Δεν γίνεται αλλιώς…
Θα ήθελα να μπορώ να γράφω συχνά χιουμοριστικά κείμενα για τις περιπέτειες της μητρότητας, όμως τα τρυφερά μου βγαίνουν πολύ ευκολότερα.
Μπορεί να μοιάζω με υπερβολική χαζομαμά, μπορεί να ταιριάζω σε όλα τα κλισέ της γραφικής Ελληνίδας μάνας, όμως δεν μπορώ να το παίξω διαφορετικά. Η κόρη μου είναι η πηγή εκατοντάδων χαμόγελων κατά τη διάρκεια κάθε μέρας, τα μάτια μου δεν τη χορταίνουν και το είναι μου ακόμα να συνηθίσει στη γλύκα των φιλιών και της αγκαλιάς της.
Δεν μου λείπει σχεδόν τίποτα από την προ παιδιού εποχή μου. Ίσως κανένα θερινό σινεμά, ίσως κάποιο ταξίδι αστραπή, αλλά τίποτα φοβερό και τρομερό. Μπορεί να οφείλεται και στο ότι η μητρότητα με πέτυχε «χορτάτη».
Έκλεισε 2 χρόνια στη ζωή μας και ακόμα τίποτα δεν είναι δεδομένο. Την αγαπώ με όλη μου τη δύναμη, το ίδιο και ο μπαμπάς της. Πολλές φορές τη χαζεύουμε όταν κοιμάται και ρωτάμε ξανά και ξανά ο ένας τον άλλον «Έχεις αισθανθεί ξανά τέτοια αγάπη;» και ας ξέρουμε από πριν την απάντηση.
Κοιμάται και μας λείπει. Γελάει και γελάμε. Τρέχει και ακολουθούμε. Μέσα σε άλλα εκατό παιδιά, τη νιώθουμε να ξεχωρίζει (με αυτή τη φοβερή γονεική «αντικειμενικότητα» που ΔΕΝ μας χαρακτηρίζει, χεχε)
Κάποτε έδινα σημασία σε πολλά μικρά και ανούσια. Τώρα δίνω μόνο σημασία σε αυτούς που αγαπώ.
2 χρόνια γεμάτα από τα χαμόγελά της. Γίνεται να γίνουν χίλια δέκα δυο;
Καμιά φορά λέω στον εαυτό μου «Πρέπει να γίνεις λίγο πιο… μοντέρνα μαμά… Να μην είναι το παιδί σου όλη σου η ζωή«. Μα πώς να το κάνω αυτό; Αφού τώρα είμαι πιο ευτυχισμένη απ’ ότι υπήρξα ποτέ… Η ευτυχία μου είναι αθώα και παιδική όπως όταν ήμουν στο νηπιαγωγείο… Μέσα από τη ματιά της βλέπω τη ζωή όπως την έβλεπα τότε. Σαν ένα θαύμα. Σαν μια μαγεία που τίποτα δεν μπορεί να τη χαλάσει.
Πόσο χαίρομαι που ήρθε στη ζωή μου… Πόσο χαίρομαι! Δεν υπάρχει μέτρο να εκφράσει το πόσο…
poso mou thymises emena sto keimeno sou.... edw k 14 mines ehei erthei stin zwi mas o prigkipakos mas o Yiannis. Einai o apolytos erwtas, I pantotini agapi .....liwnoume me ta glyka tou filakia, gelame me tis zavolies tou...xekarduzomaste me ta gelia tou.. einai gia mas oti wraiotero k thewroume tous eautous mas tyxerous pou eimaste oi goneis tou <3
Χρόνια πολλά Χριστός Ανέστη!Να σου ζήσει η Αθηνούλα να την καμαρώσεις μεγάλη κοπέλα!Να είναι γερή και με το καλό και το δεύτερο ζουζουνάκι σου!Όταν έρχεται το πρώτο λες είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου, δόξα τω θεώ που με αξίωσε να γίνω μάνα!όταν μαθαίνεις για το δεύτερο χαίρεσαι επίσης πολύ αλλά κάνεις και πολλές σκέψεις λες και νιώθεις λίγο ένοχη για το πρώτο!Το κάθε παιδί Ολίβια μου έχει την δική του χάρη!Εγκυμοσύνη με εγκυμοσύνη, γέννα με γέννα έχει διαφορά!Θα κλείνεις τα μάτια σου και θα σου έρχεται στο μυαλό η εμπειρία από το κάθε παιδί σου!Έχω 3 παιδάκια ηλικίας κοντά στα 8,5 και τον άλλο μήνα κλείνουμε τα 2!
