Ξεκινάμε… παιδικό!
Προχθές επισκεφτήκαμε έναν παιδικό σταθμό της περιοχής μας για τον οποίο ακούσαμε πολύ καλά λόγια από φίλες μαμάδες. Η απόφαση ήταν της στιγμής και το εντυπωσιακό ήταν ότι η πρόταση ήρθε από το στόμα του Μάνου, ο οποίος τόσο καιρό που το συζητούσαμε, δεν θα έλεγα ότι ήταν και πολύ θετικός με το να πάει η Αθηνά στον παιδικό σταθμό. Ανησυχεί, λέει, μήπως δεν της αρέσει και δεν μπορεί να μας το πει (υπάρχει παιδί που δεν σου εκφράζει τα συναισθήματά του με οποιονδήποτε τρόπο, βρε;) και το κυριότερο μήπως τη «δείρει» κανένα παιδάκι. Συγκεκριμένα μου έλεγε «Αν πάει παιδικό σταθμό και έρθει καμιά μέρα σπίτι χτυπημένη, να ψάξεις μέρος να κρυφτείς» (χαζομπαμπάς, τι να πεις; χοχο!)
Με το που μπήκαμε, λοιπόν, μέσα και μπήκαμε στην αίθουσα με τα 2χρονα-2 1/2χρονα κουτσουνάκια, ο Μάνος χαμογελούσε σαν χαζός! «Την φαντάστηκα να παίζει με τα αυτά τα παιδάκια και σκέφτηκα ότι θα ξετρελαθεί από τη χαρά της!» Αυτό ήταν. Ο δύσκολος της οικογένειας ψήθηκε!
Γιατί να πάει σε παιδικό σταθμό;
Η Αθηνά είναι πια 2 ετών. Έχει μεταμορφωθεί σε ένα παιδάκι με πολλή αυτοπεποίθηση, είναι γεμάτη ενέργεια και αισθάνομαι πως… δεν της είμαστε πια αρκετοί. Μην παρεξηγείτε αυτό το «δεν της είμαστε πια αρκετοί». Εννοώ πως μέσα στη μέρα την πιάνω να… βαριέται. Κακά τα ψέματα, όση καλή διάθεση και να έχεις, όσο χρόνο και να μπορείς να αφιερώσεις, ε δεν μπορείς να απασχολείς ένα δίχρονο 100% δημιουργικά 24 ώρες το 24ωρο. Εμένα αυτό με τυραννάει. Δεν μπορώ να προσπεράσω τη χαρά της κάθε φορά που βρίσκεται με άλλα παιδιά. Στο πάρτι της επί 4 ώρες έπαιζε ασταμάτητα με τα άλλα παιδιά και ούτε γύρισε να μας ρίξει ένα βλέμμα. Τις προάλλες στη βιβλιο-παρουσίαση του «Κοιλίτσα.com» βρέθηκε κάτω από το τραπέζι με άλλα 2-3 παιδάκια να παίζει με χαρά. Έχει ανάγκη από επαφή με παιδάκια και δεν νομίζω ότι της αρκεί μια βόλτα στο πάρκο ή ένα παιδικό πάρτι. Και φανταστείτε ότι έχουμε τόσες μαμαδο-φίλες και τόσα παιδάκια στον κύκλο μας, αλλά και πάλι δεν χορταίνει.
Αποφασίσαμε, λοιπόν, να ξεκινήσει παιδικό σταθμό για λίγες ώρες κάθε μέρα και… βλέπουμε. Νομίζω ότι θα της αρέσει πολύ. Ξέρω το παιδί μου. Τη μεγάλωσα 20 μήνες σε ένα μάρσιπο, με χόρτασε, γέμισε σιγουριά και τώρα είναι έτοιμη για νέες περιπέτειες. Έχω την αίσθηση ότι τα παιδιά σήμερα μεγαλώνουν δέκα φορές γρηγορότερα απ’ ότι μεγαλώναμε εμείς. Έχουν ανάγκη από ερεθίσματα, μυρωδιές, συνεργασία, επαφή με άλλα μικρούλια. Και εμείς είχαμε, δεν το συζητώ, απλά αυτά μου φαίνονται πιο… έτοιμα, χαχα, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω!
Οι 4-5 ώρες που θα πηγαίνει στον παιδικό σταθμό θα της δίνουν νέα ερεθίσματα και ταυτόχρονα θα δίνουν και σε εμένα την ευκαιρία να δουλεύω χωρίς τύψεις ότι την έχω μεν δίπλα μου, αλλά δεν παίζω μαζί της όσο αυτή θα ήθελε.
Όλα αυτά βέβαια θα γίνουν… δοκιμαστικά και πιλοτικά. Μην ξεχνάτε ότι το νέο μέλος θα καταφτάσει -αν όλα πάνε καλά- τέλος Σεπτεμβρίου. Έχω διαβάσει για τις αρρώστιες που ξεκινούν παρέα με τον παιδικό σταθμό και φυσικά θα κάνω το καλύτερο δυνατό για το συμφέρον και των δυο παιδιών μου. Σκέφτηκα, όμως, ότι είναι καλύτερα να ξεκινήσει τώρα, να πάει παιδικό μέχρι τον Ιούνιο και μετά να επιστρέψει τέλος Αυγούστου και να ξαναμπεί στο ρυθμό του, ώστε να μην της φανεί ότι την «διώχνουμε» επειδή έσκασε μύτη το νέο μωρό. Τώρα αν από εκεί που είχαμε το βραβείο του «παιδιού που δεν αρρωσταίνει ποτέ», καταλήξουμε άρρωστοι κάθε τρεις και λίγο, το ξανασυζητάμε! Τουλάχιστον μέχρι να ξεπεταχτεί το μικρό-μικρό.
Περιμένω με αγωνία να έρθει η Τρίτη. Θα πάμε μαζι τις πρώτες μέρες και θα καθίσουμε για κανένα διωράκι για να προσαρμοστεί και σιγά σιγά θα αυξήσουμε τις ώρες (και την απουσία μου).
Έχουμε διαλέξει τσάντα και κάθε μέρα λέμε ότι θα ξεκινήσουμε σχολείο και ότι η δασκάλα την περιμένει μαζί με τα άλλα παιδάκια, μπλα μπλα μπλα. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνει τι εστί δασκάλα και σχολείο, αλλά εγώ τα λέω, χαχα!
O Mάνος στο μεταξύ έχει πάρει τηλέφωνο κάθε φίλο-γνωστό-συγγενή και περιχαρής τους λέει «Ξεκινάμε σχολείο!»
Θα σας τα γράφω αναλυτικά όσα θα… ζήσουμε!
Απλά είπα να κάνω την αρχή και να σας γράψω προς το παρόν για αυτή μας την απόφαση! Για να δούμε τι θα δούμε!
Η τρελο-οικογένειά μας σε νέες περιπέτειες!
Nα και η τσάντα μας, δώρο του Άγγελου (και της μαμάς Λήδας και του μπαμπά Θανάση)
για τα δεύτερα γενέθλιά της!
Μπα... Μην το λες! Πολύ καλά απασχολιόμαστε στο σπίτι! Αφού έχουμε αδειάσει όλη τη βιβλιοθήκη από τα βιβλία, έχουμε βγάλει όλα τα τάπερ και τις πετσέτες από τα συρτάρια, έχουμε ζωγραφίσει όλους τους τοίχους και τα μάγουλά μας, πάντα βρίσκουμε κάτι εξίσου ενδιαφέρον και επιμορφωτικό να κάνουμε... Ποιος τον χρειάζεται τον Παιδικό;
Μήπως αυτοί που δεν έχουν βοήθεια και είναι υποχρεωμένοι να τα αφήσουν για να πανε στη δουλεια τους;;
Ολίβια καλή αρχή στην Αθηνούλα!!!! ήθελα να σε ρωτήσω αν η Αθηνά φοράει ακόμη πάνα και αν ναι την δεχονται στον παιδικό? Αν πάλι δεν φοράει απο πότε την έκοψες ο δικός μου είναι 19 μηνών και δεν ξέρω αν πρέπει να ξεκινήσω να κόβω την πάνα... φιλιά
Τέλεια τσάντα???? Μια χαρά θα τα παει το ζουζούνι... το λέω μετά από...χρόνια σκέψης επι του θέματος... Τη μεγάλη την ξεκίνησα στο προνήπιο...δεν ειχαμε κανενα 8εμα, πετα τη σκούφια της για το σχολειο και τη μαθηση... Ο 2ος ξεκίνησε φέτος.. αναγκαστικά... τον πρωτο μήνα ουρλιαζε καθε μερα που τον πηγαιναμε..η καρδια μου??? Εξωτερικά πέτρα-απο μεσα μου εκλαιγα... χτες λοιπον που ηταν η μεγαλη αρρωστη κ εκεινος λιγο μυξιαρης, δεν τους εστειλα σχολειο κ επειδη ειχα ξενυχτισει πολυ την προηγουμενη, αποφασισα να κοιμηθω λιγο παραπανω.. χτες το βραδυ λοιπον μου ειπε "ελπιζω να κοιμηθεις νωριτερα σημερα και να καταφερεις να παω σχολειο αυριο, γιατι μου'λειψαν η δασκαλα και οι φιλοι μου".. Γιατι το λεω αυτο?? Γιατι, ενω πιστευα οτι τα παιδια ειναι καλυτερο να μενουν σπιτι οσο περισσοτερο μπορουν, βλεπω τελικα ότι στο σχολειο μαθαινουν τοσα πραγματα, που εμεις-εκ των πραγματων-δεν μπορουμε να τους δειξουμε.. και περνουν καλά, αν περνουν και στο σπιτι τους καλα.. δεν νιωθουν μονα, απομονωμενα, μαυρα και μπλα μπλα μπλα...γεμιζουν μπαταριες, εμπειριες, γνωσεις και μια επιθυμια και ανυπομονησια να τα μοιραστουν μ'εμας... ..γι'αυτό είμαι σίγουρη ότι ο 3ος μας σύντομα θα ακολουθήσει και δεν θα περιμένει "να μεγαλώσει" όπως τ'αδερφια του...
