Ένα παιδί της καρδιάς

Ένα παιδί της καρδιάς

μαμά Χ.

Η ιστορία μου ξεκίνησε το 1983 σε ένα χωριο της βόρεια Ελλάδας, τότε ακόμα ένα σποράκι που δεν είχε γνώμη και άποψη και μια δεκαεπτάχρονη κοπέλα να το κουβαλάει μέσα της εν αγνοία της!! Αυτή λοιπόν η κοπέλα, έφηβη τότε, είχε ένα σοβαρό ατύχημα, σπασμένη λεκάνη χειρουργεία και μεταγγίσεις αίματος όμως έγινε καλά… Νοσηλεύτηκε πολλούς μήνες και κανείς δεν πίστευε ότι μπορεί να είναι έγκυος ή πιο σωστά μετά από όλα αυτά να είναι έγκυος. Εμένα όπως είπα και στην αρχή δεν με ρώτησε κανείς, εγώ είχα έρθει για να μείνω, τίποτα από όλα αυτά δεν με κούνησε από την θέση μου!

Η κοπέλα βγήκε από το νοσοκομείο 7 μηνών έγκυος!! Μην τα πολυλογώ Ιανουάριο του 1984 έρχομαι στην ζωή και δίνομαι για υιοθεσία! Και έτσι μέσω του »Μητέρα » γνώρισα τη »ΜΑΜΆ ΜΟΥ». Μια γυναίκα μεγαλύτερη από της μαμάδες των φίλων μου, όμως μια γυναίκα που με αγάπησε πιο πάνω από την ίδια της τη ζωή και μου το έδειχνε και δείχνει κάθε μέρα!! Και έναν «ΜΠΑΜΠΆ «που ήταν πάντα ο καλύτερος φίλος μου!!!

Από 7 μηνών και μετά από σχεδόν 10 χρόνια αναμονή με είχαν στην ζωή τους και εγώ τους είχα στην δική μου!

Έζησα μια πολύ όμορφη ζωή!! Το λέω και θα το ξαναπώ όσες φορές χρειαστεί!! Ήμουν πολύ μικρή όταν η μαμά μου μου είπε ότι με είχαν υιοθετήσει… Ακόμα το θυμάμαι ήταν άνοιξη η μαμά μου έβγαζε τα χαλιά και εγώ καθόμουν ανάποδα σε μια πολυθρόνα. Σχεδόν δεν κατάλαβα τι εννοούσε αλλά δεν με ένοιαζε κιόλας. Δεν το συζητήσαμε ποτέ ξανά!! Τώρα και μετά από τόσα χρόνια είμαι σίγουρη ότι ήταν ένα θέμα που την πονούσε πολύ… Είχε χάσει πολλά μωράκια πριν από μένα και πιστεύω ότι δεν μπορούσε να δεχτεί ότι δεν ήμουν δικιά της. Μα ήμουν δικιά της και ας μην βρήκα ποτέ το θάρρος να της το πω!!

Τα χαρτιά της υιοθεσίας μου ήταν σε ένα σημείο που δεν άργησα να τα βρω. Όταν έφυγα για φοιτήτρια αποφάσισα μόνη μου να ψάξω για αυτήν την κοπέλα! Όχι, δεν είχα κανένα παράπονο από τους γονείς μου, όχι δεν θα τους άφηνα ποτέ και για κανέναν! Η περιέργεια να την δω ήταν ο μόνος λόγος. Και τα κατάφερα και τη βρήκα μέσω του »ΜΗΤΕΡΑ» μέσα σε μια εβδομάδα! Οι φίλες μου μου έλεγαν ότι και εκατό γυναίκες να μου έφερναν θα την αναγνώριζα! Λάθος! Και δύο μόνο να μου έφερναν, την λάθος θα διάλεγα.

Την είδα, την γνώρισα, αλλά ήταν μια ξένη… Πίστευα ότι θα ένιωθα πολύ έντονα όταν την έβλεπα, αλλά κενό… Ένιωσα άσχημα που δεν ένιωσα τίποτα ενώ εκείνη ήταν τόσο φορτισμένη! Μα εγώ είχα και ΜΑΜΑ και ΜΠΑΜΠΑ! Ήμουν ολοκληρωμένη, δεν μου έλειψε ποτέ η αγάπη η οικογένεια ή οτιδήποτε!

Τότε ήταν που συνειδητοποίησα πόσο πολύ αγαπάω τη μαμά μου και κυρίως ποια είναι η μαμά μου!! Η γυναίκα που ήταν δίπλα στο κρεβάτι μου όταν αρρώσταινα, η γυναίκα που με πήγε πρώτη μέρα στο σχολείο και που κάθε μέρα έκανε τα πάντα για να μην μου λείψει τίποτα και κυρίως αγάπη!! Αυτή είναι η μαμά μου, η γυναίκα που με συνοδεύει από τότε που μπορώ να θυμηθώ!! Η κοπέλα μου με γέννησε, όσο ήμουν μικρή, ήρθε κάποιες φορές στο μυαλό μου, δεν θα πω ψέμματα ,κυρίως όταν με μάλωνε η μαμά μου, σκεφτόμουν οτι εκείνη δεν θα το έκανε αυτό ή το άλλο, αλλά ήμουν μικρή… Δεν θα άλλαζα ούτε ένα μάλωμα, ούτε ένα καυγαδάκι!! Έτσι δεν κάνουν οι μαμάδες με τις κόρες τους;;

Όσες είστε μανούλες καρδιάς, θα ήθελα πολύ να ξέρετε ότι έτσι νιώθουμε για εσάς, εσείς μας μεγαλώσατε και είστε οι γονείς μας!!! Οι άλλοι είναι απλά το μέσον για να έρθουμε στη ζωή! Και αν κάποια στιγμή τα παιδάκια σας θελήσουν να γνωρίσουν τους άλλους, μην φοβηθείτε, η θέση σας στην καρδιά μας είναι το πιο σταθερό και μόνιμο πράγμα στον κόσμο!

Και όσες κοπέλες σκέφτεστε να γίνεται μανούλες καρδιάς, μην φοβάστε, το παιδάκι αυτό θα είναι πραγματικά δικό σας!! Η καρδιά του θα είναι δική σας και αυτή είναι η μαγεία της αγάπης, η αγάπη κερδίζεται μέρα με την μέρα δεν έρχεται με τη γέννηση!!

Την κοπέλα που με γέννησε την ευχαριστώ, αλλά δεν είναι η μαμά μου!

Τώρα που έγινα μανούλα, καταλαβαίνω γιατί ήταν φορτισμένη όταν συναντηθήκαμε, αλλά δεν μπορεί να περιμένει κάτι πιο πολύ από μένα…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com