Ένα παιδί της καρδιάς
Ένα παιδί της καρδιάς
μαμά Χ.
Η ιστορία μου ξεκίνησε το 1983 σε ένα χωριο της βόρεια Ελλάδας, τότε ακόμα ένα σποράκι που δεν είχε γνώμη και άποψη και μια δεκαεπτάχρονη κοπέλα να το κουβαλάει μέσα της εν αγνοία της!! Αυτή λοιπόν η κοπέλα, έφηβη τότε, είχε ένα σοβαρό ατύχημα, σπασμένη λεκάνη χειρουργεία και μεταγγίσεις αίματος όμως έγινε καλά… Νοσηλεύτηκε πολλούς μήνες και κανείς δεν πίστευε ότι μπορεί να είναι έγκυος ή πιο σωστά μετά από όλα αυτά να είναι έγκυος. Εμένα όπως είπα και στην αρχή δεν με ρώτησε κανείς, εγώ είχα έρθει για να μείνω, τίποτα από όλα αυτά δεν με κούνησε από την θέση μου!
Η κοπέλα βγήκε από το νοσοκομείο 7 μηνών έγκυος!! Μην τα πολυλογώ Ιανουάριο του 1984 έρχομαι στην ζωή και δίνομαι για υιοθεσία! Και έτσι μέσω του »Μητέρα » γνώρισα τη »ΜΑΜΆ ΜΟΥ». Μια γυναίκα μεγαλύτερη από της μαμάδες των φίλων μου, όμως μια γυναίκα που με αγάπησε πιο πάνω από την ίδια της τη ζωή και μου το έδειχνε και δείχνει κάθε μέρα!! Και έναν «ΜΠΑΜΠΆ «που ήταν πάντα ο καλύτερος φίλος μου!!!
Από 7 μηνών και μετά από σχεδόν 10 χρόνια αναμονή με είχαν στην ζωή τους και εγώ τους είχα στην δική μου!
Έζησα μια πολύ όμορφη ζωή!! Το λέω και θα το ξαναπώ όσες φορές χρειαστεί!! Ήμουν πολύ μικρή όταν η μαμά μου μου είπε ότι με είχαν υιοθετήσει… Ακόμα το θυμάμαι ήταν άνοιξη η μαμά μου έβγαζε τα χαλιά και εγώ καθόμουν ανάποδα σε μια πολυθρόνα. Σχεδόν δεν κατάλαβα τι εννοούσε αλλά δεν με ένοιαζε κιόλας. Δεν το συζητήσαμε ποτέ ξανά!! Τώρα και μετά από τόσα χρόνια είμαι σίγουρη ότι ήταν ένα θέμα που την πονούσε πολύ… Είχε χάσει πολλά μωράκια πριν από μένα και πιστεύω ότι δεν μπορούσε να δεχτεί ότι δεν ήμουν δικιά της. Μα ήμουν δικιά της και ας μην βρήκα ποτέ το θάρρος να της το πω!!
Τα χαρτιά της υιοθεσίας μου ήταν σε ένα σημείο που δεν άργησα να τα βρω. Όταν έφυγα για φοιτήτρια αποφάσισα μόνη μου να ψάξω για αυτήν την κοπέλα! Όχι, δεν είχα κανένα παράπονο από τους γονείς μου, όχι δεν θα τους άφηνα ποτέ και για κανέναν! Η περιέργεια να την δω ήταν ο μόνος λόγος. Και τα κατάφερα και τη βρήκα μέσω του »ΜΗΤΕΡΑ» μέσα σε μια εβδομάδα! Οι φίλες μου μου έλεγαν ότι και εκατό γυναίκες να μου έφερναν θα την αναγνώριζα! Λάθος! Και δύο μόνο να μου έφερναν, την λάθος θα διάλεγα.
Την είδα, την γνώρισα, αλλά ήταν μια ξένη… Πίστευα ότι θα ένιωθα πολύ έντονα όταν την έβλεπα, αλλά κενό… Ένιωσα άσχημα που δεν ένιωσα τίποτα ενώ εκείνη ήταν τόσο φορτισμένη! Μα εγώ είχα και ΜΑΜΑ και ΜΠΑΜΠΑ! Ήμουν ολοκληρωμένη, δεν μου έλειψε ποτέ η αγάπη η οικογένεια ή οτιδήποτε!
