Όπως στον Τιτανικό!
Εδώ και καιρό δεν γράφω πια όπως παλιά. Γράφω δηλαδή, αλλά δεν ανοίγομαι όπως παλιά.
Ξέρετε, το eimaimama.gr το διαβάζουν δεκάδες χιλιάδες άτομα κάθε μήνα. Πολλές φορές μου φαίνεται απίστευτο το πώς το απλό, ταπεινό blogάκι μου έγινε τόσο μεγάλο.
Αυτό από μόνο του, με κάνει να μετρώ δέκα φορές παραπάνω το τι θα γράψω. Και αν γράψω καμιά μπαρούφα; Αν πάρω κόσμο στο λαιμό μου;
Όποτε στο παρελθόν δοκίμασα να γράψω τις σκέψεις μου για όλα αυτά που βιώνουμε ως λαός, ως γονείς παιδιών στην Ελλάδα μας, κάποια σχόλια ήρθαν και μου έριξαν μια μαχαιριά. Τα γνωστά τρόλλς του internet είπαν να παίξουν και μαζί μου.
«Άσε μας μωρή που θα μας πεις εσύ για τη σημερινή κατάσταση» (και άλλα πολύ χειρότερα που δεν είναι της παρούσης)
Θα μου πείτε… Σκοτίστηκες, Ολίβια. Και όμως, δεν το έχω καθόλου, ρε γαμώτο…
Με πειράζουν. Έφτασα να σκέφτομαι «Όντως, δικαιούμαι να γράφω εγώ για την κρίση τη στιγμή που έχω ένα πιάτο φαί κάθε μέρα στο τραπέζι;«
Και κάπως έτσι σιώπησα. Έβλεπα και τις μαμάδες, τις φίλες μου να ακουμπούν σπάνια το φλέγον αυτό θέμα της κρίσης και κάπως έτσι έφτασα να κρατώ τις σκέψεις μου κλειδωμένες στο μυαλό μου.
Τώρα όμως, ΦΤΑΝΕΙ. ΦΤΑ-ΝΕΙ.
Με ταρακούνησε ο Μάνος πριν από λίγο. Του έκανα παράπονα που έβλεπε τηλεόραση, ενώ εγώ πάσχιζα να κοιμίσω την Αθηνά. Γύρισε και μου είπε
«Έχεις καταλάβει τι γίνεται αυτή τη στιγμή στη χώρα; Έχεις ιδέα σε τι κρίσιμο σημείο βρισκόμαστε;«
Και κάπου εκεί ξύπνησα από τον λήθαργο της χαρωπής εργαζόμενης μαμάς-νοικοκυράς και τον άκουσα.
Ύστερα από λίγο ρώτησα τις μαμαδο-φίλες μου στο Facebook:
«Έχετε ιδέα τι γίνεται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας;«
9 στις 10 δεν είχαν. Δεν φταίνε αυτές. Μας έχουν κοιμίσει. Μας έχουν υπνωτίσει. Λες και έχουν μπει στο μυαλό μας και μας έχουν μεταμορφώσει σε άβουλα όντα που η μόνη τους έννοια είναι να βλέπουν Black Out στην τηλεόραση (δεν ξέρω τι είναι αυτό, αλλά είδα στο Facebook ότι είχε μεγάλου σουξέ σήμερα)
Black Out κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ε λοιπόν, θα σας πω.
Αγχώνομαι για το πώς θα μεγαλώσει η Αθηνά.
Αγχώνομαι γιατί θέλω να κάνω και δεύτερο παιδί και δεν έχω ιδέα καν πώς και πού θα το γεννήσω.
Αγχώνομαι για τη μόρφωση που θα πάρει -αν θα πάρει- το παιδί μου.
Μα πιο πολύ αγχώνομαι γιατί βλέπω καθημερινά γύρω μου ανθρώπους δυστυχισμένους που δεν ξέρουν ΚΑΝ τι συμβαίνει (άραγε τι ποσοστό των Ελλήνων καταλαβαίνει όλα αυτά που μας τσαπουνάνε δημοσιογράφοι και πολιτικοί στις ειδήσεις; Εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα) που μαλώνουν μεταξύ τους, που κατηγορούν ο ένας τον άλλον. Άλλοι λένε μαζί τα φάγαμε, άλλοι λένε όχι, δεν τα φάγαμε μαζί. Άλλοι λένε να πτωχεύσουμε και άλλοι τρέμουν στην ιδέα.
Δημοψήφισμα, πτώχευση, Ευρώπη, Ελλάδα, δραχμή, Ευρώ.
Και γύρω γύρω όλοι οι φωτεινοί παντογνώστες και στη μέση τα παιδιά μας. Μόνο τα παιδιά μας βάζω στη μέση, ούτε καν εμάς τους ίδιους.
Κοιτούσα τώρα την Αθηνά που έπαιζε με τον γάτο μας.
Προσπαθούσα να μαντέψω αν είναι τυχερή ή εξαιρετικά άτυχη που γεννήθηκε το 2010. Θα έχει την τύχη αύριο μεθαύριο να λέει «Αααχ, όταν γεννήθηκα, η κατάσταση ήταν τραγική. Να όμως που το ξεπεράσαμε!» ή θα έχει την ατυχία να ζήσει μια παιδική ζωή χάλια που θα επηρεάσει το μέλλον της;
Ξαφνικά, έχασα την περιβόητη αισιοδοξία μου. Όταν, όμως, την είδα να αγκαλιάζει με λατρεία τον Schmuda, μου ήρθε στο μυαλό μια σκηνή από τον Τιτανικό… Μάλλον θα τη θυμάστε και εσείς… Μια μαμά που αγκάλιαζε σφιχτά τα παιδάκια της στο κρεβάτι, την ώρα που το πλοίο βούλιαζε.
Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Όλη αυτή την περίοδο το ίδιο κάνω. Αγκαλιά την κόρη μου και τον άντρα μου και όπου μας βγάλει.
Εκτός της αγκαλιάς, όμως, κάτι πρέπει να κάνουμε.
Κάτι πρέπει να κάνουμε…
ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ…
ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ….!
Για αρχή… λέω να ξυπνήσουμε..!
Κι εγώ δεν διάβασα όλα όσα γράψατε,μόνο το από πάνω σχόλιο.Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης μου όμως και ενώ προσπαθώ να μείνω ήρεμη,βλέπω γύρω μου μια χώρα να γκρεμίζεται στην κυριολεξία!!Προσπαθώ να μην βλέπω τηλεόραση γιατί αγχώνομαι,ωστόσο με μόνιμο θέμα συζήτησης τα οικονομικά,δεν μπορεί εύκολα κανείς να μείνει αμέτοχος!Το θέμα είναι πόσο μπορούμε να αφήσουμε να μας επηρεάσουν όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.Προχθές δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί σκεφτόμουν ότι φτάσαμε σε ένα τέλμα πλέον,ότι στο τέλος δεν θα έχουμε να φάμε,λεφτά για κλινικές(ή νοσοκομεία μια που είναι πλέον σχεδόν ίδια χρήματα εδώ στη Θεσσαλονίκη)δεν ξέρω πού θα βρεθούν αν χρεοκοπήσουμε όπως λένε πολλοί,σκεφτόμουν σε τι κόσμο θα μεγαλώσει το παιδί μου κι άλλα τέτοια!Όλο το βράδυ η μικρή ήταν ανήσυχη κι αυτή μαζί με μένα και με κλοτσούσε συνεχώς,τελικά σηκώθηκα το πρωί και είπα φτάνει,θα ενημερώνομαι σε λογικά πλαίσια,αλλα τα λεφτά μπορούν να μου τα πάρουν,την ελπίδα και την οικογένειά μου δεν θα μου τα πάρει κανένας!!Μπορούν να μας επιβάλλουν χαράτσια και κόντρα άλλα χαράτσια,να χάσουμε πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα(για άλλους λαούς όμως δεν ήταν,εμείς ζούσαμε στην πολυτέλεια με δανεικά χρήματα σαν λαός,αν πάτε μια βόλτα στη Βουλγαρία που είναι τόσο κοντά μας θα καταλάβετε τι εννοώ),την αξιοπρέπεια όμως του να είμαστε περήφανοι που είμαστε Ελληνίδες δεν πρέπει να τη χάσουμε,και οι Έλληνες περάσαν πολλά,αλλά πάντα τα ξεπερνούσαν,ζούσαν με ψίχουλα κι όμως ήταν ενωμένοι,όλοι μαζί και τότε δεν σκεφτόντουσαν ότι δεν είχαν τις ευκολίες που έχουμε εμείς σήμερα οπότε δεν θα κάναν παιδιά,και όμως εκείνα τα χρόνια ήταν ευτυχισμένα κατά μια έννοια!!Φοβάμαι για το τι θα έρθει,όμως είμαι προετοιμασμένη πλέον και δεν φοβάμαι τίποτα γιατί έχω την οικογένειά μου και αυτό δεν θα μου το πάρει κανένας ΓΑΠ και καμία τρόικα!!
