Το πιο μικρό από μπιζέλι
To πρώτο που ένιωσα όταν γυρίσαμε σπίτι μετά το υπερηχογράφημα για το νέο μωρό ήταν τύψεις.
Ηθελα να σας το γράψω από την πρώτη στιγμή, αλλά ήθελα να ωριμάσει πρώτα μέσα μου.
Μπήκαμε λοιπόν στο σαλόνι με την Ολιβ, κάτσαμε στον καναπέ, πήρα την Αθηνά αγκαλιά… «θα κάνουμε νινί-νινί» της έλεγε η μαμά της και της γαραγαλε την κοιλίτσα… «ντίν-ντιν» έλεγε η Αθηνά… μετά από 30 δευτερόλεπτα αρχίσαμε μεταξύ μας να λέμε για την καρδούλα που ακούσαμε στον υπέρηχο, για το πώς είναι (εκείνη την ημέρα) σαν πιο μικρό απο μικρό μπιζέλι…
Η Αθηνά καθόταν στα γόνατα μου και της χάίδευα μηχανικά την πλάτη. Και ξαφνικά εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι για ΠΡΩΤΗ φορά από τη στιγμή που την πήρα στην αγκαλιά μου στο Αρεταίειον… δηλαδή εδώ και δυο περίπου χρόνια… ποτέ δεν μίλησα για άλλο όν με περισσότερο ενδιαφέρον από όσο απόλυτο ενδιαφέρον έχω προς εκείνη.
Και ξαφνικά ένα ακόμα πιο μικρό κι από μπιζέλι, έρχεται και χώνεται στην απόλυτη αγάπη μου της έχω. Γονείς είστε και καταλαβαίνετε απολύτως τι λέω.
Όχι μόνο χώνεται, αλλά ξαπλώνει και αναπαυτικά.
Οι τύψεις ήρθαν όταν σκέφτηκα αν έκλεψα μια κουταλιά αγάπης από την Αθηνά μου και την έδωσα σε ένα πιο μικρό κι από το μπιζέλι.
Μμμμμμ κανούργιο συναίσθημα.
Υποθέτω ότι καταλαβαίνετε εσείς που έχετε δυο+ παιδιά και αγνοείτε εσείς που έχετε ένα και δεν έχει τύχει να μάθετε πώς έρχεται και ένα άλλο…
Εγώ ένιωσα όπως σας είπα….
Όμως αυτό κράτησε λίγο.
Σαν γεύση που δεν έχεις αποφασίσει αν σ’ αρέσει η όχι.
Είναι απλό:
Είναι η ίδια αγάπη που κλωνοποιείται.
Δεν γίνεται ούτε μικρότερη ούτε μεγαλύτερη.
Κλωνοποιείται επί όσα παιδιά κάνεις.
Η αγάπη προς τα πρόσωπα που γνωρίζεις δεν κλωνοποιείται. Κάθε φορά είναι μοναδική. Η αγάπη προς τη μάνα. Η αγαπη στον σύντροφο. Η αγάπη στον φίλο. Καμμιά δεν κλωνοποιείται. Πάντα θα’ναι διαφορετική. Καλύτερη χειρότερη δεν έχει σημασία…
Η μόνη αγάπη που κλωνοποιείται είναι προς τα παιδιά.
Η αγάπη που νιώθω προς το πιο μικρό κι από μπιζέλι είναι ή ίδια ακριβώς που ένιωσα όταν η Αθηνά ήταν μπιζέλι.
Και επειδή εγώ αγαπω τους ανθρώπους ΤΩΡΑ… το αγαπώ τώρα που είναι πιο μικρό από μπιζέλι, αύριο που θα ‘ναι σαν φράουλα, μεθαύριο σαν πορτοκάλι, σε λίγο που θα πηγαίνει σχολείο και σε δυο δεκατίες από τώρα όταν θα πρωτοπάρει το διαστημόπλοιο του να πάει κρυφό ραντεβού με ένα κοπρίτη/ισα που γνωρισε στη Μαγαδασκάρη κ.λ.π. Ακριβώς όπως συνέβη και συμβαίνει με την Αθηνά… Που και εκείνη το αγαπά το πιο μικρό από μπιζέλι αδελφάκι της, απλώς δεν το ξέρει.
Μμμμμμμ;
Μάνος
[divider]
Ο Μάνος Αντώναρος είναι ο μπαμπάς της Αθηνάς και του Αρχέλαου.
Είναι δημοσιογράφος.
Θα τον βρείτε εδώ στο eimaimama αλλά και στο προσωπικό του blog στο gazzetta.gr
Δεν θα μπορούσες να περιγραψεις καλύτερα την αγαπη για τα παιδια μας.Συμφωνα απολύτα έχοντας μολις γεννησει το δευτερο μωρακι μου..... Με το καλο....
Αχ Μάνο πόσο δίκιο έχεις ... Εχω ενα αγοράκι δύο χρονών και πρώτα ο Θεός τον Σεπτέμβριο θα του χαρίσουμε και ένα αδερφάκι !!!Διανύω την 7η εβδ. και ακόμη δεν ξέρω τι να νιώσω ! Απο την μια χαρά , πολύ χαρά, απο την αλλή,,, θα το αγαπάω τόσο πολύ όσο αγαπάω τον γιό μου?
