μαμά Ελένη
Γεια σας! Με λένε Ελένη και θέλησα να σας πω τη δική μου ιστορία, προκειμένου να δώσω ελπίδα και θάρρος σε κάποιες γυναίκες που μπορεί να αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
Έκανα πρωταθλητισμό και όταν αποφάσισα με τον άντρα μου να κάνουμε παιδί, έπρεπε να κάνω μεγάλη «θυσία», να σταματήσω για περίπου ένα χρόνο όπως το είχα προγραμματίσει. Τελείωσα τους αγώνες αρχές Αυγούστου και τη 15η μέρα του κύκλου επισκέπτομαι μια γυναικολόγο για να δώ αν χρειάζεται κάτι. Μου είπε οτι δε μπορούσα να μείνω έγκυος επειδή δεν είχα σταθερό κύκλο, δεν είχα ωορρηξία και έπρεπε να κάνω μια θεραπεία με αντισυλληπτικά για 6 μήνες για να σταθεροποιηθεί ο κύκλος και μετά θα έμενα.
Η γιατρός δε σκέφτηκε καν ότι μπορεί να έχω ωορρηξία αργότερα μέσα στο μήνα, αφού έχω κύκλο 35-40 ημερών. Τελος πάντων, να μη μακρηγορώ, έμεινα τυχαία έγκυος την 25η περίπου μέρα του κύκλου και ενώ περίμενα να αδιαθετήσω για να ξεκινήσω τα αντισυλληπτικά. Η αδιαθεσία δεν ερχόταν και έτσι μετά από ένα τεστ ανακάλυψα ότι είμαι έγκυος. Απέραντη χαρά, ανέλπιστα ήμουν έγκυος με τον ο πρώτο μήνα προσπάθειας!
Θα γεννούσα Μάιο, θα έχανα τα κιλά το καλοκαίρι και από Σεπτέμβρη θα ξεκινούσα προπόνηση… τι ωραία, τι προγραμματισμένα! Όταν όμως κάνουμε εμείς σχέδια, λένε, γελάει ο Θεός… Πάμε στη γιατρό την 7η εβδομάδα, ακούμε καρδιακή λειτουργία και αρχίζουν τα όνειρα, τα σχέδια, το ανακοινώνουμε στους συγγενείς και κλείνουμε ραντεβού για την αυχενική διαφάνεια. Ούτε που μου πέρναγε από το μυαλό ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά…
Πάμε για την αυχενική διαφάνεια τη 11η εβδομάδα, κάνουμε υπέρηχο και ακούω τη γιατρό να μου λέει «Δεν υπάρχει μωρό πλέον, δε λειτουργεί η καρδιά». Στην αρχή δε κατάλαβα, αλλα όταν τη ξαναρώτησα και συνειδητοποίησα τι συνέβαινε, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Παλίνδρομη κύηση.
Συμβαίνει συχνά, μου είπαν.
Χειρουργείο, απόξεση, εκεί πραγματικά έφυγε ένα κομμάτι μου, δεν ξέρω γιατί, αλλά μου κόστισε πάρα πολύ ψυχολογικά. Ξαφνικά όλα είχαν αλλάξει, έπρεπε σε όλους να εξηγώ γιατί η κοιλιά μου δε μεγαλώνει πια, προπόνηση δεν είχα όρεξη να κάνω, εκεί που το σώμα μου ήταν αψεγάδιαστο, είχα φορτωθεί 6 κιλά σε 3 μήνες και πάνω στο άνχος μου να τα χάσω, ξεκίνησα να έχω βουλιμικα επεισόδια… Αυτό διατάραξε τις ορμόνες και μετά δεν έμενα έγκυος, είχα πολλές εντάσεις με την αδερφή μου για κάποια οικογενειακά ζητήματα και γενικά ήμουν πολύ χάλια ψυχολογικά και νομίζω πως πέρασα κατάθλιψη.
Ο άντρας μου με στήριζε όσο μπορούσε, αλλα κάποιες φορές ίσως δε θέλουμε να βοηθηθούμε.. Έκανα εξετάσεις σε ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο, μήπως έχω κάποιο πρόβλημα. Όταν τις είδε η γυναικολόγος, μου είπε όλα καλά και όταν τη ρώτησα για μια ένδειξη που ήταν πάνω από το όριο μου είπε οτι δεν είναι τίποτα, κατι με τη πήξη του αίματος.
Τι ειρωνεία… αυτή η φράση μπορούσε να έχει σώσει μια ζωή… αρκεί να ήξερε η γιατρός τι σημαίνει θρομβοφιλία… θα σας εξηγήσω παρακάτω.
Μετά από 6 μήνες άκαρπων προσπαθειών, αμέτρητων τεστ, άγχους, στεναχώριας κλπ και μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, ανανεωμένη πλέον, μήνα Αύγουστο ξαναμένω έγκυος!!! Βιάστηκα να πω οτι ο Θεός μου στέλνει πίσω ότι μου στέρησε. Όμως ποτέ δεν άκουσα καρδιακή λειτουργία, «ευτυχώς» η κύηση παλινδρόμησε την 6η εβδομάδα, σχετικά νωρίς. Ξανά χειρουργείο, απόξεση.
