Ένιωσα όλη μου τη γέννα ακριβώς όπως ήθελα!
Η ιστορία της Γωγώς
Γεια σας κορίτσια!! Διαβάζω όλες τις ιστορίες σας με πολύ ενδιαφέρον, συγκινούμαι, κλαίω, γελάω και περίμενα τη σημερινή ημέρα για να σας περιγράψω κι εγώ τη δεύτερη ιστορία τοκετού μου…Και λέω τη σημερινή ημέρα, καθώς σήμερα η μικρή μου κορούλα, η μπεμπούλα μου όπως την αποκαλώ (δεν την έχουμε βαφτίσει ακόμα), συμπληρώνει ένα χρόνο ζωής!
Να σε χαίρομαι λοιπόν κοριτσάκι μου και να είσαι πάντα υγιής κι ευτυχισμένη…Να έχεις όλα τα καλά του κόσμου και να σκορπίζεις χαμόγελα, γιατί κάνεις τον κόσμο πιο όμορφο…
Ξέχασα να σας συστηθώ καλέ!!! Είμαι η Γωγώ και είμαι 28 χρονών… Δεν τα έχω κλείσει ακόμα… χαχαχα
Όταν η μεγάλη μου κόρη, η Ιωάννα μου, το αστέρι μου, ήταν 14 μηνών, αποφασίσαμε με τον άντρα μου να της χαρίσουμε ένα αδερφάκι. Τον πρώτο μήνα προσπαθειών και μετά από 3 αρνητικά τεστ εγκυμοσύνης, αποφάσισα να πάω να κάνω μια χοριακή για να αποκλείσω το ενδεχόμενο εγκυμοσύνης και να σιγουρευτώ ότι πάλι ο κύκλος μου κάνει νερά…. Αν και μετά τα αρνητικά τεστ είχα απογοητευτεί, κάτι μέσα μου, μου έλεγε ότι στην κοιλίτσα μου βρίσκεται ένα σποράκι… Και φυσικά το ένστικτο της μάνας δεν πέφτει ποτέ έξω… Θετική χοριακή, χαμηλές μονάδες, γιατί η σύλληψη είχε γίνει αργά…
Η ιστορία επαναλαμβάνεται σκέφτηκα, καθώς και στο πρώτο μου παιδάκι, είχα αρνητικά τεστ και θετική χοριακή… Δε με πάνε τελικά τα τεστ!
Τρισευτυχισμένη το λέω στον άντρα μου, χαρά και οι δυο… Κλείνω ραντεβού με τον γιατρό μου (που είχαν γεννήσει την πρώτη μου κόρη), πάω μετά από μέρες, ακούμε καρδούλα, όλα καλά…. ΠΗΤ: 7/4/2011 βάσει περιόδου και 20/4/2011 βάσει υπερήχων…Τεράστια απόκλιση, αλλά είχε γίνει αργά η σύλληψη!
Όμως αυτή η εγκυμοσύνη ήταν διαφορετική από την πρώτη… Το πρώτο τρίμηνο ήμουν ένα ράκος.. Συνέχεια έκανα εμετούς, δεν άντεχα καμία μυρωδιά και συνέχεια κοιμόμουν. .Αφού ένιωθα ότι θα πεθάνω… Ως δια μαγείας με το που έκλεισα τον τρίτο μήνα, τα πάντα εξαφανίστηκαν και πλέον χαιρόμουν την εγκυμοσύνη μου.
Πάντα ήθελα να κάνω κοριτσάκια και αφού ήδη είχα πετύχει το σκοπό μου, τώρα έλεγα ότι θέλω αγοράκι! Όμως ήταν πάλι κοριτσάκι! Όταν το έμαθα, λέω «με αγαπάει ο Θεός και όταν προσευχόμουν ήταν ανοιχτοί οι ουρανοί, γι’αυτό μου έστειλε κι άλλο κοριτσάκι…»
Οι μήνες περνούσαν και προσπαθούσα να πάρω μια απόφαση από κοινού με τον αντρούλη μου για το μαιευτήριο που θα γεννούσα. Την πρώτη την είχα κάνει στο Ιασώ, είχαμε πληρώσει ένα σκασμό λεφτά και δεν είχα μείνει ευχαριστημένη καθόλου… Αλλά, έλα μου ντε που εκεί ήταν ο γιατρός μου… Πώς μπορούσα να αλλάξω ένα γιατρό που (μέχρι τότε) εμπιστευόμουν τυφλά;;; Είχα αρχίσει ωστόσο να ψάχνω εναλλακτικές και να κάνω έρευνα αγοράς για… γιατρό!