Λοιπον Μανο, εντυπωσιαζομαι τοσο πολυ με τον τροπο που σκεφτεσαι , μα τοσο πολυ. Γραφεις με μεγαλυτερο οιστρο και αγαπη και απο τα αθλητικα. ευγε ολιβια για την επιλογη. Οταν μπηκα στο site πρωτη φορα εγκυοσ , παραξενευτηκα με το επωνυμο του μανου και λεω :πω πω ενας νεοπλουτος με υψηλα μεσα ....ε και ποσο αλλαξα γνωμη δεν φανταζεσαι! Δεν μπορω να σου εξηγησω ολη μου τη σκεψη, αλλα γιατι ειμαι τοσο σιγουρη οτι θα την καταλαβεις. Και στα λεω ολα αυτα γιατι διαβαζω με μεγαλυτερο ενδιαφερον απο ολες τις στηλες , τα δικα σου αρθρα με διαφορα ( sorry ολιβια κ αθηνα) . Η αποψη ενος ενεργου μπαμπα βεβαιωσ βεβσιως , ειναι πιο ενδιαφερουσα για μενα και πιο συγκινητικη. Ευχομαι να αγαπησεις το μωρο σαν την αθηνα που εχει μεγαλωσει πολυ κι εχει ομορφυνει πολυ . Η μαμα μου , η παλια δηλαδη, λεει οτι η μανα δεν ξεχωριζει τα παιδια τησ , ειτε 2 ειτε 22. Ευχομαι λοιπον να την διαψευσεισ ως μπαμπας. Υ.Γ.Χρησιμοποιω καθημερινα τη σκεψη σου,να μπαινουμε στα μικρα παπουτσακια των παιδιων σε ενα παλιοτερο αρθρο. Ασε που τωρα να γραφεις πιο συχνα , αφου η ολιβια ολο νυσταζει.....
Μάνο μου, η αγάπη δεν κλωνοποιείται. Μεγαλώνει κάθε φορά για να χωράει τους θυσαυρούς μας. Να είστε πάντα καλά και με το καλό να δεχτείτε το καινούργιο μέλος της οικογένειάς σας..
Πολύ συγκινητικό το κειμενο...τα ιδια συναισθήματα ενιωσα κ εγω οταν εμαθα οτι η Ολίβια περιμένει μωρό!!Πολύ πολύ χαρά και αμέσως σκέφτηκα την Αθηνουλα , που ειναι η πριγκιπισσα σας, που όλος σας ο κόσμος περιστρέφεται γύρω απο αυτην και ξαφνικα.....τσουπ ερεχεται ενα μικρο μπιζελι να της κλέψει λίγο απο τη λάμψη της...η μήπως όχι...σκέψεις που κάνω κ εγώ κ ανχόνομαι για το οταν θα κάνω δεύτερο παιδάκι...θΑ Το αγαπάω περισσότερο απο το Κατερινακι? Θα αισθανθει το παιδι μου την αλλαγη?οτι έρχεται κ άλλος με τη βάρκα μας????Θα το θέλει??Γιατι ολα ετσι λενε ομως η στην ψυχουλα τους κ στον κοσμο τους γινεται αναστατωση!...Τι να πω, ισως δεν θα πρεπε να πεφτουμε τοσο με τα μουτρα στο πρωτο παιδι...γιατι μετα μας πιανουν οι τυψεις :P ευχομαι ολα να πανε καλα κ να κρατησετε γερο το μωράκι σας στην αγκαλιά!!!!"εΙΣΑΙ ευχαριστημένη αγάπη μου"? πολύ συγκινητική φράση στο βιντεάκι του υπέρηχου
αχ μωρε κ εγω τα σκεφτομαι κατι τετοια,σημερα κιολας...λατρευω το μωρο μου και θελω πολυυυ κ ενα δευτερο μωρο.κατι φορες τραβαω ανασφαλειες του τυπου¨: αφου αγαπας τοσο το παιδι σου και σε γεμιζει ευτυχια τι χρειαζεσαι κ αλλο?μετα συνερχομαι και σκεφτομαι'κοριτακι μου μπιτ χαζο εισαι,απλα σκεψου ολη αυτη τη χαρα επι 2"
εγω παντως αισθανομαι προκαταβολικα τυψεις οταν θα χρειαστει να αφησω το παιδακι μου στο σπιτι για να παω να γεννησω...ποτε δεν το εχω αφησει βραδυ μονο του...κλαψ...εβαλα και τον αντρα μου να ορκιστει οτι θα φερνει τη μικρη καθε μερα στο μαιευτηριο...στο κυλικειο...αφου παιδια δεν επιτρεπονται στα δωματια!!!
ax poso dikero exis.. ke egw exo tipspis poles
Και πού να δεις τις μέρες, πριν το μαιευτήριο που θα χρειαστεί να την αφήσετε κάποιες ώρες και μέρες!!!! Όχι μόνο τύψεις θα νιώθεις, αλλά ένας αέρας μικρού θανάτου θα σε κυριεύσει.... Εγώ σας νιώθω απόλυτα... αλλά είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να προσφέρεις στο παιδί, τα αδερφάκια του!!!!! Με το καλό!!!!!!!!!!!!!!