Τότε ήταν που συνειδητοποίησα πόσο πολύ αγαπάω τη μαμά μου και κυρίως ποια είναι η μαμά μου!! Η γυναίκα που ήταν δίπλα στο κρεβάτι μου όταν αρρώσταινα, η γυναίκα που με πήγε πρώτη μέρα στο σχολείο και που κάθε μέρα έκανε τα πάντα για να μην μου λείψει τίποτα και κυρίως αγάπη!! Αυτή είναι η μαμά μου, η γυναίκα που με συνοδεύει από τότε που μπορώ να θυμηθώ!! Η κοπέλα μου με γέννησε, όσο ήμουν μικρή, ήρθε κάποιες φορές στο μυαλό μου, δεν θα πω ψέμματα ,κυρίως όταν με μάλωνε η μαμά μου, σκεφτόμουν οτι εκείνη δεν θα το έκανε αυτό ή το άλλο, αλλά ήμουν μικρή… Δεν θα άλλαζα ούτε ένα μάλωμα, ούτε ένα καυγαδάκι!! Έτσι δεν κάνουν οι μαμάδες με τις κόρες τους;;
Όσες είστε μανούλες καρδιάς, θα ήθελα πολύ να ξέρετε ότι έτσι νιώθουμε για εσάς, εσείς μας μεγαλώσατε και είστε οι γονείς μας!!! Οι άλλοι είναι απλά το μέσον για να έρθουμε στη ζωή! Και αν κάποια στιγμή τα παιδάκια σας θελήσουν να γνωρίσουν τους άλλους, μην φοβηθείτε, η θέση σας στην καρδιά μας είναι το πιο σταθερό και μόνιμο πράγμα στον κόσμο!
Και όσες κοπέλες σκέφτεστε να γίνεται μανούλες καρδιάς, μην φοβάστε, το παιδάκι αυτό θα είναι πραγματικά δικό σας!! Η καρδιά του θα είναι δική σας και αυτή είναι η μαγεία της αγάπης, η αγάπη κερδίζεται μέρα με την μέρα δεν έρχεται με τη γέννηση!!
Την κοπέλα που με γέννησε την ευχαριστώ, αλλά δεν είναι η μαμά μου!
Τώρα που έγινα μανούλα, καταλαβαίνω γιατί ήταν φορτισμένη όταν συναντηθήκαμε, αλλά δεν μπορεί να περιμένει κάτι πιο πολύ από μένα…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΣΥ.ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!!!
Για μένα και οι δυο μαμάδες μου ειναι σημαντικές...η μια μα γέννησε η άλλη με μεγάλωσε...ειναι και οι δυο τέλειες και τις ευχαριστω!!!χαιρομαι που ξερω τις ρίζες μου και χαίρομαι που με αγαπούν και οι δυο η κάθε μια με τον τροπο της...και η φυσική Μαμα δεν ειναι μια ξένη για μένα γιατι κι αυτή προσπάθησε πολυ για την σχέση μας....χρονια τωρα
<3
Πολύ γλυκό κείμενο και ελπίζω πλέον να έχεις μοιραστεί αυτές τις σκέψεις με τη μαμά σου και τον μπαμπά σου :) Έχω κι εγώ ξάδερφο υιοθετημένο και ποτέ αυτό δεν άλλαξε τίποτα στις σχέσεις μεταξύ μας (είμαστε 9 ξαδέρφια). Τον αγαπάμε όπως όλους τους άλλους. Αλλά ειδικά για τους γονείς του, που όπως και οι δικοί σου, τον πήραν από το Μητέρα μωράκι μετά από χρόνια προσπαθειών και αναμονής, όχι απλά τον αγαπούν, τον λατρεύουν περισσότερο και απ'όσο οι δικοί μας βιολογικοί γονείς αγαπούν εμάς (αν είναι δυνατόν να το μετρήσουμε αυτό). Εδώ στην Αμερική η υιοθεσία δεν είναι καθόλου ταμπού και βλέπεις λευκούς γονείς με 'κινεζάκια' ή 'μαυράκια' παιδάκια (και τούμπαλιν), ή ακόμα και με παιδάκια διαφορετικής εθνότητας. Κανείς δεν χάνει από μια υιοθεσία, αντίθετα όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν να κερδίσουν πολλά. Μακάρι αυτό το ταμπού να πάψει να υπάρχει και στην Ελλάδα. Ευχαριστούμε που μοιράστηκες την ιστορία σου μαζί μας.
