Δεύτερο παιδί; Όχι, ευχαριστώ!
Γεια σε όλες τις υπέροχες και θαρραλέες μαμάδες του σάιτ.
Θέλει πολυ θάρρος το να μεγαλώνεις παιδι/παιδιά σε τούτο τον κόσμο… Θάρρος, υπομονή, ψυχραιμία, χρήματα και ότι αλλο μπορεί να συμπληρώσει η κάθε μια σας. Φέτος κλείνω τα 35 και με μεγάλο καμάρι δηλώνω μαμά ενός υπέροχου πλάσματος 14,5 μηνών. Όπως καταλαβαίνετε ειναι οοοοολη μου η ζωή και τον αγαπώ πάνω απ ολους.
Όταν ήταν πιο μικρός, τα πέρασε όλα τα κλασικά μωρουδίστικα προβληματάκια. Κολικούς, τρομερές αναγωγές (πήρε θεραπεία), γκρίνια και ανησυχία σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούσα ούτε να κατουρησω η γυναίκα και αλλα πολλα. Το τελευταίο το έχει ακόμα, απλά σε πιο βατό βαθμό. Αρχισε να περπατάει κιόλας, όποτε όλα ειναι καλύτερα!! Κοιμάται χωρίς να ξυπνάει 10-15 φορές μέσα στην νύχτα, εδω και δυο εβδομάδες περίπου (σημειώνω ότι δεν θηλάζει εδώ και πολλούς μήνες). Όλα αυτά απ την μεριά του μωρού μου.
Και ερχόμαστε σε εμένα… Είμαι άνθρωπος τρομερά αγχώδης και το στρες ειναι μεγάλο μέρος της καθημερινότητας μου. Δεν χρειάζεται καν να σου πω ποσο δύσκολα πέρασα ψυχολογικά όταν το μωρο μου περνούσε τις φάσεις που σου αναφέρω παραπάνω. Επίσης δεν χρειάζεται να σου πω ποσό στρες βιώνω σήμερα, που ο μικρός μου εδώ και ένα μήνα δεν τρώει για μεσημέρι (μην μπεις στον κόπο να μου δώσεις συμβουλές πάνω στο θέμα, τα εχω δοκιμάσει ΟΛΑ). Προσπαθώ να ευχαριστιέμαι κάθε μέρα τώρα που ειναι μικρούλης ακόμα, όμως παρακαλιεμαι ταυτόχρονα να μεγαλωσει λίγο να στρώσουν κάπως τα πράγματα. Παρακαλιεμαι να έρθει η μέρα που θα μπορώ να συνεννοουμαι μαζί του και να μου λέει τι θέλει και τι τον ενοχλεί. Ξέρω ότι πάντα θα εχω άγχος, όσο και αν μεγαλώσει, αλλα αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου. Το σκέφτηκα πριν καν μείνω έγκυος.
Όπως βλέπεις λοιπόν αγαπητή φίλη που διαβάζεις, η μητρότητα δεν ειναι και το πιο εύκολο πράγμα για μένα. Και φυσικα δεν εχω κανένα πρόβλημα να το παραδεχτώ. Λατρεύω το παιδι μου και για να ειναι εκείνο καλα, θα έκανα τα πάντα. Θα μπορούσα να είμαι χαλαρή, να τον αφήνω να κλαίει για παράδειγμα, ή να μην με νοιάζει που δε τρώει. Ναι θα μπορούσα, αλλα δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαι ετσι. Δεν ειναι ο χαρακτήρας μου ετσι.
Σου έδωσα λοιπόν μια πολυ γενική εικόνα της κατάστασης μου.
Και τώρα ρωτα με αν σου πάει η καρδιά, γιατί δεν θα κάνω αλλο παιδι… Ρωτα με αν αντέχω και θέλω να ξαναπεράσω τα πάντα απο την αρχή. Ρωτα με αν θα μπορέσω να μεγαλώσω σχεδόν μόνη (ο σύζυγος δουλεύει πολλές ώρες+ταξίδια) δυο παιδιά.
Το μήνυμα μου ειναι σαφές. Δεν ειμαστε όλες οι μαμάδες για δυο και τρία παιδιά. Θαυμάζω τις γυναίκες που ειναι, απλά εγω δεν είμαι… Νιώθω θλίψη μερικές φορές όταν το σκέφτομαι, θέλω όμως να είμαι καλα για το παιδι μου. Η σκέψη και μόνο ενός νεογέννητου, μου δένει το στομάχι κόμπο. Υπερβολική; Μπορεί. Σε διαβεβαιώνω όμως, ότι είμαι απόλυτα ειλικρινής, πρώτα με τον εαυτό μου και αργότερα και με το παιδι μου.