Αχ βρε Μάνο πόσες ψυχές ακούμπησες με αυτό το θέμα... Είμαι κι εγώ έγκυος 6 μηνών στο δεύτερο παιδάκι μου και η μικρή μου (σύντομα μεγάλη αδελφή) είναι σχεδόν 4 1/2... Η αρχική χαρά του θετικού τεστ ΤΕΡΑΣΤΙΑ...κι όσο οι μέρες περνούσαν οι ερινύες έκαναν την εμφάνισή τους...πως θα της το πούμε, τι ακριβώς πρέπει να πούμε, μην το πληγώσουμε το παιδί...ενώ στην πραγματικότητα οι δικές μου ισορροπίες ήταν αυτές που είχαν τουμπάρει... Αισθανόμουν απίστευτες τύψεις...είναι δυνατόν να παραγκωνίσω την πριγκήπισσά μου και να ασχοληθώ με ένα άλλο μωρό (Χριστέ μου το δικό ΜΟΥ μωρό αποκαλώ ΑΛΛΟ μωρό????)...να μην τα πολυλογώ πέρασα ατέλειωτες ώρες κλάματος γεμάτη ενοχές για το πως θα φερθώ στον ερχομό του γιου μου...βασάνιζα το μυαλό μου με ερωτήσεις: "καλέ, θα τον αγαπάω όπως αγαπώ εκείνη?"..."τώρα θα μου τρώει όλο τον χρόνο και δεν θα φτιάχνω puzzles με την τρελοκοτσιδού μου?"...και άλλα τέτοια συναφή... Το συζήτησα με διάφορες μαμάδες που έχουν 2 και περισσότερα παιδάκια για να με καθησυχάσουν & να με συνεφέρουν επιτέλους ότι η αγάπη δεν μοιράζεται...δημιουργείται μια καινούρια, εξίσου όμορφη και συναρπαστική με την πρώτη, μεγαλειώδης, για αυτή την καινούρια ζωούλα που έρχεται...ακόμα δεν έχω πειστεί 100% να σας είμαι ειλικρινής... Πιστεύω όμως ότι όταν τον κρατήσω (πρώτα ο Θεός) στην αγκαλιά μου για πρώτη φορά θα λυγίσω όπως τότε...που πρωτοαντίκρυσα την ξανθιά μου, γαλανομάτα πριγκήπισσα με το διάφανο δέρμα...και όλα θα αρχίσουν από την αρχή...και θα ζήσουμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα!!! Με το καλό να μεγαλώνει το μπιζελάκι αφού θα το ποτίζετε με μπόλικο αγαπόνερο που εσείς έχετε γι' αυτό!!!
με το καλο να ερθει το μωρακι σας,υγιες κ παντα ευτυχισμενο!!!!εχω τρια κοριτσακια 5,5χρονων 2,5χρονων κ 9μηνων.τελικα η ζωη ειναι ενα θαυμα κ καθε φορα που εφερνα στον κοσμο αυτα τα υπεροχα πλασματακια ενιωθα απιστευτα χαρουμενη,συγκινηση σαν να ηταν η πρωτη φορα.κατι που δεν το περιμενεις,αλλα οταν τα εχεις στην αγκαλια σου την ωρα που γεννιουνται ξεχειλιζεις απο αγαπη.σαν να σου δινει ο θεος περισσια αγαπη για καθε παιδι σου,ωστε να μην νιωθεις οτι θα "αμελησεις" καποιο απο τα παιδια σου.
ΟΤΑΝ ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΤΡΙΩΝ..ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΝΙΩΣΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ....ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ..ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΠΣΥΝΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΓΙΑΤΙ ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ, ΠΟΥ Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ...ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΣΑ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΕΓΙΝΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ...ΕΚΛΑΨΑ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΛΑΤΡΕΨΕΙ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ...ΤΩΡΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ...ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΑ, ΛΑΤΡΕΥΩ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΑ...ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΑ ΠΛΕΟΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΒΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ...Ο ΜΙΚΡΟΣ ΔΕΝ ΖΗΛΕΨΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ..ΚΑΙ Η ΜΙΚΡΗ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΕΙ ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙ...ΝΙΩΘΩ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ, ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ...ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΝΙΝΙ ΚΑΙ Η ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΥΓΕΙΑ ΥΓΕΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΑΣ ΠΛΕΟΝ!
Καλημέρες σε όλουςςςςς!!!!!!! Διανύω τον 5ο μήνα της 2ης εγκυμοσύνης μου...και είχα ακριβώς τις ίδιες σκέψεις.. πως γίνεται να αγαπήσω τόσο έντονα όσο το πρώτο αγγελούδι μου, τα επόμενα που θα έρθουν... ξέρετε κάτι? Νομίζω πως η αγάπη δε μοιράζεται...απλά μεγαλώνει η καρδιά μας....η αγάπη που νιώθεις για το κάθε παιδάκι που αποκτάς είναι μοναδική... φοβάμαι για αυτά που θα νιώσω όταν θα κρατήσω κ το επόμενο σποράκι μου... αλλά περιμένω πως κ πως να το αγκαλιάσω....η αγάπη με πλυμμηρίζει ήδη...
Καλημέρα! Τύψεις και εμείς (μπαμπας-μαμά) και κυρίως εγώ ή ο άντρας μου το έκρυβε. Σε όλη την εγκυμοσύνη και μετά στο μαιευτήριο. Που είναι το παιδί μου, θέλω να δω το παιδί μου (ήταν τότε 3 χρόνων η μεγάλη και δεν μπορούσε να έλθει) και να σου το κλάμμα. Όχι όμως ότι δεν ερωτεύθηκα τον γιό μου με την 1η ματιά... Έτσι θα διαφωνήσω λίγο μαζί σου και συμφωνώ με τις μαμάδες, η αγάπη του γονιού είναι μαγική. Δεν κλωνοποιείται αλλά γεννιέται νέα, καινούργια αγάπη. Δεν έχει βάρος, είναι απέραντη. Το κάθε παιδί σε ''κερδίζει'' με άλλα στοιχεία και γι αυτο λέμε ότι αγαπάς έναν άνθρωπο γι αυτό που είναι, πόσο μάλλον το παιδί σου. Θα δώσετε μάχη για την Ολίβια, μάχη ''βάρους'' και προσοχής. Και εκείνη θα δώσει ακόμα μεγαλύτερη μάχη.... προετοιμαστείτε... Η κόρη μου έβγαλε αντίδραση σε μένα, στους 3 μήνες του αδελφού της, πότε στον μικρό, τον λατρεύει. Ευτυχώς ισορροπίσαμε αμέσως....
Μπαμπά Μάνο, (συγνώμη για τον ενικό) πόσο δίκιο έχεις ....... Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου .
Και εγώ είχα τύψεις..πολλές τύψεις, όπως και η Αθανασία, μόνο που οι δικές μου έχουν 5 χρόνια διαφορά, το μικρό γεννήθηκε τέλος Μαϊού, και έτσι εγώ αναγκαστικά καθόμουν στο σπίτι σχεδόν σχεδόν όλο το καλοκαίρι, δεν μπορούσα να πάρω το κοριτσάκι μου να πηγαίνουμε για βουτίτσες καθημερινά στις πισίνες και στις παραλίες οι δύο μας όπως την προηγούμενη χρονιά,και πολλά άλλα όπως να πηγαίνουμε να βλέπουμε κινούμενα στο cinema, άλλα. Τώρα που έχει πάει το μικρό 8 μηνών, λίγο μου περνάνε οι τύψεις και τα συνδυάζω και τα δύο μικρά μου κάπως,αλλά τις περισσότερες φορές,σκέφτομαι πως αυτό το μικρό κλέβει τον πολύτιμο χρόνο απ την μεγάλη μου κορούλα, και εξαιτίας του μικρού έχουμε ξεχάσει κάποιες συνήθειες μας ((
Οταν εμεινα εγκυος στη Ναταλια (το δευτερο παιδι μας), ελεγα πως θελω να κανω κι αλλο αγορι (το πρωτο μου παιδι ο Γιωργος)! Ενιωθα οτι αν θελω κατι αλλο, ειναι σαν να λεω οτι δεν μου αρεσει που εχω γιο, σαν να μην μου φτανει! Ενιωθα τυψεις και για τον Γιωργο αλλα και για το μωρο που θα ειχα σε μερικους μηνες... Τυψεις για τον Γιωργο που θα επρεπε να μοιραζεται πλεον την μαμα, που θα τραβηξει το σοκ του πρωτου παιδιου, που η μαμα ειδικα στην αρχη, θα πρεπει να αφιερωνει πολυ χρονο στο μωρο ακομα κι αν θα γινεται χιλια κομματια να μην το καταλαβει. Τυψεις που για πρωτη φορα θα εφευγα και θα κοιμοταν μονος του 3-4 βραδια! Ειχα τυψεις βεβαια και για το νεο μωρο, γιατι πως ηταν δυνατον ποτε να το αγαπησω οσο τον Γιωργο; Και πως θα δειχναμε ενθουσιασμο με οσα θα εκανε που ομως τα ειχαμε ξαναδει; Θα ηταν παντα αδικημενο το δευτερο; Γεννηθηκε το δευτερο. Μας τρελανε ολους! Ακομα και τον Γιωργο που οταν πηγε να μεγαλωσει λιγο η μικρη, πηγε λιγο να ζηλεψει αλλα του περασε... Η καρδια μας σαν να μεγαλωσε για να χωραει αυτη την απεραντη αγαπη που εχουμε και για τα δυο μας μικρα! Κλισε, αλλα ισχυει! Σαν να εχεις ειδε προετοιμαστει απο το πρωτο παιδι να απλωσεις την καρδια σου και να ξεκληδωσεις ολα τα υπερβολικα συναισθηματα και ετσι, οταν ερχεται το δευτερο, ενα ενα ξεπεταγονται παλι μονο πολυ πιο γρηγορα μιας και ξερουν απο πριν τι πρεπει να κανουν! Οι τυψεις ειναι ενα πακετο που ερχεται με τον τιτλο μπαμπας και μαμα. Ισως χρειαζεται για να υπαρχει ισορροπια (στο συμπαν;)! ;-)
Τι ωραίο που ακούγεται !!!! Το αδελφάκι της Αθηνάς !!!!! Φώναξέ το δυνατά και απόλαυσέ το. ΤΟ ΑΔΕΛΦΑΚΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ !!! Οσοι έχουν αδέλφια, και ακόμα περισσότερο όσοι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό. Είναι η πιο όμορφη σχέση. Όσο για τις .... τύψεις, ε, μεγαλώνοντας τα παιδάκια, πάντα θα νιώθεις ότι ο χρόνος ή η φροντίδα μοιράζεται. Η αγάπη όχι, αυτή δε μοιράζεται. H αγάπη πολλαπλασιάζεται. Ναι, θα έρθουν φορές που θα πεις "Αθηνά μην πειράζεις το μικρό μπιζέλι" και μετά θα αναρωτιέσαι "τώρα γιατί την μάλωσα;;;;". Ανθρώπινα είναι όλα αυτά. Εγώ, όταν γέννησα την Αθηνά, είχαμε τον Βαγγέλη ήδη 3 χρονών. Μου είχαν πει λοιπόν πως θα βγω από το μαιευτήριο ημέρα Σάββατο. Ξαφνικά, η μικρή ανέβασε ίκτερο και μας είπαν πως θα μείνουμε μια μέρα ακόμα μέσα. Ε, εγώ έβαλα τα κλάματα και έλεγα: Μα εγώ έχω πει στον Βαγγέλη πως θα πάμε σήμερα στο σπίτι. Θα λέει πως του είπα ψέματα και τον άφησα ....
Ακόμα και την μέρα που πήγα να γεννήσω το μόνο που είχα στο μυαλό μου ηταν η πρώτη μου κόρη το είχαμε ξανασυζητήσει αν θυμάσαι στο Είμαι Μαμάv δεν ειχα δυνατά αισθήματα για το μωρό που είχα στην κοιλιά μου γιατί όλη την ενέργεια και την αγάπη την έπαιρνε η μεγάλη μου κόρη Την μέρα που πήγα να γεννήσω ήμουν ακόμα πιο χάλια που άφηνα το κοριτσάκι μου και αν πάθαινα κατι ….χαζομάρες της ετοιμόγεννης και να ήρθε η μαγική στιγμή την ώρα που άκουσα την φωνούλα της και η Ελπίδα(μαία μου) μου την έβαλε στα χείλια μου «φίλα τη» μου λέει άλλη μια κούκλα έκανες σαν από θαύμα σαν ένα ραβδάκι να με χτύπησε ΝΑΙ η αγάπη ηρθε ακόμα πιο δυνατή και για τα δυο αγγελουδάκια μου δεν μοιράζεται ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!1Με το καλό Ολιβιακη μου γλυκό!!!!!