Αυτή τη φορά το πήρα πιο χαλαρά, ίσως γιατί το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου οτι μπορεί να συμβεί.
Εκεί αρχίζει ο γολγοθάς των εξετάσεων, είπα στον άντρα μου ότι δε πρόκειται να ξαναμείνω έγκυος αν δε το ψάξω γιατί ίσως να μου συμβεί το ίδιο και δε θα το άντεχα για 3η φορά.
Επειδή μένω επαρχία, είχα κάνει την Αθήνα δεύτερο σπίτι μου, ενώ ταυτόχρονα τελείωνα με πολύ δυσκολία και το πανεπιστήμιο στη πόλη μου. Οικονομικά είχαμε αποστραγγιστεί αλλά άξιζε αφού βρήκαμε τι έφταιγε: είχα θρομβοφιλία. Είναι ένα πρόβλημα με τη πήξη του αίματος, το οποίο εμφανίζεται μόνο στην εγκυμοσύνη και σου δημιουργεί θρόμβο στο πλακούντα, δεν περνάει οξυγόνο και νεκρώνεται το έμβρυο.
Η λύση είναι ενέσεις ηπαρίνης σε όλη τη διάρκεια της κύησης και όλα πάνε καλά. Αν λοιπόν ήξερε τη θρομβοφιλία η προηγούμενη γιατρός στην επαρχία, η δεύτερη εγκυμοσύνη πιθανό να είχε αίσιο τέλος.
Πάμε σε έναν μεγαλογιατρό στην Αθήνα, γιατρό κάποιων διασήμων και ενός πρώην πρωθυπουργού και αφού γνώριζε τη θρομβοφιλία, τον εμπιστευόμαστε. Μας λέει θα κάνετε και ανάλυση καρυότυπου, κάνουμε και επειδή βγαίνει σε εμένα ότι έχω στο καρυοτυπό μου μια μετάθεση ενός γονιδίου, μας ανακοινώνει τηλεφωνικά προπαραμονή Χριστουγέννων ότι πιθανώς δε μπορώ να φέρω υγιή μωρά στο κόσμο και ότι θα πρέπει να κάνω εξωσωματική για να γίνει έλεγχος πριν την εμβρυομεταφορά και αν δεν είναι κανένα έμβρυο υγειές ίσως χρειαστώ δανεικά ωάρια. Τι να σας πω πιο άσχημα δεν έχω ξανανιώσει!!! Έκανα μαύρα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά…
Αγόρασα τα πανάκριβα φάρμακα της εξωσωματικής που για καλή μου τύχη ποτέ δε χρησιμοποίησα, γιατί ο Θεός με λυπήθηκε μάλλον και μια μέρα τυχαία βρήκα μια φίλη από παλιά, η οποία μου είπε για ένα γιατρό στη πόλη μας καινούργιο, καλό.. και είπα να πάω να πάρω μια δεύτερη γνώμη.
Πήγα λοιπόν και κοιτάζοντας ο γιατρός τις εξετάσεις μου λέει εκτός από τη θρομβοφιλία που ήξερε τι είναι, δεν έχω τίποτα άλλο, ο καρυότυπος είναι μια χαρά και ότι μεταθέσεις συμβαίνουν! Ο μεγαλογιατρός της Αθήνας που βγαίνει συχνά στη τηλεόραση, είναι απλά ένας απατεώνας που στο βωμό των χρημάτων λέει ψέματα και θα οδηγούσε μια κοπέλα 25 χρονών σε εξωσωματική χωρίς λόγο!
Συνέχισα λοιπόν με το γιατρό στη πόλη μου και 3 μήνες περίπου αργότερα παραμονή του Πάσχα κρατούσα ένα θετικό τεστ. Αμέσως ξεκίνησα ενέσεις ηπαρίνης τις οποίες και συνέχισα για 40 μέρες μετά τη γέννα. Άρχισα να έχω όλα τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης, με φοβερό άγχος ότι κάτι θα συμβεί, φόβους ότι θα σταματήσει η κύηση, έτρεχα κάθε λίγο στο γιατρό για υπέρηχο, μέχρι και την ώρα του τοκετού δε πίστευα ότι εγώ θα γεννήσω μωρό…
Δόξα το Θεό όλα πήγαν καλά και τώρα έχω ένα υπέροχο κοριτσάκι, πανέξυπνο που με κοιτά γλυκά και μου λέει «Σε λατέβω μανούλα«
Έχω θάψει ο,τι πέρασα, είμαι χαρούμενη, αισιόδοξη και θεωρώ το κοριτσάκι μου και τον άντρα μου τα καλύτερα δώρα της ζωής μου!
