Μια ιστορία σαν παραμύθι!

Μια ιστορία σαν παραμύθι!

Γιάννης + Κατερίνα

Σ΄όλη μου τη ζωή  ένιωθα πάντα ένα απέραντο κενό.

Συχνά πυκνά, κοιτούσα μελαγχολικά τις σταγόνες της βροχής να ποτίζουν την άδεια μου ψυχή και να περιμένουν υπομονετικά…

Πέρασαν 28 ολόκληρα χρόνια και μετά από απέραντη μοναξιά, μετά από πολύ πόνο στην καρδιά ήρθες στην ζωή μου… έτσι ξαφνικά… έτσι απρόσμενα…

Εγώ έκανα μακιγιάζ σε μία ταινία μικρού μήκους και συ φίλος ενός ηθοποιού, εκφωνητής στο επάγγελμα. Όταν σε γνώρισα είχα πολύ κακή ψυχολογία. Γνωριστήκαμε στα ster cinemas στην προβολή της ταινίας. Ήμουν περιτριγυρισμένη από διάφορους άντρες του συνεργείου που προσπαθούσαν να με προσεγγίζουν αλλά εγώ ήμουν παγερά αδιάφορη και χαμένη.

Πώς τα έφερε έτσι η ζωή… αρχικά είχα αρνηθεί την πρόταση να συμμετέχω στην ταινια και τελευταία στιγμή είπα να το ρισκάρω. Και συ εκείνη την ημέρα της προβολής της ταινίας είχες έρθει γιατί είχε ακυρωθεί ένα ραντεβού σου με μια άλλη!

Στο πάρτυ που έκανα σπίτι μου για την ολοκλήρωση της ταινίας, ήρθες ενώ δεν σε περίμενα. Μέσα στην βαβούρα του κόσμου, καθώς καθόμουν μόνη μου σε μία καρδιά χνουδωτή ήρθες και με πλησίασες. »Υπάρχει χώρος στην καρδιά σου;» μου είπες με την χαρακτηριστική όμορφη φωνή σου.

»Αν οι προθέσεις σου είναι αγνές και αληθινές…υπάρχει…» σου απάντησα και έκανα χώρο για να κάτσεις… στην καρδιά μου…

Και κάθησες… στην καρδιά μου… μια και καλή τα τελευταία τέσσερα χρόνια… και αυτή τη στιγμή είμαι έξι μηνών έγκυος και κουβαλάω  τον καρπό αυτού του έρωτα. Αυτού του έρωτα που με συνεπήρε μακρυά… Αυτού του έρωτα που μου έδειξε την ομορφιά της ζωής…

Ζωή μου -γιατί είσαι η ζωή μου- αυτή τη στιγμή που σου γράφω (μη με κοροιδέψεις και πάλι!!!) κλαίω… κλαίω τόσο πολύ γιατί είσαι τα πάντα για μένα.

Δεν μπορώ να αναπνεύσω χωρίς εσένα. Είσαι η χαρά μου,ο άγγελος μου, τα πάντα μου…

Εσύ με έβγαλες από τα κλειδωμένα κουτάκια της ζωής μου.

Εσύ μου έμαθες τι πάει να πει ευτυχία, γαλήνη και ανεμελιά.

Εσύ με κάνεις τόσο ευτυχισμένη που ώρες ώρες τρέμω μην σε χάσω.

Βλέπω το χιόνι να πέφτει άφθονο… και κάνω μια ευχή… όσες νιφάδες χάνονται στο χώμα, τόσα και άλλα τόσα να είναι τα χρόνια ευτυχίας και έρωτα που μας περιμένουν… μπορεί να είναι λίγα… αλλά μου αρκεί που σε βρήκα, έστω και αργά.

Όνειρο μου είναι να καθόμαστε αγκαλιά και να σου χαιδεύω τα άσπρα σου μαλλιά. Να μιλάμε για την όμορφη οικογένεια μας… για μας… και να μπορώ μέχρι να κλείσω τα μάτια μου να χάνομαι στην αγκαλιά σου.. στον δικό μας παραμυθένιο κόσμο…

Γιάννη μου σ΄αγαπώ!

Κατερίνα