Μην πυροβολείτε τις καισαρικές τομές!

Ήθελα εδώ και μέρες να γράψω κάποιες σκέψεις μου γύρω από τις καισαρικές και όλο το πήγαινα από… Δευτέρα, φοβούμενη ότι θα γίνει πάλι η μάχη του Δράμαλη στα σχόλια. Διάβασα όμως σήμερα ένα άρθρο στο bbc.co.uk και είπα «ΤΩΡΑ θα το κάνω«

Πριν ξεκινήσω να «αναλύω» τις σκέψεις μου, θέλω να υπενθυμίσω ότι γέννησα την κόρη μου με καισαρική τομή, λόγω ισχιακής προβολής. Η ισχιακή προβολή θεωρείται γενικά ένδειξη για καισαρική, αλλά και πάλι έχει να κάνει με τον ακριβή τρόπο που έρχεται το μωρό (με τον ποπό; με το ένα πόδι; με τα δύο πόδια;). Όπως και να ‘χει, αφού διάβασα και ψάχτηκα αρκετά και συζήτησα πολλές φορές με τον γιατρό μου, αποφάσισα να πιω το «μαύρο ποτήρι» της καισαρικής. Ένιωθα και ακόμα νιώθω ότι έκανα για το μωρό μου το καλύτερο δυνατό, όμως για μένα η καισαρική ήταν κάτι που για καιρό άφησε… σημαδάκια και δεν εννοώ ούτε την ουλή, ούτε το αστείο φουσκωτό σκεμπεδάκι-μαξιλαράκι που δεν λέει να εξαφανιστεί.

Ένιωθα μισή. Ένιωθα ανίκανη. Ένιωθα άσχημα που δεν έζησα αυτό που η φύση κανόνισε να ζήσει μια γυναίκα. Ο Μάνος δεν με καταλάβαινε και μου έλεγε ότι αν ήταν γυναίκα, σίγουρα με καισαρική θα γεννούσε. Άντε να του εξηγούσα. Διάβαζα και διάφορες διαμάχες εδώ και εκεί στο internet και ένιωθα ακόμα πιο άσχημα. Σιγά σιγά το ξεπέρασα: έχω ένα υπέροχο παιδί, το οποίο γεννήθηκε υγιές, οι δυο μας είμαστε υπέροχα δεμένες και στο τέλος τέλος, η εμπειρία του τοκετού μου ήταν και αυτή συγκινητική, όμορφη και χωρίς καμία επιπλοκή. Ποιος ξέρει; Ίσως την επόμενη φορά καταφέρω να βιώσω και τον φυσιολογικό τρόπο.

Γέννησα, λοιπόν, με καισαρική. Το λέω για να μην αρχίσετε τα παράπονα τώρα που θα γράψω αυτό:

Στην Ελλάδα το ποσοστό καισαρικών είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ μεγάλο.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί πως μόνο το 15% των τοκετών πρέπει να προχωρήσουν αναγκαστικά σε καισαρική.

Στην Ελλάδα υπολογίζω πως πρέπει να αγγίζουμε το 50%.

Φταίνε μάλλον πολλά: ευθυνοφοβία (άσε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο), ελλειπής ενημέρωση, προγραμματισμός (ποιος ξεγεννάει χριστουγεννιάτικα;), πολλές λένε και χρηματικό κέρδος, αν και προσωπικά το βάζω τελευταίο.

Συμφωνώ με τα ΧΙΛΙΑ ότι κάτι πρέπει να γίνει για να μειωθεί το ποσοστό αυτό. Η καισαρική δεν παύει να είναι μια εγχείρηση και κάθε εγχείρηση έχει ρίσκο. Η καισαρική μπορεί να επηρεάσει αρνητικά στην ψυχολογία της νέας μητέρας. Η καισαρική όντως «απομακρύνει» μια γυναίκα από τη φύση της.

ΟΜΩΣ!

Η ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΣΩΖΕΙ καθημερινά ΖΩΕΣ.

Κάποτε, πριν ανακαλυφτεί η περιβόητη (ή διαβόητη για πολλούς) καισαρική τομή, γυναίκες και μωρά πέθαιναν στον τοκετό. Ναι, μπορούν να υπάρξουν σοβαρές επιπλοκές ΚΑΙ στον φυσιολογικό τοκετό.