Τυψεις ομως παιδια δεν ενοιωσα ποτε με την μεγαλη ειχα ζησει δυο γεματα χρονια της ειχα δωσει τα παντα απο τον ειναι μου ζουσα και υπηρχα γιαυτη και οταν ηρθε το δευτερο μπουμπουκι μου ολα μοιραστικα σωστα η μεγαλη ας πουμε μεγαλη αδελφη ενα 2.5μισαρι χιχιχι ηταν ΤΕΛΕΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΔΕΛΦΗ πηγε και σχολειο τοτε με το οποιο ξετρελαθηκε της αρεσε πολυ ηταν ετοιμη ηθελε κοσμο παιχνιδι μαι απασχοληση οπως ολα τα 2,5σαρια και ειχα ολο τον χρονο να δωσω και στο μικρο μου μερικες αποκλιστικες ωρες και οταν επεστρεφε μαζι φροντιζαμε το μωρο μας και ολα ισοροπουσαν μια χαρα Μην νιωθεται ΤΥΨΕΙΣ λοιπον ειναι πολυ φυσιολογικο ολο αυτο αρκει να το χειριστεις σωστα!!!!!!!!!
Αχ βρε Μάνο (και συγνώμη για τον ένικο...έμεις σε "ξέρουμε") και είχα πεί να μην ξαναδιαβάσω κειμενό σου από τη δουλειά. Περνάνε όλοι και βλέποντας τα μάτια μου με ρωτάνε "τι έπαθα"! Τι να πω "συγκινηθικά απο ένα μπαμπά ενός ... πιο μικρού και από μπιζέλι";;; Λίγοι θα με καταλάβουν ... Τουλάχιστον θα μου μείνουν πολλά συναισθήματα, μέχρι να περάσει η μέρα (στη δουλειά) και να παω να συναντήσω το δίκο μου "μπιζέλι" ... που έγινε φράουλα και πορτοκάλι και αυτές τις μέρες είναι ... "ένα τρομερό λιοντάρι" !!!
Ακόμα και την μέρα που πήγα να γεννήσω το μόνο που είχα στο μυαλό μου ηταν η πρώτη μου κόρη το είχαμε ξανασυζητήσει αν θυμάσαι στο Είμαι Μαμάv δεν ειχα δυνατά αισθήματα για το μωρό που είχα στην κοιλιά μου γιατί όλη την ενέργεια και την αγάπη την έπαιρνε η μεγάλη μου κόρη Την μέρα που πήγα να γεννήσω ήμουν ακόμα πιο χάλια που άφηνα το κοριτσάκι μου και αν πάθαινα κατι ….χαζομάρες της ετοιμόγεννης και να ήρθε η μαγική στιγμή την ώρα που άκουσα την φωνούλα της και η Ελπίδα(μαία μου) μου την έβαλε στα χείλια μου «φίλα τη» μου λέει άλλη μια κούκλα έκανες σαν από θαύμα σαν ένα ραβδάκι να με χτύπησε ΝΑΙ η αγάπη ηρθε ακόμα πιο δυνατή και για τα δυο αγγελουδάκια μου δεν μοιράζεται δεν μεγαλώνει αλλα ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!1Με το καλό Ολιβιακη μου γλυκό!!!!!
Εχω μια κόρη 26μηνών και είμαι 6 μηνών έγκυος.Απο την πρώτη στιγμή με έχουν φάει οι τύψεις και για την κόρη μου αλλά και για το νινί γιατί είμαι πιο χαλαρή σε αυτή την εγκυμοσύνη.Αυτο που με καθυσηχάζει είναι αυτό που μου είπαν οτι η αγάπη δεν διαιρείται μόνο πολλαπλασιάζεται!
ΕΙΣΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ.....ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΜΩΣ!!!!!!!!!
Ξέχασα να προσθέσω το πιο σημαντικό...Στην αρχή αμφέβαλα για το αν θα έχω άλλη αγάπη να δώσω στο επόμενο παιδί όπως και σεις...Σιγά σιγά όμως όσο το επεξεργάζομαι μέσα μου και λαμβάνω και εικόνες από τον περίγυρο μου που έχει κάνει δεύτερο παιδί, η σκέψη ωριμάζει μέσα μου και προετοιμάζω τον εαυτό μου να καλωσορίσω ένα ακόμα μέλος στην οικογένεια μου...Μακάρι να με αξιώσει ο Θεός λοιπόν να γίνω και δεύτερη φορά μανούλα...Επί τη ευκαιρία Μάνο συγχαρητήρια για το νέο μωράκι και εύχομαι να τα περνάτε ζάχαρη όλοι μαζί για πολλά πολλά πολλά πολλά χρόνια!
