Είμαι η καλύτερη μαμά στον κόσμο!
Είμαι η καλύτερη μαμά στον κόσμο!
μαμά Γιούλη
Βαρέθηκα να ακούω και να διαβαζω παντού ειρωνικά και ασχημα σχόλια για άλλες μαμάδες. Θηλαζεις, εισαι καλή μαμά, δεν θηλάζεις εισαι κακιά μαμά. Παιρνεις αγκαλιά το μωρό καλά κάνεις, δεν το παιρνεις αγκαλιά εισαι σκαρτη. Και τα αντίστροφα βέβαια. Θηλάζεις; Θα το κανεις «μαμακια», δεν θηλαζεις καλά κανεις κοκ…
Απειρα πραγματα τα οποία στην ουσια θιγουν ολες τις μανούλες του κόσμου. Και ποιες ειναι αυτες οι μαμαδες που ειναι οι «ΣΟΥΠΕΡΜΑΜΑΔΕΣ» και ποιος τους έδωσε τον τίτλο;
Αυτα μαθαινουμε στα παιδια μας; Να ειναι απόλυτα και ειρωνικά απεναντι στους ανθρωπους γυρω τους; Η καθε μαμα μεγαλώνει το παιδι της με το δικο της τρόπο και δεν υπάρχει «Πρεπει» και «Δεν πρέπει», το παιδι χρειαζεται αγάπη και ηρεμια.
Δηλαδη η μαμα που αφηνει το παιδι στη νταντα ή στη γιαγια για δουλεια ή για καφε είναι αχρηστη μανα;
Εχω διαβασει τοοοοοσα πολλα που δεν αντεχω αλλο.
Ελεγα στη μαμα μου «Εισαι η καλυτερη μαμά στο κοσμο» και με μάλωνε.
«Ολες οι μανουλες ειναι καλες και αυτο να μη το ξαναπεις«
Και φυσικα δεν αναφερομαστε σε περιπτωσεις που χτυπανε και κακομεταχειριζονται τα παιδια.
Αλλα επιτελους, ας σταματησει αυτό και ας αναλογιστουμε για ποιο λογο φεραμε τα παιδια μας στο κόσμο. Για να περηφανευόμαστε οτι ειμαστε οι καλυτερες; Τα παιδια μας μεγαλωνουν, ειναι ανεξαρτητες μοναδες, ειναι ανθρωποι οι οποιοι θα διαμορφωσουν αποψεις, θα κανουν τις δικιες τους οικογενειες. Τι θα μεινει λοιπον σε αυτα τα άτομα σε αυτες τις προσωπικοτητες; Οτι πρεπει να ειμαστε απολυτοι; Οτι πρεπει να ειρωνευομαστε και θα θεωρουμε πως οι γυρω μας ειναι κατωτεροι; ΤΙ;
Γιατι θα πρεπει να εχω τυψεις οταν βλεπω την κοιλια μου γεματη ραγάδες και στεναχωριεμαι; Ειμαι και γυναικα εκτος απο μαμα και το παιδι μου θα φυγει καποια στιγμη, τον αντρα μου ομως τον παντρευτηκα για να μεινει. Και δεν εννοω οτι θα φυγει με τις ραγαδες, εννοω οτι θα φυγει αν πλεον δεν τον εχω στις προτεραιοτητες της ζωης μου. Ειτε αυτο ειναι η δικη μου ή η δικη του περιποιηση, το φαγητο του, η καθαριοτητα τους και γενικα σε οτι τον ειχα μαθει πριν απο το παιδι.
Ολη μερα τρεχω για το παιδι προσπαθοντας να τα συνδιασω ολα, προσπαθοντας να ειμαι οσο το δυνατον καλυτερη μαμα (για τα δικα μου στανταρ), δεν θελω να λειψει τιποτα στο παιδι μου και στον αντρα μου. Ουτε υλικα ουτε συναισθηματικά. Ναι αλλα καθε μερα ξυπναω κουρελι και καθε βραδυ νιωθω οτι δεν εκανα αρκετα.