Sugnwmi Olivia alla apo pou einai auti i tsada??? Thelw k gwwwwwwww Ali8eia lew. Apo pou apo pou apo pouououou PS Kali arxi A8ina mia xara 8a ta pas egw pou paw k paizw paidikes parastaseis se paidikous sta8mous den exw dei pote paidakia na xtupioude (toulaxiston oxi koritsia..)
Ο γιός μου πήγε 1η φορά παιδικό φέτος τον Σεπτέμβρη, 2,5 περίπου χρονών και ενώ η αδερφούλα του ήταν 6 μηνών. Η περίοδος προσαρμογής κράτησε 2 εβδομάδες κατά τις οποίες το πρωί έκαλιγε. Μόλις σταμάτησε η προσαρμογή άρχισαν οι ιώσεις. Πέρασε μια, πέρασε δυο, πέρασε τρεις, πέρασε δεκατρείς και έφτασε ο Νοέμβρης με συνεχόμενα δέκατα χωρίς άλλα συμπτώματα. Να κάνω μια παρένθεση εδώ και να πω ότι ως τότε ο Γιώργος δεν είχε αρρωστήσει σχεδόν ποτέ (τις μύξες δεν τις λαμβάνω υπόψη μου)και ότι όλες τις ιώσεις τους πρώτους μήνες τις περνούσε πολύ ελαφριά αλλά κολλούσε εμένα που τις πέρασα όλες με πυρετούς, καταροή και άλλα ευχάριστα. Η δε αδερφή του η οποία θηλάζει αποκλειστικά επί ένα χρόνο δεν έπαθε τίποτα απολύτως εκτός από κάτι μυξούλες πριν 15 μέρες. Για να μην πολυλογώ μετά από εξετάσεις αίματος, αφού η παιδίατρος δεν του έβρισκε τίποτα και τις πρώτες μας αντιβιώσεις είδαμε ότι ο πιτσιρικάς είχε περάσει λοιμώδη μονοπυρήνωση και αυτή σχεδόν χωρίς συμπτώματα. Αποτέλεσμα; τον κράτησα σπίτι 1,5 μήνα και πήγε σχολείο μετά τα Χριστούγεννα. Από τότε έχει πάθει βρογχιολύτιδα (2 φορές πήγαμε στο νοσοκομείο με δύσπνοια και πήρε εισπνεόμενα), μια γαστρεντερίτιδα και κάτι άλλες ψιλές ιωσούλες. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε φάση μια βδομάδα σχολείο, μια βδομάδα σπίτι. Εγω φέτος είμαι σπίτι με άδεια ανατροφής και γυρίζω στη δουλειά τον Ιούνιο. Εκ των υστέρων και μετά από συζητήσεις με μαμάδες κατάλαβα ότι είναι καλύτερη εποχή η άνοιξη για να ξεκινήσει ένα παιδάκι τον παιδικό. Το πρόβλημα είανι το εξής . Ποιος παιδικός έχει κενές θέσεις τότε; Για τους δημοτικούς δε το συζητάω, το παιδί υποχρεωτικά ξεκινάει Σεπτέμβρη. Αλλα και στους ιδιωτικούς (στην πόλη μου τουλάχιστον) γίνεται χαμός. Εμείς τον Αύγουστο το αποφασίσαμε και δεν υπήρχαν θέσεις στην πρώτη μας επιλογή. Ειδικά τώρα με το ΕΣΠΑ γίνεται απντού χαμός. Αφού λοιπόν βρήκατε θέση, είστε πολυ τυχεροί. Εγώ μια συμβουλή έχω να δλωσω από προσωπική πείρα στις μαμάδες: Να στείλετε τα παιδιά σας σε παιδικούς σταθμούς που βγάζουν τα παιδιά έξω (στην αυλή εννοώ όχι στο δρόμο). Ο δικός μας υπερσύγχρονος με καταπληκτικό αύλιο χώρο δεν τα έχει βγάλει ποτέ μεχρι σήμερα έξω. Ειλικρινά πιστεύω ότι αν τα παιδιά βγαίναν έξω, θα είχαμε γλυτώσει τις μισές τουλάχιστον ιώσεις. Κατά τα άλλα ο παιδικός βοηθάει πολυ. Ο γιος μου έχει μάθει άπειρα τραγουδάκια και ποιηματάκια. Εχει κάνει χειροτεχνίες και ζωγραφιές και έχει κοινωνικοποιηθεί λίιιγο παραπάνω. Δεν περιμένω και πολλά γιατί εμένα το παιδί μου είναι γενικά ανένταχτο αλλά υπάρχει σαφής βελτίωση. Αφού πλέον τώρα, όσες φορές τον έχω σπίτι μπου λέει ότι πεθύμησε το σχολείο
καλη αρχη αθηνουλα!!!!!θα ξετρελαθει τη τριτη ειμαι σιγουρη!
APIΣTH EΠIΛOΓH O MHNAΣ MAPTIOΣ,ΓIA TO NEO ΞEKINHMA!ΘA ΣOY ΛEIΠEI,AΛΛA EINAI TO KAΛYTEPO ΓI AYTHN! ΣE ΔHMOΣIO ΘA TH ΣTEIΛEIΣ????????? KAΛH APXH K ΞEKOΛΛA!ΔEN ΠPOKEITAI NA APPΩΣTHΣEI H AΘHNA,TO ΠOΛY ΠOΛY KATAPPOH EΛAΦPIAS MOPΦHS! ΠOΛY XAPHKA,AN KAI HMOYN KATA TOY ΣXOΛEIOY!AN ΔE MENAME ΣTHN EΞOXH,ΘA ESTEΛNA KI EΓW TH MΠISKOTINA AΠO TWPA!
Πραγματικά, ο Μάρτης είναι ιδανικός...τα υπόλοιπα παιδάκια είναι προσαρμοσμένα και το κλίμα είναι πολύ καλό...άσε που λόγω αυτού είναι εύκολο να έχει περισσότερη προσοχή από τη δασκάλα γιατί ως νέο μέλος της ομάδας τη χρειάζεται...και μπαίνει ευκολότερα σε σειρά γιατί ακολουθεί τα υπόλοιπα που γνωρίζουν τη ρουτίνα....και τέλος ο καιρός ανοιγει, οι ιώσεις λιγοστεύουν, τα παιδάκια παίζουν και σε ανοικτό χώρο...όλα καλά!!!!:)
Καλή αρχή και καλή προσαρμογή!!!! Υπάρχουν παιδάκια και παιδάκια... το δικό μου δεν αρρώσταινε καθόλου συχνά (ειδικά σε σύγκριση με ότι είχα ακούσει!!). όσο για το "ξυλο" θυμάμαι την πρώτη μέρα στον παιδικό, που ένα παιδάκι του έδωσε μία "σφαλιαρίτσα", ο δικός μου έκλαψε, αλλά άφησα τη δασκάλα να "καθαρίσει", να μην επέμβω... τώρα πια, μόνο τέτοιο πρόβλημα δεν έχει!!! Ανταποδίδει στα ίσα!!! Ολίβια, θα σου έλεγα, απλά, να συμβουλευτείς λίγο την παιδίατρο, όχι για την Αθηνούλα, αλλά για το μπεμπόνι... να σου πει ποιες εποχές είναι σε έξαρση οι παιδικές ασθένειες που μπορεί να κολλήσει η Αθηνούλα, να ξέρεις. Στην δεύτερη εγκυμοσύνη μου ο γιος μου πήγαινε πρώτη χρονιά παιδικό... Η δασκάλα έστειλε σημείωμα ότι στην τάξη σημειώθηκε κρούσμα οστρακιάς και "τα είδα όλα" μέχρι να μάθω ότι δεν κινδυνεύει το μπεμπόνι στην κοιλιά...
ΤΕΛΕΙΑ ΤΣΑΝΤΑ! ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ, ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙ ΠΟΛΥ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!
Τα άγχη μου (και υποθέτω όλων των μανάδων αντίστοιχα) με το θέμα "παιδικός": 1)Με την πάνα τι γίνεται? (Εσείς Ολίβια έχετε αρχίσει να προσπαθείτε τουαλέτα?) Είναι ΟΚ να πάει ένα παιδάκι που δεν έχει βγάλει την πάνα, ή μήπως είναι καλύτερο να "απεξαρτηθεί" πρώτα? 2)Με τις ασθένειες τι κάνουμε? Αν αρρωσταίνει κάθε τρεις και λίγο (πέραν του ότι δεν είναι και ότι καλύτερο για το παιδί..αλλά και τι να κάνεις?), πως θα γίνει να λείπω από τη δουλειά μου κάθε τρεις και λίγο? (σοβαρό πρόβλημα)! 3)Με πιο κριτήριο επιλέγει κανείς παιδικό? Αρκεί η καλή άποψη ή οι καλές συστάσεις γνωστών-συγγενών, δεδομένου ότι πρόκειται να εμπιστευτούμε τα παιδάκια μας για αρκετές ώρες σε "αγνώστους"? 4)Όσο κοινωνικό και να είναι ένα παιδάκι, δεν θα είναι σοκ (τουλάχιστον στην αρχή) να βρίσκεται σε ένα τόσο overwhelming περιβάλλον (δεν μου έρχεται η ελληνική λέξη αυτή τη στιγμή)? Εννοώ από κει που ήταν στον γνώριμο δικό του χώρο με τη μαμά του, να βρεθεί σε έναν άγνωστο χώρο με μεγάλη εντροπία (πολλά παιδάκια, φωνές,.. χαμός)! Όχι ότι δεν θα γίνει αυτό και είναι και απόλυτα υγιές. Απλά δεν ξέρω, ποια είναι η σωστή ηλικία για να συμβεί? Πότε θα είναι έτοιμο το παιδί να το αντιμετωπίσει? Έχω κι άλλα... αλλά δεν μπορώ να τα σκεφτώ δομημένα για να τα γράψω. Πάντως η έννοια παιδικός είναι πηγή άγχους για μένα!