Στον 6ο μήνα πλέον, πάμε στο καθιερωμένο ραντεβού με το γιατρό μου, του λέω ότι δε θέλω να γεννήσω στο Ιασώ, ότι δεν μου το επιτρέπουν τα οικονομικά μου, ότι θέλω να διαθέσω αλλού αυτά τα λεφτά… Να υπογραμμίσω ότι ο ίδιος στην πρώτη μου γέννα μου είχε πάρει 2000 ευρώ χωρίς απόδειξη… Και φυσικά πληρώθηκε με το που γέννησα!!! Η απάντησή του στο ότι θεωρώ πεταμένα τόσα λεφτά και δεν μπορώ να το διαθέσω ήταν «Το καλύτερο που μπορώ να κάνω για σενα είναι να σε πάω κατ’ εξαίρεση να γεννήσεις στο Λητώ που το κόστος είναι 1500 ευρώ το τρίκλινο αντί για 2.000 που είναι το Ιασώ»
Όπως καταλαβαίνετε, ήταν η ατάκα που περίμενα να ακούσω για να με βγάλει από τη δύσκολη θέση και να μου δείξει ότι τελικά είχα κάνει λάθος επιλογή γιατρού… Μα να μου έχει στοιχίσει 8000 ευρώ η πρώτη γέννα, να έχει πληρωθεί ντούκου και αντί να μου πει θα ρίξω την αμοιβή μου ή κάτι άλλο, μου λέει να αλλάξω μαιευτήριο;;;; Άντε γειαααα.. Χωρίς να του πω τίποτα, απλώς δεν ξαναπάτησα το πόδι μου εκεί…
Μετά από πολύ ψάξιμο, επέλεξα να γεννήσω στο Έλενα. Mου σύστησαν έναν εξαιρετικό γυναικολόγο εκεί, μεγάλο σε ηλικία, με μεγάλη εμπειρία, λιγομίλητο, αλλά εξαίσιο άνθρωπο… Στο πρώτο μας ραντεβού και ενώ ήμουν ήδη 6,5 μηνών έγκυος, του είπα ότι θέλω να γεννήσω με αυτόν και όχι με βοηθό κτλ.. Μου είπε ότι επειδή 24 Απριλίου ήταν Πάσχα, είχε κανονίσει ήδη να φύγει ταξίδι στις 15/4…. Αλλά ήταν τόσο σίγουρος ότι θα γεννούσα πριν φύγει καθότι δευτερότοκη…. Του είπα να κάνουμε πρόκληση αν δεν έχω γεννήσει μέχρι να γεννήσει (την πρώτη την είχα κάνει με πρόκληση καθότι ερχόταν Πάσχα και ο τότε γιατρός μου είχε βρει 1002 δικαιολογίες για να μπω) και ήταν ανένδοτος…
«Πρόκληση κάνουμε μόνο αν κάτι δεν πάει καλά! Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος….»
Ο καιρός περνούσε, η εγκυμοσύνη πήγαινε τέλεια, μπαίνω στο μήνα μου, περιμένω να γεννήσω τίποτα… Κανένα σημάδι…. Εγώ να αγχώνομαι μήπως φύγει ο γιατρός, να τον παρακαλάω να με βάλει για πρόκληση, αυτός ανένδοτος… «Δεν παρεμβαίνω αν δεν σε πιάσουν δικοί σου πόνοι…»
Ο μήνας έχει φτάσει 16 Απρίλη, ο γιατρός ακόμα εδώ (15 μου είχε πει ότι θα έφευγε), εγώ να μη γεννάω…. Πάω να με δει, με κοιτάζει από κάτω, μου βάζει χέρι, με άκουσε όλο το Έλενα… Ο ΠΟΝΟΣ!!! Μου λέει ότι πρέπει να το κάνει για να «ξυπνήσει» ο τράχηλος μήπως και αρχίσει ο τοκετός… Δαχτυλική αποκόλληση υμένων λέγεται… Βλέπω λίγο αίμα το απόγευμα, αλλά τίποτα…. Ήταν από το χέρι… Μετά από 2 μέρες, στις 18, ξαναπάω, μου βάζει χέρι και μου λέει «Aν δε γεννήσεις και σήμερα, έλα αύριο κατά τις 7 το πρωί να δούμε τι θα κάνουμε!«
