Η φίλη μου η Φαίη…
Η φίλη μου η Φαίη…
μαμά Μαρία
Αφορμή γι’ αυτό το κείμενό μου στάθηκε ένα τηλέφωνο, που δέχτηκα από μία καλή μου φίλη, που μένει στην Αθήνα και κάποτε δουλεύαμε μαζί…
-Τί κάνεις;
-Καλά είμαι! Έχουμε την υγεία μας και λέμε δόξα τω Θεώ!
-…..
-…..
(ακολούθησε συζήτηση περί ανέμων και υδάτων)
-Μου λείπεις..
-Κι εμένα, πολύ..
-Τα λέμε!
Με το που κλείσαμε, συνειρμικά έφερα στο μυαλό μου την πρώην κολλητή μου.. Μεγάλη ιστορία, που δεν αναλύεται σε λίγες γραμμές, αλλά επειδή έχω μέσα μου ένα τεράστιο παράπονο με ένα ακόμη πιο πελώριο «γιατί», θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.
(Θα τη λέω Φαίη. Δεν είναι το πραγματικό της όνομα)
Μεγαλώσαμε σε μία ορεινή επαρχιακή πόλη κάπου στη Μακεδονία. Όσοι μένετε ή είχατε μείνει έστω και για σύντομο χρονικό διάστημα σε κωμόπολη/χωριό, θα ξέρετε πώς είναι τα πράγματα. Λίγοι κάτοικοι, όλοι γνωστοί μεταξύ τους, 2 με 3 μαγαζιά για καφέ, 1 λύκειο και αποστάσεις, που διανύονται με τα πόδια!
Με τη Φαίη δεν πηγαίναμε στο ίδιο δημοτικό, απλά είχαμε ένα «γεια», αφού οι πατεράδες μας έκαναν πολλή παρέα. Στο γυμνάσιο, λοιπόν, βρεθήκαμε στο ίδιο τμήμα και κουμπώσαμε αμέσως! Ήμασταν αυτό που λέμε αδερφές-ψυχές! Όλα τα κάναμε μαζί, όλα όμως… πηγαίναμε μαζί το πρωί για γυμναστική (τότε υπήρχαν τα αθλητικά σχολεία και 7 με 9.30 κάναμε γυμναστική στο γήπεδο), περπατώντας 1,5 χιλιόμετρο με κρύο, βροχή, χαλάζι, αέρα, ήλιο, γυρνούσαμε μαζί, πηγαίναμε για πρωινό μαζί, καθόμασταν στο ίδιο θρανίο, στα διαλείμματα μιλούσαμε για όλα όσα μας απασχολούσαν (ω ναι, και για αγόρια-κυρίως για αγόρια! χιχι!), σχολούσαμε, μιλούσαμε στο τηλέφωνο, παίζαμε στις ωραιότατες αλάνες, που τα δικά μας παιδιά δυστυχώς δεν θα γνωρίσουν ποτέ, κλαίγαμε, γελούσαμε, ερωτευόμασταν, βγαίναμε κάθε Παρασκευή και Σάββατο μαζί… ΟΛΑ ΤΑ ΖΟΥΣΑΜΕ ΜΑΖΙ!
Πέρασαν, λοιπόν τα χρόνια, πέρασε κι εφηβεία, που μας στιγμάτισε οικογενειακά και τις δύο σε διαφορετικά επίπεδα και φτάσαμε στις πανελλήνιες… εγώ πέρασα στη σχολή, που διάλεξα, στο Αριστοτέλειο, αυτή όμως όχι… (να αναφέρω ότι την 3η λυκείου την περάσαμε χώρια, γιατί η Φαίη μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη με τη μαμά της). Κλάμα, πίκρα, κλείσιμο στον εαυτό της, αλλά πάντα μαζί μ’εμένα, ήμουν η κολλητή της και αλληλοϋποστηριζόμασταν σε όλα! Από τα μπουζουκοπερπατήματά μας μέχρι τη δουλειά, τους γκόμενους και τα όνειρά μας..
Είχα μετακομίσει κι εγώ πλέον στη Θεσσαλονίκη και ήμασταν ξανά μαζί!