Και νόμιζα ότι ήμουν η μόνη μαμά που είχε τέτοια συναισθήματα...Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι είμαι απαίσιος άνθρωπος...Λοιπόν, εγώ έχω ένα παιδάκι 3 ετών και αρχίσαμε προσπάθειες για το δεύτερο...Πάλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να ξεκινήσω αυτές τις προσπάθειες...Εγώ τις τύψεις τις ένιωσα προκαταβολικά Μάνο...Το παιδάκι μου άρχιζε να είναι στην πιο όμορφη ηλικία...Να λέει πολλές λεξούλες, να θέλει να καθόμαστε συνέχεια αγκαλίτσα...Πηγαίνουμε τις βόλτες μας και γενικά το τελευταίο μόνο διάστημα αρχίσαμε να ξεκουραζόμαστε και μεις σα γονείς λιγουλάκι εφόσον μέχρι πρόσφατα ξύπνούσε και 3-4 φορές τη νύχτα και όλη μέρα ήταν φουλ στην ενέργεια!Από τη μια τον κοίταζα και σκεφτόμουν πως να κάνω άλλο μωρό? Τον κοίταζα και έκλαιγα...Πως να του το κάνω αυτό? Και αστο κάτω κάτω περνάμε ζάχαρη οι τρεις μας πια...Άντε να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή...Δύσκολο...Από την άλλη, σκεφτόμουν ότι δεν πρέπει να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου...Αύριο μεθαύριο το παιδάκι μου θα μεγαλώσει, εμείς κάποια στιγμή θα "φύγουμε"...Δε θέλω να μείνει μόνο του στη ζωή...Γιατί άλλο τα αδέλφια...Πως να το κάνουμε...Και τότε σκέφτομαι να κάνω και τρίτο! Ουφ...Αλλά μετά λέω πως θα τα μεγαλώσουμε...Και ξαναρχίζουν οι σκέψεις...(Μη γελάσετε...Κατά την διάρκεια της πρώτης μας "προσπάθειας" με είχε φάει το άγχος και οι τύψεις...Σκεφτόμουν το γιο μου και τι πάω να του κάνω η κακιά μάνα!!) Πρέπει να συνέλθω επειγόντως!
Θα σας πω κι εγώ την εμπειρία μου σχετικά με το θέμα γιατί το ζω τώρα. Εδω και μια εβδομάδα γέννησα το 2ο παιδάκι μου. Είχα ξεχάσει πως είναι να έχεις ένα μωράκι. Την μυρωδιά του ιδιαίτερα..... Το 1ο συναίσθημα αγάπης το ένιωσα όταν είδα το θετικό τεστ εγκυμοσύνης. Με την γέννησή του η αγάπη μου γι'αυτον κορυφώθηκε. Τον κοιτάω , τον μυρίζω , τρελαίνομαι να ακούω την φωνούλα του. Δεν μπορώ να τον ξεχωρίσω από τον μεγάλο μου γιο ο οποίος είναι 3 χρονών. Εκείνος ειναι το πρώτο μου παιδάκι. Τον λατρεύω !!!Με έκανε να αισθανθώ τόσα πολλά για πρώτη φορά. Η αγάπη μου και για τους 2 ειναι ίδια. Ο καθενας τους ξεχωριστός αλλά η αγάπη μου ίδια. Δεν μοιράζεται. Οπως είπε και ο Μάνος..... κλωνοποιείται.
ο μικρός μου είναι τώρα τριών μηνών και ακόμα νιώθω τύψεις για τον μεγάλο ,που κι αυτός ο καημένος είναι ακόμα μικρός(4,5 ετών).το κλάμα που έριξα όταν γύρισα στο σπίτι μετά το μαιευτήριο για το χρόνο που πλέον δεν έχω με τον Νίκο δεν περιγράφεται.Μου λείπει πολύ το αγοράκι μου.είμαστε μαζί όλη μέρα κι όμως μου λείπει.Τα πράγματα βέβαια τώρα είναι πολύ καλύτερα ,η αγάπη φυσικά η ίδια και τα μικρά μου τρελλαίνονται ο ένας για τον άλλον κι εγώ περήφανη και ευτυχισμένη μαμά δακρύζω από χαρά όταν κοιμούνται και βλέπω τα χεράκια τους ν'άκουμπάνε το ένα το άλλο.
Τελικα εχεις χαρισμα!!!Δεν μπορει να εξηγηθει αλλιως!!!!Εχεις γεννηθει για μπαμπας και συγγραφεας!!!(Μηπως πρεπει να τα συνδιασεις??)!!!Αλλα δεν ειναι αυτο το θεμα μας!!!Εγω απλα θα πω οτι δυσκολευτηκα να κλωνοποιησω αυτα τα συναισθηματα μεσα μου!!Οσο ο Γιωργακης μου ηταν σπορακι τον λατρευα εξισου με το πρωτο μου παιδακι μετα τη γεννηση του ομως η αδυναμια μου στο μεγαλο μου γιο ηταν φανερη!!Εγω πιστευα οτι το εκρυβα καλα μεχρι που μια φιλη μου ειπε οτι θα αγαπαει αυτη τον μικρο μου γιατι εγω αγαπαω μονο τον μεγαλο!!!Ηταν δυνατο χαστουκι!!!Δεν ηξερα πως να το διαχειριστω μεσα μου!!Τα αγορακια μου εχουν 16 μηνες διαφορα και οταν γεννησα τον μικρο μας ο μεγαλος ηταν στην καλύτερη του φαση!!Ξεκινουσε και μιλουσε εκανε καθε μερα καινουρια πραγματα και εγω απλα σαν χαζομαμα καθομουν και τον θαυμαζα!!!Ηταν ανιση μαχη!!Απο την μια πλευρα ενα μικρο πλασματακι που την περισσοτερη μερα κοιμοταν και απο την αλλη ο μικρος μου πριγκιπας που με επερνε αγκαλια και μου ελεγε ποσο με αγαπαει!!!Ευτυχως ολα αυτα περασαν γρηγορα!!Η ζυγαρια ηρθε στα ισα της και ο μικρος μου αγγελος εχει γινει πλεον ενος χρονου και εχει εξελιχθει στο πιο αγαπησιαρικο πλασμα στον κοσμο!!!Να σημειωθει οτι επειδη δεν εχω βοηθεια ενιωθα και τυψεις κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης μου γιατι πιστευα οτι στερουσα πραγματα απο τον μεγαλο μου γιο!!κακα τα ψεμματα με την κοιλια στο στωμα δεν μπορεις να κατσεις στο πατωμα να φτιαξεις τουβλακια!!!!Παρολα αυτα οντως αυτη ειναι η μονη αγαπη που κλωνοποιειται οσες φορες και αν χρειαστει!!Τωρα πια το ξερω!!!
