Χωρισμένη και έγκυος! Τι να κάνω;

Με τον Σ. γνωριστήκαμε πριν 6 1/2 χρόνια περίπου, όταν είχα πάει Αγγλία για σπουδές, κολλήσαμε αμέσως και όλα ξεκίνησαν από μια απλή φιλία η οποία κράτησε 3 μήνες περίπου, ώσπου μια νύχτα σε ένα club μου λέει ‘Μ’ αρέσεις‘ και με φιλάει. Κοκάλωσα στην αρχή, με ξανά φιλάει και μετά ανταποδίδω το φιλί και αυτό ήταν μου ζητάει να είμαστε μαζί, κάτι που έγινε, πολύ μπαμ-μπαμ, μέσα σε ένα club.  Από την επόμενη μέρα συγκατοικήσαμε, ταξιδεύαμε, διασκεδάζαμε, περνούσαμε τα καλά και τα άσχημα μαζί σαν μια γροθιά, μοιραζόμασταν τα πάντα. Έχω υπέροχες αναμνήσεις από τις εκδρομές και τα ταξίδια που κάναμε, από τις πλάκες και τα γέλια μας, από τις μέρες που χουχουλιάζαμε στο κρεβάτι μέχρι αργά και μιλούσαμε, κάναμε όνειρα και με φιλούσε με έκανε δική του, με έκανε την πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο!!

Ο Σ. ήταν δίπλα μου όταν έχασα την γιαγιά μου, ο Σ. ήταν δίπλα μου όταν αποφοίτησα και με καμάρωνε, ο Σ. ήταν αυτός που ΄καθάριζε΄για μένα. Και τον αγαπούσα, τον λάτρευα ,ήταν το Α μου και το Ω μου, η ζωή μου ΟΛΗ. Ήταν εκεί για να μου κρατάει το χέρι, να με κρατάει αγκαλιά, να με φιλά και μου έδειχνε πως με αγαπούσε, το έβλεπα στα μάτια του όταν με κοίταζε. Το ένιωθα όταν με άγγιζε και ήταν λες και ήταν η πρώτη φορά και ριγούσαν τα κορμιά μας.

Ο καιρός πέρασε οι σπουδές τελείωσαν και έτσι βρεθήκαμε πίσω στην Κύπρο, μέναμε σε διαφορετικές πόλεις και ο πρώτος καιρός ήταν πολύ δύσκολος, πήρα εγώ την απόφαση και μετακόμισα στην πόλη του συγκατοικούσαμε όπως παλιά στην Αγγλία, κάναμε όνειρα, σκεφτόμασταν το μέλλον μας, το κοινό μας μέλλον. Θέλαμε μια μεγάλη οικογένεια με πολλά πολλά παιδάκια.

Μέχρι πριν 2 1/2 μήνες περίπου όπου σκάει σαν βόμβα αυτό που δεν περίμενα ΠΟΤΕ:

«Θέλω να μείνω ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ!!»

ΣΥΓΝΩΜΗ; Σε μένα τα λες αυτά; Σε εμένα μιλάς; Δεν πίστευα στα αυτιά μου, νόμιζα ότι έβλεπα ένα πολύ κακό εφιάλτη και ότι θα ξυπνούσα και θα βρισκόμουνα εκεί στην αγκαλιά του προστατευμένη. Όμως όχι!! Δεν ήταν όνειρο, ούτε καν εφιάλτης. Ήταν η πραγματικότητα.. Ρώτησα να μάθω το γιατί, τι έκανα, τι έφταιξε, τι πήγε λάθος, ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ;; Τίποτα, απάντηση δεν πήρα. Κάτι του στυλ «θέλω να πάρω λίγο αέρα και όλα θα φτιάξουν» κτλ. Πότε θα φτιάξουν; Πως θα φτιάξουν; Μέχρι πότε θα θέλεις ‘αέρα’;

Ήμουνα χάλια μαύρα, μάζεψα τα πράγματα μου, τις αναμνήσεις μου, την αγάπη μου και την τσακισμένη μου καρδιά και επέστρεψα στην πόλη μου. Βρήκα παρηγοριά από την κολλητή μου-αδερφή μου, την μαμά μου και την μαμά της. Από κανένα άλλο δεν ήθελα τίποτα. Πέρασα τα χειρότερα Χριστούγεννα της ζωής μου, την χειρότερη Πρωτοχρονιά, κλαίγοντας και ρωτώντας τον εαυτό μου ΓΙΑΤΙ; Η κολλητή μου που ξέρει τον Σ. πάρα πολύ καλά, μιας και σπουδάζαμε μαζί όλοι στην Αγγλία, του τηλεφώνησε κρυφά για να μάθει το λόγο. Μισόλογα και τίποτα άλλο.

«Εγώ αγαπώ την Μαρίνα, την νοιάζομαι, θέλω να είναι καλά, αλλά….«

Αυτό το αλλά, πάλι εκεί να με παιδεύει.. Έσβησα το facebook μου για να μην βλέπω τίποτα, άλλαξα αριθμό τηλεφώνου και είπα θα κάνω νέα αρχή, αφού προσπάθησα και εγώ αργότερα να μάθω τον λόγο όταν ηρέμησαν λίγο τα πράγματα και πάλι τίποτα.

Όταν οι άνθρωποι κάνουνε σχέδια, ο Θεός γελάει, έτσι;

Με αυτά και με εκείνα δεν πρόσεξα ότι είχα καθυστέρηση!!! Εγώ που ήμουνα πάντοτε τακτική, στην ώρα μου σαν χρονόμετρο.. αυτή την φορά δεν κατάλαβα ότι έχω καθυστέρηση 2 μήνες.

Πήρα χθες ένα τεστ εγκυμοσύνης από το φαρμακείο, θετικό!!

Πήγα σήμερα στον γυναικολόγο με την κολλητή μου ‘Συγχαρητήρια Μαρινάκι, θα γίνεις μανούλα‘

Κορίτσια από την ώρα που το επιβεβαίωσα κλαίω, δεν ξέρω τι θα κάνω, να ρίξω το μωράκι ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ..

Με τον Σ. τι κάνω;

Τον αγαπώ πολύ και θέλω να μεγαλώσουμε μαζί το μωράκι μας, αλλά τι να κάνω;

Σας παρακαλώ βοηθήστε με.. Είμαι απελπισμένη!! 

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com