Φτανει λοιπον η συγκριση, η καθε μαμα μεγαλωνει το παιδι της οπως θελει και οπως νομιζει αυτη. Δεν υπαρχει συνταγη, υπαρχουν αποψεις, ερευνες και συμβουλες. Ανθρωπους μεγαλωνουμε, δεν ποτιζουμε γλαστρες με φυτα καθε μερα. Και αυτοι οι ανθρωποι ειναι διαφορετικοι μεταξυ τους.
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
μου εχει τυχει συζητηση....'εμενα το δικο μου παιδι εχει 40 παντελονια και ειναι το πιο καλοντυμενο παιδι στο παιδικο!!!!΄ εκει απλα σταματας καθε ειδους συζητηση!!!!δεν βγαζεις ακρη!!!!!
πριν 60 χρόνια όλες θήλαζαν και ήταν όλες καλές μαμάδες πριν 35 χρόνια δεν θήλαζε καμία και ήταν όλες πολύ καλές μαμάδες!!!τι βλακεία μας έχει πιάσει τα τελευταία χρόνια δεν μπορώ να καταλάβω!!νομίζω ότι όσες δεν έχουν με τι να ασχοληθουν, ασχολούνται ολή ημέρα με αυτά τα θέματα!ο θηλασμός είναι ένα θέμα που το αποφασίζεισ μια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής σου...αν θηλάσεις έχει καλώς αν όχι πάλι έχει καλώς, την απόφαση την πήρες και κοιτάς μπροστά!!η ζωή τρέχει και τα παιδιά μας έχουν τεράστιες ανάγκες καθημερινά ώστε να γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι...δυστυχώς ή ευτυχώς ο ρόλος μας δεν αρχίζει και τελειώνει στον θηλασμό....Πάντως για τις υπέρμαχες του θηλασμού θα ήθελα να πω ότι εάν θέλετε να καταφέρετε να πείσετε όλο και περισσότερες γυναίκες να τα καταφέρουν θα πρέπει λίγο να χαλαρώσετε...για τις γυναίκες που δεν θέλουν ή δεν τα κατάφεραν να θηλάσουν σταματήστε να απολογείστε!!!Ζούμε σε μια εποχή που όλα καταρρέουν μην προβληματιζόμαστε για πράγματα που πλέον δεν αλλάζουν...
δε πα να λενε!!!! μονο τα παιδια μου θα πουν τι μαμα ειμαι οταν μεγαλωσουν!μονο αυτα θα με κρινουν!!! φιλια σε ολες τις μανουλες!
Μαζί σου κι εγω,μοναδικός κριτής τα παιδιά μου!!!!!!
Το πιο καυτό θέμα πάντως σε όλο αυτό φαίνεται να είναι αν είναι καλή η μαμά που δεν θηλάζει.Τι άγχος και αυτό ρε κορίτσια να αποδείξετε οτι εμείς που δεν θηλάσαμε είμαστε καλύτερες απο αυτές που θήλασαν!!! Κάθισα και μέτρησα, τα 5 απο τα 33 μέχρι στιγμής σχόλια λένε για κάποια που θήλασε αλλά δεν μπόρεσε να κάνει κάτι καλύτερο για τα παιδιά της, ενώ αυτές παρόλο που δεν θήλασαν είναι σε όλα τους οκ. (αν και δεν θήλασα τα θεωρώ εξίσου γελοία με τα υπερβολικά υπέρμαχα σχόλια υπερ του θηλασμού)Αν γινόταν δηλαδή μια έρευνα για το τι ορίζει την καλύτερη μαμά, νομίζω στο θηλασμό θα γινόταν της κακομοίρας!!!
Αυτη η υποκρισια ειναι που με εκανε να σταματησω να γραφψ στο φορουμ Ολιβιά μου...Γιατι ολες το επαιζαν και πολυ 'τέλειες' μαμαδες και μονο να κατακρινουν ηξεραν. Οσο απο προσωπικη εμπειρια εχω να πω για μια πρωην φιλη μου που βρεθηκαμε μετα απο πολλα χρονια με τα 1 ετους αγορια μας και μου το επαιζε τοοοοσο σουπερ μανα επειδη αυτη κατάφερε να θηλασει, εγω δεν μπορεσα και δεν χαθηκε και ο κοσμος, και τελικα αυτην η κυρια ξεσπιτωσε την μανα της 350χιλιομετρα μακρια για να της κραταει το παιδι ολη μερα και την επομενη χρονια το παιδι το κρατουσε η μανα της 350 χιλ. μακρια και η καλη αυτη μανα που θηλασε το εβλεπε καθε Σαβ/κο και αν θα ερχοταν. Αλλα και παλι αν της μιλησεις εχει το υφος της τελειας μανας. Συγνωμη αλλα εγω που δεν θηλασα κανενα απο τα 2 παιδια μου τα μεγαλώνω μονη μου, με εναν αντρα να λειπει ολη μερα και ειμαι παντα κοντα τους...Φρικαρω, τρελαινομαι ωρες ωρες, θελω να μεινω μονη μου..αλλα και παλι δεν αντεχω χωρις τα μωρακια μου...