Ιωάννα μου, σου απαντάω στο 1 και το 3. 1) Εμείς δεν ξεκινήσαμε ακόμα διαδικασία κοψίματος της πάνας. Μας είπαν ότι δεν είναι πρόβλημα (άλλωστε είναι 2 ετών) και ότι θα ξεκινήσουμε ταυτόχρονα. Ξέρω από φίλη μαμά που στέλνει το παιδάκι της εκεί ότι η δασκάλα βοήθησε να "καθαρίσει" σε χρόνο dt! Για να δούμε! Σε πιο μεγάλα παιδάκια -3 ετών ας πούμε- νομίζω ότι πρέπει το παιδί να έχει καθαρίσει. 3) Εγώ διάβασα απόψεις στο internet, μέτρησα την άποψη της φίλης μου που είναι πάνω κάτω στο δικό μου μήκος κύματος όσον αφορά τη νοοτροπία και τα... γούστα και πήγα να δω τον παιδικό ένα ωραίο μεσημέρι χωρίς να έχουμε ενημερώσει. Εκτίμησα ότι μας δέχτηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη και ότι είδα έναν παιδικό πεντακάθαρο, μας έβαλαν σε δύο τάξεις παιδιών όπου τα παιδάκια ήταν όλα τρισευτυχισμένα, οι δασκάλες μου έβγαλαν κάτι πολύ καλό και η ιδιοκτήτρια ήταν ευγενική, συζητήσιμη και ανοιχτή χωρίς υπερβολές κτλ. Δεν είμαι άνθρωπος που θα μπει στη διαδικασία να γυρίσει 495996 παιδικούς. Ακολούθησα και εδώ το ένστικτό μου και νομίζω πως έκανα καλή επιλογή. Θα δείξει!
Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση Ολίβια. Αυτό που μου λες τώρα με την πάνα δεν το είχα σκεφτεί. Είχα ακούσει απόψεις που έλεγαν ότι καλό είναι να πηγαίνουν μετά τα 3 που θα έχουν βγάλει την πάνα. Αλλά όντως μου φαίνεται πολύ λογικό η εμπειρία της παιδαγωγού στον παιδικό να βοηθήσει να γίνει πιο ομαλά και πιο εύκολα (ανάλογα και το παιδί βέβαια)! Επίσης κι εγώ δεν είμαι καθόλου της λογικής να έχω 78928476837658456 επιλογές για να διαλέξω. Νομίζω ότι αυτό είναι αντιθέτως λόγος να μην μπορώ να διαλέξω... Πάντως η επαφή με τα άλλα παιδάκια είναι ΤΟ κυριότερο υπέρ του παιδικού. Εύχομαι καλή αρχή. Ελπίζω να έχεις χρόνο να μας λες τις εμπειρίες σας, μπας και πάρω θάρρος κι εγώ και ξεκουνηθώ! Γιατί εκτός των άλλων, είναι και ΠΟΛΥ οικονομικότερη λύση. Την κόρη μου την κρατάει μια ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ κοπέλα σπίτι, αλλά τα χρήματα είναι πάνω από διπλά!! Καλή αρχή και πάλι! :) PS: Πανέμορφη η τσάντα!
Καλή αρχή και καλή προσαρμογή λοιπόν !!!! Όσο για τις ιώσεις, τι να πω, αυτά είναι .... λαχείο! Ο γιος μου τις έπιανε στο αέρα, ένα παιδάκι να ήταν άρρωστο στην τάξη, τσουπ ! την βούταγε κι εκείνος. Η κόρη μου, αν και φαίνεται πιο ευαίσθητη και λεπτή και μικροκαμωμένη, δεν κολλούσε τόσο εύκολα. Είναι στον οργανισμό του παιδιού. Μετά την εμπειρία μου από δύο παιδιά που πήγαν από 3 χρόνια παιδικό σταθμό, το μόνο αρνητικό ήταν οι ιώσεις. Κατά τα άλλα, τα παιδιά κάνουν φίλους, ανεξαρτητοποιούνται, μαθαίνουν χιλιάδες πράγματα. Μην σου πω πόσο θα καμαρώνεις και θα χαίρεσαι κάθε φορά που το μικράκι σου θα έρχεται και θα σου φέρνει κάτι που έφτιαξε με τα χεράκια του ή θα την βλέπεις στις γιορτές ντυμένη αγγελάκι ή κοτοπουλάκι να λέει τραγουδάκια. * Σίγουρα θα καθήσει λίγες ώρες στην αρχή και μετά περισσότερες, αλλά ξανασκέψου το να καθήσεις κι εσύ εκεί. Όσο κι αν σε τρομάζει η ιδέα, είναι πιο ξεκάθαρο και για το παιδί το να την αφήσεις, να την φιλήσεις και ..... να φύγεις !!! Συνήθως αυτό λένε και οι παιδαγωγοί στους σταθμούς. Να πάνε όλα καλά ** Η τσάντα είναι σούπερ. Ο κακός λύκος θα πάει σχολείο αχαχαχαχχαχ
καλή αρχή εύχομαι ...υπομονή εαν δυσκολεύεται στον αποχωρισμό(εαν καταλαβει οτι σε επιρρεαζει την εκατσες :-) ).και μην ανυσηχισεις γιατι εκεινη θα περναει υπεροχα απλα θα το κανει για επιβεβαιωση..οσο για τις ιωσεις δυστηχως υπαρχουν και ειναι συχνες ...εξωπλισου με πολλες βιταμινες (για να αποφυγεις εσυ οσες μπορεις..η μικρη θα κολλαει οπως και να εχει)και νομιζω οτι ειναι καλη κινηση γιατι το σεπτεμβρη θα ειναι ετοιμη πια και θεωρω οτι εαν προλαβει να κανει αντισωματα τωρα θα ειναι πιο σπανιες οι ασθενειες το σεπτεμβρη..(τουλαχιστον ετσι μου ειπε εμενα ο παιδιατρος για το θοδωρη που παει 1 χρονια φετος ..οτι του χρονου θα ειναι πολυ καλυτερα τα πραγματα ).Καλη αρχη λοιπων και φιλια στην Αθηνουλα <3.
Καλη αρχή σας εύχομαι!!!!! Θα σου πω τη δική μου εμπειρία απο τον παιδικό σταθμό. Ο μικρός πήγε πρώτη φορά όταν έκλεισε τα δύο. Τις προηγούμενες μέρες του μιλούσαμε και του εξηγούσαμε τι είναι το σχολείο, τι θα κάνει εκεί, ότι θα γνωρίσει καινούργιους φίλους. Η πρώτη μέρα στο σχολείο ήταν μόνο για 1,5 ώρα σαν προσαρμογή... ο μικρός με φίλησε και πήγε να γνωρίσει τους φίλους του.... τη δεύτερη μέρα έτρεξε να μπει στην τάξη του... και ούτε που πρόλαβα να τον φιλήσω!!!χαχαχα... Δεν έχει κλάψει ούτε μια μέρα, ξυπνάει πάντα με κέφι και τρέχει για να πάει στους φίλους του και τις καλές δασκάλες! Όταν έβλεπε τα άλλα παιδάκια να κλαίνε.. δεν καταλάβαινε γιατί έκλαιγαν... του είπα ότι ίσως πονάει η κοιλίτσα τους... οπότε πήγαινε τα έπιανε απο το χέρι και τους έλεγε.... "πονάει η κοιλίτσα...εεεε???? θα περάσει!!!" Περνάνε όμορφα εκεί και κάθε μέρα μου διηγείται καινούργια πράγματα. Οκ, έχει χτυπήσει παιδάκι... οκ, τον έχουν χτυπήσει άλλα παιδάκια, αλλά κατά τη γνώμη μου ο παιδικός είναι μια μικρογραφία την κοινωνίας μας. Μαθαίνουν να συμπεριφέρονται και να αντιμετωπίζουν καταστάσεις που τα κάνουν πιο δυνατά και με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Όσο για τις ιώσεις... ήταν ένα παιδί που δεν είχε αρρωστήσει ιδιαίτερα, εκτός απο ελάχιστες φορές. Όταν ξεκινήσαμε, πίστευα ότι τις μισές μέρες δεν θα πηγαίνουμε και ότι θα είμαστε άρρωστοι! Λάθος μου!!!!! Έχουμε λείψει ελάχιστες φορές... και αυτό κυρίως προληπτικά, για να μην κολλήσουμε τα υπόλοιπα παιδάκια. Οκ, μου έφερε και αυτή την ωραία ίωση που για μία εβδομάδα είχαμε 39 πυρετό.. το περάσαμε και το ξεπεράσαμε!!! Τα παιδιά αρρωσταίνουν είτε πάνε σε παιδικό σταθμό είτε όχι... Μόνο σε γυάλα δεν αρρωσταίνουν. Δηλαδή αν δεν πάει σε παιδικό σταθμό.. δεν θα βρεθεί με άλλα παιδάκια;;; Δεν θα πάει στην παιδική χαρά..στον παιδότοπο...σε πάρτυ;;;; Θα πάει... και ότι είναι να κολλήσει θα το κολλήσει!!!! Όλα αυτά δεν σου τα λέω εκ του ασφαλούς... Λάβε υπόψη σου ότι είμαι έγκυος στον 6ο μηνα... και περιμένουμε κι εμείς μια ακόμη μπεμπούλα το καλοκαίρι!!!! ΑΛλά δεν σκοπεύω να κρατήσω στο σπίτι τον μικρό.. Το παιδί μου χαίρεται και είναι ευτυχισμένο.. γιατί να του το χαλάσω;;;;; Εύχομαι να προσαρμοστειτε εύκολα και γρήγορα!!!! Καλή αρχή!!!