Δεν διάβασα όλα όσα γράψατε... αλλά έχω να πω τα εξής. Και εγώ δεν έβλεπα ειδήσεις γιατί με έπιανε κατάθλιψη, γιατί όλοι ξέρουν αλλά δεν μιλούν και γιατί μας πασάρουν αυτά που θέλουν. Δυστυχώς όμως πρέπει να γνωρίζουμε τι γίνεται, δεν μπορούμε να ζούμε πλέον στο ροζ συννεφάκι. Καλώς ή κακώς, από πέρσυ που ήμουν έγκυος και ο άντρας μου, η αδερφή του (και αυτή έγκυος) και ο γαμπρός του έμειναν άνεργοι, όντας η μόνη που δούλευα, έπρεπε να δημιουργήσω μια προστατευτική ασπίδα "μη άγχους". Έπρεπε να προστατεύσω το παιδί και εμένα για να μην πάθουμε κάτι κακό. Ακόμα και σήμερα, οι 3 τους είναι ακόμα άνεργοι, η πεθερά μου έχει διαγνωστεί με καρκίνο, έχω συγγενή που μπαίνει σήμερα χειρουργείο για αφαίρεση ανευρύσματος, ο πατέρας μου περιμένει να δει αν, 2 μήνες πριν βγει στη σύνταξη, η τράπεζα θα γίνει κρατική και αυτόματα θα μειωθεί ο μισθός του. Χρωστάω ήδη 4 ενοίκια και 4 κοινόχρηστα. Δεν έχω καμία βοήθεια, ούτε ξέρω ποιος θα προσέχει το παιδί όταν θα πρέπει να γυρίσω στη δουλειά. Ο ΟΑΕΔ καθυστερεί το επίδομα μητρότητας... Ήρθε και η ΔΕΗ... Πρέπει να πάω το παιδί στον παιδίατρο... Πολλοί θα πείτε ότι δεν γίνεται να συμβαίνουν όλα αυτά... Δυστυχώς συμβαίνουν. Πρέπει, λοιπόν, να ενημερώνομαι για το τι συμβαίνει. Απλά για να ξέρω που πάμε, να μην είμαι "πρόβατο" στις συζητήσεις που γίνονται. Πλέον, όλοι αυτά συζητάνε.
Πιστεύω πως όλοι ξέρουμε την κατάσταση που επικρατεί. Κι αν δεν συνεχίζουμε την συζήτηση περί κρίσης διαδικτυακά, είναι γιατί κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι πιο πολλές έχουμε λίγο ελεύθερο χρόνο για να τον αφιερώσουμε μπροστά στον υπολογιστή (εγώ κυρίως, όταν κοιμάται η μικρή μου και έχω τελειώσει μαγείρεμα και δουλειές σπιτιού) και κυρίως για να μάθουμε κάποια πράγματα για τα παιδιά μας, ή συνταγές ή για να ξεφύγουμε λίγο τέλοσπάντων! Για τη κρίση μιλάμε κάθε μέρα. Από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, με τους γονείς μας και τους φίλους μας, και γενικά την βιώνουμε όλοι μας λίγο-πολύ. Η εταιρεία του άντρα μου έκλεισε λόγω πτώχευσης και κοντεύει να χάσει αποζημείωση 12 χρόνων και μισθούς 6 μηνών. Το δικαστήριο είναι από αναβολή σε αναβολή και πάει λέγοντας.. Το επίδομα του ΟΑΕΔ είναι για γέλια και για κλάματα μαζί! Και για δουλειά με τόσα χρόνια προϋπηρεσίας, παντρεμένος και με παιδί, ούτε λόγος. Όταν με ρωτάνε οι γνωστοί αν "βγαίνουμε" το μήνα, εγώ τους λέω "Ναι. Απ' το παράθυρο". Απλά, δεχόμαστε την καθημερινότητα στωικά και ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και το παιδί μας. Αφού προλάβαμε να κάνουμε γέννα και βάφτιση, "δόξα το Θεό" λέμε! Το συζητάμε λοιπόν κάθε μέρα, το θέμα είναι ότι δεν βγαίνει άκρη. Αυτοί (σ.σ. οι "μεγάλοι") τα νομοσχέδια που είναι να περάσουν, θα τα περάσουν. Δε πα να φωνάζει όλος ο λαός, θα γίνει αυτό που θέλουν αυτοί. Εδώ έπαιρναν δάνεια εκκατομυρίων κρυφά από την πλάτη μας. Τριάντα χρόνια κλεψιάς, απλά τα βλέπουμε τώρα, μέσα από τις εταιρείες που πτωχεύουν,τα άδικα χαράτσια που μας βάζουν, την ακρίβεια προϊόντων & υπηρέσιων, τους τεμπελχανάδες δημοσιους υπαλλήλους που πληρώνουμε για να μας φέρονται λές και είμαστε τα σκουπίδια τους, τους ματατζήδες που αντί να στρέψουν τα γκλομπ τους στους τριακόσιους της Βουλής, τα στρέφουν πάνω στον αδικημένο Έλληνα πολίτη (και κερατάς και δαρμένος!) και στους θρασύτατους βουλευτές που αντί να ζητήσουν κι ένα συγνώμη για την κατάσταση στην οποία μας έφεραν, προκαλούν κι από πάνω (σ.σ. βλέπε "Πάγκαλος: μαζί τα φάγαμε!"). Είναι μια κουβέντα που έχει αρχή, μέση αλλά δυστυχώς, δεν έχει τέλος. Και η κυβέρνηση να πέσει, λύση δεν θα υπάρχει. Απλούστατα, γιατί αντί να φέρουν πίσω τα κλεμμένα (από Σημίτη, Τσοχατζόπουλο, Καραμανλή, Παπανδρέου, κλπ-κλπ) τα ζητάνε από τον λαό. Και δεν τους ενδιαφέρει αν εμείς δεν θα έχουμε αύριο να φάμε, αυτοί από εμάς θα τα πάρουν και οι ζημιωμένοι είμαστε εμείς και όχι αυτοί. Σε λίγο, θα φοβάσαι να κατεβεις σε διαδήλωση για να εκφράσεις την οργή και για να δείξεις την αντίρριση σου. Σκέφτομαι πως αν με πλακώσουν στο ξύλο τα ματ, ή φάω κανένα δακρυγόνο και πάω στο νοσοκομείο, ποιος θα μεγαλώσει το παιδί μας? Ο Παπανδρέου ή ο Σαμαράς. Αν είμασταν μόνοι μας, κάτι θα κάναμε. Αλλά όταν εξαρτούνται μικρά παιδιά από εμάς, το σκέφτεσαι αλλιώς. Κάθεσαι σπίτι σου και γράφεις στα blogs την αγανάκτιση σου. Και που θα πάει, μπορεί και να ακουστούμε έστω και από εδώ. Με το να είμαστε απαισιόδοξοι, δεν βγαίνει άκρη. Βλέπουμε τα χαμόγελα των παιδιών μας και πρέπει να είμαστε χαρούμενοι κι εμείς. Αυτά τι φταίνε να μας βλέπουν κακόκεφους, προβληματισμένους και πανικόβλητους? Απλά, αγωνιζόμαστε (έστω και σιωπηλά), δεν απελπιζόμαστε!
euxome me oli tin kardia na pane ta pragmata kalitera.... gia ena melon kalitero gia ta pedaia mas...
