Ο πατέρας μου ήταν πάντα η αιτία του κακού…
Ο πατέρας μου ήταν πάντα η αιτία του κακού…
μαμά Τ.
Καλησπέρα σας γράφω, γιατι κάπου θέλω να τα πω και νοιώθω ότι πνίγομαι… Η δική μου οικογένεια είναι πιθανότατα μια απο τις χειρότερες που υπάρχουν…
Και όλα ξεκινούν απο τον πατέρα μου! Αυτός είναι η αιτία του κακού για όλα.. Απο όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ο πατέρας μου δημιουργούσε συνέχεια φασαρίες μεσα στο σπιτι… Χτυπούσε την μητέρα μου σε άσχημο σημείο, γυρνουσε με άλλες γυναίκες και όταν η μητέρα μου τον ανακαλυπτε την σκότωνε στο ξύλο… Έτσι απλά απο μαγκιά! Κάθε μέρα έφευγε απο το σπιτι και να σας πω την αλήθεια περιμέναμε πως και πως ποτέ θα ρθει η ώρα να φύγει! Τότε πραγματικά αναπνεαμε!
Ακόμα θυμάμαι την καρδιά μου πως χτυπούσε όταν ερχόταν στο σπιτι… Τον φοβόμουν τρέλα… στις φασαρίες πάντα τα μεγάλα μου αδέρφια πήγαιναν με την μάνα μου και μένα επειδή ήμουν η μικρότερη με έπαιρνε με το ζόρι μαζί του να κοιμάμαι στο κρεβάτι του… Όχι, δεν με παρενοχλουσε σεξουαλικα, προς Θεού, όμως με βιαζε ψυχικά… Μια φορά έκανα το λάθος να αρνήθω να πάω μαζί του και μου εσβησε το τσιγάρο στο χέρι… 10 χρόνων παιδι τότε..
Θα μπορούσα επι ώρες να γράφω τα κατορθώματα του, όμως δεν έχει νόημα… Και στο δρόμο έχω κοιμηθεί με την μάνα μου και τα αδέρφια μου και με άλλη γυναίκα τον έχω δει στο δρόμο και σε αστυνομικά τμήματα και και και…. Αυτο που με πληγώνει περισσότερα εκτός απο τα κατεστραμμένα παιδικά χρόνια είναι ότι ακόμα μέχρι και σήμερα συνεχίζει να με ταλαιπωρεί και να με καταστρέφει.…
Όταν η μητέρα μου ήταν έγκυος σε μένα, έφαγε μπουνια στην κοιλιά απο τον πατέρα μου με σκοπό να αποβάλει! Δεν με ήθελε και προσπαθούσε να πείσει την μάνα μου να κάνει εκτρωση.. Εκείνη ήταν ανενδοτη και έτσι αποφάσισε να κάνει την εκτρωση μόνος του! Δεν τα κατάφερε αλλα κατάφερε κάτι άλλο εξίσου επώδυνο για μένα… Μεγαλώνοντας διαπιστώθηκε πως είχα όγκο στον εγκέφαλο εκ γεννετης ο οποίος είχε προκληθεί απο όσο είπαν οι γιατροί πιθανότατα απο χτύπημα που υπέστη η μητέρα μου όταν ήταν έγκυος ..
Πριν παντρεύτω το ήξερα αλλα δεν με πειραζε τόσο παρόλο που εξαιτίας του έκανα χειρουργείο, παρόλο που στο χειρουργείο μου ξυρισαν το κεφάλι και όταν επέστρεψα στο σχολείο γέλουσαν όλοι μαζι μου, παρόλο που πέρασα πραγματικά δύσκολα .. Τον είχα συγχωρέσει…. όταν όμως παντρευτηκα και θέλησα να κάνω ένα δικό μου παιδι, δεν μπορούσα και δεν μπορούσα λόγω του όγκου που είχα μικρή… Μου ειχε επηρεάσει περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με όλες τις γυναικείες ορμονες… Ταλαιπωρηθηκα πολυ χρόνια ολόκληρα να προσπαθώ με έξωσωματικές και να μην καταφέρνω τίποτα…. Μετα απο πολυ κόπο πόνο και προσπάθεια κατάφερα και έκανα ένα παιδάκι δόξα το Θεό, αλλα όλα όσα πέρασα όταν γεννησα μου βγήκαν σε απωθημένα…
Συνειδητοποίησα πως για όλα όσα πέρασα φταίει ο πατέρας μου και απλά δεν μπορούσα να ανέκτω την ύπαρξη του… Και που ανεπνεε, τσαντιζομουν! Εντελώς αλλαγμενος βέβαια ο πατέρας μου εδώ κ δέκα περίπου χρόνια όμως δεν με ενδιέφερε το τώρα… Με ενδιέφερε και θυμομουν πολυ έντονα το τότε…. και σοβαρά σας μιλάω μετα απο δυο και πλέον χρόνια που χω γεννήσει, ακόμα δεν έχει ηρεμήσει η ψυχή μου… Νιώθω αδικία να έχω περάσει τόσα! Νιώθω αδικία που στερήθηκα τόσα ! Νιώθω κάτι τόσο αντιφατικο για αυτόν τον άνθρωπο… Απο την μια τον αγαπώ, αν πάθει κάτι, θα τρελλαθω και απο την άλλη δεν αντέχω να τον βλεπω…. Δεν είμαι σε θέση να τον συγχωρησω, τουλάχιστον όχι ακόμα…
Ο πατέρας μου πλέον είναι ένας απλά ενοχλητικός συνταξιούχος που ανακατεύεται και έχει άποψη για όλα… Δεν γυρνάει με αλλες (για πρακτικούς λόγους πλέον!), κάθεται όλη μέρα σπιτι και φυσικα του εχουμε πάρει όλοι τον αέρα και «φοβάται» εκείνος εμάς… Τσακωνομαστε πολυ συχνά και έχω φτάσει και σε σημείο να του πετάξω ότι είχα μπροστά μου.. Ντρέπομαι γι αυτο, όμως δεν αντεξα…. Θέλω να απομακρυνθω να μην έχω πολλές επαφές μαζί του… Ας ξέρω ότι είναι καλα μόνο… δεν θέλω να τσακώνομαι άλλο μαζι του και δυστυχώς δεν μπορω να το έλεγχω…
Την μανούλα μου δεν μπορω να την αποχωριστω και αφού ζούνε μαζί, αναγκαστικά πρέπει να βλεπω και κείνον….
