Δεν μ’ ακούει ΚΑΝΕΙΣ;;;
Δεν μ’ ακούει ΚΑΝΕΙΣ;;;
μαμά Μαρία
Ο Διονύσης κοιμάται.
Είναι περασμένες 12 και νιώθω την ανάγκη πως πρέπει να τα πω. Τα τα πω κάπου για να ξαλαφρώσω.
Σκέφτομαι… Απο που να ξεκινήσω;
Είναι πολλά. Σας το λέω θα γράψω πολλά! Ολίβια, θα είναι πολύ μεγάλη η ιστορία μας…. Θα πιάσουμε πολύ χώρο αλλά νομίζω ότι πρέπει να τα πιάσω όλα απο την αρχή…
Ο Διονύσης γεννηθηκε με φυσιολογικό τοκετό. Όλα είχαν πάει τέλεια. Ο γιατρός μου εξαιρετικος επιστήμονας αλλά και άνθρωπος. ΑΝΘΡΩΠΟΣ το τονίζω.
Ο μπέμπης μας λοιπόν πήρε λίγο μητρικό γαλατάκι και πέρασε δυστυχώς κατευθείαν στο ξένο. Δεν έπιανε με τίποτα στήθος. Φυσικά όλα είχαν πάει στραβά στη προσπαθειά μου να τον θηλάσω…. Οι μαίες δεν ήξεραν που πάνε τα τέσσερα, η παιδιατρος του μαιευτηρίου επέμενε να θηλάσω αλλά δε μου έδειξε ποτέ πως…. Και γω σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ,γιατί απο κεί που ήμουν σίγουρη ότι θα θηλάσω το μικρό μου για όσο πάει χωρίς περιορισμούς, βρέθηκα να αποστειρώνω με το ένα μάτι κλειστό μέσα στην άγρια νύχτα…
Ξένο γάλα. Το μισούσα. Κοίταζα το κουτί και όλα μου τα ορμονικά ξεσπάσματα είχαν να κάνουν μ’αυτό…
Τύψεις, ενοχές,κλάματα…
Επίπεδες θηλές είχα. Μη φανταστείτε. Αλλα όταν βλέπουν επίπεδες θηλές σε μια γυναίκα σε ενα μαιευτήριο μάλλον τρίβουν τα χέρια τους. Μπαααα! Μου έλεγαν οι μαίες! Περιμένεις να θηλάσεις με αυτές τις θηλές; Α παπαπαπαπα! Πάρτο απόφαση!
Εν πάση περιπτώσει, θα πω τη κλασική ατάκα. Στο δεύτερο θα ξέρω.
Ωπ!
Ο μπέμπης ήρθε σπίτι! Αχ! Τι μεγάλη χαρά!
Γιατρό βρήκαμε;
Εδώ στα μέρη μας λοιπόν υπάρχει ένας θεός. Δεν είναι γιατρός. Είναι θεός. Έτσι τον αποκαλούν οι “παλιές” μαμάδες. Δε κάνει ιατρικά λάθη, έχει σώσει παιδάκια πολλά και είναι ο γκουρού της παιδιατρικής εδώ στο νησί.
Καθώς ήταν και γιατρός του συζύγου μου και η μητέρα του τον εμπιστευοταν τρελά, μας έκλεισε εκείνη τελικά το ραντεβου με τον θεό.
Στην αντίπερα όχθη υπήρχε ένας γιατρός νεοφερμένος τότε στο νησί και πολλά υποσχόμενος.
Γιατί -λέω- να μη πάμε εκέι;
Γιατι;
Γιατί να πας στον κοινό θνητό όταν υπάρχει ο θεός;
Έτσι λοιπόν έγινε η επιλογή. Θα νομίζετε ότι είμαι κανένα κοριτσάκι που το καθοδηγούν άλλοι. Κάθε άλλο. Απλά επειδή δεν ήμουν απο δω εμπιστεύτηκα τα αποτελέσματα του γκάλοπ. Έτσι πήγαμε στον “καλό” γιατρό που είχε πείρα πολλών χρόνων και είχε και “καλό όνομα”.
Μου είχανε πει και βέβαια και το άλλο. Καλός, καλός αλλά…. Δεν το βρίσκεις εύκολα. Δε δίνει κινητό. Λείπει συχνά. Αλλά! Ααααα όλα κι όλα! Είναι σούπερ ουάου γιατρός.
Εάν εσείς τα ακούγατε όλα αυτά για έναν γιατρό πως θα αντιδρούσατε; Θα πηγαίνατε; Δε νομίζω. Και όμως εδώ το ονομά του είναι εγγύηση.
Πήγαμε.
Είχανε δίκιο. Ψυχρός. Απρόσιτος. Απότομος. Αλλά έχει μια σιγουριά πάνω του. Λες όντως. Δεν του ξεφευγει τίποτα.
Στον θηλασμό δε με βοήθησε. Δεν έκανε καν κουβέντα. Μόνο με ρώτησε τι γάλα δίνω.
Ο Διονύσης άρχισε να να παρουσιάζει τα πρώτα συμπτώματα. Ήμουν σίγουρη για ΓΟΠ. Πηγαίνουμε.
Του λέω ότι ακούω το περιεχόμενο να γυρνάει πάνω, ότι βήχει, ότι κάνει σαν να καθαρίζει το λαιμάκι του, ότι έχει ανυσηχία και ότι βγάζει γουλιές.
Μου λέει φυσιολογικό είναι.
Ξανά τον ενοχλώ. Τα ίδια.
Του λέω ότι για να κοιμηθεί τον έχω σε κλίση αλλά τον κρατάω και απο τη πλατούλα γιατί φοβάμαι μη πνιγεί. Μου απαντά πως έτσι κάνουν τα μωρά.
Σκεφτόμουν μέσα ατη κουρασή μου…. Έτσι κάνουν; Μα είναι δυνατόν; Έτσι θα κοιμάμαι απο δω και μπρός; Κρεμασμένη στη κούνια και με το χέρι μου κάτω απο τη πλάτη.
Απο μόνη μου λοιπόν, μιας και είμαι διαιτολόγος και γνωρίζω κάποια πραγματάκια, σήκωσα το κρεβατάκι του, χρησιμόποιούσα ring sling, τον έβαζα σε ρηλάξ, τον κράταγα αρκετή ώρα σε όρθια θέση μετά το γαλατάκι.
Ο Μπέμπης τα ίδια.
Ήταν τριάντα ημερών όταν επιδεινώθηκε η κατάσταση. Τον πήρα τηλέφωνο. Μου λέει ότι θα απουσιάζει και ότι πρέπει να τον δεί συνάδελφος.
Έτσι λοιπόν πήγαμε σε άλλο γιατρό. Στον άλλο ξέρετε. Τον πολλά υποσχόμενο.
Μας λέει ίωση.
Μα είμαι σίγουρη ότι έχει ΓΟΠ.
Όχι έχει ίωση. Έχει και ερεθισμένο λαιμό.
Μα που στο καλό την άρπαξε την ίωση; Γέννησα όταν ήταν σε έξαρση η γνωστή γρίπη. Προσέχαμε. Μα τι στο καλό;
Γυρίσαμε σπίτι. Ήξερα ότι δεν αλλάζουν εύκολα γάλατα, ούτε δίνουν έτσι φάρμακα όταν υπάρχει υποψία Γαστροοισοφαγικής Παλινδρόμησης. Τα ξέρω όλα αυτά και κάνω υπομονή.
Ο μεγαλογιατρός εξαφανισμένος στο μεταξύ. Ο άλλος με έπαιρνε συνέχεια τηλέφωνο. Εγω τον ενημέρωνα για τη πορεία του μωρού. Τίποτα. Τα ίδια. Τώρα είχε και φοβερή γκρίνια και σίγουρα πόναγε.
Αχ! Αναθεματισμένο μπουκάλι. Αν θήλαζα το μωράκι μου δε θα είχε θέματα τώρα.
Τέντωνε το κορμάκι του πίσω και έβγαζε ρουκέτες.
Παίρνω τον γιατρό! Του λέω έρχομαι!
Με το που φτάνουμε πετάει μια ρουκέτα εμετό και αυτό ήτανε ΓΟΠ! ΑΜΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ! Με ακούσανε επιτέλους! Θα αρχίσουμε τη θεραπεία και θα ηρεμήσει η αγάπη μου!
Ήταν σίγουρο ότι είχε κάνει οισοφαγίτιδα. Πόναγε. Το έβλεπες.
Αλλάξαμε γάλα. Αντιαναγωγικό. Δε λέω μάρκα. Μη του κάνω και διαφήμιση…. Και επαντορέν σιροπάκι για το στομαχάκι.
Όταν γύρισε και ο γκουρού τον ενημερώσαμε. Τον ρώτησα … Να πάμε Αθήνα να τον δεί παιδογαστρεντερολόγος; Δε το θεώρησε απαραίτητο. Συμφώνησε με τη θεραπεια όμως και συνεχίσαμε μέχρι εννέα μηνών παρακαλώ!
Το παιδί σε μια απόπειρα να κόψουμε το επαντορέν υποτροπίασε. Οπότε πήγαμε μέχρι τότε.
Να συμπληρώσω ότι είχε ο μικρός και ατοπική δερματίτιδα απο δύο μηνών σχεδόν.
Όταν μπήκαμε λοιπόν στα στερεά ξεκινήσαμε με λαχτάρα μεγαλη. Του άρεσε. Αλλά άρχισε να “κάνει νερά” πολύ σύντομα. Φυσικά και ενημέρωσα τον γιατρό.
Προτιμά να πίνει γάλα παρά να τρώει.
Φυσιολογικό μου λέει. Θέλει χρόνο.
Εντάξει γιατί να μη τον πιστεψω; Ποιό μωρό δε θέλει χρόνο.
Μια έτσι μια αλλιώς έφτασε 10 μηνών. Άρχισε να τρώει ψωμάκι, μπισκοτάκια, μαλακά φρουτάκια, γενικά κομματάκια. Ποτέ μου δε νοιάστηκα για τη καθαριότητα του σπιτιού. Τον άφηνα ελεύθερο. Μου άρεσε τόσο η εικόνα του. Με το φαγάκι στο χέρι!
Ξαφνικά το κόβει μαχαίρι!
Γιατί καλό μου;
Μου έπρωχνε με το χεράκι ότι του έδινα. Φοβήθηκα μήπως πνίγηκε κάποια στιγμή και φοβήθηκε και έτσι του εδωσα χρόνο.
Όμως ποτέ δε ξανάφαγε κομματάκια. Τα ήθελε όλα αλεσμένα. Εντελώς. Αν έπιανε κάτι, έστω το παραμικρο, έκλαιγε και δεν το ήθελε καν. Μόνο γάλα.
Φυσικά ενημέρωσα τον θεό μας.
Εντάξει μου λέει. Φυσιολογικό.
Οκ λεω. Ξέρω και γω πολλά παιδάκια που το κάνουν αυτό. Ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος;
Η ανάπτυξή μας πολύ καλή. Και ύψος και βάρος. Δεν αρρωσταίνει παρά μόνο δύο φορές με συναχάκι. Σούπερ ο Διονυσάκης. Αλλά εγώ εκεί. Ο καημός μου το φαί!
Μα να μη θέλει ούτε ψωμάκι; Ούτε μπισκοτάκι; Ούτε σοκολάτα; Κάτι!
Κάθε φορά που πήγαινα τα ίδια.
Γιατρέ τα θέλει όλα αλεσμένα και πίνει πολύ γάλα. Μάλιστα κόβει και το φαί και πίνει μόνο γάλα για μεγάλο διαστημα.
Φυσιολογικό μου έλεγε.
Φτάνουμε έτσι με τα “καπρίτσια” του Διονύση στο καλοκαίρι. Μου έιχε πεί ο γιατρός ότι μέχρι τα δύο περίπου πρέπει να τρώει κομματάκια αλλά κοντεύαμε δυο και για κομματάκια ούτε λόγος.
Δε σας γράφω για τα ωραία σερβίτσια. Για τα βιβλία που αγόρασα. Για τις απίστευτες συνταγές.
Ο Διονύσης ήταν ένα κακοφάγωτο παιδί. Αυτό ήταν.
Μα εντάξει δε τρωέι. Αλλά ούτε λίγο ψωμάκι στο χεράκι. Θα φάει, μου λέγανε οι γύρω γύρω…… Και μου πετάγανε και σπόντες ότι εγώ έφταιγα γιατί λέει δεν άφηνα το παιδι να γεμίζει το σπίτι και του έκοψα τη φόρα και να τα μας τώρα!
Μα τόσο γάλα γιατρέ;
Ε μα είναι παιδί του γάλακτος!
Τέλη Ιουνίου περνάει το καλό μου μια γαστρεντερίτιδα. Αρχίζει με εμετούς και μετά όξινες διάρροιες. Κρατάει δύο 24ωρα.