Βάσει περιόδου ήμουν 41 εβδομάδων και 6 ημέρες και φοβόταν να με αφήσει παραπάνω δεδομένου ότι δεν με παρακολουθούσε από την αρχή…. Γύρισα σπίτι απογοητευμένη και έλεγα «Mα δε θα γεννήσω ποτέ;;;;»
Ξαπλώνω τη νύχτα και ενώ κοιμόμασταν με τον αντρούλη μου, κατά τις 3 το πρωί νιώθω έναν δυνατό πόνο που δεν έμοιαζε με τα πονάκια που είχα όλες αυτές τις μέρες. Σηκώνομαι με δυσκολία από το κρεβάτι, πάω τουαλέτα να δω αν έχω τίποτα, τίποτα…Ξαναξαπλώνω, με παίρνει πάλι ο ύπνος, στις 3.30 νιώθω τον ίδιο ακριβώς πόνο… Πάω να σηκωθώ από το κρεβάτι, αδύνατον…. «Ωχ αμάν.. Τι συμβαίνει;; Γεννάω;;; Και αν είναι λάθος συναγερμός;;;» Σέρνομαι από το κρεβάτι στο πάτωμα, σηκώνομαι, πάω πάλι τουαλέτα, τίποτα… Ξαναξαπλώνω… Μετά από 20 λεπτά ο ίδιος πόνος… Ξυπνάω τον άντρα μου, του λέω «μάλλον γεννάω».. Χρονομετράμε, στα 20 λεπτά ξανά… Μπαίνω για μπάνιο, ξύρισμα κλπ, ντύνομαι… Οι πόνοι έχουν γίνει ανά τέταρτο…. Κλαίω γιατί νιώθω τύψεις που θα αφήσω το κοριτσάκι μου και πώς θα αγαπήσω άλλο παιδί σαν αυτήν κλπ κλπ κλπ…. Τελικά, η μικρή σαν το κατάλαβε ξύπνησε στις 6 το πρωί…
Κατά τις 6.30 και ενώ πλέον οι πόνοι έχουν γίνει 10λεπτοι, χαιρετάω τη μικρούλα μου, τη φιλάω και κλαίω συνέχεια, ξεκινάμε για το μαιευτήριο. Η μαμά μου και η πεθερά μου σπίτι με τη μικρή… Η μαμά μου βασικά ήθελε να έρθει μαζί, αλλά της λέω «ασε τωρα… ποιος ξέρει πόσες ώρες θα κάνω να γεννήσω…» (Στην πρώτη μου κόρη είχα κάνει 11 ώρες…)
Φτάνουμε εκεί κατά τις 7, με βλέπει ο γιατρός, διαστολή 2, μου λέει «Ωραία… Ο τοκετός έχει ξεκινήσει… Θα σε προετοιμάσουν οι μαίες και θα ανέβεις πάνω να γεννήσουμε…» Μου παίρνουν ιστορικό, μου κάνουν κλίσμα, οι τουαλέτες ήταν χάλια, να μην μπορώ να κάνω τίποτα εκεί…. Αυτό ήταν και το μόνο αρνητικό του Έλενα.. Ότι σε προετοιμάζουν στα εξωτερικά ιατρεία, όπου γίνεται χαμός και οι τουαλέτες, ήταν δράμα… Δίπλα να ακούω άλλες κοπέλες, μεταξύ των οποίων και τσιγγάνες, που έρχονταν να γεννήσουν, να ουρλιάζουν, αλλά εγώ τέρας ψυχραιμίας… Ο αντρούλης μου έχει πάει να κανονίσει το δωμάτιο και τα της εισαγωγής και κατά τις 8.30 έρχεται ο νοσοκόμος, με βάζει στο καροτσάκι, παίρνει και τον άντρα μου και ανεβαίνουμε στις αίθουσες ωδινών….
Τον άντρα μου τον αφήνουν απ’ έξω, εγώ να λέω «Αφηστε τον να μπει μέσα.. τον θέλω.. Δε γεννάω μόνη μου..» Μου λέγανε σε λίγο… Με βάζουν στον καρδιοτοκογράφο ξαπλωμένη στο κρεβάτι και έναν ορό στο χέρι για να δυναμώσουν οι πόνοι… Ο γιατρός μου δίπλα μου… Οι πόνοι μου να έχουν γίνει 1λεπτοι κι εγώ να υποφέρω… Να του λέω «πονάωωωω… κάνε κάτι….» Και αυτός ατάραχος να διαβάζει περιοδικό και να λέει «Ε κάνε λίγη υπομονή.. Γεννάς… έτσι πονάνε!»
