Το δαχτυλάκι
Η κόρη μου πιπιλάει τον αντίχειρά της κάθε φορά που πέφτει για ύπνο. Συνήθως αρκούν λίγα λεπτά για να την πάρει ο ύπνος και μετά το δάχτυλο γλιστράει απαλά απαλά από το στοματάκι της μέχρι που «Πλοπ!«, το χέρι πέφτει το πλάι.
Σκέφτηκα μήπως τα δεύτερα γενέθλιά της ήταν μια καλή αφορμή να το κόψει σιγά σιγά, αλλά μετά αποφάσισα ότι παραείναι νωρίς για να της το κόψω. Είναι ανάγκη και δικαίωμά της να το κάνει.
Το πιπίλισμα του δαχτύλου αποκαλείται συχνά «κακή συνήθεια» και έχω διαβάσει ουκ ολίγους γονείς να γράφουν ότι η πιπίλα είναι καλύτερη.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: τα μωρά πιπιλούν τον αντίχειρα από τη διαμονή τους στη μήτρα ακόμα. Με το που γεννιούνται, το πιπίλισμα αποτελεί την παρηγοριά τους όποτε ο μάταιος κόσμος μας τα δυσκολεύει. Και ναι, οι δύσκολες στιγμές είναι πολλές για ένα μικροσκοπικό μωρό: φόβος, κολικοί, άγχος για τα νέα βήματα, «Πού είναι η μαμά μου;«, πόνος στα ουλάκια, «βαριέμαι» κτλ..
Τα μωρά που θηλάζουν βρίσκουν παρηγοριά στο στήθος της μαμάς τους, την πιο φυσική πιπίλα! Όσα δεν θηλάζουν, το γυρίζουν στο δάχτυλο ή στην πιπίλα, εφόσον τους δοθεί.
Η μικρή μου άρχισε να πιπιλάει το δάχτυλό της μόλις έσκασαν μύτη τα δύο πρώτα της δοντάκια. Πιο πριν έπαιρνε πιπίλα αλλά πολύ σπάνια… Θα έλεγα ότι δεν μας απασχολούσε ιδιαίτερα το θέμα.
Με την εμφάνιση του πρώτου δοντο-ζοριού, όμως, τσουπ, να σου ο αντίχειρας! Κάποιοι μου έδωσαν τη συμβουλή να της δώσω πιπίλα με το ζόρι κάθε φορά που έβαζε δάχτυλο, όμως δεν έπιασε. Και μεταξύ μας, δεν αισθάνομαι καλά να πιέζω το μωρό. Πείτε με μαλθακή, αλλά δεν με νοιάζει.
Παρ’ ότι δεν τον πιπιλάει συνέχεια, παρά μόνο αυτά τα λίγα λεπτά πριν τον ύπνο, ένας ωραιότατος κάλος έχει εμφανιστεί στο αντιχειράκι της. Δεν δείχνει να την πονάει και ευτυχώς δεν έχει ματώσει ή μολυνθεί ποτέ.
Ο Αμερικάνικος Οδοντιατρικός Σύλλογος υποστηρίζει ότι τα παιδιά μπορούν να πιπιλούν τον αντίχειρά τους, χωρίς να παραμορφώνουν τα δόντια ή τις γνάθους τους, μέχρι να εμφανιστούν τα μόνιμά δοντάκια τους (συνήθως γύρω στα 6 χρόνια). Εκτός αυτού, δεν είναι όλα τα είδη «πιπιλίσματος» εξίσου καταστροφικά. Οι ειδικοί λένε ότι η ένταση του πιπιλίσματος και στο σπρώξιμο της γλώσσας είναι αυτά που παραμορφώνουν τα δόντια και κάνουν τα σιδεράκια απαραίτητα αργότερα. Τα παιδιά που πιπιλούν το δάχτυλό τους ανέμελα έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν πρόβλημα σε σχέση με αυτά που πιπιλούν επιθετικά. Αν το παιδάκι σας πιπιλάει ζωηρά, τότε ίσως χρειαστεί να του κόψετε τη συνήθεια γύρω στα 4. (πηγή: http://www.babycenter.com)
Δεν σας κρύβω ότι οι ιστορίες για παιδιά που έφτασαν να πιπιλούν το δάχτυλό τους ως ενήλικες για να κοιμηθούν δεν με ενθουσιάζουν, όμως ειλικρινά, πιστεύω πως αν μπω τώρα σε διαδικασία να σταματήσω τη χαριτωμένη αυτή συνήθεια της κόρης μου, περισσότερο κακό παρά καλό θα της κάνω…
Όσο για τα σιδεράκια… Εγώ είχα τρομερό πρόβλημα προγναθισμού, σε σημείο οδοντίατροι και ορθοδοντικοί να πιστεύουν πως μασουλούσα 10 πιπίλες και 10 δάχτυλα ταυτόχρονα και όμως… δεν πήρα ποτέ πιπίλα, ούτε πιπίλησα δάχτυλο… Στην περίπτωσή μου άλλος παράγοντας θεωρήθηκε πως έπαιξε ρόλο στην εξέλιξη των δοντιών μου: οι απανωτές ιγμορίτιδες και η δυσκολία μου να αναπνεύσω από τη μύτη κάθε φορά που αρρώσταινα… Ότι και να έφταιξε, τα σιδεράκια μπήκαν και τα δόντια έστρωσαν, οπότε ούτε γάτα, ούτε ζημιά!
Mεταξύ μας, βρίσκω τόσο τρυφερή την εικόνα ενός μικρούλικου που πιπιλάει το δαχτυλίνι του… Ααααχ… Την αφήνω λοιπόν… Άλλωστε έχω και την άδεια τόσων οδοντιάτρων! Δεν μπορεί, κάτι θα ξέρουν επιστήμονες άνθρωποι!
Υ.Γ. Και επειδή βλέπω πάλι τις κλασικές ιστορίες στα σχόλια, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι όχι, δεν σκοπεύω να την αφήσω για πάντα να πιπιλάει το δάχτυλό της… Θεωρώ ότι μετά από μισό χρόνο θα είναι και η ίδια σε θέση να συνεννοηθεί και να καταλάβει τους λόγους που μπορεί να ζήσει και χωρίς να μουσμουλάει το δάχτυλό της!