Αν ούτε σήμερα είχαμε καισαρικές, τότε περίπου το 15% των τοκετών θα κατέληγαν σε θανάτους ή σοβαρές βλάβες. Αυτό δεν λέει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας; Το 15% των καισαρικών είναι δικαιολογημένο και λογικό.

Άρα, ποιος θα κρίνει και θα μιλήσει για την καισαρική τομή, λες και είναι ανακάλυψη του διαβόλου;

Έχω δει, ακούσει, διαβάσει γυναίκες να παθιάζονται τόσο πολύ με τον φυσιολογικό τοκετό που κατά τη γνώμη μου καταντούν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ για πολλές από τις γυναίκες που ίσως τις ακούσουν και επηρεαστούν.

Κάποιες από αυτές επηρέασαν και τη δικιά μου ψυχολογική… ηρεμία. Χωρίς να το ξέρουν, με έκαναν να αισθάνομαι τύψεις που έκανα την επιλογή που έκανα για να γεννηθεί χωρίς πρόβλημα το παιδί μου.

ΝΑΙ, δεν χρειάζεται το 50% να γεννήσει με καισαρική. Όμως το 15% το έχει ανάγκη.

Για να μειώθεί το ποσοστό, πρέπει να γίνουν πολλά. Το μόνο που δεν χρειάζεται είναι ο επικίνδυνος φανατισμός.

Πρώτο και καλύτερο που χρειάζεται;

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ των γυναικών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ενημέρωση από τον γιατρό τους, από τις μαίες, από τα μαθήματα τοκετού, από το internet.

Κάθε έγκυος οφείλει να γνωρίζει το ΓΙΑΤΙ γίνεται η καισαρική, ΠΩΣ γίνεται η καισαρική, ΠΟΙΕΣ επιλογές έχει πάνω στο χειρουργικό κρεβάτι, ΠΩΣ μπορεί να αναρρώσει γρήγορα και καλά.

Ας σταματήσει επιτέλους το κυνήγι μαγισσών. Όσες γυναίκες αγανακτούν με το 50% των καισαρικών, ας δουλέψουν ουσιαστικά για να ενημερωθούν οι υπόλοιπες γυναίκες, αντί να φωνάζουν για τους γιατρούς, το σύστημα ή ακόμα χειρότερα να βάζουν ταμπέλες σε όσες δεν κατάφεραν να γεννήσουν φυσιολογικά (έχω βαρεθεί να διαβάζω για τις «φυγόπονες» που γεννούν με τη μία με καισαρική)

Γλυκιές μου εγκυούλες… Ξέρω ότι οι περισσότερες από εσάς ονειρεύεστε να γεννήσετε φυσιολογικά. Το ίδιο ήθελα και εγώ. Όμως, ακούστε με… Ενημερωθείτε ΚΑΙ για την καισαρική τομή. Ακόμα και αν κάτι δεν πάει όπως υπολογίζατε και καταλήξετε στο κρεβάτι του χειρουργείου, θα σας βοηθήσει πολύ να είστε προετοιμασμένες και ενημερωμένες.

Λέμε και ξαναλέμε ότι το παν είναι να γεννιούνται γερά παιδιά. Σ’ αυτό προσθέτω μια μικρή λεπτομέρεια: εκτός από γερά παιδιά, θέλουμε και μαμάδες που να είναι ψυχολογικά καλά. Μαμάδες χωρίς ψυχολογικό τραύμα και αισθήματα ενοχής.

Μην νομίζετε πως όλες οι μαμάδες μένουν ανεπηρέαστες από την καισαρική τομή. Κάποιες βλέπουν για καιρό το σημάδι στην κοιλιά τους και κλαίνε. Κάποιες κατηγορούν το μωρό τους για αυτό που έπαθαν.

Για αυτό σας λέω. Σταματήστε τις διαμάχες και αγκαλιάστε όλες τις μαμάδες και τις εγκύους, ανταλλάξτε υγιείς απόψεις και σωστές πληροφορίες.

