Πριν κρίνεις… σκέψου!
Πριν γίνω μαμά, ήμουν ομολογουμένως αρκετά αυστηρή και άδικη με τις μαμάδες. Κάποιες φορές είχα ενοχληθεί από μωρά που έκλαιγαν ή παιδάκια που μου πετούσαν άμμο την ώρα που εγώ τσιγαριζόμουν -βλακωδώς, το ομολογώ- στον ήλιο. Τολμώ δε να πω ότι είχα και άποψη για το πώς θα μεγαλώσει κανείς το παιδί του. Ας πούμε, θεωρούσα το πιπίλισμα του δαχτύλου (θέμα που έθιξα χθες) «κακιά συνήθεια» και τους γονείς που κοιμούνται με τα παιδιά τους… μαλακούς. Κούνια που με κούναγε.
Η αλήθεια είναι πως μέχρι να μπεις στη διαδικασία της μητρότητας, λίγα μπορείς να γνωρίζεις για αυτήν. Ναι μεν όλες οι γυναίκες είναι εν δυνάμει μητέρες, όμως μόνο όταν αρχίσουν να το ζουν, μπορούν να νιώσουν τι θα πει «μεγαλώνω ένα παιδί».
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο πάνω στις προ-παιδιού απόψεις μου, άλλωστε το έχω ξαναγράψει ότι έχω αναθεωρήσει σε πολλά και έχω ζητήσει και δημοσίως συγγνώμη από φίλες μου μαμάδες που τότε δεν τις ένιωθα.
Σήμερα θα γράψω για την κριτική που ασκεί μια γυναίκα σε μια μάνα, ΑΦΟΥ έχει γίνει και η ίδια μάνα. Η αλήθεια είναι ότι είναι δελεαστικό να μπεις στη διαδικασία να κρίνεις κάποια για τις επιλογές της ή για τον τρόπο που επιλέγει να μεγαλώσει το παιδί της. Ίσως μέσα μας η κάθε μία να πιστεύει ότι αυτή κάνει την καλύτερη επιλογή και ότι είναι σωστότερη. Είναι κάπως σαν τον έρωτα που νομίζεις πως μόνο ο δικός σου είναι αληθινός και όλων των άλλων είναι τρίχες μπροστά του.
Είμαι μια μαμά που επικοινωνώ καθημερινά με δεκάδες μαμάδες. Πολλές μου ζητούν τη γνώμη μου για κάτι. Για ένα διάστημα, απαντούσα με βάση τα όσα ζω και όσα έχω επιλέξει να ακολουθώ και να πιστεύω, όμως όσο περνάει ο καιρός και γνωρίζω περισσότερους μαμαδο-χαρακτήρες και παιδο-χαρακτήρες διαπιστώνω ότι κάθε ζευγάρι μαμάς-παιδιού είναι τόσο μοναδικό που το να κρίνεις ή να συγκρίνεις ή να προσπαθείς να προωθήσεις το δικό σου είναι μάταιο και άδικο.
Έτσι, εκεί που θεωρούσα ότι ένα μωρό που κλαίει όλη μέρα είναι υπόθεση γονιού, πλέον με σιγουριά δηλώνω ότι όχι, δεν είναι μόνο θέμα γονιού. Είναι και θέμα παιδιού, είναι θέμα καθημερινότητας, είναι θέμα διαφορετικής ζωής, είναι θέμα χίλιων δυο παραγόντων που μπορούν να διαφέρουν από οικογένεια σε οικογένεια.
Θα σας πω ένα παράδειγμα που τυχαίνει σε εμένα και με κάνει κάθε φορά να διαπιστώνω πως οφείλω να σεβαστώ την κάθε μάνα και το κάθε παιδί εκεί έξω.
Συχνά πυκνά η ιστορία θηλασμού μου γίνεται αντικείμενο σχολιασμού από μαμάδες που προσπαθούν να καταλάβουν αν ήμουν απλά κάποια που βαρέθηκε να προσπαθήσει να θηλάσει το παιδί της ή όχι. Η άποψή τους ότι δεν δικαιούμαι να μιλάω εγώ για θηλασμό είναι κατανοητή, το ότι όμως προχωρούν στο να πουν «Εγώ στη θέση της θα είχα κάνει ΑΥΤΟ» είναι άδικο. Και εξηγούμαι: είναι πολύ εύκολο να κρίνεις τι θα είχες κάνει στη θέση μιας άλλης μαμάς, έχοντας διαβάσει την ήδη τελειωμένη ιστορία της. Είναι πολύ εύκολο, έχοντας στα χέρια σου κάποια στοιχεία να πεις «Εγώ στη θέση της, θα…«. Για να μπεις, όμως, αγαπημένη μου μαμά στη θέση μου, πρέπει να προσπαθήσεις να με φανταστείς από την αρχή: πώς είναι να είσαι για πρώτη φορά μαμά, σε μια πόλη χωρίς καμία βοήθεια παρά μόνο του άντρα σου, με ένα μωρό που χάνει συνέχεια βάρος, οδηγίες που δεν δείχνουν να βοηθούν και μια ιατρική γνωμάτευση (καρδιοπάθεια) που ήρθε κατόπιν εορτής, όταν πια οι ολοήμεροι θηλασμοί δεν είχαν αποδώσει, ο συνδυασμός θήλαστρο-μπιμπερό-στήθος ήταν εφιάλτης και το γάλα στο στήθος είχε πια μειωθεί.
Το να πει κάποια, λοιπόν, «Εγώ θα έκανα στη θέση της αυτό και αυτό και εκείνο» είναι κάτι που δεν ξέρει αν τελικά θα έκανε, αν είχε περάσει πρώτα 40 πολύ δύσκολες μέρες χωρίς καμία απάντηση.