Μέχρι 2α δημοτικού πιπιλούσα το δαχτυλό μου... θυμάμαι να έχω και κάλο...ποτε δεν μου έδωσαν πιπιλα! Τα δόντια μου είναι πιο ίσια και απ οτι αν ειχα βάλει σιδεράκια!!!
telika ta perissotera paidakia pernane auth th fash tou pipilismatos!!!!!!!!!!etsi kai o arhs mou,apo mhnwn pipilouse to daxtulo tou,eixe ginei pia diplasio otan htan 2 kai kati,den htan apla kalos auto to pragma!!!!!!!!!!!meta apo polles suzhthseis me thn paidiatro apofasisame na laboume drastika metra.kauterh piperia.auth htan h lush,kai mono h murwdia ths sto daxtulo tou gia ena bradu htan arketh gia na mhn to balei pote 3ana!h mikrh mas-12 mhnwn-pipilaei to daxtulo ths epishs.gia na doume,8a to kopsei to idio eukola tou xronou??????????????????????????
Η κόρη μου δεν πήρε ποτέ της πιπίλα, από το μαιευτήριο έβαζε τον αντίχειρά της στο στόμα... Με απασχόλησε όσο μεγάλωνε άλλα δεν είχα πάθε και εμμονή να της το κόψω, αφού την ηρεμούσε. Το έκανε μόνο όταν ήθελε να κοιμηθεί και το έκοψε στην ηλικία των 5. Οι δικοί μου προσπαθούσαν να της το κόψουν νωρίτερα, άλλα δεν ξέρω γιατί, ποτέ δεν το είδα τόσο τρομερό. Βέβαια όταν μεγάλωσε της έλεγα για τα δόντια της και με αυτό το επιχείρημα και το επιχείρημα των μικροβίων θυμάμαι το έκοψε. Πάντως έχει πρόβλημα στην άρθρωση, συγκεκριμένα στο σίγμα, παρόλο που τα δοντια της δεν είναι στραβά. Την έχει δει οδοντίατρος και δεν ανέφερε κάτι για σιδεράκια.Αν υπήρχε πρόβλημα , τώρα που είναι 11 χρονών δε θα μας το έλεγε η γιατρός? Πάντως όταν τυχαίνει και κοιτάζω καμια φωτο της με το δάχτυλο στο στόμα, λιώνω, μου φαίνεται το πιο τρυφερό πράγμα του κόσμου...
Μην αγχώνεσαι!!! Η Αθηνά απ'ότι φαίνεται έχει πολύ δυνατό χαρακτήρα και θα το κόψει, όποτε νιώσει έτοιμη!! Εγώ που δεν ήμουν έτσι, πιπίλιζα τη δαχτυλούμπα μέχρι τα 7 και μετά να τα στραβά δόντια και τα σιδεράκια και ο πόνος....πφφφφ!!! Κάνε, Θεέ μου τα παιδιά μου να πάρουν τα δόντια του μπαμπά τους!!!!
Όταν ήμουν έγκυος, στον 5ο περίπου την είδαμε στον υπέρηχο να πιπιλάει τον αντίχειρά της και δεν το σταμάτησε πολύ. Πήρε πιπίλα μόλις το πρώτο τρίμηνο και αυτό μόνο όταν ήθελε να κοιμηθεί και μετά την έφτυσε και επαήλθε στο δάχτυλο. Πριν λίγους μήνους (2+) έκοψε το δαχτυλάκι και της έβαλα χάνζαπλαστ με αποτέλεσμα 3 νύχτες να ξυπνάει κλαίγοντας γιατί δεν μπορούσε να το πιπιλήσει! Από την ενδοεπικοινωνία την ακούω μερικές φορές να ρουφάει με πάθος και πολλές φορές δεν το βγάζει όλη μέρα από το στόμα. Αποφάσισα πως πρέπει σταδιακά να το κόψει (έπαθε και γαστρεντερίτιδα και η γιατρός είπε ότι θα παθαίνει πολλά αφού βάζει τα βρώμικα χέρια στο στόμα). Αρχικά άρχισα με τις βόλτες... της είπα ότι αν βάζει το δάχτυλο στο στόμα θα γυρίσουμε αμέσως σπίτι και δούλεψε (ξεχνιέται βέβαια καμιά φορά). Έχω τώρα μια εβδομάδα που ξεκίνησα να το κόψουμε και στο σπίτι εκτός από την ώρα του ύπνου. Δεν ξέρω πως θα ακουστεί αλλά εγώ έτρωγα τα νύχτα μου και ένας φίλος μου μου χτυπούσε το χέρι όποτε με έβλεπε.. σε μια εβδομάδα είχα κόψει συνήθεια 24 χρόνων! Οπότε της χτυπάω το χέρι, εκείνη γελάει και όποτε με βλέπει δεν το βάζει...απλά μερικές φορές το πλησιάζει στο στόμα και περιμένει να δει την αντίδρασή μου. Μακάρι να το κόψουμε σύντομα γιατί και η οδοντίατρος είπε πως αν δεν κόψει μέχρι τα 4 θα είναι χάλια τα δόντια της!!!