Πίνει εκείνες τις μέρες ειδικό γάλα για τις διαρροιες και ξαναγυρνάμε μετά στο κανονικό. Έπινε σκόνη ακόμη. Ήτανε 21 μηνών.
Εκεί κάπου αρχίσανε τα πολύ ζόρικα στο φαγάκι. Εκεί κάπου το θυμάμαι. Τον Ιούλιο απο ήρεμο και ήσυχο παιδάκι αρχίζει να μεταμορφώνεται. Πιο άτακτος, πιο ανύσηχος, χάλια ύπνος απο κεί που κοιμότανε σερί 10ωρα, πολλά νεύρα, καθόλου φαγητό, μόνο γάλα .
Τον Αύγουστο μένω έγκυος. Απίστευτη χαρά. Προγραμματισμένο. Ο Διονυσης όμως με προβλημάτιζε. Γιατί τέτοια στροφή το παιδί;
Έρχεται η μαμά μου να με βοηθήσει. Θα δείς μου λέει θα φάει. Είσαι κουρασμένη θα σε βοηθήσω. Τίποτα και με τη γιαγια. Έκοψε την αγάπημενη του φρουτόκρεμα πρώτα. Έβλεπε το μπολάκι και έκλαιγε. Μετά έκοψε τα αγάπημενα του φαγητά. Ντομάτα με αυγά, γεμιστά…. Αλεσμένα πάντα αλλά αγαπημένα.
Γιατί βρε μωρό μου;
Αρχίσανε οι ναυτίες….. Αχ να λέω. Τι θα κάνω με ένα μωρό στη κοιλιά και τον Διονύση να μη τρώει;
Στη 10 εβδομάδα πάμε στον γιατρό μας για το καθιερωμένο ραντεβού μας. Θα έκανα παπ-α. Δεν έκανα ποτέ…. Παλίνδρομη. Γιατί ρε γμτ;
Κλάμματα. Εντάξει κάνε κουράγιο, έλεγα. Το μωράκι σου σε έχει ανάγκη. Να μη σε βλέπει έτσι.
Αποφασίζουμε να φυγουμε με τους γονείς μου και τον μικρό. Να ξεσκάσω. Μια εβδομάδα μετά. Κάνω καλά; Είμαι κουρασμένη σωματικά, ψυχικά αλλά το έχω ανάγκη. Το παιδί όμως δεν έτρωγε. Μόνο γάλα και κανένα γιαούρτι.
Απέβαλα με φάρμακα τη μερα γενεθλίων του Διονύση. Τέσσερις μέρες μετά τον πήγα στον γιατρό για να τον δεί για το γνωστό θέμα του φαγητού. Είχαμε και εμβόλιο. Του το κάνει. Τον βρίσκει μια χαρά. Του εκφράζει την ανυσηχία της και η μαμά μου αλλά την αποπαίρνει. Είναι κάτι που ξέρει να το κάνει καλά άλλωστε.
Της λέω μη δίνεις σημασία. Είναι καλός.
Μου λέει τι καλοσύνη έχει παιδάκι μου; Ότι νομίζεις.
Αφού ο γιατρός δεν έβρισκε τίποτα φεύγουμε.
Στο ταξίδι ο μικρός ήσυχος. Φτάνουμε. Κοιμάται σαν πουλάκι.
Την επόμενη μέρα βόλτες. Δε τρώει. Πίνει γάλα για πρωινό. Πάω να του δώσω φρούτα μετά τίποτα. Φτιάχνω γάλα. Το σπρώχνει με δυσαρέσκεια. Πίνει το μεσημεριανό. Γιαουρτάκι το απόγευμα. Γκρίνια……. Το βράδυ κάνουμε μπανάκι τον βάζω στη κουνια δίνω γαλατάκι το σπρώχνει. Όχι ρε γμτ! Να μη πίνει γάλα; Λες να ‘ναι ίωση;
Πέρασαμε ένα βράδυ χάλια. Να κλαίει, να πεινάει αλλά γάλα να μη πίνει. Να θέλει να κοιμάται πάνω μου μόνο σα νεογέννητο. Ξημερώνει. Τίποτα γάλα καθόλου. Του ετοιμάζω τα αγαπημένα του. ΤΙΠΟΤΑ. Μέχρι και βόλτα με το αυτοκινητο τον πήγαμε για να ηρεμήσει που δε το έχουμε κάνει ποτέ….. Τελικά τρώει ένα γιαουρτάκι.
Δε βρέχει πάνα. Τρελαίνομαι! Τον βουτάω και πάμε νοσοκομείο μιας και είναι Σάββατο. Εκεί κατεβαίνει μια ειδικευόμενη και ειρωνεύεται τη μαμα μου πρώτα ότι και καλά η γιαγια είναι υπερβολική που ανυσηχεί τον εξετάζει και μας λέει αμυγδαλίτιδα! Μας δίνει αντιβίωση για 10 μέρες παρακαλώ και προσέξτε την έδωσε με το ζόρι γιατι δε δινει εύκολα αντιβιώσεις. Μας έδιωξε. Μα της λεω δε κάνει τσίσα! ΜΟυ λέει θα δώσουμε περιθώριο κανά δυό 24ωρα και αν είναι στα ίδια θα μπει για ορό…
Δε μου γέμισε το μάτι.
Έπαιρνα τον γιατρό μας αλλά πουθενά. Μα τι να κάνω να δώσω αντιβίωση; ΝΑ το πάω αλλού το παιδί; Δε ξέρω κανέναν εδώ!
Τελικά βρίσκω μια πολύ καλή γιατρό μέσω μιας φίλης που ειχε κάνει το αγροτικό της εκει και η γυναίκα μόλις άκουσε τις οδηγίες της ειδικευόμενης έφριξε! Με το που της λέω δε βρέχει πάνες και είναι ληθαργικός, μου λέει παίρνετε πραγματάκια, πήγαινετε στο νοσοκομείο, ανεβαίνετε παιδιατρική, λες το ονομά μου. Θα έχω ειδοποιήσει. Βάζετε ορό και κάνετε εξετάσεις…
Πάμε τρέχοντας. Έτσι κι αλλιως τα είχα όλα έτοιμα.
Αγωνία! Στεναχώρια! Τι έχει το παιδί μου! Γιατί δε τρώει; Δεν είναι ίωση το ξέρω! Τι είναι; Παναγία μου να μην έχει κάτι κακό το μωρό μου!
Βγαίνουν οι πρώτες εξετάσεις κατά τις 2 το βράδυ. Όλα καλά. Το σάκχαρο απο την αφυδάτωση πολύ χαμηλό όμως. Η ειδικευόμενη μόλις μας είδε ήταν κάπως. Μετά κατάλαβα ότι η γιατρός που μας έστειλε νοσοκομείο ήταν η διευθύντρια….
Ο θεός πουθενά…..
Ο άντρας μου είχε τρελαθεί απο αγωνία. Μα να φύγουμε διακοπές και να καταλήξουμε στο νοσοκομείο; Έψαχνε να βρεί τον γιατρό μας. Τελικά τον ειδοποιεί ο γιός του και με παίρνει τηλέφωνο.
Εδώ τάδε μου λέει. Του λέω πως έχουν τα πράγματα.
Ε μου λέει μάλλον ίωση. Πήγα να του πω τώρα τι να σε κάνω; Με πήρε μάλιστα απο απόκρυψη! Τι φοβήθηκε; Μη μάθουμε το τηλεφωνό του και τον ενοχλούμε;
Καθίσαμε 5 μέρες μέσα. Έκοψε το γάλα μαχαίρι. Μπιμπερό μαχαίρι, που χωρίς αυτό δεν κοιμόταν. Για τρείς μέρες έπινε χαμομήλι απο το δαχτυλό μου. Με έπιασαν τα κλάματα. Τι έχει ρε γμτ! Πείτε μου! Δεν αντέχω άλλο πόνο. Μόλις απέβαλα….. Δεν αντέχω άλλο.
Ο λαιμός ναι μεν ερεθισμένος αλλά όχι τόσο ώστε να μη τρώει. Όλοι προβληματισμένοι… Έκαναν ιολογικό έλεγχο. Τον είδαν ωρλ και οδοντίατρος. ¨Ολα τέλεια. Η γιατρός με ρώτησε για κάποια αλλαγη στο σπίτι ή κάποιο γεγονός. Της είπα για την παλίνδρομη. Μας είπανε οτί μπορεί να επηρεάστηκε….. Μα πως; Δεν του έδειξα κάτι. Δε πιστεύω να κατάλαβε. Που να ξέρουν και αυτοί; Ποιός ξέρει τι πέρναγε απο το μυαλό τους…. Για να μη τρώει το παιδί και να μην έχουμε παθολογικά ευρήματα….. Ποιός ξέρει τι γίνεται σπίτι τους….
Τη τρίτη μέρα τρώει…. Τρώει το φαγητό του νοσοκομείου… Κανονικά! Όχι αλεσμένο! Πάρτυ!!!!!!!!!!!!
Μα γιατί έφαγε κανονικό φαγάκι εκεί μέσα; Μα τι στο καλό!
Μου λέγανε όλοι ότι πείνασε τόσο που έφαγε κανονικό απο τη πείνα! Το λέγανε όμως γιατί δε ξέρανε τις προσπάθειες μου όλους αυτούς τους μήνες…… Έλεγα δε μπορεί! Κάτι τον ενοχλούσε τόσο καιρό και εδώ μέσα ηρέμησε για κάποιο λόγο!
Μα γιατί δε μ’ακούει ποτέ κανείς;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Το παιδι είχε όμως αλλάξει. Είχε αγριέψει. Με δάγκωνε. Δαγκωνοταν. Αυτοτραυματιζοταν.
Γυρίσαμε άρον άρον στο σπίτι μας στο νησί με τον μπαμπα μας που έιχε λιώσει και αυτός απο αγωνία! Γυρίσαμε χωρίς διάγνωση. Υποπτεύονταν ερπητική ουλοστοματίτιδα αλλα και πάλι δεν είχε κλινική εικόνα. Είχε και δεν είχε…. Απροσδιόριστα πράγματα που δε μου κόλλαγαν.
Σπίτι μας έτρωγε αλλά οι καλές συνήθειες ύπνου ήταν παρελθόν. Λέω τόσα πέρασε, ας κοιμάται μαζί μας. Συνέχισε να κοιμάται πάνω μου! Όλη νύχτα κολλημένος….
Τα καλά με το φαγητό κράτησαν τέσσερις μέρες. Σε μια μπουκιά πνίγηκε και ξενερωσε τόσο που έσπρωξε το πιάτο μακρυά με νεύρα!
Αρχίσαμε πάλι τα ίδια.
Όχι πάλι!
Πάμε στον γιατρό μας πια. Τον βλέπει. Τον εξετάζει εξονυχιστικά. Τον εμπιστεύομαι. Λέω ας μη τον βρίσκω, αλλά κάνει σωστές διαγνώσεις.
Του μιλάει…. Του λέει ότι πρέπει να τρώει όλο του το φαγάκι για μεγαλώσει. Ο Διονυσάκης τον κοιτάει στα μάτια με παράπονο.
Ο γιατρός λέει ότι είναι υγιέστατος αλλά βλέπει ένα παιδί φοβισμένο. Έτσι κι αλλιώς μου λέει όσες φορές σας έχω δεί έξω (2 φορές όλες κι όλες) το παιδί είναι με μεγάλους….. εννοούσε τους παππούδες που βγηκαμε το καλοκαίρι και τον συναντήσαμε εκεί. Που να γνωρίζει ότι ο Διονύσης ήταν κάθε μέρα για μπάνιο στη θάλασσα και κάθε απόγευμα στη πλατεία με τον φιλαράκο του τον Χρήστο;;;;;;; Μας είδε 2 φορές έξω και έτσι απλά έκρινε ότι έχει ψυχολογικά προβλήματα. Γιατί αμέσως μετά μου είπε να δούμε παιδοψυχολόγο…….
Τιιιι;;;;;;;;;;;; Παιδοψυχολόγο;;;;;;
Η νονά του παιδοψυχολόγος…. Κατευθείαν τηλέφωνο! Μα τι έχω κάνει λάθος και το μωρό μου θέλει παιδοψυχολόγο! Του τα έχω δώσει όλα! Δεν έχω άλλα αποθέματα!
Η νονά έρχεται λόγω 28ης Οκτωβρίου βόλτα στο νησί. Τον βρίσκει μια χαρά αλλά βλέπουμε ότι είναι ευερέθιστος. Δεν του έχω δώσει ξανά αλεσμένα δε κάνω τώρα πίσω αλλά τρώει πολλα γιαούρτια. Γαλα; Κομμένο!
Κάνει και διάρροιες. Απο το νοσοκομείο. Τις συνεχίζει. Όξινες και τον ερεθίζουν.
