Τα γεννάμε. Τα ταίζουμε, τα αλλάζουμε, τα κοιμίζουμε. Τα αγκαλιάζουμε, τα γεμίζουμε φιλιά.
Τους μαθαίνουμε να μιλούν, να περπατούν, να μετρούν. Τους κρατάμε το χέρι για να ανακαλύψουν τον κόσμο.
Μέσα μας ευχόμαστε να μας έχει ο Θεός καλά, να είμαστε πάντα πλάι τους, να τα βοηθάμε.
Όμως… κακά τα ψέματα… Αργά ή γρήγορα θα κληθούν να περπατήσουν μόνα τους εκεί έξω…
Για κάποιους γονείς, το να μάθουν στα παιδιά τους να είναι αυτόνομα, είναι ζωτικής σημασίας.
Κάποιοι από αυτούς είναι οι γονείς παιδιών με αυτισμό. Και έχουν αφιερώσει την καθημερινότητά τους για να τους μάθουν να μπορούν αύριο μεθαύριο να αυτοεξυπηρετούνται σε έναν κόσμο μεγάλο και χαοτικό.
Στα βίντεο που ακολουθούν, ο εντεκάχρονος Robb που πάσχει από σύνδρομο Down και αυτισμό μαθαίνει να βάζει τα τρόφιμα στο ψυγείο και να ετοιμάζει το γεύμα του, ενώ ο δεκάχρονος αυτιστικός Noah πηγαίνει με τον μπαμπά στο σούπερμαρκετ και μαθαίνει σιγά σιγά πώς να ψωνίζει χωρίς να αγχώνεται από τον κόσμο, τα χρώματα και τον τεράστιο χώρο:
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Καθε φορα που βλεπω τετοιες σκηνες συγκινουμε..ποση δυναμη θελει κ ποση αγαπη...Μπραβο γιατι κ τα παιδια αλλα ποσο μαλλον οι γονεις ειναι συχγρονοι ηρωες.Ακουω πολλους που λενε λυπαμαι για το παδι που ειναι ετσι,η κριμα στην οικογενεια που το μεγαλωνει...Δεν ειναι για λυπηση αλλα για χειροκροτημα....
afroditi, έχεις εν μέρει δίκιο. Δεν είναι αναπηρία γιά ορισμένους. Είναι όμως αναπηρία για κάποιους άλλους, εξαρτάται το βαθμό σοβαρότητας του αυτισμού οπότε ας μη γενικεύουμε. Ο αυτισμός είναι γενικά μια σοβαρή διαταραχή. Εδω σε αυτό το μπλόγκ υπάρχουν πολλοί ἀνθρωποι πού δέν είναι εξοικιωμένοι μέ αυτού του είδους τα προβλήματα. Τα σχόλια τις περισσότερες φορές είναι γεμάτα συναίσθημα καιδικαιούνται όλοι να γράψουν αυτό που νιώθουν βλέποντας ένα βίντεο. Μπορούμε πολλές φορές να μάθουμε και καινούρια πράγματα μέσα από την εμπειρία του καθένα που την καταθέτει εδω.. Το σίγουρο είναι πως, όλα αυτά τα παιδάκια χρειάζονται αμέριστη αγάπη. Ακόμα κι αν δεν την προσλαμβάνουν γιατί δε μπορούν. Ας προσπαθήσουμε όλοι να τα κοιτάζουμε με ανθρωπιά, με καλοσύνη καί χωρίς προκαταλήψεις.
αντί να κλαίτε και να μας λυπάστε, ανοίξτε το μυαλό σας και καταλάβετε πως ο αυτισμός δεν είναι αναπηρία!!!!!!!!!!!!! οι αυτιστικοί ζουν και δρουν ανάμεσα μας
Whenever i watch such motivational videos i'm in deep awe for those people! It takes courage, strength both physical and emotional to keep up with such difficult tasks at hand. Raising children is magnificent on its own. All the more when we re talking about cases like these!!! Thank you Oliv for sharing!!!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΥΖΥΓΟ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΕΙΑ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΗ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΒΑΡΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΝΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΛΕΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ Σ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ
.και ποιος είπε ότι είναι μαρτύριο..είναι δύσκολο ..είναι δοκιμασία..αλλά η ευτυχία είναι μέσα μας!..υπάρχουν γονείς με παιδιά με ιδιαιτερότητες που είναι πολύ πιο ευτυχισμένοι από άλλους που τα παιδιά τους είναι '''καλά'''΄΄... και επίσης έχουν πολύ πιο ήσυχη την συνείδησή τους από άλλους που τα σκοτώσανε ,όντας στην κοιλιά..επειδή μάθανε πως θα έχουν κάποιο πρόβλημα.. επίσης αυτό για τον Θεό είναι τουλάχιστον βλασφημία..