Αν και η μεγαλύτερη φοβιτσιάρα του κόσμου, προτείνω όχι επισκληρίδιο!
Η ιστορία της Σοφίας
Αποφάσισα να γράψω κι εγώ τις δικές μου ιστορίες τοκετού για να δείξω ότι το να γεννάς φυσιολογικά, χωρίς επισκληρίδιο είναι ό,τι καλύτερο, ακόμη και για μια φοβιτσιάρα όπως είμαι εγώ….
Το 2008 γέννησα το γιο μου. Με έπιασαν οι πόνοι, πήγα στο μαιευτήριο και για να συντομεύει τη διαδικασία ο γιατρός μου, έδωσε εντολή για ορό με τεχνητούς πόνους. Μέχρι τότε ένιωθα πόνους υποφερτούς με μεσοδιαστήματα ανάπαυσης 5 λεπτών. Μόλις μπήκε ο ορός με τους τεχνητούς πόνους, οι πόνοι έγιναν πιό σκληροί και ασταμάτητοι, δε μπορούσα να πάρω ανάσα. Μου έκαναν επισκληρίδιο, αφού ο γιατρός έλεγε πως δεν υπάρχει λόγος να πονάει κανείς στον 21ο αιώνα…. Οι πόνοι βέβαια σταμάτησαν αλλά μετά από λίγο σταμάτησαν και οι συσπάσεις της μήτρας κι έπεσαν και οι παλμοί του μωρού στο 45!!!! Το μωρό μου κινδύνευε να πεθάνει κι ο γιατρός φώναζε να ετοιμάσουν το χειρουργείο για επείγουσα καισαρική. Εγώ κι ο άντρας μου είχαμε «παγώσει». Ευτυχώς οι παλμοί του μωρού ανέβηκαν κι έτσι ο γιατρός μου είπε να επιχειρήσουμε φυσιολογικό τοκετό, χρησιμοποιώντας εμβρυουλκό (βεντούζα). Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και το μωρό μου γεννήθηκε χωρίς κάποιο πρόβλημα.
Το 2010 έμεινα πάλι έγκυος με ΠΗΤ 1/6/2011, αλλά άλλαξα γιατρό και μαία. Σε αυτή τη μαία, μια εμπειρότατη κυρία 65 ετών, χρωστάω την πιό συγκλονιστική εμπειρία της ζωής μου. Από το πρώτο μας ραντεβού μου είπε ότι είναι κατά των παρεμβάσεων στη φύση κι ότι δεν πρέπει να φοβάμαι τους πόνους της γέννας γιατί είναι πολύ καλύτεροι από τους τεχνητούς πόνους. Μου εξήγησε ότι όσα έπαθα στην πρώτη γέννα οφείλονταν στην επισκληρίδιο (τα είχα διαβάσει κι εγώ αλλά έλεγα ότι θα είναι σπάνιες παρενέργειες κι ότι δε θα τύχουν σε μένα) και γενικά μου έδωσε πολύ κουράγιο λέγοντας ότι θα είναι συνεχώς μαζί μου.
Έχοντας λοιπόν την κακή εμπειρία της πρώτης φοράς είπα πώς θα επιχειρήσω τον τοκετό χωρίς επισκληρίδιο κι όσο αντέξω. Τί στο καλό; Παλιά πώς γεννούσαν οι γυναίκες; Στις 26/5/2011, στις 8.00 πμ, πήγα στο μαιευτήριο για πρόκληση τοκετού γιατί το υπερηχογράφημα έδειχνε ότι το μωρό ήταν αρκετά μεγάλο. Η πρόκληση έγινε με φυσικό τρόπο, με αποκόλληση των υμένων, χωρίς να σπάσουν τα νερά. Έτσι ξεκίνησαν σιγά-σιγά οι πόνοι. Η μαία μου είπε να ντυθώ και να βγω στο προαύλιο να περπατάω και κάθε μία ώρα να πηγαίνω να ελέγχει την πορεία των συσπάσεων. Αυτό κράτησε μέχρι τις 13.00.
