Αδιάφοροι γονεις… Κόσμος που έκλεισε τα αυτιά στα παιδικά μας κλάματα και ουρλιαχτά…
Αδιάφοροι γονεις…
Κόσμος που έκλεισε τα αυτιά στα παιδικά μας κλάματα και ουρλιαχτά…
μαμά Άννα
Θελω πολυ καιρο να γραψω, αλλα ξερω πως θα σας στεναχωρησω….
Δεν ξερω πως να αρχισω, τι να πρωτοπω… Θα κανω μια προσπαθεια ομως…
Γεννηθηκα πριν απο 28 χρονια απο μια σχεση παθους, οχι αγαπης δυστυχως… Και αυτες οι σχεσεις δεν κρατανε πολυ… Απο τον καιρο που θυμαμαι τον εαυτο μου μεσα στο διαμερισμα με τους γονεις μου μονο φωνες-διαφωνιες-τσακωμοι.. Στην αρχη ετρεχα στο δωματιο μου και εχωνα το κεφαλι μου κατω απο το μαξιλαρι να μην ακουω τις βρισιες τους.. τα καμωματα τους..
Περνωντας τα χρονια, συνηθισα απλα να βρισκομαι σε ενα σπιτι με μια μανα αδιαφορη (να μην μαγειρευει, να μην πλενει, να μην φροντιζει το παιδι της..). Δεν πηρα ποτε το γλυκο φιλι της καληνυχτας που εγώ δινω καθε βραδυ στα μικρα θαυματακια μου… Οι γονεις μου σε ξεχωριστες κρεβατοκαμαρες… Στο σπιτι, σε τραπεζια, σε γιορτες… παντου τα ιδια, μονο φωνες.. βρισιμο και απαισιες συμπεριφορες..
Περνουσα τον πιο πολυ χρονο μου με τον παππου μου, τον λατρευα, τον ειχα Θεο μου, ηταν η ζωη μου… Μ’ αγαπουσε και με ξεχωριζε παντα, ισως γιατι ενιωθε ποσο μου ελειπε ενα χαδι, μια αγκαλια, ενας καλος λογος…
Στα 9 μου τον εχασα και εχασα τον κοσμο..
Σε μια προσπαθεια επανασυνδεσης των γονιων μου λίγο καιρό πριν, γεννηθηκε ο αδερφουλης μου.. Το μονο χαρμοσυνο γεγονος μετα απο χρονια σε εκεινο το σπιτι.. Τον λατρευα και ακομα τον λατρευω! Σε καθε φασαρια τον αρπαζα και τον επαιρνα στο δωματιο να μην ακουει, να μην βλεπει.. Δεν ηθελα να νιωσει ποτε οπως εγω, για αυτον ημουν εγω εκει! Δεν θα τον πειραζε κανεις…
Μετα τον χαμο του παππου μου, η μανα μου παραιτηθηκε απο την δουλεια της και αδιαφορουσε ακομα και για τον εαυτο της… Πηγαινα σχολειο και γυρνουσα παντα μονη… σχολικες γιορτες δεν με καμαρωσε ποτε κανενας απο τους δυο, παντα ομως σε καθε γιορτη που θα ελεγα ποιημα, τραγουδι, θα κρατουσα την σημαια, τους εψαχνα στο πληθος μεχρι το τελος… Και παντα η ιδια απογοητευση.. Κανεις… Μονο η θεια μου και η γιαγιουλα μου!
Στα 10 μου χρονια και αφου ειχαν αρχισει στο σπιτι να πιανονται πλεον στα χερια γιατι δεν αντεχε ο ενας τον αλλον, γινονται 2 περιστατικα..(ελπιζω να εχετε την δυναμη να συνεχισετε να διαβασετε…)
Το 1ο ηταν μια μερα μουντη, ειχαμε τον μπαμπα σπιτι (σπανιο γιατι δουλευε 2 δουλειες) και εκανε μπαρμπεκιου εκεινος εξω (γιατι μονο αυτος μαγειρευε και εμεις περιμεναμε νηστικα μεχρι να γυρισει απο την δουλεια καθε βραδυ για να φαμε απο ολη την ημερα) και εκει που εψηνε ζητησε στη μανα μου λαδι… Ε… και αρχισαν τις βρισιες και τις φωνες. Ο αδερφος μου 2,5 χρονων, εκει μαζι μας.. Μπροστα και αυτος και παει η μητερα μου και πιανει ενα μπουκαλι μπυρας το σπαει στο καγκελο του μπαλκονιου και κανει επιθεση στον πατερα μου…
Εκλεισα τα ματια του μικρου, εσφιξα τα δοντια και δεν ηθελα να δω… Οταν τα ανοιξα.. ο πατερας μου μες τα αιματα… να ουρλιαζει, ετρεξα να παρω πετσετες, με αρπαξε, πηγαμε να παρουμε ταξι, ακομα ακουω τις φωνες και το κλαμα του αδερφου μου να τον παρουμε μαζι.. Φτασαμε στο νοσοκομειο, στο ταξι το αιμα δεν σταματουσε… Τον πηραν γρηγορα για ραματα.. Δεν εχω ξανακουσει ανθρωπο να σφαδαζει ετσι… Απο πονο; Αγανακτηση; Δεν ξερω ποιο συναισθημα κυριαρχουσε μεσα του…
Μετα απο αυτο δεν ηθελα να την ξαναδω… Δεν γινοταν ομως.. Ο πατερας μου απο κεινο το βραδυ μας πηρε στο δικο του δωματιο και κοιμομουν εγω στο πατωμα και εκεινος με τον αδερφο μου…
Ωσπου ενα βραδυ λιγες μερες μετα… Τα ξημερωματα ξυπναω γιατι ενιωθα καποιον εκει απο πανω μου και ηταν η μανα μου με ενα μαχαιρι… Ουρλιαξα και ευτυχως προλαβε ο πατερας μου και γυρισε, εφτασε μεχρι τα ελατηρια του κρεβατιου η μαχαιρια…
Αυτο ηταν, η ζωη μου αλλαξε… Καθε βδομαδα αστυνομιες για καταγγελιες-μηνυσεις, με επαιρνε παντου μαζι σαν μαρτυρα ο πατερας μου… Μεγα λαθος οπως το βλεπω σημερα σαν μανα…
Το τελευταιο μου βραδυ στο σπιτι μαζι τους επαιζα με τον αδερφο μου χοροπηδωντας πανω στα στρωματα, ειχαμε ομως πορσελανινα γατακια πανω στο κρεβατι και κατα λαθος ο αδερφος μου πατησε πανω σε ενα με το γονατο.. το αιμα ασταματητο… δεν ηξερα τι να κανω, ετρεξα στην μανα μου, εκεινη στον καναπε αδιαφορη, μου ειπε «Βαλτου hansaplast» και πηγα να του βαλω και εγω, δεν κολλουσε, το αιμα δεν σταματουσε, ηταν βαθυ.. Τον πηρα στο μπανιο, τα ειχαμε κανει ολα μες το αιμα, ο μικρουλης μου να κλαιει, να μην ξερω τι αλλο να κανω…Τον ηρεμησα και τον αποκοιμησα…
Στις 2 το πρωι (μετα απο 4 ωρες δηλαδη) ηρθε ο πατερας μου να μας ξυπνησει για να φαμε.. Και μολις ξεσκεπασε τον αδερφο μου, εβγαλε μια κραυγη… ηταν ολα αιματα παντου.. μολις τα ειδα λιποθυμησα..
