Η Ελπίδα είναι έγκυος στο πρώτο της παιδάκι… Ενώ η ίδια πετάει στα σύννεφα, η συμπεριφορά του άντρα της την προσγειώνει καθημερινά στο έδαφος… Αναρωτιέται λοιπόν… Είναι η εγκυμοσύνη για όλους τους άντρες θείο δώρο;
Μας έγραψε:
Διανυω τον τριτο μηνα της εγκυμοσυνης μου. Είναι ένα όνειρο που βγήκε αληθινό, αλλά δεν μπορώ να χαρώ…
Με το σύζυγό μου είμαστε 1 χρόνο παντρεμενοι (είμαστε μαζί 6 1/2 χρόνια) και μαζί αποφασίσαμε να βάλουμε μπρος για παιδάκι…
Και ενώ ήμασταν τυχεροί και δεν ζοριστήκαμε ιδιαίτερα, ο άντρας μου ξαφνικά νιώθει πεσμένος. Άντε καλά αυτό… Έχει αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν εργένης! Ενώ πριν δεν έκανε βήμα χωρίς να είμαστε μαζί, τώρα απλά θέλει να βγαίνει με τους φίλους του. Χωρίς εμένα! Και όχι απλά για καφέ! Μέχρι και στα μπουζούκια πηγαίνουν και εγώ μένω σπίτι να περιμένω μέχρι το ξημέρωμα…
Εννοείται ότι έχω προσπαθήσει να του μιλήσω. Η απάντησή του;
«Πιέζομαι«
Είμαι 31 χρονών και ο σύζυγός μου 35. Θα περίμενα να πιέζεται ένας 20άρης που του ήρθε ξαφνική η εγκυμοσύνη, αλλά όχι ο άντρας με τον οποίο σχεδιάζαμε τόσα χρόνια τα πάντα μαζί…
Έχει συμβεί σε κάποια άλλη κοπέλα κάτι αντίστοιχο; Διαβάζω συνέχεια ιστορίες για μέλλοντες μπαμπάδες τρελαμένους και συγκινημένους και αισθάνομαι ΧΑΛΙΑ…
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κορίτσια μην την ψάχνετε οι άντρες- οι περισσότεροι -είναι πολύ πιο ανώριμοι απο τις γυναίκες κι εγω είμαι έγκυος και μου κάνει κατι νούμερα όπως και στην πρώτη εγκυμοσύνη δηλαδή.Είναι πολλά -το άγχος όσον αφορά τα οικονομικά, αν και εγω δουλεύω κανονικότατα, μας θεωρούν μη σεξουαλικές , νοιωθουν οτι μεγαλώνουν κατά πολύ οι ευθύνες τους! Πάντως κοιτα να είσαι καλα και μην στεναχωριέσαι.Μπόρα είναι θα περάσει!!!!
Βασικα αυτο το ''πιεζομαι'' ειναι πολυ γενικο.Συζητησε μαζι του και προσπαθησε να καταλαβεις τι ειναι αυτο που του δημιουργει την πιεση.Κατα τη γνωμη μου ειναι ο φοβος της αλλαγης και το αν θα μπορεσει αυτος να ειναι σωστος πατερας και απο αντιδραση συμπεριφερεται ετσι.Και εμενα ο καλος μου αγχωνωταν και ακομα αγχωνεται γτ οπως μου εχει πει δεν ξερει αν ειναι καλος πατερας και αν τα κανει ολα σωστα.Αν ισχυει κατι τετοιο κ στην δικη σου περιπτωση απλα τονωσε την αυτοπεποιθηση του κ τωρα και κυριως οταν θα ερθει το μωρακι σας.Και μην ξεχνας η ζωη σας θα αλλαξει παρα πολυ αλλα παντα να προσπαθητε να μενετε αντρογυνο, να επικοινωνειτε με ολους τους τροπους και ολα θα πανε τελεια!Με το καλο!!!
Οι άντρες δεν έχουν την ικανότητα να μπουν σαν εμάς στην διαδικασία της μητρότητας (αυτοί στην διαδικασία της πατρότητας) γιατί η φύση έχει προβλέψει η μητέρα να είναι για το παιδί της και όχι τόσο ο πατέρας. Αυτό είναι πρωτόγονο urge και ανάλογα με τον χαρακτήρα-βιοώματα-μόρφωση-ανατροφή στον καθένα βγαίνει διαφορετικά. Έχω γνωρίσει και έναν άντρα (συνάδελφο) που είναι πωρωμένος με το παιδί του και περίμενε πως και πως να γεννηθεί και τώρα ασχολείται όσο δεν φαντάζεσαι! Αλλά οι περισσότεροι δεν είναι έτσι και για αυτό μόνο τη φύση μπορείς να κατηγορήσεις. Επίσης έχω γνωρίσει και άντρες (τουλάχιστον δύο στη ζωή μου) που είναι αδιάφοροι εντελώς (ένας είναι ο πατέρας μου πχ.)! Συνειδητοποίησε το αυτό και θα βρείτε τις ισορροπίες σας. Μην στενοχωριέσαι.
Συγνώμη αλλά θα διαφωνήσω ΠΟΛΥΥΥΥ μαζί σου!!! Δεν είναι η φύση που φταίει αν οι άντρες δεν ασχολούνται με τα παιδιά τους. Φταίνε οι οικογένειες που τους μεγάλωσαν. Η μαμά τους που τους διαχώριζε λέγοντας "αυτές δεν είναι αντρικές δουλειές" και οι μπαμπάδες τους που ήταν κακό πρότυπο σε αυτό τον τομέα. Και έτσι διαιωνίσαμε στερεότυπα που άντε τώρα να τα πετάξουμε από πάνω μας. Όσο πιο πολύ δικαιολογούμε τις καταστάσεις τόσο πιο βαθειά τις θάβουμε!!!
συμφωνώ στα περισσότερα μαζί σου...:)πάντως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις . Νομίζω οτι ένας άντρας , αν δει οτι πιέζεται το ίδιο κ περισσότερο και η γυναίκα του , θα αναγκαστεί - εφόσν την αγαπάει- να την βοηθήσει . Μιλάω εκ προσωπικής πείρας .
Βρε κορίτσια, ρωτάει η κοπέλα για παρόμοιες εμπειρίες πάνω στην απόγνωσή της, αλλά ας σκεφτούμε λίγο και την κατάστασή της: με την κοιλιά τούρλα δεν είναι ανάγκη να την "πριζώνουμε" για ύπαρξη τρίτου προσώπου, χωρισμούς κλπ. Ας πει η καθεμιά την απόψή της αλλά πιο "soft"!!!
perasa kai ego mia paromia fasi... telika eixe ali! den thelo na se stenaxoriso alla psaksto ligo. perasa paaaara poli diskola alla to palepsa kai telika telos kalo ola kala. Eimaste mazi kai kitazo kai ton eavto mou. Eixa afisei poli ton eauto mou, eimouna oli mera spiti me tis pitzames... den pigena pouthena,olo klapsouriza. Me eixe dedomeni. Diki mou simwouli: min afineis ton eavto sou, na peripieise, min griniazeis kai koita na exeis tis files sou kai na wgeneis!Frontise na eisai efdiatheti kai xaroumeni, pano ap'ola gia sena kai to moraki sou kai etsi na se wlepei kai o andras sou. Na min se exei dedomeni! sfiks tou ta louria me tropo. pano apo ola zeise tin engimosini sou, einai Theio doro... einai monadiko!