Οι ευχές της Αθηνάς
Στον παιδικό σταθμό αυτή την εβδομάδα μιλούν για τα επαγγέλματα.
– Αθηνά, τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
– Μπαλαρίνα! μου ανακοίνωσε σήμερα το μεσημέρι κάνοντας μία πιρουέτα
Το βράδυ άλλαξε γνώμη και αποφάσισε πως θα γίνει… πριγκίπισσα. Παλιότερα πάντως έλεγε πως θα γίνει ζαχαροπλάστισα. Μπορεί και να γίνει, σήμερα μου έφτιαξε μια τούρτα από Playdoh, έβαλε τρία κεράκια και μια πλαστελιλένια Lalaloopsy πάνω, όπως είχε και η δικιά της τούρτα.
– Θέλω… θέλω…
Έχει μάθει τη δύναμη του «Θέλω» και το χρησιμοποιεί συνέχεια. Μαθαίνουμε σιγά σιγά ότι δεν μπορούμε -και ούτε χρειάζεται- να έχουμε όλα όσα θέλουμε. Όμως αν είμαστε εντάξει, αν είμαστε καλοί άνθρωποι, αν δεν στεναχωρούμε τους άλλους, αν ξεκινάμε τη μέρα μας με χαμόγελο και όχι με γκρίνια, τότε η ζωή θα μας χαμογελάσει πολλές φορές. Το πιστεύω αυτό, η ζωή μου έχει χαμογελάσει πολλές φορές στα 29 μου χρόνια και αυτό το εκτιμώ. Και ποτέ δεν της κράτησα κακία για την όποια αναποδιά, μόνο κράτησα ένα χαμόγελο δικό μου για την επόμενη φορά που θα μου χαμογελούσε ξανά. Και η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν με ξεχνά.
Δεν είναι κακό να κάνεις ευχές. Ευχές ουσιαστικές, αλλά και υλικές μια στις τόσες. Δεν πειράζει. Γιατί είναι κακό να ευχηθείς μια Hello Kitty όταν είσαι τόσο δα μικρός; Εύχεσαι με κλειστά τα ματάκια να την αποκτήσεις, όπως εύχεσαι να έχει η μαμά όρεξη να παίξετε πολλές ώρες με το κουκλόσπιτο ή να πάτε μια βόλτα ή να σ’ αγαπήσει εκείνο το αγόρι που αγαπάς και εσύ ή να γίνεις μπαλαρίνα. Εύχεσαι να φτιάξεις μπισκότα με τη μαμά και να μην σου πει «Όχι τώρα, είμαι κουρασμένη» και εύχεσαι να σ’ αγαπούν όσο και πριν έρθει το νινί στη ζωή σου.
Τώρα που είναι μικρή όλες οι ευχές γυρίζουν γύρω από αυτήν. Άντε και από εμάς. Θέλω να μεγαλώσω ένα παιδί που να πιστεύει στη δύναμη της ευχής και να εύχεται όχι μόνο για την ίδια, αλλά και για ολους όσους έχουν ανάγκη.
Η φωτογραφία αυτή μου έδωσε έμπνευση… Θα της φτιάξω και εγώ ένα βαζάκι να κλείνει μέσα του τις ευχές της. Εύχομαι να με έχει ο Θεός γερή να τη βλέπω μέρα με τη μέρα να ικανοποιεί όλο και περισσότερες.
Λοιπόν, φτιάξαμε το δικό μας "βαζάκι των ευχών" (είχα και αστεράκια σαν αυτά της φωτογραφίας) και, αν και στην αρχή δεν έδειξε να καταλαβαίνει τι μπορεί να κάνει μ' αυτό, μετά ενθουσιάστηκε. Η πρώτη της ευχή ήταν "να στείλει ο Θεούλης μια αδερφούλα για να κοιμάται στην κούνια της"... Με το ζόρι κρατήθηκα να μην κλάψω μπροστά της...
Έλα μωρέ η ψυχούλα μου!!!!
Αχ τί γλυκιά που είναι!!
Πανέμορφη ιδέα! Μου έδωσες έμπνευση!
βαθιά συναισθηματικό το κείμενό σου και οι ιδέες σου Ολίβια...μπράβο! το ίδιο μπορείς να κάνεις και με τις αξίες. είναι δύσκολο για τα μικρά παιδιά να κατανοήσουν αφηρημένες έννοιες όπως η καλοσύνη, η αλληλεγγύη κ.τ.λ. Έτσι, κάθε φορά που η μικρή σου δείχνει μια τέτοια συμπεριφορά, μπορείς να την επιβραβεύεις με μια πετρούλα "διαμάντι"( το οποίο θα κλείνεται σε ένα παρόμοιο βάζο) για αυτή της την συμπεριφορά, και να συζητάτε σχετικά. είναι τεχνικές που εφαρμόζουμε στο νηπιαγωγείο με τα μικρά μας...