Μας πηρε και τα 2 στο νοσοκομειο, ειχε χασει πολυ αιμα… Του εκαναν πανω απο 12 ραμματα και πηρε και αιμα.. Ευτυχως ολα πηγαν καλα..
Απο την επομενη ομως μερα εγω πηγα να μεινω με την γιαγια μου… δεν ηθελα ουτε απεξω να περναω απο κεινο το σπιτι… Τον αδεφο μου τον εβλεπα σχεδον καθημερινα στο σπιτι της γιαγιας...
Εκεινη… καμια φορα επεφτε η μια πανω στην αλλη στο δρομο και εκανε σαν να μην ημουν παιδι της, απλα μια περαστικη…
Τα χρονια περνουσαν, εφτασα 13, πηγα να δω τον αδερφο μου στο σπιτι τους… Χτυπησα κουδουνι, ο πατερας μου στη δουλεια.. Μολις ακουσε οτι ειμαι εγω δεν ανοιγε, ο μικρος με καταλαβε και μου ανοιξε αυτος, εκεινη ετρεξε και με σφηνωσε στην πορτα με ολη της την δυναμη… Μου εκοψε την αναπνοη, επεσα κατω και ο αδερφος μου ουρλιαζε «εισαι κακια!! Θελω να δω την αδερφη μου» Απαντηση δεν πηρε, κλειδωσε και απεξω απο την πορτα να κλαιω και να φωναζω εγω, απο μεσα ο αδερφος μου….
Στα 14 μου και αφου μου ελεγε ο αδερφος μου οτι τα πραγματα στο σπιτι ειναι χαλια, επιασα τον πατερα μου γιατι δουλευαμε μαζι (ναι, δουλευω απο τα 12 τα σαββατοκυριακα και οποτε δεν ειχα σχολειο) και του ειπα «Ή θα χωρισετε ή θα παρω τον αδερφο μου μαζι μου!«
Ακολουθησε ενας μεγαλος πολεμος ψυχολογικος με εκβιασμους του τυπου διαλεξε ποιον θες, εγω θα σου κανω αυτο, εγω θα σου κανω εκεινο…
Μετα απο πολλους μηνες εγινε η δικη. Η αιθουσα απο την μια μερια γεματη (το σοι του μπαμπα μου και εγω) και απο την αλλη η μανα μου μονη, αυτη και η δικηγορος της… Κατεθεσαν διαφοροι, η Δικαστης με κοιταζε ωρα... Και ξαφνικα με ζηταει στο ειδωλιο…. ετρεμα… μου πε να ορκιστω.. δεν ηξερα τι να πω και που να βαλω το χερι μου…
Και αρχιζει «Πες μας…«
Τι να πω; Τι να πρωτοπω; Με τι φωνη;
Ψελλισα μονο «Μεγαλωνω χωρις γονεις, ο μπαμπας ολο δουλευει και η μαμα απλα ειναι σε εναν καναπε… δεν μας μαγειρευει, δεν μας φροντιζει και μας φιλαει μονο Παραμονη Πρωτοχρονιας με την αλλαγη του χρονου» και λυγισα, εκλαιγα..
Εκεινη την ωρα συνηδητοποιησα ποσο μου λειπουν τα βασικα… μετα απο αυτο πώς δεν καταληξαμε στα ιδρυματα που επισκεπτομαι και βοηθαω τωρα, ακομα απορω..
Χωρισαν, η μανα μου αμεσως μετα μου εστειλε γραμμα «Δεν θα σε συγχωρεσω ποτε. Για μενα πεθανες» και κατι αλλα, αλλα δεν τα γραφω γιατι πιστευω καταλαβατε το περιεχομενο…
Τα χρονια περασαν, ειχα να την δω, να την ακουσω 3 χρονια και εκει που διαβαζα τον αδερφο μου, χτυπαει το τηλεφωνο… Ηταν αυτη… Εκλαιγε..
«Κατι εχω… το νιωθω.. στο στηθος ενα μπαλακι«
Η απαντηση μου;
«Δεν εχεις τιποτα, εσυ δεν καταλαβαινεις τιποτα» και της το κλεισα.
Ηταν τραγικο να ξερω οτι μενει 2 στενα πιο πανω και να την βλεπω στον δρομο σαν μια ξενη..
