Ο πατέρας μου ήταν πάντα η αιτία του κακού…

Ο πατέρας μου ήταν πάντα η αιτία του κακού…

μαμά Τ.

Καλησπέρα σας γράφω, γιατι κάπου θέλω να τα πω και νοιώθω ότι πνίγομαι… Η δική μου οικογένεια είναι πιθανότατα μια απο τις χειρότερες που υπάρχουν…

Και όλα ξεκινούν απο τον πατέρα μου! Αυτός είναι η αιτία του κακού για όλα.. Απο όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ο πατέρας μου δημιουργούσε συνέχεια φασαρίες μεσα στο σπιτι… Χτυπούσε την μητέρα μου σε άσχημο σημείο, γυρνουσε με άλλες γυναίκες και όταν η μητέρα μου τον ανακαλυπτε την σκότωνε στο ξύλο… Έτσι απλά απο μαγκιά! Κάθε μέρα έφευγε απο το σπιτι και να σας πω την αλήθεια περιμέναμε πως και πως ποτέ θα ρθει η ώρα να φύγει! Τότε πραγματικά αναπνεαμε!

Ακόμα θυμάμαι την καρδιά μου πως χτυπούσε όταν ερχόταν στο σπιτι… Τον φοβόμουν τρέλα… στις φασαρίες πάντα τα μεγάλα μου αδέρφια πήγαιναν με την μάνα μου και μένα επειδή ήμουν η μικρότερη με έπαιρνε με το ζόρι μαζί του να κοιμάμαι στο κρεβάτι του… Όχι, δεν με παρενοχλουσε σεξουαλικα, προς Θεού, όμως με βιαζε ψυχικά… Μια φορά έκανα το λάθος να αρνήθω να πάω μαζί του και μου εσβησε το τσιγάρο στο χέρι… 10 χρόνων παιδι τότε..

Θα μπορούσα επι ώρες να γράφω τα κατορθώματα του, όμως δεν έχει νόημα… Και στο δρόμο έχω κοιμηθεί με την μάνα μου και τα αδέρφια μου και με άλλη γυναίκα τον έχω δει στο δρόμο και σε αστυνομικά τμήματα και και και…. Αυτο που με πληγώνει περισσότερα εκτός απο τα κατεστραμμένα παιδικά χρόνια είναι ότι ακόμα μέχρι και σήμερα συνεχίζει να με ταλαιπωρεί και να με καταστρέφει.…

Όταν η μητέρα μου ήταν έγκυος σε μένα, έφαγε μπουνια στην κοιλιά απο τον πατέρα μου με σκοπό να αποβάλει! Δεν με ήθελε και προσπαθούσε να πείσει την μάνα μου να κάνει εκτρωση.. Εκείνη ήταν ανενδοτη και έτσι αποφάσισε να κάνει την εκτρωση μόνος του! Δεν τα κατάφερε αλλα κατάφερε κάτι άλλο εξίσου επώδυνο για μένα… Μεγαλώνοντας διαπιστώθηκε πως είχα όγκο στον εγκέφαλο εκ γεννετης ο οποίος είχε προκληθεί απο όσο είπαν οι γιατροί πιθανότατα απο χτύπημα που υπέστη η μητέρα μου όταν ήταν έγκυος ..

Πριν παντρεύτω το ήξερα αλλα δεν με πειραζε τόσο παρόλο που εξαιτίας του έκανα χειρουργείο, παρόλο που στο χειρουργείο μου ξυρισαν το κεφάλι και όταν επέστρεψα στο σχολείο γέλουσαν όλοι μαζι μου, παρόλο που πέρασα πραγματικά δύσκολα .. Τον είχα συγχωρέσει…. όταν όμως παντρευτηκα και θέλησα να κάνω ένα δικό μου παιδι, δεν μπορούσα και δεν μπορούσα λόγω του όγκου που είχα μικρή… Μου ειχε επηρεάσει περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με όλες τις γυναικείες ορμονες… Ταλαιπωρηθηκα πολυ χρόνια ολόκληρα να προσπαθώ με έξωσωματικές και να μην καταφέρνω τίποτα…. Μετα απο πολυ κόπο πόνο και προσπάθεια κατάφερα και έκανα ένα παιδάκι δόξα το Θεό, αλλα όλα όσα πέρασα όταν γεννησα μου βγήκαν σε απωθημένα…

Συνειδητοποίησα πως για όλα όσα πέρασα φταίει ο πατέρας μου και απλά δεν μπορούσα να ανέκτω την ύπαρξη του… Και που ανεπνεε, τσαντιζομουν! Εντελώς αλλαγμενος βέβαια ο πατέρας μου εδώ κ δέκα περίπου χρόνια όμως δεν με ενδιέφερε το τώρα… Με ενδιέφερε και θυμομουν πολυ έντονα το τότε…. και σοβαρά σας μιλάω μετα απο δυο και πλέον χρόνια που χω γεννήσει, ακόμα δεν έχει ηρεμήσει η ψυχή μου… Νιώθω αδικία να έχω περάσει τόσα! Νιώθω αδικία που στερήθηκα τόσα ! Νιώθω κάτι τόσο αντιφατικο για αυτόν τον άνθρωπο… Απο την μια τον αγαπώ, αν πάθει κάτι, θα τρελλαθω και απο την άλλη δεν αντέχω να τον βλεπω…. Δεν είμαι σε θέση να τον συγχωρησω, τουλάχιστον όχι ακόμα…

Ο πατέρας μου πλέον είναι ένας απλά ενοχλητικός συνταξιούχος που ανακατεύεται και έχει άποψη για όλα… Δεν γυρνάει με αλλες (για πρακτικούς λόγους πλέον!), κάθεται όλη μέρα σπιτι και φυσικα του εχουμε πάρει όλοι τον αέρα και  «φοβάται» εκείνος εμάς… Τσακωνομαστε πολυ συχνά και έχω φτάσει και σε σημείο να του πετάξω ότι είχα μπροστά μου.. Ντρέπομαι γι αυτο, όμως δεν αντεξα…. Θέλω να απομακρυνθω να μην έχω πολλές επαφές μαζί του… Ας ξέρω ότι είναι καλα μόνο… δεν θέλω να τσακώνομαι άλλο μαζι του και δυστυχώς δεν μπορω να το έλεγχω…

Την μανούλα μου δεν μπορω να την αποχωριστω και αφού ζούνε μαζί, αναγκαστικά πρέπει να βλεπω και κείνον….

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com