Μάνα με τους τρεις σου γιους!

Και ναι, ειχα βρει τον αντρα των ονειρων μου! Μου χαρισε εναν παραμυθενιο γαμο, αξεχαστο απο ολες τις αποψεις, σε ηλικια 22 ετων. Μεγαλο μου ονειρο, η αποκτηση ενος γιου!

Αρχικη μας προσπαθεια στα 24 και πανω που τα ειχαμε επιτελους καταφερει, ενα συμπλεγμα ορμονων εφερε την πρωτη αποτυχια που συνοδευτηκε απο μια μεγαλη λυπη… Τοτε πηραμε την αποφαση να μπουμε στην διαδικασια της εξωσωματικης. Πολυδαπανη και επιπονη για ενα κοριτσι 24 ετων, μεγαλο αλμα θα ελεγα και ομως αξιζε τον κοπο, αφου με την πρωτη κιολας προσπαθεια τα ειχα καταφερει.

Περασα εννια μηνες μεσα στην αγωνια, στην προσμονη για τον πρωτο πολυποθητο γιο, ωσπου ηρθε η στιγμη επιτελους να τον παρω στην αγκαλια μου, να δωσω φιλια σε αυτα τα μικροσκοπικα χερια και ποδια που παρακολουθουσα μεσα σε μια οθονη επι εννια μηνες…

Γεννησα με καισαρηκη λογω μυωπιας. Μετα απο μια περιπου ωρα στο χειρουργειο ειχα τον θησαυρο μου στην αγκαλια μου. Εγω και ο αντρας μου κοιτουσαμε αυτο το θαυμα και δεν το πιστευαμε. Τον πηραμε στο σπιτι μας και ο μπομπιρας εκανε εισβολη για τα καλα στην ζωη μας, στην μερα αλλα κυριως στην νυχτα μας που ξυπνουσε και εκανε  σαν… μοτοσακο μεχρι να ετοιμασει η μαμα το στηθος για να φαει…

Ωσπου ηρθε πια η ωρα να παρει και το ονομα του μετα απο 7 μηνες ο πριγκιπας μου, ο Μαριος μου! Την ημερα που του χαριζε η νονα και ο νονος το ονομα του, η μαμα και ο μπαμπας θα του χαριζαν ενα ακομα μωρο… Ναι αντε παλι απο την αρχη με την τρελη απιθυμια να αποκτησουμε ενα κοριτσακι! Στους 5 μηνες μαθαμε πως θα ερχοταν στην ζωη μας ενας ακομα γιος!

Οταν τον πρωτοακουμπησαν πανω μου, ετρεμα απο την χαρα μου, εκλαιγα σαν μικρο παιδι! O πριγκιπας Mαριος ειχε πια εναν αδερφουλη και επρεπε να τον προσεχει και να τον αγαπα πολυ..!

Τα χρονια κυλουσαν και πλεον ο κυκλος ειχε ολοκληρωθει και ειχαμε πια μια ευτυχισμενη και ολοκληρωμενη οικογενια. Ο πριγκιπας Μαριος πηγε σχολείο και ο Βασιλης περνουσε την μερα με την μαμα στο σπιτι, κανοντας δουλειες, αταξιες και παιχνιδια… ΩΣΠΟΥ μετα τα 3α γενεθλια του Βασιλη ανακαλυψα οτι και παλι ημουν εγκυος!

Ενιωσα ενα καψιμο στο κεφαλι, δεν ηξερα πως αισθανομαι, μα σε καμια περιπτωση το δωρο που μου ειχε δωσει ο Θεος και ο αντρουλης μου δεν θα το κατεστρεφα! Μετα την πρωτη αμηχανια της ανακοινωσης του αποτελεσματος, ειπα πως θελω να το ζησω, να το νιωσω και να το βιωσω σε ολο του το μεγαλειο, γιατι κακα τα ψεματα, οταν αποκτησα τον πριγκιπα μου τον πρώτο, ήμουν απειρη… Ολα γινονταν με αγχος, ο δε μικρουλης Βασιλης μεγαλωσε αυτοματα…

Ηθελα λοιπον με πιο μεγαλη εμπειρια πια, να το ζησω..!

Επιτελους περασαν εννεα μηνες και αυτη την στιγμη που σας γραφω εχω τον 7 μηνων γιο μου παλι αγκαλια και τον θηλαζω… Ελπιζω ο κοπος και οι θυσιες που κανουμε εμεις οι μαναδες και οι πατεραδες ολου του κοσμου για τα παιδια μας καποια στιγμη να αναγνωριστουν…. Αυτα τα παιδια ειναι η ζωη μας και οτι πολυτιμοτερο εχουμε πανω σε αυτη την γη…

Ολα μου τα πλουτη, οι αγαπες ετουτες…!

ΣΑΠΦΩ  

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com