Την αλλη μερα της εκλεισα ραντεβου… πολλες διαδικασιες χρονοβορες…
«ΚΑΡΚΙΝΟΣ» η βιοψια…
Και τωρα; Τι;
Κανονισα κρυφα απο την νεα συζυγο του πατερα μου (δεν εχασε ευκαιρια, Σαββατο εφυγε η μανα μου, Δευτερα μπηκε η καινουργια…) και την στειλαμε στην χωρα της και εμεινε εκει 1,5 χρονο. Καθε μηνα της στελναμε λεφτα, εκεινη γραμματα… να ζηταει συγχωρεση, οτι μ’ αγαπαει, οτι θα αλλαξει.. Χιλια ευχαριστω και τα ιδια λογια σε καθε γραμμα της.. Την πιστεψα, το ειχα αναγκη..
Ηρθε μετα απο μαστεκτομη και πολλες θεραπειες. Θα εφτανε 5 το πρωι. Ημουν ξυπνια, της ειχα καθαρισει και ετοιμασει το σπιτι της! Ειχα γεμισει τα ψυγεια, τα ντουλαπια! Ειχα γιορτη! Χτυπησε το κουδουνι του σπιτιου, ανοιξα, παω να την αγκαλιασω… Με σταματαει «Just give me my keys, the taxidriver is waiting..» («Mονο δωσε μου τα κλειδια μου, περιμενει ο ταξιτζης«), της τα πεταξα στα μουτρα κai εκλεισα την πορτα χωρις να της ριξω ματια..
Και αλλα ψεμματα.. Ο πατερας μου ωστοσο, ενω υποσχεθηκε πριν ξαναπαντρευτει οτι πανω απο τα παιδια του δεν θα βαλει ΠΟΤΕ ΚAI ΚΑΝΕΝΑΝ, δεν το εκανε… μας αφησε στην μοιρα και στην τυχη μας…
Στα 20 μου τα παρατησα ολα και ηρθα στον αντρα μου (τοτε σχεση) δουλεια-σπιτι-φιλους, ισως αυτο περιμενα να εξαφανιστω! Ευτυχως ο Θεος με ανταμειψε με αυτον τον χρυσο ανθρωπο που για μενα αυτος και τα παιδια μας ειναι τα παντα!
Σε ενα ταξιδι μου στην Αθηνα, εκει που περπατουσαμε με τον αντρα μου, την ειδα (πλατη εκεινη), ειχα να την δω απο κεινο το ξημερωμα… Κιτρινισα, ο αντρας μου φοβηθηκε, δεν ηξερε τι επαθα
«Την βλεπεις αυτην τη ψηλη, ξανθια κυρια;«
«Ναι» μου λεει
«Αυτη ειναι η μανα μου«
Με πηρε τοσο μεγαλη αγκαλια… Τα δακρυα μου δεν σταματησαν να τρεχουν και τωρα τρεχουν αλλα πρεπει να συνεχισω… Ενιωσα τοση ασφαλεια, τοση αγαπη! Να μου τον εχει ο Θεουλης καλα!
Εγινα μανα στα 25 μου και δεν μπορουσα να συνειδητοποιησω πως μπορουσαν και οι 2 μου γονεις να ειναι αποντες απο τα παντα..
Την πηρα τηλεφωνο την μητερα μου μετα απο ολα αυτα, την φιλοξενησα, αλλα πια για μενα ειναι απλα η γυναικα που με γεννησε, τιποτα αλλο… Και ακομα ερχεται καθε χρονο και καθεται μαζι μας, την νοιαζομαι πολυ και θελω να ειναι καλα… Ενταξει, την αγαπαω, αλλα εκεινη οχι…
Γιατί;
Γιατί ηταν φωτομοντελο πριν με γεννησει και της χαλασα το σωμα, λεει…
Αχ, απλα ειναι φορες που εχω τοση αναγκη καποιον να μιλησω και δεν εχω…
Μεσα απο την σελιδα σου, Ολιβια, εχω γνωρισει τοσες κοπελες με φοβερα βιωματα και σε ευχαριστω που μπορεσα 28 χρονια μετα να τα βγαλω απο μεσα μου εστω και εδω!
Σημερα οι σχεσεις με τους δικους μου ειναι απλα τυπικες κατ’ επιλογην…
Επρεπε να χωρισουν νωρις, οχι να λενε «Να μεγαλωσουν πρωτα τα παιδια και μετα«…
Θα γλιτωναμε πολλα!
Ολος ο κοσμος ηξερε, ολη η πολυκατοικια… Ολη η γειτονια εβλεπε τις αστυνομιες, ακουγε τις φωνες, τα κλαματα μας… Κανεις δεν εκανε τιποτα… ποτε…!
Αυτο δεν μπορω να συγχωρεσω σε αυτην την κοινωνια… την απαθεια και το «Αφου δεν ειναι στο σπιτι μας, τι μας νοιαζει;«
ΟΧΙ, γιατι θα μπορουσαμε να μην εχουμε δει και να μην έχουν τραυματιστει τοσο πολυ οι ψυχουλες μας…
Σας ευχαριστω που με ακουσατε και συγνωμη αν σας κουρασα…
Ολιβια, ευχαριστω και εσένα και την Αθηνουλα που σε ηταν η κινητηριος δυναμη για να δημιουργηθεί ολο αυτο σημερα….
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Έκλαψα οταν το διάβασα πολυ.. Ειχα και εχω και εγω παρόμοια περιστατικά με αδιάφορη αλλα παράλληλα βίαιη μητέρα αλλα προσπαθω να τα ξεπεράσω και να τα καταπολεμήσω. Σε συγχαίρω για το μεγαλειό της ψυχής σου και τον τροπο αντιμετώπισης σου. Εισαι πολυ τυχερή που βρήκες εναν άνθρωπο να κολλήσει τα κομμάτια σου. Όνειρο ζωής ειναι να βρω και εγω εναν άνθρωπο που θα αναπληρώσει αυτο το κενό. Τα φίλια μου και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου !
Ειναι κριμα και αδικο ολο αυτο,και εγω εχω καποια περιστατικα με την μανα μου και ειμαι ακομα 16 και δεν μπορω να τα ξεπερασω
ti na po theouli mou...mpravo sou kopela mou ,,,,eklega otan to diavaza...