Μου κάνει εντύπωση αυτό που έγραψες ότι ο πολύς ο κόσμος δεν καταλαβαίνει τι έχει συμβεί και με θλίβει πολύ. Από το καλοκαίρι όταν συζητούσα σε παρέες για τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα, γύρισαν και μου είπαν ότι είμαι "δραματική". Θύμωσα. Οι εξελίξεις δυστυχώς επιβεβαίωσαν ότι δεν ήμουν δραματική, αλλά ρεαλίστρια και άλλοι οι αιθεροβάμονες. Πώς να κάνουμε ότι δεν τρέχει τπτ όταν κυριολοκετικά έχουμε εκχωρήσει την εθνική μας κυριαρχία στους ξένους;;; Πού είναι η δημοκρατία, όταν όλοι αυτοί που πανηγύριζαν εδώ και 30 χρόνια στην εγκαθίδρυση της δημοκρατίας στη χώρα μας, ανοίξανε διάπλατα τις πόρτες και καλωσορίσανε τους ξένους για να κρατήσουν τα "κλειδιά" αυτού του τόπου; Πώς να νιώθω περηφανη και αισιόδοξα όταν ντρέπομαι για την υποκρισία που ωλέπω γύρω μου; Πώς να νιώθω καλά με όλους τους βολεψάκιες, που ενδιαφέρονται για την κοιλίτσα τους και δεν έχουν κανένα ιδανικό, δεν πιστεύουν σε καμιά ιδεολογία παράμόνο στο χρήμα; Πώς να νιώθω καλά που η πατρίδα μου βρίσκεται σε πόλεμο; γιατί πόλεμος είναι αυτό που ζούμε, ένας σύγχρονος πόλεμος. Παγκόσμιος και εμφύλιος μαζί. Και δεν θα μιλάμε και για αυτά που συμβαινουν από πάνω; δηλαδή γιατί άλλο θα πρέπει να μιλάμε;;; έχουν αλλάξει οι εποχές. και πρέπει να το δεχθούμε αυτό. Ολίβια δεν χρειάζεται να είσαι πολιτικός και οικονομικός αναλυτής για να σχολιάζεις τα τεκτενόμενα. Η δημοκρατία και οι λαοί δημιουργήθηκαν από τον απλό κόσμο. Στις κάλπες ψηφίζουν όλοι οι πολίτες μορφωμένοι, αμόρφωτοι, φτωχοί και πλούσιοι και σε οποιον δεν αρέσουν οι απόψεις των άλλων, αν θέλει ας επιχειρηματολογήσει επ' αυτών και ας μην προβαίνει σε υβριστικά σχόλια με σκοπό το φίμωτρο. Όπως λες και εσύ ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Αγαπητή Ολίβια, δεν είμαι μαμά και με την κατάσταση ως έχει, ανησυχώ για το αν θα μου δοθεί η ευκαιρία να γίνω..χωρίς δουλειά πώς ξεκινάς να ανοίξεις σπίτι;.. Ψαχουλεύω τα της πολιτικής τα τελευταία 2-3 χρόνια και τα περισσότερα από όσα έχω ανακαλύψει είναι δυσάρεστα. Νομίζω όμως πως το πλέον δυσάρεστο από όλα και αυτό που μας κάνει να "αδιαφορούμε" είναι η απουσία ικανοποιητικής εναλλακτικής καθώς και συγκροτημένης πληροφόρησης. Το δεύτερο νομίζω πως έχω αρχίσει να το καλύπτω από το βιβλίο του Μαρκεζίνη "Η Ελλάδα των Κρίσεων" (αν και είμαι ακόμα στα μισά του -η μάνα μου έχει καταπιαστεί με το τελευταίο του: "Οι 7 ιδέες για αναγέννηση και οι 7 πυλώνες μιας αποτυχημένης κυβέρνησης" και ανακαλύπτει..). Ως προς την εναλλακτική όμως.. Μου άρεσε πολύ το post σου και ελπίζω να υπάρξουν κι άλλα τέτοια. Κάτι πρέπει να γίνει! Και επειδή δε βλέπω να γίνεται από μόνο του... Υ.Γ. Ως προς το κρυφό σχολειό, ακούγεται ίσως αστεία η διατύπωση αλλά η ουσία της ιδέας εμένα μου άρεσε!
Να ξυπνήσουμε , να ξυπνήσουμε!!! Και να μην πιστεύουμε άλλες υποσχέσεις που μετά θα οδηγήσουν πάλι στα ίδια λάθη! Ουφ όλες αυτές τις μέρες κόμπος το στομάχι μου, με όλα αυτά που συμβαίνουν! Θέλω να είμαι αισιόδοξη αλλά έλα ντε που δεν γίνεται! Το παιδάκι μου σκέφτομαι και όλα τα άλλα παιδάκια! Τι μέλλον τους φυλάσσουν αυτοί οι "μεγάλοι" οι πολιτικοί!! Θέε μου Ολίβια....όντος κάτι πρέπει να κάνουμε.................
κοριτσια γυρω αν κοιταξετε θα δειτε μονιμα θλιμμενες φατσες.......κανενα χαμογελο καμια αισιοδοξια.....αυτο ειναι που κανει κι εμενα να μην θελω να ακουω για τη χεριστη κατασταση που εχει φτασει η χωρα....θελω να αισιοδοξω μα νιωθω αβεβαιοτητα....θελω να ελπιζω μα νιωθω ανασφαλεια....δυστυχως βλεπω πως αλλοι αποφασιζουν, τριακοσιοι για εναν ολοκληρο λαο....το μονο που με αγχωνει ομως ειναι το μωρο μου...πραγματικα με αγχωνει παντως....εγω ας πεινασω.... και θα συμφωνησω με τις προλαλησασες...ας κανουμε τα παιδια μας σωστους ανθρωπους αυτο σιγουρα μπορουμε να το κανουμε....
Δημοψήφισμα??Πολύ ωραία ιδέα..θα κάνουμε εντατικά μαθήματα οικονομικών, διεθνών σχέσεων και πολιτικής οικονoμίας σε όλους τους έλληνες και φυσικά e-learning για τις γιαγιάδες των απομακρισμένων περιοχών και μετά θα τους στείλουμε να ψηφίσουνε....
Mπαααα απ' ό,τι φαίνεται δεν θα πάμε σε δημοψήφισμα after all, αφού οι εξελίξεις μας ξεπέρασαν και η κυβέρνηση κρέμεται πλέον από έναν (μία) βουλευτή. Θρίλερ με προδιαγεγραμμένο τέλος το σημερινό. Από αύριο να δούμε... Φοβάμαι, αλλά θα επιβιώσουμε και θα προσαρμοστούμε όπως και να 'χει, εδώ ή έξω. Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Σκέφτομαι πώς να αρχίσω να γράφω,ώστε να ξετυλιχθεί το κουβάρι σκέψεων που υπάρχει στο μυαλό μου...Καταρχήν,θα ξεκινήσω από την άρνησή μου να πιστέψω ότι 9 στις 10 μανούλες δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα.Άλλο το να μην ξέρεις κ άλλο το να μην θες να το συζητάς γιατί σε τρομάζει. Επίσης, το να μην παρακολουθεί κάποιος τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων το βρίσκω υγιές, κρίνοντας απ'το πώς είναι τα δελτία αυτή τη στιγμή. Ενημέρωση μπορούμε να έχουμε και από πολλές άλλες πηγές (εφημερίδες-internet) ώστε να σχηματίσουμε προσωπική άποψη... Και επειδή συχνά συναντάω στο internet την προτροπή "Ξυπνήστε" θα ήθελα πάρα πολύ να μάθω τι ακριβώς εννοούν όσοι προτρέπουν τους άλλους να...ξυπνήσουν!Αυτοί που είναι ήδη ξύπνιοι τι κάνουν?Να ξυπνήσουμε κ να κάνουμε τι ακριβώς? Να πιάσουμε τα ρόπαλα?Η΄να ξυπνήσουμε και να δούμε ρεαλιστικά την νέα κατάσταση, να αναλλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν -γιατί μας αναλογούν- και να παλέψουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ για το μέλλον? Κ μας αναλογούν ευθύνες γιατί έπρεπε να είχαμε ξυπνήσει ποοολύ καιρό πριν,όταν όλα αυτά τα χρόνια με τις δικές μας ψήφους εναλλάσσουμε στην εξουσία αυτού του τόπου δύο κόμματα που μας κατέστρεψαν,που η εξουσιολαγνεία τους δεν υπολόγισε κανένα κόστος,έταζαν,βόλευαν,έκλεβαν,αλληλοκαλύπτονταν προκειμένουν να διατηρούν την πολυπόθητη εξουσία,ακόμα κ τώρα που η κατάσταση είναι δύσκολη κάνουν τα ίδια και αλληλοκατηγορούνται στα παράθυρα των τηλεοράσεων χωρίς ντροπή,χωρίς κανένα σεβασμό απέναντι σε όλους εμάς που ζούμε με την μόνιμη αγωνία του σήμερα”χωρίς δουλειά” και του αύριο “θα έχω δουλειά αύριο?