Τσίσα και κακά στην τουαλέτα από… μωρά!
Τσίσα και κακά στην τουαλέτα από… μωρά!
μαμά Μαργαρίτα
Γεια σας!
Ειμαι η Μαργαριτα, ειμαι 36 ετών και εχω 5 παιδια. Συγχαρητηρια για τη σελιδα, ειναι πολυ χρησιμη και γνωριζουμε και αλλες μανουλες και μοιραζομαστε αποψεις και εμπειριες.
Δεν ειμαι ειδικος, απλα ειμαι μαμα. Ισως λιγο εμπειρη με 20 χρονια γαμου και 5 παιδια!! Αυτη ειναι μια εμπειρια μου που ειμαι σιγουρη οτι θα σας βοηθησει!
Λοιπον, οταν εισαι 18 χρονων βλεπεις τα πραγματα καπως διαφορετικα και αντιδρας. Οταν στα 18, λοιπον, εκανα τον γιο μου, η πεθερα μου μου ειπε οτι πρεπει απο 2 μηνων να μαθει να κανει την αναγκη του.
«Δεν παμε καλα» ειπα «σιγα μην κανω βλακειες με το παιδι» Καλα καλα δεν μπορουσα να το πιασω, θα μαθαινε να κανει την αναγκη του; Δεν γινονται αυτα… Φυσικα δεν το εκανα και ο γιος μου έκοψε την πάνα 3 χρονων!
Οταν εκανα την κορη μου ημουν 20! Οχι εμπειρη, αλλα πιο ηρεμη και δεν αντεδρασα οταν μου το ξαναειπε… Μολις η μικρη πηγε 2,5 μηνων ξεκινησαμε…
Πρωτα στο κρεββατι ή την αλλαξιερα οπου αλλαζουμε το μωρακι, του ανοιγουμε την πανα και περιμενουμε… Θαυματα δεν γινονται απο τη μια στιγμη στην αλλη… Απλα τακτικα το παμε στην αλλαξιερα, το ανοιγουμε και περιμενουμε… Συνηθως οταν τους ανοιγεις το μπεμπιλινο τους φευγουν… Οποτε γελας και λες μπραβοοοοοοοο!!!!
Γενικα, οπως τα μωρα κανουν ηχους, ετσι και οι μανουλες πρεπει να κανουν ηχους… Οπως γκγκγκγ για κακα και φσσφσ για τσισα.
Μερικα μωρακια εχουν στανταρ ωρες που κανουν κακακια τους… Τοτε αυτο το μωρακι το παμε στην τουαλετα την ωρα που θελει.. Υπαρχουν και τα μωρακια σαν την μπεμπα μου η οποια ειναι δυκοιλια! Τοτε θελεις προσπαθεια!
Λοιπον καθε που ειναι να αλλαξεις πάνα, πας πρωτα στην τουαλετα! Στην οποια βαζουμε την βαση αυτη που πηγαινει πανω στο καπακι και ειναι μαλακη! Βαζουμε το μωρο (που το κραταμε παντα δεν το αφηνουμε ΠΟΤΕ!) Το θεμα που ξεκιναμε τοσο νωρις ειναι οτι οταν ειναι τοσο μικρο, εκει που το βαζεις εκει μενει… Αμα μεγαλωσει, 8-9 μηνων, δεν καθεται και θελει να φυγει….
Το ξερω οτι οι μανουλες εργαζονται και δεν ειναι στο σπιτι να κανουν αυτο το πραγμα συνεχεια… Ομως μπορει η γιαγια που κραταει το μωρακι ή ο μπαμπας ή οποιος ειναι στο σπιτι. Το θεμα ειναι να το πηγαινεις συχνα… Οχι καθε μιση ωρα, ουτε ομως μια φορα την μερα… Συχνα οπως πηγαινουμε κι εμεις…
Επικοινωνηστε με τα μωρακια, θα δειτε οτι μπορουν απο μικρα να καταλαβουν τα παντα…
Γενικα το θεμα ειναι οτι οι πάνες είναι ακριβές και πλεον δεν υπαρχουν χρηματα… Εμεις πλεον απο 8 μπεμπιλινα, ειμαστε στα 4 μονο!!