Υποκλίνομαι στη δύναμή σου, μπράβο κορίτσι μου! Ελπίζω από δω και πέρα να έχεις στη ζωή σου μόνο χαρές... διαβάζω και δεν τα πιστεύω ότι γονείς φέρονται έτσι, ίσως γιατί μεγάλωσα με πολλή αγάπη και από τους 2 μου γονείς. Και πάλι μπράβο που βρήκες τη δύναμη να τα ξεπεράσεις, δεν θα μπορούσαν οι περισσότεροι. Να είστε όλοι καλά!
Μπράβο για τη δύναμή σου και το κουράγιο να συνεχίσεις και να βγείς νικήτρια απο αυτόν τον εφιάλτη! Δυστυχώς η πολιτεία και οι κρατικοί φορείς στην Ελλάδα δεν βοηθάνε....έχω απευθυνθεί πολλές φορές σε αστυνομία,ιδρύματα και άτομα που υποτίθεται οτι είναι αρμόδια για παιδιά που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις και ο ένας ρίχνει το μπαλάκι στον άλλον .....σου λένε μπράβο που ενδιαφέρεστε και μέχρι εκεί !!!! Δυστυχώς είναι πάρα πάρα πολλά τα παιδιά που ζουν καθημερινά τη βία στο οικογενειακό τους περιβάλλον και θα έπρεπε οι διαδικασίες για την προφύλαξη των ευαίσθητων αυτών ψυχών να είναι πιο άμεσες και αποτελεσματικές! και πάλι μπράβο σου και ελπίζω η ψυχή σου να απαλαίνει κάθε φορά που αγκαλιάζεις τα παιδιά σου!
Είσαι ήρωας κοπέλα μου!!!!!!!
Anna, h perigrafh sou htan sugklonistikh an kai fantazomai oti 8a duskoleuthkes na grapseis stigmes apo to parel8on. seuxaristw polu polu pou tis moirasthkes mazi mas. 8a sumfwnhsw me alles mamades pws h mhtera sou htan kai mallon einai akomh arrwsth kai dustuxws thn plhrwsate eseis ta paidia pou den ftaigate se tipota. 8a h8ela pragmatika na se agkaliasw gia to megeleio ths psuxhs sou kai thn wrimothta pou eixes se auth thn euais8hth periodo pou vrisketai ka8e paidi kai efhvos. Hsoun polu tuxerh pou eixes tous papoudes sas! dustuxws h mhtera sou den eixe kamia boh8eia wste na 8erapeutei kai poso mallon eseis ta paidia pou uposthkate oles tis sunepeies (auto den 8elw na lhf8ei ws dikaiologia gia th mhtera sou alla ws ekshghsh). fantazomai oti 8a exeis polla erwthmatika mesa sou h na 8eleis na ksexaseis to parel8on sou. ean niw8eis kati tetoio tote 8a htan kalo gia sena na milhseis me ena psuxologo kai na vgaleis oti exeis mesa sou-ka8arsh. etsi 8a ftaseis se shmeio na niwseis galhnh mesa sou. to thema den einai na kathgorhsoume kapoion, alla to thema einai na eisai esu eutuxismenh. sumfwnw apoluta mazi sou oti otan peftoun sthn antilhpsh mas tetoies periptwseis 8a prepei na droume kai oxi na kleinomaste sta spitia mas. oloi oi an8rwpoi xreiazontai thn katallhlh boh8eia. kai pali seuxaristw pou moirasthkes mazi mas thn istoria sou. eirini
Νιώθω τόση μεγάλη οργή που αν ήξερα την μαμά σου θα την σκότωνα ειλικρινά...... γιατί θεέ μου αφήνεις τέτοιους ανθρώπους να γίνονται γονείς?????? Αννα μου ειλικρινά λυπάμαι τόσο μα τόσο πολύ για αυτα που πέρασες,εύχομαι πια ο θεος να σου δώσει ολη τη ευτυχία του κοσμου.....σου την χρωσταει!!!!!!
Δυστυχως στην ψυχικη ασθενεια δεν υπαρχουν γιατι. ειναι πραγματικα κριμα που αυτους τους ανθρωπους δεν σκεφτεται κανεις να τους παει σε ενα γιατρο.
δεν έχω λόγια να σου πώ,δεν ξέρω πραγματικά!!!Με συγκίνησες πάρα πολύ,μανούλα είμαι και σε καταλαβαίνω ,οσο μπορώ,μπράβο σου που στάθηκες δυνατή και τα κατάφερες !!!!Να είσαι καλά ,να χαίρεσαι την νέα σου οικογένεια ,σου εύχομαι οι πληγές σου με τον καιρό να γιατρεύονται!Εχεις μεγάλη ψυχική δύναμη κοπελιά!!!!!
Μου φαινεται απιστευτο ολο αυτο!πως μπορει μια μανα να ειναι τοσο κ.....α;σορρυ κ ολας.μπραβο σου κοπελα μου που "επεζησες" μετα απο ολα αυτα.να χαιρεσαι τον αντρουλη κ τα παιδακια σου.
Αυτά που διάβασα, πραγματικά με συγκλόνισαν τόσο που δεν ξέρω τι να πρωτογράψω.Χαρά στην δύναμη και το κουράγιο που είχες και συνεχίζεις να έχεις. Να ΄σαι πάντα καλά.
Θεούλη μου.... Να είσαι πάντα δυνατή! πωπω δεν ξέρω τι να γράψω, έχω συγκλονιστεί..
ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΠΑΤΗΣΑ LIKE ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΕΙΣ ΕΣΥ!!! ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ,ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ,ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.ΟΤΙ ΕΒΛΕΠΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΆΡΕΣΕ ,ΤΟ ΑΛΑΞΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ.ΙΣΩΣ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΏ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΟ ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΔΙΑΦΟΡΕΊ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ,ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ.ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΚΟΛΛΑΕΙ ΣΤΟ ΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΏΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΧΕΙΡΩΤΕΡΑ ΣΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ Ή ΟΧΙ.ΑΛΛΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ (ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ):Κ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ 1)ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΗΓΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ, ΣΎΖΥΓΟ ΤΟΥ ΣΕ ΚΆΠΟΙΩΝ ΕΙΔΙΚΌ,ΙΣΩΣ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΧΕ ΚΆΠΟΙΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΌ ΠΡΌΒΛΗΜΑ(ΜΕΛΑΓΧΟΛΊΑ,Κ.Α)Κ ΗΘΕΛΕ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΉ ΘΕΡΑΠΕΊΑ.2)ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΉ Κ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ,ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΉΣΑΣΤΑΝ Κ ΕΊΣΤΕ.ΗΤΑΝ ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΙ ΕΒΛΕΠΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΛΕΩ?ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ ΘΑ ΚΑΤΗΓΟΡΉΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΑΝΑ,Η ΜΠΗΞΑ... Η ΕΤΣΙ.. Η ΑΛΙΩΣ...Η ΑΛΛΙΏΤΙΚΗ.ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΑΠΙΡΟΒΛΗΤΟ?ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ.
panta pisteva se mia frasi: ta paidia aneikoun se aftous pou ta agapane.... to eyxaristo apo afti tin istoria einai pos esy den egines san tin mitera sou kai pos ta paidia sou einai tyxera pou se exoun... dystyxos stin xora mas den yparxei koinoniki pronoia opos se alles...pou arkei ena tilefono apo geitona gia na epembei i politeia... yparxoun para polla paidia pou kakopoiountai somatika , psyxika kai synaisthimatika...kathe mera,ta vlepoume dipla mas, sto supermarket, sto sxoleio, sto astiko...kai den kseeis ti na kaneis...na kaleseis astynomia? na pareis til. stis eidikes grammes voitheias? kai meta? tha kataliksei to paidi se kapoio idryma? se adiaforous syggeneis? makari to kathestos tis yiothesias na itan pio eykolo kai grigoro stin xora mas...giati yparxoun antropoi pou theloun na voithisoun...kai den tous afinei i grafeiokrateia...
Ο Θεός να σου δίνει δύναμη Άννα μου!Με πήραν τα δάκρυα... Να θυμάσαι πως τα χειρότερα πέρασαν κι αυτό πρέπει να σου δίνει δύναμη για την κάθε δυσκολία που θα έρθει!
εγω προσωπικα ειδικα μετα την αχαριστια που σου εδειξε οταν της σταθηκες στην αρρωστια της δεν θα κταραγα ουτε τα τυπικα...! εισαι μεγαλοψυχη και μπραβο σου γι αυτο και ο θεος, η παναγια, το συμπαν, οτι πιστευει ο καθενας σου εδωσε την οικογενεια που παντα ονειρευοσουν...!!!!
Αννα μου πραγματικα μπραβο σου,μπραβο σου που παλεψες με τις ασχημες εμπειριες και εκανες υπομονη και μαλιστα απο πολυ μικρη........περασαν ομως και σημερα που μας γραφεις εισαι ευτυχισμενη εχεις κανει τις δικες σου επιλογες εκανες οικογενεια και εζησες και το θαυμα της μητροτητας,μπορεις να καταλαβαβεις πιο ειναι το σωστο και πιο το λαθος και εχεις καταφερει μεσα απο ολα αυτα να βγεις νικητρια.πιστευω οτι εισαι καλος ανθρωπος και μεσα απο ολες τις δυσκολες καταστασης εγινες ακομα καλυτερος////////////(ανθρωπος).ο θεος μας δινει οσα αντεχουμε να κουβαλησουμε οτι γινεται γινεται για καποιο λογο αυτο μην το ξεχνας.....εαν μεγαλωνες διαφορετικα ισως τωρα να μην ισουν αυτο που εισαι σημερα και απο οτι καταλαβα εισαι μια ευτυχισμενη μαμα!το καλο παντα ανταμοιβεται!:) δεν θα κρινω την κατασταση σαφως ηταν τραγικες οι συνθηκες που μεγαλωσες εσυ και ο αδερφος σου αλλα επειδη μετα απο πολλα χρονια και γω εμαθα να αφηνω το περελθον πισω μου περνωντας μονο το καλο που βγηκε απο αυτο με βοηθαει να ειμαι καλα για να παω μπρος αυτο προτεινω και σε εσενα αν νομιζω οτι το κανεις ηδη!:)))
Δυστυχως δεν ειναι το τελευταιο ,για να ειναι ολες οι μικρες ψυχουλες ηρεμες, χιλιαδες παιδια τραυματιζονται ψυχικα -σωματικα καθε μερα .δυστυχως δεν σταματανε αυτες οι συμπεριφορες υπηρχαν ,υπαρχουν και θα υπαρχουν το σημαντικο ειναι που βρηκες τη δυναμη να κανεις οσα εκανες μπραβο σου μακαρι ολα τα παιδια που βρισκονται σε τετοιες καταστασεις να βρισκουν τετοια δυναμη!
σαν το σχολειο της ζωης δεν υπαρχει καλητερο ,,,
Εχω περάσει αντίστοιχες φρίκες.. Το πάν είναι να είσαι καλά τώρα κοπέλα μου:) Κ αν τους έχεις συγχωρέσει είσαι αστέρι,ελπίζω να είναι καλά κ ο αδερφός σου. Για κάποιο λόγο δυστυχώς γίνοντε όλα αυτά.Πάντως καλώς η κακώς ..θα τα βρεί μπροστά της κάποια στιγμή...
Auto pou leei h Eleni. Kapoioi an8rwpoi DEN EINAI GIA NA GINODE GONEIS. Telos. Anna (exeis to onoma tis koris mou!) eisai hrwas. Den exw logia.
Αννα, θέλω τόσο πολύ να σε πάρω μια μεγάααααααααλη αγκαλιά! Τι φοβερές στιγμές έχεις ζήσει. Σου εύχομαι η ζωή σου να έχει μονο χαμόγελα πια και να σου χαρίζει υγεία, αγάπη και ασφάλεια. Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και τον σύντροφό σου και να ζήσετε όλοι αγαπημένοι και ευτυχισμένοι ως τα βαθιά γεράματα.