Μια από τα ίδια ένιωσα κ εγώ όταν έμεινα έγκυος στο δεύτερο νινί μου....ΤΥΨΕΙΣ...ΤΥΨΕΙΣ....ΤΥΨΕΙΣ!!!!!!! ....Κ΄οι ΤΥΨΕΙΣ αυτές έγιναν "ΤΥΨΑΡΕΣ" όταν γέννησα! ένιωθα ότι μονομιάς έκανα στην άκρη το "ΠΑΙΔΊ ΜΟΥ"που μέχρι πριν λίγες ώρες ήμασταν οι "δυο μας" αγκαλίτσα στον καναπέ.... αγκαλίτσα νάνι... βόλτες έξω συνέχεια και ξαφνικά............τσουπ το νινιιιιιιιι..... δηλαδή: τώρα αγκαλίτσες δια δύο... χρόνος μαμάς μοιρασμένος στα δυο.... μπαμπάς μοιρασμένος στα δυο κτλ!!!!(θυμάμαι τι έρημο κλάμα έριχνα στο μαιευτήριο όταν ερχόταν το μεγάλο μου παιδάκι να με δεί)αλλά αυτό τριγυρνάει στο μυαλό (ειδικά της μανούλας) για λίγες ώρες/μέρες μόνο...μετά όλα βρίσκουν τον δρόμο τους!!!! η αγάπη για τα δυο παιδιά είναι ακριβώς ίδια/ίση ...δεν αδικείται κανένα νινι...ο γονιός έχει τοοοοοοση πολλή αγάπη μέσα του πού μπορεί να αγαπήσει υπερβολικά πολύ όλα του τα παιδιά ,όσα και αν κάνει!!!! είμαι 28 χρονών (κ τοξότης) κ έχω 2 παιδάκια (14 μηνών κ΄3,5 μηνών) δεν πίστευα ποτέ ότι θα είχα τέτοιες απόψεις περί αγάπης από τότε όμως που έφερα στον κόσμο αυτές τις 2 ζωές μπορώ να μιλάω 'ώρες ατελείωτες για το πόση αγάπη πηγάζει απο έναν άνθρωπο όταν γίνεται γονιός... μαγικό!!!!!!
Συμφωνω απολυτα με τη Λιλιαν απο πανω! Η αγαπη στο καθε παιδι ειναι διαφορετικη! Οχι περισσοτερη ή λιγοτερη, μικροτερη ή μεγαλυτερη. Απλα διαφορετικη! Γιατι απο το καθε παιδι εχεις διαφορετικο feedback. Οσο παραξενο κι αν ακουγεται μπορει να εχεις 2, 3, 4, παιδια στην ιδια οικογενεια, με τους ιδιους γονεις, τις ιδιες αξιες, αρχες και συνηθειες και να εχεις αναλογους χαρακτηρες και συμπεριφορες! Ειναι επομενο, λοιπον, η αντιμετωπηση του γονιου να ειναι διαφορετικη! Αλλοι το ονομαζουν "αδυναμια" σε καποιο παιδι. Δεν το βρισκω απαραιτητα κακο, αρκει να μη "ριχνει" το αλλο! Με το καλο Μανο να γινεις μπαμπας για δευτερη φορα!!!
ego pali 8a somfoniso en meri mazi s.. ego otan emina eguos sto deutero m paidaki eixa ligo diaforetika sines8imata gia to pio mikro apo mpizeli pisteba oti, oti itan na ais8an8o to eixa ais8an8ei me to proto m paidaki kai enoo oti to sines8ima 8a itan ligo pio xliaro auti ti fora ola itan gnosta pia....... mexri.... pou to eida na bgenei apo mesa m ti na sas po....to sines8ima m megalitero auti ti fora den to pisteua alla to pio apistefto einai oti to sines8ima megalonei kai gia to proto m pedaki... agapi agapi agapi mono auto ksexilizei apo mesa m kai gia ta duo m paidakia!!!!
......όταν θα πρωτοπάρει το διαστημόπλοιο του να πάει κρυφό ραντεβού με ένα κοπρίτη/ισα που γνωρισε στη Μαγαδασκάρη ? Χα χα χα ! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΛΕΜΕ! Και τωρα τα σοβαρα ... Εγω οταν εμαθα οτι ειμαι εγκυος στο δευτερο μωρο μου ( το πρωτο ηταν 8 μηνων τοτε ), εβαλα τα κλαματα και με επιασε ενας φοβος .... Βλεπεις, αγαπουσα τοοοοοοοσο πολυ το μωρο μου που σκεφτηκα οτι δεν εχω αλλη αγαπη να δωσω σε αυτο που ερχεται! Δεν ειχα χορτασει το μωρο μου, δεν ειχε ακομα κανει το πρωτο του βημα, και εγω θα επρεπε να δωσω την προσοχη μου καπου αλλου ...... Τρομερες τυψεις προς το μωρο μου οι οποιες με εκαναν να ειμαι χαλια ψυχολογικα ! Αλλα, ολα αυτα ειναι μαλακιες .... Εχουμε αγαπη να δωσουμε σε 100 μωρα και χρονο για να μοιρασουμε σε αλλα 100000 μωρα ! Τωρα εχω 2 αστερακια τα οποια ειναι ολη μου η ζωη! Ναι, αγαπω και τον αντρα μου αλλα μπηκε σε δευτερη μοιρα! Ευχομαι οταν το μπιζελακι φτασει στο σημειο να βγει το πρωτο του ραντεβου, ο Μανος να ανεβασει κανενα βιντεακι για να δω και να λυθω στο γελιο! Χα ! χα! χα!