Πάμε σε παιδότοπο να χαρει και να παίξει. Κάθεται κοκκαλωμένος. Με κοιτάζει αλλά δε πάει να παίξει…… Γκρίνια… Παίζει τελικά αλλά φεύγουμε με γκρίνια!
Γυρνάμε σπίτι. Βράδυ Κυριακής…… Ο Διονύσης ανεβάζει υψηλό πυρετό. Δεν έχει ξανανεβάσει ποτέ. Που να βρείς γιατρό! Του κάνω μπανάκι δίνω αντιπυρετικό. Πέφτει. Ανακουφίζομαι λίγο γιατί λέω άντε ιωσούλα θα είναι και του πέσανε όλα μαζί. Τρώει κανονικά. Όχι το ιδανικό αλλά τρώει. Δε ζητάω πολλά απο ένα άρρωστο παιδάκι.
Οι διάρροιες συνεχίζουν. Κάνει ένα απίστευτο σύγκαμα ενώ είναι πλυμμένος και πετάει εξανθήματα σαν ατοπική δερματίτιδα. Λόγω του ότι ήταν βράδυ και οι γνωστές κρέμες δεν του έκαναν κάτι και υπέφερε απο πόνο πήγε ο άντρας μου φαρμακείο. Του έδωσε ο φαρμακοποιός μια κρέμα. Τη βάλαμε. Καλυτέρευσε αμέσως.
Τετάρτη πρωί. Κόβει φαγητό. Τρώει μόνο γιαούρτια.
Τώρα πια καταλαβαίνω ότι κάτι δε πάει καλά…. Συνδέω τη διατροφική συμπεριφορα του μωρού όλο αυτό τον καιρό με το τώρα.
Πάμε γιατρό.
Του λέμε τα καθέκαστα. Σε μια φάση απο την κούραση, την αυπνία και το στρες χάνω λίγο τις μέρες.
“Πότε έκανε πυρετό;”
«Κυριακή. Όχι όχι, Δευτέρα!«
“Τώρα η Κυριακή έγινε Δευτέρα;” Μου λέει…
Το παραβλέπω…
“Έκανε σύγκαμα. Βάλαμε την τάδε κρέμα.”
“Δε του βάζατε καλύτερα μια βόμβα;” μας λέει.
Ο άντρας μου…
«Πήγαμε επειδή ήταν αργά στο φαρμακείο και μας τη δώσανε. Υποτίθεται ειναι ειδικός φαρμακοποιός”
“Και απο πότε είναι ειδικός ο φαρμακοποιός;”
“Είναι περισσότερο απο μας”
“Κοιτάχτε… Δεν υπάρχει λίγο ειδικος και πολύ ειδικος. Λίγο εγκυος και πολύ έγκυος. Ειδικος για τετοια θέματα ούτε εγώ δεν είμαι καλά καλά”
Κρατιόμαστε. Είμαστε άνθρωποι ευγενικοί απο τη φύση μας. Μας ενδιαφέρει το παιδι αυτή τη στιγμή.
Σηκώνεται. Το εξετάζει.
Ίωση μας λέει.
Μα πάλι; Ρωτάω! Τι ιωσεις είναι αυτές που τον κάνουν να μη τρώει και να μη πίνει;
Του κοιταζει την κοιλίτσα… Σηκώνει ένα πετσί… Η κοιλιά ζαρωμένη και φαίνονται τα πλευρά. Παρόλα αυτά βάρος σταθερό.
Δε βρίσκει τίποτα παρά μόνο ένα ιδιοτροπο παιδί. Έτσι αντιδρά στις ιώσεις… Πονάει λίγο ο λαιμός και κόβει φαγητό….
Δεν είχε περάσει ένα μήνας απο τότε που νοσηλεύτηκε και το νοσοκομείο το έβλεπα ήταν μονόδρομος πάλι…
Μας λέει όλα καλά αλλά να πίνει υγρά! Ναι να πιει! Αλλα πως;
Φεύγοντας στη πόρτα μας λέει το εξής ανεκδιήγητο…. “Υπάρχουν και τηλέφωνα” Ότι και καλά δεν τον πήραμε για τη κρέμα λες και τον βρίσκει ποτέ κανείς!
Την επόμενη ξυπνά με γκρίνια πεινασμένος.
Δεν αντεχω άλλο.
Τον παίρνω και τον πάω στον άλλο γιατρό. Αυτόν που μας είχε δώσει τότε που ήταν βρεφάκι τη θεραπεία για την ΓΟΠ. Ο δικος μας μεσα σε όλα τ’ αλλα, μας είχε πει να αφήσουμε το παιδί στην ησυχία του και να μη πάμε σε γιατρους και τρομοκρατείται…
Μου πέρναγαν απο το μυαλό τα λόγια του… Μήπως δεν πρέπει να πάμε; Μήπως να του δώσω λίγο χρόνο. Τον κοιτάζω και βλέπω άλλο παιδί.
Ξεκινάω πρώτα απο τη δερματόλογο όμως. Το παιδι δεν ετρωγε αλλά δάγκωνε και το κουτάλι απο τα νεύρα του και κράταγε το φαγητό κάτω απο τη γλώσσα χωρίς να το φτύνει αλλά δε κατάπινε κιόλας. Του τρέχανε σαλάκια και δάγκωνε τη γλωσσίτσα του. Έλεγα μήπως δεί κάτι στο στόμα του που δε βλέπουν οι άλλοι. Δεν έχουμε στοματολόγο εδώ.. Που να τον πάω; Είχε κόσμο. Της τρελλής. Φεύγω.
Πάμε στον γιατρό. Μιλάμε χαμός. Τα μικρά και οι γονείς μέχρι έξω. Ενημερώνω τη γραμματέα του. Έχω να πάω σχεδόν 2 χρόνια. Δε ξέρω πως θα με δεχτεί. Ξέρει ποιόν έχουμε γιατρό. Τον έχει και αυτός πολύ ψηλά. Το γνωρίζω.
Με βλέπει. Πρέπει να ήμουν ταλαιπωρημένη. Ταραγμένη. Ο Διονύσης έκλαιγε συνεχως με νεύρα και ουρλιαχτά. Με παίρνει όμως μέσα αμέσως. Με τα ουρλιαχτά του μωρού ήταν δύσκολο να μιλήσουμε. Με άκουσε με προσοχή. Είχα ανάγκη να με ακούσει κάποιος. Την ώρα που το εξέταζε μου λέει.
“Όλον αυτό το καιρό άλλο γάλα έχετε δώσει; Χωρίς λακτόζη ας πούμε.”
“Όχι” του λέω.
Μου λέει και αυτός ότι είναι ίωση αλλά όχι κάτι το τοοοοσοοοο φοβερό που να τον κάνει να μη τρώει.
“Αν δεν συνελθει μέσα στο Σαββατοκύριακο τη Δευτέρα ξεκινάμε εξετάσεις. Πρέπει να δούμε τι συμβαίνει”
Πάω σπίτι με ένα παιδι διελυμένο.
Δεν ανακουφιζομαι ουτε τωρα.
Το μυαλό μου κολλήμένο όμως στη κουβέντα που μου έκανε με το γάλα.
Το παιδί κοιμάται εξαντλημένο πια στον καναπέ και μιλάω με τη μητέρα μου στο τηλέφωνο. Μιλώντας και λέγοντας αυτά που μου είπε ο γιατρός ξαφνικά παίρνω μπροστά!
ΣΤΟΜΑΧΙ ΕΙΝΑΙ, ΜΑΜΑ! ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΑΚΙ ΤΟΥ!
Και αρχίζω να κλαίω με λυγμούς!
Ναι μου λεει κορίτσι μου! Το στομάχι του είναι!
Παίρνω τον γιατρό! Κάθομαι γράφω πιο πριν ενα κατεβατό σημειωσεις απο την ωρα που γεννήθηκε το παιδι και το παζλ δένει!
Του τα λέω! Του λέω όλο το ιστορικο!
Του λεω θέλω να δω παιδογαστρεντερολόγο! Συμφωνείς;
Μου λέει ναι φύγατε για Αθήνα!
Ξέρω ότι έχω γράψει τα αμέτρητα και εδώ θα σας πάω γρήγορα!
Η κουβέντα με τον γιατρό έγινε Παρασκευή. Κυριακή πρωί ήμασταν Αθήνα. Ειχα ήδη βρεί γιατρούς το Σάββατο και μας περίμεναν στο Ιατρικό Κέντρο. Στο παιδί έδινα υγρά με σύρριγγα μόνο για να κρατηθεί για το ταξίδι.
Ο Διονύσης νοσηλέυτηκε για 9 μέρες πρώτα γιατί ήταν αφυδατωμένος και ύστερα για να γίνει πλήρης έλεγχος.
Έκανε πεχαμετρία 24ώρου, γαστροσκόπηση, κολονοσκόπηση, ραστ τεστ, μάγιερ,παρασιτολογικές κοκ.
Με που με άκουσαν προσεκτικά αμέσως υποψιάστηκαν ηωσινοφιλική οισοφαγίτιδα.
Τα αποτελέματα.
Παλινδρόμηση. Μέσα σε 15 ώρες έκανε 31 επεισόδια αρκετά όξινης παλινδρόμησης μικρής διάρκειας ευτυχώς.
Αλλεργία στα γαλακτοκομικά.
Εικόνα γαστρίτιδας.
Φλεγονές στο έντερο.
Ο οισοφάγος δεν έκανε σωστές περισταλτικές κινήσεις και ότι υγρό έβαζαν στη γαστροσκόπηση το πέταγε πάνω.
ΤΕΛΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ:
Ηωσινοφιλικη γαστρεντεροπάθεια.
Παιρνει λοσεκ, σιλροτόν και αντισταμινικά.
Επιτέλους τρώει όπως δεν έχει φάει ποτέ του και δείχνει να ανταποκρίνεται στη θεραπεία. Απο διάθεση είναι τέλεια και σταμάτησε μαχαίρι τα δαγκώματα και τη γκρίνια.
Η δυσκαταποσία και δυσφαγία που είχε είναι συμπτώματα της ηωσινοφιλικής η οποία έχει σχέση συνήθως με τροφική αλλεργία. Γάλα, σιτηρά, αυγο….
Ο Διονυσακης; Αλλεργία στο γάλα.
Έφαγε στο νοσοκομείο όταν νοσηλέυτηκε πρώτη φορά γιατί είχε ηρεμήσει το στομαχάκι του απο τον ορό και τη διακοπή του γάλακτος. Έκοψε πρώτα τα φρούτα γιατί ήτανε όξινα. Μετά ότι είχε τομάτα. Όλα έδεναν πια.
Η αμέλεια του γιατρού του διέλυσε το στομαχάκι.
Μας κοίμιζε…. Του έβαλε την ταμπέλα του δύσκολου παιδιού και αυτό ήταν.
Θέλω να πάω να του μιλήσω. Τι να του πω; Πόσο χαζή νιώθω; Που καθόμουν και τον άκουγα;
Εμπιστεύτηκα τα χρόνια του. Το ονομά του. Την πείρα του. Τα καλά λόγια που άκουγα γι ‘αυτόν.
Πως απέκτησε καλό όνομα αυτός ο γιατρός μου λέτε;
Με αυτή τη συμπεριφορά!
Με αυτό το ύφος των 1000 καρδιναλίων!
Γράφω τρείς ώρες τώρα…. Το ξέρω είναι πολλά. Αλλά έπρεπε να τα γράψω όλα απο την αρχή μέχρι το τέλος γιατί ξέρω ότι ο Διονυσάκης δεν έιναι το μοναδικό παιδί που πόνεσε και ταλαιπωρήθηκε χωρίς λόγο….. Ξέρω ότι υπάρχουν και άλλες μαμάδες που δεν εισακούγονται. Ξέρω ότι πολλά παιδάκια ταλαιπωρούνται απο τροφικές αλλεργίες τέτοιου τύπου. Παθαίνουν ασθμά, ωτίτιδες και ο γιατρος πέρα βρέχει!
Να ακούτε τις μαμάδες! Η μαμά μεταφράζει τα λιγοστά λογάκια του μωρού! Αυτή ξέρει οτι το ντα σημαίνει εντάξει.
Εύχομαι να μη ξαναπονέσει ποτέ του! Εύχομαι να του χαρίσουμε ένα αδελφάκι σύντομα. Εύχομαι να τα ξεχάσει όλα αυτά που πέρασε στα νοσοκομεία για το τίποτα γμτ!
Μακάρι να μη πόναγε ποτέ ξανά κανένα μωρό! Να ήταν στο χέρι μου….
Πάω να τον δω που κοιμάται……..
Σας φιλώ γλυκά όλες!