Ολιβιάκι θα συμφωνήσω μαζί σου όσον αφορά στην πίεση που ΔΕΝ πρέπει να ασκείται στα παιδάκια μας για την διακοπή κάποιας "κακής" συνήθειας...σίγουρα η κάθε μανούλα μπορεί να βολιδοσκοπήσει και να κρίνει το καλύτερο για το μωρό της...είτε αυτό είναι μιας ημέρας είτε 18 χρονών (!)... Το στοίχημα που είχες βάλει εσύ με τον εαυτό σου για την κατάργηση του πιπιλίσματος δαχτύλου πριν τα 2α γενέθλια...το έβαλα κι εγώ πριν γίνει η κόρη μου 2 για να κόψουμε την πιπίλα...ως εκ θαύματος το καταφέραμε εν μία νυκτί...απλά της την έκοψα με το ψαλίδι λέγοντάς της ότι την ρούφηξε η σκούπα...της την έδωσα έτσι χαλασμένη, αλλά όταν την έβαζε (με δυσκολία) στο στόμα και την έπαιρνε ο ύπνος η πιπίλα έπεφτε...την επόμενη μέρα μου την έδωσε και μου είπε ότι δεν τη θέλει έτσι που έγινε...αυτό ήταν...ξεμπερδέψαμε με αυτή...από εκείνο το βράδι απλά παραμιλούσε λέγοντας (στον εαυτό της) κάτι απίθανες και με τρελό γέλιο ιστορίες για να αποκοιμηθεί!!! Σίγουρα έγκειται στο κάθε παιδί πόσο εύκολα ή δύσκολα μπορεί να κάνει μετάβαση σε κάτι νέο, κόβωντας μια ανακουφιστική για εκείνο συνήθεια...κι εγώ είχα κρατήσει πιπίλες καβάντζα σε περίπτωση που η μικρή μου αντιδρούσε για να της την ξαναδώσω, δεν είχα κανένα σκοπό να το τυραννήσω το παιδί εφόσον θα έβλεπα μια αρνητική συμπεριφορά... Το ίδιο και με την πάνα, χωρίς πίεση απλά ήρθε η ώρα να αγαπήσει την λεκάνη της τουαλέτας και να θέλει από μόνη της να κάνει ότι η μαμά κι ο μπαμπάς...ούτε καν γιο-γιο δεν προλάβαμε να της προτείνουμε!!! Αυτό έγινε το καλοκαίρι από τα 2 στα 3 της χρόνια. Όλα αυτά τα λέω για να τονίσω και την θέληση-όρεξη του παιδιού να αλλάξει συνήθεια...οπότε, ας μην πιεστεί το Αθηνάκι κυρίως τώρα που έρχεται και το μπεμπέ και μπορεί όλα αυτά να τα θεωρήσει συνομωσίες προς όφελος του νέου μέλους!!! Είσαι μάνα, ΚΑΛΗ μάνα και ξέρεις το παιδί σου...άστο να σε κατευθύνει ανάλογα!!! Σας φιλώ πολύ!!! Μια εγκυούλα, χοντρούλα, νυσταγμένη μανούλα...
Και ο γιος μου ξεκινησε το πιπιλισμα περιπου 3 μηνων αφου ειχαμε δοκιμασει καθε ειδους πιπιλα και δεν δεχοταν καμια.Βλεπω πως τα πανω μπροστινα δοντακια του εχουν στραβωσει και στεναχωριεμαι.Εχει κανει επισης καλο στο δαχτυλακι του.Επισης συνηθως αρχιζει το πιπιλισμα οταν αρχιζει να νυσταζει ή πολλες φορες οταν απλα θελει να χαλαρωσει.Πιπιλαει καποιες στιγμες και μεσα στον υπνο του μολις πιασει το νανι του,επιθετικα θα ελεγα.....Σκεφτομουν τωρα που θα ειναι 2,5 να προσπαθησω να του το κοψω(χωρις βεβαια να ξερω ακομα,πως)αλλα οταν σε 6 μηνες θα ερθει το δευτερο μωρακι ,φοβαμαι μην μου αρχισει να ¨χαιδευεται"και υιοθετησει τις ιδιες συμπεριφορες...Ηδη το καλοκαιρι σκεφτομαι να "κοψουμε"και την πανα και δεν θελω να του "πεσουν"ολα μαζεμενα....
καλα κανεις και την αφηνεις Ολιβια,εχω διαβασει οταν οταν επεμβαινουμε και τα πιεζουμε να σταματησουν μια συνηθεια πχ πιπιλισμα δαχτυλου,τοτε μετα ανακαλυπτουν χειροτερη συνηθεια για τους γονεις και για τα ιδια.Η παρηγορια της ειναι,ξε-αγχωνεται ετσι και ηρεμει δεν βρισκω κατι κακο ειλικρινα.Και εμενα για να κοιμηθει χαιδευει τα μαλλια μου,αυτο τον ηρεμει γιατι να του το κοψω?μικρουλια ειναι ακομα,απο μονα τους θα κοψουν την οποια συνηθεια
Αχ τί ανακούφιση το άρθρο σου! Ο μικρός μου είναι σχεδόν ένα μήνα μικρότερος από την Αθηνούλα...όταν είχα διαβάσει το προηγούμενο Post σου περί "δαχτυλακίου..." αγχώθηκα...και όσο πλησιάζουμε τα δύο, τόσο αγχωνόμουνα! Να σκέφτομαι διάφορους τρόπους, οι οποίοι ΟΛΟΙ μου φαινόντουσαν αναποτελεσματικοί. Είναι η ασφάλειά τους...Εγώ προς το παρόν (και το τονίζω, προς το παρόν) το χαίρομαι...είναι τόσο τρυφερή εικόνα! Ας δώσουμε μια μικρή παράταση λοιπόν!
Ολίβια κατ' αρχήν εύχομαι να έχεις μια όμορφη και καλή εγκυμοσύνη και με το καλό να έρθει το νέο μέλος της οικογένειας. Συμφωνώ μαζί σου ότι δεν πρέπει να πιέζουμε τα παιδιά στο συγκεκριμένο θέμα. Εμείς πήραμε πιπίλα από την πρώτη μέρα που τον έφερα στο σπίτι και δεν την αποχωριζόμασταν ποτέ, πραγματικά είχε απόλυτη εξάρτηση... εκνευριζόμουν μάλιστα πολύ από τα δήθεν χαριτωμένα σχόλια του τύπου: "άντε καλέ ολόκληρος άντρας έγινες, τι την θέλεις την πιπίλα?" όταν ήταν μόλις 2 χρονών...όμως έλα που στα 2,5 χρόνια του έπαθε μια απίστευτη στοματίτιδα -είναι ότι χειρότερο και δεν το εύχομαι σε κανέναν- και αναγκαστήκαμε να την κόψουμε μαχαίρι! Το πρωί μιας μέρας που ξύπνησε μες στα αίματα από τα ούλα του, του είπα ότι τις πιπίλες μας τις πήρε ο κύριος που μας τις δίνει και δεν θα μας τις δώσει αν δεν γίνει καλά...κι εκεί που είχα οπλιστεί με υπομονή για ξενύχτια ο Νικόλας με ξάφνιασε. Το δέχτηκε και δεν ανάφερε τη λέξη πιπίλα ποτέ ξανά. Ούτε ξενύχτι ούτε τίποτα. Τι θέλω να πω? Ίσως τα μικρά μας είναι πιο έτοιμα απ' όσο εμείς νομίζουμε...:) Και κάτι ακόμα, σαν συμβουλή. Με τον ερχομό του νέου μωρού οι όποιες ανασφάλειες της Αθηνούλας θα αυξηθούν. Οι ειδικοί λένε ότι κάθε αλλαγή του τύπου «κόβω την πάνα» ή την πιπίλα ή το πιπίλισμα του δακτύλου ή αλλάζω κρεβάτι (από την κούνια) κλπ πρέπει να προηγηθούν του ερχομού του νέου μέλους εφόσον αυτό είναι δυνατό ώστε το «μεγάλο» παιδί να μη νιώσει ότι όλα γίνονται προς όφελος του νέου μέλους… Ίσως δηλαδή θα της είναι πιο δύσκολο να το σταματήσει αν βλέπει για παράδειγμα και το αδερφάκι της να πιπιλάει το δαχτυλάκι του... Όμως όλα αυτά δεν είναι τόσο σημαντικά...ευτυχώς τα παιδάκια μας είναι γερά και έχουμε μόνο τέτοια χαζοπροβληματάκια να συζητάμε...