Οι πόνοι πια είχαν δυναμώσει αρκετά κι ήταν με μεσοδιαστήματα του 5λεπτου. Τότε μου έσπασε τα νερά και μετά με έβαλε στο ντους κάτω από ζεστό νερό, όρθια με λυγισμένα γόνατα να ακουμπάω στο νιπτήρα, όποτε έρχονταν οι πόνοι, και να κάνω ανάσες. Είναι απίστευτο το πόσο βοηθάει το ζεστό νερό. Όταν πια η διαστολή είχε προχωρήσει, με πήγε περπατώντας (κι όχι με καροτσάκι) σε δωμάτιο, με ξάπλωσαν και με γύρισαν στο πλάι. Οι πόνοι είχαν δυναμώσει πάρα πολύ κι εγώ φοβόμουν για το πόσο θα κρατήσουν και μέχρι πού θα φτάσει ο πόνος. Η μαία μου είπε «κοριτσάκι μου, αυτοί είναι οι πιό δυνατοί πόνοι, 10 τέτοιους πόνους θα κάνεις και μετά θα πάμε για εξώθηση, ήδη έχεις περάσει τους 3, άλλοι 7 μας έμειναν«. Τότε πήρα κουράγιο και σκέφτηκα…»Αυτοί είναι οι πόνοι της γέννας;; τελικά είναι πολύ καλύτερα από ότι τους φανταζόμουν«.
Στο στάδιο των εξωθήσεων έσπρωξα 4 φορές και στις 14.05 κρατούσα την κορούλα μου στην αγκαλιά. Τη θήλασα μέσα στο επόμενο μισάωρο (απαγορεύεται στην επισκληρίδιο).
Κορίτσια μη φοβάστε το φυσιολογικό τοκετό. Πιο πολύ είναι ο φόβος του ότι θα πονέσουμε, παρά ο ίδιος ο πόνος. Και το λέω εγώ που είμαι η μεγαλύτερη φοβιτσιάρα του κόσμου…
Κυρία Πόπη, σας ευχαριστώ για όλα….
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Γεια σας μανουλες,εγω ειμαι απο τις τυχερες... ειχα οξυ τοκετο και πριν το καταλαβω κρατουσα στα χερια μου το παλικαρακι μου!Στο τσακ προλαβε και ηρθε ο γιατρος μου και οταν τον ρωτησα για επισκληριδιο οπως ειχαμε κανονισει μου ειπε πως δεν προλαβαινουμε και πως σε 5 λεπτα θα ειχα κιολας γεννησει,οπως κι εγινε!Πραγματικα χαιρομαι που δεν προλαβα να κανω κι ευχαριστω το μωρο μου γι αυτο που ηταν βιαστικουλης και μπορεσα να το ζησω οπως το εχει η φυση διαλεξει να το ζει η καθε μανουλα.Οταν με το καλο γινω για δευτερη φορα μανουλα και ολα κυλισουν οπως πρεπει φυσικα και θα διαλεξω να γινουν ολα οπως την πρωτη φορα,χωρις επισκληριδιο.
Γεννησα πριν 3 μηνες φυσιολογικα χωρις επισκληριδιο,με τεχνητους πονους μεσα σε 3 ωρες απο τη στιγμη που μου τους εβαλαν.Παρ'όλο που ηθελα να γεννησω χωρις καμια ιατρικη παρεμβαση(εκτος σοβαρου προβληματος που θα προεκυπτε),μου το προτεινε η μαια και δεν τον αρνηθηκα.Οι πονοι ηταν πολυ εντονοι οσο ανεβαινε η διαστολη αλλα με βοηθησαν παρα πολυ τα μαθηματα ανωδυνου τοκετου που ειχα παρακολουθησει.Χωρις αυτα δεν ξερω πως θα τα καταφερνα.Γι' αυτο τα συστηνω ανεπιφυλκτα σε ολες τις μελλουσες μανουλες.Ευχομαι στο επομενο παιδακι μου να γεννησω χωρις καμια μα καμια παρεμβαση,ετσι οπως φανταζομουν οτι θα γινει και στο πρωτο!Η φυση μας εχει προετοιμασει γι αυτην τη στιγμη και τα εχει μελετησει ετσι ωστε να σου μενει μια γλυκια αναμνηση!Ολα ξεχνιουνται μολις παρεις το παιδακι σου στην αγκαλια σου...
