Πίτα γύρος ή σουβλάκι
Εδώ και λίγο καιρό το καμάρι μου άλλαξε. Άλλαξε από πολλές απόψεις, αλλά άλλαξε κυρίως σε ένα θέμα: το θέμα του φαγητού.
Και να εγώ που έλεγα «Να ακούσω να ζητάει φαγητό και τι στον κόσμο!», έφτασα να την κυνηγάω να σταματήσει να τρώει.
Όλο «Μαμ και μαμ» είναι και όλο το κάτιτις της μασουλάει και μου κάνει «Μμμμμ!» και κουνάει χαρακτηριστικά το χέρι.
Χθες άρπαξε ένα από τα αποξηραμένα πορτοκάλια που έφτιαξα για το χριστουγεννιάτικο δέντρο και το μασούλησε! Έκοψε κομμάτι και προσπάθησε να το μασήσει, το πιστεύετε;
Το βάρος δεν βλέπω να έχει αυξηθεί βέβαια, άλλωστε τρώει… χορεύοντας, τρώγοντας, σκαρφαλώνοντας (περισσότερα βέβαια θα μας πει η ζυγαριά της παιδιάτρου αύριο)
Να σας πω και το κορυφαίο σκηνικό στο πάρκο;
Παιδάκι γύρω στα 3 τρώει σουβλάκι. Τυλιχτό. Πίτα με γύρο. Πιτόγυρο. (το λέω σε όλες τις εκδοχές για να με καταλάβετε όλες σε όποιο μέρος της Ελλάδας και αν μένετε)
Μόνο που δεν του το άρπαξε από τα χέρια.
«ΕΕΕΕΕΕΕ!» μου έλεγε και έδειχνε το σουβλάκι-τυλιχτό-πίτα-με-γύρο-πιτόγυρο,
«Εεεεε! Μαμ! Μαμ, μαμ, μαμ!»
Βρε φάει παιδί μου ένα μπισκότο. Τσουκ. Βρε φάε λίγο μηλαράκι. Τσουκ. Έμενε εκεί με τα σάλια να στάζουν στη τσουλήθρα.
Και ναι το ομολογώ: της πήρα το πρώτο της σουβλάκι-τυλιχτό-πίτα-με-γύρο-πιτόγυρο, σκέτο, μόνο με λίγο τζατζίκι.
Και το έφαγε. Το καταχάρηκε (ευτυχώς στην Αθηνά τα σουβλάκια-τυλιχτά-πίτες-με-γύρο-πιτόγυρα είναι σαφώς μικρότερα απ’ ότι στη Θεσσαλονίκη -τοπικισμός; Μπορεί, αλλά έτσι είναι, χοχο!)
Αισθάνθηκα τύψεις, αλλά μου πέρασε.
Σήμερα είχαμε μπιζέλια. Τα μισώ. Είχαμε και δυο φιλέτα.
Ανακουφίστηκα που έφτυσε τα φιλέτα και το έριξε στα μπιζέλια.
Το παιδί μου δεν συνήθισε με τη μία το junk food! Ευτυχώς!
Η φίλη μου η Έλενα μου είπε πως και τα δικά της αγόρια όλο ζήλευαν το φαγητό που έτρωγαν οι άλλοι! Μήπως το ίδιο έπαθε και η Αθηνά; Μήπως δεν ήταν πραγματική λαχτάρα για σουβλάκι-πιτόγυρο-κοκ αλλά απλή ζήλεια;
Και γιατί δεν ζηλεύει όταν τρώω ωραιότατο πορτοκαλάκι, παρά μόνο όταν με βλέπει να μασουλάω καμιά βλακεία;
Ε; Γιατί;
Υ.Γ. Επειδή είδα το ύψος της να αυξάνεται πολύ τον τελευταίο καιρό, μπας και το παιδί μου απλά βάζει… μπόι;;
Κάτσε να σκουπίσω τα σάλια από το πληκτρολόγιο γιατί με τη φωτο που έβαλες μου έτρεξαν μερικά... Λοιπόν, ο γιος μου -18 μηνών- τρελαίνεται για το φαΐ! τρώει τα πάντα, έχει φυσικά προτιμήσεις (αυγό, τυρί, ψάρι, τυρί, ψωμί, τυρί, τραχανά, τυρί, α! και τυρί!) αλλά γενικά τρώει. Και φυσικά όταν βλέπει άλλους να τρώνε π.χ. στην παιδική χαρά, θέλει κι αυτός. Και παίζει και να ορμήξει! Και είμαι σίγουρη ότι ένα πιτόγυρο θα το έσκιζε κανονικά... Αν είχες σε βίντεο (ή φωτο) την Αθηνά με την...αμαρτία θα το είχες ανεβάσει φαντάζομαι. Κρίμα, θα είχε πολλή πλάκα! Φιλιά
Καλημέρα Ολιβιάκι! Γέλασα πολύ με την ανάρτησή σου σήμερα! Ειδικά με την επεξήγηση του ... σουβλακίου σε όλες τις ... τοπικές διαλέκτους! Πάντως κι εγώ, μεταξύ πιτόγυρου και πορτοκαλιού, το ομολογώ: Το πιτόγυρο θα προτιμούσα! Οσο για τα παιδιά μου, άσε καλύτερα. Ο γιος μου άρχισε να τρώει σχεδόν κανονικά στα 7 του χρόνια και η Αθηνά 5 χρονών και ακόμα μας παιδεύει. Αυτή μάλιστα θα προτιμούσε το πορτοκάλι αντί για το σουβλάκι. Ξέρεις τι είναι, να φτιάχνεις κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο και ο ένας να λέει: "Δεν θέλω κοτόπουλο" (Η Αθηνά) και ο άλλος "δεν θέλω πατάτες" (ο Βαγγέλης). Μόνο στα μακαρόνια με κιμά συμφωνούν και τα τρώνε και οι δυο τους.