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ανώνυμη ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 24, 23:54 Μάλλον μας κάνεις πλάκα.... Έχοντας περάσει παρόμοιες καταστάσεις και πολύ ξύλο από έναν πατέρα τέρας δεν θα συγχωρήσω ποτέ τη μάνα μου που δεν μας προστάτεψε... Καλύτερα να μην μιλάς χωρίς να ξέρεις... Κάποια θέματα δεν τα αγγίζουμε
Καλό θα ήταν αν δεν έχετε περάσει παρόμοια κατάσταση να μην κρίνετε, να μην δίνετε συμβουλές! Κρίνετε έξω από τον χορό! Σαφώς και είναι υπεύθυνη η μητέρα που δεν τον παράτησε αλλα δεν μένουμε σε αυτό εστιάζεται σε λάθος πράγματα έχετε χάσει την ουσία, όσες πάτε απλά και γράφετε έπρεπε να σηκωθεί να φύγει αραγε έχετε σκεφτεί τι θα έτρωγε αυτή η γυναίκα και τα παιδιά της ; Έχετε σκεφτεί που θα έμενε αυτή η γυναίκα ; ή μήπως θα τις δίνατε εσεις; Έχετε σκεφτεί μετά από όλα αυτά που περάσε αν είχε δύναμη πλέον να πατήσει στα πόδια της ; Και έχω ακούσει πολλές πάρα πολλές να μιλάνε και να λένε να πάει καθαρίστρια να πάει σε οποιαδήποτε δουλειά αρκεί να φύγει.. και πόσα παίρνει μια καθαρίστρια; Α είναι και το άλλο θα την πάρουν στην δουλειά ; Είναι χιλιάδες πράγματα που βασανίζουν το μυαλό αυτής της γυναίκας καθημερινά και κυρίως στεναχωριεται για τα παιδιά της, μακάρι ΜΑΚΑΡΙ να είχα την οικονομική άνεση να μπορώ να πάρω όσες οικογένειες υποφέρουν μαζί και την δική μου έτσι να έχουν τα παιδιά μια ζωή που τους αξίζει! Λυπάμαι πάρα πολύ που υπάρχουν ακόμα πατεράδες με τέτοιο μίσος! Ειμαι σε μια περίπου τέτοια οικογένεια και δεν ξέρω πως να βοηθήσω την μητέρα μου, αδέρφια μου και κυρίως τον εαυτό μου που έχει γεμίσει ψυχολογίκα που έχει συχαθει ακόμα και την λέξη πατέρα δεν θέλω να την βλέπω, δεν θέλω να την γράφω, δεν θέλω να την ακούω! Όταν η πόρτα κλείνει κάνεις ποτέ δεν ξέρει τι γίνεται μέσα....για αυτό την επόμενη φορά που θα πας να σχολιάσεις τόσο "αθώα" και να κρίνεις σκέψου πως θα ήταν να είσαι εσύ σε αυτήν την οικογένεια, γτ δυστυχώς την οικογένεια δεν την διαλέγουμε και είμαστε καταδικασμένη να ζούμε με τα σημάδια της! Να νιώθετε ευλογημένοι όσοι ζείτε σε μια οικογένεια ΚΑΝΟΝΙΚΗ κυρίως ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΌΗΣΗ δεν έχουν όλοι αυτή την πολυτέλεια!
Τι μπορώ να κάνω
Αναρωτιεμαι πως δεν σας πήρε η μητέρα σας να φύγετε και να ζητήσετε προστασία κάπου μακριά του ... Τόσο ανάγκη τον είχατε..;; Τι την ανάγκαζε την γυναίκα και έμενε να υποφέρει τόσα ...;;;
Ακριβώς το ίδιο....
Ο πατέρας σου αγαπητή θεματοθετρια δεν ήταν η πηγή του κακού όπως λες αλλά η μητέρα σου που έκανε την επιλογή να παντρευτεί αυτόν τον άνθρωπο ( τρόπος του λέγειν ) όλα τα υπόλοιπα μπαρούφες ..,
?
εγω παλι ευχομαι να πεθανει ο δικος μου!!! απλα ειναι τα πραματα!!!
Έχω να σου κάνω μια ερώτηση και μόνο!!!!Η μητέρα σου γιατί τα δεχόταν όλα αυτά???Η μήπως τον αγαπούσε??Τι άρρωστη κατάσταση να φέρνεις τα παιδιά σου σ αυτήν την θέση. Είμαι μάνα και για κανέναν άντρα δεν θα καθόμουν να ανεχτώ να βλέπουν τα παιδιά μου όλα αυτά. Δεν μπορώ να καταλάβω! Αυτό που έχω πάντως να πω σίγουρα είναι οτι πότε δεν φταίει μόνο ένας. Δεν λέω οτι ο πατέρας σου είναι αθώος άλλα μέρισμα ευθύνης έχουν και οι δυο!!! Ζω μια παρόμοια κατάσταση με τον βιολογικό μου πατέρα. Ο οποίος μάλλον θα έκανε τα ίδια γιατί εγώ έχω διαφορετικό πάτερα με τα παιδιά του. Εγώ είχα έναν πάτερα που μ αγαπούσε με φρόντιζε .Τα παιδιά του έναν πάτερα που πάντα τα παρατούσε και πάντα ξαναγυρνούσε. Εγώ όμως ήμουν η κόρη που τον κοίταξα στα μάτια και πήρα οτι απαντήσεις χρειαζόμουν για την συμπεριφορά του ενώ τα παιδιά του που τα μεγάλωσε τον μισούν γιατί τα παρατούσε και γιατί μάλλον τους φερόταν άσχημα.Σαν άνθρωπος όμως ρωτάω...ούτε μια καλή στιγμή??? Βλέπουν με τα μάτια μιας γυναικάς της μάνας τους.Που μάλλον έχουν θεοποιήσει γιατί τον άντεχε γιατί ήταν σπίτι, γιατί προσπαθούσε να σώσει την οικογένεια.. Δεν είναι έτσι...Τελικά γιατί να πληρώνουν τα αρρωστημένα πάθη και τις αδυναμίες τα παιδιά?? Σκέψου λίγο.. ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ακομη κι αν τον δέσεις.... Τα παιδιά χρειάζονται υγιείς περιβάλλον και αγάπη έστω κι από τον έναν γονέα. Μεγάλωσα με την γιαγιά μου και πήρα πολύ αγάπη αν και χωρισμένων γονιών παιδί έμαθα να δίνω αγάπη αντίθετα τα παιδιά του πάτερα μου μεγάλωσαν σε (οικογένεια) άλλα δεν είχαν πότε αγάπη και δεν έμαθαν να δίνουν γιατί η μαμά τους μάλλον ασχολούνταν συνεχεία με τον πάτερα μου και οχι μ αυτά,περνούσε το μίσος της στα παιδιά της κάθε φορά που έφευγε και κάθε φορά που γυρνούσε έμενε έγκυος για να τον κρατήσει!!! Προσπάθησε να κοιτάξεις την οικογένεια σου και μην ανέχεσαι στο όνομα μια αγάπης τέτοιες καταστάσεις γιατί είναι άπλα μια δικαιολογία. Το ποιος είναι η αίτια του κακού το ξέρεις λοιπόν...τώρα ψάξε και ποιος συντηρούσε αυτό το κακό!!!!!! Με εκτίμηση μια μαμά 4 παιδιών που κάνει κι αυτή λάθη άλλα τα κοιτάει στα μάτια!!!!!
Το κορίτσι στο πρώτο σχόλιο χρειαζεται βοήθεια δεν το βλέπετε καντε κατι
Έχεις περάσει δύσκολα και φαίνεσαι δυνατή. Γνώμη μου, να συμβουλευτείς κάποιο ψυχολόγο και να σε βοηθήσει να κλείσεις με το παρελθον και να κοιτάξεις το μέλλον, μαζί με την οικογένειά σου. Για το δικό σου καλό, αλλά προπάντων του παιδιού σου.