Υπάρχει ελπίδα?” ! Έχουμε ευθύνη γιατί αρκετοί από εμάς τους έφεραν εκεί που είναι με αντάλλαγμα έναν διορισμό,μια επιδότηση,ένα δρόμο,ένα χωράφι,μια εξυπηρέτηση κλπ Δε γίνεται να συνεχίζουμε με την καραμέλα “φταίνε οι πολιτικοί για όλα” και εμείς να πηγαίνουμε για καφέ μετά,έχοντας πετάξει από επάνω μας τις ευθύνες. Κ φτάσαμε εδώ που φτάσαμε,να ακούμε τα περιβόητα εξωφρενικά”μαζί τα φάγαμε”,να γυρνάμε πίσω ολοταχώς κ πάλι οι υπεύθυνοι να είναι ατιμώρητοι κ να τιμωρούν εμάς με μέτρα κ χαράτσια! Και όσο έτσι ανώριμα θεωρούμε ότι η ευθύνη είναι κάπου έξω από εμάς τόσο θα συνεχίζεται αυτή η κατάσταση. Πάω σε όλες τις συγκεντρώσεις κ πορείες διαμαρτυρίας που γίνονται γιατί θέλω να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα,τους θεωρώ προδότες που μας έφτασαν ως εδώ κ νιώθω υποχρέωσή μου το να διαμαρτυρηθώ αλλά δυστυχώς από αυτές τις συγκεντρώσεις λείπει ποοολύς κόσμος! Λείπουν οι άνεργοι,μόνο οι χιλιάδες άνεργοι να κατέβαιναν να φωνάξουν ΟΧΙ σ'οσους μας εμπαίζουν θα ακουγόταν πολύ πιο δυνατά η φωνή μας. Λείπουν οι μανούλες,λείπουν όσοι ακόμα δεν έχουν θιγεί πολύ, λείπουν όσοι έχουν να πάνε για...καφέ στην παραλία,στον Ζάρα,στο ΙΚΕΑ.Δεν αστειεύομαι.Οι περισσότεροι έλληνες περιμένουν από τους”άλλους”να αλλάξουν τον κόσμο! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν αλλάζοντας ΠΡΩΤΑ τον εαυτό μας.Ας αποκτήσουμε πολιτική συνείδηση κ όχι πελατειακές σχέσεις ,ας αρχίσουμε να συμμετέχουμε στα κοινά και όχι να απέχουμε απ'όσα αποφασίζονται για εμάς με το επιχείρημα”δε με αντιπροσωπεύει κανείς”,ας απαιτήσουμε ισονομία και αξιοκρατία επιτέλους, ας αρχίσουμε να νοιαζόμαστε για τους ανθρώπους δίπλα μας έλληνες κ ξένους κ όχι μόνο για την πάρτη μας,ας σηκωθούμε από τον καναπέ κατεβαίνοντας σε μια διαμαρτυρία, ας θυμηθούμε πώς είναι να σέβεσαι τους άλλους, ας ξαναθυμηθούμε τις αληθινές αξίες που έχουμε χάσει. Ειλικρινά δεν έχω στο μυαλό μου μια απάντηση για το πώς θα μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα από εδώ κ πέρα ή αν όντως τώρα πια μπορούμε να αποφύγουμε τη λιτότητα.Το ποτάμι πίσω δε γυρνάει,αυτό είναι το μόνο σίγουρο και ας σκεφτούμε ώριμα επιτέλους κ όχι πώς θα “ξαναβολευτούμε”, ας διεκδικήσουμε να βάλουμε κ εμείς κάποιους όρους σε όλα αυτά που γίνονται. Όχι άλλα πράγματα ερήμην μας.Όχι εξαθλίωση στη ζωή μας και όχι λιτότητα στις αξίες.Νιώθω ότι αυτό που ΘΕΛΩ να δώσω στο παιδί μου είναι το να ζει σε μια χώρα με αξίες και όχι σε μια χώρα σταρχιδιστών όπου ο καθένας κοιτάζει να σώσει το τομάρι του,ακόμα κ αν αυτός ο κόσμος που θα ζει η κόρη μου δεν θα της προσφέρει το σούπερ αμάξι ή ό,τι άλλο σούπερ κυκλοφορεί στην αγορά. Είμαι αισιόδοξη. Πιστεύω ότι αν αλλάξουμε νοοτροπία κ προσπαθήσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, χωρίς να φοβόμαστε να ενωθούμε,να αντιδράσουμε ή κ να συμφωνήσουμε ακόμα με κάποια πράγματα,χωρίς να φοβόμαστε μήπως ξεβολευτούμε, πατώντας γερά στα πόδια μας ο καθένας κ όχι βάζοντας διάφορους”μπροστάρηδες”, μπορούμε να φτιάξουμε ένα καλό μέλλον για τα παιδιά μας.Αυτό οφείλουμε στα παιδιά μας.Να τα μάθουμε να είναι αισιόδοξα κ να παλεύουν για τη ζωή τους.Όχι ηττοπάθεια. Τέλος πάντων,σας ζάλισα!Κάποιες από τις σκέψεις μου... Κ τέλος Ολίβια θέλω να σου πω -σχετικά με τη σκηνή του τιτανικού που όμως δεν τη θυμάμαι- να μην καθήσεις στο κρεβάτι αγκαλιά με το κοριτσάκι σου την ώρα που βουλιάζει το πλοίο. Δε σας αξίζει. Ξέρεις κολύμπι όπως κ ο Μάνος,μάθε κ στο κοριτσάκι σου και κολυμπήστε μαζί όπως πρέπει να κάνουμε όλοι,κατά τη γνώμη μου.Κ όταν κάποιος θα κουράζεται θα βρίσκει ένα χέρι να ξεκουραστεί για λίγο,γιατί δε θα είναι μόνος.
Σε βρίσκω σωστότατη!
Αυτό πιστευω κι εγω. Όσο τα περι "κρυφου σχολειού", Χριστε μου, μιλαμε για το 2011. Εποχη του Internet, της υπερπληροφορησης και της "σαβουρας". Για τι κρυφό και για ποιο σχολειό μιλαμε; Καθαρο μυαλο, συνειδητοτητα ενότητα, και τα "εργαλεια" βρίσκονται.
Ουτε μια μεταφορικη εκφραση δεν μπορουμε να αντιληφθουμε; !!!!!....Ετσι κι αλλιως ποσο "κρυφο" μπορει να ειναι κατι που ειναι στο δοαδικτυο; Σα χωρο συσπειρωσης κλπ κλπ αναφερθηκε το "κρυφο σχολειο". Μην ξεχναμε τη σημασια του.... Τηρουμενων των αναλογιων και της εποχης εγινε ενας παραλληλισμος....
Ολιβία μου, καλημέρα! Πραγματικά, το τελευταίο 6μηνο με απασχολούσε που δεν ανέφερες τίποτα για όλα αυτά που μας συμβαίνουν. Σκεπτόμουν: ok, ωραίες οι βαπτίσεις, οι σαλιάρες, οι μαμαδοϊστορίες, όλα όσα έχουν να κάνουν με τα παιδάκια μας. Αλλά, γιατί δεν αναφέρει τίποτα για όλα όσα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε; Δεν μπορεί να μην την αγγίζουν. Από την άλλη σκεπτόμουν πως δικό σου είναι το blog και δικαίωμά σου να γράφεις ότι θέλεις. Μπορεί να μην θέλεις να μεταφέρεις την μαυρίλα μέσα σε αυτό. Σπίτι σου είναι βρε παιδί μου, ότι θες κάνεις!!! Στο κάτω – κάτω, το έβλεπα κι εγώ σαν μια αχτίδα ήλιου, σαν το ουράνιο τόξο μέσα στη συννεφιά που μας έχει πλακώσει. Εκεί που άκουγα παντού για χρέη, φόρους, ανεργία, τσουπ! έβλεπα και μια φωτογραφία της Αθηνούλας και χαμουγελούσα! Μεταξύ μας, κι εγώ δεν ξέρω ΑΚΡΙΒΩΣ τι μας συμβαίνει. Δεν μπορώ να φανταστώ ΑΚΡΙΒΩΣ ποιες θα είναι οι συνέπειες όλων αυτών στην ζωή μας. Πραγματικά, δε γνωρίζω τι είναι καλύτερο. Να χρεοκοπήσουμε σαν χώρα και να ξεκινήσουμε από το 0 ή να κρεμόμαστε πάντα από τα ξένα συμφέροντα. Και μέχρι πότε θα μας «στηρίζουν»; Κάποια στιγμή οι μάσκες θα πέσουν και τότε θα δείξουν το αληθινό τους πρόσωπο. Αυτό που πρέπει να γίνει, είναι για μια φορά, να ενωθούμε όλοι οι Έλληνες, για το καλό ΟΛΩΝ μας. Να αφήσουμε πίσω προσωπικά συμφέροντα και να κοιτάξουμε πως θα βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον για να πάμε όλοι μαζί μπροστά. Οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας έναν κόσμο καλύτερο …. από κάθε πλευρά ….
Πριν από λίγες ημέρες έμαθα πως είμαι έγκυος..... Εχουμε ήδη δύο πανέμορφα παιδιά, τον Βαγγέλη 12 ετών και την Μαρκέλλα 10 ετών. Περιμένω λοιπόν το τρίτο μου παιδάκι! Λυπάμαι που το λέω όμως, ενώ λατρεύω τα παιδιά , όταν έμαθα πως είμαι εγκυος, έπαθα κρίση άγχους! Ναι κορίτσια, κρίση άγχους! Πώς θα τα καταφέρουμε οικονομικά? πού θα γεννήσω? πόσο θα στοιχίσει η γέννα? πόσα θα πάρει ο γιατρός? πώς θα καταφέρουμε να μεγαλώσουμε τρία παιδιά χωρίς να τους λείπουν τα βασικά? Εδώ λοιπόν φτάσαμε? Εδώ και μέρες αισθάνομαι ότι έχω μόλις τρακάρει μετωπικά και δεν ξέρω αν πρέπει να πω Δόξα τω Θεώ ή να βγω και να βρίζω το άλλο αυτοκίνητο που φταίει για την σύγκρουση! Ποτέ δεν περίμενα ότι ένα τόσο χαρμόσυνο νέο θα μου δημιουργούσε τεράστια ηθικά διλήμματα...