Να σου πω λοιπόν και γω ότι πιπιλούσα το δάχτυλό μου, όχι μόνο στον ύπνο, και το έκοψα χωρίς να το καταλάβω μεγαλώνοντας (γυμνάσιο λύκειο, μην φανταστείς στα 4 μου). Δεν μου άφησε κανένα πρόβλημα στα δόντια, ούτε σιδεράκια έβαλα, ούτε πεταχτά δόντια έχω. Η μαμά μου προσπαθούσε η καημένη να μου το κόψει, αλλά τίποτα εγώ... Είναι πάντως πολύ τρυφερή εικόνα η Αθηνά με το δαχτυλάκι της στο στόμα :)
Εγω εκοψα την πιπιλα του γιου μου στους 18 μηνες γιατι ημουν εγκυος στο δευτερο και φοβηθηκα οτι οταν θα ερχοταν το μωρο δεν θα μπορουσε να την κοψει ευκολα και θα μεγαλωνε πολυ για να το κανει αυτο! Του πηρε τρεις μερες που την ζηταγε.Μετα δεν μου την ξαναζητησε ποτε!Του ειχα πει μια ωραια ιστορια και αν και μικρος το καταλαβε και ηταν πολυ ευκολο.Εμενα προσωπικα δεν μου αρεσει καθολου να βλεπω παιδακια (γιατι παιδακια ειναι στα δυο) με την πιπιλα /δακτυλο στο στομα γιατι δεν ειναι μωρα πια!Επισης νομιζω πως δεν ειναι καλο για το παιδι να μαθαινει απο τοσο μικρο στις εξαρτησεις γιατι κατι τετοιο ειναι η πιπιλα.Νομιζω οτι πρεπει να φερομαστε στα παιδακια μας αναλογα της ηλικιας τους για να τα βοηθησουμε να ειναι αυτονομα, ανεξαρτητα και να μπορουν να πατανε στα ποδια τους μεγαλωνωντας!
Ασε το παιδι να κανει αυτο που εχει αναγκη να κανει και οταν θελει θα το κοψει εκεινη.Εγω ειχα την πιπιλα μου μεχρι τα 8 δυστηχως κ μου αφησε στραβα κατω δοντια.εχω μεγαλο προγναθισμο κ οχι απο την πιπιλα αλλα λογω κληρονομικοτητας.Κ ο γιος μου που εχει πιπιλα δν την θελει ολη μερα παρα μονο οταν νυσταζει και ειναι η ωρα του υπνου.ευτυχως δν εχει την απολυτη εξαρτηση που εχουν αλλα νινακια....
Ο Φιλιππακος δεν πήρε ποτέ πιπιλα του εμπορίου. Γύρω στους 6 μήνες ξεκίνησε το δάχτυλο πριν κοιμηθεί παρ όλο που είχε το κουκλακι του απ όταν γεννήθηκε. Όπως και η Αθήνα, πιπιλαει το δάχτυλο μόνο πριν τον πάρει ο ύπνος και μετα βγαίνει απο μόνο του! Μόνο που ο Φίλιππος είναι αισίως 4 και δε λέει να το σταματήσει! Η οδοντίατρος είπε ακριβώς αυτά που λένε και οι Αμερικάνοι συνάδελφοί της και όταν τον εξέτασε δεν διεγνωσε σημαδια επιθετικου πιπιλισματος. Ούτε εγω πιεζω καταστάσεις απ τη στιγμή που δεν εμπνέουν ανησυχία, ακόμα τουλάχιστον, αλλα λίγο με αγχωνει η παράταση τη, πολυ τρυφερης για εμένα, συνήθειας!
Καλησπερα και απο εμενα!Ειμαι και εγω παιδακι που πιπιλουσε μανιωδως το δαχτυλο.Μαλιστα θυμαμαι χαρακτηριστικα πως οταν ειμουν γυρω στα 5-6 μια διαφημιση που εδειχνε το σημα του ok με τον αντιχειρα και ελεγε ''ο επιμενων ελληνικα'' και εγω οταν με κατσαδιαζε ο πατερας μου για να κοψω το πιπιλισμα του εκανα το ιδιο σημα και του ελεγα ''ο επιμενων νικα''!!!!!Δεν θυμαμαι ακριβως σε ποια ηλικια το εκοψα αλλα θυμαμαι τη μανα μου που απο φοβο μην στραβωσουν τα δοντια που ειχε δοκιμασει τα απιστευτα, τι μου το εδενε με επιδεσμο και εγω μεσα στον υπνο τον ελυνα και δωστου πιπιλισμα, τι μαλωμα απο ολη την οικογενεια μπας και με βρουν στο φιλοτιμο, τιποτα εγω εκει ''ο επιμενων νικα''.Τελικα οχι μονο δεν εβαλα ποτε μου σιδερακια αλλα η αδερφουλα μου που ουτε πιπιλα κρατησε ουτε δαχτυλο εβαλε στο στομα παιδευτηκε μια δεκαετια και κατι με τους ορθοδοντικους...Γι'αυτο ασε την μικρουλα σου να χαλαρωνει οπως της αρεσει και καποια στιγμη θα το κοψει μονη της.
Aχ να 'σαι καλά! Γέλασα πολύ με το "ο επιμένων νικά"!