Ο αριθμός των μελών μιας οικογένειας δεν πρέπει να υπαγορεύεται απο κοινωνικά στερεότυπα και ξεπερασμένες αντιλήψεις.
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου αγαπητή αναγνώστρια, κάθε καλό για σένα και την οικογένεια σου!
Με αγάπη,
μαμά Κάλι
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!
Εγώ μάλλον ανήκω στην άλλη παράταξη.... στις μαμάδες που «αντέχουν» ... στις γυναίκες που «κάνουν» περισσότερα από 1 παιδιά.... Έχω 4 παιδιά κι έχω μια πολύ δύσκολη δουλειά με πολλές ευθύνες. Δεν έχω βοήθεια από κανέναν ... τα μεγαλώνω μόνη με τον άντρα μου χωρίς παππούδες και γιαγιάδες. Το κόστος υπέρογκο, αλλά ευτυχως οι δουλειές μας το επιτρέπουν. Δυστυχώς δε μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω. Σέβομαι την απόφαση σου και χαίρομαι που είσαι ευτυχισμενη έτσι!! Παρόλα αυτά όμως αισθάνομαι την ανάγκη να σου γράψω πως όταν θελουμε όλα γίνονται .... η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν είμαι καθόλου αγχώδης τύπος... κοιμάμαι 4-5 ώρες την ημέρα, κουράζομαι απίστευτα, δε χαλαρώνω σχεδόν ποτέ αλλά ποτέ μα ποτέ δε πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα ποσό καλά θα ήμουν ΑΝ είχα μόνο 1 παιδί.... Παρόλη την κούραση μου και την εξάντληση μου, δε γίνεται να μη παραδεχτώ το μεγαλείο της φύσης και πως λειτουργεί... Με το 1 παιδί ήμουν συνέχεια στην τσίτα... να βρω τρόπο να το παιδαγωγησω να το διασκεδάσω να το κοινωνικοποίησω.... όσο πιο πολλά παιδιά τοσο λιγότερη ανάγκη υπάρχει για τα παραπάνω... το ένα μαθαίνει το άλλο .... το μεγαλύτερο είναι το πρότυπο για το μικρότερο. Υπάρχουν μέρες που παίζουν και τα 4 μαζί ΟΛΗ ΜΕΡΑ και έρχονται και μου λένε «Μαμα δε παίζουμε ωραία;» Απολαμβάνουν ο ένας την παρέα του άλλου και έχουν στήριγμα ο ένας τον άλλο! Είναι όλα μια ομάδα και αισθάνονται ασφάλεια! Σίγουρα υπάρχουν κι οι δύσκολες μέρες ... που τσακώνονται η γκρινιάζουν όλη μέρα. Υπάρχουν κι οι μέρες που τρέχω από τη μια δραστηριότητα στην άλλη και γυρνάω κατάκοπη να τα κάνω μπάνιο να τα κοιμησω και μετά να μαγειρεψω για την επόμενη μέρα.... Αλλά όλο αυτό με κάνει να νοιωθω ΓΕΜΑΤΗ και δε το αλλάζω με τίποτα! Μέσα σε όλη αυτή τη «παράνοια» ζω στιγμές μοναδικές .... μόνο το γεγονός ότι γυρίζω σπίτι και πέφτουν πάνω 4 παιδιά να με φιλάνε να με αγκαλιάζουν να μου λένε ότι τους έλειψα μου δίνει δύναμη να αντέξω τα πάντα!!! Για μένα η ζωή με 1 παιδί είναι ναι μεν πιο άνετη και βολική αλλά επίσης .... βαρετή! Δε το λέω με κακιά δε θέλω να γίνω προκλητική ... υπάρχουν και άνθρωποι που για λόγους υγείας δε μπόρεσαν να κάνουν παραπάνω από 1 παιδί , δε το κάνουν όλοι από επιλογή όπως εσυ. Απλά θέλω να περάσω το μυνημα ότι το να έχει κάποιος παραπάνω από 1 παιδί δεν σημαίνει ότι δεν έχει ποιότητα ζωής.... Ίσα ίσα ... με καλο προγραμματισμό όλα γίνονται! Το σημαντικό είναι να είμαστε μέσα μας καλά και ισσοροπημενοι! Δεν έχει σημασία ποσα παιδιά έχουμε... δε θα κάνουμε διαγωνισμό. Δε θέλω να πάρεις το μυνημα μου στραβά... απλά να δεις και την άλλη «όψη του νομίσματος».... ποτέ δε θα μάθεις για το τι είσαι ικανή να κανείς και πόση δύναμη κρύβεται μέσα σου αν δε βρεθείς αντιμέτωπη με την πρόκληση για να το δείξεις. Ο άνθρωπος εχει ανεξάντλητες πηγές ενέργειας από τη φύση του. Το ποσό μακρυά θα φτάσεις για να το ανακαλύψεις είναι καθαρά δικό σου θέμα και επιλογή.