Είμαι συνηθισμένη στο να «κρίνομαι» με τέτοιο τρόπο, άλλωστε θα ήμουν αφελής αν πίστευα ότι τη στιγμή που εκθέτω τα μαμαδο-βιώματά μου δημοσίως, δεν θα γινόμουν αντικείμενο κριτικής. Δεν θυμώνω πια, απλά επιβεβαιώνω συνεχώς στον εαυτό μου ότι αυτό που δεν μου αρέσει να μου κάνουν, ίσως άθελά μου κάποια στιγμή κάνω εγώ.
Σταμάτησα εδώ και καιρό, λοιπόν, να κρίνω ή να σχολιάζω οτιδήποτε με ξενίζει ή οτιδήποτε γίνεται με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι «θα έκανα εγώ στη θέση της».
Δεν έχουμε μεγαλώσει στο σπίτι ενός ανθρώπου για να ξέρουμε πως ο ίδιος μεγάλωσε. Δεν έχουμε παρακολουθήσει κάθε στιγμή της σχέσης του με το παιδί του, κάθε δυσκολία, κάθε άγχος, κάθε χαρά.
Πώς μπορούμε, λοιπόν, να κρίνουμε κάποιον για το τι κάνει; Και για να αποφύγω παρεξηγήσεις, δεν μιλάω για ξυλοδαρμούς ή κακοποίηση παιδιών. Προς Θεού! Μιλάμε απλά για μικρές αντιρρήσεις σε πράγματα που για τον χ,ψ λόγο εμάς μας κακοφαίνονται.
Από το ότι η Μαρία φοράει μαύρα ρούχα στην κόρη της, ενώ εμείς τα θεωρούμε ακατάλληλα για μικρά παιδιά, μέχρι το ότι η Αγγελική θηλάζει τον τρίχρονο γιο της, ενώ εμείς το θεωρούμε υπερβολικό.
Ας πάψουμε να κρίνουμε τις άλλες μαμάδες… Άλλωστε, στο τέλος τα παιδιά μας θα κρίνουν εμάς και μόνο εμάς…
Με το χέρι στην καρδιά σας το λέω ότι εγώ προσωπικά το θεωρώ τόσο ανούσιο και κακό που ναι… έχω σταματήσει να το κάνω!
Αχ αχ ...αυτό που οοοολοι ξέρουν το σωστό με ξεπερνάει!! Έχω μια συγγενή χωρίς παιδιά που τα ξέρει οοολα!! Με κρίνει και όταν κανει εκείνη παιδι θα το έχει σουζα... λέει!! Καλα. Έξω απτό χορό πολλα τραγούδια λες! Μπες και θα αναιρέσεις πολλάκις τον εαυτό σου. Και στην τελική θες παιδιά χαρούμενα που γελάνε χοροποδανε τρέχουν σέρνουν καρότσια και αλλα πολλα και δεν θες στρατιωτάκια αμιλητα ακουνητα. Και ναι ο γιος μου είναι τριων και φοράει και πανα και έχει πιπιλα. Όταν είναι έτοιμος θα τα κόψει. Γιαυτο λοιπόν μην τα βάζετε με τις μαμάδες και τους μπαμπάδες γιατι τραβάνε ζόρια!!
Εμείς οι γυναίκες πάντα θα έχουμε κάτι να πούμε και να κριτικάρουμε, είναι στο DNA μας, απλά κάποιες το κάνουν με παραπάνω ζήλο! Κουράστηκα να ακούω για τον θηλασμό και πόσο καλές μανάδες είναι αυτές που θηλάζουν και πόσο ανίκανες είμαστε εμέις που δεν θηλάσαμε!!! Ρε κορίτσια πάρτε το απόφαση η επιλογή της γέννας και του θηλασμού είναι προσωπική επιλογή της κάθε γυναίκας, δεν είμαστε όλες ίδιες. Το 1ο μου παιδάκι, που αποφάσισε να γεννηθεί ένα μήνα νωρίτερα, γεννήθηκε 2800 δεν μπορούσε να τραβήξει γάλα απ'΄την ανύπαρκτη θηλή μου, ήταν μικούλης και δεν είχε δύναμη, βοήθησε λίγο το θήλαστρο όμως ο ίκτερος ανέβαινε πολύυυ, είχε χάσει 300 γρ και δεν το πολυσκέφτηκα να του δώσω φόρμουλα!!!Μετά από 3 μέρες έφαγε 80 γρ., φαντάσου πείνα που είχε! Θα μπορούσα να το πολέμαγα περισσότερο να το κρατάγανε στο νοσοκομείο και να το έπαιρνα μετά από 1 εβδομάδα ή και περισσότερο για να μην του δώσω ξένο γάλα (προσωπικά δεν υπήρχε περίπτωση), όταν πρόκειται για την υγεία του παδιού σου δεν παίζεις...φόρμουλα και πάλι φόρμουλα!(Το μωρό τότε το έβγαλα με υπογραφή και με την προυπόθεση οτι θα το πήγαινα καθημερινά στο πλησιέστερο νοσοκομείο να του παίρνουν αίμα). Ήταν επιλογή μου και είμαι απόλυτα σίγουρη ότι έκανα το σωστό, δεν με αφορά τι έχει να πεί ο οποιοσδήποτε γιατί δεν ξέρει πως ένιωθα! Νομίζω οτι όλες θα θέλαμε να θηλάσουμε τα παιδιά μας τουλάχιστον μέχρι να φτάσουν 6 μηνών στη τελική είναι πρακτικό (ούτε αποστερώσεις,ούτε 500 μπιμπερό, ούτε να σου φεύγει το μηνιάτικο στο φαρμακείο για να πάρεις γάλα)απλά κάποιες δεν μπορούμε ή στην τελική δεν θέλουμε βρε αδερφέ! Τέλος αυτό που πιστεύω, είναι οτι όλα τα πράγματα είναι θέμα διάθεσης και χρόνου! Είμαι καλύτερη μαμά όταν ερχόμενη απ'τη δουλειά θα κάτσω να παίξω με τα 2 μου παιδάκια(και επειδή θα είναι το επίκεντρο της προσοχής μου θα υπάρχει ομαδικό πνέυμα, χωρίς τσακωμούς και μαλώματα) και