Μαμα Αννα πραγματικα δεν εχω λογια για ολα αυτα που περασες..ο θεος να σου δινει δύναμη, ευχαριστουμε που το μοιραστηκες μαζι μας, εγω αν και δεν εχω παιδακι διαβαζω καθε μερα ολες τις ιστοριες,εισαι παραδειγμα προς μιμιση, επεδειξες δυναμη ψυχης και βγηκες νικητρια απο ολο αυτο!
Κάποιοι άνθρωποι απλά ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να γίνονται γονείς. Αυτό. Ο Θεός να σου δίνει δύναμη κοπέλα μου, να κλείσεις τις πληγές σου.
Anarwtieme arage an i mana sou peire pote agapi, apo tous goneis ths , apo ton antra ths ...anarvtieme pws itane i zwi tis, an telika itane arrwsti kai katathliptiki kai pote den diagnwstike. Giati fobamai oti i zwi einai enas kuklos kai an den pareis agapis pws tha dwseis?? Stenaxwriemai polu me tin istoria sou kai me ekane na anathewrisw kapoia pragmata stin zwi mou.
ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΠΟΤΑΜΙΑ....ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΑΞΕΙ ΕΤΣΙ ΜΙΑ ΜΑΝΑ!ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΩ....ΛΥΠΑΜΑΟ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΡΑΒΗΞΕςΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ.ΝΑ'ΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΠΗΡΕΣ ΕΣΥ ΝΑ ΤΗ ΔΙΝΕΙΣ ΔΙΠΛΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ. ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΟΝΟ ΜΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ.Η ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΡΡΩΣΤΗ Η'ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΣ ΟΤΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ ΣΟΥ?ΓΙΑΤΙ ΟΠΩς ΚΑΤΑΛΑΒΑ Η ΕΞΩΣΥΖΥΓΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΥΠΗΡΧΕ.ΠΟΥ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΑΥΤΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ.ΕΣΥ ΤΩΡΑ ΤΙ ΕΞΗΓΗΣΗ ΔΙΝΕΙΣ? ΝΑ'ΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ακομη απορω πως σε μερικους γονεις με λαθη τραγικα δεν ερχεται ποτε το πληρωμα του χρονου να συνειδητοποιησουν τα λαθη τους... Μαμα Αννα δημιουργησες μια εκπληκτικη οικογενεια κ δυστυχως μεσα απο τα δυσκολα εσυ εμαθες να την στηριζεις παντα!!! Μπραβο για την οικογενεια σου κ μπραβο που συνεχιζεις κ στηριζεις τον αδερφο σου αφου εσυ απο τις συνθηκες βγηκες πιο δυνατη... οι ηρωες δεν γεννιουνται, οι συνθηκες τους δημιουργουν. Κ κατι ακομη, σου χρωστουσε το συμπαν ενα ανθρωπο να σε αγαπησει... το αλλο σου μισο κ μαζι με αυτον να γινετε ολο... 2 παιδια που οταν χαμογελουν φωτιζουν την καρδια σας!!! σε φιλω ιντερνετικη μου φιλη... ξερεις εσυ!!!
Αννα μου,γλυκο μου και πικραμενο μου κοριτσι....ποσο θα ηθελα να σου κανω μια αγκαλια!!ποσο θα ηθελα να σε φιλησω στα μαλλια και να σου ψιθυρισω:'ολα θα πανε καλα!!'εισαι μανουλα τωρα και εχεις την πιο γλυκια απασχοληση της ζωης.Να χαιρεσαι καθε στιγμη και λεπτο τις οικογενειακες σας στιγμες.μΗ ΚΟΙΤΑς ΠΙΣΩ ΓΙΑΤΙ ΠΟΝΑΕΙ!Αλλα κι οταν σκεφτεσαι τις ασχημες στιγμες να εχεις παντα στο μυαλο σου πως η μητερα σου ηταν ΑΡΡΩΣΤΗ ψυχικα και κανενας δεν τη βοηθησε!Χωρις να ειμαι ειδικη βλεπω πως πολυ απλα αρχισε με καταθλιψη και εξελιχθηκε σε μανιοκαταθλιψη!!Αναζητουσε απεγνωσμενα ενα χερι βοηθειας απο τον πατερα σου και δεν το ειχε!Που να ξερει κι αυτος ο κακομοιρος τι να κανει?!Να ξερεις πως αν και σου ελειψαν καποια συναισθηματικα απαραιτητα στοιχεια στην ανατροφη σου εσυ πολεμησες και νικησες!!Θα μπορουσες να ειχες πεσει πολυ χαμηλα και δεν το'κανες!!Να χαιρεσαι και να εισαι υπερηφανη που εφτασες ως εδω και συνεχιζεις με τον καλυτερο δυνατο τροπο!!Μπραβο σου κοριτσι μου γλυκο!!φιλια πολλα!!"Βικυ"
σας ευχαριστω για τα γλυκα σας λογια κ παλι συγνωμη αν σας στεναχωρησα ο σκοπος μου ηταν να προφυλαξετε τα παιδια απο τετοιες καταστασεις κ να μην κλεινετε ματια κ αυτια σε οτι γινετε γυρω σας.. τον αδερφο μου τον εχω κοντα μου κ ειναι 2 μετρα παλικαρι! ειχε κλειστει κ αυτοφορο 2 φορες αλλα μετα ο πατερας μου επαιρνε πισω τις μηνυσεις ..τι να πεις...να ναι καλα ο αντρας μου κ τα 2 μου παιδακια κ να στε καλα κ ολες εσεις που με ακουσατε!!σας ευχαριστω πολυ!κ ανταπωδιδω ολες τις ευχες στα σπιτακια σας!!!