Μαμά Κάλι, Ειμαι μια μαμά που ευτύχησα να έχω δυο παιδάκια, ένα γιο 11 ετών και ένα δεύτερο γιο 11 μηνών. Έχουμε την ίδια ηλικεία και για δέκα έτη ήμουν αμετάκλητη στην απόφαση μου να μην κάνω δεύτερο παιδί για πολλούς από τους λόγους που ανέφερες αλλά και άλλους δικούς μου. Όταν ο γιος μου μεγάλωσε λίγο (μετά τα έξι) με εκλιπαρούσε για ένα αδερφάκι, μάλιστα έφτανε στο σημείο να κλαίει και να παρακαλεί εμένα και τον μπαμπά του. Περάσαμε 3,5 πολυ δύσκολα χρόνια διότι αν και εγώ θεωρούσα ότι θα του περάσει, αυτός ολοένα το ζητούσε και περισσότερο με αποτέλεσμα να εντείνεται το άγχος και οι εξάρσεις του. Αυτό το γεγονός με έβαλε στη διαδικασία να το σκέφτομαι και ενώ καλά- καλά δεν το είχα αποφασίσει ήρθε στη ζωή μας ο μικρούλης. Δεν θα σου πω ότι ειναι όλα εύκολα και ρόδινα. Θα σου πω όμως ότι έφερε απέραντη ευτυχία στην οικογένεια μας και πάρα τις δυσκολίες να ξανά μεγαλώνεις από την αρχή ένα μωρό μετα δεκαετίας, για το μόνο που μετανιώνω ειναι που δεν το αποφάσισα νωρίτερα και άφησα τόσο χρόνο να περάσει. Αυτή ειναι η προσκοπική μου εμπειρία που με πολυ αγάπη σου παραθέτω, έτσι σαν τροφή για σκέψη και χωρίς να έχω καμία πρόθεση να κρίνω την οποία επιλογή σου. Για μένα το κάθε ζευγάρι ειναι εκείνο που μαζί πρέπει να αποφασίζει για την οικογένεια του και κανένας άλλος.
Συμφωνώ τόσο πολύ μαζί σου.... Έχω μια κόρη 3 χρονών που την μεγαλώνω σχεδόν μόνη μου καθώς ο άντρας μ δουλεύει σχεδόν ολη μέρα κ δεν θέλω άλλο παιδί.. Είμαι κάθετη σε αυτό, να έχει ο θεός καλά την κόρη μου, άλλο παιδί δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω, δεν μπορώ ειλικρινά και αληθινά
Βλέπω στα σχόλια, στάνταρ, τις θυμωμένες φάτσες κι απορώ. Είμαι σχεδόν 48 χρονών και από τα 15 μου έλεγα ότι δε θέλω παιδιά γιατί δεν είμαι της τόσης δέσμευσης. Εννοείται πως δεν έχω παιδιά από επιλογή. Δεν καταλαβαίνω πού είναι το προβλημα, όταν μια γυναίκα είναι ειλικρινής κι εκφράζει τις απόψεις της γι αυτό το θέμα. Επειδή οι απόψεις αυτές δεν είναι σύμφωνες με τα κοινωνικά πρότυπα; Και ποιος ορίζει ότι σύμφωνα με τα πρότυπα αυτά η κάθε γυναίκα είναι κατάλληλη για μητέρα; Νομίζω πως είναι πολύ καλύτερο να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε απ'τη ζωή μας, ειδικά για θέματα που εμπλέκεται ανθρώπινη ζωή. Δεν είναι για παιχνίδι και επιπολαιότητες.
