Κατάθεση ψυχής

Κατάθεση ψυχής

μαμά …

Μακάρι να είχα ένα μαγνητοφωνάκι στο μυαλό μου να καταγράφει τις σκέψεις μου που είναι τόσο μπερδεμένες. Από μικρή είμαι ένας άνθρωπος που κλείνεται στον εαυτό του, δε μοιράζεται πολλά, παρά μόνο στο σύντροφό μου. Εκεί τα δίνω όλα.  Ήμουν πολλά χρόνια σε μία σχέση, την οποία δυστυχώς (λέω τώρα) σταμάτησα εγώ με τον τρόπο μου.. Ένα χρόνο έμεινα μόνη μου μετά το τέλος της σχέσης μου, όταν ερωτεύτηκα τον Μ… Στην αρχή πάντα είναι όλα τέλεια, τυφλώνεσαι από τον έρωτα.. Έτσι έπαθα κι εγώ!

Πριν κάνουμε σχέση,  ήξερα ότι είναι λίγο διαφορετικός, πιο ανεύθυνος από άλλους ανθρώπους, πιο παιδί..  Κατά καιρούς έπαιζε στο διαδίκτυο στοίχημα, όπως και σε πρακτορεία. Δεν είχα πρόβλημα, γιατί πολύς κόσμος, έλεγα,  το κάνει. Έπαιζε μικρά ποσά, 2-3-5€. Μία φορά ζήτησε την πιστωτική μου κάρτα και παίξαμε μαζί. Ξαφνικά όμως τα 5€ έγιναν 20€ και τα 20€ έγιναν 50€. Μετά από λίγο καιρό συνειδητοποίησα ότι είχε κρατήσει τον αριθμό της κάρτας μου στον υπολογιστή και έπαιζε ασταμάτητα. 100€, 200€.   Τσακωνόμασταν έντονα, αλλά μου τα έδινε μετά από λίγες μέρες. Μου υποσχόταν ότι είχε βγάλει από τον υπολογιστή την κάρτα μου και δε θα γινόταν ξανά.

Ξαφνικά βλέπω χρεώσεις 1000€, 3000€. Έφυγε ο κόσμος κάτω απ τα πόδια μου. Έλεγε συνεχώς ψέματα και η άμυνά του ήταν να φωνάζει και να ωρύεται που δεν τον πίστευα. Το ίδιο απόγευμα η κάρτα πήγε στα όριά της. 11.000!!!! Δεν πήγαινε στη δουλειά, για να παίξει, είχε σταματήσει και τον αθλητισμό, που ήταν η ζωή του.

Γιατί δεν τον έδιωξα;;; Γιατί;;;  Ήμουν πολύ ευκολόπιστη, με κάποιον τρόπο με έπειθε πάντα ότι δε θα ξαναγίνει. Φυσικά δεν ανέβηκε άλλο η κάρτα, αλλά αναγκάστηκα να καλύψω το μεγαλύτερο μέρος της  κάρτας με κάποια μετρητά που με κόπο μάζευα τα προηγούμενα χρόνια. ΜΕ αυτά τα χρήματα ήθελα να φτιάξω το δικό μου σπιτάκι και να φύγω απ τη μητέρα μου. Ξεκίνησα απ το μηδέν πάλι με έναν Μ. που έδειχνε μεταμελημένος και σιγά σιγά προσπαθούσε να μου δίνει κάποια χρήματα. Δεν έχω δικαιολογία να σας πω, δεν ξέρω γιατί δε χώριζα. Ελάχιστους μήνες ήμασταν μαζί μόνο.

Μετά από  6 μήνες σχέση έμεινα έγκυος (!). Τρελή χαρά, αν και ήξερα ότι έμεινα έγκυος από ανευθυνότητά του. Τον εμπιστεύτηκα. Σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκα να μην κρατήσω το παιδί, το είχα πια στα σπλάχνα μου! Προσπαθούσα όμως να χαρώ την εγκυμοσύνη μου και δε μπορούσα. Ο Μ. πολύ οξύθυμος ακόμη και τότε.