Πόσες ώρες περάσαμε, που κοιμόμασταν αγκαλιά, πόσα μυστικά ήξερε η μία για την άλλη, πόσες ώρες ακούγαμε «ερωτικό» (οι Θεσσαλονικιές τον ξέρουν!), πόσα ΟΝΕΙΡΑ κάναμε!! Αυτά τα όνειρα είναι που έγιναν σχετικός εφιάλτης… δε θα πω άλλα.
Η ζωή προχώρησε, η Φαίη έφυγε τελικά για ένα γειτονικό κράτος, για να σπουδάσει, μιας και δεν πέτυχε τελικά στις εξετάσεις κι εγώ ράκος…το καλοκαίρι, πριν φύγει νιώθαμε ότι έρχεται ο θάνατος -ούτε διαζύγιο καλέ να παίρναμε!-… υποσχέσεις ότι θα μιλάμε, θα βρισκόμαστε Χριστούγεννα, Πάσχα και Καλοκαίρι και να ’ναι καλά το ιντερνετ! Ναι καλά… μας τα ’παν κι άλλοι.. Θυμάμαι πολύ έντονα τη μέρα της αναχώρησής της .. Η Φαίη μέσα στο λεωφορείο, ο μπαμπάς της -που σημειωτέον της τρέφει τρελή αδυναμία- ράκος, να κλαίει με λυγμούς στην αγκαλιά μου απαρηγόρητος.. κι έφυγε… μια για πάντα…
Το δικό μου όνειρο ήταν πάντα η οικογένεια, την οποία και δημιούργησα και είμαι τόσο μα τόσο περήφανη!!! Μετακόμισα στην πρωτεύουσα, παντρεύτηκα και το γλέντι του γάμου μου ήταν σαν αποχαιρετιστήριο party προς όλους τους φίλους μου, μετά χαθήκαμε.. Έτσι όπως συμβαίνει πάντα, θα μου πείτε!!
Ναι, αλλά όχι με τη Φαίη, με την αδερφή σου!!!! Δεν το δέχομαι!!
Η εγκυμοσύνη μου με κράτησε στο κρεβάτι και συν τοις άλλοις είχα χάσει και τη φωνή μου στην κυριολεξία, έτσι ήρθε το ρήγμα με όλους!!
«Καλά, έπρεπε να μάθω από τον πατέρα μου ότι είσαι έγκυος;!» Αυτό μου είπε η Φαίη… χωρίς να μου αφήσει περιθώρια να της εξηγήσω, χωρίς να μου συμπαρασταθεί, χωρίς να μου στείλει τις ευχές της, χωρίς να μου πει όλα θα πάνε καλά, που τόσο είχα ανάγκη ν’ ακούσω, χωρίς να μου ευχηθεί, όταν γέννησα, χωρίς να έρθει στη βάφτιση λίγους μήνες μετά, χωρίς να ρωτήσει τι κάνω, χωρίς να μου πει έναν καλό λόγο στην επόμενη εγκυμοσύνη, χωρίς να έρθει στο μαιευτήριο, που γέννησα λίγο καιρό μετά το άλλο μου παιδάκι κι ας ήταν στην ίδια πόλη, χωρίς, χωρίς, χωρίς… γιατί;;;;;
Πέρασαν οι μήνες και η Φαίη έμαθα από κοινούς γνωστούς ότι παντρεύτηκε, φυσικά δεν με κάλεσε (ναι, θα πήγαινα!), φυσικά δεν με θέλει στη ζωή της… Αποφάσισα να κάνω αυτό, που ήθελα εγώ να μου κάνει και της ευχήθηκα μέσω facebook…τι το’ θελα;;;
– Αν κι εσύ δε μπήκες στον κόπο να μου ευχηθείς για τα παιδιά μου, σου εύχομαι από καρδιάς βίον ανθόσπαρτον, φιλενάδα και να γίνεις μανούλα σύντομα (αν δεν είσαι ήδη!).. και ίσως τότε με καταλάβεις…
