Νυχτερινή ενούρηση: πώς λύσαμε το πρόβλημα!

Δεν είχα καταλάβει ότι υπήρχε τόσο μεγάλο πρόβλημα με την νυχτερινή ενούρηση στον κόσμο, μέχρι που το αντιμετωπίσαμε και εμείς. Ο γιος μου θα γινότανε 9 και ακόμα έβρεχε το κρεββάτι του.

Είχε κόψει την πάνα στα 2.5 και είχαν περάσει μεγάλες περίοδοι πολλών μηνών που ήταν στεγνός το βράδυ. Όμως πάντα κάτι γινότανε και ένα ωραίο πρωί το κρεββάτι ήταν μούσκεμα. Νομίζαμε ότι τα είχαμε δοκιμάσει όλα. Τον ξυπνάγαμε για να πάει για πιπί πριν πάμε για ύπνο, μετά πιο αργά μέσα στην νύχτα. Κάποιες φορές πήγαινε, κάποιες φορές δεν σηκωνόταν με τίποτα. Βάλαμε ξυπνητήρι, ξυπνάγαμε όλοι εκτός από τον ίδιο. Τον φοβερίσαμε, τον μαλώσαμε, αδιαφορήσαμε, του φορέσαμε ξανά πάνα (στα 7). Τίποτα δεν δούλευε και είχαμε απελπιστεί.

Είχαμε μιλήσει με τον παιδίατρο και μας έγραψε να κάνει εξετάσεις μήπως είναι κάτι οργανικό (λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος ή σακχαρώδης διαβήτης κ.α.). Η απάντηση ήταν αρνητική. Οπότε κάποια στιγμή απλά δέχτηκα οτι έτσι ήταν η κατάσταση και μάζευα, έπλενα, έστρωνα κάθε μέρα σεντόνια.

Όπως προείπα, υπήρχαν μεγάλα διαστήματα που ήταν στεγνός. Το 2010, όταν ήταν 6, γεννήθηκε η δεύτερη αδελφή του και μετά από λίγο αρχίσανε πάλι τα ατυχήματα. Το 2011 πέθανε ο πατέρας μου, πάλι το ίδιο. Είχαμε αδρανοποιηθεί τελείως και όλη αυτή η κατάσταση ήταν άσχημη για όλη την οικογένεια και ακόμα περισσότερο για τον μικρό. Ένιωθε άσχημα και ήθελε πραγματικά να σταματήσει, ήθελε επιτέλους να μπορεί να κοιμηθεί στα σπίτια των φίλων του όταν τον καλούσαν.

Οπότε μία μέρα έκλεισα ραντεβού με μία παιδοψυχίατρο, πήγαμε με τον άνδρα μου, της εξηγήσαμε την κατάσταση. Μας είπε ότι η νυχτερινή ενούρηση είναι κάτι το πολύ συνηθισμένο στα αγόρια, 1 στα 2 αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα. Επίσης μας είπε ότι είναι ένα πρόβλημα κληρονομικό από την μεριά του πατέρα. Και πράγματι στην οικογένεια του άντρα μου υπήρχε ένας ξάδελφος που αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα μικρός (εώς τα 12). Μας είπε οτί μια λύση είναι η φαρμακευτική αγωγή, αλλά το αρνητικό σε αυτή την αγωγή είναι οτί μόλις διακόψει το φάρμακο υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το πρόβλημα να εμφανιστεί ξανά.

Μας πρότεινε λοιπόν μια συσκευή αφύπνισης. Είχα ενθουσιαστει! Την παραγγείλαμε απο το διαδίκτυο, γιατί στο φαρμακείο είχε 200 ευρώ. Εμείς -αν θυμάμαι καλά- δώσαμε 45 ευρώ. Σε λίγες μέρες έφτασε η συσκευή και ο γιος μου ήταν κατενθουσιασμένος. Μου είπε οτι ήθελε τόσο πολύ να σταματήσει!

Η λειτουργία της συσκευής ήταν πολύ απλή. Ένας αισθητήρας πλακέ συνδεδεμένος σε ένα κουδούνι. Με το που έπεφτε μία σταγόνα στον αισθητήρα, το κουδούνι χτύπαγε. Τον αισθητήρα τον βάζαμε κάθε βράδυ μέσα σε ένα σερβιετακι και μετά στο εσώρουχο. Στο κουτί υπήρχε και ένα ημερολόγιο και αυτοκόλλητα ώστε να ελέγχει και να επιβραβεύει τον εαυτό του.

Μετά από 10 μέρες το πρόβλημα είχε πια ξεπεραστεί και δεν ξαναπαρουσιάστηκε. Ο μικρός είναι πολύ περήφανος για τον εαυτό του κι εμείς τρομερά περήφανοι για αυτόν. Πάρα πολλές φορές σκέφτομαι ότι έπρεπε να είχα δράσει νωρίτερα, αλλά πάντα κάτι άλλο είχε προτεραιότητα. Δεν πειράζει, κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Τώρα μας παιδεύουν μόνο τα κορίτσια, οι πρώτοι έρωτες!

μαμά Τόνια

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com