Νιώθω ακριβώς το ίδιο...Απ τη μια θαυμαζω αυτες που έχουν περισσοτερο απο ενα παιδι και απο την αλλη τα βαζω με τον εαυτο μου.Ειμαι και γω πολυ αγχώδης και πολλες φορές εχω συμβουλευτεί την ψυχολογο μου .Μαλιστα μενω στο εξωτερικό εδω και 2 χρονια και δεν εχω καμια βοηθεια..Νιωθω και λιγο ανασφαλεια σε ξενο κρατος.Απο την αλλη η πεθερα μου πεταει την ατακα "ενα ισον κανενα".Δηλαδη ο γλυκουλης μου ειναι κανενας!Το μωρό μου ειναι τα παντα ! Εν ολιγης...δεν εισαι η μονη οπως ουτε και γω ?
Κι εγώ μία από τα ίδια! δε θέλω με τίποτα δεύτερο παιδί. ζv και χαίρομαι τη μητρότητα, και βρίσκομαι σε αρμονία επαγγελματική, και προσωπική με ένα παιδί! γιατί να το χαλάσω όλο αυτό?
Και τι πειράζει κορίτσι μου; Εφόσον αισθάνεσαι πλήρης ως μάνα και δεν νιώθεις την ανάγκη για 2ο παιδί, καλά κάνεις και μένεις με το ένα. Δεν χρειάζεται να απολογηθείς σε κανέναν για το πόσα παιδιά θα κάνεις. Να σου ζήσει το μωρό σου.
Να σαι καλα Μαίρη, να χαιρεσαι και εσύ την οικογένεια σου! Αισθάνομαι πλήρης ναι, ο μικρός μου ειναι όλα όσα ήθελα και ακόμα παραπανω! Σε ευχαριστώ για το μνμ σου, Μαμά Καλι
Θα μπορούσε να είχα γράψει εγώ αυτό το κείμενο. Η έλλειψη βοήθειας απ' το περιβάλλον μου μιας κ οι παππουδογιαγιαδες είναι μακριά, η δουλειά μου που απαιτεί συχνές μετακινήσεις μιας κ είμαι αναπληρώτρια εκπαιδευτικός με έχουν κάνει να μην θέλω δεύτερο παιδί. Θαυμάζω τις γυναίκες που κάνουν πολλά παιδιά αλλά είναι τρομερά υπεύθυνο και αγχωδες το μεγάλωμα ενός παιδιού ειδικά τον πρώτο καιρό. Να σου ζήσει το παιδάκι σου και να το δεις όπως επιθυμείς!
Ιωάννα, Ήμουν σίγουρη ότι αρκετές μαμάδες θα ταυτιστούν με την εμπειρία μου, γι αυτό και έστειλα το κείμενο μου στο σάιτ. Να σου ζήσει και εσένα το μικράκι σου, κάθε ευτυχία σας εύχομαι! Μαμά Καλι
Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν εύκολα! Ειναι μια μεγάλη αλήθεια αυτο. Τα λατρεύουμε κ έτσι θα επρεπε αλλα ναι ειναι δύσκολο το μεγάλωμα τους όμορφο κ δύσκολο. Κ όσο μεγαλώνουν εχεις κ αλλα θέματα, εφηβεία και αλλα πολλά!
Mj, Ισχύει και με το παραπάνω αυτό που λες. Για οποιαδήποτε υπεύθυνη και ενημερωμένη μαμά, συν χωρίς βοήθεια, ναι ειναι όμορφο και δύσκολο. Δουλεύω πολυ το θέμα "άγχος", αλλα γνωρίζω ότι θα υπάρχει πάντα με την έννοια του αν θα ειναι ευτυχισμένο, ποτε θα γυρίσει σπίτι μετά απο μια έξοδο, πως τα πάει στο σχολείο και αλλα τόσα...! Άγχος που μου έχουν επιβεβαιώσει πολλές έμπειρες μαμάδες. Σε ευχαριστώ για το μνμ σου, να χαιρεσαι την οικογένεια σου! Μαμά Καλι
Αγαπιτη Καλη... Οντας κι εγω μολις 24 ετων συμφωνω απολυτα πως δεν ειναι ολες οι μαμαδες για 2 και τρια παιδια...πιεζομαι πολυ απο το οικογενειακο περιβαλλον του συζηγου οσο και τον ιδιο το συζηγο...νοιωθω πληρης με το κοριτσακι μου και δεν θελω να κανω αλλο παιδι...με λενε εγωηστρια..μα δε το βλεπω ετσι...εκεινη ειναι ολη μου η ζωη...μονο εκεινη βλεπω στο μελλον και τιποτα αλλο...τοσο που αν αποφασησω να τη μεγαλωσω μονη μου θα το κανω...κι ποιος λεει οτι να εχεις αδερφια οπως εγω σου δινει την εντυπωση πως θες να μεγαλωσεις την οικογενεια...εχω φτασει στο σημειο να εχω τυπικες σχεσεις με τον αδερφο μου εφοσον εχουμε μονιμο τσακωμο λογω κληρονομικων...απο μεριας μου να τα παρει ολα δε με αφορα...απο μερια του να πληρωνω κι εγω για αυτα τα θεματα...αντιθετως ο συζηγος δεν καταλαβαινει τιποτα και η πιεση ειναι τεραστια...!!!!!