– Αγαπητή μου, όταν έπαιρνα τηλ. να σου ευχηθώ, δεν σε έβρισκα (ναι, είχα πεταχτεί μέχρι την Αρούμπα!) Σ’ έψαξα, αν το θυμάσαι! (Ξεχνάω εγώ;) Και δεν ήταν κόπος, αλλά ευχαρίστησή μου. (Ποιο πράγμα ακριβώς;) Επομένως δε βρίσκω το λόγο, να μπεις κι εσύ στον κόπο, να μου γράψεις μήνυμα. (Είδες, όμως, εγώ σε βρήκα!) Είμαι χαρούμενη για τα παιδιά σου, να’ ναι γερά και τυχερά στη ζωή τους. (Η θεία μου η Μερόπη καλύτερες και πιο εγκάρδιες ευχές δίνει!) Είμαι χαρούμενη και για σένα, που έχεις 3 παιδάκια (άντε καλέ!!) γιατί ίσως στη ζωή είναι η μητρότητα το καλύτερο πράγμα.. (σπόντα γιατί παράτησα τη δουλειά μου!) Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο, να είστε πάντα καλά κι ευτυχισμένοι Όλοι στη ζωή μας περνάμε δύσκολες περιόδους, απομακρυνόμαστε, μετά όμως όταν υπάρχει θέληση, καλή διάθεση κι αγάπη, όλα ξαναβρίσκουν το δρόμο τους. (Προφανώς είναι κακοτράχαλος και δύσβατος μη σου πω απροσπέλαστος κι αδιέξοδο! )
Αν μπήκες στον κόπο να μου ευχηθείς για το γάμο μου, λυπάμαι. Αν το έκανες από ευχαρίστηση, χαίρομαι. (λυπάσαι ή χαίρεσαι τελικά;) Όπως και να’χει σ’ευχαριστώ πολύ. Τους χαιρετισμούς μου στους γονείς σου και στον άντρα σου. (Τι καλή!!! Άι σιχτίρ!! )
– Έκανες το πιο σημαντικό βήμα στη ζωή σου και το θεώρησα αυτονόητο… δεν το σκέφτηκα καν.. προς Θεού, μη με κάνεις να νιώθω περίεργα, ούτε να μετανιώνω για κάτι, δεν οφείλω εξηγήσεις… πάντα πίστευα ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, όπως δεν άλλαξα ούτε εγώ.. τα αισθήματά μου για σένα τα ξέρεις… η ίδια είμαι, απλά τώρα είμαι και μαμά… δε μ’ αρέσει αυτή η «ηλεκτρονική συνομιλία» , αν δε θέλεις, δεν πειράζει… ότε και αν αριβάρεις στα μέρη μας και έχεις κέφι να πάμε για καφέ, τηλεφώνησέ μου… φιλιά!!
Καταλάβατε;; Με πίκρανε αυτή η ιστορία, αλλά ακόμη στον εσωτερικό μου καθρέφτη κοιτάζω εκείνα τα κοριτσάκια κι αργότερα κοπελίτσες, που έκαναν όνειρα μαζί και που πίστευαν με αποδείξεις στην αιώνια και ειλικρινή φιλία….
«Κρεμάστε» με τώρα, όπως και η Φαίη….
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
με ολο το σεβασμο αλλα δεν μου φαινεται να ειχες καμια διαθεση ουτε να τα βρεις με τη φιλη σου,ουτε να της ευχηθεις απο την ψυχη σου.βρηκα 'κακο' το μηνυμα σου.λες πως δεν ηταν εγκαρδιες οι ευχες της αλλα εστειλες τη δικη σου ξεκινωντας με παραπονο και κλεινοντας με παρατηρηση. μπορει η φιλη σου να ηταν ευεξαπτη και να μην σου αφησε κανενα περιθωριο για εξηγησεις αλλα δεν μπορω να φανταστω καν η δικη μου κολλητη να μην μου λεει αμεσως για την εγκυμοσυνη της. για μενα το φταιξιμο ειναι κυριως δικο σου,θα επρεπε απο την πρωτη στιγμη να τα εχετε βρει ,αν οντως σε ενδιεφερε τοσο.
