Η ομολογία μιας αγορομάνας
Άκουγα για τη φοβερή αγάπη του γιου προς τη μάνα… Άκουγα για τα λόγια που ξεστομίζει το στόμα του, για το πόσο ιππότης μπορεί να γίνει ένας γιος για τη μαμά του, για το ότι ο γιος σε βλέπει σαν την ομορφότερη γυναίκα στον κόσμο. Άκουγα, έβλεπα, μα δεν μπορούσα να τα νιώσω, μέχρι που τα έζησα και τα… ένιωσα! Και τα νιώθω. Κάθε μα κάθε μέρα!
Καμιά φορά λέω πως δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν να ακούω αυτά που ακούω και να εισπράττω αυτό το θαυμασμό και αυτή την τρυφερότητα από ένα αγοράκι 4 ετών. Με κάνει και νιώθω νεράιδα, πριγκίπισσα, βασίλισσα και θεά του κόσμου όλου. Αν δεν φοβόμουν πως αύριο μεθαύριο θα διαβάσει αυτό το μήνυμα και θα με μαλώσει που τον έδωσα στεγνά (χαχα), θα σας έγραφα λίγα από τα υπέροχα που μου λέει κάθε μέρα, όμως όχι, θα τα κρατήσω για μένα και για αυτόν. Άλλωστε όσες έχετε αγόρια, λίγο πολύ ξέρετε!
Όμως βρίσκομαι εδώ μπροστά σας και το ομολογώ: άκουγα μα δεν πίστευα πως θα πάθω και εγώ αυτό που παθαίνει η μέση αγορομάνα… Αυτή την ανείπωτη ευτυχία με την οποία γεμίζει η ψυχή με κάθε του κομπλιμέντο, αυτή η περηφάνεια λες και πια ο τίτλος της «πιο τέλειας γυναίκας του κόσμου» που σου δινει ο γιος σου δίνεται αντικειμενικότατα και όχι πιο-υποκειμενικα-πεθαίνεις, χαχα!
Ευτυχώς που δουλεύω καθημερινά το μέσα μου και δουλεύω πολύ για την εσωτερική μου ισορροπία, γιατί αλλιώς δεν ξέρω αν θα πάθαινα και εγώ αυτό που αποκαλούν «έρωτα» της αγορομάνας για το γιο της. Έχοντας απλά γιο μπορώ πια να καταλάβω γιατί τόσες αγορομάνες μετατρέπονται σε θανάσιμες πεθερές ή κάνουν λες και οι γιοι τους είναι σύντροφοι και όχι παιδιά τους.
Ελπίζω να μην πάθω τα παραπάνω ποτέ (είμαι σχεδόν σίγουρη, αλλά όρκο δεν παίρνω για τίποτα στη ζωή) και απλά δηλώνω πως ναι, έρχονται στιγμές που το «Μαμά, είσαι πανέμορφη με αυτά τα μαλλια» ή το «Μαμά, σου έφτιαξα μια ζωγραφιά, γιατί σ’ αγαπώ πολύ» μπορεί να μου αλλάξει τη διάθεση 180 μοίρες.
Τον ευχαριστώ που με αγαπά, μα πιο πολύ τον ευχαριστώ που με προσέχει αληθινά.
Αυτά.
* Ηθελα να το βγάλω από μέσα μου, χαχα!
Υ.Γ. Αναρωτιεμαι αν τελικά αυτή η απόλυτη αφοσίωση και αγάπη που γενιές και γενιές γυναικών ονειρεύονται από μικρές κάποια στιγμή να βρουν στο πρόσωπο ενός άντρα, μπορεί να υπάρξει στα αλήθεια ή εκφράζεται μόνο ως η αγάπη ενός μικρού αγοριού προς τη μαμά του…
Μια χαρά είναι το άρθρο. Δεν ειδα πουθενά να ξεχωρίζει τα παιδιά της. Απλα αυτο το αρθρο ειναιαφιερωμενο στον Αρχελαο. Και επιτέλους, τι σας πιάνει καποιες κοριτσομάνες και θεωρειται πως μονο εσείς μπορείτε να χαιδευται, να καμαρώνετεκαι να λατρεύεται τα κορίτσια σας? Δηλαδή αυτες που έχουν αγόρια να τα αφήσουν στον αυτόματο χωρίς χάδια για να μην τους πουν καποιες κοτες πως θα τους κάνουν μαμάκηδες? Που τα μάθατε αυτά? Σοβαρευτειτε....! Τα απωθημενα σας και τις αποτυχιες σας με το αντρικο φυλλο, μην τα βγαζετε στα μικρά ααγοράκια. Ντροπή! Αυτά απο μια μαμά διδύμων ( αγοράκι, κοριτσάκι ) που χαιδεύει, ζουλάει και κανει τρελές αγκαλιές ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ,
Το βρίσκω λάθος το άρθρο. Και η κόρη μπορεί να πει μαμά είσαι πανέμορφη κλπ και μάλιστα πιο συχνά λόγω του ότι τα κοριτσάκια ασχολούνται πιο πολύ με τέτοια θέματα, μαλλιά ρούχα κλπ. Το ότι το χαίρεται μια μαμά από τον γιο επειδή είναι γιος δεν το κατάλαβαινω. Ούτε με την λογική να συγκρίνεις την αγάπη και τον θαυμασμό ενός συντρόφου με αυτή του γιου συμφωνώ. Έτερον εκατέρον
οπως και ο "¨ερωτας" πατερα κορης ειναι τρελο...ο καθενας εχει την θεση του στην οικογενεια! ο αντρας της ζωης μου θα ναι μονο ο συζυγος μου!! ουτε ο γιος μου ουτε ο πατερας μου που ακουω κατι κοριτσακια του μπαμπα και τρελαινομαι!! (με αρνητικη εννοια)
Ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων γιατί το σχόλιο που θέλω να κάνω είναι άσχετο με το θέμα της ανάρτησης αλλά το διάβασα και σε άλλο άρθρο στο site. Ρε παιδιά δεν λέμε στροφή 360ο αλλά 180ο. Στις 360ο δεν αλλάζεις (ούτε διάθεση, ούτε άποψη ούτε τίποτα) απλά επιστρέφεις στο ίδιο σημείο. Ευχαριστώ!
Εχεις δίκιο! Δικό μου λάθος από βιασύνη! :)
Υπέροχο κείμενο! Τις μοίρες να τις κάνεις 180 χιχιχιχι