εγω ειμαι στην διαδικασια υιοθεσιας...στην αρχη με προβληματιζαν αρκετα, οπως αν θα ηταν καταδικο μου το παιδι που θα υιοθετουσα(απο νομικης αποψης), αν θα εμφανιζοταν ποτε η φυσικη του οικογενεια για να το διεκδικησει, πως θα ενιωθα οταν θα μου ελεγε οτι θελει να γνωρισει τους βιολογικους γονεις και αλλα πολλα. οταν ομως ενημερωθηκα απο τους φορεις που εχουν προγραμματα υιοθεσιας, μου εφυγαν ολοι οι φοβοι κ τωρα περιμενω πως κ πως να ερθει εκεινη η ωρα που ερθει στη ζωη μας ενα παιδι...δεν θα εχει καμια σημασια που δεν θα το εχω γεννησει εγω..πραγματικα αανυπομονω..
Δεν μπορώ να σου περιγράψω τα συναισθήματα που νιώθω, γιατί με λόγια δεν μπορώ να το εκφράσω... Όμως συγκινήθηκα πάρα πολύ... Να'σαι πάντα καλά και να αγαπάς τους γονείς σου, έτσι όπως σε αγάπησαν και αυτοί.Είναι πολύ δυνατή σχέση... Φαντάζομαι οτι κάθε παιδί καρδιάς θα νιώθει ενα κενό γιατί δεν γνωρίζει το πώς ήρθε στον κόσμο και έχει νιώσει την απόρριψη απο πολύ μικρή ηλικία, σχεδόν απο την αρχή της ζωής του... Υπάρχουν όμως και παιδιά που μεγαλώνουν με τους φυσικούς τους γονείς αλλά χωρίς αγάπη... Αυτό που λές οτι δεν ένιωσες τίποτα όταν είδες τη φυσική σου μητέρα το έχω νιώσει και εγώ. Ο πατέρας μου έφυγε απο το σπίτι όταν ήμουν περίπου τρίτη δημοτικού. Έκτοτε, τον είδα λίγες φορές και μετά ξαναχάθηκε. Όταν γέννησα ο άντρας μου επέμεινε να τον βρούμε, να του πω οτι γέννησα, οτι είναι παππούς, νομίζοντας οτι θα συγκινηθεί. Για να μην τα πολυλογώ, είχαμε δώσει ραντεβού σε μια καφετέρια: απο τον σταθμό του Συντάγματος είμασταν στο ίδιο τρένο, στο ίδιο βαγόνι, κοιταχτήκαμε και κανένας δεν αναγνώρισε τον άλλο. Ανεβήκαμε μαζί τις σκάλες, εγώ μπροστά του και εκείνος απο πίσω και μόλις φτάσαμε στο σημείο του ραντεβού... καταλάβαμε οτι ειμασταν πατέρας με κόρη. ΤΡΑΓΙΚΟ! Οσο μιλούσαμε δεν ένιωσα τίποτα. Σαν να μίλαγα με κάποιον ξένο, κανένα συναίσθημα... Μερικές φορές το αίμα δεν μιλάει...