δυσκολα πραγματα οι παιδικες φιλιες χαλανε οταν αλλαζουν τα δεδομενα στη ζωη μας και δεν εννοω απαραιτητα γαμο και παιδια...εγω ειχα πολλους φιλους απο το σχολειο και απο τη σχολη...και οσο ειμασταν ολοι φοιτητες ολα μελι -γαλα ...οταν αρχισαμε να παιρνουμε ενας ενας τα πτυχια μας και να βρισκουμε δουλεια...χαθηκαμε...γιατι εγω πχ εργαζομαι και πρεπει να σηκωθω πρωι πρωι και δεν μπορω να ξενυχταω καθε μερα με σας που ακομα ειστε φοιτητες...και ξαφνικα εγινα η ψωναρα...και πηρα με δοσεις αυτοκίνητο γιατι δουλευα σε αλλη κοντινη πολη και το ειχα αναγκη και δεν ειχα τοσα χρηματα για τα ξενυχτια...και ξαφνικα εγινα τσιγγουνα, μιζερη...κλπ κλπ και ενα βραδυ που μπορουσα να βγω και πηρα τηλ τον κολλητο απο το σχολειο και την φιλη απο τη σχολη μου ειπαν πως δεν μπορουσαν...και οταν βγηκα με αλλη παρεα, τους πετυχα ολους εξω μαζι, την παρεα απο το σχολειο και την παρεα πο τη σχολη, χωρις εμενα...που εγω τους γνωρισα μεταξυ τους...ειναι τυχαιο τωρα που ολοι οι φιλοι μου ειναι συναδελφοι μου????
πως εγιναν τοσο κακα πραγματα μεταξυ σας παραξενοι ειμαστε εμεις οι ανθρωπο αλλα ειμαστε και επικίνδυνα πεισματαρες και εγωιστριες αμα θελουμε οι γυναικες...η αποσταση τα διαλυει ολα...αν δεν ειναι κοντα σου αυτη χανει μην λυπασε να χαιρεσαι για οσα ειχες ζησει με την "παλια φαιη" και να εισαι ευγνώμων...εχεις μια οικογενεια τωρα ζησε χαρουμενη μην κοιτας με πικρια το παρελθον μονο με χαρα ζησε χαρουμενη!!!!!!αλλαζουν οι ανθρωποι μην το σκέφτεσαι αλλο υπαρχουν 1000 αλλα προβληματα και αν ξανα μιλησετε την επομενη φορα μην παρεις ολα οσα πειτε τοοοοοσο σοβαρα κανε πλακιτσα και ριξτω στην τρελιτσα "αγαπη μου τι κανεις??? παντα καλα... :)(χαμογελα λιγο τρελα θελει η ζωη)
H γνώμη μου είναι πως καλές τσούχτρες είστε και οι δυο!!αν πραγματικά θέλεις να τα βρείτε τότε να αφήσεις τις σπόντες τύπου "Αν κι εσύ δε μπήκες στον κόπο να μου ευχηθείς για τα παιδιά μου" και να της ευχηθείς από καρδιας.. Το μύνημα της δεν ήταν και τόσο ειρωνικό όσο το πήρες!!Όπως επίσης δε μου φαίνεται δικαιολογία το ότι δεν την πήρες τηλ να της πεις για την εγκυμοσύνη σου γιατι είχε κλείσει ο λαίμός σου..Πόσο??? 5 μέρες??7μέρες??? Εεε ας έστελνες μυνημα...
ΣΩΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ!!!!!Ακριβώς αυτά ήθελα να γράψω κι εγώ....
Κι εγώ θα συμφωνήσω. Και δε μου άρεσε καθόλου που βγήκαν προσωπικά μηνύματα στη φόρα! Μεγάλη κατινιά!