Ουφ! Τα είπα και ξελάφρωσα…

Και τώρα διαβάστε το άρθρο που σας έλεγα… Η Leigh East η οποίο έγραψε το άρθρο, είναι μια μαμά που μετά την πρώτη της καισαρική, αποφάσισε να ενημερώσει όλες τις γυναίκες για τις καισαρικές τομές. Έχει εκδώσει μάλιστα βιβλίο και διατηρεί το site csections.org

«Καθίστε με μια οποιαδήποτε ομάδα γυναικών να συζητήσετε για καισαρικές και θα ακούσετε ανησυχητικά δεδομένα όλων των ειδών.

Τα συνηθέστερα: ότι θα κάνεις καισαρική αν το μωρό σου είναι ισχιακό, ότι δεν θα μπορείς να σηκώσεις το μωρό σου ή να οδηγήσεις για 6 εβδομάδες, ότι το δέσιμο με το μωρό σου θα καταστραφεί και ότι αν κάνεις μια φορά καισαρική, η επόμενη σου γέννα πρέπει να είναι ξανά με καισαρική.

Αυτό που είναι πραγματικά ανησυχητικό με αυτά τα δεδομένα είναι ότι ούτε ένα από αυτά δεν χρειάζεται να είναι… αλήθεια!

Όσο σκληρό και να ακούγεται, τα μαθήματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (σ.σ. εννοεί μαθήματα τοκετού κτλ) δεν κάνουν σχεδόν τίποτα για να ελαφρύνουν τις γυναίκες από αυτές τις εσφαλμένες αντιλήψεις.

Αντιθέτως: συχνά διαιωνίζουν την ιδέα ότι αυτή η σημαντική μέθοδος είναι η τελευταία λύση που καλύτερα είναι να αποφεύγεται.

Στην πραγματικότητα, εκτός του ότι είναι σωτήρια για τις ζωές της μαμάς και του παιδιού σε επείγουσες καταστάσεις, οι καισαρικές έχουν αξιοσημείωτα ωφέλη σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπου το να προσπαθήσεις φυσιολογικό τοκετό φέρει μεγαλύτερο ρίσκο για τη μαμά και το παιδί.

Προσθέστε σ’ αυτό τις γυναίκες που βλέπουν την καισαρική προτιμότερη από το φόβο και την αβεβαιότητα του φυσιολογικού τοκετού και στο τέλος έχουμε ΠΟΛΛΕΣ γυναίκες «προσβεβλημένες» από την καισαρική τομή.

Δυστυχώς η πλειοψηφία των γυναικών ακόμα ξέρει πολύ λίγα για τις καισαρικές τομές και δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσει ότι πολλές βρίσκουν την εμπειρία τους, αν έχουν κάνει καισαρική, εξαιρετικά τραυματική, τόσο σοβαρή που πραγματικά κάποιες περνούν σε μετα-τραυματικό στρες, ενώ αυτές που θέλουν ή χρειάζεται να προγραμματίσουν μια καισαρική βρίσκονται εντελώς ανίδεες για τις επιλογές που έχουν και μπορούν να κάνουν τον τοκετό τους να είναι ιδιαίτερος και προσωπικός.

1 στις 4 γυναίκες στο Ηνωμένο Βασίλειο θα κάνει καισαρική τομή, με τις μη προγραμματισμένες καισαρικές να καταλαμβάνουν τα 2/3 αυτών.

Είναι το πιθανό αποτέλεσμα ακόμα και της πιο φυσιολογικής εγκυμοσύνης, παρ’ ολ’ αυτά σπάνια αγγίζεται σε οποιαδήποτε ενημέρωση.

H απροθυμία να μιλήσει κανείς θετικά για τις καισαρικές, τις έχει τοποθετήσει στα «ασήμαντα» της εκπαίδευσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Τα βιβλία και τα μαθήματα είναι συνήθως προκατειλημένα, καθιστώντας αδύνατο για τις γυναίκες να έχουν ανοιχτές συζητήσεις με αυτούς που ευθύνονται για τη φροντίδα τους.