Στις 9 η ώρα η διαστολή μου ήταν 10. Έτοιμη να γεννήσω… Αλλά δεν…. Φέρνουν τον άντρα μου μέσα, να κάθεται στο κεφάλι μου, ο γιατρός να μη μου κάνει επισκληρίδιο κι εγώ να πονάω…. Να φωνάζω «Μα αφού έχω τέλεια διαστολή, γιατί δε γεννάω;;;;;»
Ξαφνικά, άρχισαν να μαζεύονται πολλές μαίες από πάνω μου…. Μαζί με το γιατρό μου μου έλεγαν να σπρώξω… Έσπρωχνα με όλη μου τη δύναμη, αλλά δεν…… Τίποτα!!!!! Να νιώθω ότι θα πεθάνω…. Να μην έχω άλλη υπομονή, να παρακαλάω για επισκληρίδιο (στην πρώτη είχα κάνει), αλλά δε μου έκαναν…. Μετά από 1 ώρα περίπου, ακούω «Έτοιμη.. Γεννάει… Πάμε χειρουργείο…»
Σε ημιλιπόθυμη κατάσταση μου δένουν πόδια, με κόβουν, μια μαία απίστευτη να μου πειράζει την κοιλιά, σπρώχνω, αλλά πλέον από την εξάντληση δεν καταλάβαινα τιποτα… Ο άντρας μου κοντά μου… Από πάνω μου, να μου χαϊδεύει το κεφάλι… Σε κάποια φάση με ρωτάει ο γιατρός αν το πρώτο το είχαν πάρει με βεντούζα, του λέω όχι και συνεχίζει ακάθεκτος,… Μετά από δυο εξωθήσεις, νιώθω κάτι να ξεγλιστράει ανάμεσα στα πόδια μου και τσουπ μου δείχνουν την μπέμπα μου…
Μ. Τρίτη 19/4/2011, ώρα 10.25 το πρωί.
Ο αντρούλης μου, το στηριγμά μου, ξεσπάει σε κλάματα και εγώ με το που τη βλέπω λέω «Παναγία μου… Αυτό δεν είναι ούτε 2,5 κιλά!» χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα…. Ήταν τόοοοσο ίδια με την μεγάλη της αδερφούλα! Λες και γέννησα ξανά το ίδιο παιδί… Της έδωσα ένα φιλάκι, την έβαλαν δίπλα μου για να τη ζυγίσουν και να την καθαρίσουν και εγώ πλέον τόσο ήρεμη και τόσο ευτυχισμένη να την παρακολουθώ που κλαίει…. Πόσο τέλειο κλάμα είχε… Παρά το γεγονός ότι μου φάνηκε μικροσκοπική όταν την είδα (είχα συνηθίσει πλέον από τη μεγάλη κόρη μου), γεννήθηκε 3.155 (5 γρ. πιο βαριά από την αδερφή της) και 51 πόντους…
Μετά με έβαλαν στην ανάνηψη, μαζί με πολλές ακόμα κοπέλες, έρχεται ο καλός μου ο γιατρός, με βλέπει, με χαϊδεύει στο κεφάλι και μου λέει «Μπράβο κορίτσι μου… Συγχαρητήρια που τα κατάφερες και γέννησες φυσιολογικά… Η περίπτωσή σου ήταν κατά 99,9% για καισαιρική… Η μικρή είχε γυρίσει και ήταν σε ύπτια θέση… Το κεφαλάκι της κοίταζε τον ουρανό και όχι κάτω, όπως πρέπει… Μόνη σου τα κατάφερες!»
Και εκεί ξεσπάω σε κλάματα!
Μετά από αρκετή ώρα, με πήγαν στο δωμάτιό μου, τέεεεελειο, λουξ είχα πάρει… Καμία σχέση με του Ιασώ…. Τεράστιο, ευήλιο, ολοκαίνουριο, μόνη μου και με το μωράκι μου δίπλα 24 ώρες το 24ωρο… Δεν της έδωσαν ποτέ μπιμπερό, θηλάσαμε από την αρχή (την πρώτη δεν είχα καταφέρει να τη θηλάσω) και 12 μήνες μετά συνεχίζουμε απτόητες την αγαπημένη της συνήθεια… χαχαχαχαχα
Οι πρώτοι μήνες ήταν λίγο δύσκολοι… Η μπεμπούλα μου βγήκε ζόρικο μωρό, με πολύ κλάμα και αγκαλίτσα, αλλά πλέον είναι τόσο ήρεμη, τόσο καλή, τόσο χαμογελαστή!
Αυτή ήταν η δική μου εμπειρία…. Ένιωσα όλη μου τη γέννα όπως θα ήθελα, γέννησα φυσιολογικότατα, χωρίς τεχνητούς πόνους και χωρίς επισκληρίδιο…. Και πιστέψτε με!!! Πόνεσα, αλλά πολύ λιγότερο από την πρώτη φορά…. Την 1η φορά πραγματικά υπέφερα…
Τελικά, δικαιώθηκα για την επιλογή μου να αλλάξω γιατρό και να γεννήσω σε δημόσιο μαιευτήριο. Εκεί πλήρωσα μόλις 190 ευρώ που ήταν η διαφορά του μονόκλινου που μου δικαιολογούσε το ταμείο μου με το λουξ που πήρα και ο γιατρός δεν ήθελε αμοιβή! Με το ζόρι τους δώσαμε 500 ευρώ!!!!!!
