Περιμένοντας την αδελφούλα της!

Περιμένοντας την αδελφούλα της!

μαμά Εύη

Με αφορμή την δεύτερη εγκυμοσύνη της Ολιβιας, ήθελα να σας πω για την εμπειρία της δικής μου δεύτερης εγκυμοσύνης, μιας και θα έχουν την ιδια διαφορα τα ζουζούνια μας…

Ήμουν λοιπόν ήδη σχεδόν 2 χρόνια μανούλα, όταν κράτησα το δεύτερο θετικό τεστ της ζωής μου. Πηρα από το ίδιο φαρμακείο το τεστ, από οπου ειχα παρει και το πρωτο. Περνούσα ένα απόγευμα και λέω «Δεν παίρνω  ένα τεστ;«. Την ώρα που πλήρωνα λεω στο φαρμακοποιό «Το πρώτο που πήρα μου έφερε μια όμορφη μπέμπα» και μου λέει εκείνος «Άντε και με μια δεύτερη!!» Μάλιστα μετά από 9 μήνες μιας τελείως διαφορετικής εγκυμοσύνης από την πρώτη φορά, αφού όλοι μου έλεγαν «Μπααααα, λάθος είναι ο υπέρηχος, αγόρι θα κάνεις«, δεν το πίστεψα ποτέ… Το ήξερα ότι ερχόταν το Ματινακι μου και το περίμενα…

Το περίμενε και η Μαγια με ανυπομονησία, σε ότι έκανα την προσάρμοζα μέσα, ήταν ο πολύτιμος βοηθός μου… μεχρι μασάζ στα ποδαράκι μου έκανε!!!!!!

Ένας πανικός με έπιασε 4 μήνες πριν γεννήσω… «Και τωρα τι; Θα εχω δυο μωρά;;;» Οχι, η Μαγια είναι έτοιμη, είναι η μεγάλη αδελφή και ετσι και έγινε, κόψαμε παμπερς, πιπίλες και ξεκινήσαμε σταθμό. Όλοι μου ελεγαν ότι κανω λαθος, ότι δεν επρεπε να τα κανω όλα τοσο γρήγορα στο παιδι, ότι θα πισωγυρίσει, ότι θα μου φέρνει αρρώστιες κτλ… Δεν καταλάβαινα τιποτα, δεν με δυσκόλεψε καθόλου. Βεβαια ειχα και πολύτιμους βοηθούς (Μανουλα μου, Αδελφουλες κτλ) λογω της δουλειάς μου, γιατι δούλευα συγχρόνως Σπετσες… Λοιπον καλοκαίρι του 2008 και όλα ήρθαν μια χαρα στην «to be» μεγάλη αδελφή!!

Ήρθε λοιπόν ο Σεπτέμβρης, η Μάγια ξεκινά παιδικό και εγω σταματώ δουλεια και αφοσιώνομαι στις τελευταίες ετοιμασίες για τον ερχομό της μπέμπας, αν και να πω την αλήθεια δεν ενιωθα το ιδιο με την πρωτη φορα, πιο πολύ τύψεις που δεν μπορούσα να νιώσω το ιδιο ειχα, παρα προσμονή. Μου έπαιρνε και ολη μου την ενέργεια, τη σκεψη και την αγαπη η Μαγια και ετσι δεν μπορούσα να σκεφτώ το καινούργιο μωρό… Και έπρεπε μέχρι να γεννήσω να ετοιμάσω και το νέο παιδικό δωμάτιο της Μαγιας

….Και ξεκινάμε …

Στο σχολείο η Μαγια…. ξυπναει για να παει… μου φωνάζει «Σήκω μαμα, σχολειο» και με εκπλήσσει. Η δασκάλα μου ελεγε ότι τον πρωτο καιρο τα παιδια κλαίνε κτλ… Καθε μερα ερχόταν και με τρέλαινε με αυτά που μάθαινε μεχρι νανούρισμα για το μωράκι που περιμένουμε, ελιωνααα. Μου ελεγε «Νανι νανι νανι νο, σε ποιον να δώσω το μωρο, να το δώσω στο αέρα, που φυσαει από περα, ελα ελα συνεφακι να το παρεις το μωρακι» Εχω το βιντεακι και κάθε φορα που το ακουω λιωωωωωωωνωωωωωωωωωωω…!