λιγότερο καλή όταν είμαι πτώμα στην κούραση και επείδη δεν μπορώ να ασχοληθώ θα τους βάλω να δούνε παιδικά (σωτήριο u tube)! Είμαι καλύτερη μαμά όταν αντί να τσιρίζω στην παραλία "Νικόλα βάλε το καπέλο σου ή μη πηγαίνεις στα βαθιά" κάθομαι μαζί τους και παίζουμε ή πάω και του βάζω το καπέλο χωρίς φωνές να ενοχλώ όλο τον κόσμο (γιατί θυμάμαι καλά οτι πριν γίνω μαμά δεν με ενοχλούσαν τα παιδάκια στην παραλία αλλά οι μαμάδες και οι μπαμπάδες). Όμως βρε κορίτσια αυτό που δεν αντέχω είναι να βλέπω ή να ακούω παιδάκια να κλαίνε σπαρακτικά, Συμφωνώ με την Ολίβια οτι όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια το βλέπω κι εγώ απ'τα δικά μου, όπως και οι γονείς είμαστε πολλές φορές διαφορετικοί με τα παιδιά μας. Πχ ο μικρός μου γιός είναι 3, είναι το μωρό μου, δεν έχω σκοπό να κάνω άλλα παιδιά και το ομολογώ οτι δεν έχω προσπαθήει να του κόψω ακόμα την πάνα και την πιπίλα ενώ ο μεγάλος στην ίδια ηλικία τα είχε κόψει και τα 2. Δηλώνω ένοχη αλλά είναι μωρούλη μωρέ!!! Στα μάτια τα δικά μου μια μητέρα είναι λιγότερο ικανή όταν αφήνει τα παιδιά της να κλαίνε με τις ώρες ή όταν τσιρίζει και την ακούει όλη η γειτονιά. Και αυτό γιατί δεν έχει καμία και κανένας το διακάιωμα όταν είμαι σπίτι μου να με βάζει στη διαδικασία να ακούω στριγγλιές, φωνές και κλάματα είτε αυτά προέρχονται από μαμά,μπαμπά ή χειρότερα ακόμα από παιδιά. Εαν δεν μπορείτε να 'επιβληθείτε' σπίτι σας και στα παιδιά σας ζητήστε βοήθεια, υπάρχουν εκκλησιές που κάνουν δωρεάν σεμινάρια σε νέους γονείς, χωρίς χρήματα, απευθυνθείτε κάπου γιατί κάτι πάει στραβά σπίτι σας και το ξέρουν ΟΛΟΙ.. (ο λόγος που τα γράφω αυτά είναι γιατί σε 2 γετονικά διαμερίσματα οι μαμάδες θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα στη λυρική, και τα παιδάκια τους γνωρίζουν όλο το λεξιλόγιο του γηπέδου,σε βαθμό να βγαίνουν οι γείτονες και να τους φωνάζουν να σκάσουν-για τις μαμάδες- και να κλείσουν τα παραθύρα...δεν υπάρχουν). Συγνώμη για την έκθεση αλλά τα είπα και ξεθύμανα
ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΚΥΡΙΑ ΟΥΣΑ ΜΗΤΕΡΑ ΒΓΑΖΕΙ ''ΤΕΤΟΙΑ ΧΟΛΗ'' ΠΡΟΣ ΑΛΛΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ,;Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Ο ΚΑΘΕ ΓΟΝΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Ν ΑΝΑΘΡΕΨΕΙ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙ Κ ΜΠΟΡΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΤΕΚΝΟ ΤΟΥ.ΔΕ ΣΧΟΛΙΑΣΑ ΠΟΤΕ ΤΟ ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ,ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΡΙΝ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ!ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΣΑΝ ΕΜΒΡΥΟ-ΒΡΕΦΟΣ-ΝΗΠΙΟ,ΚΥΛΑΝ ΣΑΝ ΤΟ ΝΕΡΟ.ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ''ΛΙΓΕΣ'' ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ.ΑΛΛΗ ΜΗΤΕΡΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΕΤΣΙ ,ΑΛΛΗ ΑΛΛΙΩΣ.ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟΣ ΜΑΣ,ΜΑ Κ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΑΣ...ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕ ΓΟΝΕΑΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΠΑΝΤΑ.
Ολίβια... θα σου πω κάτι είπα και στην κουμπάρα μου τις προάλλες που σχολίαζε το πόσο κάκό είναι για την τάδε μαμά ότι αφήνει το παιδί της με την πιπιλα ακόμα, στα 5 του... "Η συγκεκριμένη κοπέλα δεν είναι καμμια ανίδεη... και διαβάζει και ενημερώνεται και προσέχει και αγαπάει τα παιδια της, όπως όλες μας... Δεν ξέρεις τι σ***α εχει φάει για να το κάνει αυτό...". Και έχω βαρεθεί να με κρίνουν οι άλλες μαμαδες που δεν κατάφερα να θηλάσω πάνω από 2 μήνες... Δεν πρόκειται όμως να τις κρίνω για όλες τις "λάθος κινήσεις" που κάνουν κατ'εμε... Να είναι όλες τους καλα και τα παιδακια τους το ίδιο... Και όταν τα βλασταρια μας γυρίσουν και μας πούνε "Τι έκανες ρε μανα εσυ για μενα...;" τότε να μας δω...
