Ας το δούμε αισιόδοξα: το σχολείο δεν είναι κάτεργο!
Την Ευαγγελία Παπαχειμώνα την παρακολουθούσα μέσω του blog της από τον καιρό που ήμουν έγκυος. Στο μεταξύ γίναμε πολύ καλές φίλες, οι δε σχεδόν συνομήλικες κόρες μας (η Αθηνά και η μικρότερη της Ευαγγελίας, Ερατώ) είναι φίλες… απ’ την κοιλιά! Η Ευαγγελία θα γράφει για το eimaimama κείμενα που έχουν να κάνουν με τη δημιουργική απασχόληση μικρών και μεγάλων και όχι μόνο! Κάνει αρχή με ένα προβληματισμό της όσον αφορά τα μικρά παιδιά και την έναρξη του σχολείου:
Ας το δούμε αισιόδοξα: το σχολείο δεν είναι κάτεργο!
της Ευαγγελίας Παπαχειμώνα
Ένα από τα πράγματα που με ενοχλεί αυτόν τον καιρό, είναι η αντιμετώπιση της νέας σχολικής χρονιάς. Τι ακούν τα παιδιά μας συνήθως;
– Άννα, τελειώσαν τα ψέμματα, τα κεφάλια μέσα, από αύριο σχολείο!
– Κοίτα να μαζευτείς παιδί μου από παιχνίδια και εξόδους… πας σχολείο αύριο
– Όχι όλο αραλίκι και παρέες, από αύριο διάβασμα!
Και να’ ναι το παιδάκι στην δύσκολη χρονιά της Γ’ λυκείου και να ετοιμάζεται να δώσει εξετάσεις, να το καταλάβω… αλλά τα παιδιά του δημοτικού γιατί να προκαταβάλλονται τόσο πολύ για την επόμενη μέρα;;
Τι να νιώθουν άραγε ακούγοντας αυτά;
Βλέποντας την πεντάχρονη κόρη μου και τις αντιδράσεις της σε αυτά τα ακούσματα, σαν να νιώθει τύψεις. Ότι δεν πρέπει να ενθουσιάζεται που αύριο αρχίζει το σχολείο και θα ξαναδεί τις φίλες της, σαν να μην πρέπει να χαρεί που θα πάρει την καινούργια της τσάντα και θα παίξει με νέα παιχνίδια… σαν να μην πρέπει να χαίρεται, αλλά να σιχτιρίζει για την αυριανή μέρα.
Μήπως θα ‘πρεπε εμείς οι γονείς να δείχνουμε στα παιδιά την αισιόδοξη πλευρά; Μήπως να τους διδάξουμε ότι το σχολείο είναι χώρος μάθησης, δημιουργίας και όχι κάτεργο;
Θα μας βοηθούσε να θυμίζαμε στα παιδιά ότι εκεί που θα πάνε αύριο θα περάσουν καλά, θα γνωρίσουν καινούργιους φίλους, θα βιώσουν νέες εμπειρίες, θα γελάσουν, θα παίξουν και θα μάθουν καινούργια πράγματα. Θα τους δοθεί η ευκαιρία να δώσουν απαντήσεις στις απορίες τους και στους προβληματισμούς τους και να συναναστραφούν με άτομα διαφορετικά από την οικογένειά τους, αποκομίζοντας πολύτιμη εμπειρία. Όλα αυτά είναι όμορφα και δεν είναι τυχαίο ότι όλοι θυμόμαστε το σχολείο με νοσταλγία και αγάπη.
Μήπως να τους τονίζουμε τις όμορφες πτυχές του σχολείου όπως εμείς τις θυμόμαστε και να αφήσουμε τη μεμψιμοιρία για την τηλεόραση;
Καλή σχολική χρονιά σε όλους
Eυαγγελία
—-
Η Ευαγγελία Παπαχειμώνα είναι η μαμά της Άννας και της Ερατώς! Μπορείτε να διαβάσετε για τα κατορθώματα των κοριτσιών της στο annoulasmom.blogspot.com/
Εκτός αυτού είναι και μια πραγματική νεράιδα των χειροποίητων μάρσιπων! Μπορείτε να δείτε τη δουλειά της στο pantoumazi.gr
θα ήθελα λιγάκι να διευκρινιστεί η έννοια σχολείο... περιλαμβάνει και τον παιδικό σταθμό, το νήπιο και το προνήπειο?..Γιατί διάβαζα το blog σας κυρία Παπαχειμώνα και ένα post σας το Σεπτέμβριο του 2009 τα παρουσιάζει λίγο διαφορετικά τα πράγματα..
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΣΕ ΠΙΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕΤΗ ΒΑΣΗ.....ΤΙ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΝΕΕΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ! ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ 7 ΧΡΟΝΩΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ Α ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΝΙΩΘΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ....ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΥΠΟΣΕΙΝΗΔΗΤΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ "ΣΥΣΤΗΜΑ" ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ Ή ΣΤΗΝ ΜΑΘΗΣΗ...ΕΤΣΙ ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΩΓΟΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΛΛΑΓΗΣ....ΓΙΑ ΗΡΕΜΑ, ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ...ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΡΕΣΑΡΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΚΑ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ!
Mε το καλό η νέα στήλη! Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα. Ανυπομονούμε για νέες αναγνώσεις... ...και καλή, χαρούμενη, ενθουσιώδης νέα σχολική χρονιά!!!
Συμφωνώ απόλυτα με την Ευαγγελία και το κείμενό της. Εύγε!!! Καλό κουράγιο στις μανούλες και στα παιδάκια για τη φετινή σχολική χρονιά...!
Αγαπητές Ευαγγελία και Ολίβια, χαίρομαι που ξεκινούν τέτοιες στήλες και θίγονται θέματα έντονου προβληματισμού για όλους εμάς τους γονείς. Πέρα από όλα τα ωραία που έγραψε η Ευαγγελία, πιστεύω ότι το μεγάλο λάθος το κάνουμε όλοι εμείς που τώρα υποστηρίζουμε αυτές τις απόψεις. Οταν έρχεται η ώρα της περίφημης βαθμολογίας και του άγχους αν το βλαστάρι μας θα είναι στην σημαία και όταν επίσης ο δάσκαλος κάνει την πρώτη παρατήρηση στο γλυκό μας ( κατά την γνώμη μας πάντα, άσχετα που δεν ξέρουμε πως μπορεί να είναι στην τάξη) τότε ξεχνάμε όοοολα τα ωραία που λέγαμε στο παιδί μας για το σχολείο και πηγαίνουμε ως ταύροι σε υαλοπωλείο να θάψουμε την δασκάλα ή τον δάσκαλο που παλεύει καθημερινά με πόοοοσα παιδιά, γιατί στενοχώρησε το μικρό μας. Νομίζω λοιπόν ότι καλό θα ήταν να ασχοληθούμε με την δική μας θέση απέναντι στο σχολείο του παιδιού μας και όχι τόσο με του παιδιού την άποψη. Το παιδί μας θα αντιγράψει εμάς. Και όταν το παιδί βλέπει τον γονιό να ακούει τον δάσκαλο και να συνεργάζεται με τον δάσκαλο- αντί να τον κατηγορεί και μάλιστα μπροστά στο παιδί-τότε θα αγαπήσει και εκείνο τον δάσκαλό του ακόμα και τον πιο αυστηρό. Εύχομαι σε όλους μας γονείς και παιδιά καλή χρονιά και καλή δύναμη.