Στείλ' τον στο διάολο καρδούλα μου, όπως έκανα κι εγώ και ησύχασα, αυτού του είδους οι άνθρωποι τη καλοσύνη την έχουν για αδυναμία και θα σε εκμεταλλεύεται μιά ολόκληρη ζωή. Είμαι ομοιοπαθής και ξέρω....
Εμένα ο πατέρας μου είναι πολύ οξύθυμος κι όταν νευριάζει χάνει τον έλεγχο και σπάει ότι βρει μπροστά του και οποιον. Μου έχει δημιουργήσει πολλά ψυχολογικά προβλήματα από τα παιδικά μου χρόνια χτυπώντας με,όταν θυμώνει κοκκινίζει,γυαλίζει το μάτι του και βρίζει πολύ άσχημα αφού εγώ από πολύ μικρή ηλικία μίλούσα χυδαία και ήμουν επιθετική με τους συμμαθητές μου βλέποντας αυτή την συμπεριφορά του πατέρα μου στο σπίτι.Όταν νευριάζει με ασήμαντα πράγματα που πραγματικά δεν είναι καθόλου σοβαρά για να φτάνει ένας άνθρωπος εκτός εαυτού,τέλος πάντων όταν εκείνη την στιγμή λέει ασυναρτησίες εγώ του απαντάω ήρεμα και πολιτισμενα αλλά αυτός δεν το εκτιμά και στην καλύτερη περίπτωση με βρίζει λες με μισεί με όλη του την ψυχή,γιατί στη χειρότερη με χαστουκιζει στο πρόσωπο με όλη του την δύναμη. Θυμάμαι κιόλας ένα περιστατικό όταν ήμουν 11 χρονών που είχα αλλάξει θέση στα έπιπλα του δωματίου μου,τον φώναξα να τα δει και του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι,άρχισε να με βρίζει και μου πήρε το κεφάλι και το κοπανησε στο ξύλο του κρεβατιού μου και πρόσφατα που τσακωθηκαμε και του ανέφερα αυτό που είχε κάνει,αυτός γελούσε και προσπαθούσε να με βγάλει τρελή. Μετά από όλη αυτή του την συμπεριφορά εγώ έχω ωριμάσει πολύ για την ηλικία μου και δεν μιλάω σε κανέναν χυδαία και ντρέπομαι τόσο που το έκανα όταν ήμουν ένα κοριτσάκι του δημοτικού!Ξέρω ότι όταν μεγαλώσω αν κάνω παιδί θα του δώσω πολύ αγάπη και ψυχική ηρεμία και θα προσπαθήσω να το κάνω φιλαράκι μου και να πηγαίνουμε βόλτες μαζί γιατί εγώ αυτό ποτέ δεν το έζησα,πουθενά δεν με έχουν πάει εμένα οι δικοί μου οπότε δεν έχω ζήσει κάτι το απίθανο μέχρι τώρα που είμαι 16 το μόνο που βιώνω είναι μιζέρια και γκρίνια σε καθημερινή βάση. Πφφ δεν αντέχω άλλο να ζω,αφού έχω προσπαθήσει αρκετές φορές να βάλω ένα τέλος στη ζωή μου με διάφορους τρόπους και το χειρότερο δεν είναι μόνο ο πατέρας μου απλά αυτός μου έχει κάνει περισσότερα κακά,έχω βιώσει και άλλα συνταρακτικά γεγονότα κι από τα άλλα μέλη της οικογένειας μου όπως ο αδερφός μου μου λέει ότι είμαι άχρηστη και δεν μπορώ να κάνω τίποτα στην ζωή μου και η μάνα μου εδώ και πέντε χρόνια νομίζω ότι πίνει κρυφά γιατί δεν την έχω πετύχει ποτέ νηφάλια,όταν ήμουν μάλιστα εννιά χρονών είχαν καλέσει οι γονείς μου κόσμο στο σπίτι και η μαμά μου είχε μεθύσει τόσο πολύ που αργά την νύχτα ήρθε στο δωμάτιο μου,ξάπλωσε στο πάτωμα κι έλεγε θέλω να αυτοκτονήσω κι εγώ έκλαιγα. Επίσης μια άλλη φορά πριν κανα δυο χρόνια είχαν έρθει οι φίλες μου σπίτι μετά το σχολείο αλλά που να'ξερα ότι με περίμενε μια ωραία έκπληξη την μάνα μου τύφλα να κάθεται στον καναπέ να την έχει πιάσει λοξιγκας να γελάει και το χειρότερο ανέβαζε την μπλούζα της και έκανε κάτι περίεργες γκριμάτσες μπορεί να ακούγεται αστείο αλλά δεν είναι καθόλου παρα μόνο αξιοληπυτο ένιωσα τόση ντροπή εκείνη την στιγμή και δεν ήξερα τι να πω στις φίλες μου που γελούσαν γιατί νόμιζαν ότι τα έκανε όλα αυτά για πλάκα. Πλέον εγώ ζω με κατάθλιψη και δεν έχω όνειρα για το μέλλον μου,δεν βγαίνω καθόλου έξω έχω να βγω ένα μήνα και είμαι κλεισμένη στο δωμάτιο μου γιατί μόνο εκεί καταφέρω να βρίσκω την ηρεμία μου.Ελπίζω κάποια στιγμή να έρθουν ευτυχισμένα χρόνια και για εμένα!
Μην στεναχωριεσε βρε κορίτσι μου! !Ροδα είναι κ γυρίζει! Σίγουρα θα έρθουν πολυ καλητερες στιγμες στην ζωη σου. Κανε υπομονή βρες πράγματα που σε ευχαριστούν! Βρες φίλους να σε αγαπάνε! Τον αδελφο σου μην τον παίρνει στα σοβαρά μπορεί να θέλει να ξεσπάσει κ αυτος απο ολα αυτα που ζείτε! Προσπαθιστε να εισατε αγαπημενα να βοηθάτε ο ένας τον άλλον! Πηγενε κ σε εναν ψυχολογο θα σε βοηθήσει! 116111 παρε τηλεφωνο και εδω είναι υποστιρικτικη γραμμή για εφηβους.
Σε ικετεύω γλυκιά μου μίλησε στο Χαμόγελο του Παιδιού (γιατί ακόμα παιδί είσαι κάπου βαθιά κι ας είσαι 16) ζήτησε να σε κατευθύνουν κάπου όπου να είσαι ήρεμη και ασφαλής. σε θερμοπαρακαλώ πάρε αυτό το θάρρος να ζητήσεις βοήθεια, να προστατεύσεις τον εαυτό σου κι άσε τους ενηλίκους να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους με τις επιλογές τους. Αξίζεις ηρεμία, ασφάλεια, για να ανθίσεις. Κάνε αυτή την κίνηση με θάρρος.