Καλά κανεις λοιπόν και να είμαστε όλες σίγουρες πως όταν έρθει η ώρα να μας κρίνουν τα (μεγάλα πια) παιδάκια μας θα έχουν μπόλικα σχόλια να μας κανουν (με καταπιεζες, ήσουν αυστηρή, ήσουν αδιάφορη, χαλαρή, επινες καφέ με τις φίλες σου, πάντα έπαιρνες το μέρος του αδελφού μου, δε με αφησες τοοοοτε να πάω μονη μου εκδρομή και την έχασα, μπάλα μπλα μπλα ..... κι αλλά τέτοια)
Ναι κοιτάξτε...Η ΚΡΙΤΙΚΗ θα ειναι πάντα μπροστά μας και πίσω μας στην ζωή μας.Δεν ζούμε σε ρόζ συννεφάκι αλλά σε κοινωνία ανθρώπων και δυστηχως κρινομεθα....κρινόμεθα ακόμα και για τον τροπο που περπατάμε.Τωρα...υπάρχουνε άνθρωποι ανεγκέφαλοι[μην εχετε την πεποιθηση οτι ολοι ειναι έξυπνοι],άνθρωποι με κακια,ανθρωποι με κομπλεξ/ψυχολογικα κτλ που βγαζουνε την βλακεια τους ή την επιθετικοτητά τους με την κατάκριση εκει που τους παιρνει.Kai οντως ειναι απαράδεκτο να μιλάνε ετσι και να προσβαλουνε.Αλλα ειναι φυσιολογική και η σωστη κρίση σε ΣΟΒΑΡΕΣ πραξεις που μπορει να βλάψουνε ενα παιδι,οπως πχ.κατακρίνεις μια μητέρα ως ανευθυνη που πχ δεν χρησιμοποιει καρεκλάκι στο αυτοκίνητο.Το οτι ειναι γονεας κάποιος δεν σημαινει οτι ειναι και υπευθυνος ή κανει το καλυτερο για το παιδι του.Υπαρχουνε και γονεις ανεγκέφαλοι και ανευθυνοι.Τωρα απο την άλλη οταν ενας γονιος αντιλαμβανεται οτι κρινεται άδικα ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΓΓΙΖΕΙ.Μπορει να ενοχλητε αλλα δεν τον αγγιζει,δεν τον πληγωνει.Πχ λεει η αλλη σε μενα που εκανα καισαρική οτι ''δεν γεννησα σωστα κτλ''....προσωπικα μονο γελιο μου προκαλει και μια συναισθηση του ποσο ηλιθιοτητα υπαρχει.Τιποτα άλλο.Λοιπον ας μην δινουμε σημασια σε ανεγκεφαλους ανθρωπους.Αν δωσουμε σημασια σε βλακειες,σημαινει οτι εχουμε μαλλον καποιο κενο μεσα μας,καποιο κομπλεξ ισως που βγαινει στην επιφανεια οταν το σκαλιζουνε.Οσο για τον θηλασμο εχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λεμε οτι δεν ειναι μαμαδομετρο.......ποσες φορες θα τα ξαναπουμε δλδ.Και παλι εδω οποιος το βλέπει σαν μαμαδομετρο ειναι απλα χαζος.ΚΑΛΗ ΜΑΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΟΥΤΕ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ....ΚΑΛΗ ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ-ΜΕ ΣΤΟΡΓΗ-ΜΕ ΑΦΟΣΙΩΣΗ-ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ.
η αληθεια ειναι οτι εχω μπει και εγω σε αυτη την διαδικασια αλλα μπορω να σας πω οτι ειναι τοσο χαζο μα τοσο ομως και το πηρα χαμπαρι και εγω αφου εγινα μανα,εχω μια πεθερα η οποια κρινει παρα πολυ ολους τους αλλους οπως την αλλη νυφη ξαδερφια κλπ για ολα τα θεματα και οχι μονο περι μητροτητας μεσα λοιπον απο αυτην την εμπειρια μου να ακουω καθε τοσο το μακρυ και το κοντο της αναρωτηθηκα αυτη ποσα λαθοι ειχε και εξακολουθει να κανει ?? αυτη παιδια δεν μεγαλωσε? γενικα μου γεννηθηκαν πολλα ερωτηματα και μια μερα ειπα οτι τελικα δεν πρεπει να ασχολουμαστε με το τι κανει ο καθενας και σαφως εμεις δεν ειμαστε παντα οι καλυτεροι
Γεια σας και από μένα Μανούλες.Εγώ έχω τρία παιδάκια, το μεγαλύτερο 9, το μεσαίο 7 χρονών και θήλασα μόνο το τρίτο, συνεχίζω ακόμα, είναι 10 μηνών. Δεν θήλασα τα δύο μεγαλύτερα από άγνοια πείτε το, από έλλειψη υπομονής, από διάφορες συγκυρίες εκείνης της εποχής και για πολλούς άλλους λόγους. Το ζήτημα είναι ότι δεν ήμουν ,ίσως, έτοιμη να αφιερωθώ εξολοκλήρου στα παιδιά μου τότε, είχα μια απαιτητική δουλειά , δεν ήταν ίσως προτεραιότητα για μένα ο θηλασμός.Όμως μπορούσα να τα αφήνω στις γιαγιάδες και να κάνω ταξίδια με τον άντρα μου ή να βγαίνω πιο συχνα έξω βόλτες ή για καφέ χωρίς τα παιδιά.Έζησα δεύτερο μήνα του μέλιτος με δύο παιδιά και με την υποστήριξη των γιαγιάδων.Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και τώρα 36 χρονών με το στερνοπούλι μου που το υπεραγαπώ, μπορώ να πώ πως χαίρομαι κάθε στιγμή θηλασμού κοντά του ,από την πρώτη στιγμή λάτρεψα τον θηλασμό σαν μια ξεχωριστή πράξη αγάπης,θεωρώ ότι δεν δίνω τόσο όσο παίρνω απ'αυτόν,δεν το θεωρώ θυσία γιατί είναι κάτι που το κάνω μέσα απ' την καρδιά μου καιτο ευχαριστιέμαι αφάνταστα και ας σηκώνομαι ακόμα δύο και τρεις φορές τα βράδια. Συμπέρασμα: Ποτέ δεν είναι αργά για μία μαμά να θηλάσει τα παιδιά της, αρκεί να το κάνει επειδή το θέλει πραγματικά μόνη της και όχι επειδή πρέπει ή το κάνουν οι φίλες της.Ξέρω μαμάδες που θήλασαν τα παιδιά τους και όταν αυτά μεγάλωσαν και πήγαν π.χ δημοτικό αδιαφορούσαν παντελώς γι' αυτά. Τα υπόλοιπα τα αφήνω στην κρίση σας.