Καλημέρα! Έστειλα κι εγώ τη μεγάλη μου κόρη τον Σεπτέμβριο στον παιδικό (Γουτου Γουπατού στο Παγκράτι), μόλις 3 μήνες αφού είχα γεννήσει τη μικρή μου κόρη. Νομίζω ότι είναι οτι καλύτερο έχω κάνει για το παιδί μου! Πάει για λίγες ώρες το πρωί και ουσιαστικά το βλέπει σαν παιχνίδι. Στην αρχή, ωστόσο, περάσαμε δύσκολα μέχρι να προσαρμοστεί (1 εβδομάδα κράτησε η προσαρμογή). Αξίζει, όμως...Όσο για τις αρρώστιες μέχρι και πριν ένα μήνα δεν είχε φέρει κανένα ιό στο σπίτι. Τον τελευταίο μήνα έχουμε ταλαιπωρηθεί πολύ (αλλά όλα τα παιδάκια στον κύκλο μας είναι άρρωστα αυτό τον καιρό, ανεξάρτητα από το αν πάνε σχολείο!). Καλή αρχή σας εύχομαι! Και καλή προσαρμογή (κυρίως στους γονείς - γιατί μεταξύ μας πιστεύω ότι για τους γονείς είναι πιο δύσκολο!)
Αχχχχ μου έρχεται να βάλω τα κλάματα από συγκίνηση!!!Μεγαλώσανε τα παιδάκια μας!Κ εγώ τα ίδια ακριβώς σκέφτομαι που το κοριτσάκι μου είναι 21 μηνών!Πολύ καλή ιδέα να την πάτε από τώρα για να μην της κακοφανεί εαν συμπέσει με τον ερχομό του μπεμπακίου!Αχ τι ωραία!Θα ήθελα κ εγώ πολύ να το κάνουμε τώρα με την μικρούλα μας μόνο κ μόνο γιατί τρελαίνεται από χαρά για παρέα με παιδάκια κ αλλά σε ένα μήνα μετακομίζουμε κ δε γίνεται να διαχειριστεί δυο μεγάλες αλλαγές ταυτόχρονα!Τέλειααααααααααα!Καλή αρχή και περιμένουμε νέα για το πώς φάνηκε στην Αθηνούλα!
Και εγώ νομίζω οτι είναι το καλύτερο αυτό που κάνετε.Τώρα για τις ιώσεις βλέπετε και κάνετε.Πιστευω οτι πραγματικά τα παιδιά βαριούνται και έχουν ανάγκη να ξεσκάνε και αυτά που και που.Και απο άποψης ψυχολογίας αν την στείλετε απο Σεπτέμβρη πραγματικά θα της κακοφανεί.Αντε καλή αρχή!!!!
Με τέτοια τσάντα κι εγώ θα ήθελα να πάω σχολείο!!! Μα είναι καταπληκτική!!!
Καλημέρα! Σαν μαμά έχω δοκιμάσει και εγώ αρκετούς παιδικούς.Στο πρώτο το παιδί όλα φαίνονται βουνό. Στο δεύτερο πιο ομαλά τα πράγματα. Στο τρίτο αλλάζεις εντελώς. Στροφή 180 μοιρών!! Στο πρώτο παιδί πίστευα ότι πρέπει να πάει για να κάνει φίλους και καλά.Άκουσα και τους ειδικούς.Τρομάρα μου! Αρρώστιες, δυσκολίες προσαρμογής,ξύλο από άλλα παιδιά. Στο δεύτερο δεν το πολυσκέφτηκα, το καημενούλι το έστειλα πιο νωρίς. Τώρα στο τρίτο θα επιστρατεύσω την πεθερά μου, όταν με το καλό επιστρέψω στη δουλειά.Είναι και νηπιαγωγός και πιστεύω ότι θα το φροντίσει καλά. Όσο για την επαφή με άλλα παιδιά έχει χρόνια στην ζωή της μπροστά, έχει και τα μεγαλύτερα αδέλφια της που έχουν τόσα να τη μάθουν. Τα τρίτα παιδιά είναι τελικά τα πιο τυχερά!!! Βέβαια, αν δεν υπήρχε η πεθερά μου, θα την έστελνα αναγκαστικά στον παιδικό, όταν θα πήγαινα στη δουλειά.Για μένα, μετά από χρόνια εμπειρίας, ο παιδικός είναι μια λύση ανάγκης και μόνο.Δεν έχει και κάτι να δώσει στο μικρά παιδιά.Τα μικρά παιδιά θέλουν ελευθερία και όχι προγράμματα σχολικά.Θα ρθει η ώρα που θα τα μάθουν και αυτά. Και ένα αστείο που μου το είπε μια μαμά:πήγε να γράψει το μικρό της στο νηπιαγωγείο-σημείωση:ο μικρός είχε πάει ήδη 2 χρόνια πριν στον παιδικό-και ρωτά ο μικρός:"μαμά δεν τέλειωσε ακόμα το σχολείο;"
Αγαπητή Ολίβια, δεν γράφω συχνά αλλα ειπα να πω δυο λογακια για να δεις οτι δεν ειναι τοσο ασχημα τα πραγματα!! Τα παιδια μου τα παω απο πολύ μικρα στο παιδικο (τώρα ειναι 4 και 6). Στην αρχη φοβόμουνα και εγω για χτυπηματα, για αρρωστιες, αν θα τα αγκαλιάζουνε, αν θα τους δίνουν σημασία. Τα παιδια μου γυρίσανε και αρρωστα και λίγο γρατσουνισμένα αλλά αλλαγμένα. Κανανε τις παρέες τους, δοκιμάσανε τις αντοχές τους, διεκδικήσανε, χάσανε και κερδίσανε!Έτσι είναι όμως, πρέπει κάποια στιγμή να κάνουν το δικό τους κύκλο, τις δικές τους "κλίκες", απο ότι εχω δεί τωρα πια χαιρονται που έχουν τη δικη τους "ξεχωριστή ζωή απο τους γονείς" και μας λένε πραγματα που κάνουν με τους φιλους τους. Το κοριτσάκι σου θα είναι μια χαρα, χαρουμενο και θα σας φύγουν στο τέλος όλες οι αμφιβολίες. Λίγα κλάματα στην αρχή θα υπάρχουν (και απο τις δύο μεριες) αλλά ειναι λίγο δύσκολος στην αρχή ο αποχωρισμός. Καλή αρχή στο Αθηνάκι!!!!
Καλή αρχή και όλα θα πάνε καλά! Ο παιδικός σταθμός είναι ότι καλύτερο για τα παιδιά αρκεί να πληρεί ορισμένες προϋποθέσεις.(να μην κρατάνε άρρωσρα παιδιά, να μην έχει στο πάτωμα μοκέτα, να αερίζονται οι χώροι και κατά τη διάρκεια της ημέρας, ομοιογένεια ηλικίας στα τμήματα και σωστή αντιστοιχία παιδιών -δασκάλας) Ο μικρός μου πάει στον παιδικό σταθμό από 15 μηνών (τώρα είναι 33 μηνών) και δεν έχει αρρωστήσει ποτέ. Ίσως είναι στο παιδί. Ένα παιδί που αρρωσταίνει στον παιδικό θα αρρώσταινε και στο σπίτι μου είχε πει η παιδίατρος. Εμείς πήγαμε σχολείο γιατί η μαμά και ο μπαμπάς δουλεύουν και δεν υπήρχε βοήθεια από πουθενά. Και εδώ που τα λέμε καλύτερα. Την ιδέα την είχε ο καλός μου ο αντρούλης τη στιγμή που έπρεπε να επιστρέψω στη δουλειά και ενώ είχαμε βρεί γυναίκα που θα τον πρόσεχε. Ένα πρωί μου λέει: και τι θα κάνει το παιδί με τη γυναίκα μόνο του κλεισμένο στου 4 τοίχους;μήπως είναι καλύτερα να βρούμε ένα σταθμό; Δεν το πολυσκέφτηκα. Ήξερα το παιδί μου πόσο του αρέσει να παίζει με παιδάκια και να έχει συνεχώς καινούργια ερεθίσματα. Θεωρώ ότι δεν θα μπορούσαμε να έχουμε πράξει πιο σωστά.Στο σχολικό μπαίνει τρέχοντας και γελώντας, στο σπίτι επιστρέφει με χαμόγελο, καινούργια τραγούδια, χειροτεχνίες, παραμύθια και εμπειρίες που διηγείται.Είναι ότι καλύτερο γιατί πραγματικά όσο καλή διάθεση όσο όρεξη και να έχεις στο σπίτι δεν μπορείς να απασχολήσεις δημιουργηκά όλες τις ώρες ένα παιδί, ούτε να το κοινωνικοποιήσεις.Και επιπλέον όταν πρέπει να κάνεις κάτι και δεν ασχολήσει μαζί του νοιώθεις και τύψεις. Τελικά πιστεύω πως ο Χαρούλης μου που από μικρός μπήκε στα βάσανα (7:30 με 15:00 είναι στο σχολείο) αντιλαμβάνεται ότι η μαμά και ο μπαμπάς πρέπει να πάνε στη δουλίτσα όπως λέει, και ζει την πραγματικότητα και όταν θα μεγαλώσει θα εκτιμήσει πολλά πράγματα.Έτσι θέλουμε να πιστεύουμε με το μπαμπά του. Αυτή είναι η δική μας ιστορία με το σχολείο. Καλή αρχή!
