μαμά Μαριανίνα
Καλησπέρα σε όλες και όλους..!
Διαβάζω το blog από πριν γίνω μανούλα και τώρα πια, αγκαλιά με τον πέντε μηνών μπέμπη μου, αποφάσισα να σας μιλήσω για τους δικούς μου μύθους της εγκυμοσύνης και όχι μόνο.
Μύθος πρώτος: Μαθαίνεις και ανακοινώνεις την εγκυμοσύνη σου σε ένα ροζ συννεφάκι…
Εγώ έμαθα ότι είμαι έγκυος, μόλις ο άντρας μου είχε φύγει για δουλειά στο εξωτερικό. Θέλαμε κι είχαμε κουβεντιάσει για παιδάκι, αλλά μόλις είδα το test θετικό -αν και το είχα ψιλοκαταλάβει- κέρωσα. Του το ανακοίνωσα από τηλεφώνου, ενώ στο μυαλό μου στριφογύριζε συνέχεια η σκέψη «Πώς θα τα καταφέρω ολομόναχη;;» Φυσικά ούτε λόγος για ροζ, για συννεφάκια κι άλλα παρόμοια καιρικά φαινόμενα…
Μύθος δεύτερος: Η εγκυμοσύνη είναι η ευτυχέστερη περίοδος στη ζωή μιας γυναίκας…
Πραγματικά αναρωτιέμαι από πού στην ευχή προκύπτει αυτό το συμπέρασμα! Εγώ που ευτυχώς- είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη, ήθελα να πεθάνω από τις ναυτίες και τις καούρες το πρώτο πεντάμηνο, ενώ το γεγονός ότι το σώμα μου άλλαζε και στρογγύλευε, δεν το αντιμετώπιζα με καθόλου θετικό πνεύμα… Πεινούσα πάρα πολύ -θα μπορούσα να φάω τα πάντα- και επέβαλα στον εαυτό μου εξαιρετικά σκληρό σύστημα πειθαρχίας για να μην πάρω κιλά και να είναι καλά το μωράκι μου κι εγώ… Η κυκλοθυμία μου είχε χτυπήσει κόκκινο κι έκλαιγα με το παραμικρό! Είχα απομονωθεί από όλους κι όταν επέστρεφα από τη δουλειά μου κλεινόμουν στο σπίτι και διάβαζα.. Η πιο συγκινητική στιγμή της εγκυμοσύνης μου ήταν όταν άκουσα καρδούλα και όταν ένιωσα την πρώτη κλωτσιά στην κοιλιά μου… Κατά τα άλλα, η εγκυμοσύνη ήταν μια αναγκαστική περίοδος την οποία έπρεπε να περάσω για να έχω το μωράκι μου αγκαλιά τώρα…
Μύθος τρίτος: Κοιμήσου τώρα που μπορείς…
Μου το έλεγαν κατ’ επανάληψη όταν πια μπήκα στο τρίτο τρίμηνο, λες κι εγώ είχα πάρει τα μπαρ και τα μπουζούκια και ξενυχτούσα!! Και να μπορούσα να κοιμηθώ τι καλά που θα ’τανε! Αλλά πού τέτοια τύχη! Η κοιλιά μου με εμπόδιζε, το μωρό κλώτσαγε τα πλευρά μου κόβοντας μου την ανάσα, ενώ το κεφάλι του πίεζε την κύστη μου! Κατά τα άλλα εγώ έπρεπε υποχρεωτικά να κοιμηθώ γιατί μετά….
Μύθος τέταρτος: Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αυξάνεται η σεξουαλική σου διάθεση..
Καλύτερα να μην το σχολιάσω καθόλου..
Μύθος πέμπτος: Τις ωδίνες του τοκετού δεν τις θυμάσαι μετά…
Ψέμαααααααα!!! Εγώ τις θυμάμαι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ… Και μπορεί να μη θυμάμαι ακριβώς το είδος του πόνου, θυμάμαι όμως ότι ήθελα να πεθάνω προκειμένου να σταματήσει ο πόνος..
Μύθος έκτος: Την επόμενη του φυσιολογικού τοκετού είσαι περδίκι…
Ποιος τα διαδίδει αυτά ήθελα να ήξερα!! Εγώ μετά τον τοκετό πονούσα τουλάχιστον για 20 μέρες.. Κι όταν λέμε πονούσα εννοούμε ότι καθόμουν με μεγάλη δυσκολία… Και ναι, εντάξει, η ανάρρωση του σώματος είναι πολύ γρήγορη, αλλά δεν πας και για ποδόσφαιρο την επόμενη..
Μύθος έβδομος: Όταν έχεις το μωρό σου, δε σε νοιάζει η κούραση…
Πολύ θα ήθελα να γνωρίσω μια τέτοια βιονική γυναίκα… Γιατί εγώ –που ήμουνα βέβαια ολομόναχη και λεχώνα- νόμιζα κάθε μέρα ότι είναι η τελευταία μου!! Και εννοείται ότι με ένοιαζε και η κούραση και ο ύπνος μου με τον οποίο είχα τσακωθεί οριστικά!!
Φυσικά όλα αυτά τα ξεχνάω όταν το μπεμπουλίνι μου γελάει και φωλιάζει στην αγκαλιά μου για να κοιμηθεί…Τα θυμάμαι όμως τις άλλες ώρες και δεν έχω καμιά ενοχή να τα μοιραστώ μαζί σας!!
Φιλιά σε όλους και… μανούλες κουράγιο!!
Μαριανίνα
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
ΘΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΚΑΙ ΤΟ "Ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΕΙΑ¨....ΜΑΝΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ....ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΩΝ ΜΩΡΩΝ ΜΑΣ
επιτελους!!!!!!!!!!!!!!!επισης οι μαυροι κυκλοι εφτασαν μεχρι τον αστραγαλο και κατα τη διαρκεια του θηλασμου ειδα τοοοοοοσο τηλεμαρκετινγκ τις νυχτες προκειμενου να μην κοιμηθω με το μωρο αγκαλια!
Εγώ είχα μια καλή σχετικά εγκυμοσύνη από την πλευρά ότι είχα μόνο ζαλάδες και υπνηλία.. Λόγω εξωσωματικής έπαιρνα φάρμακα και λόγω δύο αποκολλήσεων πέρασα όλη την διαδικασία στο κρεββάτι και πέντε μέρες, στον 7ο μήνα, στο μαιευτήριο.. Την ώρα της γέννας είχα τον καλό μου κοντά, γέννησα, μετά 12 ώρες φυσιολογικά με επισκληρίδιο και μετριάστηκαν οι πόνοι..Περίπου 20 μέρες είχα πόνους, γιατί δεν μπορούσα να κάτσω καλά, και κούραση... Θα τα ξαναπέρναγα ευχαρίστως όλα αυτά...
θα συμφωνήσω απόλυτα με όλα. θέλω να προσθέσω όμως κάτι προσωπικό. όποτε παραπονιόμουν για όλα αυτά στη μάνα μου, μου απαντούσε: "έτσι θα καταλάβεις ότι έγινες μάνα"!
εχεις σε ολα δικιο.... να προσθεσω κατι.. και γω που εκανα επισκληριδιο και δεν με επιασε και γεννησα φυσιολογικα με ολους τους πονους....και μετα σου λεει τα ξεχνας...ναι αμα παθεις αμνησια μπορει.... .