Καλησπέρα σας! πιστεύω στα "δίκια σου" Ολίβια! κάθε παιδί με τη χάρη του και τα προβλήματά του. Μην κάνουμε κι εμείς, τα εύκολα-δύσκολα! Ο γιός μου, πιπίλαγε τον αντίχειρά του με επιμονή μέχρι τα 4.Έχει μια τέλεια οδοντοστοιχία, υγειή δόντια, ολόλευκο χαμόγελο, χωρίς σιδεράκια, αλλά και πλημελή προσωπική φροντίδα. Η κόρη μου δεν πιπίλησε ποτέ, ούτε δάχτυλο ούτε βοήθημα-πιπίλα! και σιδεράκια χρειάστηκε, και επαναλείψεις ορθοδοντικής χρειάστηκε και πολύ φοβάμαι, πως αν θέλει να διατηρήσει τα δόντια της σε σωστή θέση, (28 χρονών γαιδούρα τώρα πιά...) θα χρειαστεί ξανά αυτά τα κουραστικά μασελάκια.Οπότε...τι συζητάμε; άσε την Αθηνούλα, όπως ακριβώς το νοιώθεις, χαλαρή και ανέμελη ακόμα. Να πανικοβάλεσαι τώρα, μην τυχόν και βάλει σιρεράκια μετά από 10-15 χρόνια. Θεέ μου φύλαξε...
Καλησπέρα!!! Αυτο το θέμα με απασχολεί κι εμένα πολύ. Η μικρή μου από τη στιγμή που γεννήθηκε πιπιλάει το δαχτυλάκι. Για να ηρεμήσει, για να κοιμηθεί, για να αισθανθεί ασφάλεια! Πιπίλα της έδωσα πολύ και συνεχώς (μέχρι ενός έτους το πάλεψα) και δεν την κράτησε ποτέ! Έχω μεγάλη συλλογή από αχρησιμοποίητες πιπίλες, γιατί δοκίμασα όλες τις μάρκες στην αγορά (chicco, mam, avent, nuk κλπ κλπ κλπ)! Την κόρη μου την θήλασα 11 μήνες (6 αποκλειστικά, μετά μπήκαν οι κρέμες).Μόλις έβγαινε από το στήθος έβαζε το δάχτυλο! Ανακουφίστηκα που διάβασα για τον μικρό σας κάλο Ολίβια, γιατί έχουμε ακριβώς τον ίδιο στο δεξί χεράκι και ξέχασα να τον δείξω στον παιδίατρο που ήρθε για το εμβόλιο προχθές! Αν και ξέρω ότι οφείλεται στο πιπίλισμα! Θέλω να πω το εξής: εγώ γεννήθηκα με το δάχτυλο στο στόμα (που λέει ο λόγος). Η μητέρα μου όμως με πίεσε και πήρα πιπίλα. Όταν ήμουν 4 ετών, μια φίλη της σε μια εκδρομή που είχαμε πάει, μου πήρε την πιπίλα και την πέταξε στα σκουπίδια λέγοντας "ντροπή ολόκληρη κοπέλα με πιπίλα στο στόμα"!!!!! Αυτο το περιστατικό το θυμάμαι σαν να έγινε χθες! Η μητέρα μου δεν αντέδρασε, αλλά και δεν μου έδωσε πιπίλα ξανά. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου είναι εκείνο το βράδυ που γυρίσαμε σπίτι από την εκδρομή, που έπρεπε να κοιμηθώ χωρίς την πιπίλα μου!!!! Δεν έχω ξανανώσει χειρότερα ΠΟΤΕ! Και τότε ήταν που ξαναέβαλα το δάχτυλο! Αποτέλεσμα; Το έκοψα στα 24 (όταν έκανα πρώτη φορά σοβαρή σχέση και ντρεπόμον να κοιμηθώ με το δάχτυλο στο στόμα μπροστά στο τότε αγόρι μου)!!! Ναι Ok τα δόντια μου είναι ψιλοστραβά, αλλά δεν έχω θέμα πέραν του αισθητικού! Νομίζω ότι η Ολίβια έχει δίκιο. Η πίεση δεν είναι καλός σύμβουλος! Εγώ θα την αφήσω να κάνει ότι θέλει! Αν αυτό την υσηχάζει so be it! Τα δόντια φτιάχνουν!
Ολίβια θα συμφωνήσω μαζί σου ότι μετά από έξι μήνες είναι καλή περίοδος για να προσπαθήσετε να κοψετε αυτή τη συνήθεια γιατί τότε θα μπορείς πραγματικά να συνενοηθείς μαζί της.Εμείς κόψαμε την πιπίλα στα 2,5 πανεύκολα γιατί επί μια εβδομάδα του έλεγα την ιστορία με τη νεραίδα που παίρνει την πιπίλα από τα μεγάλα παιδάκια κ τη δίνει στα μώρα κ ένα μεσημέρι την έκρυψα κ αυτό ήταν!!Γενικά μετά τα 2,5 είναι πιο εύκολο να τους αλλάξεις συνήθειες, ας λένε κάποιοι ότι είναι αργά κ ότι έπρεπε να είχαν ήδη κοπεί!Αλλά βασικά η καθεμιά μας βλέπει το παιδάκι της πως ανταποκρίνεται κ ανάλογα πράττει!!
Εγώ είμαι από τα παιδάκια που έβαζα το δάχτυλο στο στόμα και μάλιστα μέχρι τις αρχές του γυμνασίου σχεδόν!!!Πότε δεν πιέστηκα να το κόψω ήταν μια απόφαση που πήρα μόνη μου και μάλιστα τελείως ασυναίσθητα!Δεν θυμάμαι ούτε ένα λεπτό να σκέφτηκα ας το κόψω μωρέ!!!απλά έγινε!!!και εγώ όπως η Αθηνούλα λίγο πριν τον ύπνο και μετά τέλος!Όταν ήρθε η ώρα του ορθοδοντικού θυμάμαι αξέχαστα να λέει στο μπαμπά μου ο μόνος λόγος που της βάζω σιδεράκια είναι ότι είναι κοπέλα!!αν ήταν αγόρι δεν θα τα βάζαμε καθόλου!!πρόβλημα σχεδόν μηδενικο!!Δυο χαριτωμένα δοντάκια με ελαφριά κλήση προς τα έξω!!!!!Εμένα μου άρεσα!!!χαχαχα!!Οι γιοί μου και οι δύο πήραν πιπίλα και αυτοί την χρησιμοποιούν μόνο λίγο πριν από τον ύπνο και μετά πέφτει!Ο παιδίατρος στον μεγάλο μου που είναι 2 1/2 μου είπε ότι άρχισε να βλέπει μια μικρή κλίση στην πάνω γνάθο!!Οπότε τι πιπίλα τι δαχτυλάκι το ίδιο είναι!!!Εγώ με τι καρδία θα του την κόψω δεν ξέρω αλλά μην ανησυχείς καθόλου για το Αθηνάκι όταν νιώσει έτοιμη θα το κάνει μόνη της και κατά την γνώμη μου τώρα που έρχεται και το νινάκι μην την πιέσεις για κανένα λόγο!!!