"Αγχώνομαι για το πώς θα μεγαλώσει η Αθηνά. (το ίδιο και η Ιουλία). Αγχώνομαι γιατί θέλω να κάνω και δεύτερο παιδί και δεν έχω ιδέα καν πώς και πού θα το γεννήσω. Αγχώνομαι για τη μόρφωση που θα πάρει -αν θα πάρει- το παιδί μου." Ολίβια...προσυπογράφω!Μίλησες μέσα από την καρδιά σου και το μυαλό μου.Κρυφό σχολειό εεε? Λες να δούμε τις μαμάδες σε ρόλο Παπαφλέσσα???χαχαχα (πικρό χιουμοράκι μπας και ευθυμήσουμε)...νιώθω να πνίγομαι...ποιος τρελογιατρός άραγε κουράρει την εθνική μας κατάθλιψη???
όλοι μας συμφωνούμε ότι θέλουμε να κάνουμε κάτι...αλλά τι? και πώς? ποιός θα αναλάβει να συντονίσει τους ξεσηκωμένους? χρειάζεται πάντα ένας οδηγός...
Αχ βρε Ολιβια! Εμενα μου λες... Ξεκινησα τις προαλλες να σου γραψω ενα μειλ, αλλα μου το εσβησε ο γιος μου! Το καμαρι μου! Μεταξυ αλλων σου ελεγα οτι παιρνω φιλους και γνωστους και ζηταω ρουχαλακια για τα παιδια μου και οτι σε 10 μερες η μικρη μου εχει τα πρωτα της γενεθλια και δεν εχω λεφτα να της παρω δωρο!!! Αστα!!
Η ανάρτηση σου με άγγιξε γιατί, νιώθω και σκέφτομαι ακριβώς τα ίδια.Από την άλλη η εικόνα μιας ανάρτησης είναι μόνο μια στιγμή της πραγματικότητας.Το ότι είσαι ή είμαι χαρωπή κι ευτυχισμένη μαμά, δεν σημαίνει πως δεν είμαι εξαιρετικά προβληματισμένη ή φοβισμένη για ότι συμβαίνει στη χώρα μου ή για το μέλλον στο οποίο θα ζήσουν τα παιδιά μου!! Επιλέγω όμως την καθημερινότητα μου, τη ζωή μου στις λίγες ώρες που είμαι μαζί τους να είμαι χαρωπή μαμά!! Εχω ευθύνη για αυτό και αν ήμουν σε ένα πλοίο που βούλιαζε ίσως να τους κρατούσα τραγουδώντας τους το λατρεμένο τους νανούρισμα,για τελευταία φορά.... Το ένστικτο μου με οδηγεί να είμαι πρώτα χαρωπή μαμά, όχι μόνο για τα παιδιά μου, αλλά για όλα τα παιδιά του κόσμου!!! Εχουμε ευθύνη για αυτά, και αυτός είναι ένας τρόπος να ανταπεξέλθουμε. Θα απεργήσω, θα κατέβω στη διαδήλωση,θα κλάψω δτο μπάνιο γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά αλλά μαζί τους θα είμαι "χαρωπή", μαμα. Εγώ είμαι μαζί σου!!!!Συνέχισε έτσι,όποιος δεν θέλει ας μην διαβάσει τις αναρτήσεις σου...ούτε τις δικές μου!!!Φιλιά και καλημέρες...
Συγχαρητήρια για το άρθρο (ο Μάνος είναι υπεύθυνος που το διάβασα). Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε καταλάβει την κατάσταση στην οποία ζούμε θεωρώντας (προσωπικά) ως ένα κύριο λόγο το ότι ο καθένας μας "τρέχει" να τα καταφέρει με την καθημερινότητά του (πλήρωνε - πλήρωνε - πλήρωνε). Εκεί ήθελαν να μας οδηγήσουν, να λέμε "δόξα τω Θεό" που όσοι έχουν τη δουλείά τους, την έχουν. Θέλουμε να κάνουμε παιδί με τη γυναίκα μου! Αυτό που μας φοβίζει είναι μια και μόνο ερώτηση που μπορεί να μας κάνει αργότερα, όταν μεγαλώσει: "Σε τί κόσμο με φέρατε μαμά, μπαμπά;". Και πάλι συγχαρητήρια για το "ξυπνητήρι" που μας ξύπνησε πρωί πρωί.
ολες οι αλλαγες θελουν αγωνες και θυσιες και εμεις δεν ειμαστε ετοιμη να θυσιασουμε τιποτα οταν τα χασουμε ολα, δουλειες, σπιτια, αξιοπρεπεια κτλ, κτλ τοτε που δεν θα εχουμε να χασουμε τιποτα πια τοτε και μονο τοτε θα ξυπνησουμε δυστυχως...
επιτέλους ΝΑΙ!ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ!! Γιατί με το να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια δε βγάζουμε τίποτα..αυτό το μήνα που πέρασε ,έτσι ξαφνικά,έμεινα άνεργη κι εγώ κι ο άντρας μου μετά απο τόσα χρόνια.δεν το περιμέναμε! μπορώ να σας πω,οτι ακομα δεν το χω πιστέψει. μπήκαμε στον Οαεδ κι απο τον άλλο μήνα θα πέρνουμε απο 460 ευρω. φοβερό!! και έτσι ,με τα 900 ευρω θα πληρωνουμε λογαριασμόυς,υποχρεώσεις,θα προσφέρουμε ο,τι μπορούμε στην κόρη μας...θα προσπαθούμε να ζήσουμε! και με αυτα τα δεδομένα θα μας έρθει το χαράτσι για ένα σπίτι που μας χάρισαν με κόπο οι δικοι μας,την αλληλεγγύη( μα ποια αλληλεγγύη πια??) και όλα αυτα που θα ζητάνε κατά καιρούς. πήγαμε στο Σύνταγμα μια και δυο,να φωνάξουμε συνθήματα,να προσπαθήσουμε να τους δείξουμε πόσο μας πονάει η όλη κατάσταση..αλλά τίποτα.κι αυτο ακόμα ,με τις λαμογιές τους,το κάνανε απο ειρηνική διαμαρτυρία να μοιάζει με βομβαρδισμένο τοπίο..δε μπορώ άλλο να κάθομαι και να κλαίω τη μοίρα μου και του παιδιού μου.θέλω οπως λες κ εσυ Όλιβ να κάνω άλλο ένα παιδί και λέω πως? με τι? μετράμε πια και τα λεφτά για τις πάνες της Χρυσάνθης,που να πάω τώρα να μείνω εγκυος,επισκέψεις,γιατρός,γέννα...έξοδα...μας κάνανε και τα πιο γλυκα πράγματα στη ζωή μας να τα μετράμε σε λεφτά! σιχάθηκα πια..πρέπει να ξυπνήσουμε ,ναι! γιατί οπως είπε κ κάποιος δήμαρχος πρώην ηθοποιός,αν πεινάσω εγώ,δε θα πω τίποτα,θα σεβαστώ τους νόμους.αν πεινάσει το παιδί μου όμως,δε θα σεβαστώ κανέναν.
εγω αποψε στον υπνο μου ειδα πως γεννησα τριτο παιδακι και με επιασε πανικος στον υπνο μου...στον υπνο μου...φαντασου τι πανικος θα με επιανε στον ξυπνιο μου...ειχα πανικοβληθει για το αν θα εχω γαλα να το θηλασω γιατι για να το αγοραζα δεν θα μπορουσα....
Καλημερα, θα ηθελα πρωτων να δωσω συγχαρητηρια στην Ολιβια, αλλα δεν ειναι δυνατων (και βαζω και τον εαυτο μου μεσα) να περιμενουμε την ολιβια να ξεσπασει και να εκφρασει αυτα που νιωθει για να μπορεσουμε ολες να εκφραστουμε και να προβληματιστουμε!!! Δυστηχως η κατασταση ειναι παρα πολυ σοβαρη και σε πολυ κρισιμο σημειο και σκεφτομαι τα παιδια μας σε τι κοσμο θα τα μεγαλωσουμε σκεφτομαι τα νεα παιδια που τωρα ξεκινησαν την κοινη τους ζωη γεματη ονειρα για οικογενεια παιδια ........ και "καποιος ή καποιοι" τους τα καταστρεφουν!!! Φοβαμαι, αλλα προσπαθω με αισιοδοξια να προσπαθησουμε να φτιαξω ενα υγιες περιβαλων για τα παιδια αλλα δυστηχως φοβαμαι πολυ!!!!!!