Να ζήσεις λοιπόν κοριτσάκι μου, να τα εκατοστήσεις και να μας χαρίζεις μαζί με την αδερφούλα σου πάντα χαμόγελα!!!!!!!!
Σε αγαπώ πολύ!!!!!
ΥΓ: Συγγνώμη για το τεράστιο ποστ.. Είμαι πολυλογού.. Τι να κάνω;;;;
—
Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας τη δικιά σου ιστορία τοκετού;
Την περιμένουμε στο eimaimama@gmail.com
Να σου ζήσουν τα κοριτσάκια σου.Δεν είναι όλοι οι γιατροί ίδιοι βρε κορίτσια.Εγώ γέννησα στο Ιασώ τα διδυμακια μου με καισαρική .Πολύ ευχαριστημένη έμεινα.Και ο γιατρός μου μου ζήτησε 1000ευρω με απόδειξη.Σηκώθηκα σε 5ωρες από το χειρουργείο για να πάω τουαλέτα και πέρα από τους πρώτους πόνους ,δε θυμάμαι να ξαναδυσκολευτικα.Ήθελα πολύ να γεννήσω φυσιολογικά για να βιώσω αυτό που καλούμαστε ως γυναίκες -μητέρες να ζήσουμε.Αλλά δεν ήθελα να ρισκάρω ...
Να σου ζησουνε τα παιδια σου ομως θα μοθ επιτρεψεις να κανω παρατηρηση , ειπες οτι σε αγαπαει ο Θεος και οτι ανοι3ε τους ουρανους του επειδη σου εστειλε κοριτσια . Νοιωθω ομως λιγο θιγμενη με αυτη σου την κουβεντα , δεν σε 3ερω και δεν με 3ερεις , εχω 3 παιδια , τα 2 αγορια , δηλαδη κατα τις δικες αποψεις ο Θεος δεν με αγαπαει εμενα και δεν ανοι3ε τους ουρανους του τις 2 φορες που μου εστειλε τα αγορια μου παρα μονο για το κοριτσι . Λυπαμαι που υπαρχουνε μητερες που εχουνε βιωσει την αγωνεια και τον πονο και τη δυσκολια μιας εγκυμοσυνης και γεννας και ακομα κανουνε μεσα τους διαχωρισμο στο φυλλο του παιδιου τους .
Τα παιδιά δεν ειναι τρόπαια.... Μόνιμα κάποιες θιγεστε με το τι θα γράψει η κάθε μανούλα!!!! Αν αυτό ήταν το ιδανικό για κεινη , ενοιωσε οτι άνοιξαν οι ουρανοί.... Αν είχε ένα κι ένα πάλι ευτυχισμένη θα ήταν ..
Oti parapollews manades episkeptontai ayth thn istoselida kai grafoyn polh wraia paragmata kai uelw na eyxhuwn se olesas ta paidia sas na einai ygeies!
Geia se oles tis manades ths istoselidas me lene Marianna eimai 29 xrwnon eimai pantremenh den exw akoma paidia prepei na pairhmenw gia 8 mhnes ua kanw dydima ena agoraki kai ena koritsakh eimai poly xaroymenh kai anhpomonw gia ayth thn stygmh!Antiueta h adelfh moy einai 30 xrwnon kai exy dyo mwra einai 7 mhnwn kai epeidh ta prwina exei doylia krataw egw ta paidia ths kai krataw egw ta paidia ths mazi me mia filh moy gia na me vwiuaei.