Α ρε Μάνο... Με το καλό !!! Η μόνη διαφορά ανάμεσα στο πρώτο παιδί και στα επόμενα είναι ότι την πρώτη φορά δεν είχες την εμπειρία... Τα αντιμετώπιζες όλα ως καινούργια... Τώρα, ΞΕΡΕΙΣ, όμως... Και το χαίρεσαι διπλά, τριπλά εάν βάλεις και την εμπειρία που αποκτάς, βοηθώντας την Αθηνά να συνειδητοποιήσει ότι θα έρθει κοντά σας ένας νέος άνθρωπος, με όλα τα συν που εμπεριέχονται σ'αυτό...
Ακριβώς! μπορεί να μην έχω δεύτερο παιδάκι, αλλά όσες φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να το σκέφτεται, νιώθω πως αν είχα θα ήταν ίδια η αγάπη και προς τα δύο!
Τέλειο κείμενο και .. πόσο δίκιο έχεις!
Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΟΙΛΟΥΣΕ ΠΟΛΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΕΙΧΑΜΕ 2 ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ 5 ΚΑΙ 4 ΧΡΟΝΩΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΓΟΡΙ ΠΕΡΝΟΥΣΑΜΕ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ ΚΑΝΑΜΕ ΟΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΝΟΥΣΑΜΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ ΠΩΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΘΑ ΕΡΧΟΤΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΜΕΛΟΣ. ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ? ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ? ΠΩΣ ΒΑ ΠΑΙΖΟΥΜΕ? ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΟΤΝ ΚΑΝΑΜΕ ΑΓΚΑΛΙΤΣΕΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ. ΘΑ ΤΟ ΑΓΑΠΑΜΕ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ? ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΑΓΑΠΑΜΕ ΜΗΠΩΣ ΣΤΕΡΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΓΑΠΗ? ΜΕ ΑΥΤΑ ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΣΤΑΝ ΓΙΑ 9 ΜΗΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΗΡΘΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ. Ο ΒΕΝΙΑΜΗΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ. ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΦΥΣΙΚΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ''Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ'' ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΑΓΑΠΑΝΕ ΟΛΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΣΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ ΝΕΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΑΣ.
Οι τύψεις θα σε κυκλώσουν περισσότερες όταν ΄με το καλό έρθει στο σπίτι το δεύτερο παιδάκι...Μήπως παραμελώ το μεγαλύτερο, μήπως νιώσει έστω και ένα τσίμπιμα, μήπως νομίζει πως μετριάστηκε η αγάπη...Αλλά όλα μένουν απλά σε σκέεις...Γιατί αν η αγάπη είναι μεγάλη, μεγάλη θα μείνει και μετά από 15 παιδιά... Η μικρή μου ήρθε πριν 4 μήνες...Ο μεγάλος είναι 4,5...Και όσο και αν αγχώνομαι μπας και η ζυγαριά γέρνει από κάπου περισσότερο δεν γέρνει πουθενά...Ισοβαρείς, αλλιώτικες, τεράστιες ... Και έρχόταν ο μεγάλος στην αρχή και ρωτούσε... Μαμά, αν κάνουμε τρία παιδάκια πού θα τα βάλουμε;;Και αν κάνουμε τέσσερα; Και αν κάνουμε έξι;; Μέχρι τη στιγμή που του απάντησα.... Ακόμα και 20 παιδάκια να κάναμε, η αγάπη της μαμάς για σένα, για το καθενα σας δεν θα άλλαζε .... Και εκεί πλάτυνε το χαμόγελο του και έφυγε,...
θα διαφωνησω λίγο :) η αγαπη δεν κλωνοποιείται, την κατακταει..το μπιζελι η φραουλα το πορτοκαλι το μωρο το νηπιο κλπ ;) Εγω εχω 2 παιδια..ίδιου φυλλου μαλιστα ;) Οταν εμεινα εγκυος ειχα τις ιδιες ανυσηχιες με εσενα περιπου... η αγαπη μου δεν μοιραστηκε αλλα ουτε κλωνοποιηθηκε! Τις αγαπαω και τις 2 σαν μάνα αλλά με κατακτουν και με γοητευουν με διαφορετικο τροπο η καθε μια , τόοοοσο μα τόοοοοοσοοο διαφορετικο που δεν τον χωραει ο νους σου :) θα μπορουσα να σου γραφω μερες για πιο λογο αγαπω τις κορες μου...αλλα θα σε αφησω να το διαπιστωσεις μονος σου στα δικα σου ζουζουνακια :) Το μονο δυσκολο ειναι να κρατησεις σωστες ισορροπίες ;)
Μας συγκινήσατε! Αν και έχω ένα μόνο παιδάκι, φαντάζομαι πως κάπως έτσι θα είναι.... Σας ευχαριστούμε για την εμπειρία!
τι ομορφα συναισθηματα που εχεις και το ακομα καλυτερο ειναι ο τροπος που τα εκφραζεις...μολις συνηδητοποιησα οτι τα ιδια αισθανομαι και εγω και παρολο που ειμαι 6,5 μηνων εγγυος στο δευτερο παιδακι μου νοιοθω ολα αυτα με λιγες περισσοτερες τυψεις!
Πω!!!Δακρυσα...τι ωραια που τα γραφεις Μανο..Με το καλο να ερθει το καινουριο σας μπιζελακι!