Τελεια η τσάντα Deglingos! Εχουμε το ίδιο σχέδιο σε παπούτσια!
Ολίβια, μην ακούς κανένα... μόνο το ένστικτό σου.... Καλά λες ότι ξέρεις το παιδάκι σου... Η γιαγιά μου έλεγε "τα παιδιά παιδιά θέλουν..." Εγώ έστειλα την κόρη μου 1,5 χρονών (δεν είχα πού να την αφήσω) 8 ώρες κάθε μέρα. Μετά το 1ο δύσκολο δίμηνο, ήταν τόσο χαρούμενη. Πήγαινε με χαρά και γυρνούσε με χαρά.... Και τώρα στα 3 της, ούτε μία φορά δεν μου ζήτησε να μην πάει... (Μάλλον το αντίθετο). Φυσικά και θα αρρωστήσει, φυσικά και θα τη σπρώξουν (όχι και να τη δείρουν...). Θα σπρώξει κι αυτή όμως... Είμαι σίγουρη ότι διάλεξες ένα σχολείο με καλές παιδαγωγούς (θα στο δείξει το ίδιο το παιδάκι σου άλλωστε.) Και για το Μάνο, αφιερώνω το βιβλίο "Ο Τομ είναι τιμωρία". Καλή αρχή εγκυούλα.... http://www.picturebooks.gr/el/details_en.asp?id=1365
Ολίβια πιστεύω ότι το σκέφτεσαι ορθά το θέμα...Στον παιδικό και η γλωσσούλα της θα πάρει μπρος και γνώσεις θα αποκτήσει που δε θα ξέρεις ότι της έχει...Χθες ανακάλυψα ότι γιος μου ξέρει ποιο είναι το δεξί και ποιο το αριστερό..Ενθουσιαστηκα...Βέβαια με τις ιώσεις θα έχεις ένα θέμα΄αλλά όλα με στη ζωή είναι..Δε μπορούμε να κλείσουμε τα παιδιά μας σε ένα κλουβί!!!!!!!Φιλιά!!!!!
Αθηνάκι μικρό καλή αρχή!!!! Ακριβώς ίδια περίοδο άρχισε ο Νικόλας μου, πέρσι το Μάρτη (ήταν 21 μηνών) ….Νομίζω ότι μόλις προσαρμοστεί (αυτό παίρνει λίγο ή πολύ χρόνο ανάλογα με το παιδί) θα είναι super μαθητάκι το Αθηνάκι σας!!! Όσο γι αυτό που είπε κάποια μανούλα σχετικά με το αν είναι καλό να μένει ή όχι η μαμά μαζί στην αρχή...νομίζω κάθε "σχολείο" έχει την τακτική του επί του θέματος. Τόσο στην προσαρμογή όσο και σε όλα τα υπόλοιπα. Σε μας δεν επιτρεπόταν αυτό και την πρώτη μέρα μου κακοφάνηκε που τον άφησα, έστω και για μια ώρα (περίμενα απ'εξω). Σε σχετική συζήτηση η παιδοψυχολόγος του σχολείου μου εξήγησε ότι δεν είναι καλό για κανένα παιδάκι -και ειδικά για τα υπόλοιπα παιδάκια που έχουν ολοκληρώσει προσαρμογή- ένα παιδί να έχει τη μανούλα εκεί και τα υπόλοιπα όχι...Μου φάνηκε λογικό. Στον 1ο μήνα κάναμε πρόγραμμα προσαρμογής...Για την 1η εβδομάδα πήγαινε μόνο για μια ώρα, 8-9, και τον περίμενα απ'έξω....στο τέλος της εβδομάδας έτρωγε και πρωινό (στις 8,30) και τον έπαιρνα...τη 2η εβδομάδα 8-12...έτρωγε και 2ο γεύμα...την 3η εβδομάδα 8-2....και ύπνος!!! και από την 4η και μετά ήταν σε φούλ ωράριο 8-4,30, παιχνίδι, 3 γεύματα και ύπνος...ενδιάμεσα φυσικά αρρώστησε μια φορά οπότε τον κράτησα σπίτι για 3 μέρες και η προσαρμογή πήγε λίγο πίσω...αλλά με τη σταδιακή προσαρμογή, όσο δύσκολο κι αν ήταν για μένα το πήγαινε-έλα από τη δουλειά για τις ενδιάμεσες ώρες, τα καταφέραμε...η παιδοψυχολόγος του σχολείου μου είχε πει χαρακτηριστικά: όλα τα παιδιά προσαρμόζονται άλλο αργότερα και άλλο γρηγορότερα...οι γονείς είναι αυτοί που συνήθως δεν αντέχουν και χάνουν το παιχνίδι!!!! Μου έλεγε ακόμη ότι αν πει «δεν θέλω να πάω σχολείο» να τον ρωτώ «γιατί αγαπούλα μου?»…πράγματι , ήταν αποστομωτικό, δεν ήξερε ο καημενούλης τι να μου απαντήσει στο γιατί… Να του λέω πάντα ότι «η μαμά θα έρθει να σε πάρει» και τόσα άλλα μικροπράγματα που μοιάζουν λογικά όμως όταν ζορίζεσαι θέλεις να ακούς ότι τα πράγματα είναι απλά και οι λύσεις μπροστά σου…Γιατί αν η ειδικός είναι καλή στη δουλειά της χαλαρώνει κι εμάς τις μαμάδες που φοβόμαστε… Όσο για τις αρρώστιες...Ναι, το πιθανότερο είναι να αρρωσταίνει....αλλά αυτό θα γίνει σε όποια ηλικία και να την πάτε... ο μικρούλης μου μέχρι που πήγε παιδικό είχε ανεβάσει μόλις μια μέρα 39 πυρετό από δοντάκια, τίποτε άλλο...με τον παιδικό αρρωστήσαμε πολλές φορές...ξανά και ξανά...τώρα αραίωσε πολύ, από τα Χριστούγεννα δεν έχει πάθει τίποτα και ας αρρώστησα κι εγώ 2 φορές άσχημα μέσα στο σπίτι, και ας είναι πολλά παιδάκια άρρωστα...νομίζω αποκτήσαμε αρκετά αντισώματα πια... Αισιοδοξία και κυρίως σταθερότητα στην όποια απόφασή σας…. θα της κάνει πολύ καλό!!! Ολίβια αληθινά, μην τρομάζεις προκαταβολικά από τις αρρώστιες, κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό, σε λογικά πάντα πλαίσια...θα το δεις στην πορεία, η γιατρός σας θα σου πει τι είναι καλύτερο... Με γεια λοιπόν την υπέροχη τσάντα Αθηνάκι, να τη γεμίζεις καθημερινά με όμορφες στιγμές στο νέο σου ξεκίνημα…
Να πω για της αρρωστιες η Μαγια δεν εχει παρει ποτε αντιβιωση εχει αρρωστισει αλλα οχι τιποτα σπουδεω απο το σχολειο το μονο που κολησε μια φορα ηταν ψειρες κλαψ και τιποτα αλλο ........ακομα και οταν ηρθε το μωρο μας καλα ειχα πει στην δασκαλα οταν εχετε αρρωστα παιδακια θα την κραταω σπιτι αλλα και οταν πηγενε σχολειο κραταγαμε καθε μερα την τυπικη καθαριωτητα ερχοταν και αμεσως μπανακι αλλαζαμε και φουφουδισομασταν για να ασχολιθουμε με το μωρο γιατι οπως σας ειπα ηταν και ο πολυτιμος βοηθος μου!!!!!!!!αχαχαχαχαχαχα ολα καλα θα πανε!!!!!
Ξερεις την αποψη μου και ποσο μα ποσο συμφωνουμε να δεις ποσο χαρουμενο και γεματο θα ειναι το Αθηνακη καθε φορα που θα ερχετε απο το σχολειο ποσο πολυ θα κοινονικοποιηθει και θα περνει τελειααααα μπορει να υπαρξουν δυσκολες στιγμες γιατι το να ειναι ενα παιδι 2 χρονια με τους ιδιους ανθρωπους καταλαβενεις οταν τους αποχωριστει οτι θα εχει καποιο καιρο προσαρμογεις στην καινουργια κατασταση ευχομαι να λητουργισει ο τροπος με τον οποιο ξεκινατε μου φαινετε μια χαρα........εμεις ειχαμε ξεκινησει μπαμ με την μια σχολεικο δεν ειχα τον χρονο να την παω εγω ........και λητουργισε!!!!την τριτη εβδομαδα ειχαμε τα μαμα δεν θα παω σχολειο αλλα και παλι δεν ειχα την πολυτελεια να την κρατησω σπιτι επρεπε να παει με πονο ψυχης καποια πρωινα την εβαζα στο σχολεικο δεν εκλαιγε απλα μου ελεγε οτι δεν ηθελα να παει μετα ημουν στα τηλ με την δασκαλα μηπως δεν περναει καλα μηπως την ενοχλουν τα παιδακια αλλα τελικα ολα περασαν πολυ γρυγορα και τελικα φτασαμε πολυ γρυγορα στο να σηκωνεται εκεινη πρωτη να με τραβαει για το σχολειο χιχιχιχ!!!!!!Που να δεις οταν ειδα γραμμενο στο σημειοματαριο οτι εκεινη ειχε χτυπησει ενα αγορακι .........δεν στο συζηταω σοκ........και τριτο οταν με το καλο θα ερθει το αδελφακι το Αθηνουλη θα ειναι πρωετοιμασμενο δεν θα νοωθει ενοχες γιατι ιδι πηγενει σχολειο και θα εχεις και εσυ τις ωρες που θα λειπει η Αθηνα να ζουζουνιζεις με το καινουγιο νινι!!!!!!!!!!Πολυ συμαντικο!!!!!!Φιλια και καλη αρχη!!!!