Να σου ζήσουν τα αγγελούδια σου. Πάντα ευτυχισμένα και καλότυχα να είναι :) Κι εγώ σε δημόσιο νοσοκομείο γέννησα με ένα γιατρό που δεν θα τον άλλαζα με τίποτα. Διαβάζω κάποια σχόλια για τη μαγεία της φυσικής γέννας.. Κι εγώ φυσιολογικά γέννησα και χαίρομαι πολύ που τα κατάφερα, που δε σημάδεψα το σώμα μου, ε και που ήμουν τυχερή και δεν παιδεύτηκα πολλές ώρες.. Όμως ντρέπομαι που το λέω, αλλά δεν ένιωσα τη μαγεία που λένε τόσες κοπέλες.. το ζηλεύω λίγο αυτό.. Μόνο πόνο ένιωθα.. και φόβο μήπως δεν τα καταφέρω και πάθει κάτι το μωράκι. Έπειτα όταν μου το έφεραν ήταν την ώρα που ο γιατρός έκανε το ραμματάκι κ ψιλοπονούσα και φοβόμουν να το κρατήσω μήπως κάνω κάποια κίνηση και το πονέσω. Στον πρώτο θηλασμό ένιωσα να γλυκαίνουν τα συναισθήματά μου. Αλλά την απόλυτη λατρεία μου πήρε μια εβδομάδα να την αισθανθώ.. Με είχε εξαντλήσει και τόσο ο θηλασμός.. το στήθος μου πονούσε τρομερά μέχρι να βρούμε το ρυθμό και βασικά το πρόβλημα ήταν ότι μετά τον τοκετό που ένιωθα εξαντλημένη, ήθελα τόσο πολύ να ξεκουραστώ και δε μπορούσα. Σήμερα που τα σκέφτομαι, τίποτα δεν θα άλλαζα και μοιάζει τόσο μικρή η θυσία για αυτό το πλασματάκι.. όμως απορώ, η δεύτερη γέννα (αν όλα είναι καλά) πονάει ακριβώς όσο και η πρώτη ή είναι λίγο πιο εύκολα τα πράγματα;
Νατάσα Κ. έχεις απόλυτο δίκιο.....Κι εγώ στο Ιασώ όταν πήγαινα για να επισκεφθώ φίλες που γεννούσαν μια χαρά μου φαίνονταν....Όταν το έζησα όμως έστω και αυτές τις 4 ημέρες, άλλαξα γνώμη...Μόνο το φαγητό του άξιζε... Ήμουν σε τετράκλινο δωμάτιο που νόμιζες ότι θα σηκωθείς όρθια και θα χτυπήσεις στο ταβάνι, σε ένα μικρό δωμάτιο (για 4κλινο) που δεν τηρούνταν ποτέ οι κανονισμοί του επισκεπηρίου, γινόταν χαμός μονίμως από κόσμο, οι μαίες ήταν άσχετες με το θηλασμό, δεν ήξεραν τι έλεγαν....Μπούκωναν το μωρό με ξένο γάλα κοκ....Και γι'αυτό το χάλι πλήρωσα 3.850 ευρώ το 2009....Έλεος!!!Και αναφέρομαι μόνο στο δωμάτιο..Μου είχαν χρεώσει μέχρι και την κρεμάστρα που μου έδωσαν όταν πήγα να γεννήσω κι έβγαλα τα ρούχα μου, είχαν χρεώσει σαμπουάν και κρέμες για το μωρό (που με ένα σαμπουάν περνάμε 2 μήνες στο σπίτι) και άλλα τέτοια κουλά... Δεν υπήρχε περίπτωση να τους δώσω πάλι ούτε ένα ευρώ!! Όσο για τα δημόσια που λες κι εγώ τα φοβόμουν..Όμως μπορείς να ψάξεις να βρεις έναν πολύ καλό γιατρό που θα σε παρακολουθεί αποκλειστικά ο ίδιος από την αρχή μέχρι το τέλος,να πηγαίνεις με ραντεβού και φυσικά να σε ξεγεννήσει ο ίδιος....Εγώ και τρίτο να έκανα (που δεν υπάρχει περίπτωση) πάλι στο Έλενα θα το γένναγα...Οκ, έχει αρκετά μειονεκτήματα, αλλά ο γιατρός μου φέρθηκε άψογα, το δωμάτιο ήταν υπερλουξ και πλήρωσα ελάχιστα χρήματα... Απορώ πλέον πώς πάει τόσος κόσμος και γεννάει ακόμα στα ιδιωτικά....