Μαρία
—
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μαρία μου, συμφωνώ μαζί σου....δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ συμφωνώ, ειδικά στις και στους ξερολόγους που όλοι έχουν άποψη για τον τάδε ιατρό, γιατί δεν το ταίζεις σωστά, γιατί είναι ανάποδο το παιδί.....ε μα έλεος και γιατί όλοι ειδικά όι μεγαλύτεροι σε ηλικία έχουν την άποψη πως πρέπει σε μια συγκεκριμένη στάνταρ ηλικία όοοοοοοοοοοολα μα όλα τα παιδάκια να βγάλουν δοντάκια, να περπατήσουν, να σου δείξουν τον καημό τους με συγκεκριμένο τρόπο....Ε ΟΧΙ! Συμφωνώ μαζί σου γιατί η μόνη που μπορεί να αποκρυπτογραφήσει την ψυχούλα του μωρού-παιδιού είναι η μαμά του, εκείνη που αφουγκράζεται τον πόνο του, εκείνη που νιώθει τη χαρά του, που ξενυχτάει δίπλα του και που το ένστικτό της φωνάζει όταν κάτι δεν πάει καλά. Και κατ'εμέ, κανένας μα κανένας πτυχιούχος δεν τα αντικαθιστά αυτά. Αυτοί έρχονται σε δεύτερο ρόλο και μόνο όσον αφορά το κομμάτι της επιστήμης. Την πρώτη διάγνωση την κάνουμε εμείς, γιατί εμείς διαβάζουμε πρώτες και καλύτερες τα παιδάκια μας. Το έζησα και με την κολλητή μου που οι δήθεν ειδικοί δεν μπόρεσαν να καταλάβουν την ελαφριά δυσλεξία στο γιο της και εκείνη το φώναζε....και τελικά δικαιώθηκε αλλά τί τα θες δηλαδή.....οι σπεσιαλίστες....γι'αυτό μανούλες και μπαμπακούληδες....τα ματάκια μας ανοιχτά και τα αυτάκια μας τεντωμένα στα λογάκια και στις γκριμάτσες και στις κινήσεις των μικρών μας μπουρμπουλήθρων!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και Μαρία μου, περαστικούλια σας.
Για την ολη ταλαιπωρια του παιδιού φταις εσύ κ μόνο εσύ! Έβλεπες ότι κάτι δεν πάει καλά αλλα εκεί συνέχισε με αυτούς τους γιατρούς!!!! Εκνευριστικά τόση ώρα προσπαθείς να μας πείσεις οτι φταίνε όλοι εκτός από σένα. Αρπάζεις το παιδί κ το πας Αθήνα τι πιο απλό!!!
Ενώ τη συμπονώ. Συμφωνώ απόλυτα!!
ELEOS.. s leei i kopella ta vasana p perase ekini k to moro ts k esi les oti fteei kiolas...
Koita egw ti kori mou pou ti thilaza 15 me 16 mines eixe palindromisi k alergia sti laktozi .....ekane polous emetous k fovomoun para polu meta i giatros mou eipe na arxisw na prosexw ti trww k kaname k eksetaseis k epivevewsame tin alergia .....opote de ftaei to oti epine apo mpoukali .....k sigoura eprepe apo tin arxi na ton pas se allo giatro k na kaneis eksetaseis.....twra exw deutero mwraki 2 minwn pou distixws auti ti foro de exw toso gala k paralila me to thilasmo tou dinw simlpirwma kseno gala ....vlepw oti kanei emetous sixna alla oxi opws ekane i megali.....k pali omws molis paw ellada tha to paw sti giatro poy eixa ekei gia eksetaseis proliptika gt edw sti germania pou menw de vgazw akri me tous ipotithemenous giatrous.....
Κι εμεις ειχαμε γοπ κ πραγματικα αυτο ππυ μας εσωσε ηταν ο θηλασμος. Νοσηλευτικαμε κ εμεις αλλα νωρις ευτυχως. Αργησαμε να φαμε στερεες και αργησαμε γενικα να αρχισουμε να τρωμε ικανοποιητικα και ημασταβ κατω απο τις καμπυλες, αλλα δεν καθυσηχαζομουν στα λογια του παιδιατρου μονο, πηγα το παιδι κ το εβλεπε κ αναπτυξιολογος (ακομα δλδ μας παρακολουθουν) και αλλεργιολογος οπου μας εστειλε για αλλο θεμα μια παιδιατρος ( την ειχαν δει καμια 10αρια κ μονο μια σκεφτηκε να με στειλει σε αλλη ειδικοτητα).
Εγώ να δεις πως σε καταλαβαίνω!!το παιδάκι μου εχει fpis.μορφή αλλεργίας που εμφανίζει εμμετους 3-4 ώρες μετά την κατανάλωση της υπεύθυνης τροφής.εμας μας έτυχε το ψάρι.δεν το πήρα χαμπάρι εγώ.δεν γνωρίζω απο αλλεργίες και η παιδίατρος μου έλεγε γαστρεντερίτιδα.μα λέω γαστρεντερίτιδα που κρατάει 2 ώρες και κάθε φορα που τρώει ψάρι.αν ειναι δυνατόν.ετσι πήρα μόνη μου την πρωτοβουλία και πήγα αθηνα σε αλλεργιολόγο.(έτυχε και διάβασα στο ίντερνετ για αυτο το είδος αλλεργιας)Γι αυτο απο δω και πέρα ο καθένας στο είδος του.οταν εχει δερμάτικα πάω σε δερματολόγο,για μυξες και λαιμό πάω σε ωρλ κτλ.επίσης μέχρι και τώρα που μιλάμε δεν εχει ψάξει να δει τι ειναι αυτη η ρημαδα η αλλεργια.οποτε της το αναφέρω μου λέει κουλα!!ευτυχώς που ολα πήγαν καλα για το παιδάκι σου.
Ευτυχώς ή παιδίατρος μου μετα τον αποκλειστικό θηλασμό κατάλαβε αμέσως ότι ή 3η κορούλα μου ήταν αλλεργική στο γαλα. Παιδευτηκαμε,ξοδευτηκαμε σε διάφορα ειδικά γάλατα μέχρι να πετύχουμε τη σωστή διατροφή αλλά γλιτωσαμε τα χειροτερα.
Εγώ έχω ένα γιό που μικρός είχε αλλεργία στο αγελαδινό γάλα. Ευτυχώς άλλαξα γιατρό όταν είδα ότι ο πρώτος δεν έδινε σημασία στα συμπτώματα. Ο δεύτερος το βρήκε αμέσως κ ολαν πήγαν καλά χωρίς ταλαιπωρία του μωρού. Σήμερα αυτό το μωρό ο γιος μου ριναι 35 χρόνων κ έχει ένα κοριτσάκι,μια μπέμπα 6μηνών. Εγώ βλέπω ότι η γεγονότα μου υποφέρει κ ότι μάλλον έχει αλλεργία στο γάλα. Έχει μια μαμά όμως σαν κ σ'ένα που δεν το ψάχνει κ δεν Μ ακούει Όταν λέω ότι το μωρό έχει αλλεργία κ πάρτε το σε ειδικό γιατρό. Υποφέρει το παιδί της κ μου λέει ότι εμπιστεύεται τον παιδίατρο . Εσείς οι γονείς φταίτε που υπέφερε το παιδάκι σας, γιατι δεν αλλάξατε γιατρό ενώ βλέπατε ότι το παιδί σας υπέφερε. Τι βγήκες Τώρα να μας πεις ? Ότι έκανες το χρέος σου σα μάνα ενώ έβλεπες ένα παιδί με περίεργη συμπεριφορά? Εγώ πριν τριανταπέντε χρόνια πως άλλαξα γιατρό έ? Γουλιτσες έβλεπα κ ραγιζε η ψυχή μου. Εσείς οι Νέες μανάδες έχετε ακυρώσει τις μανάδες που έχουν παιδιά μεγάλα γιατι νομίζετε ότι τα ξέρετε όλα. Νροπη σε κάθε μάνα που δεν σηκώνει γη κ ουρανό για να μην υποφέρει το παιδί της. Ντοπη σου κ σ'ένα!
Ποσο σε καταλαβαινω τα ιδια περασα λιγο πολυ!!! Ο Θεος να μας φυλαει απο καποιους γιατρους. Δεν υπαρχουν θεοι γιατροι γιαυτο ας παψουν να φερονται ετσι. Αλαζονες και ανευθυνοι. Πρεπει να αλλαξει αυτο!!!
Σε καταλαβαίνω, είναι πολύ δύσκολο, ταλαιπωρηθήκαμε πολύ και εμεις με το πρώτο μας μωρό, έγινε πολλές φορές εισαγωγή στο νοσοκομείο γιατί δεν έτρωγε τίποτα, ακόμη και τώρα είναι 2,5 χρονών είναι δύσκολος με το φαγητό, φτύνει και κάνει εμετό με το παραμικρό.Και ήταν πάντα γκρινιάρικο μωρό λόγω του πόνου που είχε.΄Βρήκα καλό γιατρο με συμβουλέυει αλλά έτυχε να πάρω και άλλες γνώμες γιατρών από το άγχος που είχα.Τώρα το δεύτερο το θηλάζω, έχει αλεργία και παλινδρόμηση και αυτο αλλά με το μητρικό γάλα υπάρχει τεράστια διαφορά.Απέχω από πολλές τροφές.
Διαβασα ολο το κειμενο σου με μεγάλη προσοχή ! Σε καταλαβαινω και σε νιώθω σαν να ηταν δικο μου παιδι. Εχω μονο να σου πω μπραβο που αφουγκραζεσαι το παιδι σου και που δεν αφεθηκες στα λογια των γιατρών! Και συγχαρητηρια γιατι εισαι μια καλη μαμα!! Ελπιζω και σας ευχομαι απο καρδιας να μην ξαναπονεσει για τιποτα ο μικρος σας και ευχομαι κι εγω κανενα παιδακι να μην ποναει!! Κι επισης να βρεις ενα καλο επιστημονα να μπορεις να συννενοηθεις!! Καλες γιορτες !!!!
Και ο γιος μου ειχε γοπ...ειναιπολυ συνηθισμενο φαινομενο και κραταει μεχρι να στρωσει το πεπτικο κ να μπει η στερεα τροφη.εγω συμβουλευτικα πρωτα τη φιλη μου που ειναι παιδιατρος στη γαλλια και εχει κανει εξειδικευση σε γοπ νεογνων, και 2 παιδιατρους εδω, ολοι μου ειπαν να συνεχισω τον θηλασμο οσο πιο πολυ μπορω, να κανω μια συγκεκριμενη διαιτα οπου περιοριζε τα γαλακτοκομικα κ πολυ υπομονη.ουτε ενας σκεφτηκε να μου δωσει φαρμακα.απαγορευονται αυτα τα φαρμακα πρι το πρωτο ετος....δεν θα ξεχασω τα λογια της φιλης μου που με ειπε δεν μπορεις να κανεις τπτ μονο υπομονη περναει με τον καιρο κ βελτιωνεται με την στερεα τροφη....φιλες μου ο θηλασμος εσωσε το παιδακι μου
Ξεχασα να σας πω οτι το βαρος του μικρου ανεβαινε αργα αλλα σταθερα...επαιρνε περιπου 150 με200 γραμμαρια το μηνα...και μαλιστα ολοι μου λεγαν τι ψιλολιγνο μωρακι ειναι αυτο....γκουτου γκουτου...ακομη κ αυτα τα λιγα γραμμαρια μου διναν κουραγιο....
αν υποψιαζεστε οτι κατι δεν παει καλα με το μωρακι σας εμπιστευτειτε το ενστικτο σας. εμενα λογω γοπ εμενε 15 ημερων μωρακι αυπνη για 23 ωρες σερι και ο παιδιατρος μου ελεγε πως το κανουν αυτο τα παιδια! δυστυχως τη διαγνωση την εκανα εγω διαβαζοντας περιστατικα απο αλλες μανουλες στο ιντερνετ, και την πηγα σε παιδογαστρεντερολογο. το πιο εκνευριστικο ειναι πως το παιδι υποφερει και σου λενε οτι ειναι απλα δυσκολο παιδακι μην το ψαχνεις ειναι ο χαρακτηρας του...
Τα αντίστοιχα περάσαμε κι εμείς με την μεγάλη μας. Δόξα τω Θεώ, βρέθηκε ένας καλός γιατρός μεσα την ταλαιπώρια μας και μας φώτησε! Έσωσε το κοριτσάκι μας. Βλέπεις, η κορούλα μας, σε αντίθεση με τον μικρό σου έχανε το βάρος της. Σήμερα, 13 χρόνια μετά, όλα αποτελούν μόνο μια κακή ανάμνηση. Το παιδί μου τρώει τα ΠΑΝΤΑ κι είναι υγιέστατο.
θεωρω πως εχει ενα κομματι ευθυνης και η μητερα .κανενας γιατρος δεν ειναι θεος και απο την στιγμη που μια δυο δεν στα ελεγε καλα και εβλεπες οτι το παιδι βασανιζοταν δεν το αφηνες στην τυχη του.