Ωραία τα έγραψες, αν κι εγώ δεν έχω ζήσει ακόμη το να με κρίνουν οι άλλοι, και δε με νοιάζει κιόλας, γιατί είχα αυστηρούς γονείς και μια ζωή με κρίνανε τόσο που συνήθισα την κριτική. Εγώ δε φοβάμαι τόσο τους άλλους μη με κρίνουν. Οι άλλοι είναι έξω από την πόρτα του σπιτιού μου. Εγώ φοβάμαι κάτι χειρότερο: φοβάμαι τον εαυτό μου μη με κρίνει, γιατί είμαι ΕΝΤΕΛΩΣ ενοχικό άτομο (επειδη ίσως ειχα γονείς που με κριναν συνέχεια) και τρέμω μη βγάλω παιδί κομπλεξάρα και δυστυχισμένο. Ξερω-ξέρω, το παιδί ηρεμία θέλει και αγάπη, αλλά καμιά φορά ο εαυτός μας είναι και ο χειρότερος κριτής και εχθρός μας, γιατί οι ανασφάλειές μας για το αν κανουμε κατι σωστά, -αντί να βγαίνουν δημιουργικά- βγαίνουν με άγχος και νεύρα, και ψιλοξεσπάμε σ αυτους που δε φτανε, π.χ. στα παιδάκια...
Από που πηγάζει όμως όλο αυτό? Ποιο κρυμμένο κόμπλεξ κρύβεται πίσω από αυτές τις επιθέσεις? Πολλές δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και σου επιτίθενται για να μην τις επιτεθείς εσύ μάλλον(προφανώς και αυτό προέρχεται επειδή τις επιτέθηκαν παλαιότερα άλλες χωρίς λόγο?)? Πρόσφατα ανέφερα κάπου παρεμπιπτόντως ότι θηλάζω χωρίς να είναι αυτή η κύρια συζήτηση. Απολογητική απάντηση μονόλογος: - "Θηλάζεις ε? Κάπου είδα ένα παιδί 1 έτους να θηλάζει και μου ήρθε εμετός!!Τραγικό, έεεεεεεελεος!!Δε πιστεύω να συνεχίσεις μετά τους 6 μήνες!Σιγά, λες και εμείς που δεν θηλάσαμε τι έπαθαν τα παιδιά μας?Δεν είναι έξυπνα?Δεν έχουν υγεία?Δεν καταλαβαίνω πια αυτή τη νέα μόδα που όλες θηλάζετε" Εγώ απλά κουνούσα το κεφάλι, για να μην το βαρέσω σε κανένα τοίχο, γιατί ήταν προσβλητική, έβγαζε κακία και με θύμωσε πολύ. Η συγκεκριμένη προφανώς άκουσε πολλά για το οτι δεν θήλασε ποτέ και τώρα αντεπιτίθεται. Ας μη το κάνουμε όμως φαύλο κύκλο γιατί ουσιαστικά αυτή μου έκανε ότι της έκαναν και δεν της άρεσε!!!Ας σταματήσει εκεί. Εγώ ορκίζομαι να μην κάνω ποτέ σε καμία αυτά που μου έκαναν άλλες και δεν μου άρεσαν!!!