θα διαφωνησω λιγακι μαζι σου....η μαλλον θα συμφωνησω ως προς το κομματι των συναισθηματων και των "κενων" που συμπληρωνει το πιπιλισμα του δακτυλου...ναι,συναισθηματικα καποια παιδια το εχουν αναγκη και δεν μπορουμε να φερουμε αντιρρηση σε αυτο....ορθοδοντικα ομως η πειρα μου μου εχει δειξει πως τα παιδακια που πιπιλουν το δακτυλακι η παιρνουν πιπιλα εως 3,4 χρονων (καμια φορα και λιγο μικροτερα)εχουν ταση για προγναθισμο ανω γναθου και αυτο αν υπαρχει θα φαινεται απο τωρα...δεν εχεις παρα να επισκεφτεις ειτε εναν ειδικο ορθοδοντικο η εναν πολυ ενημερωμενο παιδοδοντιατρο και θα διαπιστωσει αμεσως αν υπαρχει η ταση αυτη η οχι...το καλο ειναι πως ενω ειχες κι εσυ προγναθισμο οι παραγοντες ηταν εξωτερικοι οποτε η κληρονομικοτητα δεν υπαρχει σαν παραγοντας επιβαρυντικος.Οσο για την λαθος θεση της γλωσσας και την καταποση,ναι οντως ειναι αιτιες για την δημιουργια προγναθισμου.Συνυπαρχουν με το πιπιλισμα γιατι οταν αυτο συμβαινει αναγκαστικα η θεση της γλωσσας αλλαζει οποτε σχεδον παντα γινεται κι αυτο μια "κακη συνηθεια¨η ¨εξη¨ορθοδοντικα...δεν σου λεω να ανησυχησεις αλλα ουτε και να χαλαρωσεις...απλα εχε στο νου σου μια προγραμματισμενη επισκεψη σε καποιον ειδικο αν η Αθηνα δεν σταματησει την συνηθεια της....τα σιδερακια το πιο πιθανο ειναι πως θα τα φορεσει,λιγα παιδακια πλεον δεν τα χρειαζονται η δεν τα φορανε,καλως η κακως εχει γινει σχεδον αμεση αναγκη...τουλαχιστον μπορει να μειωθει ο χρονος θεραπειας και ο κοπος και τα βασανα του παιδιου αποφευγοντας την δημιουργια προγναθισμου...ξερεις τι ταλαιπωρια ειναι αφου τα φορουσες και η ιδια...ελπιζω να μην σε κουρασα..
Ευχαριστώ για τη συμβουλή! Θα το κάνω! Όσο για τη δική μου εμπειρία με τα σιδεράκια ήταν φρικτή, αλλά είχα πραγματικά ΤΕΡΑΣΤΙΟ θέμα!
Να σου πω κι εγώ κάτι για να τρομάξεις; Μόλις χθες μου έλεγε μια φίλη μου (επειδή το συζητάμε το θέμα και για τη δική μου κόρη) ότι η κόρη της (4,5 σήμερα) πιπίλιζε τον αντίχειρά της επίσης για να κοιμηθεί και όταν αισθανόταν "άσχημα"... Κάλο δεν έκανε στο χέρι, αλλά και τα δύο μπροστινά δοντάκια πετάχτηκαν προς τα έξω. Πρόσφατα την πήγε σε παιδοδοντίατρο, ο οποίος της έβαλε μασελάκι (α! και ο ουρανίσκος έγινε τοξωτός) το οποίο έχει μια βιδούλα και την οποία η μαμά θα στρίβει σε τακτά χρονικά διαστήματα για να μετατρέψει την "μουσουδίτσα" σε κανονικό στόμα... Κι έχει και σχαρίτσα για να μην μπαίνει δάχτυλο μέσα.... Το βάζει μόνο στον ύπνο της. Όλα αυτά εμένα με τρομοκράτησαν.... δεν ξέρω εσένα....
Παιδί με παιδί διαφέρει... Πιθανότατα το κοριτσάκι αυτό να έκανε "επιθετικό" πιπίλισμα όπως αναφέρει και το άρθρο του mybabycenter...
Υποθέτω ότι το έχεις πια αποφασίσει και αισθάνεσαι καλα με αυτη σου την απόφαση. Εγω θα ήθελα μόνο να σου πω την δική μου εμπειρία. Άλλωστε όλοι τις δικές μας μοιραζόμαστε. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αργότερα θα είναι πιο εύκολο να ασχοληθείς και να την βοηθήσεις να κόψει το δάχτυλο. Ίσως αργότερα που θα έχεις και το δεύτερο μπέμπακι να είναι πολυ πιο δύσκολο, αλλα εκει που θέλω να καταλήξω είναι ότι η βαφτιστήρα μου 10 ετών φέτος τον Φεβρουάριο, ακόμα κοιμάται με το δάχτυλο και γενικά χαλαρώνει με αυτό. Στα δυο δεν είναι αντίαισθητικό αλλα στα 10 πίστεψε με είναι πολυ! Και το κυριότερο ότι έχει τρομερή εξαρτηση απο ενα δάχτυλο. Βέβαια θα πρέπει μάλλον να συμβουλευτεις κάποιον ειδικό όχι σε θέματα ανατομίας αλλα μάλλον ψυχολογίας όταν έρθει η ώρα για την βοηθήσεις να το κόψει. Σου εύχομαι να την χαίρεσαι και να είστε πάντα καλα!
Δεν διαφωνώ, άλλωστε έγραψα ότι δεν με ενθουσιάζουν οι ιστορίες με ενήλικες που πιπιλούν το δάχτυλό τους. Θεωρώ, όμως, ότι τα δύο είναι ούτως ή άλλως μια πολύ κρίσιμη και περίπλοκη ηλικία και ότι ένα παιδί έχει ακόμα ανάγκη να ανακουφιστεί απ' οτιδήποτε το ενοχλεί ή το απασχολεί. Θεωρώ ότι στα 3 για παράδειγμα, μπορείς να συνεννοηθείς και να εξηγήσεις καλύτερα. Προς Θεού, δεν είπα ότι θα την αφήσω να το πιπιλάει μέχρι τα δέκα!