Οσο πιο νωρις ξεκινησετε, τοσο πιο γρηγορα θα μαθει.. Απλα οταν ξεκινησετε, μην το αφησετε, γιατι θα πατε παλι στην αρχη!!! Πρεπει να ειστε σταθερες στην προσπαθεια που κανετε και θα ανταμοιφθείτε.. Δεν ειναι κοπος, ειναι τροπος! Απλα κανουμε τους ηχους και λεμε μπραβο, οτι και αν κανει… Οταν ειμαστε εκτος σπιτιου ή περιμενει απο μονο του ή αν ειμαστε επισκεψη, το πηγαινουμε τουαλετα!! Ετσι κι αλλιως τα μωρακια που ειναι τοσο μικρα, δεν τα βγαζουμε πολυ εξω για να μην κολλησουν ιωσεις! Οποτε στην τουαλετα μας δεν υπαρχει φοβος..
Μετα απο ολα αυτα η καθε μανουλα θα μπορεσει μονη της να βαλει μια σειρα! Πιστευω να βοηθησα!!
Σας ευχαριστω που με ακουσατε, καλη επιτυχια στα μωρακια και τις μανουλες!!!
Μην αμφιβαλλετε!! Θα εκπλαγειτε!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Γιατί θέλουμε ντε και καλά, να κάνουν τα παιδιά μας πράγματα πιο γρήγορα; Είναι δυνατόν 2 - 3 μηνών μωρό να το βάζεις να κάθεται (πράγμα που οι παιδίατροι απαγορεύουν δια ροπάλου);;; Και όοοοολο αυτό, για να ξεμπερδέψει τελικά το παιδί με τις πάνες γύρω στα 2 χρόνια, λίγους μήνες νωρίτερα δηλαδή απ' ότι με την κλασσική μέθοδο. Πιστεύω πως όταν το παιδάκι είναι ώριμο για να κόψει την πάνα στο δείχνει μόνο του. Ξυπνάει το πρωί στεγνό, πράγμα που σημαίνει πως ο οργανισμός του είναι σε θέση να ελέγξει τις λειτουργίες του. Τραβάει την πάνα, ή δείχνει την τουαλέτα, ή απλά λέει: μαμά τσίσα ή κακά. Τα παιδιά μου, πέρασαν αυτό το στάδιο πολύ απλά, χωρίς πίεση, χωρίς άγχος και μέσα σε δύο μήνες (καλοκαίρι για πολλούς λόγους) είχαν ξεμπερδέψει με πάνες πρωινές, νυχτερινές, με όλα.
Συμφωνώ απόλυτα!! Μπορεί οι πάνες να είναι ένα σεβαστό κόστος -ειδικά για καποιον πολύτεκνο όπως η φίλη Μαργαρίτα- αλλά είναι προτιμότερο να μας κοστίσει σε χρήματα παρά σε κάτι άλλο σοβαρότερο. Από προσωπική εμπειρία αλλά και από φίλες μου, τα παιδιά που κόψανε την πάνε μετά τα 2,5-3 χρόνια την έκοψαν πανεύκολα και χωρίς πολλά ατυχήματα. Μην ξεχνάμε επίσης ότι καθε παιδί είναι μοναδικό και πρέπει να το αφήνουμε να μας καθοδηγεί εκείνο.
Axem... H ali8eia einai oti oi psuxotetoioi lene oti meta to 10mino einai asfales na ksekinisoun tetoies diadikasies. K kati kseroun. Aptin alli i MArgarita leei tin ebeiria tis k ti pisteuw episis. Opote skeftomai oti pan metron ariston k kalo einai na arxisw ti proetoimasia tou kopsimou tis panas kapou twra, pou se 1 vdomada xronizei. LEne oti ousiastika, ekpaideuoume ta mwra na ta kanoun sti pana, alla i ali8eia einai oti den elenxoun sfiktires. Pairnodas sto proktiko stadio arxizoun k ma8ainoun na tous elenxoun. Auto ginetai kapou sto xrono an de kanw la8os. Ara auti einai k i swsti stigmi na kopoei i pana. Platiasa.
Χωρίς διάθεση κριτικής αναφέρω ότι στο βιβλίο του παιδοψυχιάτρου Ματθαίου Γιωσαφατ αναφέρει πόσο τραυματική μπορεί να είναι η μετάβαση του παιδιού από τα παμμπερς στην τουαλετα. Είναι ουσιαστικά η πρώτη φορά που "καταπιέζεται" ένα παιδί. Εκτός αυτού το νευρικό σύστημα του μωρού είναι ανώριμο μέχρι 1-1,5 έτος για να μπορεί να ελέγξει τους σφιχτήρες του. Επομένως καλά όλα αυτά και πρακτικά και για ευκολία και για οικονομία αλλά θεωρώ το ψυχικό κομμάτι άκρως σημαντικότερο...