είναι πολύ πολύ δύσκολο να είσαι σούπερ μαμά προσοχή, άλλο η "καλλύτερη μαμά" και άλλο η σούπερ μαμά η σούπερ μαμά πρέπει να τα φέρει όλα βόλτα, να οργανώσει τα πάντα για την οικογένεια, να είναι άψογη επαγγελματίας (και οι απαιτήσεις πλέον είναι ασύλληπτες - ξυπνάω στις 5 θηλάζω και απαντάω και σε κανένα μαιλ), να είναι σωστή σύζυγος, να έχει τον άντρα χαρούμενο και να είναι και ωραία γκόμενα και να πρέπει και να εππιστρέψει στην προ εγκυμοσυνης σιλουέτα της είναι πολύ δύσκολο πάρα πολύ δύσκολο το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι να καθόμαστε και να μαλώνουμε για το πόσο βυζαίνουμε και δεν βυζαίνουμε, αν κάναμε καισαρική, αν δίνουμε συμπλήρωμα η όχι, τι ρώνε τα παιδιά και τις δεν τρώνε κτλ κτλ κτλ φτάνει από μόνο του το να είσαι σουπερ μαμα, είναι εξαντλητικό
xaxaaxxa έτσι όπως περιγράφεις τη supermom μου έρχεται στο μυαλό η αδερφή μου, που είναι έτσι ακριβώς με 2 μικρά τέρατα. it could be me too αλλά den douleuo αρα δεν είμαι. Ας βάλουμε κάτι παραπάνω στη σουπερμαμα, πολύ εύκολο μου φαίνεται χαχαχαχαχαχαχαχα. Ας προσθέσουμε οτι πρέπει να ανοίγει και φύλλο χιλιοστού κάθε μέρα και να κάνει πίτες με μαλλί κομμωτηρίου!!! :))))
Εχω ακουσει κι εγω πολλα και διαφορα, αλλα αυτο που με ενοχλησε ηταν οταν θηλαζα τη μικρη μου με θηλαστρο επειδη δεν τα καταφερα να την κρατησω στο στηθος μου (κουραζοταν μεσα σε 5λεπτα, πειναγε, δεν ειχα καμια βοηθεια πως να τη θηλασω, κι αρχισα το θηλαστρο)! Απο το περιβαλλον του αντρα μου πιεζομουν συστηματικα να το σταματησω "αυτο που κανω στο στηθος μου, θα καταντησω σαν αγελαδα απο το αρμεγμα"! ειναι ποτε δυνατον να πεις τετοιες κουβεντες σε λεχωνα???? να'ναι καλα η παιδιατρος που με ενθαρρυνε να συνεχισω για οσο εχω γαλα. και ειχα πολυ, τοσο πολυ που ακομα και τον 1χρονου γιο της αδερφης μου ταισα με αυτο το τροπο! ολα τα αλλα για μενα ειναι περιττα! ΜΟΝΗ μεγαλωνω το παιδι μου και δεν αφηνω κανεναν να με κατακρινει. απο τη μια μου μπαινουν απο την αλλη μου βγαινουν! κι οπως δεν θελω να με κρινουν ετσι δεν κρινω κιολας, θα συμβουλεψω οποια φιλη οποτε με χρειαστει (και το αντιστροφο) αλλα ως εκει! χαλαρωστε μανουλες, καμια δεν ειναι τελεια!
τα γραφεις πολυ ωραια κοπελια και καπωε ετσι ειναι τα πραγματα στην πραγματικη ζωη του καθενος....ευτυχως τετοιου ειδους φιλες δεν εχω σαν κι αυτες που εγραψαν τα κοριτσια παραπανω...εγω τις φιλες μου τις εχω για να λεω τις βλακειες μου,να ξεσπαω και να συζηταω μαζι τους τα προσωπικα μου και οχι για να κρινουν τι ειδους μαμα ειμαι....αυτες για μενα δεν ειναι φιλες και καλο ειναι να μην τις βαζετε στα σπιτια σας....απο τοτε που γεννησα περα απο το ενστικτο μου,τον αντρα μου,την μαμα μου και την παιδιατρο μου δεν συμβουλευτηκα κανεναν αλλον....φυσικα διαβασα κι εγω στις αρχες πολυ και πολλα αλλα για μενα ολα αυτα ειναι αερολογιες...τεσπα....αυτο που ειπα και στον αντρα μου ηταν το εξης....δεν θελω να γινω η σουπερ μαμα,θελω να ειμαι μια καθημερινη μαμα που ζει,μεγαλωνει και μαθαινει μεσα και απο το παιδι της....σε καποια εκανα λαθος,σε καποια ημουν υπερβολικη και σε καποια επεσα μεσα....εμαθα ομως...αλλα ειδικα σ αυτην την στηλη η ειλικρινεια σπανιζει...εδω ολες θηλαζουν απο το πρωι μεχρι το βραδυ και αν το κανουν μαγκια τους και μπραβο τους,ολες κοιμουνται μαζι με τα παιδια τους στο ιδιο κρεββατι με τον αντρα τους και ξυπνανε τρισευτυχισμενες και ξεκουραστες,κανενας αντρας δεν γκρινιαζει γι αυτο και οοοοοοοοοολη μερα ειναι αγκαλια με τα μωρα τους διχως να κουραστουν!!!!!!!!!!!!και αν τολμησεις και γραψεις ενα αντιθετο σχολιο πεφτουν απο κατω να σε φανε!!!!!!!!!!!τεσπα,ολες οι αποψεις ειναι καλοδεχουμενες απλα χαλαρωστε κοριτσια υπαρχει χωρος για ολες!!!!!!!!!!!!!!
