Τα ομορφότερα Χριστούγεννα της ζωής μου!

Τα ομορφότερα Χριστούγεννα της ζωής μου!

μαμά Νάγια

Δέν ξέρω αν αυτό που νοιώθω αυτές τις άγιες μέρες οφείλεται στο ότι πλησιάζουν οι γιορτές ή στο γεγονός ότι τα φετινά Χριστούγεννα είναι τόσο διαφορετικά απ’ τ’ άλλα που ζούσα μέχρι τώρα. Φέτος, οι γιορτές συνοδεύονται απ’ το γλυκό χαμόγελο, το αστραφτερό βλέμμα, το στοματάκι γεμάτο χαρούμενες φωνούλες… της επτάμηνης κορούλας μου, η οποία λίγο μετά τα Χριστούγεννα καί πρίν την Πρωτοχρονιά, θα συμπληρώνει τον όγδοο μήνα της ζωούλας της.

Πόσο διαφορετικά, αλήθεια, είναι τα φετινά Χριστούγεννα!

Μα και πόσο γνώριμα. Γνώριμα, γιατί πάντα τα φανταζόμουν, πάντα ανυπομονούσα να τα ζήσω. Απ’ το ‘κάδρο’ των γιορτινών εκδηλώσεων, του στολίσματος του δέντρου του σπιτιού μας, έλειπε κάτι. Κάτι που μου τρυπούσε την καρδιά μου, κάθε χρόνο τέτοια εποχή.

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή….. Εγώ να στολίζω το δέντρο μου με δάκρυα καί να αναρωτιέμαι ‘άν του χρόνου τέτοιες μέρες θα το στολίζω με το μωρό μου στην κοιλίτσα ή έξω απ’ αυτήν‘ Εγώ να ντύνω τη μελαγχολία μου με πολύχρωμες μπάλες, με χρυσές κορδέλες καί κάλαντα στο CD player, προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου πως ‘δέν μπορεί, θα έρθει καί για μένα αυτή η ευλογημένη μέρα‘…..

Κάθε χρόνο του Αγίου Στυλιανού, προστάτη των παιδιών, στόλιζα το δέντρο μου. Κι ας μου έλεγαν όλοι ότι ‘είναι πολύ νωρίς‘…. Εγώ ήλπιζα απλά ‘να μήν είναι πολύ αργά πιά για μένα… να μπορέσω να στολίσω κάποτε το δέντρο μου με το παιδάκι μου αγκαλιά‘.

Και φέτος το θαύμα!

Πρίν από ένα χρόνο, λόγω εγκυμοσύνης, δέν στόλισα. ‘Πολύ φασαρία‘, σκεφτόμουν.

‘Του χρόνου με το καλό‘

Καί οι φετινές γιορτές μου χάρισαν όλες εκείνες τις στιγμές που κάποτε απλά φανταζόμουν ότι ίσως ζήσω στο μέλλον.

Το δέντρο μου φέτος φαντάζει πιό μεγάλο, πιό όμορφο. Γιατί το στόλισα με το παιδί μου. Το παιδί που περίμενα πολύ καιρό. Την κορυφή του την στολίζει η κόρη μου σάν αστέρι των Χριστουγέννων. Καί κάτω απ’ το ίδιο δέντρο, εκείνη καμαρώνει ντυμένη Αγιο-Βασιλάκι. Τί όμορφα Χριστούγεννα μας περιμένουν! Τα χεράκια της μου κάνουν τις πιό γλυκές αγκαλιές, τα υγρά της χειλάκια με τα πρησμένα ούλα της μυρίζουν γαρυφαλλέλαιο -συστατικό της αλοιφής για τα πονεμένα ούλα- καί εγώ νομίζω ότι φιλάω ένα γλυκό μελομακαρονάκι! Η παρουσία της είναι έντονη μέσα στο γιορτινό σπιτικό μας, η τρυφερότητά της παντού, γύρω μου, πλάι μου,μέσα μου… Να έχει την ευχή μου! Να είναι όλη της η ζωή τόσο ευτυχισμένη, όσο η δική μου αυτές τις πρώτες γιορτινές μέρες μου μαζί της!

Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου, σ’ευχαριστώ Παναγία μου, ‘Αγιε μου Βασίλη για το δώρο που μου στείλατε!!!

Τώρα ξέρω γιατί αργήσατε να μου το στείλετε… Για να το χαρώ τόσο πολύ, ε;

Αλήθεια, μή μου στείλετε τίποτ’ άλλο, εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένη με αυτό!

Το πολυτιμότερο όλων!

Αυτή είναι μία μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία, το δικό μου θαύμα, ας πώ ‘των Χριστουγέννων», έστω κι άν η κόρη μου γεννήθηκε Απρίλη. Γιατί το παιδί μου ένα θαυματάκι είναι καί έχουμε μάθει πως  θαύματα, γίνονται, κυρίως τα Χριστούγεννα. Αυτό το θαύμα έζησα κι εγώ πρίν από λίγες μέρες στολίζοντας το σπιτικό μου μ’ εκείνη στο πλευρό μου να με παρακολουθεί καί να τραγουδάει χωρίς λόγια, μα με τη φωνούλα της να μαρτυρά πως είναι ένα χαρούμενο παιδάκι.

Τώρα σας αφήνω.

Η φωνούλα της με καλεί, να της ξαναβάλω να ακούσει το αγαπημένο της γιορτινό τραγουδάκι…. ‘Ρούντολφ, το ελαφάκι‘!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com