Κοριτσάκι μου γλυκό...είμαι σίγουρη οτι όλα θα πάνε καλά... Ο Θεός ειναι μεγάλος κορίτσι μου..Μακάρι να ήξερα το όνομα σου να σε έκανα φιλη μου
Κορίτσι μου ζητά βοήθεια ....μην τον αφήσεις να σε καταστρέψει χρειάζεσαι βοήθεια ....υπαρχει τρόπος !!
φυσικα και θα ερθουν καλυτερες μερες κοριτσακι,να εισαι σιγουρη! στο μεταξυ δε χρειαζεται να τα περνας μονη σου ολα αυτα, παρε τηλεφωνο εκει που γραφει και η Αννα, υπαρχουν ανθρωποι που μπορουν να σου συμπαρασταθουν και να σε βοηθησουν! μην το βαζεις κατω, ξαναστειλε και εδω μηνυμα. ολα θα πανε καλα:)
ειχα καλα παιδικα χρονια οσπου καποια στιγμη στην εφηβεια μου οι γονεις μου αποφασισαν να παρουν διαζυγιο... Καπου εκει αρχισε η διαμαχη,απο την πλευρα του πατερα μου,δικαστικη αλλα κ προσπαθεια του να διαβαλει τους παντες...δυσκολιες,μιζερια,γκρινια. .κατηγοριες....τον απομακρυναμε... Δεν αντεχαμε κανενα απο τα παιδια του αυτην την ψυχολογικη πιεση...με την μητερα μου φυσικα αυτος καμοια επαφη...που κ που εκανα προσπαθεια να εχω επικοινωνια αλλα το μετανιωνα...μιζερια...ευτυχως δεν αφησα τον εγωισμο μου να νικησει...λιγες μερες αφου ειδε για πρωτη φορα το εγγονι του πεθανε απο εντελως αιφνιδιο θανατο! Ακομα κ τωρ ευχαριστω τον θεο για αυτη την αποφαση μου,θα ενιωθα φρικτα αν ειχε πεθανει χωρις να εχουμε μιλησει καθολου,χωρις να εχει γνωρισει το εγγονι του,δεν εκανε προσπαθεια μας πλησιασει αλλα παλι θα κατηγορουσα τον εαυτο μου..γι αυτο καταλαβαινω οτι συγκρουετε ο θυμος σου για οσα εκανε με την ενοια σου να ειναι καλα,ο πονος για οσα σας εκανε με τον φοβο μην χασεις κ εσυ την ανθρωπια σου διαγραφοντας τον οριστικα...
Σε καταλαβαινω απολυτα... Η μονη διαφορα ειναι πως εγω ουτε πια νοιαζομαι ουτε τον λυπαμαι... Μας εχει κανει τοσο κακο που θα ηθελα παρα πολυ να τον δω να ποναει(η ψυχη του) οπως κ εμεις... Εχω πια μια κορουλα 8 μηνων κ δεν του εχω συγχωρησει τι τραβηξα κ τι τραβανε ακομα η μαμα μου κ τα αδερφια μου...
Την μητερα σου που δεν τον παρατησε τοτε δεν τη θεωρεις καθολου υπευθυνη?
Να χαίρεσαι το μωράκι σου! Έχεις σκεφτεί να του τα πεις χωρίς τσακωμό όμως "όσο γίνεται"? Πάντως σε κάθε περίπτωση να τα βγάλεις από μέσα σου... έστω σε ένα τετράδιο... Με τέτοια παραδείγματα προς αποφυγή πάντως είμαι σίγουρη πως θα γίνει πολύ καλή μανούλα
ax poso se katalabainw.............mia apo ta idia kai gw!!!!!!!!! den antexw!polles fores ton exw diwksei kai apo to spiti moy.......ton sixainomai omws ton lypamai kiolas.......
Όλοι λίγο πολύ βιώσαμε την ανικανότητα των ανθρώπων που μας γέννησαν να γίνουν σωστοί γονείς.Μια από τις περιπτώσεις παιδιού που ταλαιπωρήθηκαν απο τον πατέρα τους είμαι και έγω , βέβαια οχι σε τέτοιου είδους βία γιατί η μαμά μου και ευτυχώς κατάφερε να προστατέψει τη σωματική μας ακεραιότητα και με πολύ κόπο την ψυχική. Επισκέφθηκα παπά για να δω μήπως εγώ φταίω για την ατελείωτη οργή που είχα μέσα μου και ευτυχώς μου εξήγησε πως το μεγαλύτερο κακό το δημιουργώ εγώ στον εαυτό μου επιτρέποντας του να με πληγώνει. Τώρα πια ως μαμά δεν συγχωρώ και δεν δικαιολογώ συμπεριφορές γιατί στα μάτια του γιου μου βλέπω εμένα και δεν ανέχομαι τα ματάκια του λυπημένα αλλά ούτε μπορώ να σκεφτώ πως θα με ζητά και εγώ θα είμαι αλλού να κάνω ζωάρα. Να θυμάσαι πως ευλογηθήκαμε να είμαστε μαμάδες και πως δεν συγχωρείτε να φαινόμαστε αδύναμες ή ασταθείς όχι μπροστά τους τουλάχιστο. Το μεγαλύτερο μάθημα μου το έμαθε ο γιος μου σε όποιον δεν μπορεί να μου σταθεί αλλά και ότι με στεναχωρεί είναι απλά τα πράγματα. ΟΤΙ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ ΚΟΒΕΤΑΙ έτσι απλά και σκληρά όπως η συμπεριφορά τους για να έχουμε κουράγιο να γελάμε να χορεύουμε και να ζούμε όμορφα με τις δικές οικογένειες πια. ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ...
Λυπάμαι πραγματικά που πέρασες όλα αυτά στη ζωή σου. Ευτυχώς βρίσκονται πίσω και εκεί πρέπει να τα αφήσεις. Δεν είναι εύκολο, το ξέρω. Να ξέρεις πως δυστυχώς δεν είσαι η μόνη που έχει βιώσει τέτοιες καταστάσεις. Πολλοί από μας έχουν μεγαλώσει σε "άρρωστες" οικογένειες. Είναι όμως υποχρέωση στον εαυτό μας, μεγαλώνοντας να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους και να διαμορφώνουμε τη ζωή και τα συναισθήματά μας όπως εμείς θέλουμε. Εγώ τα κατάφερα μετά από πολύ μεγάλο πόνο εσωτερικό, με μια μεγάλη κατάθλιψη που όμως με έβγαλε στη ζωή πιο δυνατή. Και με τη βοήθεια ειδικών που μου έδωσαν κάποιες βάσεις για να μπορέσω να ισορροπήσω την ψυχή μου. Θα σου πρότεινα να το δοκιμάσεις αν έχεις τη δυνατότητα. Αξίζει πολύ τον κόπο. Θα βγεις από αυτό ένας νέος ανθρωπος που θα ξέρει να χαίρεται κάθε στιγμή της ζωής του, μαζί με τους αγαπημένουνς του. Σού εύχομαι με οποιοδήποτε τρόπο να φτάσεις σε αυτό το σημείο σύντομα. Σου εγγυόμαι ότι είναι στο χέρι σου και μόνο να αφήσεις πίσω σου το παρελθόν και να ζήσεις ευτυχισμένη.
ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ (ΓΙΑΤΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ) ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ... ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ.... ΚΟΙΤΑΞΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΟ, ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΙΑ ΚΑΚΟ (ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ) ΚΑΙ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙΣ... ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ.... ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΣΕ ΕΣΕΝΑ... ΑΙΣΧΟΣ....ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΩΡΑΣ ΣΥΓΝΩΜΗ.... ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ
diabasa me prosoxh thn istoria soy kai den soy kribw oti stenaxore8ika para polu.Ta paidika traymata einai oti to xeirotero kai to pio xeirotero apo ola einai oti den ksexnioynte POTEEEEEEE.Exeis skeftei na pas se enan psixanalith? Den einai kalo,mporei na se boh8isei kiolas!!!!
ναα ξερεις οτι ολ τα παιδικα απωθημεαν βγαινουν οταν κανουμε παιδι. εγω δεν κακοποιηθηκα αλλα ενα ξυλο το εχω φαει. μετα που γεννησα ενω 37 χρονια ουτε που το εδινα σημασια με πιανω να μισω ωρες ωρες το μπαμπα μου ή την μαμα μου για τις κοτσδιδες που τραβουσαν η το ξυλο που εδιναν για να γινω ανθρωπος. και μονο στην ιδεα οτι καποιος θα τραβηξει εστω μια τριχα απο το γιο μου την εχει βαψει. χαλαρωσε απολαυσε το μωρο σου προστατεψε το απο τετοιες νοοτροπιες και αντιληψεις ξυλου και μην ντρεπεσαι για τα συναιθηματα που σου προκαλουν οι καταστασεις του παρελθοντος. αυτοι πρεπει να ντρεπονται για αυτα που σου εκαναν και ο καθενας παιρνει αυτο που του αξιζει στη ζωη αυτη και στην αλλη αν υπαρχει. ο σεβασμος κερδιζεται και εσενα αυτη τη στιγμη σε ενδιαφερει ο σεβασμος του παιδιοιυ σου και του αντρα σου προς εσενα . αυτο πρεπει να κερδισεις και να κατακτησεις. και να ξερεις αν υπαρχουν ακομα καυγαδες με τους γονεις σου δεν πρεπει να ειναι το μωρο μπροστα ακομα και αν ειναι μικρο καταλαβαινει και αντιγραφει συμπεριφορες. απεφυγε να βλεπεισ τους γονεις σου και να καυγαδιζεις ενω εχεις το μωρο μαζι.κουραγιο . και θυμησου η οικογενεια σου απο δω και περα ειναι το παιδι σου και ο αντρασ σου. αυτη τη σχεση πρεπει να παλεψεις!!!!!!
Εχω και εγω να θυμαμαι ασχημη παιδικη ηλικια λογω του πατερα μου..αλλα οχι σε βαθμο τετοιο.. Οι μανες που καθονται και ανεχονται τετοιο πατερα για τα παιδια τους το κανουν γιατι τους λυπουνται και φοβουνται να φυγουν..τοτε, γιατι τωρα εχουν αλλαξει τα πραγματα.. Κοριτσι μου η καρδια σου ειναι μεγαλη για να λες μετα απο ολα οσα περασες οτι θες να ξερεις πως θα ειναι καλα. Σου ευχομαι να ησηχασει η ψυχουλα σου και να χαρεις την οικογενεια σου!! Κουραγιο στη μανουλα σου.
Χαίρομαι πραγματικά που κατάφερες και βγήκες ψυχικά σώα από όλα αυτά και ξεπερνάς τα τραύματα ης παιδικής ηλικίας. Και όντως σε μια πιο προοδευμένη κοινωνία αυτός ο άνθρωπος θα είχε πάει φυλακή για αυτά που έκανε. Εγώ πάντως αν ήμουν στη θέση σου δε θα ήθελα πια ούτε να τον βλέπω, θα του έκλεινα την πόρτα οριστικά και το ίδιο θα έπρεπε να κάνει, αν μπορούσε, και η μητέρα σου. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να γερνάνε ολομόναχοι. Δεν τους αξίζει συγχώρεση.Βέβαια μιλάμε για το μπαμπά σου και εσύ ξέρεις καλύτερα τι νιώθεις...
Συγνώμη η μητέρα σου για ποιό λόγο έμενε και μένει ακόμα μαζί του?Είναι συνένοχη σε αυτό που εχει συμβεί σε εσενα και τα αδερφια σου.....
Καταρχήν, πρέπει να σου πω ότι από την μια σε θαυμάζω που κατάφερες και επιβίωσες και από την άλλη νευριάζω που ακούω ακόμα και σήμερα γυναίκες να κάθονται και να δέχονται την όποια μορφή βίας και να δικαιολογούν τον θύτη. Σημασία έχει τώρα το παιδί σου. Αν είσαι εσύ καλά θα είναι και αυτό καλά. Θα σου πρότεινα, χωρίς να είμαι ειδική σε τέτοια θέματα, να επισκεπτόσουν ένα ψυχολόγο. Από όσα διάβασα μου φαίνεσαι λίγο μπερδεμένη. Η επίσκεψη σε έναν ειδικό σίγουρα θα σε βοηθήσει να ηρεμήσεις, να απολαύσεις την οικογένειά σου και να τους προσφέρεις όλη την αγάπη σου.
ΠΑ-ΤΕΡΑΣ!!!!!!!Λοιπον εγω δεν ειμαι τοσο ψυχοπονιαρα περασες τοσα και τοσα εξαιτιας αυτου του ανθρωπου που για να δειξει τον ανυπαρκτο ανδρισμο του ξεσπουσε στην μητερα σου που η μανα ειναι οτι πιο πολυτιμο υπαρχει και δεν σεβαστικε την ψυχουλα που ειχε μεσα στα σπλαχνα της!!!!Ας εισαι καλα εσυ με την οικογενεια σου και το υπεροχο παιδακι σου που με την βοηθεια του Θεου και της Παναγιας αποκτησατε και ολα τα αλλα ας πανε και ας μην ξαναρθουν!!!Οσο μπορεις υπομονη γιατι δυστυχως τους φιλους τους διαλεγεις τους συγγενεις οχι εστω και αν ειναι ο πατερας σου αυτος!
γράφω και σβήνω.. δεν ξέρω τι να σου γράψω.. τι πέρασες.. και πραγματικά θέλει τρελή δύναμη να τον βλέπεις ακόμα.... σου έυχομαι κάθε καλό μέσα από την καρδιά μου!!!!!!!!! Συμπαράσταση στη μαμάκα σου!