like...
Συμφωνώ απόλυτα κ επαυξάνω σε ο,τι έγραψες κ προσωπικά έχω να παραθέσω πολλά τέτοια σκηνικά που μου έχουν συμβεί!!!!!!!!Το μόνο που θέλω να συμπληρώσω είναι ότι μερικές φορές από καλή διάθεση μη φανούμε αγενείς επιτρέπουμε να μας κάνουν κριτική κ να στη συνεχίζουν με πρώτη ευκαιρία,με αποτέλεσμα να χαλιόμαστε εμείς για όλη την υπόλοιπη μέρα,να γεμίζουμε τύψεις,να ξεσπάμε στον άντρα μας κλπ,κλπ...Ε!όχι πια...σκασίλα μου κ αν παρεξηγηθούν συγγενείς κ φίλοι,σκασίλα μου κ αν με πουν ανάγωγη,εγώ ξέρω τι είμαι κ πάνω απ΄όλα ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!Καθημερινά μαθαίνω κ φροντίζω να μαθαίνω για να είμαι δίπλα του...δε γεννήθηκα μαμά με τσιπάκι μέσα στο μυαλό μου με πληροφορίες μητρικής φροντίδας...ΠΑΛΕΥΩ καθημερινά για τον γιο μου κ ο μόνος που επιτρέπω να με κρίνει είναι ΑΥΤΟΣ!!!!!!!
Ό,τι πιο σωστό έχω διαβάσει στη ζωή μου!!!! Σου δίνω χίλια μπράβο μέσα από την καρδιά μου!!!! Να χαίρεσαι την οικογένειά σου,τον άντρα και το παιδάκι σου!!!!
Ποσο δικιο εχεις??? Εχω βαρεθει να απολουγουμαι για το καθετι! Εχω συγκεκριμενα μια γνωστη που ολα τα κανει τελεια και παντα βρισκει τροπο να μου την πει! Ολη μερα τρεχει για να τα βγαλει περα με το παιδι, να πλυνει, να καθαρισει, να μαγειρεψει λες και εμεις ειμαστε αδιαφορες. Καπως ετσι χαλανε οι φιλιες... Ας κανει παρεα με την τελειοτητα της!
Αγαπητη fil (και σε ολες τις μανουλες εκει εξω) όπου ακους πολλα κερασια κρατα μικρο καλαθι. Ολες μας σιγουρα εχουμε απο μια (εστω) φιλη "τελεια μανουλα". Οταν ανοιξεις ομως το χρυσο περιτυλιγμα παντα κατι ειναι χαλασμενο. Οποτε τερμα η κριτικη!! Καιρος να σηκωσουμε ολες τα μανικια και να μεγαλωσουμε ευτυχισμενα παιδια που οι αναμνησεις τους θα περιλαμβανουν μια "μανουλα με περιττά κιλα και βρωμικες φορμες, που όμως με ελιωνε με γελια στην αγκαλια της κι τραγουδουσε ατελειωτες ωρες μαζι μου". Αληθεια, σε πόσες απο εμας φαινεται αυτη η εικονα αληθινη και τελεια???