συγχαρητηρια,καλη αρχη. Με εκφραζει απολυτα αυτο που ειπες ,οτι εμεις δεν ειμαστε αρκετοι απο ενα σημειο και μετα. Και εμενα η κορη μου ειχε παει στα 2,5 στον παιδικο και 1-2 μερες μας ελεγε " θα με αφησετε εδω για παντα?" Εχουν μια αβεβαιοτητα για λιγες μερες.Εγω της ελεγα πως εδω ειναι σαν ενας παιδοτοπος απλα θα ερχομαστε καααθεεεε μεεεραααα!! Και ετσι σιγα σιγα ξεκινησαμε .Οι ιωσεις ειναι ενα θεμα που θα το δεις επιτοπου ,μπορει να κολλαει ,μπορει και οχι.Το καλυτερο ομως ολων ειναι οταν ερχονται και σου λενε τραγουδακια ,ποιηματακια ,οταν εχουν σκετσ και θεατρικα ! Εκει ειναι τελεια ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ
Γεια σου Ολίβια μου, καλή αρχή, εύχομαι όλα να πάνε καλά με τη μικρούλα σας! Θα μοιραστώ μαζί σας και την δική μας εμπειρία μια που και ο Δημητράκης μου έχει την ίδια ηλικία με τη μπουμπου σας. Ξεκίνησε το σταθμό 1,5 έτους με μεγάλο δισταγμό και από τους δυο μας, για 5 ώρες κάθε μέρα.. Το παιδί έκανε 2 εβδομάδες να προσαρμοστεί, αλλά δέχτηκε τους νέους φίλους πολύ ευχάριστα, γιατί σαν μοναχοπαίδι, τον έπιανα πολλές φορές να βαριέται μαζί μας.. Βέβαια αν και ξεκινήσαμε Απρίλη, ήταν άρρωστος μέχρι τα μέσα Μαίου από όλες τις ιώσεις που τον χτύπησαν με μιας! Να σου πω όμως οτι η χαρά του ήταν τέτοια κάθε πρωί που περίμενε να δει τα φιλαράκια του που κάναμε υπομονή. Και παρόλο που το καλοκαίρι σταματήσαμε για 2 μήνες για να πάμε στη Χαλκιδική, όταν γυρίσαμε μου έδειχνε τις φωτογραφίες τις δασκάλας του και των παιδιών, λαχταρούσε να επιστρέψει.. Φετος δε αρρώστησε μόνο μια φορά! Το σχολείο γι αυτόν είναι ο παιδότοπος του, o κήπος που δεν μπορούμε να έχουμε στη Θεσσαλονίκη :) Θα δεις τρομερές αλλαγές στο παιδάκι.. Βελτιώθηκε στο φαγητό του, έμαθε να μοιράζεται, είναι κοινωνικότατος, δεν φοβάται την επαφή με άλλα παιδιά, έχει αυξηθεί η αντίληψη του και σίγουρα έχουν μειωθεί οι τύψεις της μαμάς! Μην αγχώνεστε για τίποτα, το πιο σημαντικό είναι η σωστή επιλογή σταθμού, όλα τα άλλα θα έρθουν φυσιολογικότατα.. Φιλικά, Βικτώρια
Καλή αρχή, και με τέτοια τσάντα δεν έχει να φοβάται τίποτα. Υπάρχει ένα πολύ ωραίο βιβλίο ( εμένα μου αρέσει) εκδόσεις Σαββάλας- Η πρώτη μου μέρα στο σχολείο. Με όμορφες εικόνες περιγράφει μία μέρα στον παιδικό σταθμό/νηπιαγωγείο. Το είχα πάρει στην κόρη μου όταν ήταν να πάει παιδικό. Το καλό με το να δουλεύεις από το σπίτι ή να είσαι σπίτι, είναι ότι με την πρώτη ένδειξη αρρώστιας μπορείς να κρατήσεις το πιτσιρίκι στο σπίτι και να αποφύγεις τα χειρότερα. Ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα, που δυστυγχώς για τις εργαζόμενες μαμάδες δεν ισχύει.
εμείς πήγαμε 3 χρονών τελικά παιδικό,καθ οτι είχαμε γυρίσει όλους τους σταθμούς της περιοχής μας( και των γύρω περιοχών επίσης)και κανένας δεν ήταν αρκετά καλός για την μικρή πριγκίπισσα!!!!!Ολους εκτός απο εναν,ο οποίος δεν μου άρεσε απ έξω οπότε δεν είχα μπει στον κόπο να τον δω και μέσα..Μια γνωστή στο τέλος μας εβρισε,με το γάντι βέβαια,οτι δεν ψάχνουμε για σταθμό αλλά για ξενοδοχείο κλπ..όταν έφτασε η ώρα μηδέν,επρεπε τελος πάντων να αποφασίσουμε,πήαγαμε και σε αυτόν που δεν μου άρεσε ..τελικά όταν μπήκα μέσα και μίλησα με τις παιδαγωγούς τον και τις ερωτεύτηκα!τόσο χαζή είμουν..το παιδί έμαθε απίστευτα πολλά πράγματα και το μετάνιωσα που δεν την πήγαμε και απο τον προηγούμενο χρόνο..εγκυος στον 7ο μήνα όταν ξεκίνησε..οι ιώσεις η μια μετά την άλλη!!!!! ενα πράγμα απίστευτο!!!!μου το έλεγαν,αλλά δεν το περίμενα τόσο τραγικό!!!!!αφου σκέφτηκα να την σταματήσω..αλλά μου είπε η παιδίατρος οτι και να μην τις περάσει τώρα,θα τις περάσει στο νηπιαγωγείο,δεν τις γλιτώνεις..10 μέρες πριν γεννήσω σταματήσαμε και ξαναπήγε οταν σαράντισε το νέο μωράκι.Με το που συνέχισε πάλι τα ίδια βέβαια,αλλά στάθηκα πολύ τυχερή γιατί την έπαιρναν οι γιαγιάδες ώστε να μην κολλήσει το μωρό..Τις πρώτες μέρες που καθόταν στον παιδικό για 1-2 ώρες αντι να γυρίσω σπίτι,καθόμουν απ έξω στα σκαλάκια και έστηνα αυτί για να ακούσω αν θα κλάψει...ούτε μια φορά!!!!! εγώ όπως περίμενα έκλαιγα γιατί σκεφτόμουν όλα τα παρανοικά τύπου την μαλώνουν,την δέρνουν,δεν της δίνουν σήμασία και νιώθει μόνη της κλπ.Αλλά εκείνη ήταν μες την τρελλή χαρά!!!!!!και η προσαρμογή αντί να κρατήσει δεν θυμάμαι πόσες μέρες,κράτησε 5 και αυτές με το ζόρι γιατί όταν την έπαιρνα γκρίνιαζε οτι ήθελε να κάτσει παραπάνω..
καλη αρχη λοιπον! θελω να σας πω κατι που μου κοστισε πολυ οταν ημουν ... 2 χρονων, και το θυμαμαι σαν χθες!! μη λετε στα παιδακια σας οτι θα πανε σχολειο, γιατι μετα πηγαινουν στον παιδικο και απογοητευονται! εγω την ημερα που ηταν να παω "σχολειο" ξυπνησα περιχαρης και ετρεξα να ξυπνησω και τους γονεις μου, μην και ξεχασουν να με πανε. οταν λοιπον φτασαμε στον παιδικο, κατεβασα μια μουτσουναρα και ειπα της μαμας μου: εδω δεν ειναι σχολειο :((( γι αυτο στην κορη μου οταν ερθει η ωρα θα της πω: μεγαλωσες, ωρα να πας σε παιδικο σταθμο!! για αποφυγη παρεξηγησης,χαχα!
Ολίβια κ μεις ακριβώς στην ίδια φάση είμαστε. Το Σεπτέμβρη που το μωρό θα είναι 2 μηνών, ο μεγάλος θα είναι 21 μηνών κ ενω σκέφτομαι ότι παιδικός ίσως ήταν η καλύτερη λύση με αγχωνει παρα πολυ το ενδεχόμενο των ιώσεων κάθε 3 και λίγο. Κ επίσης έχουμε το βραβείο του παιδιου που δεν αρρωσταινει. Απο την άλλη είναι αυτο που λες, έχουν τέτοια ενέργεια που είναι ολοφάνερο ότι εγκλωβιζονται στο σπίτι. Θα ήθελα να χαίρεται πιο πολυ έναν κήπο, να παίζει με χαρά, να γρατσουναει γόνατα, να κυνηγιέται με αλλα παιδάκια.. Ειλικρινά ακόμα δεν έχω αποφασίσει αλλα περιμένω με αγωνία να μας πεις τις δικές σου εντυπώσεις!