Να σου ζήσουν τα κοριτσάκια σου! Εγώ γέννησα σε ιδιωτικό μαιευτήριο όπου ο γυναικολόγος μου παραλίγο να πεθάνει και μένα και το μωρό μου. Και όταν κοβόταν η επιταγή με τα δικά του λεφτα (2000 ευρώ) το μόνο που βρήκε΄να πει ήταν "καλά εγώ μόνο τόσα θα πάρω?" Τόσες επισκέψεις που κάναμε στην εγκυμοσύνη που κάθε βδομάδα πήγαινα για παρακολούθηση και πλήρωνα κανονικά, για να μην αναφέρω τις προ εγκυμοσύνης επισκέψεις που μας άρμεγε κανονικά με εξετάσεις και άλλα να δούμε γιατί αργούσα να μείνω έγκυος (ενώ τελικά δεν είχα κανένα πρόβλημα) τις ξέχασε... Θα ήθελα και γω να γεννήσω την επόμενη φορά σε δημόσιο αλλά φοβάμαι από τη μια την ταλαιπωρία να περιμένω με τις ώρες στην αναμονή για τις επισκέψεις καθώς ο χρόνος μου είναι περιορισμένος και από την άλλη να με εξτάζει κάθε φορά και άλλος...Και στη γέννα να μου έρθει όποιος λάχει...Άκουσα και για τα δημόσια ωραίες ιστοριούλες με ειδικευόμενους να κάνουν εξάσκηση στο ράψιμο πάνω σου ή διάφορα άλλα...Ουφ... Όσον αφορά το σχόλιο μιας κοπέλας που συστήνει να επισκεπτόμαστε μια κλινική προτού γεννήσουμε, να πω τη γνώμη μου πως δε νομίζω ότι μπορείς να ξέρεις πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Χαρακτηριστικά να σας πω ότι πρόσφατα επισκέφτηκα μια φίλη στο μαιευτήριο που γέννησα εγώ. Αυτή μου την είχε συστήσει(συν κάτι άλλοι γνωστοί) και το συγκεκριμένο γυναικολόγο ο οποίος έσωσε την αδελφή της και το παιδάκι της καθώς στους 5,5 μήνες έπαθε πνευμονία και παραλίγο να πεθάνουν και μάνα και παιδί. Στο δωμάτιο όταν πήγα να την δω ήταν και η αδερφή της. Από μέσα μου σκεφτόμουν "Στο ίδιο δωμάτιο είμαστε 3 γυναίκες που γεννήσαν με τον ίδιο γιατρό στην ίδια κλινική. Την μια την έσωσε, η άλλη γέννησε χωρίς προβλήματα και μένα πήγε να με πεθάνει. Πόσο διαφορετικό...." Αν βέβαια μπορεί να πει κανείς ότι την έσωσε ο συγκεκριμένος γιατρός με το να την ξεγεννήσει απλά επιγόντως ώστε να την χειριστούν αυτή οι υπόλοιποι γιατροί και το παιδάκι της η ΜΕΝΝ του γενικού νοσοκομείου...Πάντως όλοι τον θεωρούν Θεό...
Κορίτσια μου σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας....Φυσικά και πόνεσα, αλλά δε συγκρίνεται με την πρώτη φορά..Οι πόνοι επειδή ήταν δικοί μου και όχι τεχνητοί ήταν πολύ πιο ανεκτοί...Η επισκληρίδιος που έκανα την πρώτη φορά με βοήθησε μόνο μέχρι να κάνω τέλεια διαστολή να μην πονάω..Μετά, όταν δεν έπρεπε να μου βάλουν άλλη δόση για να κάνω τις εξωθήσεις, τα είδα όλα... Μιμόζα μου τον κ. Καπελλάκη είχα...Με το καλό το μωράκι σου! Evdoxia μου δεν ξέρω με ποιο τρόπο επέλεξες να γεννήσεις, δεν κατακρίνω τις καισαρικές αν όντως υπάρχει ανάγκη, αλλά πλέον η πλειοψηφία των γυναικών γεννάει με καισαρική...Κάτι λέει αυτό από μόνο του...Και να μην ξεχνάμε ότι η καισαρική είναι ένα κανοκικό χειρουργείο...Έχει έρθει η ώρα οι γυναίκες να ξυπνήσουν και να μην πηγαίνουν σαν πρόβατα για σφαγή...Εγώ πλέον πιστεύω ότι την πρώτη μου κόρη από τύχη γλίτωσα την καισαρική...Το παιδί δεν ήταν έτοιμο να βγει... Όσο για την επισκληρίδιο, πρόσκαιρη ανακούφιση σου προσφέρει...Και σε πληροφορώ ότι 3 χρόνια μετά την πρώτη μου γέννα ανα διαστηματα πονάω στο σημείο που μου την είχαν κάνει.. Και όπως και να 'χει, αν δε ζήσεις τη "φυσική" γέννα δεν μπορείς να καταλάβεις...Είναι άλλο πράγμα...Βλέπεις το μεγαλείο της γυναικείας φύσης...
Δεν καταλαβαίνω καθόλου όλους αυτούς που αντιδρούν στις καισαρικές και την επισκληρίδιο. Ο κόσμος πήγε στο φεγγάρι και θα καθόμαστε να κοιλοπονάμε ατέλειωτες ώρες. Ασε που κανείς δεν εξετάζει παιδική θνησιμότητα πριν εφαρμοστεί η καισαρική. Δεν λέω ότι είναι πάντα απαραίτητη, αλλά ας μην προτρέχουμε ότι τάχα ο γιατρός θα πάρει παραπάνω χρήματα, βαριέται να περιμένει και άλλες τέτοιες δικαιολογίες. Οσον αφορά τα ιδιωτικά μαιευτήρια μπορούμε όλοι να επισκεφτούμε κάποια πριν κάνουμε την επιλογή μας. Και ΕΛΕΟΣ πια με την φυσική γέννα.....
