιο εύκολο να το σηκώσουν αγκαλια, να το παίξουν ,να βγουν έξω βόλτα θα μπορέσουν να το χαίρονται κ οι ιδιοι περισσότερο..γιατί όσο ειναι βρεφουλακι λίγα μπορουννα κάνουν απο το να κοιτάνε κυρίως επειδή το φοβούνται μην το βλάψουν κατα λάθος...αφου είπαμε ειναι το πρωτο μωρακι στην παρέα...και σε αυτο είμαι βέβαιη, μιλώντας για το δικο μου περιβάλλον παντα ,ότι όσο θα μεγαλωνουμε με τον Γιωργη θα εκπαιδευομαστε όλοι...:)
Κι εγώ περιμένω το πρώτο παιδάκι της παρεάς και των 2 οικογενειών! Αλλά μου φαίνεται υπερβολικό το να λέμε ότι κανένας δε νοιάζεται για εμάς. Δεν αποφάσισαν οι φίλοι μου να κάνουν παιδί. εγώ και ο άντρας μου το αποφασίσαμε. ζήλευα όταν τους έβλεπα το καλοκαίρι να πηγαίνουν σε νησιά διακοπές ενώ εγώ είχα την υπνηλία και τις αναγούλες του αιώνα από την εγκυμοσύνη, αλλά δεν περίμενα κάτι άλλο! Αλίμονο δηλαδή! Και εννοείται ότι θα τους τρομάζει η αλλαγή πάνας, το κλάμα του γιού μου ή ο θηλασμός του. εγώ 5 μήνες που είμαι έγκυος εξοικειώθηκα κάπως γιατί το ψάχνω, ρωτάω και ΛΑΧΤΑΡΑΩ το παιδάκι μου! Μην είμαστε άδικες με τους γύρω μας.
Όσο χρονών κι αν είσαι όταν γίνεσαι μανούλα για πρώτη φορά, όσα κι αν σου έχουν πει οι γύρω σου, όσα βιβλία κι αν έχει διαβάσει, νομίζω πως ποτέ δεν είσαι εντελώς προετοιμασμένος... Γι' αυτό και λένε ότι γονιός δε γεννιέσαι αλλά γίνεσαι! Κι εγώ έχω υπάρξει στην αντίπερα όχθη (δηλ. σε αυτούς που επισκέπτονταν τους νέους γονείς). Και για να ομολογήσω την αμαρτία μου, αν το μωρούλι άρχιζε να κλαίει χωρίς λόγο για πάνω από 5 λεπτά, ειλικρινά περίμενα να βρω την κατάλληλη ευκαιρία για να την "κάνω"... Όπως και να'χει οι γονείς όση βοήθεια κι αν έχουν από παππούδες κλπ τα πιο πολλά τα αντιμετωπίζουν μόνοι... Ίσως από κάτι τέτοια να βγήκε το "Μάνα, κουράγιο!!" :)
Etsi ki ego egina mikri mama apla stin periptosi mou oloi prosarmostikan amesos kai grigora!!!! Isos tous to ekana ki ego poli eukolo!!!! Ola ta kanoume mazi me tis files mou!! Ta mora mou ta exo parei mazi akoma kai se synaulia!!! Diakopes pame panta oles mazi ...ME voithoun toso poli kai tous eimai eygnomwn!!Den sterithika ti filia tous kai tis eyxaristw oles para poli!!!Makari na pantreutoun kai na kanoun mora gia na tous ksekourazo ki ego opos me ksekourazoun ki autes!!!:)
Κορίτσια τι να σας πω... κι'εμείς γίναμε πρώτοι απο την παρέα γονείς, 25 χρονών εγω,26 ο σύζυγος.Τέτοιο θέμα δεν το είχαμε σε έκταση οπως η μαμά Ειρήνη.Οι φίλοι μας ναι μεν δεν έκαναν τόσο συχνές επισκέψεις και'μεις δεν βγαίναμε συνέχεια και αν βγαίναμε μας πρότειναν οχι κοσμικά πολύ μέρη και περισσότερο επισκέψεις στα σπίτια,το παιδί μας το είχαν παιχνιδάκι και ολο μαζί του ασχολούνταν,δώρα συνέχεια και βόλτες σε λούνα πάρκ οταν μεγάλωσε λίγο και παιδικά dvd.Εχει πλάκα να βλέπεις τα γαιδούρια τους άντρες να κάθονται και να κυλιούνται στο πάτωμα και οι φίλες μας να μου λένε "ασε,ασε, θα τον ταίσω εγω,να το κάνω μπάνιο εγω?θα του διαβάσω εγω παραμύθι για να κοιμηθεί"Και ο μικρός βέβαια πολύ αδυναμία σε όλους.Και τωρα που μεγάλωσε αρκετά (4 χρονών) πάνε όλοι μαζί γήπεδο!
μπράβο και πάλι μπράβο!!!!!!! σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.....λίγες κοπέλες σκέφτονται έτσι, να έχεις υγεία και να χαίρεσαι την οικογένειά σου...γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός μας εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα 'σαι.....φιλιά πολλά!!!!
ποσο σε καταλαβαινω κοπελια!!και που να δεις οταν εισαι και σχετικα μικρη και οοοοοολοι σου οι φιλοι ειναι ανυπαντροι και δε προβλεπεται συντομα να παντρευτουν ποσο μαλλον να κανουν παιδια.και αναφερομαι στους φιλους που μενουν γιατι οι περισσοτεροι την κανουν με ελαφρα...οταν εμεινα εγκυος ημουν 21μισο.οταν ομως ο μικρος θα ειναι σε μια ηλικια που θα μπορει να μενει χωρις προβλημα με καμια γιαγια εγω θα μπορω ακομα να πηγαινω σε κλαμπακια.για τους φιλους δε ξερω μπορει τοτε να αλλαζουν πανες!!!
το ιδιο ακριβως συνεβη και με μενα,η ιστορια σου μου θυμισε πολυ την δικη μου,εγω εμεινα εγκυος στα 23 μου,οποτε καταλαβαινεις,ολες μου οι φιλες και ολες μου οι παρεες ειναι ακομη ελευθεροι και ανεμελοι........και θα συμφωνησω με το τελευταιο,ροδα ειναι και γυριζει.........