Αύριο μπαίνω στην 16η εβδομάδα και ακόμα να γράψω για την 15η!!
Λοιπόν… Τα νέα μας…
Nέα δεν έχουμε! Τουλάχιστον όσον αφορά την εγκυμοσύνη.
ΔΕΝ νιώθω έγκυος (με εξαίρεση κάτι καουρίτσες, μία δυσπεψούλα που με πιάνει ΟΤΙ και αν φάω, κάτι υπερσεξουαλικά όνειρα και μία σκεμπεδοκοιλίτσα που έχει αρχίσει να φαίνεται).
Δεν νιώθω έγκυος, δεν νιώθω έγκυος, δεν νιώθω έγκυος. Φανταστείτε ότι σήμερα, καθώς πήγαινα την Αθηνά στον παιδικό σταθμό, πέρασα μπροστά από ένα γυμναστήριο και σκέφτηκα μήπως… γραφτώ και μετά λέω «Πού πας, ρε έγκυε;«. Ναι, είχα ξεχάσει ότι είμαι έγκυος.
Επίσης, όταν με ρωτάνε πόσο έγκυος είμαι, πρέπει να ανοίξω το κινητό μου και να μπω στην εγκυο-εφαρμογή για να θυμηθώ την εβδομάδα. Στην Αθηνά ήξερα να μετράω την εγκυμοσύνη με ακρίβεια ώρας!
Χθες που το συζητούσαμε με τον Μάνο –γιατί και αυτός ξεχνάει καμιά φορά ότι είμαι έγκυος– αποφασίσαμε ότι είναι λογικό και αναμενόμενο όλο αυτό… Την πρώτη φορά το συναίσθημα ήταν τόσο πρωτόγνωρο, γιατί τίποτα στο σπίτι δεν θύμιζε… μωρό! Είχαμε τόσα να σχεδιάσουμε και να ετοιμάσουμε! Ενώ τώρα; Όλα είναι έτοιμα και περιμένουν το μπεμπίνι που ειδικά αν είναι Βικτώρια (κοριτσάκι δηλαδή) ούτε ρουχάκια δεν θα χρειαστεί (εντάξει, παιδί μου, θα σου πάρω και εσένα μερικά καινούργια φορεματάκια! – σημείωση για το δεύτερο παιδί μου, σε περίπτωση που διαβάσει αυτό το κείμενο έχοντας πια μεγαλώσει!)
Τις τελευταίες μέρες χαιδεύω συνέχεια την κοιλιά μου, προσπαθώντας να στείλω θετικά vibes στο περιεχόμενό της. Είναι περίεργο να προσπαθείς να επικοινωνήσεις με ένα πλασματίνι που είναι τόσο μικρό που ακόμα δεν το έχεις «ακούσει» και που δεν ξέρεις καν τι φύλο έχει! Σας έχω ξαναγράψει ότι δεν είμαι του «μπέμπη-μπέμπα», με το που μάθουμε το φύλο του νινιού, θα του μιλάμε με το όνομά του…
Πάμε και στο θέμα των κιλών… Περήφανα σας λέω ότι… δεν έχω βάλει ούτε μισό κιλό!! Βέβαια, έρχεται Πάσχα και όλο και κανένα κιλάκι θα τσιμπήσω, αλλά πείτε μου, 15η βδομάδα και zero κιλάκια καλά δεν είναι; Ε; Ε; Πείτε μια καλή κουβέντα στην παχουλο-λιχουδίτσα φίλη σας!
Πάντως, όσο και να λέω ότι δεν νιώθω έγκυος, κάθε τρεις και λίγο το σκέφτομαι με πολλή αγάπη αυτό το μωρό. Ίσως ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως το φθινόπωρο θα είμαστε πια τέσσερις… Δεν τολμώ να σκεφτώ το φατσάκι του, ούτε αν θα είναι ήσυχο μωρό σαν την αδελφή του (γιατί κάτι μου λέει πως θα είναι το άκρως αντίθετο;), ούτε λεπτομέρειες… Απλά το σκέφτομαι με προσμονή και αγάπη…
Περίεργα συναισθήματα και τρελές σκέψεις που μπορεί να σου γεννήσει μια εγκυμοσύνη τελικά…!
Είμαι η Ολίβια, μπήκα στο δεύτερο τρίμηνο και είμαι καλά!
Αλήθεια, πότε θα ακούσω το μωρό μου;;;
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
ΟΛΙΒΙΑ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΤΑΡΧΑΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ. ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΠΗΡΑ 30 ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑ. ΤΑ ΕΧΑΣΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΜΙΣΗ ΧΡΟΝΟ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΥ ΚΟΠΟ. Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 20,5 ΜΗΝΩΝ. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ 10η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΝΙΝΙ ΜΑΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ.ΒΕΒΑΙΑ ΟΙ ΑΝΑΓΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΖΑΛΑΔΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΦΑΩ ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΤΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΟ ΝΙΝΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΜΑΣ. ΑΦΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΙΩΘΩ ΚΑΙ ΤΥΨΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΔΙΝΩ ΣΗΜΑΣΙΑ, ΠΟΥ ΦΕΡΟΜΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΔΙΚΙΜΕΝΑ.
τι ομορφη κοιλιτσα!!!
Λένε οτι στη 2η εγκυμοσύνη το νιώθεις το μωρό πιο γρήγορα (το "ακούς" δε με εκφράζει καθόλου, το βρίσκω ακατανόητο!) αλλά και αυτή τη φορά στην 20η ενδομάδα έκανε αισθητή την παρουσία του.
ΟΛΙΒΙΑ ΠΟΛΥ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΣΟΥ. ΕΓΩ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟΝ ΜΗΝΑ ΜΟΥ, ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΩΡΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΟΙ ΜΗΝΕΣ. ΒΕΒΑΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ 8 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΜΙΑ ΦΟΥΣΚΩΤΗ ΚΟΙΛΙΤΣΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ, ΠΟΥ ΣΧΕΔΟΝ ΣΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥ, ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΕ ΜΕΝΑ. ΓΙΑ ΤΑ ΚΙΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΠΑΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ. ΕΓΩ ΕΒΑΛΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΙΛΟ ΣΤΟΝ ΠΕΜΠΤΟ ΜΗΝΑ, ΑΛΛΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΜΕ ΛΥΠΗΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΤΑ ΚΙΛΑ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΓΚ. ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ, ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΡΩΩ ΠΟΛΥ. ΕΦΤΑΣΑ ΗΔΗ ΤΑ 9, ΕΝΩ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕ +8. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΟΧΗ!!!ΠΑΝΤΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΟΥΜΕ ΜΕ ΔΥΟ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΥΚΟΛΑ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ. ΚΙΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΩΣΤΕ, ΣΙΓΑ!!!ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΦΙΛΗ ΜΑΣ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΜΑΘΗΤΡΙΟΥΛΑ.
Ολιβιάκι δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι για σένα. Εμένα το μπεμπάκι μου παλινδρόμησε τα χριστούγεννα.. και τώρα είμαι πάλι έγκυος! Διαβάζω την ιστορία σου και παίρνω κουράγιο, είμαι 5 εβδομάδων, αχ άντε να φτάσω και εγώ στο 2ο τρίμηνο να υσηχάσει η ψυχή μου!