Απλές, καθημερινές στιγμές!
Έρχονται πολλές στιγμές μέσα στη μέρα που κοιτάζω την κόρη μου και αδυνατώ να πιστέψω πως αυτό είναι το παιδάκι μου, το οποίο μεγάλωσε τόσο μα τόσο πολύ! (ναι, ακόμα και μετά από 20 μήνες δεν το έχω συνειδητοποιήσει!)
Είναι εκείνες οι στιγμές που θέλω να της πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλες αυτές τις στιγμές που ζούμε μαζί… Στιγμές όχι και τόσο σημαντικές και ιδιαίτερες για τον οποιαδήποτε άλλον, αλλά τόσο μοναδικές για τον μπαμπά της και εμένα που ζούμε καθημερινά παρέα με την Αθηνά…
Στιγμές όπως αυτές…
… να προσπαθεί να καταλάβει πώς λειτουργεί η βρύση της μπανιέρας, να βάζει τα χεράκι της για να την κλείσει, να πιτσιλιέται και να ξεκαρδίζεται στα γέλια
… να σου δίνει την πατούσα της να την μυρίσεις
… να προσπαθεί να σου βάλει κάλτσες
… να την κάνεις αεροπλανάκι και αυτή να φωνάζει «Γιουχουυυυ!»
… να σκεπάζεσαι με την κουβέρτα τάχα για να της κρυφτείς και αυτό να σε ξεσκεπάζει και να σου κάνει «Τζα!»
… να προσπαθεί να φάει με το πηρούνι και ξαφνικά να βαριέται και να αρχίζει να τρώει με τα χέρια
… να σου κλέβει το καλαμάκι σου
… να τρέχει με φόρα κατά πάνω σου και να αγκαλιάζει τα πόδια σου
… να σε γεμίζει σαλιάρικα φιλιά αναφωνώντας δυνατά «Μαααα!»
… να τριγυρνάει στο σπίτι με μια κλωστή πλεξίματος, την οποία κυνηγάει ο γάτος και να κακαρίζει σαν τρελό
… να γυρίζει γύρω γύρω γύρω μέχρι να ζαλιστεί
… να χαιρετάει ανθρώπους στο δρόμο (μόνο όσους φαίνονται συμπαθητικοί)
… να πίνει νερό και να κάνει «Αααααααααααχ!»
… να θέλει να της πεις πώς ονομάζεται κάθε τι που βλέπει γύρω της
… να παρακολουθεί προσεκτικά που κρύβεις τις καραμέλες-ζελεδάκια και μετά να προσπαθεί να τις πιάσει
… να κάνει ότι κάνεις
… να παίρνει το βετέξ και να σφουγγαρίζει το πάτωμα
… να μην μπορείς να την ξεγελάσεις με τίποτα και να αναγνωρίζει το αβγό ακόμα και χαντακωμένο μέσα στο πιο ζουμερό τοστ (και να το φτύνει χα!)
… να πατάει πάνω σε κουτιά για να φτάσει αυτό που θέλει
… να κάνει τα παιχνίδια-ζωάκια της να περπατούν και να μιλούν μεταξύ τους
… να χοροπηδάει στο κρεβάτι (την ώρα που εσένα τρέμει το φυλοκάρδι σου)
Μα το καλύτερο…
… να χώνεται στην αγκαλιά σου για να αποκοιμηθεί και να νιώθεις την πιο δυνατή, μαγική ενέργεια να διαπερνά όλο σου το κορμί!
Για όλες αυτές τις στιγμές που έχουν δώσει το πιο όμορφο χρώμα στην καθημερινότητά μας, σε ευχαριστώ μικρό μου Αθηνάκι!!!
i athinoula otan etroge pagoto (friday's ;) ) kai tin pagose....!
τρελαίνομαι οταν τρωει την φρουτοκρεμα κ φτερνίζεται αχαχα!!!!παω να νευριασω που εχουν σκορπιστεί παντου λιωμένα μηλα κ αχλάδια....αλλα ξαφνικά μου γελαει (παει να φανει τωρα κ το δοντακι μας...)κ λιωωωωωωωωνω
ετσι οπως τα περιγραφεις με κανεις ακομα πιο ανυπομονη....αντε ποτε θα γεννησω να τα ζησω και εγω αυτα!!!!!