Θέλω να «συμβουλέψω» όποιες γυναίκες προσπαθούν να αποκτήσουν μωρό ή έχουν αποβολές να μη το βάζουν κάτω, να ψάχνονται κάνοντας εξετάσεις και παίρνοντας πολλές γνώμες γιατρών για να αποφεύγουν τους απατεώνες με ο,τι αυτό συνεπάγεται!!!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
και εγώ παθούσα με μία αποβολή σίγουρη και πιθανόν άλλες δύο πιο πριν...ενέσεις και πάλι ενέσεις και στις δύο εγκυμοσύνες...και μετά την καισαρική την πρώτη φορά και μετά τον φυσιολογικό την δεύτερη φορά...αλλά και ενέσεις μετά από χειρουργείο στο στήθος ...δυστυχώς όσες έχουμε θρομβοφιλία πρέπει να προσέχουμε εφ όρου ζωής γιατί οι θρόμβοι μπορεί να δημιουργηθούν ανα πάσα στιγμή και όχι μόνο κατά τη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης. γερά και καλότυχα τα μωρά μας!!!
Eπίσης και η δόση της υπαρίνης είναι σημαντική και εξαρτάται μεταξύ άλλων και από το βάρος της μέλλουσας μανούλας. Και η δική μου ιστορία είναι αντιστοιχη μόνο που εγώ ήξερα ότι είχα θρομβοφιλία και οι αποβολές οφείλονταν ( όπως αποδείχθηκε μετά ) στην χαμηλή δόση υπαρίνης.
Well, well, well, ήθελα πολύ καιρό να δω μια τέτοια ιστορία, γιατί εγώ δεν προλαβαίνω να γράψω τη δικιά μου! Καταρχήν, να χαίρεσαι το ζουζούνι σου!:-) Σ'εμένα όλα ήταν ιδανικά, αφού μας ήρθε το μπεμπέ το μήνα που ήθελα, αλλά στον υπέρηχο φάνηκε ανεμβρυϊκός σάκος κ μαύρα χάλια εγώ..Ιασώ,μικροχειρουργείο,κλάμα,να μη θέλω να μιλάω με κανέναν-μόνο με τη μάνα μου..γιατρό είχα έναν από τη δουλειά του άντρα μου, που τον θεωρούν κορυφή(για μένα δεν έφτανε κ το Έβερεστ!)&είναι τρελός εξωσωματικάκιας,ο οποίος είχε το καλό ότι δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να διαβληθεί η φήμη του, οπότε.... μου έκανε ιστολογική-δεν το θεώρησε τυχαίο γεγονός-,περιμέναμε 6 μήνες κ μετά από χρήση κλομιφαίνης έκανα τα διδυμάκια μου!!Η θρομβοφιλία με τσάκισε ψυχολογικά κ κλείστηκα στον εαυτό μου-εκεί έχασα κ όλους μου τους φίλους,κάτι για το οποίο μετάνιωσα οικτρά-!Πονούσα υπερβολικά με τις ενέσεις, κάθε εβδομάδα πήγαινα σε γυν/γο, αιματο/γο, ενδοκρι/γο κ σε μικροβιολογικό για αίμα.. κόλαση..anyway, βγήκαν οι δίδυμες καλά, γερές, ΑΛΛΑ εγώ είχα ένα κενό μέσα μου γιατί δεν μπόρεσα να χαρώ τίποτα..ξανά εγκυμοσύνη, ξανά αποβολή, γιατί τράβηξα κ μια στεναχώρια κ επιβάρυνα την κατάσταση..φτου κι απ'την αρχή, ξανά εγκυμοσύνη-κι επειδή ξέραμε-, ξεκινάμε τις ενέσεις πριν το μάθουμε, σαλοσπίρη, κορτιζόνη, γιατρούς και το καλύτερο αλλαγή πόλης κ περιβάλλοντος γενικότερα!!! Τί χαρά!! Όλα εδώ μου φάνηκαν πιο εύκολα, ακόμη κ τις ενέσεις τις χαιρόμουν, αφού με βοηθούσαν κ οι μικρές;-) Και γεννήθηκε κ η 3η μου, η μπισκοτίνα, που στο τσακ την προλάβαμε γιατί είχε γεμίσει θρόμβους ο πλακούντας κ δεν θα επιβίωνε...όσο το σκέφτομαι τρελαίνομαι!Αυτά εν περιλήψει!Α!Και θέλω πολύ να κάνω τέταρτο, αλλά με την κατάσταση αυτή κ την ηλικία μου(όχι,δεν θα την πω!) δεν το βλέπω να προχωράει γιατί φοβάμαι κ κουράζομαι ακόμη κ στη σκέψη... αυτά είχα να σας πω, ξέρω πως μακρυγόρησα,μα με "καίει"το θέμα! Πάντως, βρε κορίτσια, δεν μου αρέσει να κρίνουμε τόσο αβίαστα τους γιατρούς ;-)
Ki elega"eimai h monadikh?"!Otan mpw apo pc,tha sas grapsw analytika giati mpainw apo mobile k me petaei exw!Pantws auto me thn kaisarikh den isxuei!