κ εγω παιδι της καρδιας ειμαι...Της πιο μεγαλης και της πιο ζεστης!με τιποτα δεν θα αλλαζα τους γονεις μου κ ειδικα τωρα που εγινα και εγω μανουλα μπορω κ τους καταλαβαινω οχι απλα καλυτερα αλλα απολυτα!!!κοριτσια να ειστε παντα καλα και να χαιρεστε τα παιδακια σας...αληθεια στα παιδια σας το εχετε πει και αν ναι πως το πειραν???εμενα ειναι ακομα μικρη για την ακριβεια ειναι 2!καλημεραααααααααα
Πολυαγαπημένη φίλη, εγώ δεν είμαι παιδί της καρδιάς αλλά μανούλα της καρδιάς. Σ ευχαριστώ πολύ για τα συναισθήματα που μοιραστηκες μαζί μου. Θέλω να πιστεύω πως και το δικό μου παιδάκι θα νιώθω έτσι όταν αρχιζει να καταλαβαίνει. Για μένα είναι το νόημα της ζωής μου! Ήρθε και μου χάρισε τη ζωή, του οφείλω την απερίγραπτη ευτυχία που είχα πλεον σταματήσει να ελπίζω πως μπορεί να αποκτήσω, μου έδωσες θάρρος και θα μοιραστώ και εγώ την ιστορία μου.....την πραγματική μου ιστορία..."το δικό μας παραμύθι"....
ειμαι κ εγω παιδι της καρδιας..με συγκίνησες απίστευτα με το κειμενο σου γιατι όοοοολο αυτο μου θύμισε αντίστοιχα πραγματα δικα μου..πραγματικα ταιριαζουν τοσο πολυ τα συναισθηματα κ η ιστορια,σε κατανοώ τοσο πολυ! Να σε χαίρονται οι γονεις σου!ειναι πολυ περήφανοι ειμαι σιγουρη! να χαιρεσαι το παιδακι σου
Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σας λόγια!!Αν μπορώ να σας βοηθήσω σε κάτι ευχαρίστως θα το κάνω και να είστε σίγουρες ότι και τα δικά σας παιδάκια έτσι θα νιώσουν!!Η αγάπη μετράει στην ζωή μας και τίποτα άλλο!!!Ο λόγος που δεν έγραψα το όνομα μου είναι ότι οι γονείς μου δεν ξέρουν ότι έχω γνωρίσει τους άλλους και δεν θα ήθελα να το μάθουν για να μην στεναχωρηθούν.Μαμα Λ δεν ξέρω πως μπορώ να σου στείλω εγώ το mail μου χωρίς να εμφανιστεί πάντως ευχαρίστως να σε βοηθήσω σε ότι θες αν μπορώ!
Πάντως βρε κορίτσια, δεν είναι μόνο τα ταμπού που μας εμποδίζουν, όσες έχουμε δυσκολευτεί να αποκτήσουμε παιδάκι, να σκεφτούμε την υιοθεσία. Είναι πολύ δύσκολο, περνάνε χρόνια και δίνεις πολύ μεγάλο αγώνα με την τρελή γραφειοκρατία. (Έτσι έχω ακούσει, δηλαδή, γιατί δεν μπήκα στη διαδικασία απο φόβο.)Αν κάποια κοπέλα ξέρει θα ήθελα λεπτομέρειες. Με ενδιαφέρει πολύ ακόμα και τώρα που εχω ένα βιολογικό παιδάκι. (Μάλλον τώρα με ενδιαφέρει ακόμα περισσότερο να της χαρίσω ένα αδερφάκι...) Olivia έχεις κανένα άρθρο σχετικά με τις υιοθεσίες???? Θα με ενδιέφερε πραγματικά.
Πολύ ωραίο το κείμενο σου,μακάρι να το διαβάσουν τα σωστά άτομα δηλαδή όποιοι έχουν τις παραμικρές αμφιβολίες για τα υιοθετημένα παιδιά.Εχω πρώτο ξάδερφο υιοθετημένο -είμαστε συνολικά 15 πρώτα ξαδέρφια-και ο άντρας μου έχει μια μικρή πρώτη ξαδερφούλα υιοθετημένη.Δεν τους έχουμε διαχωρίσει ούτε ένα λεπτό δεν τους κοιτάξαμε ποτέ διαφορετικά.Πραγματικά πρέπει να σταματήσει να αποτελεί ταμπού αυτό το θέμα και να αρχίσει ο κόσμος να το βλέπει πιο σοβαρά.