Ολίβια πολύ χαίρομαι που ακούω αυτή σας την απόφαση...Νομίζω ότι θα πράξετε σωστά...Εγώ παρόλο που τον γιο μου τον πήγα από 5,5 μηνών σχολείο, και όταν γύριζα από τη δουλειά το μεσημέρι και γω και ο μπαμπάς του ασχολιόμασταν την υπόλοιπη μέρα μαζί του, καθώς μεγάλωνε έβλεπα αυτή τη "βαρεμάρα" που περιγράφεις ώρες ώρες. Να φανταστείς ότι καθόμασταν και παίζαμε συνέχεια μαζί του, πηγαίναμε βόλτες, παιδότοπους αλλά όπως τόσο ωραία περιέγραψες "δεν ένιωθα ότι ήμασταν αρκετοί"...Παρόλο που όλο το πρωί ήταν με άλλα παιδάκια και πάλι, το μεσημέρι που ερχόταν σπίτι ήθελε να αράξει λίγη ώρα στους καναπέδες μαζί μας να ξεκουραστεί, να ηρεμήσει από τη βαβούρα του σχολείου, και μετά να ξανα-ορμήξει στο παιχνίδι...Τα παιδάκια θέλουν τόσο πολύ να βρίσκονται με συνομήλικους τους...Εμείς όσο και να προσπαθήσουμε δεν μπορούμε να γίνουμε το ίδιο. Και όπως είπες δεν μπορούμε συνέχεια...Είναι λίγο εξαντλητικό καθώς τα μικρούλια μας έχουν απεριόριστη ενέργεια.. Τώρα να δεις που θα έρχεται από το σχολείο και θα ακούς νέες λεξούλες ή τραγουδάκια...Εγώ, το λέω και ανατριχιάζω, νιώθω περήφανη για το αγοράκι μου όταν μου λέει κάτι νέο, γιατί νιώθω πως το κατακτά μόνος του όλο αυτό και σιγά σιγά ανεξαρτητοποιείται...Κάθε φορά που τον παίρνω εγώ από το σχολείο βλέπω τις ζωγραφιές του κρεμασμένες στον τοίχο και αναρωτιέμαι αν το δικό μου παιδάκι το έκανε όλο αυτό όντως! Άσε που θα μάθει και νέα πράγματα που αφορούν τη δομή της οικογένειας, τα ζωάκια και πολλά πολλά άλλα... Το ξύλο, δε στο κρύβω, πιθανόν να πέσει. Εγώ είμαι από κοντά...Φέτος που αλλάξαμε σχολείο, την πρώτη φορά που είδα κοκκινίλα από χτυπηματάκι αμέσως απευθύνθηκα στη δασκάλα. "Έχουμε ένα παιδάκι λίγο επιθετικό". Δεν άρχισα να μαθαίνω το παιδί μου να χτυπάει. Απλά το ανέφερα στη δασκάλα ούτως ώστε να δώσουν περισσότερη έμφαση στο συγκεκριμένο παιδί και να του μάθουν τη σωστή συμπεριφορά..Μεγαλώνοντας σε αυτό το περιβάλλον, το παιδάκι σου θα αρχίζει να παρατηρεί συμπεριφορές, θα φάει και καμιά(τελικά είναι αναπόφευκτο) αλλά θα μάθει και να αμύνεται(όπότε ίσως να δώσει και καμιά, ποτέ δεν ξέρεις!)..Καλό θα είναι σιγά σιγά να της μιλάς για όλα ώστε να μπορεί να σου λέει αν συμβαίνει κάτι. Εμένα ήρθε με κοκκινίλα πάλι χθες και τον ρώτησα αν τον χτύπησε κάποιο παιδάκι..."Ήταν κατά άθος"(λάθος)...Πρέπει να σκουντούφλησε με κάποιο άλλο παιδάκι... Καλό θα είναι να κάνεις επίσης εφόδους μια στο τόσο..Εγώ φέτος το Σεπτέμβρη ανακάλυψα κάτι το οποίο ήλπιζα ενδόμυχα να μην συμβαίνει αλλά δυστυχώς συνέβαινε και έτσι τον άλλαξα σχολείο...Και ότι νιώθεις ότι σε δυσαρεστεί κατευθείαν να το αναφέρεις...Και από κοντά! Υπομονή και ανοχή για τίποτε! Είναι τα παιδιά μας!
καλή αρχή να έχετε!!! προετοιμάσου για πολλές αρρωστιες τον πρώτο καιρό !!! κατα τα άλλα είμαι σίγουρη ότι θα το απολάυσει,είναι κ για λίγες ώρες όπως λές!!!
Ολιβια καλη αρχη κ -καθυστερημενα- συγχαρητηρια για την εγκυμοσυνη...δεν επικοινωνουμε συχνα και πλεον με τη ζωη που κανω δυσκολα, αλλα συχνα ουκνα σε διαβαζω κ παντα μου αρεσει το γραψιμο σου...μα πω κ εγω την εμπειρια μου, οχι τη γνωμη μου...τον γιο μου τον πηγα πρωτη φορα παιδιλο οταν ηταν 2,5 στην Ουγκαντα...για λιγες ωρες...οκ αρρωστησε, κ ηταν παιδι που δεν αρρωσταινε ποτε...δεν επαθε καποια εξωτικη αφρικανικη ασθενεια αλλα ολες τις ωτιτιδες, γριππες, διαρροιες...βηχα...κολλησαμε κ εμεις, μας εξοντωσε...αλλα δεν το μετανιωσα...οποτε κ να παει καιτ θα κολλησει, δεν το αποφευγεις...κ το παιδι εχει αναγκη να βλεπει παιδακια κ να κανει δραστηριοτητες απο μια ηλικια κ μετα..τωρα που μενουμε Ταιλανδη τον ξαναπηγα καθε μερα...δεν κολλησε ωτιτιδα κ κρυωματα, μαλλον μετα απο οτι περασε στην Ουγκαντα δεν ξανακολλαει τιποτα, αλλα κολλησε εντερικα,, ιωση που του εκανε γαστριτιδα κ νοσηλευτηκε....την ξεερασαμε κ αυτην κ συνεχιζουμε ακαθεκτοι...παλι δεν το μετανιωσα για το σχολειο κ πιστευω πως πλεον που τα κολλησε ολα, δεν θα κολλησει τιποτα αλλο... Το βλεπω πως το παιδι βαριεται σπιτι πως ζηταει πρισσοτερα απο οσα μπορω να του δωσω κ εμεις δεν γνωριζουμε κ κοσμο εδω περα,,,επιπλεον σε 2 μηνες ειμαι full time δουλεια, δεν γινεται, πρεπει να πηγαινει..Προσωπικα ειμαι υπερ του παιδικου κ τον θεωρω απαραιτητο εκει γυρω στα 2 με 2,5 .... Το προβλημα μου ειναι πως περναει τωρα την φαση του αποχωρισμουνκ κλαιει καθε πρωι, ενω ειναι ενα πολυ κοινωνικο παιδι κ στεναχωριεμαι..οταν φυγω σταματαει κ συμμετεχει στις δραστηριοτητες αλλα καθε πρωι περναω ενα δραμα...ελπιζω να το ξεπερασω κ αυτο οπως ξεπερασαμε κ τις αρρωστιες... Σου ευχομαι καλη αρχη κ θα δεις πως κανατε πολυ σωστη επιλογη κ δεν θα το μετανιωσετε ακομα κ αν αρρωστησει η μικρου,α καποιες φορες....ειλικρινα το πιστευω....
Μπράβο! Πήρατε την καλύτερη απόφαση πίστεψε με γιατί το πέρασα... τέλη Αυγούστου ήρθε ο Εμμανουήλ, η Αναστασία ήταν 2 και τον Σεπτέμβριο πήγε παιδικό. Δεν έκλαψε ούτε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου (και πήγε κατευθείαν χωρίς προσαρμογή), δεν αρρώστησε ούτε μία φορά (βέβαια ''έφερε'' στο σπίτι και κόλλησε ο μικρός κι εγώ), άξιζε τον κόπο όσο τίποτα! Ήταν ένα παιδί χαρούμενο, ξένοιαστο που ξυπνούσε μόνη της και ζητούσε να πάει σχολείο, δε ζήλεψε τον μικρό της αδερφό, ίσα ίσα που μου έλειπε τόσο πολύ και το απόγευμα είχα πολύ περισσότερη διάθεση να παίξω μαζί της δημιουργικά. Δε μετάνιωσα ούτε ένα δευτερόλεπτο για την απόφαση μας και επειδή και η Αθηνά είναι ένα ανεξάρτητο και κοινωνικό παιδί είμαι σίγουρη ότι θα νιώσετε το ίδιο! Καλή αρχή!