Ολιβια μου αυτο που διαβασα μου θυμησε πολυ τις σκεψεις που εκανα χτες οταν διαβασα το post σου στο facebook για το τι γινεται στη χωρα μας. Εκεινη την ωρα επρεπε να παω να ταισω το μωρακι μου το οποιο ειναι μόλις 4 μηνων , παω μεσα στο δωματειακι του και μολις ειχε ξυπνησει, με το που βλεπω τα ματακια του τα ζωηρα εκει συγκινηθηκα και ξερεις τι μου ηρθε στο μυαλο κ στο στομα? "ΕΣυ εισαι η ελπιδα μου, για σενα θα κανω οτιιι ειναι δυνατον , οτι θα εκανε η καθε μανουλα για τα παιδακια της" Η αληθεια ειναι οτι εχει κυριαρχησει ο φόβος μεσα μου, νιωθω τελειως απροετοιμαστη αλλα δε θελω ουτε κ εγω να χασω την αισιοδοξία μου , το θεμα ειναι οτι πρεπει ο κοσμος δηλ εμεις να κινητοποιηθουμε αλλα πως? πως?
Mairi isoun sigklonistiki... Egrapses ayta pou dn mporo na ekfraso ego kai pisteyo polles apo emas. Telika ti lisi prepeI na dosoume? Dn thelo na ksero ti tha eprepe na kanoume. Thelo na ksero oti tha ginoume oles mia mpounia enomenes na allaksoume tin ellada mas,na ksanadromatisoume to mellon ton Paidion mas,tin aksioprepeiA tous kai ti diki mas. Ti prepei na kanoume????? Ti mporei na mas enosei?? Arage einai touti i istoselida to krufo sxoleio mas????
Ω ΝΑΙ! Ειπες τη μαγικη φραση! ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ! Να γινει τουτη η σελιδα το κρυφο σχολειο μας! Ας οργανωθουμε! Ολη η Ελλαδα ηδη γνωριζει τις Ελληνιδες Μαμαδες! Ας γινουμε ακομα πιο ουσιαστικες και οχι απλα μαμαδες που συζητανε για τα παιδια τους! Ας γινουμε οι Ελληνιδες Μαμαδες ΔΥΝΑΜΗ!!!!!! Τι λες κι εσυ Ολιβια;
Το κρυφό σχολειό!!! Τί ωραία ιδέα!
Η κατασταση εχει ως εξης, κατα την ταπεινη μου γνωμη. Μας δουλευουν ψιλο-γαζι με τα παλιο συμφεροντα τους. Περναμε εναν οικονομικο παγκοσμιο πολεμο. Εγω άλλα καταλαβαινω και αλλα μου τα εξηγουν οι γονεις μου (αποφοιτοι Παντειου Πανεπιστημιου και γνωστες οικονομικων και πολιτικων θεματων). Οσα κι αν καταλαβαινω, οσα κι αν μου διαφευγουν η ουσια ειναι μια για μενα. Ο αντρας μου παιρνει 650€ το μηνα, εγω δεν εχω πληρωθει 2 μηνες απο τον ΟΑΕΔ (αληθεια που πανε τα χρηματα που υποτιθεται οτι χρεωθηκε ο ελληνικος λαος υπερ των ταμειων αλληλεγγυης;), μενουμε στο ενοικιο, εχουμε δανεια και δυο παιδια, εκ των οποιων το ενα μωρο, που ακομα δεν μπορει να φαει οτι τρωμε εμεις και εχει τα δικα του εξτρα εξοδα. Κι εγω σκεφτηκα πολλες φορες, ειδικα για το μικρουλι που γεννηθηκε το 2011, αν ειναι τυχερο ή ατυχο, και τι στο καλο φταιει αυτο. Αλλα τι φταιει και η μανα μου κι ο πατερας μου που καταχρεωθηκαν για να φτιαξουν καποια πραγματα και τωρα θα τα πουλησουν για να ζησουν αυτοι κι εμεις; Τι φταιμε ολοι οσοι ποτε δεν ημασταν βολεμενοι; Σκεφτομασταν μεχρι προχθες να φυγουμε στο εξωτερικο. Αλλα μετα πηγα στην παρελαση.... Δεν εγκαταλειπω την Ελλαδα τελικα. ΟΧΙ! Το δικο μου ΟΧΙ! Και ειναι βλακειες να λεμε ευτυχως που εχουμε τη δουλεια μας ακομα. Αυτο μας εφαγε. Πρεπει να χασουμε τη δουλεια μας για να ξεκουνησουμε; Ειναι δυνατον να λεμε ευτυχως που εχουμε δουλεια; Κι ας πληρωνομαστε λιγοτερα κι ας δουλευουμε περισσοτερο; ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ?????? Οσα ο κοσμος κερδισε παλιοτερα με αιμα τωρα γινανε καπνος ετσι απλα. Χωρις καμια αντισταση. Πού ειναι η εργατικη Πρωτομαγια; Πού ειναι το 1821; Πού ειναι το Πολυτεχνειο; Και τελικα, ναι, ΦΤΑΙΜΕ! Δεν ξερω τι χρειαζεται για να δραστηριοποιθουμε. Λεμε για τα παιδια μας και δεν κανουμε τπτ αλλο παρα αγκαλιες (Ολιβ δεν αναφερομαι στο τελος του αρθρου σου, μην παρεξηγηθω) και παιχνιδια. Κι οι μαναδες εκεινα τα χρονια ειχαν παιδια, αλλα αγωνιστηκαν και πολεμησαν. Για τα παιδια τους. Εμεις τι κανουμε για τα παιδια μας; Εχω αρχισει εδω και καιρο και βλεπω τη φτωχεια στην πορτα μου. Και δεν με τρομαζει η φτωχεια. Με τρομαζει οτι δεν ειμαστε ανθρωποι. ΑΚΟΜΑ δε λεμε να γινουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Δεν καταλαβαινουμε οτι μας αφορα ολους. Κι αυτους που εχουν χασει ηδη τη δουλεια τους, κι αυτους που την εχουν και δεν πληρωνονται πια το ιδιο αλλα τα δανεια παραμενουν το ιδιο, κι αυτους που δεν τους εχει ακομα επηρεασει (υπαρχουν και τετοιοι, ναι). Να ψοφησει του γειτονα η κατσικα ειμαστε ακομα. Αυτο με τρομαζει....Δεν μπορω αλλο.... Σταματαω εδω....
Αχ, συνονόματη, πόσο δίκιο έχεις! Κι εσύ και η Ολίβια εκφράζετε αύτα που με τρώνε κάθε μέρα μέσα μου και τα μοιράζομαι με τον άντρα μου. Εγώ είμαι από αυτούς που έχουν την δουλειά τους (δημόσιος υπάλληλος, αλλά μη βιαστείτε να με κράξετε), αλλά πολλές φορές σκέφτομαι πως αν δεν είχα τη ῾σιγουριά῾του δημοσίου, θα είχα ήδη φύγει από τη χώρα αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μου. Είμαι φιλόλογος και δεν ξέρω αν στην Αυστραλία έχουν ανάγκη κάποιον να τους μάθει αρχαία ελληνικά ή σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία ή λατινικά..... Κι από την άλλη σκέφτομαι ότι θα ήταν ίσως πράξη δειλίας από μέρους μου (και μιλάω μόνο για μένα) να εγκαταλείψω τη χώρα αυτή την κρίσιμη στιγμή. Γι᾽ αυτό λοιπόν μένω. Όχι γιατί με αναγκάζουν, ακόμα και καθαρίστρια, delivery ή ό,τι άλλο θα μπορούσα να δουλέψω για τα παιδιά μου, αλλά γιατί θέλω να μείνω και να παλέψω!!! Ας ενωθούμε κι ας σταματήσουμε να βλέπουμε τα λάθη, τις παραλείψεις και τις ανευθυνότητες των άλλων, κι ας αρχίσουμε από τι μπορούμε εμείς οι ίδιοι να αλλάξουμε στην καθημερινότητά μας! Μην ξεχνάτε εμείς έχουμε τη δύναμη και όχι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία επειδή εμείς τους το επιτρέψαμε. Ας ενημερωθούμε και ας πάρουμε επιτέλους την τύχη μας και την τύχη των παιδιών μας στα χέρια μας!!!