Μπραβο σου κοριτσι μου που καταφερες να αντιμετωπισεις ολα αυτα τα βιωματα και σε τοσο μικρη ηλικια. Εισαι αξιεπαινη. Και ενα μεγαλο μπραβο που παρολα αυτα που τραβηξες απο αυτη τη γυναικα, της ανοιξες την πορτα στις δυσκολες στιγμες της, αυτο δειχνει το μεγαλειο της ψυχης σου. Ο Θεος ειναι μεγαλος και σου ανταπεδωσε και θα συνεχισει να σου χαριζει ευτυχια και γαληνη γιατι πραγματικα το αξιζεις!
Σοκ για την ιστορια και δεος για την δυναμη και την καλοσυνη της ψυχης σου. Να εισαι παντα καλα μαμα Αννα και να σε χαιρετσι η οικογενεια σου.
Πραγματικά χαράς το κουράγιο σου! Πόσο δύναμη σου έχει δώσει ο Θεός!! Μπράβο σου!! Αυτό που με προβλημάτισ εκτός βέβαια από τους γείτονες, οι συγγενείς τι κάνανε γι' αυτό? Η γιαγιά σου ή η θεία που ανέφερες? Κ γιατί αυτή η γυναίκα εξακολουθούσε να παραμένει ελεύθερη μετά από 2 επιθέσεις που έκανε στον πατέρα σου?? Τι να πω, καμιά φορά??? Με έχεις πραγματικά αφήσει άφωνη με τη δύναμη της ψυχής σου. Ελπίζω κ ο αδερφός σου να είναι καλά!! Να σας έχει ο Θεός καλά!!! Να χαίρεσαι την οικογένεια σου, τον άντρα σου κ τα παιδάκια σου, να είσατε πάντα καλά, ενωμένοι, μονιασμένοι κ ευτυχισμένοι!!!
....................................!!!!!!!!!!!!!
Συγκλονιστικα... Κοριτσακι μου ευχομαι σε σενα και τον αδερφο σου, οση αγαπη και στοργη στερηθηκατε ολα αυτα τα χρονια, να την παρετε πολλαπλάσια απο την τωρινη σας οικογενεια.
Αννα μπράβο σου που κατάφερες και έγραψες αυτο το κείμενο κατω απο τετοια συναισθηματική πίεση και σε ευχαριστώ πολυ που ΜΑΣ ΕΚΑΝΕς ΣΟΦΟΤΕΡΕΣ!!!!!! Εύχομαι κάποτε να μην εχεις ανάγκη ούτε αυτη την τυπική σχέση (δεκανίκι) με την "μητέρα" σου!!!!! Να χαίρεσαι την οικογένεια σου!!!
Κοπέλα μου γλυκιά δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δακρυά μου!Κανένα παιδί στον κόσμο δεν αξίζει τέτοια οικογενειακή κατάσταση,τέτοια δυστυχία κι όμως την βιώνουν εκατομμύρια και είναι να απορεί κανείς μα γιατί επιλέγουν αυτοί οι άνθρωποι να γίνουν γονείς?Η μητέρα σου από όσα μας διηγήθηκες είναι πασιφανές ότι ήταν και μάλλον είναι ακόμη ψυχολογικά άρρωστη και άκρως επικίνδυνη.Αποπειράθηκε δις να σκοτώσει,αυτό είναι φοβερό!Ο πατέρας σου οπωσδήποτε είναι συνυπέυθυνος αφού δεν φρόντισε να απομακρυνθείτε από μία γυναίκα που δεν θα έπρεπε να είχε γίνει μητέρα ούτε αξίζει σε καμία περίπτωση τον τίτλο αυτό.Έζησες μέσα σε μια αρρωστημένη κατάσταση,σε μια οικογένεια που δεν έπρεπε να είχε δημιουργηθεί και εδώ φαίνεται και ο στρουθοκαμηλισμός της κοινωνίας μας.Βάζουμε το κεφάλι μας στη γη και κάνουμε πως δεν βλέπουμε,δεν ακούμε κι όμως μπορούμε να βοηθήσουμε με μία απλή καταγγελία.Όταν ένα παιδί κακοποιείτε,γιατί κακοποιηση ήταν όσα πέρασες,οφείλουμε όσοι γινόμαστε μάρτυρες και γνωρίζουμε να μην διστάζουμε.Δυστυχώς δεν είναι όλοι κατάλληλοι για γονείς. Ξέρω ότι ποτέ δε θα ξεχάσεις όσα βίωσες κι ότι κουβαλάς τις πλήγές στην ψυχή σου όμως χαίρομαι ειλικρινά αφάνταστα που βρήκες έναν άξιο σύζυγο γιατί ο πόνος που μοιράζεται μαλακώνει και μπαίνει στο σεντούκι του παρελθόντος πιο εύκολα.Ο θεός να σε έχει καλά κορίτσι μου,να χαίρεσαι τον αντρούλη σου και τα παιδάκια σου και να προσέχεις τον αδερφούλη σου.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΕΙ ΜΟΝΟ ΟΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΓΩΝΙΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΟΠΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΘΕΛΟΥΝΕ. ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΟΥΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ. ΝΑ ΤΟΥΣ ΧAIΡΕΣAI ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΕΧΟΥΝΕ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΑΝΟΥΛΑ.
Πραγματικα συγκλονιστικη ιστορια!!!Δεν υπαρχουν λογια για να μπορεσει να χαρακτηρησει κανεις αυτη την "μανα"!Αννα μου με τα βιωματα που εχεις εισαι η πλεον καταλληλη για να μπορεσεις να προσφερεις απεραντη αγαπη στο παιδακι σου...να σε εχει παντα ο Θεος καλα για να χαιρεσαι την οικογενεια σου και ευχομαι απο'δω και περα να σου ανταποδωσει στο επακρο την αγαπη και την ευτυχια που στερηθηκες στα παιδικα σου χρονια!!!