Τι μου θύμισες??? Γέννησα με καισαρική, πονούσα πολύ και υπέφερα σιωπηλά...Δύο μέρες αργότερα , η ψυχολογία μου είχε πέσει- ο καιρός μελαγχολικός(έβρεχε) κι έρχεται μια ακόμη νέα μαμά στο δωμάτιο ΠΟΛΥΛΟΓΟΥ. Πρώτη ερώτηση σε μένα πώς γέννησες? με καισαρική της απαντάω και της εύχομαι για το κοριτσάκι της.Δέχθηκα μια τρελή επίθεση και άρχισε να με κρίνει για την επιλογή "μου" φωνάζοντας ντροπή..!!!Δεν γνώριζε όμως και δεν τις έπεφτε και λόγος το ότι μετά από 7 ώρες τοκετού μπήκα ευσπεσμένα στο χειρουργείο με πίεση 5 και φοβόμενοι αν θα χάσουμε κάποιον από τους δύο....τι να πω?(ευτυχώς ο γιατρός μου μόλις του εξήγησα τι πέρασα το προηγούμενο βράδυ με έδωσε την άδεια να φύγω από την κλινική για να γλιτώσω μια επιλόχεια κατάθλιψη...στα όρια ήμουν)
Αχ πόσο δίκιο έχεις! Έξω από τον χορό, ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Ακόμα θυμάμαι τις εφιαλτικές μέρες με τις πληγωμένες θηλές, το πετρωμένο γάλα στο στήθος, το να χάνει βάρος το μωρό, τις ατελείωτες ώρες θηλασμού, ακόμα και 18 μέσα στο 24ωρο και το κλάμα από τον ΠΟΝΟ. Τελικά θηλάζω 13 μήνες την κόρη μου, αλλά γνωρίζω πολύ καλά, γιατί το έζησα σαν νέα μαμά κι εγώ ότι οι πιθανότητες να τα καταφέρει μια γυναίκα, δυστυχώς είναι πολύ λίγες. Σέβομαι την προσπάθεια της κάθε μιας... Γενικά με ενοχλεί κι εμένα πάρα πολύ η κριτική των άλλων μαμάδων, αλλά και πολλών πατεράδων, πιστέψτε με! Προσπαθώ να λέω την γνώμη μου μόνο όταν μου την ζητάνε.
Η αλήθεια είναι ότι και εγώ είχα κάνει το λάθος, πριν γίνω μαμά, να κρίνω αυστηρά τους γονείς..τώρα που σιγά σιγά τα λόυζομαι η αγάπημενή μου ατάκα είναι "όσοι είναι εξω από το χορό... και να πω και κάτι άσχετο μου άκουσα και μου άρεσε? Αν πεις σε μια γυναίκα ότι είναι καλή μαμά(και το εννοείς) αυτόματα της έλυσες το 80% των προβλημάτων της!!
Δεν θα μπορούσα να τα έχω πει καλύτερα....Πόσο δίκιο έχεις... Οσο για το θέμα του θηλασμού...Δεν αισθάνομαι ότι έκανα και κάνω κάτι ιδιαίτερο... Αν κάποια μανούλα θέλει να την βοηθήσω με την εμπειρία μου θα το κάνω με χαρά..Αν κάποια δεν θέλει ή δεν μπορεί ή οτιδήποτε είναι αναφέρετο δικαίωμα της. Αλλωστε ευτυχισμένη μαμα, ευτυχισμένα παιδιά...Σου εύχομαι να το ζήσεις ώς εμπειρία (το θηλασμό εννοώ) στο μωράκι που έρχεται...
Αγαπητή μου Ολίβια πέρασα πάνω κάτω κ εγώ τα ίδια στο θέμα του θηλασμού. Σε ξένη πόλη,δίχως φίλες κ με τις μαίες όχι στο πλευρό μου.Η ιστορία θήλατρο-θηλασμός-μπιμπερο με διέλυσε κ με αποτελείωσε η μαστίτιδα.Αντιμετώπισα με πόνο ψυχής συμπεριφορές άλλων μητέρων που θήλασαν κ ανδρρώθηκα ταπεινά ωστε να καταφέρνω να χαμογελώ κ να μη δίνω πολλή σημασία στις αντιδράσεις τους.Ολίβιά μου να προσέχεις σε παρακαλώ καθώς μπορεί να εμπέμπειςτόσο εμπιστοσύνη όσο κ αμβιβολία σε κάποιους.Να είσαι πάντα γερή κ κοιτα ν μη στεναχωριέσαι τώρα με αυτά.Καλή συνέχεια μα το εμβρυάκι σου!
ποσο δικιο εχεις ολιβια!το να κρινεις καποιον για τις επιλογες του χωρις να γνωριζεις τις συνθηκες που επικρατουν ειναι τοσο αδικο.ειδικα για το θεμα του θηλασμου εχω να σου δωσω μια συμβουλη,παρολο που δεν σε γνωριζω παρα μονο μεσα απο τις ιστοριες σου στο sitε(θα ηθελα πολυ να σε γνωρισω απο κοντα).σταματα να βασανιζεις το μυαλουδακι σου για το αν εκανες καλα που δεν θηλασες η του αν θηλασες, αν μπορεσες η οχι.δεν χρειαζεται να νιωθεις καμια τυψη η στενοχωρια .η αθηνουλα θα σε λατρευει το ιδιο οσο και ο δικος μου μπομπιρας που τον θηλασα 14 μηνες.ο θηλασμος δεν ειναι δειγμα αγαπης για ενα παιδι.μην ξεχνας οτι υπαρχουν μανουλες που δεν θηλασαν ουτε μια φορα κι ομως λατρευουν τα μωρα τους.για μενα η αγαπη δεν εχει μοναδα μετρησης....