Νομίζω ότι οι περισσότερες γυναίκες έχουν ζήσει μια εμπειρία απώλειας-απομάκρυνσης από μια κολλητή φίλη. Από την προσωπική μου εμπειρία έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι όλα για κάποιον λόγο γίνονται και δεν εννοώ μεταφυσικό. Αν κάποια στιγμή χάνεσαι με κάποιον άνθρωπο με τον οποίο έχεις ζήσει πολλές στιγμές της καθημερινότητας, είναι πολύ πιθανό να συμβαίνει γιατί υπάρχει διάσταση στην αντίληψη της ουσίας της ζωής, στις βαθύτερες αξίες της ζωής, κάτι που μπορεί να μην φαίνεται όταν είσαι 16 και σε απασχολούν κυρίως πολύ συγκεκριμένα πράγματα, όπως τα αγόρια, οι έξοδοι, η εμφάνιση ή οι σπουδές. Αν και τα δύο πρόσωπα βλέπουν τη ζωή με τον ίδιο τρόπο δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξαναβρεθούν ουσιαστικά μαζί για να μοιραστούν τη ζωή τους, όσο μεγάλη κι αν είναι η διακοπή στη σχέση. Κατά τη γνώμη μου είναι η κοριτσίστικη εφηβεία που δίνει αυτήν τη διάσταση στις νεανικές σχέσεις. Και φυσικά δεν λέω ότι δεν μπορεί να τύχει να διατηρηθεί μια τέτοια σχέση και στην ενήλικη ζωή, αυτό όμως όταν συμβαίνει είναι επειδή οι δυο άνθρωποι μοιράζονται τις ίδιες αξίες της ζωής και όχι επειδή έχουν μοιραστεί έρωτες, μυστικά, γκομενικά και όνειρα στην εφηβεία. Θα είναι για λόγους ουσιαστικότερους και βαθύτερους, και γι' αυτό η φιλία θα είναι ισχυρότερη. Γι' αυτό ίσως δεν έχει νόημα να συγκρίνει κανείς το σήμερα με το χθες. Οι ανάγκες του χθες ήταν δεδομένες και καλύπτονταν από την κολλητή εκείνης της εποχής που παρόλο που μπορεί να μην είστε σήμερα μαζί σου πρόσφερε κάτι πολύ σπουδαίο για όλη σου τη ζωή, σου έδωσε την ευκαιρία να αγαπήσεις, κάτι που δεν συμβαίνει πολλές φορές στη ζωή του ανθρώπου.
agaphth maria na kseres pos se katalavaino!!! eixa kai ego kapote mia kollith! olh mera mazi kai ti den exoume perasei mazi gia xronia oloklhra!! gelia lypes,xamenes agapes,eksomologiseis,klamata!!! kai ksafnika etsi xoris logo prin akoma pandreyto arxise na apomakrinete!! emena sthn idia polykatoikia me thn theia ths kai otan erxotan na thn dei kai thn evlepa stekomoun sthn porta kai thn parakalousa na mpei gia enan kafe, alla fysika oute sthn porta mou den stamatouse!! thn roroysa ti symbainei,kamia apantish!! efyga apo thn palia mou geitonia,pandreytika alla pote den epapsa na epidioko na milisoume esto!! fonh voontos en th erhmo! thn kalesa sto gamo mou kai fysika den irthe,oute kan mpike ston kopo na mou eyxithei esto meso filon!! ego omos ponousa kai ponao giati thn maria thn latreyo(maria kai ayth) prin apo ligo kairo thn vrika sto fb!!! ti xara ekana!! eklaiga otan me ekane accept! h xara mou krathse omos mia stalia!! opote thn milao sto fb pote den mou apantaei h prospieite oti einai o andras ths!(thn vlepo online ths grafo mariaaaaaaaaaaaaa kai mou apantaei oti den einai h maria alla o andras ths) kathe fora rotao giati re maria ti sou ekana???????????????????? mallon pote den tha matho kai ayto to giati tha me vasanizei eforou zohs!!! pane 20 xronia kai an perasoun alla 50 den tha stamatiso na thn agapao! gia mena tha einai panta h maria mou asxeta an giaythn eimoun apla mia trixa sto zimari ths pou apla petakse!! kai perito na sou po oti apo tote pou apothasise h " kollith mou" na mhgn mou ksanamilisei gnostes exo polles alla kollith den ksanaeixa pote!!!
ΚΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΒΡΕΘΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ.ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΕΜΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΛΛΑ Ο (ΑΡΓΟΤΕΡΑ)ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ.ΕΦΟΣΟΝ ΗΜΟΥΝ Η ΚΟΛΛΗΤΗ ΤΗΣ ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΑΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΜΑ ΤΗΣ.ΕΤΣΙ ΟΤΑΝ ΤΗΣ ΒΡΗΚΕ ΤΟΝ ΓΑΜΠΡΟ ΕΠΡΕΠΕ ΕΓΩ ΝΑ ΜΕΣΟΛΑΒΙΣΩ ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΝ. ΚΙ ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ ΤΗΣ ΒΡΗΚΑ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΠΩΣ ΤΗΝ ΕΝΟΧΛΩ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΠΕΡΝΩ ΤΗΛΕΦΩΝΟ. ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΠΙΡΑΞΑΝ ΣΤΗΝ ΟΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. 1.ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ.ΚΑΙ 2.ΟΤΙ ΜΕ ΕΙΔΕ ΣΕ ΓΑΜΟ ΚΟΙΝΗΣ ΜΑΣ ΓΝΩΣΤΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 8 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΗΤΑΝ:ΞΕΡΕΙΣ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ... ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΤΗ ΒΡΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΜΙΛΗΣΩ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΠΙΑ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΤΟΜΑ. ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΛΕΟΝ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΩΣΤΟΙ ΦΙΛΟΙ...
ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΙΤΕ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΙΤΕ ΣΕ ΦΙΛΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΠΟΤΕ Ο ΕΝΑΣ.ΑΠΛΑ Ο ΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ....ΟΤΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΠΑΛΕΥΕΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ,ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΨΥΧΟΦΘΟΡΟ....ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙΤΕ.....ΑΝ Η ΣΧΕΣΗ ΣΑΣ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΗ ΟΣΟ ΛΕΣ ΘΑ ΔΕΚΤΕΙ....ΑΝ ΔΕΝ ΔΕΚΤΕΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Η ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ,ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΦΙΛΙΑ.....ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΕΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΤΕ ΘΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙΣ, ΟΠΟΙΟ Κ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.....Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΠΑΝΤΑ...!!!!!
Κοπελίτσα μου γλυκιά τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά. Όταν θέλεις να έχεις δίπλα σου κάποιους ανθρώπους, πολύ απλά τους έχεις. Τους έχεις κ ξέρεις ότι είναι εκεί. Δεν πάνε να είναι χιλιόμετρα μακρυά, να σας χωρίζουν θάλασσες, βουνά.. Είναι δίπλα σου. Το βασικό είναι ένα: ΜΗΝ ΚΡΑΤΑΣ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ. Αν τη θέλεις ξανά στη ζωή σου, πολύ απλά σήκωσε το τηλέφωνο ή γράψτης ένα μήνυμα και εξήγησέ της τα πάντα. Αν νιώθει το ίδιο θα είστε ξανά φίλες. Αλλά τόσος καιρός..και να μην επικοινωνείτε..φαίνεται πως δεν ήταν για να είναι :-( Ο γάμος, τα παιδιά, κλπ κλπ δεν είναι δικαιολογίες. Όπως πολύ σοφά είπε ένας φίλος κάποτε: "Ήταν ένα κομμάτι από το μονοπάτι, για τον προορισμό σου"... Προσπάθησε να βλέπεις τα θετικά από τη ζωή και συνέχισε.. :-)
ποτε δε πιστευα στις φιλιες,απο παιδι ακομα. μαλλον λαθος στις φιλιες πιστευα,αλλα στα κολλητηλικια ποτε. ισως να φταιγε που απο παιδι συνεχεια μετακομιζαμε,οποτε αλλαζαν και οι φιλες,αλλα παντα και οταν μεγαλωσα και στεριωσα σε ενα τοπο,ποτε δεν εμπιστευτηκα απολυτα καποιον,ποτε.και παντα απο γνωστους,αλλα και απο προσωπικη εμπειρια επιβεβαιωνομουν. ετσι ειναι οι ανθρωποι ειναι στη φυση μας,η ζηλια,η κακια και οι μεμψιμοιρια. αυτο πιστευα και αυτο πιστευω.