Εχω και εγώ διαβάσει αυτό που λες του Γιωσαφατ. Αυτός όμως, λέει για το πέρασμα του παιδιού από την πάνα στην τουαλέτα. Από κάτι δηλαδή που το παιδί έχει συνηθίσει και σχετίζεται με τα γεννητικά του όργανα, σε κάτι άλλο, άγνωστο. Αν το παιδί δεν μάθει την πάνα ποτέ, δεν υφίσταται τραυματική εμπειρία, ούτε χρειάζεται ειδική εκπαίδευση για τη μετάβαση από την πάνα στην τουαλέτα.
Απίστευτο μου έρχεται! Αλλά και μόνο έτσι όπως το περιγράφεις Μαργαρίτα, φαίνεται ότι όντως πρόκειται για τη συνταγή επιτυχίας, αρκεί να ακολουθήσεις αυτή τη ρουτίνα. Πριν διαβάσω το άρθρο σου, δε θα το πίστευα! Καλά έκανες και το μοιράστηκες, γιατί και το κόστος είναι σημαντικό αλλά φαίνεται να μαθαίνει και πολύ πιο εύκολα κάτι τέτοιο όταν είναι 2-3 μηνών, παρά 2,5 χρονών. Μάθαμε και κάτι περίεργο σήμερα! :)
Συμφωνώ και εγώ, όσον αφορά την εκπαίδευση τουαλέτας από μικρή ηλικία. Το σκεφτόμουν ενστικτωδώς,δηλαδή χωρίς να έχω διαβάσει κάτι, και το εφήρμοσα, όταν η μικρή μου ήταν έντεκα μηνών. Πήγα και αγόρασα το πιο απλό γιογιό και άρχισα να τη βάζω για τα κακά, όχι με το ζόρι, αλλά, όταν καταλάβαινα ότι είναι η ώρα της να κάνει κάτι και έτσι γινόταν. Σε μία εβδομάδα κόψαμε την πάνα για τα κακά. Οι γονείς και ο σύζυγος μου έλεγαν οτι το παιδί είναι μικρό και η παιδίατρος μου είχε πει "πρόσεχε μήπως αρχίσει και κρατάει τα κακά" εννοώντας ότι ίσως το παιδί πιεστεί και αντιδράσει. Όμως δεν αντέδρασε καθόλου, διότι δεν τέθηκε ζήτημα πιέσεως. Είναι απλώς ζήτημα επικοινωνίας.Καταλαβαίνεις πότε το παιδί είναι έτοιμο να κάνει την ανάγκη του και το πηγαίνεις στο γιογιό, πάντα υπό την εποπτεία σου, γιατί, όταν είναι πιο μικρό μπορεί και να πέσει. Εμένα μου συνέβη μία φορά, ενώ ήμουν παρούσα. Κάνεις τους σχετικούς ήχους, παίρνεις παιγνίδια, τραγουδάς, το απασχολείς και, όταν τελειώσει επιτυχώς το επαινείς "παλαμάκια, μπράβο και τα σχετικά".Α, και όταν κάποιες φορές ήθελε να σηκωθεί από το γιογιό, αμέσως τη σήκωνα.Από τότε μας λέει κάθε φορά γιογιό. Τώρα είναι δυόμισι ετών και έχει αρχίσει να πηγαίνει στη λεκάνη με το ειδικό κάθισμα για τα τσίσα. Γι' αυτό την άφησα στο χρόνο, γιατί είχα διαβάσει ότι η κύστη και οι σφιγκτήρες χρειάζονται κάποιο χρόνο για να ωριμάσουν. Πιστεύω ότι ως το καλοκαίρι θα τα κόψει και αυτά. Θα το είχα επιχειρήσει νωρίτερα, τη διαδικασία με το γιογιό αν είχα διαβάσει εγκαίρως κάποια πράγματα, εκτός από το ένστικτό μου. Βοήθησε βέβαια και ότι ότι ήμασταν συνέχεια μαζί με το παιδί και ήταν πιο εύκολο να αφουγκραστώ τις ανάγκες του.Το συστήνω ανεπιφύλακτα αρκεί να μην πιέζεις το παιδί και να αφιερώνεις όσο χρόνο χρειάζεται. Και βέβαια κάποιες φορές εξαρτάται και από το παιδί.