Νενακι, θα ξεκινήσω λέγοντας ότι η περίπτωση σου ειναι κάπως δύσκολη... Δεν εχω βιώσει αυτό που βιώνεις, ο σύζυγος μου σέβεται απόλυτα την επιθυμία μου, το ίδιο και το συγγενικό μου περιβάλλον. Ίσα ίσα, μου λένε πως καλα θα κάνω, αφού δεν θέλω αλλο παιδι. Σε βλέπουν μάλλον πολυ μικρή για να πάρεις τέτοιου είδους απόφαση και τους κακοφαίνεται. Εγω απο μεριάς μου να σου πω ότι σου εύχομαι να αντέξεις την πίεση, μείνε σταθερή σε οποια απόφαση σου, οποια κι αν ειναι αυτή τελικά. Κλείνοντας, διάβασε και αυτό: υπάρχουν αδέρφια χειρότερα και απο εχθρούς, υπάρχουνε και φίλοι καλύτεροι και απο αδέρφια. Όλα ειναι σχετικά. Φιλικά, Μαμά Καλι
Mαμά Κάλι, σκέφτεσαι όπως σε έμαθε η εποχή μας. Να ξέρεις δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία πόσα παιδιά θα κάνεις, αλλά γιατί τα κάνεις ή γιατί δεν τα κάνεις. Αυτήν την στάση ζωής που έχεις θα την περάσεις και στο παιδάκι σου. Έχω 'άγχος, λες και δεν πρόκειται να αλλάξω. Θα ήθελες κατά βάθος κι άλλο παιδί , αλλά δεν ξαναπερνάς τα ίδια. Και το παιδάκι σου θα μάθει να είναι αγχώδες, να μην χαλαρώνει, θα δυσκολεύεται να κάνει ότι το δυσκολεύει. Αν φυσικά δεν αλλάξεις τρόπο σκέψης και ζωής. Να το χαίρεσαι και να ξέρεις στην ζωή δεν ήρθαμε για να περνάμε καλά, αλλά για να αγαπάμε!
Σουζαν, Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η απάντηση σου, χαίρομαι να υπάρχει αντίλογος. Ξεκινω με την σειρά του μνμ σου: Φυσικα και δεν έχει σημασία το "ποσα" αλλα το "γιατί", αυτό θίγω και εγω. Εχω ήδη αρχίσει και αλλάζω στάση, εδω και τρία χρονια, με βοήθεια ψυχολόγου φυσικα. Δεν αναφέρω κάπου ότι δεν "πρόκειται να αλλάξω". Το παιδι μου ευτυχώς μόνο αγχώδης δεν ειναι και δεν θα επιτρέψω εγω πρώτη απ ολους να γίνει. Δεν με γνωρίζεις καν, για να αναφέρεις φράσεις όπως "κατα βάθος". Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι "κατα βάθος" δεν θέλω να κάνω αλλο παιδι. Αν ήθελα, θα τα ξανά περνούσα με μεγάλη ευχαρίστηση. Ίσως σκέφτομαι όπως με έμαθε η εποχή μας, όμως και εσένα σε έμαθαν ότι στην ζωή δεν μπορείς να περνάς καλα και να αγαπάς ταυτόχρονα. Αυτό λες στην τελευταία σου φράση, και εμένα μου φαίνεται θλιβερό. Θεωρώ ακράδαντα, ότι μπορώ να τα κάνω και τα δυο, στο χέρι μου ειναι. Σε ευχαριστώ απο καρδιάς για το σχόλιο σου, να χαιρεσαι την οικογένεια σου. Με εκτίμηση, Μαμά Καλι
Χμ...μια από τα ίδια...άγχος για όλα. Προσωπικά κατάφερα κάπως να το διαχειρίζομαι μετά από συνεδρίες με ψυχολόγο και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Καλή ανατροφή, μανούλα!