Είμαι κι εγώ θετή μανούλα και με συγκίνησαν πολύ τα όσα έγραψε η μαμά Χ. Μακάρι κι η δική μου κόρη να νιώθει έτσι μεγαλώνοντας! (είναι μωράκι ακόμη) Υ.Γ. Ολίβια, θα ήθελα αν μπορείς να δώσεις το email μου στη μαμά Χ., αν θέλει να έρθει σε επαφή μαζί μου, γιατί θα ήθελα να τη ρωτήσω κάτι που με απασχολεί ως θετή μανούλα.
κλαιω...απλα μπραβο σ'αυτους τους ΓΟΝΕΙΣ!
Κουκλιτσα μου γλυκεια,οι γονεις σου ειμαι σιγουρη πως ειναι πολυ περηφανοι για σενα. Ευχομαι με ολη την καρδια μου,τα ιδια υπεροχα λογια να ακουσουμε κι εμεις απο την τετραχρονη σημερα,μονακριβη μας κορη. Τα ματια μου ακομη υγρα απο τα δακρια της συγκινησης. Να ειστε ολοι γεροι,γεματοι υγεια. Σε ευχαριστω για τα υπεροχα λογια σου. Μαμα Α.
Συγχαρητηρια μαμα Χ!!!Καταθετοντας με τοσο ομορφο τροπο τα συναισθηματα σου σιγουρα βοηθας τοσο τις μανουλες οσο και τα παιδια τις καρδιας! Να χαιρεσαι την οικογενεια σου και σε ευχαριστω που με εκανες να δω τα "πραγματα" πιο καθαρα!
Δεν νομίζω να υπάρχει ανθρωπος που θα διαβάσει το κείμενό σου και δεν θα συγκινηθεί..Μπράβο μαμα Χ ,τα εγραψες πολύ όμορφα όλα αυτα που αισθάνεσαι και σίγουρα έδωσες ενα καλό σπρώξιμο σε όσες θέλουν να γίνουν μανο΄λες της καρδιάς ,αλλα και πολύ κουράγιο σε όσες έχουν ήδη παιδάκια....Να είσαι πάντα καλά και να χαίρεσαι την οικογένειά σου.....
EIMAI KAI EΓΩ ΜΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΚΑΡΔΙΑΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 12 ΧΡΟΝΙΑ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΧΑΣΑΠΗ ΓΙΑΤΡΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΡΟΥΤΙΝΑΣ ΑΦΗΣΕ ΠΙΣΩ ΤΗΣ ΔΥΟ ΨΥΧΟΥΛΕΣ 3,5 ΚΑΙ 9 ΜΗΝΩΝ .ΠΡΙΝ ΑΠΟ 1 ΧΡΟΝΟ ΕΓΙΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ''ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ '' ΜΗΤΕΡΑ (TOY ΘΟΔΩΡΗ ΜΟΥ )ΓΙΑΤΙ ΜΗΤΕΡΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ ΗΔΗ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΟΛΛΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΓΥΡΟΥ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΠΟΥ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΑΝΤΡΑ ΜΕ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ .ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΟΥΤΕ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΥ .ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ
μπραβο βρε μαρακι μου για την τεραστια και τοσο ζεστη αγκαλια σου!!θελει μεγαλη καρδια.. και μαμα χ. και η ξαδερφουλα μου ,παιδι της καρδιας, στους γονεις της αυτο δηλωσε 'εχω μαμα και μπαμπα και το θεμα ληγει εκει".
Σ΄ευχαριστώ για αυτό το κείμενο. Διαβάζοντας τις λέξεις σου με έλουσε φως. Μελό; Δεν με νοιάζει. Υπάρχει προκατάληψη ακόμα στην ελληνική κοινωνία για το θέμα της υιοθεσίας. Προτιμάμε, βλέπεις, να δίνουμε χιλιάδες ευρώ και να κακοποιούμε το σώμα μας από το να ανοίξουμε τα μάτια και την καρδιά μας. Το λέω με πλήρη επίγνωση του τί ακριβώς λέω και πώς μπορεί να εκληφθεί. Είσαι λαμπερό αστέρι και έτσι να παραμείνεις! Σου εύχομαι ολόψυχα να έχεις τη ζωή που ονειρεύεσαι και ακόμα καλύτερη!
