Παραδοσιακός Ελληνικός μάρσιπος (η τρόκνια)
Η μαμά Φωτεινή μάς έστειλε φωτογραφία από έναν παραδοσιακό μάρσιπο που φτιάχτηκε το 1953! Της τον χάρισε η μαμά της, όταν παντρεύτηκε και είναι οικογενειακό κειμήλιο! Ο μάρσιπος αυτός είναι η απόδειξη ότι το babywearing δεν είναι νέα μόδα όπως πολλοί νομίζουν, αλλά μας έρχεται από πολύ παλιά. Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι όχι και τόσα πολλά χρόνια πριν δεν υπήρχαν καν καρότσια!
Ονομάζομαι Φωτεινή και είμαι μαμά της Γεωργίας (3,5 ετών) και θέλησα να σας στείλω κάτι σχετικό με την εβδομάδα που είναι αφιερωμένη στο babywearing!
Κατάγομαι από ένα μικρό χωριό της ορεινής Χαλκιδικής, που ονομάζεται Άγιος Πρόδρομος και όταν παντρεύτηκα, η μητέρα μου μου έδωσε ένα οικογενειακό κειμήλιο, το οποίο είχε φτιάξει η προγιαγιά μου.
Πρόκειται λοιπόν για ένα υφαντό το οποίο στα μέρη μου ονομάζουμε τρόκνια και αποτελείται από ένα ορθογώνιο υφαντό ύφασμα το οποίο στις τέσσερις άκρες του έχει 4 πλεξούδες από μαλλί. Αυτό το υφαντό το χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες στο χωριό για να δένουν τα λεχούδια τους όταν πήγαιναν στα χωράφια, κάτι σαν μάρσιπος δηλαδή εκείνης της εποχής. Επίσης από ιστορίες που έχω ακούσει, το χρησιμοποιούσαν και σαν κούνια, καθώς κρεμούσαν τις τέσσερις άκρες από κάποιο σταθερό σημείο.
Η τρόκνια που απέκτησα έχει φτιαχτεί το 1953, σαν δώρο στη μαμά μου από την γιαγιά της αλλά η γιαγιά της χρησιμοποίησε το δικό της και στα τρία της παιδιά. Επί της ουσίας, η προγιαγιά μου ήταν φαν του babywearing, από το 1914 που έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδάκι! Άρα λοιπόν το να φοράς το παιδάκι σου δεν είναι κάτι τόσο καινούργιο, τουλάχιστον όσον αφορά τα μέρη μου και την οικογένεια μου! Ελπίζω να γνωρίσουν όλες οι μανούλες αυτήν την εμπειρία, γιατί σίγουρα αξίζει!
Η τρόκνια ή τρόκνα ήταν μία μάλλινη, υφασμένη στον αργαλειό κούνια, στην οποία έβαζαν οι μανάδες τα μωρά τους όταν έκαναν δουλειές στο σπίτι. Είχε σχήμα παραλληλόγραμο και στις γωνίες στηριζόταν από 4 σκοινιά, τα «τρουκνόσκ’να». Όταν η γυναίκα πήγαινε για εξωτερικές εργασίες (στο χωράφι κτλ.) έδενε επάνω της την τρόκνια, κουβαλώντας το μωρό. Στο χωράφι πάλι, είτε είχε την τρόκνια δεμένη επάνω της, είτε την έδενε σε κάποιο δέντρο.
(από το agios-prodromos.blogspot.com)
Βρε πόσα "τροκνιόπαιδα" μαζευτήκαμε τελικά! Βάλτε και εμένα στο club "τρόκνιας"! Η γιαγιάκα μου, μου έκανε βόλτες στα Βράσταμα μέσα στην τρόκνια (Χαλκιδικιώτισσα από τη μεριά της μαμάς & εγώ) & τρελαινόμουν... Η δική μας τρόκνια είναι ριγέ με κυρίαρχο χρώμα το κόκκινο και πινελιές από άλλα χρώματα, την είχε υφάνει στον αργαλειό η γιαγιά μου για τα κοριτσάκια της & μετά σουλατσάραμε & εμείς τα εγγόνια. Εγώ "φόρεσα" τα παιδιά μου σε ταξίδια, σε κάποιες εξόδους, ακόμη & σε εκλογές μπήκαμε στο παραβάν με την 2 μηνών τότε κόρη μου... Η αίσθηση του να έχεις το μωράκι σου τόσο κοντά, ήταν φοβερή! Ελπίζω όλες οι μαμάδες & οι μπαμπάδες να δοκιμάσουν το babywearing κάποια στιγμή. Φωτεινή πολύ ωραία η ανάμνηση που μας ξετρύπωσες! Τρελάθηκα που είδα μαμά από Άγιο Πρόδρομο (κάνω μάθημα εκεί) να γράφει εδώ & μάλιστα για μια τόσο γλυκιά ανάμνηση που έχω από τη γιαγιά μου!