Εν τω μεταξύ κατά καιρούς έμενε άνεργος, αν και στην αρχή όταν τον γνώρισα είχε καλή δουλειά. Τα οικονομικά μας ήταν χάλια, πάλι καλά που δούλευα εγώ και έπαιρνα μετά  τα επιδόματα.

Από μικρή εγώ έκλαιγα συχνά. Ήταν τρόπος έκφρασης. Δεν ενοχλούσα όμως κανέναν. Κλεινόμουν στον εαυτό μου. Αυτό ο άντρας μου δεν το δέχτηκε ποτέ. Αντί να με καθησυχάζει, φώναζε να σταματήσω. Ακόμη και στην εγκυμοσύνη μου. Εύκολη εγκυμοσύνη, δύσκολη όμως περίοδος, γιατί ένιωθα μόνη μου. Φυσικά υπήρχαν και πολύ καλές στιγμές, αλλά δυστυχώς μου έχουν μείνει κυρίως οι άσχημες.

Ο τζόγος ποτέ δε σταμάτησε. Αναγκαστήκαμε να πάρουμε δάνειο για να φτιάξουμε το σπίτι μας, αφού είχαν είχαν κάνει φτερά  όλα τα λεφτουδάκια μου. Κατά καιρούς έχανε και άλλα ποσά, μάθαινα ότι χρωστούσε, προσπαθούσα να καλύπτω τα πάντα. Εκείνος τη δουλίτσα του, τον αθλητισμό του κι εγώ να κάνω δουλειές στο σπίτι. Θυμάμαι χαρακτηριστικά δύο εβδομάδες πριν γεννήσω, να είμαι στα τέσσερα και να τρίβω το πάτωμα που μόλις είχε τελειώσει από τους μαστόρους κι εκείνος αραχτός στον υπολογιστή.

Δύο μήνες μετά που γέννησα έχασα τον πατέρα μου. Στάθηκε δίπλα μου.. 4-5 μέρες. Όχι παραπάνω. Μου φώναζε γιατί δε μπορούσε να δεχθεί ότι ήθελα να κλάψω (φυσικά μακριά απ το παιδί).

Για να καταλήξω σιγά σιγά(!), οι χαρακτήρες δεν αλλάζουν. Με νύχια και με δόντια έχει γίνει καλός μπαμπάς, αν και πολύ ανεύθυνος σε όλους τους τομείς, εκτός απ’ το παιχνίδι! Τώρα είναι δίπλα του και τον προσέχει. Παίζει μαζί του με τις ώρες αν χρειαστεί και  ο μικρός, του έχει μεγάλη αδυναμία!

Καλές μου μανούλες, όταν έπρεπε, δεν αποφάσισα να τον χωρίσω. Πριν λίγους μήνες φτάσαμε κοντά στο χωρισμό, αλλά διορθώθηκαν κάποια πράγματα. Ξέρω όμως ότι πάντα θα είμαι  με άγχος.. Δοξάζω το Θεό που έχω τη δουλίτσα μου, που για μια ακόμη φορά, είναι η μόνη πηγή εσόδων στο σπίτι. Φοβάμαι πολύ ότι θα γίνω δυστυχισμένη, δεν περίμενα από τον εαυτό μου να φερθεί τόσο αδύναμα σε κάποιες καταστάσεις.

Προσπαθώ όμως. Τώρα είμαι δυνατή για το παιδί μου, την ανάσα μου, το θησαυρό μου, καθώς και για την αδερφή μου, που έχει πρόβλημα υγείας.  Πρέπει να είμαι δυνατή. Είμαι μαμά και δε συγχωρούνται οι αδυναμίες. Ότι κι αν γίνεται μες στη μέρα, προσπαθώ να ξυπνάω χαρούμενη, κάνοντας delete στο χθες..

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και θα μου συγχωρήσετε την ανωνυμία. Δυστυχώς  δεν έχω αληθινούς και καλούς φίλους και απλά ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας!!

Σας ευχαριστώ που είστε η συντροφιά μου!

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com