Κοριτσι μου τι να πω... Εχω περασει κι εγω πολλα με τη δικια μου οικογενεια.. Και εμας η αστυνομια μας ειχε μαθει απ' εξω και ανακατωτα.. Εστιασε στην αγκαλια που σου δινει ο αντρακος σου καθημερινα.. Κι εγω εξαιτιας αυτης της αγκαλιας ειμαι σημερα ορθια.. Και εξαιτιας αυτης της αγκαλιας ειμαι παντρεμενη απο τα 19 και μανα απο τα 22.. Ευχομαι ολα να πανε καλα στη ζωη σου!
.......... Αμαρτιες γονεων....... τελικα ειναι καλυτερα να εισαι ορφανος παρα να μεγαλωνεις με τετοια μανα. ελπιζω να εχεις ενα λαμπρο μελλον κοριτσακι. το ξερω κ εγω καλα οτι η μοιρα μας , μας φερθηκε ασχημα. κ μπορει να εχουμε τωρα μια ομορφη οικογενεια, αλλα ολα οσα ζησαμε σαν παιδια μασ τρωνε καθημερινα την ψυχη. προσπαθησε να τα σβησεις ολα αυτα απο το κεφαλι σου κ απο την ψυχη σου. καλη τυχη να εχεις με υγεια και αγαπη -πολυ αγαπη!!
εχω μείνει άφωνη! πραγματικά δακρυσε η ψυχή μου για ολα αυτά που περάσατε, για ολα αυτά που σας αφησαν να περάσετε οι ανθρωποι που σας 'εδωσαν' ζωη...λυπαμαι πολυ που το περασατε ολο αυτο και εσυ κ ο αδελφός σου. Χαίρομαι που εχετε ο ενας τον αλλον κ δεν εισαι μονη σου.. Είμαι και γω παιδί χωρισμένων γονιών, οι οποίοι χωρισαν επειτα απο 28 χρονια γαμου με αποτελεσμα τωρα να μη μιλιουνται καν..εζησα και γω καβγαδες, μουτρα, ασχημες συμπεριφορές (ποτέ όμως βία, ευτυχώς) κ ολα αυτά προφανώς γιατι "δεν ηθελαν να χωρισουν οσο ειχαν μικρά παιδιά" αλλα ολη αυτη η κατασταση μας ενωσε ακομα περισσότερο με την αδελφή μου Κ μπορει να μου αφησε 'καταλοιπα' αυτος ο χωρισμός, ωστόσο δεν διαννοούμαι να μην αγαπάω για πάντα τον πατέρα του παιδιού μου (το οποίο παιδάκι μου κοιμάται γαλήνιο δίπλα μου τώρα!) ο,τι κ αν συμβει μεταξύ μας (φτου φτου παντα καλα κ αγαπημενοι να μαστε φυσικα!). ο,τι κ αν γίνει αυτος ο ανθρωπος με εκανε "μητέρα".. α!και κατι ακομα, εχω να πω στη μητερα σου το εξης: το σώμα μας δεν το χαλανε τα παιδιά κυρά μου, εμεις οι ιδιες αμα θελουμε το χαλάμε, αμα θέλουμε το ξαναφτιαχνουμε!να σηκωνοσουν απο τον καναπε και να εκανες καμια δουλεια κ γυμναστική αν δε σ'αρεζε αυτο που ειχες γινει οχι να το ριχνεις στο παιδι σου! ακους εκει τι ειπε!
Den exw logia na sou pw... Xairomai pou exeis brei thn eytyxia kai euxomai pragmatika na thn krathseis. Oi plhges den 8a kleisoun alla h oikogeneia sou einai to megalo sou ergo.Mpravo sou. Den mas egrapses omws.O aderfos sou einai kala?Blepeste?
Μαμα Αννα, ....... μαμα Αννα..... Τι να πει κανεις; Οσα εζησες δε σβηνονται. Οσα εζησες σε καθορισαν σαν ανθρωπο. Και ευτυχως σε εβγαλαν καλυτερο απο τους γονεις σου ανθρωπο. Να εισαι καλα και να χαιρεσαι την οικογενεια σου. Τιποτα δεν ξεχνιεται και το ξερεις, αλλα ειχες τη δυναμη να φτιαξεις τη ζωη σου πολυ καλυτερη απο τις προδιαγραφες που ειχε.... Συγχαρητηρια!
τι να πω! εχω συγκλονιστει! οχι οτι δεν ξερουμε οτι αυτα συμβαινουν γυρω μας καθημερινα, απλα οταν τα ακους απο καποιον που τα εχει βιωσει ο ιδιος σε μια τοσο τρυφερη ηλικια, ειναι πραγματικα συγκλονιστικο! πιστευω να βρεις το κουραγιο μεσα απο ολα αυτα που εχεις περασει και να μεγαλωσεις τα παιδια σου με πολυ αγαπη, ασφαλεια και σιγουρια. δεν νομιζω οτι ενα παιδι χρειαζεται τιποτα περισσοτερο για να ειναι ευτυχισμενο. και επισης να εισαστε παντα ενωμενοι και αγαπημενοι με τον συζυγο σου για να μεγαλωσετε μαζι ευτυχισμενα παιδια. στην περιπτωση σου ξερεις πολυ καλα τι πρεπει να αποφυγεις για να το πετυχεις αυτο...
Άννα η ιστορία σου είναι συγκλονιστική και εσύ μοναδική και αξιοθαύμαστη. Έκανες πολύ καλά που τη μοιράστηκες μαζί μας και σε ευχαριστούμε. Να είσαι καλά και να χαίρεσαι την οικογένειά σου, που είμαι σίγουρη πως είναι πολύ τυχερή που σε έχει. Σε φιλώ
kouklitsa mou diabasa to grama soy mporo na katalabo pos niotthis kati paromio perasa k ego eimai manoyla k exo 2 aggeloydia k ena katapliktiko syzygo to mono poy tha soy po einai koyragio kai kita na xerese kathe mera kai pio poly tin kainoyrgia selida pou anoikses sti zooula soy pou legete oikogenia soy eyxomai ta kalytera kai panta na xamogelas kai na skorpas xamogela gyro soy to grama soy me sygginise para poly