δεν καταλαβαινω πώς μια μανα αν θηλασει το μωρο της βγαινει και το διατυμπανιζει και κοιταει τις αλλες υποτιμητικα! αν ο θηλασμος ειναι κατι το ιδιαιτερο, τρυφερο, ομορφο, ιερο εχεις αγαπητη μανουλα να το κρατησεις,να το προστατευσεις,να το απολαυσεις με το παιδι σου και οχι να το διατυμπανισεις με διαθεση υπεροπτικη! Γιατι οταν το κανεις αυτο εμενα με βαζεις σε σκεψεις για το τι θες να αποδειξεις! και επισης αγαπητη μανουλα μου θυμιζεις τις μανουλες που καποια στιγμη αργοτερα πετανε την αττακα στο παιδι τους για τις θυσιες και για το ποσα εχει τραβηξει! αν θηλασεις, μπραβο σου αλλα σεβασου το γιατι οταν λες οτι κατι εκανες και συγκρινεσαι με τις αλλες, τοτε το καννιβαλιζεις! μεινε ταπεινη με το θηλασμο σου και κοιτα και τις αλλες με κατανοηση και ανθρωπια γιατι εκτιθεσαι και δεν το καταλαβαινεις!
Ολιβιάκι για μια ακόμη φορά υποκλίνομαι στα κείμενά σου... Όλοι κάποια στιγμή πέσαμε στην παγίδα της κριτικής...κάποιοι ακόμα το κάνουμε άθελά μας...εγώ με τον καιρό κατάλαβα ότι αυτό που θα κρίνω, τα το λουστώ σε χρόνο dt...οπότε το περιόρισα σημαντικά...σκεπτόμενη όμως ατάκες που έχω πετάξει κατά καιρούς, υπάρχουν κάποιες ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ που ακόμα και σήμερα δυσκολεύομαι να τις πάρω πίσω... Παράδειγμα: κοντινό μου πρόσωπο γεννάει δίδυμα ελλιποβαρή, δεν αντιμετωπίζει ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα στο να τα θηλάσει, παρόλα αυτά δηλώνει ευθαρσώς ότι δεν θέλει να χαλάσει το στήθος της με το θηλασμό, με αποτέλεσμα το ένα μωρό να βγει από ην θερμοκοιτίδα 2 εβδομάδες μετά και το άλλο 2 μήνες...βάλε τώρα εσύ το κόστος αυτής της απόφασης, οικονομικό και ψυχολογικό/συναισθηματικό... Μπορεί να ακούγομαι υπερβολική και τρελή, να μπαίνω σε ξένα χωράφια όμως κάτι τέτοια με εξοργίζουν...sorry...(εγώ πάντα πίστευα ότι αν τα θήλαζε θα τα έπαιρνε πιο νωρίς κοντά της...λάθος? μπορεί...) Σαφώς και ισχύει το μη κρίνεις ινά μη κριθείς...και προσπαθώ σε κάθε πτυχή της ζωής μου να το ακολουθώ πλέον...έχοντας ένα παιδί και περιμένοντας ένα δεύτερο...
Συμφωνώ!
Μερικές γυναίκες οφείλουν να είναι "πρότυπα"!! Είναι το τίμημα της δόξας αυτό... το τί είναι σωστό κ κοινώς αποδεκτό, που λαμβάνει περισσότερο θετικές κριτικές, εσύ το ξέρεις καλύτερα απ'τον καθένα!! Μη χαλιέσαι!! Έχεις το Μάνο και τη μαμά Ρένα κ το μπαμπά, που απορροφούν τους κραδασμούς, ό,τι κι αν λέμε εμείς!!! keep walking, λοιπόν κ μη μασάς!!!!!!
Πριν γίνω μανούλα έκρινα πολύ...με ενοχλούσαν τα παιδάκια που έτρεχαν στην καφετέρια την ώρα που εγώ ως φοιτήτρια έπινα τον έκτο καφέ εκείνη τη μέρα και πολλές φορές είπα μα καλά τι τα βγάζουν έξω αφού δεν μπορούν να τα κουμαντάρουν!!!!χαχαχα!!τόσα ήξερα!!την καημένη μανούλα που έτρεχε ξοπίσω να προλάβει δεν την κοίταξα ποτέ!!Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι ίσως να είχε μέρες να βγει από το σπίτι να της έλειπε ύπνος ή πως πέρασε την μέρα της!!Σίγουρα όχι χαλαρά όπως εγώ!!!Όμως γυρίζει ο τροχός και τώρα είμαι εγώ στη θέση της!!είμαστε εμείς που σπέρνουμε τον πανικό στο πέρασμα μας και ίσως ενοχλούμε τον κόσμο γύρω μας!!ΣΥΓΝΩΜΗ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ!!έμαθα όμως!!!Δεν κρίνω πια τίποτα και κανέναν !!!!και αν το κάνω κάποια στιγμή είναι άθελα μου 110/100!!!Μπορεί να διαφωνήσω με κάποια μανούλα αλλά ποτέ δεν θα κρίνω!!μπορώ να πω απλά τη γνώμη αν μου ζητηθεί.ΝΑ ΒΆΛΩ ΜΑΎΡΑ ΣΤΗ ΜΑΡΊΑ που είπε και η Ολίβια εγώ θα της έβαζα κόκκινα μέχρι εκεί.ΝΑ ΘΗΛΆΣΩ ΣΤΑ 3 εγώ δεν θα το έκανα εσύ μπορείς να κάνεις ότι θες!Εμένα με έχουν βοηθήσει απαντήσεις και συζητήσεις με ανθρώπους με διαφορετική άποψη από την δική μου, δεν με έκριναν μου πρότειναν και σε κάποια πράγματα είχαν δίκιο!!