Ε λοιπόν εγώ νιώθω οτι είμαι λιιιιιγο απο την πλευρά της ...Φαίης....! Με την Άννα είμαστε μαζί απο το πανεπιστήμιο και δέσαμε σχεδόν αμέσως όταν πρωτομιλήσαμε...Πέρασαν χρόνια γεμάτα κλάματα χαράς, αγωνιας και πόνου. Με στήριξε όταν έχασα τον μπαμπακούλη μου, είναι κουμπάρα μου και γενικά είναι ο πρώτος δέκτης όλων των σημαντικών γεγονότων της ζωής μου. Μετά τον γάμο μου εγώ τρελάθηκα για παιδί! "Και πότε θα μείνω έγκυος και πότε και πότε.." Η Άννα παλι ήταν χαλαρή, δεν βιαζόταν, δεν ήθελε, ήθελε να ζήσει, να γνωρίσει, να μάθει....Και ξαφνικά η Άννα μένει έγκυος και εγώ βρεθηκα στο χειρουργείο για ινομυώματα...Η αντίδραση μου ήταν να απομακρυνθώ από όλες τις κολλητές της παρέας, να τους ζητήσω να με αφήσουν λίγο μόνη με τις σκέψεις και τις ενοχές μου και την...ζήλεια μου! Ναι ζήλεψα...Και αυτό πλήγωσε την Άννα...Δεν ξέρω αν ήταν ανεπανόρθωτο ή όχι...Όταν μετά απο 5 μήνες την πήρα να της ανακοινώσω την δική μου εγκυμοσύνη τότε κατάλαβα πως δεν το είχε ξεπεράσει, Πως την είχα πληγώσει...Καθίσαμε, το συζητήσαμε, έκλαψα για τις χαμένες ώρες που πέρασαν που δεν μου είχε πει όλα εκείνα τα ωραία και ζουζουνίστικα που βιώνουμε εμείς οι γυναίκες ειδικά στην πρώτη εγκυμοσύνη...Ντρέπομαι που σας τα γράφω όλα αυτά αλλά τα γράφω κυρίως για να αφηγηθώ το μεγαλειο της Αννας...Που η κολλητή της απομακρύνθηκε έστω και 5 μήνες και παρόλαυτα είμαστε ακόμα "εδώ"....Δεν κρίνω ΚΑΜΙΑ...Δεν συμβουλέυω ΚΑΜΙΑ γιατί τα δικά μου τα λάθη ίσως ακόμα να τα πληρώνω...Αλλά πιστεύω πως η αποδοχή και η συγχώρεση μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους πόσο μάλλον καλύτερες μανούλες!!!Άννα μου συγνώμη μέσα απο την καρδιά μου...Σ'αγαπω!
καλησπερα και απο μενα.αυτο που καταλαβα ειναι οτι η φιλη σου εχει επισης παραπονα απο την σχεση σας και γιαυτο κατεληξαν ετσι τα πραγματα.κακως βλεπεις ειρωνιες στα λογια της.εγω δεν βλεπω.αντιθετος βλεπω οτι ειναι πληγωνενη και εσυ της την.λες ακομα χειροτερα.σκεφτηκες αν εφταιξες εσυ καπου;ειναι παντα πιο ευκολο να ριχνουμε ευθυνες παρα να τις επωμιζομαστε.....
Πως σε καταλαβαινω δεν φανταζεσαι, πολυ θα θελα και η δικη μου ¨φαιη¨ να μου φεροταν ετσι, θα μπορουσα τοτε να δικαιολογησω καποια πραγματα αλλα αντιθετα η δικη μου εμεινε εκει. δεν εκανε ουτε ενα βημα εξελιξης στην ζωη της και αυτο ειναι που δεν μου συγχωρει. το οτι προχωρησα και ας τησ τεντωσα το χερι τοσες φορες και δεν το αρπαξε... θα σου πω αυτο που λεω και σε εμενα οταν με πιανει το παραπονο. ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΔΥΟ. ΑΝ Ο ΕΝΑΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, Ο ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ. ολα στην ζωη ειναι επιλογες και η φιλη σου εκανε την επιλογη της, πορευσου με αυτην και μαθε να μην σε πονα, ο πονος δεν σε βοηθα σε κατι. αυτο κανω εγω. την σκεφτομαι, την αγαπαω και τησ ευχομαι παντα τα καλυτερα οπου και αν ειναι και οτι κι αν κανει στην ζωη της
Με όλο το σεβασμό, μου φαίνεται ότι οι ειρωνίες ως προς τα όσα σου έγραψε η Φαίη είναι περιττές. Άλλωστε δεν ήταν καθόλου αγενή ή υποτιμητικά τα λόγια της. Προσβλήθηκε όταν δεν της είπες για την εγκυμοσύνη σου, φαντάζομαι θα υπήρχε κάποιος τρόπος να την ενημερώσεις και να μην το μάθει από τον πατέρα σου. Ας της εξηγούσες. Ας την έπαιρνες όταν γέννησες ένα τηλέφωνο να της το πεις. Πολύ πιθανόν να ερχόταν στο μαιευτήριο ή στο σπίτι σου. Και οι δύο χαθήκατε, το φταίξιμο δεν είναι μόνο της μίας. Αν υπήρχε καλή διάθεση, θα τα βρίσκατε ακόμα και τώρα. Αντί να της στείλεις τόσο επιθετικό μήνυμα, θα μπορούσες απλά να της ζητήσεις το τηλέφωνό της για να τα πείτε από κοντά.