εχω 3 μικρα ζουζουνια και δεν εχω θυλασει κανενα, στην πρωτη γεννα εχασα πολυ αιμα και κατεβηκε ο αιματοκριτης 25 οποτε δεν κατεβηκε γαλα κ ο οργανισμος εδωσε εντολη για αναπληρωση αιματος και οχι για γαλα, στην δευτερη γεννα προσπαθησα, ξαναπροσπαθησα δεν ειχα (οταν η διπλανη μου γεμμιζε το μπιμπερο με το θυλαστρο σε 15' εγω ειχα μονο μια κουταλια της σουπας! και στο τριτο το εκοψα(δεν ξερω αν ειχα) απο την αρχη γιατι δεν θα υπηρχε χρονος. οταν με ρωτανε "θυλαζεις" και απανταω οχι αυτο το ΟΧΙ ειναι λες και ακουνε κατι εξωγηινο. ΟΧΙ ρε δε θυλασα γιατι τι παθανε τα παιδια, δεν ειναι αισθηματικα δεμενα μαζι μου? πεινασαν? αρρωστησαν? Λαθος! την πρωτη μου κορη (4.5 χρονων) δεν μπορω να την ξεκολησω απο πανω μου, τον γιο μου (3 χρονων)τα ιδια, οσο για την μικρη μου ειναι 4 μηνων και σας πληροφορω μας βλεπει εμενα και τον πατερα της και λιωνει απο χαρα και απο γελιο. δεν καταλαβαινω ποσο παραπανω δεμενα θα ηταν τα παιδια μαζι μας αν ειχα θυλασει. στην αρχη με εκαναν να νιωθω τυψεις που δεν θυλαζα! αφου δεν εχω ΤΙ να κανω. Ουτε η μανα μου ειχε. Για το μονο λογο που θα ηθελα να εχω γαλα ειναι το οικονομικο γιατι στοιχιζει 17.80 το γαλα της μικρης και ειναι για 3 μερες και οι καιροι ειναι δυσκολοι. και μη μου πειτε οτι καμια δεν το εχει σκεφτει αυτο!!!!!!
πόσο συμφωνώ??πόσο μέσα στο μυαλό μου είσαι?ειδικά στα θέματα θηλασμός και Φ.Τ ή καισαρικη όλες οι "τέλειες" μαμάδες όχι απλά ξέρουν καλύτερα αλλά κρίνουν και με αυστηρό και άσχημο τρόπο!!!θες να πεις τη γνώμη σου?πες την με τρόπο και ευγένεια, δεν έχεις κανένα δικαίωμα όμως να μου την επιβάλεις και να προσπαθείς να με κάνεις να νιώθω "κακιά" και "ανάξια" μάνα!!!δεν με ξέρεις κι από χθες άλλωστε. Το να κρύβεσαι πίσω από την ανωνυμία σου και να επικρίνεις τους άλλους είναι πανεύκολο, αλλά δεν σημαίνει ότι έχεις το δικαίωμα να με προσβάλεις ή να με μειώνεις!
Χρυσόστομη!!! Πριν ένα χρόνο αυτού του είδους η συμπεριφορά έγινε αιτία να διαλυθεί μια φιλία (σαθρή προφανώς)... Άφησα κι εγώ λοιπόν τον τίτλο της best mom of the wolrd στα πόδια μιας άλλης μαμάς και τρισευτυχισμένη συνεχίζω το ταξίδι στη ζωή αγκαλιά με την κορούλα μου και τον αντρούλη μου. Ωστόσο κάποιες στιγμές σκεφτόμουν ότι είναι κρίμα να μην παίζουν οι κόρες μας μαζί, μιας και είναι τα μόνα παιδάκια στον άμεσο περίγυρο... Μου πέρασε όμως χθες, όταν ήρθε η super mama για μια τυπική επίσκεψη και ήρθα μούρη με μούρη με την α[εγνσμένη προσπάθειά της να βρει τα λάθη στην ανατροφή της μικρής και να επιδείξει τα υπέροχα δικά της σωστά... Που όντως σωστά είναι, αλλά χαλαρώστε... κάθε μία από εμάς έχει και μια διαφορετική πραγματικότητα και καθημερινότητα να αντιμετωπίσει και όλο αυτό σίηουρα επηρεάζει πολύ και τον τρόπο ανατροφής των παιδιών της... Δε θέλω να είμαι super mama και δεν θέλω να έχω super παιδιά... Θέλω να κάνω ότι καλύτερο μπορώ για τα παιδιά μου και αυτά να είναι σε θέση να αγαπούν όλο τον κόσμο και να αποδέχονται την όποια διαφορετικότητα γύρω τους χωρίς υπεροψία, αλλά με σεβασμό... Μπράβο κορίτσι μου!!! Ένα χρόνο τα θάβω μέσα μου... Θα έσκαγα!!!