Έτοιμο το καινούργιο μας μεγάλο κρεβάτι, το παλιό δωμάτιο θα το χαρίσουμε στο μωράκι μας, είναι το δώρο της μεγάλης αδελφούλας… Παμε μαγαζιά για ψώνια (καλές εποχές, αχ βαχ), της παιρνώ το πρώτο της μωρό που κλαίει, τρώει, το αλλάζεις, το φροντίζεις σαν να είναι αληθινο… Το ειχε κάθε μερα αγκαλιά «Ετσι μαμα» μου ελεγε «ετσι θα κρατάμε και την μπεμπα μας!«

Και ηρθε η μερα και πώς να την αφήσεις… Κλαμαααααααα, όχι, όχι, δεν θα το κανω αυτό, θα το απολαυσω, θα ειμαι ήρεμη, θα αφήσω την Μαγια μου να με περιμένει να της φέρω την αδελφούλα της !!!!!!!!

Δεν ένοιωθα για το μωρό μεσα στην κοιλια μου ΤΙΠΟΤΑ, ότι ένιωθα ηταν για εκείνη που άφηνα σπιτι! Ποσο μαγικά είναι όλα όμως, από την σύλληψη, την εγκυμοσύνη, την γέννα, τον θηλασμό… Έτσι και με τα συναισθήματα… ένα ΟΟΟΟΟΟΟΥΥΥΥΑΑΑΑΑΑ και όλα αλλάζουν, ένα καινούργιο Θαύμα ήρθε στην ζωη μου, την ερωτεύτηκα ακαριαία μόλις την άγγιξα!

Την επόμενη ήρθε η Μαγια να με δει ξέροντας ότι εχω γεννήσει, μου σήκωσε την μπλούζα για να δει που είναι το μωρο.. «Σε λιγες μερες, θησαυρέ μου, θα το φέρουμε σπίτι!«

Μόλις γυρίσαμε με το καινούργιο θαυματακι μας, όλα ήρθαν πολύ γλυκά, μπήκαμε μεσα με τον Μιχαλη ακούμπησε το αυγό (καθίσματακι αυτοκινητου) με το μωρό στο πάτωμα και της λεει «Μάγια, να η αδελφούλα σου» Ακομα κλαίω… την παρατηρεί, την αγγίζει και τραβιέται.

«Μαμα» μου λεει «αυτό κουνιέται, είναι αληθινό, εεεε δεν είναι σαν την κούκλα μου, αλλα θα το φροντίζουμε το ιδιο, εεεε.. «

Όταν πηγα να θηλάσω, έφερε και εκείνη την κούκλα της, πέταξε το μικρό μπιμπερό και έβαλε την κούκλα της στο στήθος να κάνει αυτό που έκανα και εγω, δεν έδειχνε να ζηλεύει. Περάσαμε μια πολύ όμορφη περίοδο, της έλεγα να μου φέρνει πράγματα, με βοηθούσε, καναμε μπανιο το μωρο μαζι, της επλενε το κεφαλακι, αχ τι καλα που ηταν.. και ετσι κύλησαν όλα μια χαρα…. και φυσικά ζηλεύει η μια την άλλη αλλα προσπαθώ πάντα να είμαι δίκαιη και διαλλακτική μαζι τους… Δεν της απαγόρευσα ποτε να δοκιμάσει τις πιπίλες του μωρού, ακόμα και να δοκιμάσει γαλα από αυτό που πίνει το μωρο ήθελε, αλλα  δεν ειχε θηλάσει, δεν της θύμιζε κατι…

Και ετσι φτάσαμε μεχρι εδώ σήμερα με δυο ζουζουνες, 5μισι και 3 χρόνων, εμένα να μην δουλεύω (γιατι τις μανούλες δεν της θέλουν στην δουλειά, είναι κουτσά άλογα αν δεν κάθονται μέχρι το βραδυ), αλλα σπιτι να απολαμβάνω το μεγάλωμα των κοριτσιών μου.

Το κακό είναι ότι τωρα τελευταία με εχει πιάσει μια μελαγχολία, σιγα σιγα έφυγαν όλα τα Bebe από το σπιτι, μονο ένα καρότσι εχω ανοιχτό και εκείνο μονο για τα ψώνια από την λαϊκή που παω με το Ματινακι, κλαψ κλαψ, με πόνο ψυχής τα αποχωρίζομαι όλα και αδυνατώ να αποθηκεύσω  το καρότσι….

Σας ΑΓΑΠΩΩΩΩΩΩ Κορίτσια μου, είστε η ΖΩΗ μου!!!!!!!!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com