καλησπερα!και η δικη μου δευτερη κορη ειχε ΓΟΠ...περασαμε απο πολλες δυσκολιες.....η γιατρος μας παντως μας εδινε γαλα για παιδια με αλλεργια στην πρωτεινη του αγελαδινου γιατι τα αντιαναγωγικα,ναι μεν πιζουν το γαλα στο στομαχακι του παιδιου αλλα τα οξεα του στομαχου ανεβαινουν ως τον οισοφαγο και αρα προκαλουν ολα αυτα τα προβληματα!!!!!λογικο δεν ακουγεται?το αναφερω μηπως κατοπιν παντα συννενοησεως με γιατρο βοηθηθει καποια μαμα!!!
Μπράβο σου! Να χαίρεσαι το γιό σου!
Καλησπερα εμενα η μικρη μου οταν γεννηθηκε και μεχρι τις δεκα πρωτες μερες ηταν ενα ησυχο καλοφαγο μωρο.Ετρωγε,κοιμοταν τι ευτυχια λεω μιας και δεν εχω βοηθεια καμια ,η μαμα μου ειχε πεθανει και ολοι υπολοιποι πλην του αντρα μου εξαφανησμενοι.Στις δεκα μερες το μωρο αρχισε να κλαιει με αναφηλητα μολις ετρωγε μετα απο καμια ωρα να ουρλιαζει παιρνω τον γιατρο μου αααα δεν ειναι τιποτα μου λεει αρχισανε κολικοι κανε υπομονη θα περασουν αγκαλιτσα,μασαζακι ουτε φαρμακο ουτε τιποτα.Περνανε οι μερες και το μωρο αντι να ηρεμει να ουρλιαζει χειροτερα ουτε ενας ανθρωπος για βοηθεια αλλα το κυριοτερο να με συμβουλεψει.Τηλεφωνα τον γιατρο συνεχως και η απαντηση η ιδια κολικοι θα περασουν.Ναι αλλα ποτε το παιδι εχει φτασει δυο μηνων και αντι για καλυτερα ολο και χειροτερα και καπου εκει ξυπναω,τα παιρνω στο κρανιο,βαζω τον αντρα μου κατω που εχει λιωσει και εκεινος και του λεω το παιδι δεν ειναι καλα η θα ερθει ο γιατρος σπιτι να το δει και να κανει σωστη διαγνωση η φυγαμε για νοσοκομειο.Παιρνω τον γιατρο σε εξαλλη κατασταση και πριν προλαβει να μου πει οτιδηποτε συγνωμη που το λεω τον ξε........σα και καπου εκει που πεταει το εξης απλο μηπως φταιει το γαλα.Παθαινω σοκ κατι τοσο απλο που θα μπορουσε να μην υποφερει το μωρο μου ολο αυτο το διαστημα και μου το λεει δυομιση μηνες μετα!!!!!!Αλλαξαμε τρια γαλατα μεχρι να βρουμε το καταλληλο, απο τοτε δεν ξανακουσαμε το κλαμα του παρα μονο το γελιο του.Μανουλες ακουτε τα παιδακια σας ακομα και τα μωρα το ενστικτο μας οδηγει παντα σωστα!!!!Παιρνετε ΠΑΝΤΑ δυο και τρεις γνωμες αν χρειαστει!!!!
ακριβως τα ιδια ετρεχα στο παιδων και μου λεγανε οτι ειμαι νεα μαμα ελα ομως που εμενα κατι με ετρωγε να ειναι καλα η παιδογαστερεντολογος ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ μας εσωσε απο 3 μηνων πιναμε brixoral και malox και μαζι με την αλλεργεια στην λακτοζη ειχαμε και ατοπικη δερματιτιδα ειδικο γαλα το οποιο μου το γραφανε στο παιδων μεχρι 3 ετων γαλα σε σκονη και υστερα μονο φρεσκο
Και εγώ στον πρώτο μου γιό περάσαμε διάφορα με γοπ ...η μεγαλογιατρίνα όμως ανένδοτη "ότι δεν αλλάζουμε γάλατα έτσι εύκολα". ´Αλλαξα γιατρό και μου είπε και κάτι που με ηρέμησε προσωπικά (σημ. έκανε μεικτή διατροφή) "ναι να δοκιμάσουμε αντιαναγωγικό γάλα καταρχήν" και στην ανησυχία μου αν κάνει να αλλάζω γάλατα ´ετσι μου απαντάει "μα ακόμα και το μητρικό δεν έχει κάθε φορά την ίδια σύσταση, μην ανησυχείς και δοκιμασέ το".
Είναι ΕΠΕΙΓΟΝ να επικοινωνήσω μαζί σου μαμά Μαρία. Αντιμετωπίζω παρόμοια κατάσταση.
Κατ αρχήν να ναι καλά το μωράκι σας και να ναι όλα περαστικά του. Όσο για τον άχριστο γιατρό να πάτε και να του τα πείτε με ευγενικό και πολιτισμένο τρόπο και υπερ άνω να τον μειώσετε σαν σκουλίκι αλλά χωρίς βρισιές απλά λέγοντάς του πόσο κακός επαγγελματίας είναι αλλά και πόσο αδιάφορος άνθρωπος..... ένα με το χώμα ο παλιοκρετίνος. Δεν έχετε να χάσετε τίποτα!!! και φυσικά δυσφήμιση κάργα στο νησι.. Ο πανίβλακας έπαιζε με τη ζωή του παιδιού σας.
Αηδία με έπιασε αηδία για την ταλαιπωρία του παιδιού και για τον ανόητο ετεροπροσδιορισμό που μας υποχρεώνουν να κάνουμε οι αυθεντίες σαν τον εν λόγω γιατρό, άει να χαθεί. Η συμπόνια για τον πόνο του παιδιού πού είναι? Να τα βράσω τα χαρτιά σας…..
Sou euxomai o mikroulhs sou na megalwsei me ugeia kai na mhn xanatalaipwrhtheis kai esu kai ekeino...To enstikto mas prepei panta na to akoume.Egw katalavainw pia apo th sumperhfora kai katholou klinikes endeixeis an thn epomenh mera tha katevasei muxoules...otan arrwstenei o mikros arrwstenw xeirotera egw apo ekeinon(psuxologika)Pisteuw pws oles oi manoules se katalavainoun.Me to kalo kai to deutero
ενά βασικό είναι ο γιατρός πρέπει να είναι και άνθρωπος και δυστυχώς ο κύριος Λ. δεν είναι,μπορεί να έχει την φήμη του καλού γιατρού και ίσως να είναι μιας και έχουμε ακούσει πολλά περιστατικά για παιδάκια που έχει σώσει αλλα αυτό εμένα δεν μου λέει τίποτα,δεν ξέρω πως μπορεί ένας άνθρωπος να δουλεύει με μικρά παιδιά όταν άπλα τα κοιτάει με απάθεια.Λυπάμαι πολύ για ότι πέρασες, εύχομαι απο δω και πέρα το παιδάκι σου να ζεί μόνο χάρες για την υπόλοιπη ζωή του, και όσο για τον νεοφερμένο γιατρό του νησιού μας δεν θα πω τίποτα,δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις ενα τόσο σπάνιο άνθρωπο πρώτα απ όλα και μετά επιστήμονα.
περαστικα κι αγυριστα να ειναι ευχομαι αλλη ταλαιπωρια να μη βρει το παιδακι σου.. τωρα μου θυμισες κατι ο μεγαλος μου 2,5 μηνων νοσηλευεται για δευτερη στο νοσοκομειο με βροχιολιτιδα περασα τα πανδηνα με κουτι στο κεφαλι του μωρου με οξυγονα κλπ κλπ δεν ειναι η ωρα το μωρο πινει γαλα υποαλλεργικο και ξαφνικα με το πινει το γαλα κανει διαρροια το λεω στη γιατρο που μας παρακολουθει μου λεει γαστρεντεριτιδα ηταν σε εξαρξη εκεινη την εποχη της λεω οχι φταιει το γαλα μολις το πινει κανει διαρροια επιμενει οτι ειναι γαστρεντεριτιδα το παιδι ετοιμο να φυγει απο το νοσοκομειο αφου ειχαμε γινει καλα εγω να επιμενω οχι φταιει το γαλα, το κουτι με το γαλα μου το δωσανε απο το νοσοκομειο κανω μια ετσι και βλεπω το γαλα ληγμενο τι να πεις ημουν σιγουρη οτι κατι εφταιγε στο γαλα αλλα και μενα κανεις δε με ακουσε αυτη η επιμονη των γιατρων ωρες ωρες ειναι πολυ σπαστικη δεν ειμαι γιατρος δε το παιζω εξυπνη ειμαι μανα ομως και ξερω οτι το παιδι μου κλαιει επειδη ποναει, επειδη κανει ναζια ή επειδη οντως χτυπησε και ποναει καθε κλαμα του ειναι διαφορετικο ΝΑ ΤΙΣ ΑΚΟΥΤΕ ΤΙΣ ΜΑΝΕΣ δε το παιζουν εξυπνες
Αγαπητή Μαρία, πέρασα στις 40 πρώτες μέρες ζωής του παιδιού μου το ίδιο περίπου με εσάς... Ο γιος μου γεννήθηκε φυσιολογικά και όλα καλά μέχρι τις 40 μέρες που άρχισε κι έριχνε ρουκέτες αμέσως μόλις έπινε το γάλα του...Η "θεα" γιατρός, του μαιευτηρίου με τις άψογες συστάσεις , ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΕΞΕΤΑΣΕΙ, μας έκανε πρόβλεψη πως είχε στένωση πυλωρού και μας έστειλε για υπέρηχο κοιλίας και μετά λέει θα το χειρουργούσε και σε 30 λεπτά (που τόσο λέει κρατά το χειρουργείο) θα ήταν περδίκι... Εννοείται πως εγώ δεν ήθελα το μόλις 20 μερών παιδάκι μου να πάει για υπέρηχο και ακτίνες ,πολύ περισσότερο ΑΡΝΟΥΜΟΥΝ να πιστέψω πως θα πάει χειρουργείο. Ένιωσα πως δεν είναι δυνατό να συμβαίνει αυτό ...Της είπα μην τυχόν έχει να κάνει με το γάλα και με κοίταξε με ύφος υποτίμησης και μόνο που δεν με έδειρε αφού είπε πως το γάλα ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ...Εμάς όμως, ΔΕ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΥΦΟΣ 1000 ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΩΝ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΣ ΤΗΣ ΤΟΝΟΣ που είχε και αποφασίσαμε με τον άνδρα μου να πάρουμε και 2η γνώμη...Τί ήταν τελικά;;; Μας το έλυσε ο γιατρός (που έχουμε τώρα) από το τηλέφωνο : Μας άλλαξε το γάλα και το παιδάκι μας είναι πια καλά...Το γάλα ήταν πολύ ελαφρύ και το έβγαζε...τόσο απλά...ούτε υπέρηχους ούτε ακτίνες ούτε ολικές ναρκώσεις ούτε χειρουργεία. Το γαλατάκι του αλλάξαμε και το παιδί μας βρήκε την υγειά του...τίποτε άλλο. Από τότε κατάλαβα: ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΘΕΕΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ, Μόνο το ένστικτό μας ...Σε αυτό έχουμε εμπιστοσύνη και στο μωρό μας που με τον τρόπο του μας δείχνει τί έχει. ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΣΟΥ!!! Και με το καλό να σας έρθει και το αδελφάκι του...
Καταρχάς περαστικά σας!!!! Αν το νησί είναι η Ζάκυνθος μιλάμε για τον γιατρό του οποίου το όνομα αρχίζει από Λ. Κρίμα γιατί ήταν και ο δικός μου παιδίατρος.
Και το χειροτερο ολων? Όταν το μικρο σου παιδακι σε κοιταζει με πονο και απογνωση μεσα στα ματια και ζηταει να το βοηθήσεις, να του παρεις τον πονο. Και εσυ να μην μπορεις απλα γιατι εξετιας ενός μ@λ@κ@ γιατρου του οποιου του εμπιστεύτηκες το παιδι σου, το πολυτιμοτερο πλασμα της ζωης σου δεν μπορει να διαγνωσει σωστα το πρόβλημα. Και επιμενει και επιμενει ότι αυτος ξερει καλα την δουλεια του.
κ μετα σου λεει παιδιατρος.......βρε χαμενο κορμι παιζεις με ενα παιδακι???? βασανιζεις μια ψυχουλα????? τι να πω....αυτος δεν ηταν γιατρος αλλα χασαπης ευχομαι ολοψυχα στον Διονυσακη ολα αυτα που εζησε να ειναι περαστικα κ απο εδω κ περα να μην ξανα πονεσει ποτεεεεεεεεεεεε κ για τιποτα!!!!!!!!!!!!
