Διδάσκω σε Λύκειο στην Εσθονία. Την περασμένη εβδομάδα ξεκίνησε το σχολείο. Σήμερα πολλά παιδιά μου είπαν ''είμαστε τόσο χαρούμενοι που επιτέλους ξεκίνησε το σχολείο''. Κι εγώ να σκέφτομαι... εμένα γιατί με έπιανε μια ατελείωτη στεναχώρια όταν άρχιζε το σχολείο;

Κατ’ αρχάς σε ευχαριστώ πολύ που απάντησες…. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι η γνώμη για το εκπαιδευτικό σύστημα είναι κάτι που αλλάζει και συνεχώς διαμορφώνεται μέσα από την εμπειρία του καθενός μας….. μακάρι να μπορούσα να κρατήσω και εγώ την κόρη μου όσο περισσότερο μπορούσα.. (να μην παραπονιέμαι κιόλας την κράτησα μέχρι 15 μηνών.. λόγω της προνομιακής μου δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας)….Μετά βρήκα γυναίκα για ένα χρόνο και μετά πήγε παιδικό σταθμό.. τώρα είναι 4 και πάει προνήπιο….’Έχω πάρει απόφαση ότι το παιδί μου θα βομβαρδίζεται από την βλακεία των ανθρώπων καθημερινά (περικλείω και τους εκπαιδευτικούς), ενίοτε και την δική μου …. (να μην ξεχνιόμαστε).. μάλλον θα πρέπει να το μεγαλώσω μέσα σε αυτόν τον ηλίθιο κόσμο αν και μου φαίνεται αρκετά δύσκολο… Πάντως δεν θέλω να απαξιώσω το σχολείο (το κάνουν καλύτερα άτομα υψηλά ιστάμενα ).. … Επίσης θα ήθελα ο ρόλος του δασκάλου να είναι ισάξιος με αυτόν του γονέα με βάση τις <> του καθενός…… Ο παιδαγωγός ξέρει κάποια πράγματα που εγώ αγνοώ εντελώς ή αγνοώ τον τρόπο μετάδοσης…. Δεν μετανιώνω που την έστειλα 2,5 χρονών παιδικό σταθμό αν και θα ήθελα κάποια πράγματα να τα ακούσει πρώτα από εμάς παρά από τους δασκάλους..

Αλλάζω συνεχώς απόψεις απέναντι στο σχολείο. Άλλη είναη η γνώμη μου για το αν πρέπει ενα παιδί να πάει παιδικό και το πράγμα αλλάζει όταν ερχόμαστε στην υποχρεωτική εκπαίδευση (το νηπιο ανήκει σε αυτή). Πολλές φορές φτάνω να το αντιμετωπίζω σαν αναγκαίο κακό μια και δεν υπάρχει κάτι άλλο. Δεν έχω δυνατότητα επιλογής. Από τη στιγμή που δεν έχω δυνατότηα αποσχολειοποίησης πρέπει να περάσω το μήνυμα στο παιδί ότι εκεί πάει να μάθει και ότι η γνώση είναι δύναμη. Μαρία εσένα ποιά είναι η δική σου γνώμη;

ευτυχως η δικη μου κορη ξεκινησε το σχολειο με πολυ χαρα!η αληθεια ειναι οτι ακουω πολλους γονεις να τα λενε αυτα στα παιδια τους αλλα πιστευω οτι φταιει το γεγονος οτι συγκρινουν με τα δικα τους σχολικα χρονια.τοτε που το ξυλο επεφτε συννεφο,το τραβηγμα αυτιων και μαλλιων ηταν καθημερινο φαινομενο και οι προσβολες εδιναν και επαιρναν.και εγω τα σχολικα μου χρονια τα θυμαμαι καπως ετσι.με βαρια καρδια ξεκινουσα καθε χρονο για να παω σχολειο.και απ οτι θυμαμαι ολα τα παιδια ειχαν παρει το σχολειο απο φοβο και τρομο γιατι απλα υπηρχαν δασκαλοι που εβγαζαν ολο τους το κομπλεξ πανω στα μικρα παιδια.δεν ηταν λιγα τα παιδια που ηξερα τα οποια σταματησαν το σχολειο γιατι δεν αντεξαν αλλο(μιλαω για τη δεκαετια του '80).σημερα ξερω οτι τα πραματα εχουν βελτιωθει αρκετα,οι παιδαγωγοι ειναι κοντα στα παιδια και γενικα επικρατει ενα ωραιο κλιμα, με σπανιες εξαιρεσεις.εγω προσπαθω να αποβαλω απ το μυαλο μου τις δικες μου κακες εμπειριες και να μην τις μεταφερω στα παιδια μου.οι εποχες εχουν αλλαξει...αυτο πρεπει να το καταλαβουμε ολοι μας!

θα ήθελα λιγάκι να διευκρινιστεί η έννοια σχολείο... περιλαμβάνει και τον παιδικό σταθμό, το νήπιο και το προνήπειο?..Γιατί διάβαζα το blog σας κυρία Παπαχειμώνα και ένα post σας το Σεπτέμβριο του 2009 τα παρουσιάζει λίγο διαφορετικά τα πράγματα..

Mε το καλό η νέα στήλη! Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα. Ανυπομονούμε για νέες αναγνώσεις... ...και καλή, χαρούμενη, ενθουσιώδης νέα σχολική χρονιά!!!

Αγαπητές Ευαγγελία και Ολίβια, χαίρομαι που ξεκινούν τέτοιες στήλες και θίγονται θέματα έντονου προβληματισμού για όλους εμάς τους γονείς. Πέρα από όλα τα ωραία που έγραψε η Ευαγγελία, πιστεύω ότι το μεγάλο λάθος το κάνουμε όλοι εμείς που τώρα υποστηρίζουμε αυτές τις απόψεις. Οταν έρχεται η ώρα της περίφημης βαθμολογίας και του άγχους αν το βλαστάρι μας θα είναι στην σημαία και όταν επίσης ο δάσκαλος κάνει την πρώτη παρατήρηση στο γλυκό μας ( κατά την γνώμη μας πάντα, άσχετα που δεν ξέρουμε πως μπορεί να είναι στην τάξη) τότε ξεχνάμε όοοολα τα ωραία που λέγαμε στο παιδί μας για το σχολείο και πηγαίνουμε ως ταύροι σε υαλοπωλείο να θάψουμε την δασκάλα ή τον δάσκαλο που παλεύει καθημερινά με πόοοοσα παιδιά, γιατί στενοχώρησε το μικρό μας. Νομίζω λοιπόν ότι καλό θα ήταν να ασχοληθούμε με την δική μας θέση απέναντι στο σχολείο του παιδιού μας και όχι τόσο με του παιδιού την άποψη. Το παιδί μας θα αντιγράψει εμάς. Και όταν το παιδί βλέπει τον γονιό να ακούει τον δάσκαλο και να συνεργάζεται με τον δάσκαλο- αντί να τον κατηγορεί και μάλιστα μπροστά στο παιδί-τότε θα αγαπήσει και εκείνο τον δάσκαλό του ακόμα και τον πιο αυστηρό. Εύχομαι σε όλους μας γονείς και παιδιά καλή χρονιά και καλή δύναμη.