σωστά ειπωμένα!
ms συμφωνώ...το ότι παντρευόμαστε και κάνουμε παιδιά δε σημαίνει ότι παραιτούμαστε από την υπόλοιπη ζωή μας....έλεος πια...το ότι κάνουμε γάμο και παιδιά δε σημαίνει ότι όλοι γύρω μας πρέπει να μας προσκυνήσουν..κάτι λοιπόν θα της έκανες κι εσύ της Φαίης για να απομακρυνθεί..μην ζητάς λοιπόν και τα ρέστα...
Ξέρεις καμιά φορά τα πράγματα είναι πιο απλά απ' ότι νομίζουμε.Πολλές φορές απαιτούμε απ' τον άλλο να έρθει στη θέση μας και να μας καταλάβει χωρίς να έχουμε κάνει εμείς τον κόπο να μπούμε στη δική του. Είστε και οι δύο θυμωμένες για τους δικού σας λόγους η καθεμία. Απλά συζητήστε το και είμαι σχεδόν βέβαιη πως σε λίγο καιρό, θα το θυμάστε και θα μουτζώνεστε γελώντας!
Σε καταλαβαινω απολυτα φιλη μου. Και μενα η δικη μου "κολλητη" ετσι ακριβως αντεδρασε. Μονο που οταν εμαθε οτι ημου εγκυος χαρηκε και αυτη πολυ. Ετσι νομιζα. Οσο ημουν εγκυος δεν σηκωσε το κουλο της να με παρει τηλεφωνο, ενω εγω την επαιρνα και της μιλουσα για το φασολακι μου. Φυσικα και δεν συναντηθηκαμε γιατι λεει που να παει με μια εγκυο... Χωρις σχολιο. Οσο ημουν εγκυος λοιπον δεν βρεθηκαμε και δεν βρεθηκαμε και τωρα που εχω τη μικρουλα μου. Της ειπα για τη γαιδουρινη συμπεριφορα της και ποσο ασχημα θα αισθανθει οταν ερθει η ωρα της και απομακρυνθουν φιλες της. Δεν θελω να εχω καμια επαφη μαζι της. Δεν ξερω τι αλλαξε μεσα της και δεν με αφορα πλεον.
ποσο σε νιωθω..ετσι εμαθα και εγω οτι ο κολλητος φιλοι απο μικροι οτι παντρευτηκε..μαλλον ουτε ετσι..απλα τις ειδα στο facebook....και ας ηρθε στον δικο μου γαμο...εμαθε οτι εχω παιδακι και ουτε μου ευχηθηκε..και στον γαμο του εννοειται οτι δεν με καλεσε..τι να σου πω?κανεις υπομονη..και θυμασαι τις ωραιες στιγμες που περασατε μαζι.....
θα σου απαντησω εδω διοτι στο φατσοβιβλιο καποιες θα θιχτουν! Οταν αγαπας εναν ανθρωπο, ποσο μαλλον καποιον που μεγαλωσες μαζι του, αν δεν θες να τηλεφωνησεις για χ-ψ-ω λογους, στελνεις μηνυμα, γραμμα, ταχυδρομικο περιστερι ρε αδερφε!!!! δεν γινεται να αισθανομαι κοντα μου, φιλη που μας χωριζουν 700χλμ και αλλες με μικροτερη αποσταση να ειναι αδιαφορες. Εδω ομως φαινεται η αληθινη σχεση και οχι μια σχεση βολικη. Οσα χιλιομετρα να υπαρχουν, παιδια, συζυγοι, κλπ να αισθανεσαι τον αλλο διπλα σου και ας ειναι αεροσυνοδος στο Ντουμπαι (μια αλλη φιλη)!
Άσχετο, αλλά ένα από τα όνειρά μου ήταν να γίνω αεροσυνοδός στην emirates, αλλά το'χασα κι αυτό και τώρα δεν μετακομίζεις στο Ντουμπάϊ με 3 παιδιά!!!Φτου! Τυχερή η φίλη σου!!!