Olivia, sugxaritiria sou efxomai... Kai me to kalo na erthei to bebe. Ego eimai 30 eton Kai akomi thumamai poso me xalarone to pipilisma. Pipilousa to daxtylo mou mexri... To gymnasio! Ta dontia mou einai oloisia Kai oi antixeires kanonikotatoi. De Leo oti einai fysiologiko se toso megali hlikia na pipilao to daxtylo mou. Afto pou pistevo omos einai oti otan tha niosei etoimi tha to kopsei moni tis. Alloste me to pipilisma paragontai oi endorfines pou einai oi ormones tis iremias!!! Den einai tyxaio pou ta paidia pipiloun to daxtylo toys otan nustazoun, otan klaine, otan einai koyrasmena-eknevrismena, otan ponane k.l.p. ... To "synexeia" tha itan provlima Kai oxi o ypnos. Na ti xairesai ti zouzouna soy Kai me to kalo to 2o moraki.
olivia mou ego eimai o master to pipilismatos!!! pipiliza to daxtilo mou mexri pempti dimotikou...tetarti dimotikou evala siderakia itan maselaki epitides k kala na to kopso k go ebgaza ta siderakia k pipiliza...eidika to vradi...itan mia terastia parigoria gia mena bebaia tora euxome nai na eixa isia dontakia alla ftegane k oi goneis mou pou den epemenan me ta siderakia k otan ta espasa den me pigan na ta ftiaksoume.. to mono pou prepei na proseksei einai i kathariotita tou xeriou na min pathei kammia molinsi alla an to pipilaei mono gia na koimithei..astin na to kanei!!!xx
"Το κρανίο και το πρόσωπο του παιδιού συνεχίζουν από τη γέννηση και έπειτα να διαπλάθονται και να μορφοποιούνται. Το περιβάλλον, τα καθημερινά ερεθίσματα που δέχεται το στόμα επιδρούν στη διάπλαση του προσώπου έως τουλάχιστον τα πρώτα τέσσερα χρόνια της ζωής. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας δεν προκύπτουν μόνο από τα γονίδια των γονιών μας αλλά και από τον τρόπο διατροφής και τις συνήθειες των πρώτων μας χρόνων. Παιδιά που δεν θήλασαν ή θήλασαν ελάχιστα, παιδιά που πίνουν γάλα στο μπιμπερό έως 3 και 4 ετών, νήπια που έχουν έντονη τη συνήθεια της πιπίλας, θέτουν τα οστά του προσώπου τους υπό την καθημερινή επίδραση "ανώμαλων" δυνάμεων που επηρεάζουν την ανάπτυξή τους. Σύμφωνα με έρευνες των τελευταίων 10 χρόνων, στο πρόσωπο των παιδιών αυτών συχνά, με τον καιρό, συμβαίνουν τα εξής: 1. Τα δόντια του παιδιού πάσχουν πιο συχνά και πιο σοβαρά από τερηδόνα. 2. Η άνω οδοντοστοιχία εφιππεύει την κάτω οδοντοστοιχία, με αποτέλεσμα το στόμα να μην κλείνει σωστά. Νεότερη έρευνα δείχνει ότι όσα μωρά θηλάζουν για περισσότερο από 12 μήνες έχουν 20 φορές μικρότερη πιθανότητα για ανώμαλη συγκλιση των δοντιών. 3. Δόντια συναθροίζονται, βγαίνουν όλα μαζί σε ένα σημείο. 4. Η κάτω γνάθος γίνεται μακρόστενη και υποχωρεί προς τα πίσω. 5. Τα μάγουλα φαίνονται ρουφηγμένα και όχι στρογγυλά. 6. Η υπερώα στην άνω γνάθο - η οροφή του στόματος - γίνετα βαθιά και μακρόστενη, τοξωτή. 7. Η γλώσσα προέχει έξω από το στόμα του παιδιού. 8. Στη συνήθη έκφρασή του το παιδί εμφανίζει ανοιχτό στόμα. 9. Γενικά το πρόσωπο χάνει τη "στρογγυλάδα" του, γίνεται μακρύ και στενό. Μπορεί να φαίνεται ασύμμετρο. 10. Το μικρό αναπνέει από το στόμα, αντί για τη μύτη, που είναι το φυσιολογικό. 11. Η αναπνοή από το στόμα φέρνει μολύνσεις, αμυγδαλίτιδες, ωτίτιδες και υπερτροφία στα "κρεατάκια". 12. Το παιδί αναπτύσσει αποφρακτική άπνοια -σταμάτημα της αναπνοής- στον ύπνο του, ροχαλίζει, κοιμάται βαριά και ανήσυχα, πέφτει το οξυγόνο του αίματός του. 13. Σημαντική αποφρακτική άπνοια μπορεί να επηρεάσει τη νοητική κατάσταση του παιδιού κατά τη διάρκεια της ημέρας, τη διάθεσή του, την απόδοσή του στο σχολείο, την καρδιακή λειτουργία και να προκαλέσει υπερκινητικότητα. 14. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την παχυσαρκία που τείνει να συνοδεύει πολλά παιδιά που πίνουν ξένο γάλα με μπιμπερό, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα πρώιμων προβλημάτων υγείας. 15. Για τους παραπάνω λόγους πιθανόν αυξάνεται ο κίνδυνος για Σύνδρομο αιφνιδίου θανάτου βρεφών...... ...... Με έκπληξη διαπιστώνει κανείς ότι ελάχιστοι γονείς πληροφορούνται για τα θέματα αυτά από επαγγελματίες υγείας. Οι ειδικοί στους οποίους όλοι οι γονείς απευθύνονται είναι σημαντικό να ευθυγραμμιστούν με τις επιταγές της σύγχρονης επιστήμης και να ενθαρρύνουν ενεργά:.... ....." Από το βιβλίο του Στέλιου Παπαβέντση (ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ) ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΙΚΟ ΘΗΛΑΣΜΟ - ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ
Εντάξει, όλα αυτά τα σοκαριστικά, σίγουρα σε κάνουν να θηλάσεις ακόμα κι αν δεν θέλεις, ακόμα κι αν δεν μπορείς! Αλλά, δεν μπορώ να πιστέψω ότι η πιπίλα που παίρνει ακόμα η κόρη μου και οι 2 φορές τη μέρα που πίνει γάλα με το μπιμπερό, θα της παραμορφώσουν τερατωδώς το πρόσωπό της (το οποίο συνεχίζει να είναι ολοστρόγγυλο, με μαγουλάκια, με κλειστό στόμα, χωρίς να κρέμεται η γλώσσα απ' έξω!) Τα δύο αραιά δόντια που έχει πάνω, έτσι βγήκαν ούτως ή άλλως, πριν μας γίνει συνήθεια η πιπίλα.