Δεν μπορώ να καταλάβω απο που αποπνέει τόση καλοσύνη "αρκεί να ειναι καλά" σε ενα άνθρωπο που έπρεπε να σαπίζει στην φυλακή, μόνο γι αυτο το ενα τσιγαρο που έσβησε στο χέρι σου. Η αδυναμία της μητέρας σου να σας προστατέψει, έχει μετατραπεί σε ενοχή, και ενδόμυχα νιώθεις πως εχεις και εσυ μεριδιο ευθύνης σε ολο αυτο που σου συνέβη. Τωρα πια εισαι ΜΑΝΑ και επειδη δεν υπάρχει πια εκεινο το άβουλο κοριτσάκι, εχει μετατραπεί σε μια αγριόγατα έτοιμη να ξεσκίσει το καθετι, κοιτάει στραβά το παιδι της. Μην επιτρέπεις στο παιδι να βλεπει, ακουει, ζει τετοια πράγματα, γύρνα την πλάτη, και οποτε θελει η μαμα σου ας έρχεται να σας βλέπει. Ειμαι απόλυτη και αυστηρή, οχι γιατι δεν συμμερίζομαι τον πονο σου, αλλά γιατι θελω να σε αφυπνίσω, πως το δικο σου το παιδι, δεν πρεπει να εχει καμια επαφη με ολα αυτα. Ουτε ως υποψια.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Πράγματι μέσα από τα δικά μας παιδιά, όσες έχουμε περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια αναβιώνουμε γεγονότα αλλά και αντιλαμβανόμασταν πόσο καλύτερα θα μπορούσαν να είναι τα χρόνια αυτά και δεν ήταν. Μπορει να χρειάζεται να του μιλήσεις για αυτά που νοιώθεις. Μπορεί να έχει αλλάξει λόγω ηλικίας αλλά εσύ μπορεί να χρειάζεσαι την συγγνώμη σου και να νοιώσεις οτι έχει κατανοήσει αυτά που έκανε ή τουλάχιστον να ξέρει πως εσύ δεν είσαι εντάξει με αυτά που έκανε. Μερικές φορές δεν πρέπει να θίγουμε οδυνηρά γεγονότα του παρελθόντως και άλλες φορές πρέπει για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε πραγματικά. Εγώ έτσι κατάφερα να συγχωρέσω τους δικούς μου γονείς.
Δυστυχώς, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Κατά την προσωπική μου άποψη και με πλήρη επίγνωση, το κακό δεν είναι αυτοί, αλλά οι άνθρωποι που τους ανέχονται. Ακόμη κι αν δεχτώ -που δεν- την δικαιολογία της τυφλής αγάπης που πιθανόν να αισθάνεται μια γυναίκα και γι' αυτό μένει μαζί με οποιονδήποτε τέτοιον, δεν υπάρχει καμία μα καμία δικαιολογία για μια γυναίκα που κάνει παιδιά μαζί του και κατόπιν δέχεται και ανέχεται να καταστρέφονται οι ζωές των παιδιών της. Πιστεύω ακράδαντα πως δεν είναι άξια ούτε να είναι ούτε καν να λέγεται μάνα.
Πολυ δύναμη και μεγαλη καρδια εχεις εσυ, τα αδερφια σου και η μαμα σου...οτι εγινε εγινε μην τα σκεφτεσαι αλλο βασανίζεις την ψυχή σου Τεραστια ΑΔΙΚΙΑ αυτο που εζησες εσυ και η οικογενεια σου δεν μπορει να γιατρευτει πόσο μαλλον να συγχωρεθει.... εχεις ενα παιδακι μετα από τοσα τα καταφερες μπραβο στην δυναμη σου να ζησετε πολλα ευτυχισμενα χρόνια!!!! Ο πατερας σου δεν μπορεί να δικαιολογηθει ουτε να συγχωρηθει για τον τροπο του και για τον ασχημο χαρακτήρα του αλλα εχεις σκεφτει μηπως ειχε καποιο ψυχολογικο πρόβλημα ή ηταν αλκοολικός και αντιδρουσε ετσι?? Αστα όλα να πανε στην ευχη του Θεου κοιτα το μέλλον σου την οικογενεια σου και αγκάλιασε την μητέρα σου και τα αδερφια σου σιγουρα χρειάζονται λιγη αγαπη δεν μπορω να φανταστω πως νιωθεις ή πως ενιωθες ή αν σου εχουν μεινει κατάλοιπα αλλα ή θα μεινεις με αυτα και θα βασανίζεσαι ή θα συνεχίσεις μια ζωη όπως την θέλεις και την έχεις ονειρευτει... Όσον αφορα τον πατερα σου αδιαφόρησε όσο βεβαια μπορεις (κακια: αλλα εγω θα του υπενθυμιζα χαμογελαστη ολα τα κακα που εχει κάνει) μην αφηνεις ακομα να σε στεναχωρει...
τραγικό! και δυστυχώς δεν είσαι η μόνη που περνά και πέρασε τέτοιες καταστάσεις! εγώ είχα την τύχη να μεγαλώσω με σωστή οικογένεια παρ΄όλο που έχασα τον πατέρα μου όταν ήμουν 20 ετών. πιστεύω όμως ότι δεν θα μπορούσα να συνεχίσω να τον ανέχομαι αν ήταν σαν τον δικό σου. θεωρώ ότι η παρουσία του και μόνο θα μου έκανε μεγάλο κακό και ας έχει αλλάξει όπως λες. δεν μπορείς να γυρίσεις τον χρόνο πίσω και να αλλάξεις το παρελθόν, μπορείς όμως να κάνεις το παρόν και το μέλλον σου καλύτερο. και αυτό το ξέρεις βαθιά μέσα σου πιό πραγματικά είναι και ας μην τολμάς να το παραδεχτείς ούτε στον ίδιο σου τον ευτό! να προσέχεις την οικογένειά σου και σου εύχομαι να ζεις μονο ευχάριστες και ευτυχισμένες στιγμές μαζί τους!!!
αγαπητη φιλη ειμαι και εγω ενας απο τους πολλους στην χωρα μας που εχουν ζησει τα παιδικα τους χρονια ετσι.Εμενα ο πα-τερας ηταν αλκοολικος ,το τι ξυλο εχει φαει η καημενη η μανα μου και ολα τα παιδια[9]ειμαστε ευτυχως ολα υγειης,να σου εξιστορισω μερικα για να δεις οτι δεν εισαι μονη.Εγω προσωπικα μεχρι τα 15 μου δεν ειχα κοιμηθει ποτε στο σπιτι,μωρο με ειχε πεταξει σαν τσουβαλι εξω την ωρα που κοιμωμουν!,με εχει πηροβολησει με κηνηγετικο οπλο![ευτηχως αστοχησε],εχει μαχαιρωσει την μανα μου 2 φορες!,της μιας αδερφης μου της εχει σπασει τη μυτη,μια αλλη αδερφη μου την ειχε πεταξει μεσα στον ασβεστολακο μωρο!και πολλα αλλα που θα χρειαζομουν ολοκληρο βιβλιο για να σου τα γραψω!!εκτος απο αυτο επειδη ζω σε χωριο ειχαμε να αντιμετωπισουμε και τον κοινωνικο ρατσισμο.Ευτηχως ομως χαρη στην ψυχικη δυναμη που ειχε η μανα μου κι εμεις τα ιδια τα παιδια καταφεραμε να προχωρησουμε,γι'αυτο καλλη μου απεβαλε το μισος που εχεις μεσα σου γιατι το μονο που θα καταφερεις στο τελος ειναι να δηλητηριασει εσενα την ιδια,οι κατραπακιες που μας δινει η ζωη δεν πρεπει να μας γονατιζουν!Την αγαπη που δεν πηρες σαν παιδι δωστην σε αυτους που αγαπας και δωσε μια κλωτσια στο παρελθον να παει στην ακρη!θα ηθελα να σου γραψω κι αλλα ως ομοιοπαθης αλλα πιστευω οτι αυτα αρκουν ,αν θελεις να σηζητησεις κιαλλα μαζι μου το email μου το εχεις ΦΙΛΙΑ.