Ποσο συμφωνω μαζι σου!!!!! οταν μια γυναικα θελει να γινει μητερα τιποτα δε τη σταματαει απο το να υιοθετησει ενα παιδι.δε λεω,σιγουρα οτι πιο ολοκληρωμενο ειναι το να κανεις δικο σου παιδι,δεν το συζηταω καν, αλλα αν μια γυναικα δεν ειναι να γινει μητερα με φυσικο τροπο, γιατι να υποβαλλεται σε τετοια ταλαιπωρια?βλεπω κατι γυναικες στη τηλεοραση που λενε οτι εκαναν 10-15 εξωσωματικες και βαλε και λυπαμαι...εγω στη θεση τους θα εκανα 1-2 αντε 5 εξωσωματικες και μετα θα σταματαγα,γιατι ολες λιγο πολυ γνωριζουμε οτι δεν ειναι κ παιξε γελασε μια εξωσωματικη κ κρυβει πολλους κινδυνους. εαν θελεις να γινεις μητερα, σημαινει οτι εχεις αφησει στην ακρη και τον εγωισμο σου.κοινως, εισαι σε θεση να αγαπησεις ενα πλασματακι που μπορει μεν να μη βγηκε απο μεσα σου αλλα ειναι το ιδιο ικανο να σου προσφερει αγαπη και την αισθηση της πληροτητας και βεβαια μητροτητας. ειναι καλυτερο δηλ. να μεγαλωνουν τοσα κ τοσα παιδακια ορφανα??
κορίτσια η υιοθεσία πολύ δύσκολη υπόθεση! κ εκεί χρειάζονται χιλιαδες ευρώ περιουσιακα στοιχεία κ χίλια δυο άλλα, δεν είναι πάω κάνω μια αίτηση κ σε 10 μέρες έχω ενα πλάσματα κι! αν δεν εχεις χιλιαδες ευρώ σε πολλούς διαφορετικούς αρμόδιους μπορει να περιμένεις κ 15 χρόνια κ να μην καταφέρεις να γινεις μανούλα κ ποτέ! για αυτο καταφεύγουν τα ζευγάρια σε εξωσωματική γιατι εκεί θέλει μονο λεφτά κ τίποτα άλλο! Κ δεν σου λέω λογια του αέρα σου λέω πραγματα που ζω στο πολύ κοντινό μου περιβάλλων!
Έγινα πρόσφατα μαμά της καρδιάς και είμαι πολύ πολύ ευτυχισμένη και ευλογημένη από το Θεό που μου έστειλε αυτό τον άγγελο στη ζωή μου. Δεν είναι αλήθεια όλα όσα ακούγονται για τις διαδικασίες της υιοθεσίας. Υπάρχει ένας μύθος γύρω από όλη την διαδικασία (χρόνος, χρήματα, περιουσιακά στοιχεία κλπ). Το πιο συνετό θα ήταν όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται να απευθυνθεί σε ένα ίδρυμα όπου θα μάθει ότι ακριβώς χρειάζεται και έπειτα θ' αξιολογήσει αν θέλει να μπει στην διαδικασία. Τα ζευγάρια που καταφεύγουν στην εξωσωματκή δεν το κάνουν γιατί είναι ευκολότερη η διαδικασία....μόνο κάποιο ζευγάρι που δεν έχει μπει στην διαδικασία της εξωσωματικής μπορεί να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Εμείς κάναμε αίτηση τον Δεκέμβριο του 2012 και τον Ιούλιο του 2016 είχαμε το παιδί μας. Είναι το μεγαλύτερο δώρο της ζωή μας και εύχομαι μια μέρα να μπορεί να πει για τους γονείς του όσα η μαμά Χ για τους δικούς της!!!