Ελινα αυτα λένε οι Έγκυρες επιστημονικές έρευνες στις οποίες στηρίζεται οτιδήποτε αναφέρεται σε αυτο το βιβλίο. Δε σημαίνει όμως αυτο ότι οποίο παιδάκι κάνει τα παραπάνω θα πάθει κ όλα αυτα. Σαν το τσιγάρο... Σου λένε ότι προκαλεί καρκίνο. Δε σημαίνει ότι όλος ο κόσμος θα πάθει καρκίνο. Αυτο που με εξοργίζει περισσότερο απο όλα ειναι η παραπληροφόρηση που έχει δημιουργηθεί γύρω απο πολλα θέματα κ στην τελική την πληρώνουν τα παιδάκια. Και φυσικά οι επαγγελματίες υγείας. Που όχι μόνο δεν μας ενημερώνουν σωστά, αλλα δεν έχουν ιδέα του τι γίνεται γιατι δεν φροντίζουν να ενημερώνονται.
Όλιβ, μικρή κι εγώ πιπιλούσα το δάχτυλό μου. Ο φωτισμένος παιδίατρός που με έβλεπε όταν ήμουν παιδί, πανεπιστημιακός καθηγητής, είχε πει στη μαμά μου που ανησυχούσε: "Δικό της δεν είναι το δάχτυλο; Αφήστε την να το κάνει ό,τι θέλει!" Επειδή το πιπίλισμα του δάχτυλου καλύπτει ανάγκες για παρηγοριά και ασφάλεια, γνώμη μου είναι να την αφήσεις να το κόψει μόνη της. Παρέμβαση τύπου πίεση ή ακόμα χειρότερα τιμωρίες (!) θα κάνουν το παιδί ανήσυχο και ανασφαλές, με αποτέλεσμα να έχει ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη να καταφύγει στο δάχτυλο για παρηγοριά!...
Η μεγάλη κόρη μου και θήλασε 7-8 μήνες και πιπίλα πήρε για άλλο τόσο και κατέληξε να πιπιλάει το δαχτυλάκι της από κει και μετά.Κοντά στα 2,5-3 που θέλησα να της το κόψω,ήταν αδύνατον.Τελικά ακολούθησα τη συμβουλή μιας φίλης που πέτυχε.Τη ρώτησα τι θα ήθελε πολύ να αποκτήσει,που όμως για να της το πάρω θα έπρεπε να σταματήσει να βάζει το δάχτυλο στο στόμα.Από την πρώτη μέρα έκανε πολύ προσπάθεια το γιαβρί μου,αλλά στον ύπνο δεν μπορούσε φυσικά να το ελέγξει.Έτσι βάζαμε hansaplast στο δάχτυλο,οπότε επειδή δεν της ήταν ευχάριστο το έκοψε τελείως.Αφού σιγουρεύτηκα οτι είχε απαλλαγεί τελείως απο την συνήθεια αυτή,(μετά από 2 μήνες αν θυμάμαι καλά) της πήρα το κουνιστό αλογάκι(σε μέγεθος μικρής φοραδίτσας ομολογώ)που ήθελε...Όσο για τα δόντια...δεν γλύτωσε ούτε το μασελακι(για τον προγναθισμό) ούτε τα σιδεράκια.Σήμερα είναι μια πολύ όμορφη τελειόφοιτη λυκείου.
ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΥΝ ΣΤΕΡΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΦΥΣΙΚΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ.... ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΠΟΥ ΠΙΠΙΛΟΥΝ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ ΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΤΣΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΠΙΠΙΛΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ.... ΕΒΛΕΠΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΗΝ ΜΕΝΝ ΠΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΚΑ ΩΣ ΜΑΙΑ ΓΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΤΙ ΟΣΑ ΝΕΟΓΝΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΑΚΙ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΗΝΑΜΕ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΗΣΥΧΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ... ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΓΩ ΩΣ ΝΕΑ ΜΑΜΑ ΑΦΗΣΑ ΤΗΝ ΕΒΙΤΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙ... ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΔΙΑΛΕΞΕ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΦΟΥ ΕΒΓΑΛΕ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΟΝΤΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΟΨΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ....ΣΗΜ.. Η ΕΒΙΤΑ ΕΙΝΑΙ 14 ΜΗΝΩΝ
Ehoume to idio ´provlima´ Olivia mou, emena tin 3-4 mera pou genithike arhise na pipilai to dahtilaki tis mehri na tin pari o ipnos, tora to pipilai k gia na mas pi oti dipsai xaxaxaxaxaxaxxaxaa...... Omos otan to kani horis ´logo´giati apla einai kourasmeni k theli nani, tin leme ´vgale to dahtilaki apo to stomataki´ k to kani.... K emis pio poli gia to dahtilo anisihoume giati ehi gini ligo kitrino k skliro se ena simio..... Mpori na min tis to kopso akoma telios alla toulahiston na elatothi, pros to paron, oso to dinaton ginete :) (18 minon einai i mikri mas)
Συμφωνώ μαζί σου! Και είναι γλυκύτατη εικόνα και τόσοι οδοντίατροι θα ξέρουν καλύτερα από τον κάθε "ειδικό". Προσωπικά πιπιλούσα το δάχτυλό μου μανιωδώς μέχρι περίπου τα 6 και τα δόντια μου είναι ίσια. Το καταευχαριστήθηκα πραγματικά! Ακόμα θυμάμαι την αίσθηση και είμαι 43!! :)
Ολιβια καταρχην να εχεις μια καλη εγκυμοσυνη...Αυτο που πρεπει να προσεξεις για το πιπιλισμα δεν ειναι τα δοντια οπως πολυ σωστα ειπες αλλα το ιδιο το δαχτυλο.Ξερω περιπτωση παιδιου που με το πιπιλισμα(σχεδον ως τα τρια)παραμορφωθηκε το δαχτυλακκι του παιδιου τοσο ωστε να δειχνει ατροφικο...Να σου ζησει η Αθηνουλα σου και με το καλο!!