Συμφωνώ απολύτως με την Όλιβια. Έχω πάψει πλέον να κρίνω την οποιαδήποτε μαμά. Όντας δασκάλα, έχω πιπιλίσει χιλάδες φορές την καραμέλα "οι γονείς φταίνε". Όντας μαμά δύο μικρών αγοριών-αγριμιών πλέον έχω αναθεωρήσει πλήρως. Απέχθανόμουν την πιπίλα. Ο μεγάλος μου γιος έφτασε 3 χρονών για να την κόψει! Κατηγορούσα τους γονείς που κοίμιζαν τα παιδιά στο κρεββάτι τους. Ο μικρός μου είναι 28 μηνών και κοιμάται στο κρεββάτι μου. Η κάθε μαμά κάνει αυτό που κρίνει καλύτερο για τα παιδιά και όλη την οικογένεια, την δεδομένη στιγμή και υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες κάθε φορά! 'Οσο για τον θηλασμό, προσωπικά συστήνω ανεπιφύλακτα τον Σύνδεσμο Θηλασμού η μόνη σωστή ενημέρωση που είχα ήταν από τις συγκεντρώσεις κ τις συμβούλους του.
Έκρινα και κρίνομαι.Όλες τα περνάμε αυτά,ακόμα και από άσχετους ανθρώπους.Ο θηλασμός δεν είναι τόσο εύκολο πράγμα,όχι για τη νοοτροπία της Ελλάδας και την ασχετοσύνη των μαιών και των γιατρών.Αν θέλεις να θηλάσεις το μωράκι σου,όταν γεννηθεί με το καλό,πάρε αγκαζέ τη Βίκυ και προχώρα ακάθεκτη!
νομίζω κλασική συνήθεια των Ελλήνων να ασχολούνται με το τι κάνει ο άλλος και πάντα να έχουν άποψη. θηλάσεις δεν θηλάσεις ένα είναι το βασικό να είναι καλά και η μάνα και το παιδί, μια μάνα που δεν θέλει ή δεν μπορεί να θηλάσει μπορεί να του δώσει με την ίδια αγάπη το έτοιμο γάλα, αρκεί να είναι ειλικρινής με τον εαυτό της και να κάνει το καλύτερο γιατί παιδί της αλλά και για την ίδια. το να είναι κάποια απόλυτη ότι κάνει το σωστό για μένα είναι το μεγαλύτερο σφάλμα, η μητρότητα δεν σταματάει στον θηλασμό..παρόλα αυτά εγώ τον θήλασα όσο ήθελε και άντεξα..απλά πράγματα
Χωρίς να έχω διαβάσει προηγούμενα σχόλια, πέρα από το κείμενο της Όλιβ, το οποίο με βρίσκει σύμφωνη και με εκφράζει, θέλω να πω ότι ΝΑΙ και δεν ντρέπομαι καθόλου να το παραδεχτώ, νιώθω ότι έχω κάνει κάτι παραπάνω ως θηλάζουσα μητέρα. Και για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου, δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις γυναικών που το ήθελαν, το προσπάθησαν και για χ,ψ λόγους δεν τα κατάφεραν, αλλά τουλάχιστον σε όοοοοολες τις λοιπές Ελληνίδες μάνες που δεν είχαν γάλα {η συνηθέστερη μάλλον δικαιολογία, υπάρχει όμως ο παλαιότατος νόμος προσφοράς και ζήτησης}, δεν είχαν θηλή, δεν χόρταινε το μωρό, δεν, δεν, δεν, δεν ... πάνω από όλα έχει να κάνει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, με το πόσο πολύ πραγματικά θέλεις να το κάνεις αφενός και το πόσο σωστά ενήμερη είσαι αφετέρου, ζητώντας φυσικά και την από κατάλληλες πηγές βοήθεια σε παρουσία τυχόν προβλημάτων/δυσκολιών. Αν είσαι ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ να το κανεις, θα το κάνεις, συμπεριλαμβανομένων ολίγων εξαιρέσεων, όπως συμβαίνει με όλους τους κανόνες.Ίσως δίνω την εντύπωση ότι είμαι αβίαστα απόλυτη, αλλά πιστέψτε με, δεν έχω περάσει και λίγα και δεν τα κατα΄φερα έτσι απλά. Τι να πρωτοθυμηθώ ... σαν πρωτομανα και αποφασισμένη να θηλάσω, λίγες μέρες μετά τον τοκετό που επέστρεψα στο σπίτι, κατακαλόκαιρο κι ενώ όλοι ήταν μπροστά στις οθόνες τους παρακολουθώντας τους Ολυμπιακούς, ψηνόμουν στο πυρετό κι ούτε καν κατάλαβα πώς ήλθε η πρώτη μου μαστίτιδα, ενώ έκανα τα παντα για να την προλάβω ... πόνος απίστευτος ... μέχρι τους 10 μήνες της κόρης μου πέρασα έξι στο σύνολο μαστίτιδες, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο επώδυνες. Το δεύτερο παιδί μου δεν είχα την τύχη να το θηλάσω λόγω σοβαρότατου προβλήματου υγείας μου που ακολούθησε τον ειρερτικά επίπονο τοκετό του και φαρμάκων που έπρεπε να παίρνω για αρκετούς μήνες. Όσο για το βενιαμίν μας είναι 17 μηνών και συνεχίζει ν θηλάζει. Δεν είναι όμως και τοοοοσο απλό ... να έχεις στο σπίτι από τη μια το μεγαλύτερο σου παιδί να πηγαίνει πρώτη δημοτικού και να είσαι κοντά του και δίπλα του στα πρώτες καιμοναδικές προσπαθειές του να γράψει,να συγκεντρωθεί κ.λ.π., από την άλλη τον τρίχρονο και ιδιαίτερα ευαίσθητο δεύτερο παιδί να κλείνεται στον ευατό του και νιώθει όχι και τα καλύτερα συναισθήματα σαν παιδί {sandwich} και να θηλάζεις ταυτόχρονα. Εκτός του ότι τους πρώτους 2,5 μήνες ειδικά οι προ του βραδυνού ύπνου θηλασμοί διαρκούσαν επί τρεις ώρες συνεχόμενα λόγω των κολικών ... θα μπορούσα να γράφω κι άλλα, δεν είναι ΜΟΝΟ αυτά, αλλά νιώθω ότι είναι αρκετά για να καταλάβει κανείς ότι δεν είναι και ΤΟΣΟ αβίαστα εύκολη όλη αυτή η προσπάθεια που είχε σαν αποτέλεσμα να με κάνει να νιώθω περήφανη ... αυτά...