Ασ'το καλό σου με συγκίνησες! Να είσαι καλά κοπέλα μου! Και εσύ και η οικογένειά σου. Σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες την ιστορία σου μαζί μας!
Έτσι είναι οι γιατροί.Και εγω ειχα έναν ´´´φοβερό ´´´παιδιατρο.Του έλεγα απο μηνών που ήταν ο γιος μου πως κάτι δεν παει καλα και εκείνος έλεγε όλα καλα ....θα κάνει κάποια πράγματα αλλά πιο αργότερα επειδή ήταν πρόωρες..Και να του λέω και να του ξαναλέω αλλά αυτός πάντα καθησυχαστικος ...Το αποτέλεσμα (γιατί θέλω πολλές ώρες να τα γράψω αναλυτικά)παιδι με αυτισμό...Απλά κάποια στιγμή που θα τον ξαναδώ θέλω να του πω στη θέση του θα εσκιζα το πτυχίο μου....Και όπως λέει ο τωρινος μου παιδιατρος-παιδονευρολογος ΟΙ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ....
Λίτσα, όμως δεν είναι όλοι έτσι. Ο δικός μας έχει ασχοληθεί ώρες ολόκληρες με αυτό το θέμα και όταν σε καθησυχάζει το κάνει με tests, έρευνες και γενικότερα στοιχεία. Δεν μου έχει πει ποτέ, σε όποιο πρόβλημα κι αν είχα, μην το σκέφτεσαι και μην ανησυχείς. Αλλά, έχει φάει πολύ προσωπικό χρόνο μόνο για το δικό μου παιδί. Το ραντεβού που του κάνει είναι το λιγότερο 1 ώρα και έχει τύχει να κάτσουμε και 1,5 ώρα επειδή έκατσε να παίξει μαζί του για να τον παρατηρήσει καλύτερα. Δεν είναι όλοι οι γιατροί, έτσι το ξέρω. Αλλά κανονικά αυτό θα έπρεπε να κάνουν. Δεν υπάρχει περίπτωση μετά από αυτόν τον γιατρό να πάω σε άλλον και να μην απαιτήσω να μου δώσει όση πληροφορία χρειάζομαι. Της μικρής τα πόδια γυρνούσαν λίγο προς τα μέσα, όπως σε πολλά παιδιά. Η παλιά παιδίατρος το είδε 2 λεπτά και είπε θα φτιάξουν μόνα τους. Ούτε πως το λένε αυτό δε μου είπε. Όταν πήγαμε στον καινούριο γιατρό την παρατήρησε πάνω από 5λεπτο και την επόμενη φορά που πήγα μου έδωσε υλικό. Φωτοτυπίες από βιβλία και άλλες πηγές, με εικόνες και αναλυτικές πληροφορίες. Έμαθα επιτέλους πως το λένε αυτό που είχε και βρήκα ό,τι πληροφορία χρειαζόμουν (μέχρι πότε μπορεί να συμβαίνει, πότε είναι αναγκαίο να πας σε ορθοπεδικό, από τι προκαλείται κ.α.). Στην παλιά πηγαίναμε με την ψυχή στο στόμα και με το άγχος μην υπερβούμε το 20λεπτο και της καθυστερούσαμε το επόμενο ραντεβού. Και την πληρώναμε και χρυσή και ένιωθα πως μας κάνει και χάρη αν ασχολιόταν 25 λεπτά με το παιδί και δε μας ξεπέταγε στο τέταρτο. Φταίμε κι εμείς καμιά φορά για της λάθος συμπεριφορές των γιατρών. Τα σκέφτομαι αυτά και λέω τι ανόητη ήμουν τότε που δεν απαιτούσα αυτά που έπρεπε να πάρω και σαν ασθενής και σαν πελάτης που χρυσοπλήρωνα την υπηρεσία αυτή.
πωπω τι περασατε κι εσεις? Πρωτα το μωρο και μετα εσεις οι γονεις!!! Να ειναι καλα ο μικρουλης σου, να μην ξαναπερασει τιποτα στη ζωη του. Συντομα με ενα αδερφακι και απο δω και περα ξερεις!!! πρωτα θα ακους τον ευατο σου και θα επιμενεις.
Άχου! το μικρούλη σου τι πέρασε και τι πέρασες κι εσύ...! Περαστικά να είναι και να τα ξεχάσετε ολα....Και σύντομα με το δεύτερο... Με πολλή πολλή αγάπη!
Μαρία, ολοψυχα ευχομαι ο Διονυσακης σου να ειναι παντα υγειης και ο θεος να σου χαρισει ενα ακομη γερο μωρακι :) Και για την ιστορια (που παρολη την εκταση της, την διαβασα καθηλωμενη) ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΙ ΜΕΧΡΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΥ. Εγω αυτο λεώ. Οντως πανω απο όλα το ενστικτο της μανας.
Αχ ποσα περασες και ποσο σε νιωθω και εμενα τρελη με εβγαζαν με την κρυφη ΓΟΠ του γιου μου Κουραγιο και συνεχισε να κανεις αυτο που κανεις τοσο καλα, να ακους το παιδι σου!!
otan hmoun egkuos me parakolou8ouse enas '8eos' :D :D :D autos o '8eos' loipon den eixe parei prefa apo tis prwtes aimatologikes eksetaseis m oti eixa sovaro problhma 8uroeidh...to katalabe o antras m pou ekane to agrotiko tou...hksera oti o moandikos tropos gia na tou thn pw tou '8eou' htan me gegonota...kai ti ekana? brhka episthmonikes dhmosieuseis pou sxetizontai me anaptuksh embiou kai 8uroeidh kia tou tis esteila mesw email rwtwntas tou mhpws 8a eprepe na ksekinhsw agwgh? o paparas mou apanthse apla upen8umizontas to epomeno mas rantebou sto opoio ton kremasa kanonika kai oute pou ksanapathsa ekei!
Αγαπητή Μαρία, εύχομαι ο μικρούλης σας να είναι καλά! Δυστυχώς, υπάρχουν ανάμεσά μας αρκετοί ''θεοί'' οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την ευγένειά και τη διάκρισή μας, πουλάνε εγωιστικά απωθημένα... Όταν ήμουνα έγκυος στον γιο μου, είχα πάει στην δωδέκατη εβδομάδα σε έναν φημισμένο γυναικολόγο στο Κολωνάκι...ονόματι Αλεξίου, ο οποίος ύστερα από δύο εξετάσεις στο φοβερό ιατρείο του, με ενημέρωσε ότι η κύηση εδώ και λίγα εικοσιτετράωρα είχε παλινδρομήσει...με έστειλε στο ιασώ για απόξεση ...τον παρακαλούσα για μία χοριακή... μου έλεγε ότι πρέπει να αποδεχτώ την αλήθεια...μου έδειχνε τα αποτελέσματα...μου έλεγε ότι δεν κάνει ποτέ του λάθος...τελικά, ήταν λάθος...ευτυχώς, λίγο πριν το χειρουργείο η προϊσταμένη μου έκανε την παραπάνω εξέταση, η οποία είχε διπλασιαστεί... Σήμερα έκλεισε τους εννέα μήνες! Να καμαρώσεις το παιδάκι σου! Με το καλό και το επόμενο! Καλή δύναμη! Φιλάκια
Μαρια μου. δεν σε γνωριζω αλλα με συγκινησε πολυ η ιστορια σου ευχομαι το αγγελουδι σου να ναι παντα γερο κ χαμογελαστο κ συντομα να του χαρισεις ενα αδερφακι
Πω πω στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και για το αγγελουδάκι και φυσικά για σένα.Εκτιμώ πολύ αυτό που μου είπε ο παιδίατρος μας:εγώ μου είπε είμαι γιατρός αλλα και η μάνα είναι μάνα και έχω μαθεί να την ακούω..το ένστικτο της μάνας πολλές φορές ειναι το παν!!!!μια μάνα ξέρει πάντα πότε το σπλάχνο της έχει πρόβλημα!!!Σας ευχομαι υγεία και άλλο ένα παιδάκι!
AN KAI EXEI ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ... ΕΠΙΣΗΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΜΗΝΥΣΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ..
Μαρία μου πραγματικά όση ώρα διάβαζα τα λόγια σου έκλαιγα... Έκλαιγα γιατί κανένα μωράκι ,κανένα παιδάκι ,καμία ψυχούλα και καμία μανούλα δεν πρέπει να ταλαιπωρούνται έτσι. Σκεφτόμουν και το δικό μου αστεράκι που όταν ΄ταν μικρούλη όταν του έδινα γάλα με το μπουκάλι έκανε εμετό και μετά με κοίταζε με δύό ματάκια όλο απορία σαν να έλεγε "μανούλα τι έγινε;"Θυμάμαι το κλάμα που είχα ρίξει όταν τον είδα 10 ημερών μωρό να κουνάει τα χεράκια του όλο αγωνία μέσα στο πορτ μπεμπέ ενώ εγώ έκανα θήλαστρο για να του ετοιμάσω γάλα για το βράδυ.πήγα κοντά του και το μωρό ήταν μες τον εμετό.Τον πήρα αγκαλιά έτρεξα στο μπάνιο να τον πλύνω και όταν γύρισε η μητέρα μου δεν μπορούσα να της μιλήσω από τα κλάματα ,τις έδειχνα μόνο τα λερωμένα σεντόνια του μωρού και έκλαιγα με αναφιλητά...Πόσο λυπάμαι και για το μωράκι που έχασες Μαρία μου...Εύχομαι με όλη μου την δύναμη να μην ξανά πονέσει το αγοράκι σου και σύντομα να έρθει και ένα αδερφάκι στη ζωή του!Εύχομαι όλα να πάνε καλά!
καλημερα κοπελα μου κατ αρχας ευτυχως που ηταν μικρος και αυτα ξεχνιουνται περαστικα και προσπαθησε κι εσυ να το ξεχασεις!!!μια συμβουλη που μου την ειχε πει ο παιδιατρος μου στην αλεξανδρουπολη κορυφεος σαν επιστημωνας και πανω απ ολα ανθρωπος.....ο γιατρος ειναι γιατρος αλλα η μανα ειναι μανα και οταν το ενστικτο της λεει κατι πρεπει να το ακους και κανενας δεν μπορει να το πατησει!!!!δευτερον αυτος ο γιατρος θελει καταγγελια οχι για τα λαθη που εκανε πες ανθρωποι ημαστε αλλα γιατι και μονο που δεν απανταει στα κινητα του ειναι φονιας......παιδιατρος χωρις τηλεφωνο.....ΑΧΡΗΣΤΟΣ.....ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ....μου εχει τυχει κι εμενα το παιδι μου με 42πυρετο για 8ημερες και οχι μονο δεν απανταγε αλλα οταν επιτελους καταφερα να την πετυχω η απαντηση της εεεεε ιωση.....η ευκολη λλυση και παλι μετα αφαντη οποτε κι εγω τη σουταρα.....τα καλυτερα σου ευχομαι και να ηταν το τελευταιο μπου περασες
ΝΑ' ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ, ΜΟΥ ΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΣΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΚΟΡΜΑΚΙ ΤΟΥ.. ΝΑ' ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΓΕΡΟ ΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΣΟΥ
Αγαπητή μάνα κλαίω γιατί φαντάζομαι τόσο καιρό τι πόνο τράβηξε η ψυχούλα σου. Τέτοιους γιατρούς, τους κάνουν καταγγελία στον Ιατρικό Σύλλογο. Θεούς. Που διαλύουν ανθρώπους, οικογένειες, παιδιά. Λυπάμαι τόσο που υπάρχουν τέτοιοι "επιστήμονες" που αντιμετωπίζουν τα παιδιά μας ως "περιπτώσεις" και όχι ως ψυχές - γιατροί όλων των ειδικοτήτων. Πάνω απ όλα είμαστε άνθρωποι. Και έτσι πρέπει να είναι και οι γιατροί μας. Εύχομαι σύντομα να χαρίσεις στον Διονυσάκη ένα αδερφάκι. Και να του δείχνεις την αγάπη σου όσο πιο πολύ μπορείς. Μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία είναι η βάση για μια ευτυχισμένη ενήλικη ζωή.
ΜΑΡΙΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ! ΔΙΑΒΑΣΑ ΧΤΕΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟ ΓΑΛΑ. Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ 3 1/2 ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΕΡΓΙΚΟΣ ΣΤΟ ΓΑΛΑ, ΑΥΓΟ, ΟΣΠΡΙΑ, ΞΗΡΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΚΛΠ ΚΛΠ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΠΟΛΛΕΣ ΚΟΙΝΑ. ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ ΑΠΟ 5 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΓΙΑΤΡΟ. ΑΝ ΘΕΣ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΕΙΛΕ ΜΗΝΥΜΑ. ΕΧΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΓΙΑ ΛΙΧΟΥΔΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΓΑΛΑ ΚΑΙ ΑΥΓΑ ΧΑΧΑΧΑ! ΑΠΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΩ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΧΤΕΣ ΕΛΕΓΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΙΔΙΑ Η ΚΙ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑΚΙΑ ΟΠΩΣ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ! ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ ΑΝ ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΘΥΜΑΤΑΙ ΠΟΣΟ ΠΟΝΟΥΣΕ; ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΑΚΟΜΗ. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΜΑΓΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ,ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ! ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!