να το χαίρεσαι το Αθηνάκι σου Ολίβιά μου κ μαζί σου βλέπω ότι έχω το ίδιο άγχος του φαγητού κ να φανταστείς οτι τα διδυμάκια μου είναι μόλις 3 1/2 μηνών...Πιστεύω πως το Αθηνάκι σου περνάει σε νέα φάση που όπως λές ψηλώνει κ θέλει θερμίδες να καταναλώσει...δε λές πάλι καλά που είναι σε φάση που τις καίει?....:)
Μην ανησυχεις, ειναι απολυτα φυσιολογικο το θεμα σας με το φαγητο, πολυ συντομα θα δεις οτι η κορη σου θα επιστρεψει στις παλιες τις διατροφικες συνηθειες.Απλα τωρα το σωμα της μεγαλωνει και γι'αυτο χρειαζεται "υλικα ανοικοδομησης", και τρωει ό,τι βρει μπροστα της!!! Την εχουμε περασει και εμεις αυτη την φαση , και την περναμε ξανα και ξανα κατα περιοδους, με τον 5χρονο γιο μου, την μια δεν θα θελει να φαει τιποτα και την αλλη κοντευει να φαει και εμας!!!!Κουραγιο, αν τρωνε σωστα δεν παχαινουν τοσο ευκολα οσο νομιζεις, απλα μεγαλωνουν!!!!
Νομιζω οτι ειναι πολυ φυσιολογικο τα παιδακια να λιγουρευονται κ να ζηλευουν αυτα που βλεπουν γυρω τους!!!(εδω ζηλευουμε εμεις!!!)εγω τουλαχιστον σιγουρα!!!Επισης εχεις δει το προσωπο σου οταν τρως σοκολατα κ οταν τρως πορτοκαλι Ολιβια μου???εγω πιστευω οτι αν καποιος με κοιταει την ωρα που τρωω βλακειες πρεπει να γελανε και τα αυτια μου!!!Δεν ξερω ρε κοριτσια αλλα εμενα η μαμα μου προσπαθουσε να μου δινει μονο υγιεινες τροφες οπως καθε μαμα φανταζομαι αλλα εγω με συμμαχο τη γιαγια που εμενε σπιτι μας με το που εβγαινε η μαμα μου εξω καναμε εφοδο στο περιπτερο και τρωγαμε οτι βλακεια βαζει ο νους σας ειδικα γαριδακια και μερεντα!!!τρελο φαγοποτι σας λεω!!!Ολο αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να εχω θεοποιησει ολες τις βλακειες και το junk food που δεν εμπαινε ποτε σπιτι μας!!!Ετσι αποφασισα πως στα δικα μου παιδια θα επιτρεπω τα παντα με μετρο βεβαια!!Απο την στιγμη που τρωνε τα υγιεινα γευματα τους κανονικα και δεν εχουμε προβλημα με το φαγητο θελω να δοκιμαζουν τα παντα!!Ο γιος μου μολις εκλεισε 1 ετους δοκιμασε σοκολατα και ολοι μου ελεγαν θα χοντρυνει δεν κανει και ο ομως ο παναγιωτης εφαγε 2-3 φορες και τελος δεν την ζηταει καν και αν καποιος του φερει καποια σοκολατα πλεον θα φαει ενα κομματακι και τελος!!!Ετσι εγινε και με τα σουβλακια την πρωτη φορα που δοκιμασε εφαγε 2 ολοκληρα ειπα πως το παιδι μου θα σκασει απο τοτε δεν ξαναζητησε ποτε!!Δεν ξερω αν σκεφτομαι σωστα μανουλες αλλα εμενα που δεν μου τα επετρεπαν τα τρωω ακομα με πολυ λιγουρα και σε καθε ευκαιρια !!!μηπως τελικα η απομυθοποιηση τους ειναι καλυτερη απο την απο την απαγορευση??εγω αυτο πιστευω !!!!εσεις?