Χαρά, Αυτό κάνω και εγω, τρία χρονια τώρα. Το διαχειρίζομαι όσο μπορώ για χάρη του παιδιού μου, φυσικα με βοήθεια ψυχολόγου η οποια έχει ειδίκευση και στην παιδοψυχολογια. Καλή ανατροφή και σε εσένα γλυκιά μου Χαρά!
Μαμά Κάλι! Είμαι 26 χρονων κ έχω μια κορουλα 2,5! Δν έχω κανένα από τα θέματα που έχεις εσυ κ πραγματικά φαντάζομαι πως νιώθεις! Η μικρή μου από ημερών ξυπνούσε μόνο μια φορά μέσα στην νύχτα για φαγητό κ μετά Κάμα ξυπνούσε στις 9:00 το πρωί! Δν έχω κανένα θέμα με το φαγητό τρώει τα πάντα! Δν φέρνει αντίρρηση! Έχουμε κόψει μπιμπερα, πάνες κ πιπίλες από τα Χριστούγεννα! Δν δυσκολεύτηκα σε τίποτα μέχρι στιγμής μαζί της! Αλλα όπως είπες δν είναι όλες οι γυναίκες για δυο κ τρία παιδιά! Δν το σκέφτομαι καν να κάνω δεύτερο! Δν μπορώ μα μεγαλώσω κ δεύτερο παιδί μόνη μου! Ο άντρας μου λείπει ώρες στην δουλειά κ εγώ γίνομαι πτώμα κάθε μέρα! Παππούδες ούτε για δείγμα! Είναι πολύ μακριά όλοι τους! Βοήθεια καμια! Μν νιώθεις άσχημα για τίποτα! Σε νιώθω απόλυτα! Χάρισε όσα περισσότερα μπορείς στο παιδάκι σου! Να το χαίρεσαι κ να χαμογελάτε πάντα!!!!
Αγαπητή Geni, σε ευχαριστώ πολυ για την απάντηση σου! Χαίρομαι που με νιώθεις, ελπίζω και σου εύχομαι απο καρδιάς να ειναι πάντα η μικρή σου υγιής και καλοβολη! Το να μην έχεις βοήθεια, ειναι σημαντικός λόγος στο να μην σκέφτεσαι καν για δεύτερο παιδι... Χαίρομαι πολυ τον μικρό μου και σε ευχαριστώ πολυ για τα ομορφα σου λόγια, ευχες για σένα και την κορούλα σου!! Μαμά Κάλι
Αγαπητη Καλι περασα ακριβως τα ιδια με τον μονακριβο γιο μου..κολικους-αναγωγες-δοντια...εκανα να κοιμηθω 1.5 χρονο κ σε καταλαβαινω απολυτα...ναι υπαρχουν στιγμες που στεναχωριεμαι που δεν θα του προσφερω την χαρα να εχει αδερφακι αλλα προτιμω να ειμαι η ιδια ηρεμη για να μεγαλωσω εκεινον ηρεμη..καταλαβαινεις τι εννοω.. Ειμαι κ εγω 35 κ εκεινος 4...χαιρομαι τη ζωη μαζι του..
Αγαπητή Κωνσταντια (ή μήπως Κωνσταντίνα;) σε ευχαριστώ και εσένα πολυ για το σχόλιο σου! Ναι, σε καταλαβαίνω απόλυτα... Εγω φαντάσου ότι όταν ο μικρός μου θα ειναι 4, θα είμαι κοντά 38.. Στεναχώρια δεν θα έπρεπε να έχουμε, σε έναν κόσμο που τα παιδιά κακοποιούνται λεκτικά και σωματικά, το να μην έχει ένα παιδι αδέρφια το θεωρώ το λιγότερο. Τα μοναχοπαίδια πλέον δεν ειναι λίγα και ετσι όπως πάει η χώρα τείνουν να γίνουν κανόνας. Να ειμαστε ήρεμες και να μεγαλώσουμε τους μονάκριβος μας με ηρεμία αγάπη και ενσυναίσθηση. Κάθε καλό σου εύχομαι, πάντα να χαιρεσαι τη ζωή μαζί του!! Μαμά Καλι