Μπορώ να λύσω 2 απο τις απορίες σου. Η εργατική Πρωτομαγιά βρίσκεται στα συνδικάτα και το Πολυτεχνείο στα κυβερνητικά (και πέριξ)κλιμάκια. Αυτές τις κατηγορίες η κρίση δεν τις αγγίζει. Μη ψάχνεις επι ματαίω λοιπόν ... Όσο για το 1821 σου υπενθυμίζω πως και αυτή ήταν μια επανάσταση υποκινούμενη από ξένα συμφέροντα. Θέλουμε να κάνουμε κάτι για τα παιδιά μας; Ας πάρουμε απόφαση ότι το κράτος δεν θα κάνει τίποτα για αυτά. Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να τα μορφώσουμε μόνες μας (την σχολική εκπαίδευση την ξεχνάμε), ας τα διδάξουμε ιστορία, μουσική, πολιτισμό. Ας μοιραστούμε την πληροφόρηση, τις ικανότητες που έχει η κάθε μια μας. Ας δημιουργήσουμε μια ανθρώπινη μαμαδίστικη αλυσίδα γύρω απο αυτά. Ας τα μάθουμε να αγαπούν την χώρα τους και με τα άσχημά της.
Διάβασα όλες τις απαντήσεις μια μια και δεν μπορώ παρα να συμφωνήσω με την xazomama!Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μεγαλώσουμε σωστούς ανθρώπους.
Αχ Ολίβια..και εγώ ακριβώς τα ίδια σκέφτομαι..οπως πολλές απο μας...Ο γιός μου είναι πέντε μηνών σχεδόν και τον κοιτάζω που κοιμάται και σκέφτομαι σε τι κόσμο τον έφερα..Θέλω να είμαι αισιόδοξη και να ελπίζω...
είμαι τόσο υπέρηφανος για σένα αγάπη μου. Είμαι τόσο υπερήφανος για τις φίλες σου τις μανούλες.
Δεν ξερω τι να σου πω. Φοβαμαι πλεον πολυ και νιωθω βαθια απροετοιμαστη για οσα ερχονται,περισσοτερο γιατι δεν ξερω πως θα μπορεσω να προστατευσω τα παιδια μου απο ολο αυτο. Μακαρι να μπορουσαμε να κανουμε κατι αλλα ειλικρινα με τις ευχες δεν βγαινει πια τιποτα. Τουλαχιστον ας προσπαθησουμε να μιλαμε περισσοτερο για οσα συμβαινουν γυρω μας...ισως ετσι να μπορεσουμε να.ενημερωνουμε η μια την αλλη και να βοηθησουμε η μια την αλλη να αντιμετωπισει την σκληρη πραγματικοτητα.
Φιλενάδα, ωραίο κείμενο. Μελαγχολικό, τρομαγμένο, αληθινό...
Έτσι... συμφωνώ 100% Πελιώ, η Όλιβ σε μερικές γραμμές απεικόνισε τα συναισθήματα όλων μας...
kai me to pou pathsa submit, vghke h Ellada prwto 8ema stis eidhseis edw sthn Agglia me to thema tou referendum, to laiko dhmopshfisma. Na deis ti tromos 8a pesei apo avrio sta ellhnika kanalia kai mexri ton Ianouario! Alla poioi 8a pshfisoun? Oi pappoudes kai oi giagiades? Na vgei h neolaia na paei na pshfisei! afou enhmerw8ei. Pragmatika enhmerw8ei kai oxi apo ta xazokanala pou 8a tromokrathsoun ton kosmaki apo avrio. Auta eixa na pw :) filia :) Perimenw na diavasw ti allo exeis na mas peis. Egw san Ellhnida mama tou ekswterikou pou ponaw gia thn oikogeneia mou kai olous pou pernane dyskola sthn Ellada to mono pou mporw na kanw einai na eimai ekei gia tous dikous mou kai na ponaw mazi tous me auta pou pernane...
ποσο δικιο εχεις... ξερεις ομως τι συμβαινει? πολυ δ θελουν να ξερουν..ισως και να αδιαφορουν.. Το θεμα ειναι οτι αν ψαξεις βαθια ολο αυτο το θεμα της παγκοσμιοποιησης,της νεας ταξης πραγματων,των θρησκειων,της πολιτικης... θα τρελαθεις.. οταν ξεκινησα πριν 1 χρονο να τα ψαχνω σοκαριστηκα.. ελεγα : που θα φερω το παιδι μου.. και ο κοσμος δ θελει να ακουσει ποτε κατι δαιφορετικο απο οσο ηδη γνωριζει..Οποτε... να ειναι καλα η οικογενεια μου ,οι ανθρωποι γυρω μου(και οι ανθρωποι ολοι) και εχει ο Θεος.. νομιζω κανεις δ χανεται...αρκει να μην ειναι μονος του.. ;)
Συμφωνώ πως κάτι πρέπει να κάνουμε και ευτυχώς ή δυστυχώς αυτό το κάτι, η μοναδική λύση που υπάρχει είναι στα χέρια των μαμάδων. Παιδεία, να δώσουμε τη σωστή παιδεία στα παιδιά μας, Να μάθουν να σέβονται τον εαυτό τους κι έτσι και τους συνανθρώπους τους. Να μάθουν να σέβονται τους κανόνες ως παιδιά και τους νόμους ως ενήλικοι πολίτες.
Δεν ξέρω ποιος φταίει και ειμαστε σε λυθαργο.εμεις ή αυτοί.υπαρχει όμως μια αλήθεια:η Ελλάδα είναι μια ταλαιπωρημένη χώρα..φταίνε και αυτοί, όλοι αυτοί όπου κι αν ανοίκουν αλλα και έμεις.εγω προσωπικά στις τελευταίες εκλογές αλλα και στις δημοτικές δεν πήγα να ψηφίσω.δεν γουσταρα ρε αδελφέ.δεν με ενδιέφερε κανένας τους.και ακόμα δε με ενδιαφέρει.τι θα γίνει όμως;έτσι θα παει;εμάς δε θα μας νοιάζει και αυτοί θα χωρευουν;μια πράσινοι μια μπλε μια μπλε μια πράσινοι και στη μέση οι κόκκινοι ή κίτρινοι και δεν ξέρω και ποιοι άλλοι.σημερα το απόγευμα στις 6.30 είχαμε συγκέντρωση στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ωδείο του νομού.επρεπε η κόρη μου να έχει ξεκινήσει μαθήματα εδω και δυο εβδομάδες το λιγότερο.ε είπα να πάω γιατι υπεθεσα ότι θα πάρω απαντήσεις και θα κανονισουμε για τις ώρες τις μέρες και την καθηγήτρια.μολις άρχισε η συζητηση(ήταν συγκέντρωση γονέων και διοικητικού συμβουλίου..ταχα..)μπήκε στη μέση ο πρώην δήμαρχος (μπλε) και διέκοψε τον σημερινό αντιδημαρχο(πράσινο).το έριξαν στα κομματικά.εγω περσυ εκανα αυτα εγω φέτος όμως εκανα αυτα και πήγε η συζητηση να εξελιχθεί σε πολιτικό ντέρμπι.ευτυχως πόλλοι ήταν εκείνοι που ευθέως τους είπαν ότι δεν ήρθαν για να τους ακούσουν να μαλώνουν αλλα για να δουν τι θα γίνει τελικα με τη λειτουργία του ωδειου.θα μας τρελλανουν ε;κάτι πρέπει να γίνει.τι όμως;δεν ξέρω ρε ολιβια δεν ξέρω..
ΑΧ Ολιβια ετσι ακριβως νιωθω και εγω!!!!!!!!ποιο είναι το μέλλον των παιδιων μας?θα μπορεσουμε να τα μορφώσουμε,να τα ταίσουμε,να τα ντύσουμε?μήπως ήταν εγωιστική η αποφαση να κάνω 2ο παιδι?μήπως θα τα παιδέψω άδικα?άραγε, αύριο θα εχει το τραπέζι μας ψωμί? Η γιαγιά μου έλεγε ,μαζευε βραχιολάκια,εννοούσε πτυχ'ια και γνώσεις!!!!εμείς θα μπορέσουμε να προσφέρουμε τα απαραίτητα?αφήνω στην άκρη τις σπουδές!!!!! μακάρι να είναι ένα κακό όνειρο γιατί τα παιδιά μας είναι το μέλλον......και μέχρι στιγμής φαίνεται δυσοίωνο!!!!! σας φιλώ και προσπαθώ να σκέφτομαι pink!!!
Συμφωνώ κι εγώ... Συνέχισε να γράφεις... Σε είδα και από κοντά και έχεις απίστευτη επικοινωνιακή ικανότητα! Ας είναι το eimaimama και οι Ελληνίδες μαμάδες η αφορμή να συσπειρωθουμε και να αλλάξουμε η καθεμιά το δικό της μικρόκοσμο! Για τα παιδιά μας... Και για τα ακόμη αγέννητα παιδιά μας...(κι εγώ θέλω δεύτερο παιδί αλλά φρενάρω αγωνιώντας ήδη για το πρώτο, κατάντια...) Συνέχισε Ολίβια κι εμείς είμαστε δίπλα!!