Ένα από τα ιδιαίτερα μηνύματα του κειμένου σου αφορά στις αντιφάσεις, για παράδειγμα όπως το βίωσα εγώ. Πχ. επέλεξα να θηλάσω για 1 χρόνο (έτσι επειδή ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ θεωρήσαμε πως ήταν καλό για το παιδί). Κάποιες μαμάδες μου είπαν μπράβο και κάποιες με κατέκριναν (θυμάμαι χαρακτηριστική ατάκα -'τι το θέλεις καλέ, σταμάτα το, τόσο ωραία έτοιμα γάλατα υπάρχουν'). Αυτό που είναι αφάνταστα ενοχλητικό είναι πως απο τότε που γίνεσαι μάνα, ότι και να κάνεις (πχ το πως ντύνεις το μωρό σου) περνάς δημοσίως εξετάσεις συνεχώς. Κάθε μέρα όλο και κάποια γειτόνισα, ταμίας στο σουπερμάρκετ, φίλη, γιαγιά, κτλ. θα σου πεί αν κάτι το κάνεις καλά ή όχι (εννοείται χωρίς να ρωτήσεις τη γνώμη της). Ειλικρινά βαρέθηκα. Αν έχει κανείς να πεί μια καλή κουβέντα ας την πεί, αλλιώς να κρατάει τη γνώμη του για τον εαυτό του. Υ.Γ Δε μας φτάνει η τηλεόραση και τα περιοδικά με όλες τις σούπερ μαμάδες που χάσαν τα 10 κιλά που βάλανε μέσα σε 2 μήνες (αν όχι 2 εβδομάδες), που και νοικοκυρές είναι, και τέλειες σύζυγοι και εξαιρετικές επαγγελματίες, θα έχουμε και τον καθένα να προσπαθήσει να μας ****** την ψυχολογία. Ε όχι. Τουλάχιστον ας μη κρίνουμε η μία την άλλη!
Σου βγαζω το καπελο εδω και πολυ καιρο σκεφτομουν να γραψω κατι σχετικο και νομιζω πως το διατυπωσες τελεια..!!!!
ΠΕΣ ΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗ!!!
το κακό είναι ότι όλο αυτό (την κριτική, τις συμβουλές για το δήθεν καλό σου) το βιώνουμε από μικρή ηλικία... εγώ συνήθισα πλέον κ δε δίνω σημασία σε κανέναν-προσπαθώ τουλάχιστον, γιατί το"μέσα μου" άλλα λέει κ να δω πότε θα εκραγώ, αλλά τεσπα!-... καθείς εφ'ω ετάχθη...
αντε ντε! ποτε θα εκραγω!!!
συμφωνω Γιούλη- να συμπληρωσω οτι εχουμε πολυ δρομο μπροστα μας για να κριθουμε απο τα ιδια μας τα παιδια αν ειμαστε/ημασταν 'καλες μαμαδες'- τα παιδια μας θα ειναι εδω οταν εμεις θα φυγουμε- Επιτελους-ας μπει τελος σ'αυτον τον ανουσιο ανταγωνισμο..
Ωραίο και αληθινό αυτό που έγραψε η Γιούλη και εξίσου ωραίο και αληθινό αυτό που έγραψε η Θάνα. Αν θυμάμαι καλά, ο Oscar Wilde είχε γράψει πως 'όσο είναι μικρά τα παιδιά αγαπούν τους γονείς τους και όταν μεγαλώσουν τους κρίνουν και κάποιες φορές τους συγχωρούν΄....
Το μονο που εχω να πω ειναι ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ γι αυτό που διάβασα....πραγματικα ευχαριστω..
