Η γέννηση της Μαριαγάπης!

H ιστορία της Ιζαμπέλας

Μια περίληψη για να μπούμε στο θέμα: Στην ζωή μου έγιναν όλα πολύ γρήγορα, μέσα σε 4 χρονια πού είμαι με τον αντρουλη μου γνωριστήκαμε , αρραβωνιαστήκαμε , φτιάξαμε το σπιτάκι μας και κάναμε προσπάθειες να μείνω έγκυος, ώσπου και έγινε το θαύμα! Τότε παίρνω την μαμά μου που είναι στην Κύπρο τηλεφωνο και της λέω τα ευχάριστα!Αποφασίζουμε με τον άντρα μου να περιμένουμε να πέρασει μια εβδομαδα και να πάμε στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Λαρισας (που εκει  είναι υποτίθεται  οι καλύτεροι γιατροί) να με δουν.

Σημείωση: εγώ δεν έχω ασφάλεια, ολα τα έξοδα δικά μας!

Φτάνει η μέρα να πάμε. Γιατί να φτάσει… Με έκαναν κουρέλι, έφυγα από εκει και εκλαιγα σε όλη την διαδρομή για το σπίτι! Μου είπαν ότι η Πριγκίπισσα μου είναι εξωμήτρια, είναι  νεκρή, δεν αναπτύσσετε σωστά και το τελειωτικό… μου είπαν ότι πρεπει να  μου δώσουν χάπια για να αποβάλω το νεκρό έμβρυο!!! Ήταν και τόσο σίγουροι  που επέμεναν να το κάνω εκεινη την στιγμή!!!! Εγώ επέμενα να κάνω πρώτα εξετάσεις και λέει ο γιατρός -μην αναφέρω όνομα αν και ΠΡΕΠΕΙ για να γλιτώσουν οι άλλες μανούλες από αυτόν τον ΦΟΝΙΑ- να τις κάνω και να πάω σε μια εβδομαδα! Εγώ μιλώντας με γνωστούς γυναικολόγους, βρήκα την εξαιρετικη  κ. Αρινα στο γενικό νοσοκομείο Λαρισας και ένιωσα υπεροχα!

Μην σας κουράζω, είχα  μια εγκυμοσύνη καλή, εκτός από τους εμετούς που έκανα από τον πρώτο μηνα μέχρι τον τελευταίο, 3 φορες την μέρα και λίγο αίμα στον 3ο μήνα λόγω του ότι ήθελα βόλτες! Ολα καλά όμως, να πηγαίνω  καθε μηνα να την βλέπω στον υπέρηχο μέχρι και στο σπίτι ήθελα να πάρω, ευτυχώς με μάζευε  ο άντρας μου!

Φτάνουμε στον 6ο μήνα και μου λέει η γυναικολόγος μου ότι πρέπει να φύγει και ότι θα με αναλάβει μια από τις καλύτερες στο νοσοκομείο. Συμφωνώ και ολα καλά!

ΠΗΤ 22-4-2010! Κυλούσαν οι μήνες… Πήγα στις 16-4-2010 στην κ. Γεωργία (η καινούργια μου γιατρός) και μου λέει θα περιμένουμε λίγο ακόμα και θα δούμε.

Στις 18-4-2010 Κυριακή, η κουνιάδα μου σαν κομμώτρια που είναι μου λέει «Δεν κάθεσαι να σου φτιάξω τα μαλλιά να είσαι έτοιμη για παν ενδεχόμενο;«

 Όραμα είχε;

Κατα τις 4 το πρωί ξυπνάω με πονάκια, να λέω στον Κώστα «Ξύπνα, πονάω«, να μου λέει «εεεεε, θα πάμε το πρωί στην γιατρό, έχουμε ραντεβού εξάλλου!»

Εγώ να μην κοιμάμαι! Κατά τις 7 το πρωί οι πόνοι αφόρητοι, σηκωνόμαστε, πάμε στην πεθερά μου, πίνω το καφεδάκι μου, οι άλλοι να φωνάζουν «Σήκω, θα γεννήσεις  εδώ!«

Μετά από καμία ώρα ξεκινάμε, σε 45 λεπτά ήμασταν στο Νοσοκομείο. Εγώ να μην λέω ότι πονάω, με βλέπει η γυναικολόγος μου λέει «Σε λίγο θα σε δω!» Η πεθερά μου να φωνάζει «Πες ότι πονάς!!», με τα πολλά πολλά της το λέει και αμέσως με παίρνουν μέσα διαστολή 4!!!

«Γεννάς!«, μου λέει

Με ετοιμάζουν, δεν περνουν 2 ώρες και ακούω την μαία να φωνάζει την κ. Γεωργία »Έλα, έφτασε διαστολή 10» και τότε με πάνε σε άλλο δωμάτιο που ήταν η καρέκλα για να γεννήσω, με βάζουν πάνω και με 3 σπρωξίματα βλέπω ένα μοβ πλασματάκι να γεννιέται! Ήταν η ωραιότερη  στιγμή της ζωής μου!!!! Με 7 ραματάκια ήμουν οκ!!! Και κάτι που ξέχασα… ούτε σταγόνα από αναισθησία!

Με πήγαν στο δωμάτιο, εκεί με περίμενε ο άντρας μου που με βοήθησε σε όλα! Μέχρι και μπάνιο με έκανε γιατί η μαμά μου ήταν μακριά…  Μετά από 3 ώρες ήρθε η Πριγκίπισσα μας, ήταν μια κούκλα! Και το μοβ το χρωματάκι είχε φύγει!

Αυτή είναι η δική μας ιστορία!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com