Εκτός τοy οτι με την τεχνιτή ωκυτοκίνη το μωρό νιώθει σαν να τρώει μπουνιές και κλωτσιές στην κοιλιά σου, που εσύ φυσικά δεν αισθάνεσαι γιατι έχεις κάνει την επισκληρίδιο σου,ή (στην καισαρική) την ολική σου νάρκωση, και το παιδί συχνά βγαίνει ναρκωμένο, πράγμα που τουλάχιστο μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στο θηλασμό, ( κανείς δεν μπορεί να πιστοποιήσει αν και τι παρενέργειες έχουν αυτά τα φάρμακα στο νευρικό σύστημα του παιδιού όπου επιδρούν αλλά κάποιοι ειδικοί υποψιάζονται ασθένειες έως και αυτισμό, που έχει αύξηση τις τελευταίες δεκαετίες) και πολλά ακόμη που φυσικά πρέπει να ψάξεις για να μάθεις, καθότι οι γιατροί δεν θα μπούν στη διαδικασία να σου εξηγήσουν αφού οι ίδιοι έχουν προωθήσει αυτή την κατάσταση και τους βολεύει, θα σου πώ μόνο αυτό: είμαστε η δεύτερη χώρα στον κόσμο σε καισαρικές τομές, μετά την Βραζιλία!!!!!!! αν θεωρείς οτι συμβαίνει λόγω της προόδου της επιστήμης της χώρας και οι Σκανδιναβικές για παράδειγμα χώρες που τα ποσοστά τους απέχουν κατά πολύ είναι πίσω (!!!!!!) έ τότε τι να πώ, μαγκιά μας!!!! :-P
Υπεροχη ιστορια..απο μερα σε μερα περιμενω να γεννησω..παω κι εγω για τελειως φυσιολογικα και η περιγραφη σου μου εδωσε δυναμη! Μπορω να μαθω το ονομα του γυναικολογου σου σε παρακαλω?????
Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου!Εγώ πάλι βρε παιδιά δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο κάποιες γυναίκες θεωρούν ότι η γέννηση ενός παιδιού πρέπει να συνοδεύεται από πόνο και ταλαιπωρία. Έτσι όπως έχει προχωρήσει η ιατρική είναι λίγο μαζοχισμός να γουστάρεις να πονάς. Προσωπικά οι πόνοι της γέννας μου άφησαν μεγάλο ψυχικό τραύμα.
Δεν λέγεται μαζοχισμός. Λέγεται εμπιστοσύνη στη φύση και σεβασμός στο γυναικείο σώμα. Το "πρόβλημα" μάλλον βρίσκεται στον τρόπο που το "μεταφράζετε" εσείς παρά σε αυτό που ισχύει στην πραγματικότητα.
γεια σου γωγω,διαβασα την ιστορια σου με πολυ εδιαφερον!να χαιρεσαι τα κοριτσακια σου να ειναι παντα γερα κ τυχερα!εχω κι εγω ενα κοριτσακι που αυριο γινετε 1 χρονου,γεννησα κ εγω στο ιασω κ ολα ηταν υπεροχα,μακαρι κ να με αξιωσει ο θεος κ στη δευτερη εγκυμοσυνη -γεννα να ειανι ολα τοοοοοοσο μα τοοοοοοοοσο τελεια οπως η πρωτη!
το τέλος της ανάγνωσης της ιστορίας σου με βρήκε να κλαίω τις ευχές με όλην μου την καρδιά Υ.Γ. Το βρίσκω υπέροχο και πραγματικά μοναδικό το να γεννήσεις φυσιολογικά με όλους τους πόνους και όλα τα στάδια
Kala...........fovero...poso mu thymise to diko mu genia me ton mpempe mu......kai twra kataleva me to post sou kopela mu poso polu thelo ki allo mwraki...kai poso polu eimai etomi.......alla twra pame gia koristaki :D thanks pou mas edoses kai mas eipes thn storie sou. Na thn xeirese .......panta eutixmenh kai ygeia na yparxei. Kai ta duo sou koroules...... oti kalitera sou euxomai filia Yasmin apo santorini
να σου ζησουν κοπελα μου οι πριγκιπισσες σου!!!! εχω κι εγω 2 παιδακια και γεννησα και τις 2 φορες στο ιασω! αν και την πρωτη φορα εμεινα απολυτα ικανοποιημενη την δευτερη θα προτιμουσα να μην τη θυμαμαι...ολες οι νοσηλευτριες στον κοσμο τους!!!! να τις καλεις και να σε γραφουν κ α ν ο ν ι κ ο τ α τ α!!!!! αν αποφασιζα για τριτο παιδακι θα επελεγα σιγουρα ενα δημοσιο μαιευτηριο!!!!!