Εγώ πόσο χαίρομαι, που σε λίγο καιρό θα έρθει στη ζωή σας και το αδερφάκι της Αθηνάς!!! Είναι πολύ τέλειο τελικά να είσαι μαμά!!!
Έχουν περάσει 19μιση χρόνια από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισα , παίζει να ήταν ότι πιο όμορφο είχα δει μέχρι τα είκοσι μου, την ερωτεύτηκα τρελά. Έμεινα δίπλα της όλα αυτά τα χρόνια και ρούφηξα κάθε κουβέντα της κάθε χαμόγελο κάθε καινούργιο της κατόρθωμα. Νιώθω τόσο γεμάτη από όλα αυτά που πέρασα μαζί της που δεν υπάρχει μετρό να το ζυγίσεις. Ήταν ένα υπέροχο και ήσυχο μωρό και έτσι συνέχιζει να είναι μέχρι σήμερα. Τώρα πριν φύγει για βραδινή έξοδο με φιλάει και εξακολουθώ να λιώνω. Την κοιτάζω και πραγματικά πιστεύω ότι είναι ότι πιο καλό έχω δημιουργήσω στην ζωή μου, δεν θα υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να με κάνει να ζητήσω μια άλλη ζωή ή να μετανιώσω που ήρθε τόσο νωρίς στη ζωή μου......
Εγώ τρία χρόνια τώρα και συγκινούμε όταν την βλέπω.... Το πρώτο συναίσθημα που νιώθω...
Σαν σήμερα πριν 5 χρόνια ήρθε στη ζωή μας η Χριστίνα μας και ευχαριστώ καθημερινά το Θεό γι'αυτό! Νομίζω πως καμμια μανούλα δεν θυμάται τη ζωή της πριν το μωρό της..Ισως μας λείπουν κάποια πράγματα ορισμένες φορές ,αλλα ενα χαμόγελό τους φτανει για να αναπληρώσει κάθε κενό! Χαίρομαι κι εγώ που υπάρχει στη ζωή μας αυτό το παιδί και της δίνει νόημα..Μακάρι όλα τα παιδάκια του κόσμου να ειναι γερά κι ευτυχισμένα!!
Απο την τοση ευτυχια φοβαμαι μην παθω κανενα καρδιακο κ τις αφησω ορφανες!!!Και τοτε συμαζευομαι μονο αλλα κ παλι για χατηρι τους, ολα πλεον μονο για τις διαμντενιες μας.... Υπεροχη μητροτητα, με το καλο να πολλαπλασιαστει...
Χριστός Ανέστη καταρχάς. Με το καλό όλα αυτά που νιώθεις, σε λίγους μήνες να τα αισθανθείς επί δύο :). Έχω κι εγώ μια κορούλα ενός έτους και μου έχει πάρει τα μυαλά! Αν ήξερα πως θα ήταν η ζωή μου μετά το παιδί, θα την είχα κάνει πολύ πιο νωρίς...
(Πόσο χαίρομαι που ήρθε στη ζωή μου… Πόσο χαίρομαι! Δεν υπάρχει μέτρο να εκφράσει το πόσο…)πραγματικά όμως...πόσο?πόσο το ίδιο αισθανόμαστε ;)
Πριν πέντε μήνες έφερα στον κόσμο την Μυρτώ μου!!! Είναι στιγμές που την κοιτάω και κλαίω, είναι στιγμές που την κοιταω και δεν πιστεύω ότι είναι δική μου, είνα στιγμές που φοβάμαι μην συμβεί κάτι κακό..Τόση ευτυχία, τόση λαχτάρα και τόση αγάπη δεν έχω ξανανιώσει...Πλέον νιώθω γεμάτη....