Οι περισσότερες παραμένουν ανενημέρωτες για τα τεράστια ωφέλη που έχει το να προετοιμαστείς για το ενδεχόμενο μια καισαρικής τομής, είτε προγραμματισμένης, είτε επείγουσας.

Είναι ευρέως γνωστό ότι οι προκαταλήψεις μιας γυναίκας μπορούν να επηρεάσουν τον τοκετό της και οι ρεαλιστικές προσδοκίες είναι σημαντικές για να προσδιορίσει τη γέννα της και την ανάρρωσή της.

Άλλα όλο και συχνότερα το ρίσκο ενός φυσιολογικού τοκετού υποτιμάται, ενώ οι καισαρικές παρουσιάζονται ως μία παρέμβαση προς αποφυγή αν είναι δυνατό, με αυτές που επιλέγουν να προγραμματίσουν μια καισαρική να παίρνουν τους χαρακτηρισμούς «εγωίστριες» ή «πολύ σικ για να σπρώξει»

Αυτό αφήνει τις γυναίκες στο σκοτάδι για αυτό που αντιμετωπίζουν και ανίκανες να αναπτύξουν μία ελαστική προσέγγιση προς τον τοκετό.

Με περισσότερες από τις μισές γέννες στο Ηνωμένο Βασίλειο να περιλαμβάνουν παρεμβάσεις, οι γυναίκες πρέπει να ξέρουν περισσότερα για τις επιλογές τους ώστε να μπορούν να εκτιμήσουν οι ίδιες τα πιθανά ρίσκα.

Τα αισθήματα απελπισίας και η έλλειψη του ελέγχου συνδέονται με τον τοκετό και μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά τη μαμά και το μωρό.

Αν και πολλές προτιμούν να αφήνουν τα πράγματα στα χέρια των γιατρών (μαιων) τους, πολλές περισσότερες θα προτιμούσαν να παίξουν έναν ενεργό ρόλο στις αποφάσεις για τον τοκετό τους.

Για να το πετύχουν, χρειάζονται ρεαλιστικές πληροφορίες για την εμπειρία που θα αντιμετωπίσουν.

Στην περίπτωση των καισαρικών, το να ξέρουν πώς να προετοιμαστούν για τη διαδικασία, το να είναι ενήμερες για τις επιλογές που έχουν κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, το να μάθουν εναλλακτικές στάσεις για το θηλασμό και τρόπους για να αναρρώσουν ευκολότερα, μπορεί να βελτιώσει δραστικά την εμπειρία για πολλές γυναίκες, ακόμα και αν η καισαρική δεν ήταν η προτίμησή τους.

Ευτυχώς το National Institute of Clinical Excellence (NICE) έχει αρχίσει να ασχολείται με το ζήτημα, δηλώνοντας πως οι γυναίκες θα έπρεπε να λαβάνουν πληροφορίες βασισμένες σε αποδείξεις ώστε να κάνουν μια ενημερωμένη επιλογή.

Αυτό είναι ένα τεράστιο βήμα προς τα μπρος, αλλά όλα εξαρτώνται ακόμα από τους τόσους πολλούς μεμονωμένους ανθρώπους που παρέχουν ενημέρωση και φροντίδα στις εγκύους.

Δυστυχώς, ο τοξικός συνδυασμός των ξεπερασμένων ή ελλειπών πληροφοριών και των προκατειλημένων συμβουλών δείχνει πως οι γυναίκες θα συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τον τοκετό τους με τεράστια κενά που μπορούν να οδηγήσουν σε ένα όχι αναγκαίο ψυχολογικό τραύμα«

—

Υ.Γ. Τον τίτλο τον «έκλεψα» από τη Ρένα, η οποία αν και έχει γεννήσει η ίδια με καισαρική, παλεύει για τη μείωση του ποσοστού βοηθώντας άλλες μαμάδες/εγκυούλες. Σε μια πρόσφατη διαμάχη στο «Ελληνίδες Μαμάδες«, έγραψε «Μην πυροβολείτε τις καισαρικές» και αμέσως έκανε κλικ στην ψυχή μου. Ρένα, αυτό το κείμενο είναι για σένα! Με το καλό να γεννήσεις το δεύτερο μωράκι σου!!