Θα πω τη δική μου εμπειρία. Η μικρή μου πήγε παιδικό σταθμό στα 5! Κάθε 2 βδομάδες άρρωστη. Κολλούσαμε κι εμείς όλοι στο σπίτι. Εντάξει λέω είναι πρώτη χρονιά θα κάνει και αντισώματα για τα νήπια να είναι έτοιμη και δυνατή. Μπα. Φέτος περισσότερο. Τα παιδιά βάζουν τα χεράκια στη μυτούλα μετά πιάνονται μεταξύ τους. Φιλιά αγκαλιές. Δεν θέλει πολύ. Οι μαμάδες τα πάνε μισοάρρωστα στο σχολείο λόγω δουλειάς και κολλάνε εκ περιτροπής όλα... Μια εβδομάδα καλά, μια σπίτι με πυρετό. Τώρα είμαι έγκυος 9 μηνών και έχω κολλήσει τουλάχιστον 4-5 φορές γρίπη και ωτίτιδα. Την τελευταία φορά με πυρετό και τώρα είμαι να γεννήσω και η μικρή 39 πυρετό να την έχω με τα αντιπυρετικά και τα ξύδια στο μέτωπο βραδιάτικα! Φοβάμαι και για το μωρό τι θα γίνει οταν γεννηθεί και το κολλήσουμε πάλι. Δεν είναι απλά τα πράγματα... Οσο μπορεί κάποιος να φυλαχτεί ας το κάνει...
Τελικά όλοι οι μπαμπάδες τα ίδια κολλήματα έχουν... Ένας καλός παιδικός σταθμός έχει πολλά να προσφέρει και το ίδιο το παιδί νιώθει περήφανο που γίνεται πιο ανεξάρτητο. Βέβαια, οι ιώσεις είναι ένα σοβαρό θέμα -εμάς φέτος μας τσάκισαν :-( Όσον αφορά στην προετοιμασία και την προσαρμογή, εμάς μας βοήθησαν τα βιβλία κ οι φωτογραφίες σχετικά με το σχολείο καθώς επίσης και οι αυτοσχέδιες ιστορίες με αγαπημένους μας ήρωες που πήγαιναν σχολείο! Η τσάντα σας είναι κορυφαία! Καλή αρχή!!
το μονο σιγουρο ειναι οτι θα αρρωστησει και καποια φορα θα χτυπησει!παντως πρεπει να παει ενα παιδι στον παιδικο σταθμο κατα την αποψη μου και ειναι αρκετα καλη ηλικια θα ελεγα και καλη στιγμη παρα να την στειλετε οταν γεννησεις!Ειμαι βρεφονηπιοκομος και πιστευω οτι τα περισσοτερα παιδια αποκτανε πολλες καινουριες εμπειριες ερχομενα στον παιδικο κοινωνικοποιουνται πανω απολα μαθαινουν να παιζουν ομαδικα να υπακουν καποιους κανονες ειναι πολλα!καλη αρχη δεν θα εχει προβλημα πιστευω η Αθηνα!και τι ωραια τσαντα μα που τα βρισκετε?
Καλη αρχη και παλι και με γεια την υπεροχη τσαντα!!!!!!!!! Για τις αρρωστιες προσωπικα εχω αλλη φιλοσοφία... Αν ενα παιδι αρρωσταινει "δυσκολα" εκτος παιδικου σταθμου, το πιο πιθανο ειναι να συνεχισει ετσι και εντος. Τουλαχιστον η δικη μου εμπειρια με 2 παιδια αυτο μου εχει δειξει. Ομως εχω μια αλλη ενσταση ως προς το θεμα της προσαρμογης στο σχολειο. Αναρωτιεμαι μηπως η πολιτικη να μενει και ο γονεας για αρχη στο σχολειο με το παιδι (πολυ ή λιγο δεν εχει σημασια) δρα αντιθετα στην ενταξη στο νεο περιβαλλον. Τι εννοω.. Μηπως τελικα το παιδι επαναπαυεται στην ιδεα οτι "Ναι μεν ηρθαμε σε εναν καινουριο χωρο με καινουρια προσωπα και δραστηριοτητες, αλλα δεν πειραζει γιατι ειναι κι η μαμα εδω! Αν γινει κατι θα με παρει να φυγουμε!!!" Μηπως τελικα δεν γινεται εξ' αρχης ξεκαθαρο οτι στο σχολειο πανε μονο τα παιδακια και οχι και η μαμα μαζι? Πιστευω πως ετσι επιβραδυνεται η περιοδος προσαρμογης γιατι πολυ απλα γλυκαινεται το παιδι στην αρχη και μετα παθαινει ενα ψιλο-σοκ οταν φευγει η μαμα. Ενω, αν απ την αρχη ξεκαθαριστεί ΠΟΙΟΣ παει σχολειο, τοτε τα πραγματα ειναι λιγοτερο επωδυνα και για τις 2 πλευρες!! Και κατι αλλο. Δοκιμαστε να την πηγαινετε εναλλαξ στο σχολειο.. Μια μερα εσυ και την αλλη ο Μανος ή δυο ο Μανος και μια εσυ... Ετσι, μοιραζεστε το βαρος του, ενδεχομενως, στεναχωρου αποχωρισμου και δινετε και στην Αθηνα τη δυνατοτητα να μοιραζεται αυτη την αλλαγη και με τους δυο γονεις.
Συμφωνώ απόλυτα με την Έλενα σε όλα. Και στο κομμάτι των ιώσεων, και στην παραμονή σου στο σχολείο, και στο να την πηγαίνετε εναλάξ. Ειδικα για την παραμονή στο σχολείο, πιστεύω πως περισσότερο θα την δυυσκολέψεις παρά θα την διευκολύνεις.
Αν κ με φοβίζει το να την πάω τόσο μικρη παιδικό!!!τις προάλλες βρέθηκε για πρώτη φορά με ένα κοριτσάκι 2,5χρονων!!!η δικιά μου 6μηνων κ τρελαθηκε απ τη χαρά της!!ηθελε να φιλήσει το κοριτσάκι κ μιας κ δεν ξέρουμε να φυλάμε ακόμα καλα......άρχισε να τη γλειφει !!!χαχαχαχαχα συγκινήθηκα .....ο να παει κ σχολείο,.... Εκει ολη μέρα!!!
Περίμενε ρε συ Ολιβάκι κανα μήνα ακόμα να περάσει η σαιζόν των ιώσεων... μή σας φέρει το μεταλλαγμένο Η1Ν1, τώρα είχα εγώ τη μικρή (και όλες μου οι φίλες και γειτόνισες τα ίδια) με 40άρια πυρετό για 7 μέρες... είσαι και έγκυος, μη σε κολλήσει... κι από Σεπτέμβρη πάλι διακοψέ τον τον παιδικό, με νεογέννητο το άλλο μωρό, ούτε για πλάκα... (σόρρυ που επεμβαίνω ρε παιδί μου αλλά ... έχω καεί από τις ιώσεις, γι' αυτό τα λέω... δεν έχετε πολυ-ζήσει άρρωστο το παιδί, γι' αυτό είστε χαλαροί... δεν είναι ένα ήσυχο πλασματάκι στο κρεβατάκι του, κλαίει και γκρινιάζει νυχθημερόν, κι αν κρατήσει αυτό μέρες και σας έχει κολλήσει και όλους, με 40 πυρετό οι ίδιοι και κουρασμένοι δε θάχετε το κουράγιο να αντιμετωπίσετε τη γκρίνια...)
με το καλό! Να μην ανησυχείς, το πιθανότερο είναι πως δε θα χρειαστεί να μείνεις εκεί μαζί της, ίσως την πρώτη μέρα μόνο. Περισσότερο δική μας αγωνία είναι παρά των παιδιών. Εκείνα μια χαρά περνάνε. Θα το δείς κιόλας.. αλλά αν ήδηεξερευνά το περιβάλλον της χωρίς να κοιτάει συνεχώς εσένα σημαίνει ότι αισθάνεται ασφαλής. Πιστεύω θα προσαρμοστεί πολύ πιο γρήγορα απο ότι φαντάζεσαι. Είναι καλό το timing να πάει τώρα. Αντε καλή αρχή!
Αντε καλή αρχή!!!!Το κοριτσι μεγάλωσε και θα πάει σχολείο...Δεν σου φαίνεται περίεργο Ολίβια?Τις πρώτες μέρες που θα λείπει απο΄το σπιτι θα σου κακοφανεί και θα την ψάχνεις συνεχώς...Εγώ τουλάχιστον αυτό είχα πάθει...Με κούραζε αυτή η ησυχία στο σπίτι και περίμενα πως και πως να γυρίσει.. Για εκείνη ,βέβαια,ήταν το καλύτερό της αφού ειχε κάνει φίλους κι ολη μέρα ειχε παρέα!! Μακάρι και το Αθηνάκι να συνηθίσει εύκολα,αν και είμαι σίγουρη ότι δεν θα εχει πρόβλημα....Α και η τσάντα σας είναι σούπερ!!!!
κ εγω θα ηθελα να παει η δικια μου ειναι 22 μηνων κ το νιωθω βαριεται τα πρωινα μονη τησ στο σπιτι..αλλα ο αντρασ μου ουτε να το ακουσει! ειμαι κ 7 μηνων εγκυοσ κ λεει οτι θα κολλαει κ εκεινη αρρωστιες κ το καινουριο μωρο!!!! ασε που ενασ γητονασ του ειπε πωσ μονο 1 φορα την εβδομαδα παει ο εγγονοσ του στο παιδικο ολες τισ αλλες μερες ειναι αρρωστο το παιδι!!! αυτο ηταν λοιπον το χασαμε το παιχνιδι!!!
Καλη αρχη αγαπακια μου!! Εγω γιατι δεν το τολμαω μου λες; Βεβαια τον γιο μου δεν τον λες πολυ κοινωνικο ισως αυτο με φοβιζει!
καλη αρχη ολιβιακι. η τσαντα σουπερ
Καλή αρχή και πάλι! ΑΧαχα! η τσάντα όλα τα λεφτά! να πηγαίνεις σχολείο με τον κακό το λύκο στην πλάτη! ΑΧαχαχα!
Βρε, μην αγχώνεστε! Θα την προστατεύει ο γιος μου!!! Το είπαμε!