να σου ζησει ο γλυκός αγγελός σου!!!πολύ συγκινητικό αυτό που είπε για το άλλο παιδάκι!!! είθε κανένα παιδάκι να μην περάσει το Γολγοθά αυτόν με "κακούς" γιατρους!!!
Ουφ!!! Ανακουφίστηκα με τη διάγνωση, γιατί έτσι όπως τα έγραφες περίμενα να μιλήσεις για ΔΑΔ και τρόμαξα... έχω περάσει ακριβώς την ίδια - μάλλον περίπου ίδια- κατάσταση με τη μπισκοτίνα μου, όταν ήταν 3 μηνών...πέρασα πολλά, ήμουν ΜΟΝΗ μου, με άντρα, μαμά κ λοιπούς συγγενείς να με πολεμούν σε όλα τα μέτωπα(για πεθερικά να μη μιλήσω καλύτερα!), κι ένα μωρό που έκλαιγε με λυγμούς, μόλις ερχόταν η ώρα να πιει μανόγαλο....πωπω τα θυμάμαι κ ανατριχιάζω... κι εγώ 2 γιατρούς είχα, η μία μας έκανε λάθος διάγνωση, ο άλλος δεν μας ήθελε γιατί πήγαμε πρώτα αλλού κ ο σύζυγος να μη μου καλομιλάει, επειδή έβγαλα γλώσσα στο γιατρό κ στην περί πολλού ιδιωτική κλινική, που νοσηλευτήκαμε!!!!!!!! Τεςπα, τελικά μεγαλώσαμε κ όλα έστρωσαν, αλλά δεν ξέρω αν η μπισκοτίνα πέρασε οισοφαγίτιδα ή όχι.... να το χαίρεσαι το μωράκι σου κ να μην ακούς κανέναν παρά μόνο τον εαυτό σου
Είναι πολύ δυσκολο όλο αυτό.. Το πέρασα με το γιο μου εμετούς γκρίνια δεν κοιμόταν την νύχτα όλο πείναγε και τσίτα τα νευράκια του.Τόσο δα σκατό κ να κοκκινίζει απο τα νεύρα του. Καναμε πολλές εξετασεις για αλλεργία παιδογαστρεντερολογοι απο τον ενα παιδίατρο στον αλλο συνεχεια ταξίδια στην αθήνα και εμεις σε νησι χωρίσ παιδιατρο παρακαλώ κ ολοι μου έλεγαν ότι θα του περάσει αλλάξαμε καμποσα γαλατα πίναμε epadoren αλλά τίποτα δεν άλλαζε ώσπου έφτασε ενός ειχα κουραστεί και στεναχωριομουν με αυτο που περναγε το μωρακι μου και δεν μπορούσα άλλο καιτου αλλάζω γάλα από μονη μου του κόβω την σκόνη το γάλα και του δίνω το νεσλακ.Μέσα σε μια εβδομάδα το παιδί άλλαξε ριζικά σταμάτησαν όλα.Γι αυτό μανούλες καλοί οι γιατροί αλλά να εμπιστευόμαστε και λίγο το ενστικτο μας εγώ προσωπικά αν ήξερα οτι θα ηρεμούσε με αυτο το γάλα θα του το είχα αλλάξει από έξι μηνών και θα είχε βρει το παιδάκι μου την ησυχία του...
ΑΝ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΗΚΑ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΑΥΤΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΓΙΑ ΕΣΑΣ!! ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ!!! ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΟΝ .... ΘΕΟ(!!!) ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΣΟΥ. ΙΣΩΣ ΕΤΣΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΣΟΥΠΕΡ ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΛΙΤΩΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΑΚΙ!! ΕΙΜΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΩ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥΣ, ΕΙΤΕ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΕΙΤΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ, ΑΛΑΘΗΤΟΥΣ! ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΡΩΤΟΥΝ!ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ Α;ΣΘΩΝ ΝΑ ΡΩΤΟΥΝ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΝΑ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ!! ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΣΟΥ! ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!
Εχω μείνει άφωνη με αυτά που περασες!'Ισως θα πρεπε να δημοσιοποίησεις το όνομα του γιατρού και το μέρος για να μην περάσουν τα ίδια αλλες μανούλες. Ή τουλάχιστον αυτές που πάνε από επιλογή τους να είναι υποψιασμένες!! Δε μπορά να φανταστώ παιδίατρο που δε δίνει το κινητό του - και παιρνει πίσω με απόκρυψη???-. Εμάς αν τύχει και δε μπορεί να το σηκώσει οπωσδήποτε θα πάρει αργότερα τηλέφωνο! Και μετά τη "θεραπεία" θα μας ξαναδει για να δει αν το παιδί είναι εντελώς καλά! Πιστεύω ότι κάτι πρέπει να κάνεις και να μην αφήσεις να περάσει έτσι! Δε πρέπει να αφήνουμε τέτοιου είδους περιστατικά χωρίς καταγγελία! Σου ευχομαι από καρδιάς όλα να είναι καλά από δω και πέρα και με το καλό το δεύτερο μωράκι!!!
Μανούλα να θυμάσαι ότι αγαπάς πάαααρα πολύ το παιδάκι σου και εσύ το ξέρεις καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον... Κρίμα να υπάρχουν κακοί γιατροί, λάθος τίτλοι και απαίσιες συμπεριφορές. Και να σου λένε ότι κακομαθαίνεις και το παιδί σου κι ότι είσαι υπερβολική... Δυστυχώς ήσασταν λίγο άτυχοι, αλλά τέλος καλό, όλα καλά... Με το καλό για το δεύτερο...
δεν μπόρεσα να κρατήσω τα δακρυα μου...
Χαρα στο κουραγιο σου..Εγω με αυτον τον γιατρο δεν θα ηξερα τι θα εκανα...Ευχομαι μεσα απο την καρδια μου καμια μανουλα και κανενα παιδακι να μην ταλαιπωριεται ετσι για ανευθυνοτητες γιατρων!!Εμπιστευτητε μανουλες το ενστικτο γιατι κανενας δεν γνωριζει καλυτερα ενα παιδι απο την ιδια του την μαμα!!! Ευχομαι τα καλυτερα για την οικογενεια σου και με το καλο ενα παιδακι ακομα!!Να στε γεροι και δυνατοι ολοι!!!!
Πω πω με καθήλωσε η περιγραφή σου πραγματικά.Μεγάλη ταλαιπωρία αλλά τέλος καλό όλα καλά.Πάντως λίγο δύσκολο ένας γιατρός σε νησί και με πενιχρά μέσα να διαγνώσει μια τέτοια ασθένεια. Αυτά θέλουν νοσοκομείο και εξονυχιστικές εξετάσεις.
κοριτσι μου χαρα στο κουραγιο σας κ την υπομονη σας!μακαρι να ναι το τελευταιο που περναει το παιδακι σου!ευχομαι να σας πανε ολα παντα καλα!οσο για τον κομπογιανιτη τι να πω....καταντια!με το καλο να αποκτησετε κ αλλο παιδακι συντομα!
Κριμα! Πολυ κρίμα!! Σε νοιώθω απόλυτα! Η κόρη μου είχε γοπ και αλλεργια στην πρωτείνη του γαλακτος. Τις περισσοτερες φορες αυτα συνδέονται. Για μένα οι πρώτες 40 μέρες ήταν εφιάλτης. Είχα ένα μωρό που σφάδαζε απο τους πόνους και δεν ξέραμε το γιατί. Ανακαλύψαμε στις 2 εβδομάδες τη γοπ και πηραμε epadoren για 18 μήνες παρακαλώ. Ψάχναμε ταυτόχρονα να βρούμε τι άλλο έχει και συνεχίζει να κλαίει και η mayers να βγαίνει αρνητική. Έλεγα στο γιατρό πως έχει αλλεργία στο γάλα αλλά ήταν δύσπιστος εφόσον οι εξετάσεις βγαίναν αρνητικές. Στο τέλος ο γιατρός εμπιστεύτηκε το ένστικτό μου και δώσαμε δοκιμαστικά neocate το πιο υποαλλεργικό γάλα που υπάρχει με 52€ το κουτι. Τελικα όλα σταμάτησαν μόλις πήραμε το γάλα.Αλλεργία με εκδήλωση βραδείας μορφής Πλέον στα 2 και μισό χρόνια της πίνει φρέσκο με λιγότερη λακτόζη. όσο σκεύτομαι εκείνες τις μέρες και τον πόνο που είχε, υποφέρω. Τέλος καλο,όλα καλα, καλή μου μανουλίτσα! Εύχομαι όλα να σου έρθουν δεξιά με το αγοράκι σου και με το καλό και δεύτερο!
Δυστυχώς στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος. Αν πχ δεν υπήρχαν άλλοι γιατροί στο νησί (ή μόνο κανα δύο ακόμη) αυτός μόνο και μόνο επειδή πήρε ένα πτυχίο και έκανε μια ειδικότητα θα θεωρούνταν και εγώ δεν ξέρω τί... Κανονικά πρέπει κάπως να ενημερωθούν και οι υπόλοιπες μαμάδες στο νησί. Αν όχι με το όνομα του γιατρού τουλάχιστον για το ποιο νησί είναι! Καλό σου κουράγιο!
Λίγο ακόμα και θα έλεγε μόνο του το παιδάκι τι ακριβώς νιώθει αφού σιγά-σιγά έφταντε στην ηλικία που ξεκινούν να μιλούν! Θέε μου, σε τι χώρα ζούμε;;
Αχ το καημενο τι ταλαιπωρια τραβηξε,κι εσεις μαζι...Ευχομαι στο εξης να μην χρειαστει να πατε νοσοκομειο,να ειναι παντα γερος ο μικρουλης σου και συντομα να μεγαλωσει η οικογενεια σας.Τελικα αυτο που λεγανε οι παλιοτεροι,αλλος εχει το ονομα και αλλος τη χαρη.Κοριτσια να εμπιστευεστε το ενστικτο σας,η μαμα παντα καταλαβαινει οταν κατι δεν παει καλα με το παιδι της,συνηθως οι περισσοτερες εχουν δικιο και δεν ειναι απλα μια υπερβολικα προστετευτικη μαμα που αγχωνεται με το παραμικρο.Παντα θα εμπιστευεστε το ενστικτο της μανας...Ευχομαι τα καλυτερα μανουλα...
Απίστευτη η ιστορία σας...ο γιατρός για σκότωμα! Γάιδαρος, ντροπή του, άχρηστος...είμαι θυμωμένη....από ένα τέτοιο λάθος ο γιος μου είναι 9 κι ακόμη έχουμε θέματα, λογοθεραπείες, μαθησιακές δυσκολίες, πρόβλημα στα δόντια, από μια ωτίτιδα....του έλεγα δεν μιλάει το παιδί και μου έλεγε είναι τεμπέλης....το αγοράκι μου δεν άκουγε κι εκείνος τον έλεγε τεμπέλη...σε καταλαβαίνω, κόντεψες να χάσεις το παιδί σου για έναν βλάκα!!Είστε τυχεροί κι οι δύο.Μπράβο για το κουράγιο σου!! Με συγκίνησες...
πες μου οτι εισαι απο Ζακυνθο γιατι κατι μου θυμιζουν ολα αυτα με τους γιατρους
ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΟ ΙΔΙΟ....ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ....ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΜΙΛΑΕΙ Η ΜΑΡΙΑ Ε???
Το ενστικτο της μανας για μια ακομα φορα δειχνει ποσο πολυ πρεπει να το εμπιστευομαστε... Να ειστε καλα και απο εδω και περα μονο χαρες να εχετε!Συντομα και αλλο μωρακι :)
Μαρακι διαβασα ολη την ιστορια σου και ειληκρηνα μου ηρθε να βαλω τα κλαματα... εχω και εγω κορη στην ιδια ηλικια και μπορω να φανταστω τι περασες δυο χρονια τωρα. να μιλας και να μην σε ακουνε, να φτασουν να σε κατακρινουν και να σε αμφησβιτουν σαν μανα... πρεπει να ηταν πολυ δυσκολο! σου ευχομαι απο δω και περα να πανε ολα καλα και να σταματησει η ταλαιπωρια σας!!
γιατρος που δεν σηκωνει το τηλεφωνο του ειναι απαραδεκτος ακομα κι αν ειναι κτηνιατρος!!! να εισαι καλα κοριτσαρα μου να χαιρεσαι το αντρακι σου και αλλη φορα εμπιστεψου το ενστικτο σου κι οχι το τι λεει ο κοσμος!!! η μανουλα ξερει ΠΑΝΤΑ!!!!
ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΑ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΑΚΙ ΣΟΥ,ΟΠΩΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ!ΕΖΗΣΕΣ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ.ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ.ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΠΟΤΕ! ΠΩΣ ΕΣΥ Η ΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΜΟΝΗ ΣΟΥ ΕΣΩΣΕΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ.ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ.ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΑΚΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΒΑΛΕ ΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΕΙΣ ΕΝΑ ΑΔΕΡΦΑΚΙ.ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΑΓΔΑ
Τι τράβηξε το πουλάκι μου γιατί μερικοί γιατροί απλώς έχουν το όνομα και καμία χάρη δυστυχώς!Εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να μην υποστεί ποτέ πια καμία ταλαιπωρία και σύντομα να έρθει και το αδερφάκι του! Ο παιδίατρος μου λέει ότι η μάνα πάντα ξέρει και πρέπει να την ακούμε.Η μάνα πάντα νιώθει ότι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί της,το ένστικτο της δεν τη γελά.Ήταν ένα κακό όνειρο και διώξτο μακρυά,μόνο χαμόγελα από δω και πέρα και πολύ φαγητό!!!
αχ μαρακι μου ευχομαι να ειναι η τελευταια ταλαιπωρια που περνατε...και συντομα χαρειτε και με αλλο ενα παιδακι....δυστυχως δεν φταιει μονο ο ενας ο γιατρος αλλα ολοι οσοι δεν σε ακουσαν προσεκτικα...η μαμα μου εχει την ιδια αλλεργια και πλεον ειμαι υποψιασμενη με το θεμα αυτο...και μενα μου κανε μικροαλλεργιες αλλα το καταλαβα κατευθειαν απο τα συμπτωματα...επρεπε ομως να σκεφτουν αλλαγη στο γαλα....θεωρω οτι ειναι το πρωτο που πρεπει να κοιταξουν...αν δεν το δεχεται το παιδι και ποσο μαλλον και σε πιο μεγαλη ηλικια κατι σημαινει...γιατρος δεν ειμαι αλλα μητερα και αυτο σημαινει οτι μπορω να δω κατι παραπανω στη συμπεριφορα του απο καποιον αλλον...στενοχωρηθηκα πολυ με ολη αυτη την ταλαιπωρια του παιδιου...ευχομαι τα καλυτερα για σενα και την οικογενεια σου και μακαρι ολα τα παιδια του κοσμου να ειναι ευτυχισμενα...εχω κουραστει να κλαιω και να στενοχωριεμαι για καταστασεις που πληρωνουν αυτα τα αθωα πλασματα....τους αξιζει το καλυτερο....φιλακια
eyxomai o monos logos na paei o mikros se nosokomeio... na einai gia na dei to adelfaki tou pou thelete na tou xarisete!!! merikoi giatroi einai gia skotoma....se diko tou paidi etsi tha ekane??
Σε νιώθω σε καταλαβαίνω.περασα τα ίδια.οχι για το τόσο μεγάλο διάστημα αλλα τα ίδια.η κόρη μου απο 9 μηνών παρουσίασε άσθμα.πηγαιναμε στον "καλύτερο" γιατρο του νομού.χα χα χα ας γέλασω.δεν έχει τίποτα.συναχακι.επι δυο μήνες η πενη είχε συναχακι.μα τι συναχακι ήταν αυτο που δεν περνούσε.η πενη είχε δύσπνοια.οταν την έπιανε δεν μπορούσε να πάρει ανάσα.ενα μωρο 8 μηνών δεν μπορούσε να πάρει ανάσα απο το βηχα.οχι κάτι δεν πήγαινε καλα.αλλαξα γιατρο.η διάγνωση έγινε με την πρώτη εξέταση.εναρξη βρόμικου αισθήματος.δυσκολα τα πράγματα αλλα ήξερα τι μου γινεται.η πενη έκλεισε τα επτα πριν λίγες μέρες!μεχρι περσυ τέτοιο καιρο ταλαιπωρουμασταν πολυ.παρα πολυ.σε κάθε βροχή ετρεμα.σε κάθε αλλαγή καιρού γύριζε το στομάχι μου.τι θα γινόταν πάλι;ξεκινούσε με δύσπνοια συνέχιζε με κρίση και κλειναμε με αμυγδαλιτιδα απο τον πολυ βηχα.να συμπληρωσω οτι ηταν πολυ δυσκολο παιδι και στο φαγητο και ακομα ειναι.ηταν και "σχεδον " πρόωρη.μολις είχα κλείσει το όγδοο και είχα πάρει 3-4 μέρες απο τον ένατο.2330 γεννήθηκε και όταν βγήκαμε ήταν 2200.ειχε και ικτερο 18... Δεν πήγαινε άλλο.επτα χρόνια ταλαιπωρίας ήταν αρκετά.την πήγα στον ομοιοπαθητικο μου!αυτο ήταν!ο θεός να τον έχει καλα!απαλαξε το παιδι μου απο αυτο το μαρτηριο.εδω και ενα χρόνο το κορίτσι μου ειναι καλα!επαθε και γρίπη και συνεχή αλλα όλα σε φυσιολογικά πλαίσια.μια δυο μέρες και η πενη γινεται περδικι!τον μικρο τον πηγαίνω απο τη μέρα που γεννήθηκε!χτυζει ήδη ενα δυνατό οργανισμό!μανουλες εσεις ξέρετε καλύτερα απο τον κάθε γιατρο τι έχει το παιδάκι σας!αν κάτι δεν σας κολλάει ψάξτε το...
ΠΟΣΟ ΝΙΩΘΩ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΣΟΥ! ΕΓΩ ΑΠΟ 2 ΧΡΟΝΩΝ ΗΜΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΡΡΩΣΤΗ ΜΕ ΔΥΣΠΝΟΙΑ! ΜΕ ΠΗΓΑΙΝΕ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΔΙΝΑΝ ΣΙΡΟΠΙ ΦΡΑΟΥΛΑ! ΣΤΑ 5-6 ΜΟΥ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΥΧΑΙΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΓΙΑΤΡΟΥ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΘΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ. ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ! ΣΥΝΔΕΣΕ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΣΧΕΔΟΝ ΣΙΓΟΥΡΕΥΤΗΚΕ! ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΗΣ ΜΑΣ ΕΚΛΕΙΣΕ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΠΑΡΧΙΑ. Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ?ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΣΤΗ ΣΚΟΝΗ ΧΩΡΟΥ, ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΙΡΙΝΙΤΙΔΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ ΑΣΘΜΑ! ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΙΧΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΥΡΡΑΓΚΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΟΛΗ ΜΕ ΦΛΕΓΜΑΤΑ. ΚΑΙ ΟΙ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΜΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟ 40%!!! ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΕΔΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ!!!! Η ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΣΠΝΕΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΘΜΑΤΟΣ!!!! ΕΥΤΥΧΩΣ ΧΑΡΙΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΙΑΤΡΟ ΣΤΑ 14 ΤΟ ΑΣΘΜΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ 21 ΜΟΥ ΕΧΩ ΑΠΛΑ ΤΗΝ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΛΛΕΡΓΙΑΣ (ΣΕ ΥΓΡΑΣΙΑ, ΣΕ ΒΡΟΧΗ, ΣΕ ΠΟΛΥ ΣΚΟΝΗ) ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΜΕ 98%ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ! ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΟ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΗΔΗ ΚΑΝΕ ΤΟ ΤΕΣΤ ΑΛΛΕΡΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΗ ΣΟΥ!
'Αφησα τη δουλειά μου για να σε διαβάσω...και δεν το μετάνιωσα καθόλου...διάβαζα,διάβαζα,πόνεσα,έσφυξε η καρδιά μου,σε ένιωσα,έκλαψα...αλλά στο τέλος...στο τέλος απλά σου ευχήθηκα όλα αυτά που εύχεσαι και η ίδια!!! Ευχές μου τα όνειρά σου λοιπόν!
εμ μου ηθελες γιατρο "κορυφη".....αν δεν πληρωσεις 100 ευρω επισκεψη η αν δεν ειναι τουλαχιστον 80 χρονων ο γιατρος δεν ειναι καλος....
koritsaki mou! ti na pw! exw syglonistei kai mou exei shkwthei h petsa! ti perases kai esy alla kai to paidaki soy apo enan hlithio giatro!ennoeitai na pas kai na tou ta xwseis , na ton vriseis kai na vriseis kai olous aftous pou ton eixan gia theo mpas k xekavalhsei to kalami kai einai pio prosektikos etsi wste na mhn to xanapathei kanena paidaki! tha xespaseis kai esy kai tha niwseis kalytera! an den to kaneis steile mou to thl na ton parw egw ton geloio! edw ligo pyeto anevazoun kai trelenesai! efxomai na einai PANTA kala to zouzounaki sou kai esy fysika pou tosa exeis perasei! o theos na einai mazi sas!
προσπαθω να βαλλω σε ταξη ολα αυτα που μας διηγηθηκες....αδυνατω...συναισθηματα αντικρουομενα....οργη,θυμος,λυπη,πανικος,απογνωση...για ακομη μια φορα αποδεκνυεται περιτρανα οτι η μητρικη διαισθηση υπερεχει καθε υποψια "γνωσης".....ευχομαι μεσα απο την ψυχη μου,ολα αυτα να αποτελεσουν μια αναμνηση και απο εδω και στο εξης να χαρεις καθε στιγμη του μωρου σου!!!!!!!!!!!
Δεν έχω λόγια...ειλικρινά ΔΕΝ ΕΧΩ!!! Ένα παιδάκι πέρασε του λιναριού τα πάθη και ταλαιπωρήθηκε όσο τπτ για μια λάθος διάγνωση. Για ένα γιατρό που νιάστηκε μόνο για το πενηντάρικο της επίσκεψης!!Αυτα τα ονόματα πρέπει να βγαίνουν στη φόρα.Να γίνονται καταγγελίες!!!Θυμώνω πολύ!!! Τα ίδια κι εδ. Στο δικό μας το νησί. Ένας "μεγαλοπαιδίατρος" δεν μπορούσε να πάρει χαμπάρι ότι το παιδί φίλης μου είχε ΓΟΠ και έκανα διάγνωση εγώ που είμαι απλλά μια άσχετη. Της έλεγε ότι το παιδί έχει γουλίτσες και πονάκια όπως όλα τα μωρά κι εω της έλεγα να πάει σε έναν άλλο γιατρό γιατί το μωρό χρειάζεται επαντορεν απο την οισοφαγίτιδα...Τελικά ο ίδιος της είπε ότι το παιδί έχει ΓΟΠ, μια μέρα που πήγε το μωρό της που ούρλιαζε και του δήλωσε ότι δεν θ έφευγε αν δεν έκανε το μωρό της καλά! Θυμώνω πολύ με ανθρώπους που διαλέγουν τέτοια επαγγέλματα δίχως συνείδηση!!!
αλήθεια.. με συγκίνησες πολύ! εύχομαι να ήταν η μοναδική ταλαιπωρία σας και μόνο χαρά να βλέπεις στο προσωπάκι του!
ΚΛΑΙΩ!!!!!!Να ναι πάντα καλά γερό και δυνατό!!!!!Ε'ιχαμε και έχουμε αλλεργία στο αγελαδινό και σε άλλα πολλά όπως τομάτα κτλ , περάσαμε δύσκολες ώρες .....πόσο σε καταλαβαίνω κοπέλα μου!!!!!!εύχομαι να μην ξαναπεράσετε ποτέ τόσο δύσκολα!!!!!Να ειστε πάντα γεροί και δυνατοί!!!!
ΚΛΑΙΩ ΑΠΟ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ Ν Ε Υ Ρ Α ΜΟΥ !!! ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΟ !!!
απιστευτο......αλλα δυστηχως αληθινο....δεν ξερω τι να πω.Μονο ενα τεραστιο μπραβο στην υπομονη και στην επιμονη σου,οσο για τον γιατρο...δεν εχω να πω τιποτα....
Εύχομαι το παιδάκι σου, ο Διονυσάκης σου, να μην ξαναπονέσει ποτέ στη ζωη του....μόνο να χαμογελά! Ο γιατρός τι να πω.....αν τον πω απαράδεκτο απλά θα είναι λίγο.... Οι "Θεοί" γιατροί επαναπαύονται στις δάφνες τους και αρκούνται στις ταμπέλες.... είμαι παθούσα....όχι βέβαια στο βαθμό το δικό σας αλλά σε καταλαβαίνω... Απο δω και πέρα να απολαύσετε το παιδάκι σας και τις ζουζουνιές του, χωρίς άγχος και αγωνία! Και......καλές μάσες τωρα Διονυσάκη!!!!! ;-)