Κύριε Θεοδωρε... πραγματικά έχω μείνει αναυδη..... ανακατεύεται το στομάχι μου αυτή την στιγμή..... συγνώμη που θα σας το πω, αλλά τι πα-τέρας ήταν αυτός? είναι εν ζωή? τον έχετε συγχωρήσει για όλα αυτά που έχει κάνει?
Συγνώμη αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί δεν κατηγορείς τη μαμά σου. Είναι εξίσου υπεύθυνη για αυτά που περάσατε, γιατί κάθισε μαζί του και δεν τον παράτησε. Αν κατάλαβα καλά είναι ακόμη μαζί του; Πέρασες πάρα πολύ δύσκολα, ήσουν παιδί και δεν φταις σε τίποτα. Ξέρω ότι έχεις προχωρήσει μπροστά και μπράβο σου. Εύχομαι να έχεις βρει ένα καλό σύζυγο και να μεγαλώσετε το παιδάκι σας με τον καλύτερο τρόπο. Όμως να ξέρεις πάντα ότι η ευθύνη είναι και των δύο. Όχι γιατί δεν τα βρήκαν μεταξύ τους, αλλά γιατί υπέβαλαν τα παιδιά τους στην παρουσία τους!
poooo pooo!!! poso ma poso se niotho....
αυτη η παλια αντιληψη που εχουν οι γυναικες με εκνευριζει!!!!! καθονται και ανεχονται τα πανδεινα μονο και μονο για να μη χωρισουν!!!!!! σε καταλαβαινω απολυτα.... εμας ο μπαμπας δεν εχι σηκωσει χερι ποτε η αγριοφωναρα του ομως μου εχει κατσει! φωναζει, γκρινιαζει, προσβαλλει με τα χειροτερα λογια τη μαμα μου με το παραμικρο και καθημερινα!!!!! ακομα πολλες φορες ακουω να φωναζει στον υπνο μου σε ονειρο και ξυπναω! εγω ως φοιτητρια πλεον τον βλεπω 2 φορες τον χρονο και παλι τσακωνομαστε και η μαμα μου ακομα καθεται εκει.... σε σχεση με τη δικη σου περιπτωση λυπαμαι αλλα οταν παρει η μαμα σου το θαρρος να βγαλει αυτον τον ανθρωπο απο τη ζωη της τοτε κι εσυ θα ηρεμησεις......
Αυτό με τα ατιφατικά συναισθήματα το ζούσα κάθε μέρα όλη μου τη ζωή με τον πατέρα μου κι εγώ. Παρόμοια κατάσταση (όχι τόσο τραγική όσο η δική σου). Πέθανε πριν 1 χρόνο και κάτι.. Ακόμα τον κλαίω παρόλα τα άσχημα στα οποία μας υπέβαλε.. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς... Δυστυχώς...
Φρίκαρα τώρα!!!!!!!!!!!!! Και πώς "τολμάς" και το έχεις αυτό το απόβρασμα της κοινωνίας ακόμη στο σπίτι σου και τη ζωή σου??????? Και τον αποκαλείς και πατέρα????????? Και θέλεις να είναι και καλά????? Αυτός πότε νοιάστηκε για σένα??? Ε, όχι!!! Να σαπίσει και να φτύνει αίμα!!! Και δεν είμαι καθόλου σκληρή!!! Ούτε έξω απ'το χορό είμαι, αφού κι εγώ ζω με ένα περίπου τέτοιο απόβρασμα/ κάθαρμα/ μίασμα... και πάντα αυτοί οι ποταποί, ρε γμτ περνούν καλα!!! Ποδοπάτημα θέλουν!!! Φ Τ Ο Υ !!!!!
επειδη ειμαι καμμενη κι εγω απο εναν τετοιο πατερα,θα σου πω κι εγω πως το αντιμετωπισα.Μισουσα κι εγω να τον βλεπω να τον ακουω ,κι ομως δεν μπορουσα να τον δω να υποφερει.συγκρουονταν μεσα μου ο καλος μου εαυτος και ο κακος.Ετσι λοιπον προσπαθοντας να'ξεφυγω'τον διεγραψα εντελως λιγο αργοτερα αφου ο αδερφος μου τον φορτωσε κανονικα στην πλατη 19 χρονων παλικαρι και τον πηγε στο αστυνομικο τμημα λεγοντας τους οτι αν δεν τον κρατησουν θα τον σκοτωσει.ετσι εφυγε απο το σπιτι και απο το μυαλο μου.ομως το παρελθον παντα το βρισκεις μπροστα σου καποια στιγμη....ειχα και τα δυο μου παιδια οταν η μαμα μου νοσηλευτηκε με αριθμια στην καρδια,,,και οπως περιμενα για μια εξεταση βγηκε ο προηγουμενος ,ο οποιος ηταν ο μπαμπας μου.Θελημα Θεου γιατι χρειαζοταν την βοηθεια μου,του εκανα χαρτια που χρειαζοταν για τις εξετασεις ,του μιλησα,τον βοηθησα,και σιγα σιγα η ψυχη μου 'ξαλαφρωσε'με την εννοια οτι δεν φταιω εγω που εκεινος ηταν ετσι.μα το σημαντικοτερο αισθανθηκα δυνατη ,υπερηφανη που καταφερα να διωξω τους δαιμονες μου συγχωροντας τον ....
η ''εκδίκηση'' για αυτά που έκανε ο πατέρας σου είναι εσείς τα παιδιά του να μην κανετε τιποτε απο ολα αυτα...και αυτός θα είναι εκει, θα σας βλέπει και πιστεψέ με θα καταλάβει πως τόσα χρονια αυτός το μονο που σας προσφερε ηταν δυστυχία... Συνήθως οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν βία είναι συναισθηματικά ανάπηροι...δεν μπορούν να βιώσουν θετικά συναισθήματα... Η μητέρα σου πάντως είναι ένας καθημερινός ήρωας...να της το πεις...αν και θα το ξέρει...
Απλα ανατριχιασα ! Εχεις περασει πολλα !!! Δεν μπορω να σε καταλαβω δεν ειχα τετοιες καταστασεις μεσα στην οικογενεια και θεωρω τον εαυτο μου τυχερο... Εσυ απλα τωρα καταπολεμησε ο,τι αισθανεσαι και αντιμετωπισε τα αισθηματα σου... Ακουγεσαι αρκετα συνειδητοποιημενη και μπορεις να "θαψεις" -αν το θες- το παρελθον για το μελλον , για το παιδακι σου ! Συγχαρητηρια για αυτο το μεγαλειο ψυχης που δειχνεις !