Γέννησα φυσιολογικά με επισκληριδιο, και δεν θα το άλλαζα με τιποταααα. Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου, όλη τη διαδικασία τη θυμάμαι με πολλή χαρά, και πιο συνεργάσιμη ήμουν στις εξωθησεις επειδή δεν πονούσα. Ζήτησα να μου κάνουν όταν είχα διαστολή 4, μέχρι εκεί άντεξα. Και η διαδικασία μετά ήταν πολύ γρηγορη, 4 ώρες μετά γέννησα, δεν επιβραδυνθηκε η διαστολή καθόλου. Και ήμουν μια χαρά, γελαστη με τον αντρουλη μου. Μια χαρά αισθανόμουν και την πίεση, και τα πόδια μου κι από όλα. Ούτε πρόβλημα στη μέση είχα μετά. Σκεφτούν ότι όλοι μου λένε ότι στις φωτός αμέσως μετά φαίνομαι φρέσκια φρέσκια. Χαχα. Καλό είναι να υπάρχει επιλογή, και να είναι στο χέρι της γυναίκας εκείνη τη στιγμή αν θέλει η όχι.
Ζήλεψαααααααααα!!! Μπράβο σου κοπέλα μου, ειλικρινά σε συγχαίρω για τις επιλογές σου που δείχνουν ότι κατάλαβες πως η ιατρικοποίηση της γέννας ευθύνεται για το απαράδεκτα υψηλό ποσοστό καισαρικών και για την αλόγιστη χρήση φαρμάκων. Εγώ δεν ήμουν τόσο τυχερή και έφαγα το μαχαίρι... Στο δεύτερο θα πάω για vbac και θα ακολουθήσω το δικό σου παράδειγμα, δεν πρόκειται να δεχτώ να μου βάλουν ωκυτοκίνη ή επισκληρίδιο σε καμία περίπτωση!
Να σας πω κ γω τη δική μου άποψη που γέννησα φυσιολογικά. Ο πόνος ήταν μεγαλύτερος από ότι περίμενα.. ΑΛΛΑ στη δική μου περίπτωση.. οι ώρες πέρασαν πολύ γρήγορα. Και θα σας πω γιατί. Ανάμεσα στους πόνους ευχόμουν να περάσει αργά η ώρα ώστε να ηρεμήσω λίγο, αλλά τα λεπτά περνούσαν σαν δευτερόλεπτα.. και τσουπ έσκασε μύτη η γοργονίτσα! Δεν είναι κακό πράγμα όμως η επισκληρίδιος. Δεν νομίζω να παίζει κάποιο ρόλο στο θηλασμό (δεν είμαι κ αι σίγουρη βέβαια). Δίνει τη δυνατότητα σε κάποια γυναίκα που φοβάται πολύ ή δεν αντέχει τον πόνο να γεννήσει φυσιολογικά και να μη μπει στη διαδικασία μιας επέμβασης.. Εγώ λοιπόν που γέννησα χωρίς, λέω πως καλό είναι να είμαστε προετοιμασμένες για το ότι πονάει πολύ. Όμως τα μαθήματα ανώδυνου βοηθούν τρομερά.. Οι ανάσες αυτές είναι απαραίτητες όσο δεν πάει. Κάνεις το μυαλό σου να χαλαρώσει με το ζόρι για να διαχειριστείς τον πόνο (μέχρι ένα σημείο βέβαια). Μαθήματα ανώδυνου κορίτσια!!!