Μου αρέσει που γράφει η Ολίβια "Πριν κρίνεις σκέψου" που το επεκτείνω "πριν μιλήσεις και γράψεις σκέψου".Όταν λες "θέλω να πω ότι ΝΑΙ και δεν ντρέπομαι καθόλου να το παραδεχτώ, νιώθω ότι έχω κάνει κάτι παραπάνω ως θηλάζουσα μητέρα" είναι σαν να λες οτι αυτές που προσπάθησαν ΔΕΝ έκαναν αυτό το κάτι παραπάνω που έκανες εσύ για να επιτύχουν τον θηλασμό σε περίπτωση που τελικά απέτυχαν. Δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις τι έχει κάνει μια μάνα ως προσπάθεια να τα καταφέρει.Επειδή εσυ τα κατάφερες δεν σημαίνει οτι έκανες κάτι παραπάνω αλλά ήσουν τυχερή και σε βοήθησαν κάποιες καταστάσεις.Στο λέω αυτό ορμώμενη απο την προσωπική μου εμπειρία καθώς τον μεγάλο μου δεν κατάφερα να τον θηλάσω ενώ τον μικρό τον θήλασα χωρίς να έχω προσπαθήσει όσο προσπάθησα στον πρώτο.Έχοντας περάσει και από τις δυο καταστάσεις τάσσομαι υπερ των μαμάδων που έδωσαν τον δικό τους αγώνα και δεν τα κατάφεραν οπώς και αυτές που λένε με ειλικρίνεια οτι δεν ήθελαν να θηλάσουν για τους δικούς τους λόγους. Ποια είμαι εγώ για να τους κρίνω !
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΥΤΟΣ Ο "ΠΟΛΕΜΟΣ" ΘΗΛΑΖΩ -ΔΕΝ ΘΗΛΑΖΩ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΟΣ...ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΟΧΙ...ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΕΛΑΦΙΚΟ ΘΗΛΑΖΩ ΑΛΛΑ ΖΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ(ΚΑΠΝΙΖΩ-ΠΙΝΩ ΚΤΛ)ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΟΣΕΣ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΙΣ ΜΗ ΘΗΛΑΖΟΥΣΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΤΟΥΣ...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΑΛΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ "ΥΓΙΕΣ" Η ΕΞΥΠΝΟ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ...ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΟΝΟΙ ΑΓΑΠΗΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΓΙ'ΑΥΤΑ...
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου εγω πρόσφατα δέχτηκα κριτική απο άλλη μάνα γιατι έδωσα την ίδια μέρα δεύτερο παγωτό στη κόρη μου και το πόσο καλα και μεθοδευμένα κάποια πράγματα τα κάνει η ίδια και η οικογένεια της στα δικα της τα παιδια και για το μόνο που έχω μετανιώσει είναι που δεν την εβρισα εκείνη την ώρα να ξέσπασω κιολας βρε αδερφέ!
RESPECT!!!!!!!!!!!!!! <3
συμφωνω απολυτα μαζι σου! κ συμφωνω γιατι το εχω κανει κ εγω, εχω κρινει πριν γινω μαμα αλλα κ λιγο μετα αφοτου ειχα γινει. οσο περναει ο καιρος ομως καταλαβαινω οτι ειναι ετσι ακριβως οπως τα λες. εχω βρει μπροστα μου λιγες καταστασεις που ομως με εκαναν να καταλαβω πολλα για το πως ειναι να μεγαλωνει κανεις παιδι κ πως το μεγαλωνει...παιζουν πολλοι-πολλοι παραγοντες ρολο.
Μπράβο ¨Ολίβια συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.Προσπαθώ να μην κρίνω κανέναν και τίποτα στην ζωή μου γιατί δεν ξέρω πως ζει ο άλλος ή για πιο λόγο κάνει κάτι.Εμείς βλέπουμε μόνο το τώρα,το αυτή την στιγμή.Συγνώμη αν καμία φορά άθελα μου έκρινα καποιον-οια.Και μην κρίνεις για να μην σε κρίνουν.
Ποσο καλα τα λες!!!!!!!!!!!!!!!!!!Αμα γεια σου!!!!!
Έτσι είναι. Άλλο να λες τη γνώμη σου ή την εμπειρία σου (εάν σου ζητηθούν) και άλλο να κρίνεις τον άλλον.
ΧΩΡΙΣ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ ΕΧΩ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΕΙ....ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΚΡΙΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ, ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ.... Ν'ΑΓΙΑΣΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ....
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Το πιο εύκολο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να κρίνει τον άλλον, όμως το καλύτερο είναι να σκεφτεί με αγάπη! Θα υπάρχει κάποιος λόγος που ένας άνθρωπος, μία μαμά, κάνει κάτι που μας φαίνεται "λάθος", κάτι που "ποτέ εμείς δεν θα κάναμε έτσι"! Θεωρώ ότι το κάθε παιδί είναι μοναδικό και χρειάζεται μαναδική ματαχείριση!!! :)
Μπράβο Ολίβια!!!
Θα σου αφιερώσω το σημερινό μου ποστ γιατί πραγματικά με συγκίνησες, μου θύμισες τον "παλιό" μου εαυτό (προ παιδιού) που είχα άποψη για όλες τις φίλες-μάνες και μου θύμισες μια εποχή που εγώ η ίδια έκρινα τη μαμά μου για το πόσο λάθος με μεγάλωνε βλέποντας τις μαμάδες φιλενάδων μου που ΔΕ δούλευαν και πέρναγαν όλη τη μέρα στο σπίτι με τα παιδιά τους. Όσο ζούμε μαθαίνουμε και τι πιο όμορφο από το να μαθαίνουμε από τα ίδια μας τα παιδιά. Μόνο έτσι γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.
Εγραψες παλι φιλενάδα! Σε ευχαριστουμε πολυ!