Κι εγώ πάλι όσο διάβαζα το ποστ σκεφτόμουν αυτά ακριβώς που γράφει παραπάνω το Sissaki.
Οτι εγινε δυστυχως εγινε και δεν θα αλλαξει ποτε η αληθεια,αλλα εχεις ενα παιδι που δεν φταιει σε τιποτα και προσπαθησε να ζεις μονο για κεινο,δωστου πολυ αγαπη και χαδια και προς Θεου μην βγαζεις απωθημενα πανω του(και δυστυχως ειναι πολυ ευκολο να βγαζουμε τα απωθημενα μας σε αυτα τα αβουλα πλασματακια)απο μας περιμενουν να μαθουν τη ζωη.Γλυκο μου κοριτσι η ψυχη σου ειναι πονεμενη μα εχεις το καλυτερο δωρο το μωρο σου για να χαρεις την ζωη σου απο δω και περα και πολλες χαρες σε περιμενουν απο δω και περα!!!Ευχομαι ολα μα ολα να σου πανε καλα!!!!
Την ιδια ακριβως κατασταση εζησα και εγω,μηδεν παιδικα χρονια μονο που εμενα ειναι και οι μανα μου ετσι.....δυστηχως δεν τους επιλεγουμε τους συγγενεις....τα βιωματα δεν φευγουν απο μεσα μας ευκολα γιατι ειναι τα πρωτα μας......εγω δεν εχω επαφη με κανεναν εδω και τρεια χρονια εχω δυο υπεροχα παιακια 2 ετων και 9 μηνων ουτε τα εχουν δει ουτε τα ξερουν....δεν θα τους δεχτω ποτε γιατι δεν αλαζουν αυτοι οι ανθρωποι..και το μονο που θα θελησουν ειναι κατι να παρουν και οχι να δωσουν.....ο θεος ειναι διπλα σου!!!!να χερεσε το αγγελουδι σου!!!!!!!
Αυτό που θα σου πρότεινα εντελώς έξω απο τον χορό και χωρίς να ξέρω τι έχει γίνει, γίνεται στο σπίτι σου, είναι να δεις έναν ψυχολόγο. Αυτή η σχέση εξάρτησης που έχεις με τον μπαμπά σου δεν ξέρω αν θα σου βγει σε καλό. Η μαμα σου έχει το ίδιο ίσως και μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης απο τον πατέρα σου για την κατασταση που βιώνεις. Όφειλε να είχε ζητήσει βοήθεια. Αν όχι για την ίδια, είχε υποχρέωση απέναντι σε σας τα παιδιά της. Η συμπεριφορά της μαμας σου όλα αυτά τα χρόνια δε σε αφήνει να τον "αφήσεις". Συγγνώμη αν σε ενόχλησε η αποψή μου. Φιλικά.
Να χαίρεσαι το παιδάκι σου. Η αλήθεια είναι πως όταν γεννάς, ειδικά όταν μένεις έγκυος με δυσκολία και συνειδητά αποφασίζεις να γίνει μάνα, οι ορμόνες (;) το γεγονός το ίδιο, οι μυρωδιές σου φέρνουν μνήμες που προσπαθείς χρόνια να πείσεις τον εαυτο σου πως 'πάει πέρασαν' κι έρχονται εκεί ολοζώντανες και σε στοιχειώνουν. Been there done that (και ακόμα συμβαίνει σε κάθε μικρό ή μεγάλο γεγονός της μικρής μου). Δεν έχω να σου πω κάνε αυτό ή κάνε εκείνο. Εγώ βρίσκω παρηγοριά μόνο στο 'ό,τι κι αν κάνει/κάνω τώρα το παρελθόν δεν αλλάζει και πρέπει να ζήσω με αυτές τις πληγές και να τις κάνω καλά με αυτά που επέλεξα ως εργαλεία (σύζυγος, παιδί, οικογένεια)'. Ακόμα και αν δεν το βλέπεις πάλι θυμό θα νιώθεις. Το δοκίμασα και ένιωθα και αγωνία για το τι κάνει! Επίσης να σου πω το τελευταίο που με κάνει και συνέρχομαι όποτε θυμώνω: Δεν ΑΞΙΖΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ να δηλητηριάζομαι και να δηλητηριάζω (άθελά μου) τα καλύτερα χρόνια με το παιδί μου. Μόνο τώρα θα είναι νήπιο και αυτό δεν γυρίζει πίσω και δεν θα αλλάξει αργότερα. Αυτό με ηρεμεί και μου δίνει δύναμη για να χαμογελάω ακόμα και στα φαντάσματα που κλείνω στην ντουλάπα μου! Καλή επιτυχία με το κλείδωμα. Εύχομαι να τα καταχωνιάσεις βαθιά και να μην βγουν ποτέ ξανά έξω! Υ.Γ.: Μην νιώθεις τύψεις που δεν συγχωρείς. Απλώς κοίτα μπροστά!
Εντελώς σαν ¨τρίτο¨μάτι γιατί δεν βίωσα και δεν ξέρω τέτοιες καταστάσεις, αισθάνομαι θυμό, νομίζω ότι την κατάλληλη στιγμή θα συνομωτούσα με τ΄αδέλφια μου και θα έπερνα την μητέρα μου μακρίά. Είσαι ήρωας που μπορείς ακόμη και τον βλέπεις
kopela mou, einai pragmatika ola auta pou perases tragika, alla na zeis me autes tis annamnnhseis einai akoma xeirotera. o theos sou xarise to mualo kai thn ikanothta na apokthseis suzigo kai paidi-estw kai me duskolia-kai einai krima na min mporeis na tous xareis pragmatika kai oloklirwtika. kai epipleon na zeis me tosa apothimena...Kane ta panta na to kseperaseis- psuxothrapeia, yoga, ekklisia- o,ti se ekfrazei, kai ksekina epitelous na zeis!!!!! Kai min ksexnas, oi duskolies einai autes pou mas kathorizoun san atoma kai mas kanoun apisteuta dunatous!!!
Ουφ!!Δύσκολο!!!
εγω κοριτσακι μου στη θεση σου θα του το εσπαγα ευχαριστως το κεφαλι!!!αυτοι οι ανθρωποι δεν αλλαζουν ποτε!στο λεω εκ πειρας.
Kali mou poso se katalavainw...eixa kai egw ena patera se tetoio motivo...ooxi via pros tin mitera mou alla via se mena,polles gunaikes pou kata sumptwsi ta anakalupta panta egw kai me katigorouse kai apo panw...mexri pou eftasa se psuxiatro eksaitias tou(pathaina kriseis panikou) kai ton esteila apo ekei pou irthe...fantasou tin eggoni tou den tin exei dei akoma...me tsakizei olo auto apo tin alli o egwismos tou einai toso megalos pou kserw oti den tha kanei pote to vima na mou zitisei sygnwmi...euelpistw mono i kori mou na exei apsogi sxesi me to mpampa tis..pou metaksu mas eimai sigouri dioti liwnei o enas me ton allon....kapoia pragmata den kseperniountai...apla prosperniountai.....apla na ksereis oti den eisai i moni....kai tha sou sunistousa na pas se ena psuxologo...tha se voithisei....pistepse me...