Αχ... Τι γλυκό κείμενο βρε Όλιβ !!Αυτό το αυγό.. χαχαχαχ - Όταν μου ρίχνει κουτουλίτσες και κάνω αουυυυυυ κ λιώνει στο γέλιο... - Όταν τον κυνηγάς γονατιστός γύρω γύρω από το τραπέζι κ τρέχει τσιρίζοντας από χαρά!!! Τι ωραία που είναι τα παιδάκιαααααααααααα!!!!!!! Σε λαστρεύω κι εγώ Κωστή μου!
Sooooo sweet moments!!!!!!!!!!!!!!1Πολύ γλυκά κ τόσο αληθινά αυτά που γράφεις Ολίβια!!!Μια απο τα ίδια συμβαίνει κ σε εμάς Kisses!!!
οταν μου λεει.."μαμα παρε με αγκαλιτσα" οταν μου ζηταει να την ανεβασω στον παγκο τησ κουζινασ λεγωντασ μου "μαμα να βεπω?" οταν ακτινοβολει στα ματια τησ η χαρα για το γλειφιτζουρι που τησ εδωσα...πραγματικα αυτεσ οι μικρες καθημερινες στιγμες στην διαρκεια τησ ημερας σε κανουν την πιο ευτυχισμενη γυναικα στον κοσμο...ασ απολαυσουμε αυτες τισ στιγμες και ας δινουμε στα παιδακια μας πολλες αγκαλιες και πολλα φιλια...εδω και 22 μηνες εχει πλημμυρισει το σπιτι μου απο ευτυχισμενες στιγμες...δεν θα παψω ποτε να ευχαριστω το θεο!!!!
τι ωραια που τα εγραψες!!!ολες αυτες οι μικρες στιγμες απο ενα τοσοδα πλασαματακι που σου χαριζει τον κοσμο ολο.Αυτο το απαπω(σε αγαπω)και τα δυο αυτα μικρα χερακια που προσπαθουν να σε αγκαλιασουν ειναι τελικα ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ.
Όταν φιλάει το "νινί" τον εαυτό του δηλαδή στον καθρέφτη.. Όταν με φωνάζει μαμά και λιώνω.. Όταν προσπαθεί να πιάσει το νερό απο την βρύση την ώρα που τον κάνουμε μπάνιο..Όταν γελάει.. 'Οταν τρέχει και κρύβεται πίσω απο την κουρτίνα και περιμένει να πάω να τον πιάσω και να κάνουμε "τζα".. Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν την ώρα που κοίμιζα το αγγελούδι μου.. ΑΝ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΕΤΟΙΩΝ ΣΤΙΓΜΩΝ ΤΟΤΕ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ!!!
einai tosaaaaaaaaa.pollaaaaaaaaaa!!!!!!!! otan 3upnaei to prwi..kai leei:mama bgike o hlios?na sukw8oume? otan einai arwsth(opws shmera)pote 8a geinw kala mama? otan leei:mama eisai h kaluterh mou filh...se agapw!!! otan den katalavainei...kai 3anarwta..giati??pws?pou? otan koitazete ston ka8refth...kai kanei grimatses!! otan xerete kai lampei oloklhrh!! otan anoipomonei!!! otan rwtaei..ti suzhtas me ton mpampa ??xaxaxaxa einai 3 kai miso....kai akomh thn koitw..kai lew....8ee mouuuuuu...exe tnn kala..!!kai authn kai emas !!!mono auto zhtw!!!ugeia!!!
Αχ ρεολιβ...λες κ το γραψα εγω για την κλειω μου...ειδικα αυτο με το αυγο κ το βετεξ.....χαχαχα
αχχχ βρε ολιβια εχουν μεγαλωσει πια τα παιδια μου και να ηξερες ποσο μου λειπουν ολα αυτα!!!! υπαρχουν στο μυαλο μου σαν αναμνησεις και τι δεν θα εδινα για να ξαναρθουν εστω και για λιγο!!! ζηστα ολιβια οσο πιο πολυ μπορεις καθε λεπτο καθε δευτερολεπτο δεν ξαναγυριζει πισω....
Καλά... πάλι λίγο πριν κλειστώ στην αγκαλιά της μικρής μου στο κρεβάτι μας μ'έκανες κ δάκρυσα!!! Τόσα κι άλλα τόσα είναι και όσο μεγαλώνουν είναι και πιο ουσιαστικά!!! Καληνύχτα με αγκαλιές και ζουζουνίσματα!!!!