Καλησπέρα κ σ'ευχαριστώ για αυτό το άρθρο... από το καλοκαίρι με βασανίζει το ερώτημα¨κάτι να κάνουμε ή να την κάνουμε για αλλού?"... είμαι άνεργη από τον Γενάρη , δουλεύει μόνο ο άντρας μου έχουμε 2 παιδιά κ θα έχουμε ταμείο ανεργίας μέχρι κ το Γενάρη...μετά τι??πως να δράσουμε??μήπως να αντιδράσουμε κ να πάρουμε τα παιδιά μας κ να φύγουμε να πάμε αλλού??ό,τι κ να αποφασίσουμε θα είναι ρίσκο όπως έχουν τα πράγματα...και τι θα μας πούνε τα παιδιά μας για τις αποφάσεις που πήραμε ερήμην τους?? "μπράβο μαμά κ μπαμπά" ή μήπως "γιατί το κάνατε αυτό?"... έχω δίλημμα... ποιό δρόμο να διαλέξω, όπως λέει κ η ΆΝΝΑ...
Εγώ απορώ πώς γίνεται 9 στις 10 όπως λες να μην γνωρίζουν τι συμβαίνει... Δηλαδή με όλα αυτά που γίνονται γύρω μας, με το μέλλον της χώρας και του καθενός από εμάς να παίζεται κορώνα-γράμματα, πώς στο καλό μπορούν τόσοι άνθρωποι να λένε π.χ. "δεν βλέπω ειδήσεις γιατί με πιάνει κατάθλιψη" και τα ρέστα; Συγγνώμη, αλλά δεν συμφωνώ με το ότι μας υπνώτισαν/κοίμισαν. Υπάρχει πληθώρα πηγών ενημέρωσης και όποιος δεν εμπιστεύεται τα εγχώρια ΜΜΕ μπορεί να στραφεί σε ξένες πηγές. Και τώρα περισσότερο από ποτέ ΟΦΕΙΛΕΙ να το κάνει. Δεν υπάρχει πια δικαιολογία γμτ.
Katerina και εμένα μου φαινόταν αδιανόητο... Αλλά να σου πω κάτι; Νομίζεις πως η πλειοψηφία των Ελλήνων κατέχει την αγγλική; Εγώ έτσι νόμιζα αλλά έπεσα έξω... Άρα σε ποιο ξένο μέσο να στραφούν; Μήπως να διαβάζουν τα εγχώρια blogs; Που είναι γεμάτα με σαβουρο-ειδήσεις με πομπώδεις τίτλους και ότι να 'ναι περιεχόμενο; Δελτία ειδήσεων να δει ο κόσμος; Μα τι να καταλάβει; Ρε γαμώτο, με 19.6 πέρασα στο πανεπιστήμιο, νομίζω πως τα ελληνικά μου είναι καλά.. Αλλά δεν καταλαβαίνω τι λένε οι ποιητές...
Δεκτόν για τα αγγλικά. Λίγο οι δουλειές και η κούραση, λίγο η βαρεμάρα ή το μπλέξιμο με τέτοιο βομβαρδισμό πληροφοριών, σίγουρα κάποιοι λένε "άει στο καλό, καλύτερα να δω κουτσομπολίστικο δελτίο". Επιμένω όμως ότι ειδικά εδώ που έφτασαν τα πράγματα, δεν νοείται να παραιτείται έτσι κάποιος του δικαιώματος και του καθήκοντός του να γνωρίζει, ώστε να είναι σε θέση να αποφασίσει (όσο μπορούμε να αποφασίσουμε σε αυτό το στάδιο) αν πχ θα πάει στο δημοψήφισμα και τι θα ψηφίσει. Στο κάτω κάτω επί μια εβδομάδα να κάτσεις να παρακολουθήσεις τα σχετικά θέματα στα μεγάλα κανάλια και να διαβάσεις πέντε άρθρα, παίρνεις μια ιδέα για το πώς έχουν τα πράγματα! Όλοι μας ώρες ώρες νιώθουμε εντελώς έρμαια των καταστάσεων, αλλά η παντελής άγνοια είναι κακός σύμβουλος.
Κατερινάκι, το ότι ο κόσμος δεν ασχολείται, δεν διαβάζει και δεν ενημερώνεται, φαίνεται από τα αποτελέσματα των εκλογών κάθε τετραετία. Τι ψηφίζει η οικογένειά σου? Εεε, αυτό θα ψηφίσεις και εσύ, γιατί έτσι πρέπει, εκεί έχεις συμφέροντα κ.λ.π. Κανένα ψάξιμο, καμία ανησυχία. Απλά, βόλεμα!
Nomizw Olivia pws apla kai apoluta symfwna me thn agaphtikh sou mamadofysh ekfrazeis authn th stigmh to synolo twn nearwn mamadwn.Kapws etsi skeftomaste oloi..kleismenoi sto mikrokosmo ths neas oikogeneias,8aumazoume ta kator8wmata twn mikrwn mas ki elpizoume na exoun th dynatothta na megalwsoun xwris na sterh8oun ta aparaithta,me mas tous goneis tous plai tous na mporoume na tous parasxoume ta osa toulaxiston pareixan se emas, alla idanika kai parapanw. giati ekloges;giati dhmopshfismata;giati toso xalia;giati einai toso kseftiles sto synolo o politikos kosmos ths xwras mas ki hr8ame se auth th dysaresth 8esh;giati na exoume tosh agwnia gia to aurio kai na xanoume thn aisiodoksia kai th dynamh pou prepei na exoume san nees mamades pou 8eloun na prostatepsoun ta paidia tous apo ka8e ti kako; pws na to ksorkisoume to kako;;
Olivia an den ta peis kai esy, pou akrivws exeis epafh me dekades xiliades atoma ka8e mhna, tote poios 8a ta pei? kai egw ta fwnazw, alla posoi na me akousoun? Exeis thn dynamh na akousteis, egw 8ewrw apo oti se exw kopsei ws stigmhs oti swsta ta les, opote pes ta. sto katw katw ths grafhs, o ka8enas exei meta thn dynamh na se diavasei kai na symfwnhsei h na mhn symfwnhsei kai na mhn kanei kati gia auto. Alla kapoioi kati 8a kanoun kai auto kai mono prepei na se parakinhsei na milhseis pio dynata. Exw thn entypwsh oti to provlhma den einai ta internet trolls alla ta "olivia trolls" pou mallon se kanoun pisw ws twra. :) Bour Olivia! Pes ta kai organwse tis gynaikes ths Elladas!!!!
Το ότι κάποιοι ακόμα δεν έχουμε χάσει την δουλειά μας και δεν είμαστε ακόμα σε άθλια κατάσταση όπως πολλοί άλλοι γύρω μας αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να λέμε και την άποψη μας ή να ανησυχούμε για όλα αυτά που συμβαίνουν. Όμως εγώ προσωπικά δεν βλέπω πλέον ειδήσεις, αποφεύγω να διαβάζω διάφορα σχετικά και μιλάω όλο και λιγότερο γι' αυτό. Όχι γιατί δεν νοιάζομαι απλώς δεν αντέχω άλλο όλη αυτήν την μιζέρια, κατάθλιψη, τρόμο κτλ κτλ Ο λόγος που μπαίνω καθημερινά στο blog σου είναι για να διαβάσω όλα αυτά τα αισιόδοξα που γράφεις. Ξεφεύγω από όλο αυτό γύρω μου και πίστεψέ με πλέον δεν υπάρχουν και πολλά που θα σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα. Δεν είμαι μαμά, προσπαθώ εδώ και μήνες και έχω επικεντρωθεί σε αυτό, συνέχεια μου λένε "γιατί να γεννήσεις ένα παιδί σε αυτό το χάλι;" Δεν το δέχομαι με αύτη την λογική ας πηδήξουμε όλοι από τα μπαλκόνια μας. Ίσως γι' αυτό οι μανούλες να βλέπουν black out, πιστεύω ότι είναι ένας τρόπος άμυνας. Έχει κουραστεί ο κόσμος, τον έχει τσακίσει ο φόβος και η ανασφάλεια και κακά τα ψέματα δεν έχουμε όλοι την δυνατότητα να φύγουμε για άλλη χώρα. Μην νιώθεις τύψεις που είσαι σε καλύτερη μοίρα από άλλους και πιο άνετα οικονομικά, να είσαι ευγνώμων και χαρούμενη γι' αυτό.
Mε κάλυψες πλήρως ...
εχουμε την ιδια αποψη ακριβως αλλα ολοι μαζι μονο μπορουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
euxomai auto to ar8ro sou na to diabasoun oooses perissoteres mamades mporoun!!!kai na grafeis olibia!!!exeis mia dunami sta xeria sou..kati prepei na kanoume..kai o ka8enas me ton tropo tou;)
Ακριβως αυτο. ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕ οπως λεει και ο ΝΟΤΙΣ ΣΦΑΚ. εως τοτε ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!