Μπράβο σου Γιούλη που έθιξες αυτό το θέμα! Πριν γίνω μαμά, δεν είχα ιδέα ότι θα υπήρχαν θέματα για τα οποία έρχονται σε αντιπαράθεση μαμάδες! Πίστευα (αφελώς) ότι ο κοινός παρονομαστής είναι η αγάπη για τα παιδιά μας και όλες -η καθεμία με τον τρόπο της- πορεύονται με βάση αυτό. Όταν διαπίστωσα ότι στο ίντερνετ υπάρχουν άπειρα forums όπου μαλλιοτραβιούνται διαδικτυακά, έφριξα!! Και τα διλήμματα πάντα τα ίδια: Θηλασμός ή όχι? Φυσιολογικός τοκετός ή καισαρική? Γέννα στο σπίτι ή στο νοσοκομείο? Επισκληρίδιος ή όχι? Αγόρι ή κορίτσι? Μπούχτησα πια!! Κάποιες επιμένουν να αυτοανακηρύσσονται "Τέλειες μαμάδες" επειδή έκαναν κάποιο από τα παραπάνω... Το δέσιμο της μάνας με το παιδί δε βασίζεται μόνο στο αν γέννησες φυσιολογικά ή αν θήλασες... Χτίζεται κάθε μέρα, στιγμή με τη στιγμή... Για την ιστορία... Εμένα η μαμά μου δεν κατάφερε να με θηλάσει... Στα μάτια της όμως βλέπω όλον τον κόσμο... Αντίθετα ο μπαμπάς μου θήλαζε μέχρι τα 3 (!!!) του χρόνια... Οι σχέσεις του με τη μαμά του είναι τυπικές γιατί αυτή θεώρησε ότι δεν χρειάζεται να κάνει κάτι άλλο για το παιδί της...
Poso dikio exeis...Ma poso omws. Les kai otan gennhseis, eisai ena robot, les kai o skopos tis zwhs sou einai OLOI na einai kala..ektos apo sena. Kai oloi se kritikaroun...
Μα ειδικα μεσα απο το νετ κρατάει η καθε μια την ταυτότητα κρυφή και αρχίζει κ χωνει. Πραγματικά εχω θυμώσει βρε κορίτσια!
Μπράβο πολύ καλά τα λες...συμφωνώ απόλυτα...καθε μανούλα μεγαλώνει όπως νομίζει εκείνη καλύτερα τα παιδιά της...και έχουμε κάθε δικαιωμα να λειτουργούμε με το ενστικτο μας για το πως θα είμαστε με την οικογένεια μας και κατα πόσο θα φροντίζουμε τον εαυτό μας.
συμφωνω ετσι απλα...
εισαι μεσα στο μυαλο μου αυτο ακριβως σκεφτομουν κ δεν ειχα λογια να το εκφρασω,ποοοοοοσες φορες αισθανομαι τυψεις μ αυτα που διαβαζω πραγματικα μ εκανες να αισθανομαι καλη μαμα...
πες τα ...πες τα ....φτάνει πια ...ότι και να κάνουμε πάντα υπάρχει κάτι να μας τη λένε.
Δεν υπάρχουν σούπερ άνθρωποι, άρα το λογικό είναι να μην υπάρχουν και σούπερ μαμάδες. Είμαστε όλες γεμάτες ελαττώματα, κάνουμε λάθη, άλλοτε μεγάλα, άλλοτε μικρά...Το σημαντικό είναι να τα παραδεχόμαστε, να ζητάμε συγγνώμη από τα παιδιά μας, να το δείχνουμε έμπρακτα. Να τους δώσουμε με τον τρόπο μας να καταλάβουν πως δεν είμαστε θεοί και καμιά φορά λυγίζουμε, παρασυρόμαστε, αντιδράμε λάθος. Είναι ο μόνος ίσως τρόπος για να τους διδάξουμε την κατανόηση και την ανοχή απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Δεν είμαι σούπερ μαμά, αλλά σίγουρα ξέρω πως όταν τα παιδιά μου με κοιτούν στα μάτια για κείνα είμαι η καλύτερη μαμά στον κόσμο!!!!
Ποσο δίκιο έχεις!?!?!?!?!
αυτο ακριβως θα εγραφα κ εγω!!ποσο δικαιο???!!!!!!!